کتابِ جهانِ هولوگرافیک

اثرِ مایکل تالبوت...


ترجمه‌ی #داریوش_مهرجویی🖤



446 صفحه به زبانِ پارسی...

آیا جهانِ ما تصویری هولوگرامی است، آیا ذهنِ ما مانند تکه‌ای از هولوگرام تمامی جهان را در برد دارد؟


@MasomehAbedini🦋

همه‌ی مصائبِ عالم بشریت از این‌روی ایجاد شدند، که انسان نتوانست خودش را آن‌چنان که هست؛ بپذیرد و خویشتن وجودش را دوست بدارد...

سرچشمه‌ی همه‌ی مصائبِ انسانی برای جهان
از آنجایی آغاز شدند که انسان نتوانست نفرت را از قلب و جان خویش بزداید ‌.

کجا می‌توان انسانی را یافت در این هستی که به خویشتنِ حقیقی اش، توانِ عشق ورزیدن داشته باشد اما حاضر به ستم و تَحجر نسبت به همنوعانش باشد؟

کجا می‌توان انسانی را یافت که مِهری مأنوس در بندبندِ وجودش ریشه دوانیده باشد اما او تنها فقط در حُکم یک انسان‌نما، ظاهر شده باشد.؟!




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

رودخانه‌ها آبِ خود را نمی‌نوشند
درختان میوه‌ى خود را نمی‌خورند
ابرها باران خود را نمی‌خورند
آنهایى كه حقیقتا بزرگ هستند
همیشه خدمتگزارانِ دیگران هستند.

تمثیلِ هندو
@MasomehAbedini🦋

می‌توانی همه‌ی دردهایت را بشناسی اما به جای چسبیدن و هویتگیری با آن‌ها، بدان‌ها التیام ببخشی تا شفابخش و الهام‌بخشِ دیگران و جهان شوی، می‌توانی خردمند باشی و از دردهایت کمک بگیری به خودت کمک کنی به جای اینکه ناآگاهانه آن‌ها را بر جهانِ هستی فرافکنی کنی‌. ما در بسیاری از چیزها مشترکیم بخصوص در دردها و رنج‌هایمان و تنها تفاوتِ ما، در نوع درد کشیدن و درک و پاسخی است که به زندگی و به دردهایمان می‌دهیم. سال‌هایی بسیار دور بر سربرگِ کتابی متن کوتاهی خواندم که نوشته شده بود؛ «‏امیدوارم التیام پیدا کنی از زخم‌ها و دردهایی که در موردشان با هیچ‌کسی صحبت نمی‌کنی» این جمله‌ی به ظاهر ساده اما عمیق و پُرمعنا مدت‌های مدیدی الهام‌بخش و قوّتِ قلبم بود و مرا همیشه تا همیشه‌ها امیدوار و دلگرم نگه می‌داشت حتی در دلِ ناامیدی ها، اکنون من نیز برای تو چنین می‌خواهم تا بتوانی به زعَم خودت شکوفایی و بالندگی را تجربه کنی و هر دم در اعتمادی عمیق و آرام و مطمعن گام برداری حتی در دل تلاطم ها و ناآرامی‌های موجود، به یقین بدان که هیچ‌گاه تنها نیستی حتی در عمیق‌ترینِ حالتِ تنهایی‌ات تو خود یک جهانی...


#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

بشنو نوایِ هستی را
که هر دم سوار بر بالِ ابرها
نامه‌ای عاشقانه برایت
می‌فرستد...

@MasomehAbedini🦋

عالم، عالمِ معناست. بجویید بی‌آنکه بجویید؛

اگر شاگردِ راستینِ حقیقت یا طالبی حقیقت‌جوی باشی، نشانه‌های آن استادِ همیشه حاضر_ناظر را به هرکجا، در همه‌حال درخواهی یافت و وجودِ حاضر و ناظر خود را نیز ملزم به وظیفه‌ای که می‌بایستی حتمِ به یقین «این» باشد یا «آن» نباید باشد نمی‌نمایی. مادامیکه در وادیِ پرشور و وجدِ حقیقت گام برمی‌داریم نیاز است به همه‌ی هستی به چشمِ آموزگار خویش بنگریم، نه تنها فقط به بخشی از آن مشروعیتِ حضور در مسیرت ببخشیم؛ نقلِ قولی از عالیجناب شمسِ تبریزی هست که می‌گوید تمامِ عالم یکپارچه با تو سخن می‌گویند به عبارتی صدقِ سخن می‌تواند این باشد که عالم عالم معناست؛ آیا چنان که می‌توانی بیخودانه بر آن می‌نگری؟ آیا شامه ی هوشمندیَت دمادم تیز است؟ اگر براستی شاگردی حقیقت‌جوی در مکتبِِ عشق باشی درک خواهی نمود که عشق سِره از ناسره نمی‌داند، بی‌مبالاتی رمزِ او، بی‌خواهشی کردارِ اوست، بدین‌سان تمامِ هستی را خدمتگزار خویش خواهی یافت که به یاریَت شتافته اند، تو نیز از برای هستی چنین خواهی بود، بدین‌سان جهان را در غایتِ خود خواهی یافت حتی اگر در سیطره فهمِ تو نیایند.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

این کلاغِ سیاه
هر بار که می‌نشیند بر شانه‌هایم
در فراسویِ شب
خیره می‌شویم به ماه
آن‌سویِ پنجره‌ای بی‌غبار...!



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini
#شعر_تانکا

تنها حقیقتِ مطلق این است؛ که هیچ حقیقتِ مطلقی وجود ندارد...




نوای سِحرانگیزِ چنگ🎼

@MasomehAbedini🦋

دیده‌گانم را به دیدنِ
روشنایی عادت داده‌ام
و بیانَم را متعهد به توصیفِ
زیبایی‌های جهان می‌بینم؛
و جهانِ درونم پیوسته
به جهان می‌گوید:
نازنینم، ماهتاب باش و بِدرخش
در زمانه‌ای که چُنین حزینُ
ویران است!




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

دیلمان...


#استاد_شجریان