📣 بیانیه جدائی جمعی از کوهنویسان از همایش صعود قلم‌

همیشه اینطور نیست که قلم بتواند یک تنه همه مشکلات را حل کند، آنچه بر دوش قلم و اهل قلم نهاده اند بر کسی پوشیده نیست، اما همین قلم هم می تواند بر پاشنه آزاداندیشی و کنشگری و مطالبه گری اجتماعی به منظور بهتر شدن شرایط موجود بچرخد و هم می تواند ابزاری برای ارکان قدرت و پروپاگاندای حاکم بر جامعه باشد.

نمونه اش را در صدا و سیما،  روزنامه های دولتی به خوبی مشاهده می کنید که اخبار را چگونه وارونه ارائه می کنند. اما در جهانی که رسانه های گوناگون در حال کار هستند و اخبار به سرعت نور جابجا می شوند، چطور می توان خود را بی خبر نشان داد و سر در برف کرد؟

این را به این جهت می گوییم که به سکوت عده ای از آقایان و خانم های مثلاً اهل قلم اشاره کنیم که در چهارچوب تشکلی به نام #صعود_قلم، در خاموشی کامل به سر می برند و خودخواسته صدایشان را در گلوی خویش خفه کرده اند.

اما این جانب و چند تن از دوستان آزاداندیش، که پیش تر در این تشکل مردم نهاد مستقل عضویت داشتیم، به واسطه مطالبه گری اجتماعی و متون اعتراضی نسبت به شرایط موجود در جامعه، از سوی این تشکل مورد غضب قرار گرفتیم و پس از صبوری بسیار دانستیم که در این محمل به سرمنزل مقصود، که همان نهادینه ساختن حقگوئی است،‌ دست نمی یابیم. زیرا مدیران کانال کوهنویسان ایران و هم چنین ریاست هیئت اجرائی همایش صعود قلم‌، نه تنها با دیدگاه ها و مطالبه گری به حق ما همراه نشدند! بلکه قیچی سانسور را در دست گرفتند و متون اعتراضی مندرج در کانال را یک به یک حذف نمودند.

حالا ببینید وقتی شما از خودی بخورید، دیگر از حاکمان قدرت هیچ توقعی نیست.

لذا امضا کنندگان‌:
#امیرملیحی، کانال کوه و واژه
#سید_محمد_حجازی، کانال کوهنویسان
#میثم_رودکی، کانال کوهگرام
#فرزانه_زیدوند، کانال کافه کوهنوشته
از این تشکل اعلام جدائی نموده و هر گونه حضور و مشارکت در برنامه های آتی این همایش را تحریم‌ می نمائیم.

زیرا تشکّلی که از انتشار یک بیانیه در حمایت از مطالبات مدنی جامعه پرهیز می کند و در هراس آن است که مبادا کاسه اش وارونه شود، جای افرادی مانند ما نیست، مائی که مطالبه گری اجتماعی در قالب های مسالمت آمیز و بدون خشونت را دنبال می‌کنیم و همانند جوانان این مرز و بوم در مقابل کسانی که حقوق اولیه و انسانی ما را مصادره نموده اند خواهیم ایستاد.

در اینجا #همایش_صعود_قلم را به کار خود وا می گذاریم، تا شاید با #سکوت خویش وجهه وابستگی به مقامات دنیوی را جلوه بیشتری بدهند.

امضا کنندگان بیانیه:
امیر ملیحی
سید محمد حجازی
میثم رودکی
فرزانه زیدوند

چنانچه دوستان نویسنده دیگری که در این تشکل حضور دارند و با دیدگاه های ما همسو هستند، لطفا اعلام بفرمایند تا نام شان در ردیف امضا کنندگان این بیانیه درج شود.

@kooh_o_vaje
@KoohGram
@cafekohneveshte

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

درود بر همنوردان عزیز و گرانقدر

موافق نظرات ارزشی شما در راستای تحقق اهداف و مطالبه گری مدنی و اجتماعی مردم در شرایط امروز جامعه هستم، و همگام با شما، اختیار سکوت از سوی مسولین همایش #صعود_قلم را نسبت به خواسته های به حق مردم محکوم می کنم.

امید پیروزی جوانان در تحقق آزادی و موفقیت روزافزون شما.

ارادتمند، حسینعلی مهجوری

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

👈🏿 عمر شما از زمانی شروع می شود که اختیار سرنوشت خویش را در دست می گیرید.

👤 کوروش کبیر
✍🏼 #سید_محمد_حجازی

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

👈🏿 هفتم آبان روز جهانی کوروش مبارک

گزیده ای از آنچه #کوروش بزرگ ۲۵۰۰ سال پیش فرمود!

‏گسستن زنجیرها آرزوی من است، فرمانروایی که همدل مردم نباشد، سیاه‌ روز تر از همیشه سرنگون خواهد شد، پس از قول من به جباران بگویید که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای به گور نخواهند برد، هشدارتان می دهم او که به کشتن آزادی بیاید هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد.

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

کوروش شاه شاهان از جانب ما بر تو درود باد. "هفتم آبان بر یکایک ایرانیان خجسته باد"

✍🏼 #فرزانه_زیدوند
📹 تاریخ پیدایش کوروش
#اتحاد_ملی_ایران💚🤍❤️

@koohGram

(اولین) بیانیه ی اعتراضی و مشترک مدیران باشگاه های کوهنوردی کشور

با گذشت چهل روز از مرگ #مهسا_امینی و آغاز اعتراضات مدنی ، صنفی ، معیشتی ، اجتماعی و سیاسی مردم عزیز ایران ما مدیران و مسئولین باشگاه های کوهنوردی و سنگنوردی کشور با حمایت از این اعتراضات اعلام می نماییم در کنار مردم حضور داشته نسبت به عملکرد دستگاه دولتی کشور که متولی آن فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران است معترض بوده حق خود می دانیم از این پس به عنوان بازوان اجرایی این ورزش در تصمیم گیری ها و صدور دستورالعمل های گوناگون این فدراسیون که با سرنوشت ورزشی و صنفی و معیشتی و اجتماعی‌ ما در تداخل است مشارکت نماییم.‌
در حال حاضر باشگاه داری کوهنوردی و سنگنوردی به دلیل وجود گروه های غیر قانونی و فراوان کوهنوردی که خود را باشگاه های کوهنوردی خود خوانده می دانند هیچ گونه توجیه اقتصادی و صنفی ندارد.
اکثر مدیران این مجموعه های رسمی و قانونی از سر عشق و علاقه به کارهای جمعی و ورزشی به این امر مشغول هستند که سرمنشأ تمام این موانع و مشکلات از قوانینی و سیاست هایی سرچشمه می‌گیرد که از طرف وزرات ورزش و جوانان و فدراسیون کوهنوردی و هیات های ورزشی به باشگاه های کوهنوردی و رسمی کشور دیکته می گردد که امید است با تغییرات اساسی در آینده ، سرنوشت این ورزش و باشگاه های کوهنوردی و سنگنوردی رو به پیشرفت گذاشته از حالت سکون و رخوت کنونی خارج گردد.
خواسته اصلی ما عبارت است از
یا باشگاه های کوهنوردی را منحل کنید 
یا تمام امور این ورزش را با نظارت دستگاه های مربوطه به باشگاه های رسمی واگذار نمایید.
در پایان یادآوری می شود سلامتی دستگاه ها و سازمان های (دولتی و ورزشی) در کشور مستقیما در سلامتی جسم و جان ما ایرانیان و نسل پروری آینده تاثیر بسزایی خواهد داشت.
به امید پیروزی مردم در راه تحقق حقوق مدنی و صنفی و معیشتی و اجتماعی و سیاسی و قانونی خود در سراسر کشور عزیزمان ایران.

با احترام؛
کارگروه مدیران باشگاه های کوهنوردی کشور
۷ آبان ۱۴۰۱

👈خواجه در فکر نقش ایوان است

صبح امروز چشممان به (اولین)بیانیه مدیران و مسئولین باشگاههای کشور روشن شد ‼️

راستش انتظار این بود با توجه به شرایط ملتهب امروز جامعه ما که با شعار ازادی ازادی میرو‌د تا قیامی دیگر را پایه گذارد و صفحه جدیدی را در روند تحولات کشور بگشاید این مدیران و مسئولین عزیز هم با طرحی نو قدم در این میدان می نهادند  !

البته شاید بخاطر خالی نبودن عریضه ، از حمایت از مردم هم گفته بودند اما چگونه ؟ نمیدانم !
ای کاش در این رابطه حمایتی هر چند کوچک  را حتا در حد تعطیلی یک هفتگی فعالیت باشگاهی اعلام می کردند که دلمان از این مسئولین محترم خیلی نگیرد

از سویی این بزرگواران باید بدانند سوز و گداز از فعالیت گروههای بقول ایشان غیر مجاز کوهنوردی که شاید تا حدی کرکره دکان باشگاهها را پایین کشیده چندان نتیجه ای ندارد چرا که کوهنوردان جدی و حرفه ای سالهاست حساب خود را از باشگاهها جدا ساخته اند و با هیچ توپ و تشری نمی توان انان را مطیع ساخت

کمیت گرایی ، سوداوری ، رقابت غیر مشروع ، سطحی نگری و باشگاه رابعنوان یک بنگاه اقتصادی صرف دیدن همه ان چیزی است که باشگاههای ما را شامل می شود و طبیعی است انان که دل در گروه کوه و کوهستان دارند خط شان جدا باشد

اقایان باشگاهها ! کوهنوردان واقعی مدت هاست ازشما و از حمایت ابکی شما از مطالبات مردم گذر کرده اند لذا لازم است شما درک واقعی تر و عملی تری از جامعه امروز میهن داشته باشید و نقش تاریخی خود را ایفا نمایید
1401/8/8
✍ #علی_کدخدایی
همطناب" کوه گرام" شوید👇
@KoohGram

🆔 @Kooh_O_Vaje

👈 نقدی بر بیانیه مدیران و مسئولان باشگاههای کشور در همراهی با رویدادهای جاری


اولین بیانیه #باشگاههای_کوهنوردی در حمایت از مطالبات جاری جامعه ، پس از ۴۵ روز از آغاز این اعتراضات به گونه‌ای منتشر شد که ایکاش نمیشد .

بیانیه‌ای که به مانند پاشیدن آب سردی بر پیکر ملتهب جامعه کوهنوردی بود ، جامعه ای که نزدیک به دوماه است همراه با جوانان و زنان و مردانی است که به دنبال خواسته های مدنی و حق جویانه خویش از جا برخاسته اند .
بیانیه صادره باشگاه ها چنان قرّا و برّنده بود ، که نه تنها کمر سرکوبگران را شکست ، بلکه همان یک ذره اعتماد و احترام موجود در میان جامعه کوهنوردی نسبت به باشگاه ها را نیز از بین برد !!
اینکه کارگروه باشگاه های کوهنوردی کشور شامل کدام باشگاه ها می شود ، جای پرستش دارد [چنانچه مایلید نام باشگاهها را برای روشن شدن افکار عمومی رسانه ای بفرمائید ].
پرسش اینکه ؛ چند باشگاه کوهنوردی در تهیه و انتشار این بیانیه عجیب و غریب دست داشته اند ؟ و مطالبات صنفی باشگاه‌ها کار پسندیده ای ست ، اما در این برهه از زمان تا چه میزان پیشبرنده و اثرگذار است ؟
نویسنده در ابتدای بیانیه با اشاره ای کوتاه و البته سرشار از مسامحه به ناآرامی‌های روزهای گذشته با هشتگ #مهسا_امینی به سراغ نگرانی های صنفی و منافع باشگاه ها رفته و خواسته ها و دلمشغولی های صنفی و اقتصادی خویش را در قالب بیانیه اجتماعی و سیاسی و فرهنگی مطرح نموده ، و از این درگاه به تسویه حساب‌های شخصی با فدراسیون و آقایان ِسکوت پرداخته است .
پیش از این در نوشتاری از باشگاه های کوهنوردی خواسته بودیم که درباره این مطالبات اجتماعی و به منظور تعیین موضع ، واکنش نشان داده و با خواسته‌های مردم همراه باشند ، و اگر چنین نکنند موجب ریزش اعضای باشگاه خواهند شد . پیش بینی که چه زود جامعه عمل پوشید . کدام کوهنورد باغیرتی حاضر است در باشگاهی عضو باشد که از هر درگاهی ورود می‌کند فقط و فقط منافع اقتصادی بخش خصوصی خویش را دنبال می‌کند و هیچ دل مشغولی برای همراهی با جامعه مدنی خویش نداشته است .؟

اما مهم‌ترین بخش این بیانیه درخواست اصلی نویسنده از مقامات ِ مسئول فدراسیون است ؟! بیانیه ای کلیه مفاد مندرج در آن می‌بایست با درخواستهای مردم در میدان ِاعتراضات همسوئی داشته باشد ، اما متاسفانه درخواست اصلی آقایان ، بیشتر از هر چیز اشاره به تسلط بیشتر به منابع و اختیارات قانونی بیش از پیش است ، و در این میان گروه‌های آزاد کوهنوردی را عامل همه ناهنجاری ها میداند !

چه کسی هست که نداند باشگاه ها به اندازه کافی فرهنگ کوهنوردی را تجاری و منفعتی نموده ، و وظایف اصلی‌شان را به فراموشی سپرده اند . وظائفی مانند آموزش کاربردی و درست اخلاق و فرهنگ کوهنوردی ، اما این مقوله در طول زمان فعالیت بسیاری از باشگاهها به پائینترین سطح کاهش یافته است.

باشگاه های محترم ، لطفاً دیگر بیانیه صادر نفرمایید ، خوب نیست که آبروی ورزش کوهنوردی و کوهنوردان با شرف حاضر در میدان مبارزه را ببرید . شما سکوت بفرمایید سنگینترید .

ضرب المثلی هست که می‌گوید :
( یکی به نعل زد ، یکی به میخ ...) اما شما با بیانیه تان صد ضربه به نعل زدید ، و یک ضربه آرام به میخ ... ! خدا قوت .

✍ #امیرملیحی
همطناب" کوه گرام" شوید👇
@KoohGram

«برای چند تارِ مو، چه‌قدر باید هزینه کرد؟!»

می‌گویند حجاب، بهانۀ دشمن بود برای به ناامنی کشاندن و آشوب در جامعه! سؤالم این است: آقایان، حضرات، بزرگان، اندیشمندان، تصمیم‌گیرندگانِ عالی‌مقام، صاحبانِ تریبون، به منِ ناقص‌العقلِ بی‌سواد بفرمایید، شما که ادعا می‌کنید می‌دانستید و می‌دانید که حجاب فقط بهانه‌ای برای دشمن است که هزاران جوان و نوجوانِ هیجان‌زده را به خیابان بکشاند، که ده‌ها آدم زخمی و کُشته شوند، که در زاهدان و شاه‌چراغ مردم را به رگبار ببندند، که این‌همه آسیبِ روانی و مالیِ جبران‌ناپذیر بر دوش مردم و دولت بیفتد، چرا همان اول نتیجۀ پافشاری‌ها و لجاجت‌هاتان را پیش‌بینی نکردید؟ چرا تا چند روز بعد از مرگِ مهسا امینی، باوجود سروصدای زیادی که به‌وجود آورد، سکوت کردید؟ و بعد از آن که به حرف آمدید، چرا جوری به یک تکه پارچه و چند تار مو گیر دادید که بهانه دست دشمن بدهید؟ اگر اندکی نرمش نشان می‌دادید و از مواضعِ سرسختانه‌تان فقط قدمی عقب می‌نشستید، چه می‌شد؟ اگر آن‌قدر به شعور زن‌ها احترام می‌گذاشتید که اختیارِ نوع پوششِ موهاشان را به خودشان واگذار کنید، چه اتفاقی می‌افتاد و الآن جوّ ایران چه‌طور بود؟ به‌فرضِ محال (می‌گویم محال، چون گمان می‌کنم مردمِ جامعه‌ام را می‌شناسم) شاید نیمی از زنان طبقِ عقیدۀ خودشان روسری از سر برمی‌داشتند، و نیمی دیگر هم هم‌چنان بر سر اعتقاد خودشان باقی می‌ماندند. بعد بی‌حجاب‌ها و باحجاب‌ها در این فضای آزاد، ناخودآگاه تلاش می‌کردند که آدم‌های بااخلاق‌تر و بهتری باشند. اما حالا چه شد؟ از آن‌همه خشکه‌مقدس‌بازی و «حرام است، حرام است» گفتن چه حاصل شد به‌جز خشم و نفرت و شکافی که بین مردم ساعت‌به‌ساعت دارد عمیق‌تر می‌شود؟ به‌جز بهانه‌هایی که دست دشمن داده شد؟ به‌جز تحریم‌های بیشتر؟ به‌جز خون‌های بی‌گناهی که هر قطره‌اش جگرِ آدم را می‌سوزاند؟
یک سؤال کم‌اهمیت دیگر هم دارم: مگر تراشیدن تمام ریش، برای مردان حرام نیست؟! مگر زمان ما بچه‌های دهۀ پنجاه و شصت، کمیته و بسیج نبود که به‌خاطر پوشیدن لباسِ آستین کوتاه و شلوار جین در خیابان دستگیر و ارشادمان می‌کرد؟! پس چرا حالا دیگر هیچ‌کس حساسیتی به مردهای ریش‌وسبیل‌تراشیده و آستین‌کوتاه پوشیده ندارد؟! چرا هیچ گشت ارشادی به مردهایی با هر نوع لباسی گیر نمی‌دهد و ارشاد نمی‌کند؟! چرا همان‌طور که در مقابل مردها کوتاه آمدید، کمی در مقابل زن‌ها ملایمت به‌خرج ندادید که نتیجه‌اش نشود این؟!

✍ #م_سرخوش
همطناب" کوه گرام" شوید
@KoohGram

🆔 @cafekohnevehte

👈 نقدی دیگر بر بیانیه مدیران باشگاه‌های کوهنوردی

بادرود .
سپاس از آقای ذبیح اله حمیدی و کارگروه باشگاه‌های کوهنوردی انجمن‌ کوهنوردان ایران در انتشار بیانیه اعتراضی اعلام حمایت از اعتراضات بحق مردم شجاع ایران .
در شرایط فعلی جامعه  ما این حمایت بدرستی وظیفه انسانی و اجتماعی باشگاه‌ها ، گروهها و سایر تشکلات کوهنوردی و  کوهنوردان است .
در این بیانیه دو نکته قابل توجه وجود دارد :
۱- طرح تقابل گروههای آزاد و باشگاه ها در این بیانیه کار درستی نمیباشد . 
شما نداشتن توجیه اقتصادی و صنفی باشگاه‌های کوهنوردی را فقط در  وجود گروههای فراوان غیر قانونی و عملکرد آنها دانسته اید در حالیکه تاثیر این گروهها که وجودشان معلول سیاست غلط فدراسیون کوهنوردی در سال  ۱۳۹۵ است ، بسیار کمتر از  مجموعه قوانین و سیاست‌هایی ست که از طرف وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون کوهنوردی و هیئتها به باشگاه‌ها تحمیل شده است و شما هم بدرستی به آنها اشاره کرده اید .
۲ - طرح خواسته اصلی درست نمی‌باشد.
این که یا باشگاه‌ها را منحل کنید یا تمام امور این ورزش را با نظارت دستگاه‌های مربوطه به باشگاه‌های "رسمی" واگذار کنید دو ایراد دارد .
اولا باز هم تقابل باشگاه‌های  رسمی و سایر گروه های آزاد  و یا تشکلات غیر دولتی مثل حتی انجمن کوهنوردان را حفظ کرده و به آن تکیه میکنید .
دوما نظارت دستگاه های مربوطه  مثلا وزارت ورزش و جوانان بر عملکرد باشگاه‌ها را حفظ کرده اید . یعنی همین آش و کاسه ای که امروز برقرار است . براین اساس پیشنهاد می‌شود خواسته اصلی استقلال کامل تشکیلات ورزشی کوهنوردی (فدراسیون  ، اتحادیه و یا شورای باشگاه‌ها و  کوهنوردان و.... ) از دولت یا وزارت ورزش و جوانان باشد .
خواسته اصلی ما اینست که :
فدراسیون ، هیئت ها و باشگاه‌های کوهنوردی می‌بایست بنابر قوانین فدراسیون جهانی کوهنوردی بطور کامل و واقعی مستقل از دولت و ارگان‌های مربوط به آن مثل وزارت ورزش و جوانان و .....باشد .
فقط با رعایت واقعی این خواسته است که ما میتوانیم به تشکلات واقعی کوهنوردی که قوانین و آئین نامه های منطبق با منافع کوهنوردان وضع کرده و ازحقوق آنها دفاع نماید دست پیدا کنیم .
فقط در این صورت است که:
-  ما  دیگر شاهد  انتخابات غیر سالم ، صوری و مهندسی شده در فدراسیون کوهنوردی و هیئت‌ها نخواهیم بود و نمایندگان واقعی کوهنوردان در این تشکلات انتخاب خواهند شد .
- اعضای مجمع براساس خواست و نگاه غیر تخصصی دولتی با ملاحظات سیاسی خودشان تعیین نخواهند شد .
-دیگر نمی‌توانند  با لابی گری های دولتی و فشارهای از بالا نفرات نالایق و مورد نظر خودشان را به سکانداری این تشکلات تحمیل کنند .

《 با احترام 》
۹ آبان ۱۴۰۱
✍ #مصطفی_تخیری
همطناب" کوه گرام" شوید
@KoohGram

🆔 @cafekohnevehte

👈🏿 ایستگاه #تاریخ

اگر واقعاً بخواهید، چهار نفره نیز می توانید دنیا را تغییر دهید.

در 1 فوریه 1960، چهار دانشجوی آفریقایی - آمریکایی پشت میزی در یک کافه کوچک در سوپرمارکت Woolworth در شهر گرینزبورو نشستند و قهوه معمولی سفارش دادند.

پیشخدمت کافه گفت که آن ها به سیاه پوستان سرویس نمی دهند و می توانند از آنجا خارج شوند. با این حال، چهار جوان تا زمان بسته شدن در جای خود ماندند - صاحبان کافه هنوز حق نداشتند آن ها را بیرون کنند.

صبح روز بعد، 12 سیاهپوست عبوس سر میزهای کافه بودند، روز سوم 60 نفر. در روز چهارم، 400 آمریکایی آفریقایی تبار در کافه بودند، و آن ها همه کافه ها را اشغال کردند و حتی در خیابان ایستادند. مدیریت Woolworth زنگ خطر را به صدا درآورد.

آمریکایی های آفریقایی تبار در سراسر کشور این اعتراض را بر انگیختند و مؤسسات ایالات متحده به سرعت شروع به لغو قوانین نژادی کردند.

چهار سال گذشت و قانون معروف حقوق مدنی امضا شد که جداسازی نژادی را لغو کرد.

@KoohGram

#متنی برای بعد از مرگ خودم!!!

همیشه اهل آرزو کردن بود!
آرزو برای خودش، برای تو و برای همه!!
در آن روزهای اوایل دهه شصت که تازه کوهنوردی را شروع کرده بود، او آرزو کرد عین همه ما، آرزو کرد که پایش به هیمالیا باز شود!!
آرزوهای سفید، آرزوهای دست یافتنی، و آرزوهای  ...
کاشکی می شد، باز هم آرزو می کرد، باز هم در کنار آتش و دور هم می نشستیم و از آرزوهایمان و از خاطرات کوهنوردی مان می گفتیم، تا دوباره من و خیلی از دوستانش محو سخنان زیبایش شویم.
با او سوار قطار ذهن پرآشوبش می شدیم و می زدیم به قله های پربرف.
با او می رفتیم به صعودهای ۸ هزار و ۷ هزار متری و غرق شدیم در گذشته های پرفروغ تاریخ کوهنوردی کشورمان.
دلمان را با او می سپردیم،
به شکوه دماوند
به عظمت علم کوه
به سترگی سبلان
و به تاریخ کوهنوردی ایران مان.

می گفت:
کوهنوردی، زندگی است!
اما زندگی، کوهنوردی محمد بود!
مرگ پدرش را با صعود سلطان ساولان بیاد می آورد!
ازدواجش را با صعود سهند بیاد می اورد!
و تولد فرزندانش را با صعود هرم ها بخاطر داشت!
حالا، در این سالهای اشک و درد و آه!!
ما کوهنوردان غمزده باید در محافل و باشگاهها کوهنوردی او را بخاطر بیاوریم!
می گفت:
حیف است آدم قبل از صعود راکاپوشی، از دنیا برود!
انگار آرزویش برآورده شده بود!!
او سالها درد می کشید، درد انسانها، درد کوهها و... مثل آ محمدباقر عیوضی غصه می خورد!
از وضع و شیوه ای که رایج است!
از سنگی که نادانی به چاه انداخت!

او درد می کشید و به کسی چیزی نمی گفت.
تا اینکه حتی صعود عینالی هم براش آرزو شد!!
و کمی بعد تسلیم این درد لعنتی شد!
مرگ یکبار دیگر و برای همیشه او را غافلگیر کرد.
هرچند بعد از این همه مصیبت، دیگر سخت می شد غافلگیر شد.
حالا ما مانده ایم و تقویم سیاه روی میزمان که سیاهی اش هروز بیشتر و بیشتر میشود.
ما ماندایم و پسری که از کوه عینالی ورزش کوهنوردی را شروع کرد، قد کشید، عاشق و عاشقتر شد!
عاشق کوهنوردی!
و عشق اش را با همه تقسیم کرد و رفت و رسید به قله قاف آرزوهایش!
او یک عاشق متفاوت کوه بود، چون که نگاهش متفاوت بود و الان نیز دل تک تک ما برای نگاه متفاوت او تنگ شده است!
در برنامه های کوهنوردی که با او همراه بودیم، هیچوقت فراموشش نخواهیم کرد!

تسلیت به خانواده اش
تسلیت به همنوردانش
و تسلیت به کوه و کوهنوردی، عشق اول و آخرش!

یکی از روزهای خدا

#محمد_جدیری_عباسی✍
همطناب" کوه گرام" شوید
@KoohGram

👈🏿 زندگی حد فاصل بین B و D است. [تولد: birth و مرگ: death] اما بین B و D یک حرف دیگر یعنی C هم هست. [انتخاب: choice]. انتخاب های ما مهم ترین بخش زندگی ماست.

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

دوست گرامی و گرانمایه که من را به گروه‌های گوناگون کوهنوردی دعوت میفرمائید و به همه اعضای گروه معرفی می‌کنید ، بسیار سپاسگزارم .
اما شما که می‌دانید من چه طعم قلمی دارم و شیوه نگارش من چیست . و از آنطرف هم میدانید که مدیران آن گروهها چه خط و مشی ی را دنبال می‌کنند ، پس لطف فرموده و من را به هیچ گروهی دعوت نکنید .
نمی‌شود که تا متن و یا نوشتار با موضوعات اجتماعی جاری در جامعه کوهنوردی و کف خیابان ها را به اشتراک می‌گذاریم ، مورد خطاب قرار میگیرم که ؛ (دوست عزیز اینجا یک گروه کوهنوردیه ، لطفآ در چهارچوب اهداف گروه متن بگذراین ، یا میفرمایند :اصلآ گروه کوهنوردی رو چه به سیاست !!؟ ما کوهنوردا سیاسی نیستیم‌ ، و چنین و چنان ....!!! )

باید به کوهنوردان گرامی یادآوری کنم ؛ گرامیان ، جسارتآ شما موجودات فضائی نیستید که مسائل و مشکلات جامعه بر زندگی تان اثرگذار نباشد ، همین امروز قیمت دلار از مرز ۳۶۵۰۰ تومان گذشت ، و شما به تبع گرانی دلار و اثر آن بر قیمت‌های لوازم و وسائل کوهنوردی ، هر لحظه ناتوان تر در تهیه و خرید ملزومات ورزش مورد علاقه تان خواهید شد . در این کشور همه چیزتان به سیاست بند است و خلاص ، برای هر نفسی که می‌کشید تعبیری سیاسی مستتر است . سبک زندگی تان را سیاستمداران چیده اند ، سبک درآمدتان را سیاستمداران تعیین کرده اند . تمام رخدادهای جهان بند سیاست است ، بعد شما پشت ِ چشم نازک می‌کنید و می‌فرمائید؛ ما سیاسی نیستیم .!!

همین فردا تشریف ببرید منیریه ، یک جفت کفش قلابی و اوراقی را به چند برابر قیمت به شما خواهند فروخت ، دیگر لوازم اورژینال و با کیفیت را به خواب شبمان خواهیم دید . اینها واقعیت زندگی ورزشی ماست که بشکل کاملآ منطقی با زندگی اجتماعی مان در هم تنیده است .
پس بزرگواری بفرمائید و کمی سیاسی باشید ، و اگر کسی را به گروهتان دعوت می‌کنید ، پشت سر هم نگوئید اینجا جایش نیست !! پس کجا جایش هست ؟

لطفآ مهمانانتان را از گروههایتان ریپورت بفرمائید و دلتان خوش باشد که چقدر آدم غیرسیاسی خوب و مطیعی هستید .
مثلی هست که می‌گوید: وقتی باران ببارد ، بر سر همه میبارد .

✍ #امیرملیحی
کانال کوه و واژه ، کانون فرهیختگان کوهستان
🆔 @Kooh_O_Vaje

👈🏿 باشگاه هشت هزاری ها به همراه دوزاری ها

در ابتدا باید اشاره کنم که خواندن این نوشتار به مذاق بسیاری از همنوردان پیشین من خوش نخواهد آمد. زیر چرائی اش را همگان کمابیش می دانند. وقوع رخدادهائی که در طول ۵۰ روز گذشته به هیچ وجه نتوانست بخشی از جامعه کوهنوردی را از خواب زمستانی زودرس بیدار کند، و همین خواب مصلحتی، نگارنده را وادار به واکنش در برابر این خاموشی شرم آور نمود.

در سال ۱۹۸۶ میلادی، زمانی که رینهولد مسنر توانست تمامی ۱۴ قله با ارتفاع بیش از هشت هزار متر را صعود نماید و سپس در سال های پس از آن کوهنوردان کشورهای دیگر توانستند به این موفقیت دست پیدا کنند. باشگاهی نمادین در میان هیمالیانوردان شکل گرفت، که نامش را #باشگاه_هشت_هزاری_ها گذاردند. که البته ایران نیز در سال ۱۳۹۶ توانست پای مبارکش را در این باشگاه بگذارد.

اما حضور در این باشگاه تا چه میزان از درجه اهمیت برخوردار است؟ چرا که وجود یا عدم وجود آن هیچ تاثیری بر تربیت اجتماعی و شرافتمندی افراد عضو نخواهد داشت و هر کوهنوردی که به عضویت این باشگاه نمادین درآید، لزوما قهرمان مردم خویش نخواهد شد، چرا که زمانی یک قهرمان در دل مردم خویش جای می گیرد که در کنارشان قرار گرفته و با شادی ها و غم هایشان همراه و همسو باشد.

همچون جهان پهلوان تختی، علی کریمی، علی دائی و الناز رکابی و بسیاری دیگر از ورزشکاران که نوشتن نام شان در این نوشتار نمی گنجد.

اما #کوهنوردان_هیمالیانوردی که سر در برف فرو برده اند و در باد عناوین خویش خوابیده اند، نه تنها در این زمان و در هر زمان دیگر غرورآفرین نبوده اند، بلکه در بزنگای تاریخ مبارزات مردم ایران، مایه شرمساری نیز هستند. شرمساری ازین سو که نخواسته اند از پتانسیل توجه مردم نسبت به خویش برای همراهی و همگامی با آن ها بهره مند گردند. ورزشکارانی که پس از بازگشت از هیمالیا، با توجه و حمایت های مردمی بزرگ شدند و مورد استقبال قرار گرفتند، اما در زمانی که همین مردم به حمایت های آن ها امیدوار بودند، سکوت اختیار کرده و غیب شان زده است.

در اینجا باید افزود که مردم در ادامه به خواسته های خویش خواهند رسید، چراکه هیچگاه سخن حق و آزادیخواهانه شکست نخواهد خورد، اما ورزشکارانی که دلخوش به صعود های منجر به عضویت در باشگاه هشت هزاری ها و دوستان آقای مسنر هستند، خواهند دانست که همه چیز افتخارات ورزشی در میادین و پاکوب ها نیست، اما بودن در کنار مردم و همراهی با مطالبات به حق اجتماعی، مدال های زرین #شرافت_و_آزادگی را بر گردن شان تا ابد خواهد آویخت.

آقای رینهولد مسنر و فدراسیون جهانی کوهنوردی اگر می دانستند که کنشگری بعضی از کوهنوردان به اندازه یک حمایت زبانی و یک بیانیه همراهی با مردم داغدار کشورشان نیست، شاید اسم باشگاه شان را با کمی تغییر می گذاشتند باشگاه (هشت هزاری ها،  به همراه دوزاری ها)

✍🏼 #امیرملیحی

© @KoohGram
🆔 @Kooh_O_Vaje

👈🏿 اینم نتیجه کوهنوردی امروز ما

همنوردان از دیار زاگرس

@KoohGram

👈🏿 آسمان همه جا یکرنگ است؟

می گویند آسمان هر جا همین رنگ است. عجبا! ما که پای مان در بند زمین است را چه به رنگ آسمان ها! چونان که گویی ما در آسمان ها می زیبم!؟

مگر نه ما انسان های زمینی هستیم! مگر نه نفس مان به نفس زمین بند است! مگر نه قوت لایموت مان را از زمین می ستانیم! مگر نه این دل زمین است که ما را برای همیشه در خود می پذیرد.

پس ما را به آسمان چکار! آسمانی که پر از پهباد است برای نابودی مان، آسمانی که قتلگاه ما در هواپیمای اکراین است، آسمانی تیره و سرد و یخ زده.

ولی راستی آسمان هر جا همین رنگ است؟ نمی دانم، شاید آسمان دیگر زمین ها هم بسان بلوچستان و کردستان و لرستان و دیگر نقاط این بوم  زجر کشید خون چکان باشد؟ یا صاف و آفتابی است؟

بهر روی آسمان  یا زمین برای ما چه فرقی دارد آنگاه که بارانی نمی بارد و زمین برهوت، با لبانی چاک چاک چشم نیمه جانش را به آسمان دوخته است در تمنای قطره ای آب.

لیک  می پندارم، شراره ای باید که آتشگهی برافروزد، آتشگهی دیرنده پا برجا، که رقص شعله اش در هر کران زمین و آسمان هویدا باشد، با شعله های سرکش بر طاق آسمان تا بسوزاند هر آنچه را نشان از ناپاکی و ناراستی و گژی و ستم و دروغ داشته باشد تا سیه روی تاریخ گردد همان که در او غش باشد.

ما زمین پاک را گرامی می داریم و هم آسمان پاک را. آسمان را در شفق صبحگاهی اش و در پهنه آبی پاکش و زمین را می ستاییم فارغ از خون خواری و هرزگی کرکس های لاشه خوارش تا فریاد امیدمان در هر کران پژواک یابد که می توان و باید.

✍🏼 علی کدخدایی
🗓 بیستم آبان ۱۴۰۱

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram

👈 کوهنوردان گرامی
ما خودمانیم ، تنهای تنها ...!

درینجا باید این نوشتار را با یادآوری نکته ای آغاز کنم که بسیار گفته اند و شنیدیم ، اما می‌بایست چندین و چند بار در هر روز ِاین جنبش و خیزش مردمی ، این نکته را در ذهن مرور کرد و به گوش سپرد .
( دوری از تفرقه و پرهیز از درگیری های لفظی ایدئولوژیک ، حداقل درین برهه حساس) .

قضیه ازین قرار است : ما به یکدیگر نیاز داریم‌ ، در کنار هم بودن میتواند بسیاری از اندوهها و سوگهای وارده بر ذهن و قلبمان را تسکین بخش باشد .

اینروزها تنها چیزی که نیاز واقعی ماست ، درک درد ما نیست ، بلکه همراهی بدون چرائی ست . چرا که ممکن است کسانی به ما بگویند ، "شما تنها نیستید " . هیچکدام از مردمان اینسو و آنسوی جهان نمیتوانند دردهای ما را درک کنند ، این حقیقت ندارد ، و حتی بی اهمیت است که بگویند در کنار شما هستیم . راستش هیچ کسی توان همراهی با سوگهای مردم ایران را ندارد . ما در سوگ خودمان ، در جنبش خودمان ، تنهای تنهائیم .
چرا باید درین برهه از زمان ، به جان هم بیفتیم و همدیگر را بِدَریم ؟ چگونه است که بی محابا در گروهها و چت روم های دنیای مجازی به هم میپریم و از اصل ماجرا قافلیم ! حواسمان را پرت نکنند .

اینکه فلان #کوهنورد به کوه رفته و چپ و راست تصویر برنامه هایش را وایرال میکند و خیالش نیست که در کف خیابان و در کوچه کوچه ی شهر ِزیر پای ِهمان قله ، صدای ذجه های مادران داغدار به آسمان می‌رود ، خب برود .
اینکه فلان #گروه به صعودو پیمایش خط الراس فلان کوه تا بیسار کوه رفتند ، خب بگذارید بروند .
اینکه #باشگاهی دست و پا می‌زند تا گروهی را جمع و جور کند و به فلان برنامه بروند ، خب به سلامت بروند و برگردند .
اینکه خیلیها که باید حرف بزنند و پشت پست و مقامشان پنهان شدند ، خب بشوند .  ما چرا به جان هم افتادیم این وسط !؟
ما چرا باید بنشینیم و درباره رفتارهای آنان به سر و کله ی هم بکوبیم ؟ ما چرا بایست به #سرپرستان_هیآتها یادآوری کنیم که دست بجنبانند و کاری بکنند ؟. ما چرا بایست امیدوار باشیم که صدائی از #فدراسیون_کوهنوردی دربیاید و در حمایت از مردم آزادیخواه بیانیه ی خشک و خالی بدهد ؟

قبول کنید که ما خیلی تنهائیم ، خیلی ها درک درد ما و تنهائیهایمان را ندارند ، این #خیلیها ، اصلآ همراه نیستند .

نه نماینده ای در مجلس داریم ، نه ارتشی که دلش برایمان بسوزد ، نه دولتی که تق تق تق تیر زدن برایش عار باشد . بیائید همانهائی که هستیم ، با هم باشیم . قدر دستهای گرم یکدیگر را بدانیم . جامعه کوهنوردی اینروزها به همگرائی و همسوئی نیاز بسیار دارد .

من اگر بنشینم ، تو اگر بنشینی ، چه کسی برخیزد ؟ (حمید مصدق )

✍ #امیرملیحی
🆔 @Kooh_O_Vaje

همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram