ما فکر می کنیم که با دور نگاه داشتن خود از رنج در واقع با خود مهربان بوده ایم. حقیقت اما این است که تنها ترسان تر و سخت تر و غریبه تر می شویم. با این فاصله، خودمان را از کل هستی جدا حس می کنیم. این جدایی برای ما تبدیل به زندانی می شود که ما را در امید ها و ترسهای شخصی مان محدود می کند و سبب می شود تنها به کسانی که بسیار نزدیک مان هستند اهمیت بدهیم. جالب اینجاست که اگر هدف اصلی مان محافظت از خود در برابر ناملایمات باشد، رنج خواهیم برد. اما وقتی خود را پنهان نمی کنیم و به قلب مان اجازه شکسته شدن می دهیم، ربط و نسبت خود با تمام موجودات را کشف می کنیم و رنج کمتری خواهیم برد.


#پماچادرون
ترجمه: مریم طهماسبی


@MasomehAbedini🦋

مادرم...
در گندم‌زار ، ماهِ طلایی
را با خودش می‌بَرَد!


#آسمان_آبی
شاعرِ کوچکِ من💙



#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

#احمد_شاملو...




@MasomehAbedini🦋

ما انسان‌ها ابلهانی هستیم که یک تحسین‌ِ جزئی، ما را شادمان می‌سازد و ارواحی هستیم که نسیمی بسیارملایم به تنمان لباس می‌پوشاند.

دنیا همانند پرده‌ی سینما، پر چین‌وشکن است و هنرپیشگانِ آن، انسان‌هایِ بیچاره‌ای هستند که همیشه در جستجویِ آینه‌ای هستند تا سوالاتِ تکراری‌شان را مدام از او بپرسند: (آینه به من بگو، راستش را بگو، -گرچه می‌دانی تحمل شنیدن حقیقت را ندارم- آیا هنوز مرا دوست‌دارند؟
آیا هنوز برای کارهایم ارزش قائلند؟



کریستین بوبن
دیوانه‌وار
ترجمه حبیب گوهری‌راد


@MasomehAbedini🦋

تا زمانی که آگاهی (ego) از پذیرش این حقیقت که اساس و پایه خود را نمی‌شناسد و نمی‌تواند بشناسد اجتناب کند، احساس بی‌ریشگی می‌کند. اما وقتی این امر تشخیص داده شود، آگاهی احساس پیوستگی و ریشه داشتن می‌کند، حتی اگر نداند به چه چیزی متصل است و در چه چیزی ریشه دارد. تا زمانی که آگاهی دچار توهم خودکفایی، توانایی مطلق و اراده آزاد فردی باشد، از ناشناخته‌ای که بر آن استوار است غافل می‌شود. با «قانون تلاش معکوس» آشنا، این امتناع از ناشناخته، احساس ناامنی را به همراه می‌آورد، و به دنبال آن تمام مشکلات ناامیدکننده و غیرممکن، تمام چرخه‌های معیوب زندگی انسان، از مزخرفات متعالی هستی‌شناسی تا قلمروهای مبتذل سیاست قدرت، جایی که افراد نقش خدا را بازی می‌کنند تدابیر زشت پلیس [ایالت صد درصد امن و منظم] برای برنامه‌ریزی برنامه‌ریزان، نگهبانی نگهبانان و تحقیق از بازرسان، معادل‌های سیاسی و اجتماعی تلاش‌های متافیزیک نظری هستند. هر دو به طور یکسان ریشه روانی خود را در بی‌میلی آگاهی (ایگو) برای مواجهه با محدودیت‌های خود و پذیرش این که زمین و ذات شناخته شده ناشناخته است دارند.

آلن واتس
کتابِ آن شو که هستی

#معرفی_کتاب🍃
@MasomehAbedini

نمی‌توان چیزهای زیادی درباره‌ی حقیقت گفت، زیرا این برخلافِ حقیقت است ، گاه هرچه بگوییم دروغ است و به سراب می‌ماند.
تنها یک فرافکنیِ ناشی از وهم به نظر می‌رسد و سردرگمی بیشتری را ایجاد می‌نماید، زیرا دروغ و وهم نیز بخشی از ماهیتِ حقیقت است‌. نمی‌توان چیزهای زیادی درباره‌ی حقیقت گفت، زیرا که حقیقت ، حقیقت است‌ و همین برای درک و شناخت آن کافیست.



#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

.

