«زندگی واقعی، آن زندگی است که خود را نه به سرسپردگی بسپارد و نه به ارضایِ غرایزِ اولیه. حیاتی که در آن سوژه خود را به‌مثابه سوژه برمی‌سازد. من چهار حوزه می‌شناسم که حقیقت در آنها خود را اعیان می‌کند، همان‌هایی که من چهار رویه برساختن حقیقت نامیده‌ام: هنر، عشق، سیاست و علم. خواستِ من از جوان‌ها این است که در این چهار شرط سیر کنند: با هنر در تمامِ اشکالش مواجه شوند؛ در عشق وفادارانه وارد شوند و برای مدتی طولانی بمانند؛ و در عملِ سیاسیِ ساختن جهانی عادلانه، جهانی غیر از آنچه هست، مشارکت ورزند؛ و تا این اندازه از علم بی‌خبر نباشند، آن را به دست تکنولوژی یا سرمایه نسپارند.»

#آلن_بدیو

@MasomehAbedini🦋

#فایل_صوتی...
#کتاب_راز_کائنات
#نویسنده_آلن_واتس

🕰 ۲ ساعت ۱۵ دقیقه ۳۵ ثانیه

اعتقاد به تقدس، الوهیت و وظیفه تنها راه‌های مذهبی بودن نیست. رازی ناگفتنی در پس وجود ما و جهان نهفته است. نور از دل این تاریکی می‌تابد. هنگامی که به حقیقت کائنات پی بردید و دریافتید که مرگ به اندازه تولد حتمی است، آن گاه می‌توانید بیاسایید و بپذیرید که همین است که هست، کار دیگری باقی نمی‌ماند.




#کتاب_صوتی💫


@MasomehAbedini🦋

"آيينِ پرواز"


آیینِ پرواز آموختنی است، آن سهمِ روحي است که خطر می پذیرد. و جانِ خویش را در طلبِ دریایِ حقيقتِ وجود، در تبلورِ نورِ آگاهى مشتاقانه به ناشناخته‌ها تسليم می سازد. یافتنِ پاسخ برای پرسش‌هایی که در اشتياق، جستجو می‌شوند تنها نيازمندِ بلوغی آگاهانه، روحی آزاد و رها و تسليم به مواهبٍ مسیرِ ناشناخته‌های بی‌بازگشت و سفرهايی به درکِ عمیق ندانستگی ها دارد. فهم و دانستگی شاید تنها با سهمِ آغازينِ ما، و گام نهادن به دنيايی جديد ميسر است. گاهی، فقط گاهی نياز است که تا منتهای رسیدنی بی‌انتها مشتاقِ سلوکی عاشقانه؛ در اشتياق پریدن‌های بدونِ رسیدن بود و تا سر منزل حضور سرسپرد و تسلیمِ به انتخابي بود که شايد هيچگاه نتيجه ای برایمان نداشته باشد مگر تجربه‌ی شهامت گون زیستن در تمامی اتفاق‌های انتخاب شده‌ی خودمان، و این شاید حد اعلایِ اوج گرفتن هایمان در آسمانِ آزادی، و اصالتِ اندیشه‌ی وجودیِ ما بوده باشد. رها، فارغ از هر دريافت و دانستگی؛ مسير نیز خودبه‌خود انتخابمان خواهد کرد. و عشق بالهایمان را به سوی ابدیت خواهدگشود، اگر پيوسته و در هرحال آیینِ پرواز را به هر شیوه‌ای دریابیم.


#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

شبنم‌هایِ غلتان...
در تلألو خورشیدِ سپیده‌دم
طنین اَفکنده‌اند
بر بیشه‌زارِ خیزرانی خیس،
و حالا خیال‌هایِ شبانه‌ام را
به ناگه بهم می ریزند؛
در شکوهِ پروازِ پرنده‌ای بی‌نام...




#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini
#شعرکوتاه_پارسی

سکوت همه چیز است، حتی قویترین ابزار برای یک ارتباط عمیق‌تر است.

سکوت منفعلانه و بی واکنش ماندن،
تجربه ای به اجبار تحمیل شده نیست.

بلکه گاهی حقیقی ترین‌ واکنش‌
مناسب در آنیتِ محض لحظه‌ها است.

آن‌چه که می توان آن نوازش های
همراه بار رنج در عشق نیز نامید.

عملی که عاشقانه اما منطبق بر آنچه که هستیِ عشق است. و در هر دم جاریست.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

در هر طریقی راستگو باش، بدونِ پاکی انسان نمی‌تواند به سویِ الوهیت پیشرفت کند.



#شری_آناندامایی_ما

@MasomehAbedini🦋

حقیقت هیچ‌گاه از دیده گانِ بصیر
پنهان نمی‌ماند. و آن‌چه که آغشته به دروغِ حقیقت و یا مبدل در لباس حقیقت است سرانجام خودبخود برملا خواهد شد.


#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

اگر شادی و پیوسته عشقِ توأمانِ با آرامشِ ما در تجلیاتِ بیرونی تعریف شوند، آنگاه ما برده‌ی شرایطِ بیرونی و افراد و بازتاب‌های آن‌ها خواهیم بود. لمسِ شادی حقیقی و تجربه‌ی عمیقِ عشق این‌ها کیفیت‌هایی نیستند که همواره در بیرون وجود داشته باشد. عشق رایحه‌ی بذر نهان وجود فرد فردِ همه‌ی شما است، اگرچه بیرون و آن‌ها بازتاب دهنده‌ی نور درونی راهنمایِ ما هستند. اما عشق بیشتر موهبتی درونی و گاهی گستردگیِ نگاه و حتی سهیم شدنی یک‌طرفه است. اما این به معنایِ آن نیست که به دلیلِ هراس از رنج‌های سازنده‌ی عشق عاشق نشوید هراس از مبتلا شدن به عشق در فلسفه‌ای تحتِ عنوان من نمی‌خواهم وابسته به هیچ فردی یا تعلقِ خاطر به گروهی داشته باشم، این هم یک نوع شدیدی از خودپسندیِ معنوی است. فرد برای اینکه عدمِ وابستگی‌اش را که ناشی از ضعفِ درونی است را انکار نماید آن را به گونه‌ای معکوس نشان می‌دهد به این ترتیب به راحتی وجودش را از سهم عشق محروم می‌کند.


#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

شراره‌هایِ آتشدان
خاکسترِ سُرخ مي افشانَند
از گلوگاهِ سينه سُرخ؛
آنگاه که خورشید فرو می‌افتد 
از اندوهِ واپسین آوازهایم...!




#معصومه_عابديني🦋
#شعرتانکا

@MasomehAbedini

زخمِ نهان
شجریان
ریمیکس





از بهترینِ چیزها
دلی است که در آن،
هیچ بدی نباشد...

#ابوالحسن_خرقانی


@MasomehAbedini🦋

حالا که سرخی غروب
به پژواکِ عشقمان می‌مانَد
رمزآلود و پنهانی...
بگو چند پاييز دیگر بايد بگذرد که
برملا شوند این رازهایِ سَر به مُهر!


#معصومه_عابدینی🦋
📚#شاعران_پاییزی

@MasomehAbedini🦋