🟨


ما شاعرانیم و از سیاست هیچ نمی دانیم و قرن هاست که سنگری جز کلمات نداریم،
اما هر جا حتی اگر بر صفحه ای بنویسند: گلوله
ما زخمی می شویم، ما می میریم ...

هر جا که تیری از تفنگی شلیک شود،
اولین جایی را که نشانه بگیرد، قلب شاعر است.
ما مجروحان مدام بازی آدمیانیم، کشتگان خط مقدم حسرت عشق ...

#عرفان_نظر_آهاری🦋

@MasomehAbedini

صرفاً توجه داشتن به زیباییِ ظاهریِ زنان، تنها چیزی‌‌‌ است که افرادِ ظاهربین را مجذوب می‌نماید. زنی که معیارِ سنجش و ارزش او فقط در زیبایی‌ِ ظاهریش خلاصه شده‌است، از کشفِ دیگر موهبت‌های ارزشمند درونی و گوهرِ وجودِ خویش، همچنین از خلق و رشدِ دیگر استعدادهای وجودش محروم می‌ماند، از این‌روی عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او گذرا، سطحی، کاذب و بیرونی بوده و گاه با از دست رفتنِ زیبایی ظاهری او احساس می‌کند که موجودیتِ اصلی خودش را نیز از دست داده‌است. به همین خاطر حتی‌الامکان از درکِ درست و شناختِ عمیق‌ترِ همه بخش‌های وجودش از ژرفایِ روحِ خویش و از زنانگی اش غافل می‌ماند و اغلب وابسته‌ی به غیرِ خود است و حتی اعمال او به همان سطح ظاهری که سطحی‌ترین جاذبه‌ی زنانه است تنزل داده می‌شود و در همان کیفیت نیز به آسانی اغفال می‌شود، اما این در حالیست که ذاتِ وجودی عاشقِ راستین در زن چیزی را می‌بینید که ورایِ فریبنده‌گی کوتاه مدتِ ظاهری او است، حتی آن‌چه که به چشمِ سَر عموم جامعه دیده و تشخیص داده نمی‌شود حتی خودِ زن نیز از این موهبت درونی‌ای که دارد بی‌اطلاع بوده است، در ساحتِ ادراک آگاهانه هنگامی‌که از زن سخن گفته می‌شود مقصود تمامی وجوهِ زنانه منجمله خِرد ،درک و درایت و هوشمندی ادراک و بینش او است، نه صرفا جنسیتِ اش..! و این اصلِ زنانه که ورای جنسیت است در مردان نیز زندگی می‌کند.



#معصومه_عابدینی🦋
#زن
#زنانگی
#عصیان_زن
#خرد_زن

آموختنِ دانش و فهمیدن باهم متفاوتند،

فهمیدن، انسان را در مسیرِ تکامل قرار می دهد،

اما آموختنِ دانش بدونِ فهمیدن ممکن است موفقیتِ کاذب به وجود آورد، اما مسیر تکامل را روشن نمی کند.

#گرجیف

@MasomehAbedini🦋

عشق فقط زمانی ممکن است که آدم خودِ خودش باشد ، با همه نیرویش ...!





#ایتالو_کالوینو
باران درخت نشین

@MasomehAbedini🦋

خانه را مرتب کرده‌ام ،
حالا در آرامشِ ریز بارِ باران به
تماشایِ‌ باغچه‌ ایستاده‌ام،
گل‌هایِ خوشبو و علف‌هایِ خودرو
هردو به یک اندازه، زیبا،
ارزشمند و مقدس اند.
چنان‌که من نیز در نظرگاهشان چنین ام؛
و هر دم با وجودشان یگانه ام .
بی‌آنکه بخواهم ، بی‌آنکه بخواهندم!




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

هرگاه از پذیرشِ چیزی به عنوانِ بخشی از وجودِ خود اجتناب می‌کنیم، آن را به دیگران فرافکنی می‌کنیم. فرافکنی مانند تیری است که از ناهشیارمان به بیرون پرواز می‌کند و نشانِ خود را در دیگری می‌یابد.!