بسیاری برای رسیدن به آرامش در زندگی مسیرهای زیاد و جاده‌های پرپیچ و خمِ آن را به سرعت دویده‌اند! حتا می‌توانی به جای جویندگان ِ حقیقی، دوندگانِ معنوی را در همه‌ جا ملاقات کنی، که به جای توقف و تماشای درون و بیرون و لمسِ خویشتنِ خویش، بی‌درنگ و مرتب در حال دویدن اند،

غافل از اینکه توقفِ در تماشایِ عبورِ همین لحظه‌هاست که آرامش خیال و دل آسودگیِ عمیق و بهوشیاریِ آگاهانه را برای هرکسی به ارمغان می‌آورد. هنگامی‌که در بهوشیاریِ محض یا (توجه آگاهی) حاضر هستید، درک می‌شود که شور و هیجان، لذت و شادمانی، رضایتمندی و نارضایتی‌ها و همه‌ی تجربه‌ها در ذاتِ خودشان یگانه‌اند و هیچ تفاوتی چندانی با هم ندارند،
همه‌ی آنچه که روی می‌دهند همانند وزیدن بادِ از هرجهتی که می‌آیند از همان مسیر بازمی‌گردند، از این‌روست که می‌گوییم در عمل تفاوت چندانی با همدیگر ندارند البته این به معنای ِ بی‌حس شدن و کرختیِ فرد در زندگیِ روتین نیست، بلکه چون او آگاه براین اصل می‌شود که همه چیز از بطنِ یگانگی برمی‌خیزند و فرو می‌افتند، بنابراین هنگام اقدام _عمل و واکنش در بی‌نهایتِ لحظه‌ها عمل درستِ متناسب با همان لحظه‌ها را انجام می‌دهد. به وقت لذت، ربودن لذتهاست، به وقت اندوه و‌ حرمان طعمِ آن‌ها لمس خواهد شد، آن لذت، لذتِ غایی جایی در دور دست ها نیست‌ بلکه ناآگاهی بر جریان‌ها و احوالِ خویش است.
اما آگاهی یافتن هنگام ِ عبور در پیچ و خم همین زندگی‌ بیداریِ آگاهانه است هنگامی‌که به خاطر مقصد، بودن فراموش نمی‌شود بیداریِ آگاهانه روی می‌دهد و بیداری یعنی همین مسیرِ‌ فرد آگاهانه طی می‌شود و تمامیّتِ حضور قربانیِ عجولانه رسیدن به مقصد نیست... 




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

Caspian sea ⛵🌊⛵🌊



هر صدایی که به گوش می‌رسد ترنم است و موسیقی...

«جان کیج »

هیچ کس
سمت دل زیبا
نمی آید رفیق...
🦋
این جماعت،
زشت خویی
همچو خود خواهند رفیق

#فرامرزکوثری
@FaramarzKowsari
#FaramarzKowsari

خودشناسی؛ به معنای آگاه شدن از وجود حقیقی مان است، احتمالا شخصیتی را که هم اکنون بعنوان خودمان پذیرفته ایم پر است از ایده آلهای اطرافیان آموخته ایم که آن‌چیزی باشیم که دیگران دوست دارند ببینند؛ پر از بایدها و نبایدها هنجارها و ناهنجارها ،نقابهایی برای شخصیت خود ساخته ایم که در هر جمع به اقتضای سلیقه ی اعضای آن جمعیت، یکی را بر چهره میزنیم زیرا از اینکه دیگران روی حقیقی مان را ببینند و نپسندند بیم داریم غافل از اینکه هرگونه که شخصیت خود را آرایش کنیم باز کسانی هستند که از ما ایراد ،گیرند پس نقابها را ،ببینیم تنها کسی که نیاز است با وجودمان راحت و در پذیرش‌ بی‌قید و شرط آن باشیم خودمان هستیم خود را آنگونه که هستیم بپذیریم آنگاه که خود را پذیرفتیم و به آنچه که هستیم عشق ورزیدیم خواهیم دید کسانی به سوی ما می آیند که آنان نیز ما را آنگونه که هستیم پذیرفته اند خودشناسی گاه یعنی خودت را بیاب و در این واکاوی در راستای درک و پذیرش و پرورشِ نقاطِ قوت و تقویت نقاط ضعف خود را اقدام کن هر انسانی منحصر بفرد است، پس خویش حقیقی ات را کشف کن چراکه تنها خود تو هستی که میتوانی ناجی خودت و جهان خودت باشی‌.


#معصومه_عابدینی🦋