#عدم_پذیرش‌
#فرافکنی‌


@MasomehAbedini🦋

افرادی که مرزبندی‌های محکم و درست‌تری دارند، عموما روابطِ سالم‌تر و صمیمانه تری را نیز تجربه خواهند نمود. صمیمیت های نابجا و بیش از اندازه با دیگران از اقتدارِ شخصی مان می‌کاهَد. افرادی که مرزبندی‌های ضعیفی دارند بواقع از نیرویِ اقتدارِ درونی پایینی برخوردارند گاها آن‌ها در برقراری ارتباطاتهای انسانی نیز ناسالم عمل می‌کنند. مرزبندی‌های محکم به انسانِ سالم کمک می‌کند تا او بتواند آرامش را در حینِ روابطش اعم از خانواده ، همکاران ، دوستان، همسالان و محیطِ اجتماعی‌ای که در آن زیست می‌کند تجربه نماید و خودش نیز با نیرویِ حضورش باعثِ آرامشِ توأمان با ادراکی همدلانه در اطرافیان گردد.
اساسأ انسانی که هیچ گونه نظمی در زندگی اش ندارد‌ و بی‌قانونی و هرج‌ومرج را نوعی آزادی می‌پندارد، دارایِ ذهنی آشفته و بیمار ، همچنین کیفیتِ وضعیتِ درونی‌اش نیز به مرور در حالتِ شلختگیِ آسیب‌رسان قرار خواهد گرفت.
رابطه‌ی سالم بیش از هرچیزی صداقتِ کردار و گفتار را می‌طلبد، همچنین آن دارایِ مرزبندی‌های محکمِ بدونِ هیچ‌گونه افراطی می‌باشد.


#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

تجربه‌ی زیستِ یک زندگی سالم،
یعنی جانبِ احتیاط و تعادل را در همه حال حفظ نمودن... تجربه‌ی زیستِ سالم یعنی درک و شناختِ هرآن‌چه که ناسالم است.


#بیکلام


@MasomehAbedini🦋

آه... رازِ نهانِ
در صدای تو چیست
به ناگه می‌کشانَدَم
به بویِ جنگلِ خاموش
ای چکاوک گُریز پای؟




#معصومه_عابدینی🦋
#شعرکوتاه
@MasomehAbedini

پذیرشِ خودت چنان‌که هستی با تمامی عیب‌ها و نقص‌هایِ وجودیت نه آن‌چه که در تصوراتِ خامِ توست...

و نه صرفا دیدنِ نقاطِ به اصطلاح مثبتِ درونی ات، خودآگاهی، دامی تازه برای خودفریبی نیست.
خودآگاهی، گامی بلند برای تغییر و تحول درونی است.

دیدنِ نور بدونِ در نظر گرفتنِ منبعِ آن، بدونِ دیدنِ سرمنشاء آن که همانا حضورِ تاریکی است، نوعی ضعفِ پذیرشِ تمامیتِ وجود و نابالغیِ فکری محسوب می‌شود...!



#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

چرا زنان به اشراق نزدیک‌تر اند؟ زیرا روح و وجودِ زنانه و تجلیِ آن به اکنونِ جاودانه‌ی کش‌وقوس‌دار بسیار نزدیک‌تر است! اما چرا همیشه در طولِ تاریخ منکرِ روشن‌بینی زنان شده‌اند؟ یا حتی خودِ زنان بر اشراقِ خویش اشرافی نداشته‌اند؟ زیرا خِرد زنانه در زمان‌های مختلف به طُرُقِ متفاوتی دستکاری‌ می‌شده است، از این روی نیروی آن یا اغلب پس زده می‌شد یا اینکه جدی گرفته نمی‌شد، یا میانِ خِرد و زنان موانعی مختلف ایجاد می‌شده است، حتی توسطِ دیگر زنان و با رویارویی زنان با یکدیگر، به همین خاطر زنان اغلب خودشان را، موجودیتشان را دستِ کم و در سطحی پایین‌تر از مردان می‌پنداشتند. اما ، ما در گذار عصری هستیم که خرد زنان بیش از هر زمان دیگری رو به فزونیست. حماقت نیز همزمان کماکان پا به پای این خرد در حرکت است، از خرد و نبوغ زنانه می‌توان در جهتِ رشدِ نیرو و آگاهیِ زنان بهره جست یا در جهت اوفولِ زنان،چراکه هم‌زمان با آگاهی مدرنیته‌ی زنانه، جهالت و بردگی مدرنیزمِ زنان نیز رو به رشد است، اما نمی‌تواند از یاد برود که زنان توسطِ زنان شناخته می‌شوند، زنان توسطِ زنان درک می‌شوند حتی توسطِ زنان به جهان بازشناسانده می‌شوند!




#عصیان_زن

در تمدنِ ما مردان می‌ترسند که به
اندازه‌ی کافی مرد نباشند،
و زنان می‌ترسند که فقط
زن تلقی شوند.

#تئودور_رایک


@MasomehAbedini🦋

‍ وقتی به خلوتِ درونی‌ام سفر کردم...
فهميدم همه‌ی آن‌چه که در دنيایِ بیرون از وجودم در جستجويش بودم، همه‌ی آن‌چه که در کتاب‌هایِ مقدس به دنبال آن می گشتم، را در بی‌کرانه ی خویشتنِ خویش ام داشتم و دارم...
تمامِ هرآنچه که بود از « پندارِ من» بود که بر «وجودِ من» حادث می شد و پندارم اما این بود که او از جایی ديگر است،
وقتی که قدم به دنیایِ درونم گذاشتم،
در صداقتی عمیق و آشکارا درک شد
که همزمان هم «نور هستم و هم تاریکی»
آب هستم و آتش، سرور هستم و حُزن و اندوه...! با پذیرشِ عمیق‌ِ خویش،
در پایان اما هیچ نیافتم و هیچ عایدم نشد، به ناگه به وضوح دیدم که دست‌هایم تُهی است...
هیچ در چنته ام نیست ،
الا مگر اشکِ جاریِ سکوت...
تنها سکوت بود و سکوت بود و سکوت...!
و آنگاه دیگر من، من نبودم!





#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

🌿 موسیقی بیکلام The Shimmering Sea اثری از Dan Gibson's Solitudes 🌿




@MasomehAbedini🦋

ماهیت فکر و ذهن ...


فکر به مجموعه‌ای از فعالیت‌های مداومِ ذهنی گفته می‌شود که شاملِ تفکر، تحلیل، اندیشیدن، برنامه‌ریزی و حلِ مسائل است. این فعالیت‌ها بر اساس تجربیات قبلی، دانش، اطلاعات و خلاقیت انجام می‌شود. فکر کمک کننده به عملکرد مغز و نخستین گام در فرآیندِ تصمیم‌گیری و حل مسائل است.
خاستگاه فکرها اغلب از مغز و سیستم عصبی انسان است. مغز به عنوان مرکزِ کنترلی برای تفکر، حافظه، احساسات و عملکرد های دیگر بدن عمل می کند. فکرها از تعامل پیچیده بین نورون ها در مغز به وجود می آیند و تحت تاثیرِ تجارب، آموخته ها، محیط و ژنتیک شکل می گیرند. این تعریف علمی و کلی از مفهوم خودِ فکر است...
اما آن فکری که در معناگرایی مد نظر است به طور معمول فکرهایِ محتوم و زائد یا فکرهای بِکر و خلاقانه است.
اما سرکوبِ فکرها هدررفتِ بیهوده‌ی انرژی ذهنی ماست، بنابراین هر فکری می‌تواند در شفافیت دیده و با توجه آگاهی پذیرش شود، چون هر فکری به دنبالِ نیازی می‌آید، تا نیازی نباشد فکری هم پدیدار نیست.
البته در اینجا و از منظر خودآگاهی منظور انرژی فکرهای مزاحم و بیهوده اعم از مثبت و منفی آن است نه اصالتِ خودِ فکر....
یک مثال برای درکِ بهترِ موضوع این است که فضای ذهن و فکر را به مثابه ی باغچه‌ای با علف‌های هرز و گل‌های معطر درنظر بگیریم ، هرچقدر که علف‌هایِ هرزِ باغچه‌ای بیشتر باشند نشانگرِ این است که غَنای آن باغچه نیز بیشتر است. ما می‌توانیم به ساحتی نایل شویم که با حضورِ فکرها هیچ مشکلی در آن‌جا_ این‌جا وجود نداشته باشد. بنابراین چالشِ اصلی ما فکرها نیستند ، بلکه آن خودی_ذهنی است که چگونه از فکرها بهره می‌برد...
چالشِ اصلی ما، حضورِ فکرها نیستند بلکه آن خودی است که خودش را ، فکرهای پدیدار را، جدی می‌پندارد و دائما با آن‌ها همزات پنداری می‌کند و در هر حالتی با آنها هویت می‌گیرد. چ
غافل از اینکه آنها خود موهومی هستند.





#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini