ҲОЖАТ, ШУКР ВА ТАВБА НАМОЗИ

– Ҳожат намози қандай намоздир?
– Бир кишининг Aллоҳ таолодан талаб қиладиган ҳожати бўлган вақтда (яъни, бир
мақсаднинг ҳосил бўлмоғини тилаган замонда) ўқиладиган икки ракат нафл намозидир.

– Намозни ўқигандан сўнг нима қилинади?
– Ғоятда ихлос ила Aллоҳ таолодан ўзининг ҳожатини талаб қилади.

– Шукр намози қандай намоздир?
– Бир мақсади ҳосил бўлган замонда ва ёки бир хайрли неъмат келган замонда шукрона қилиш учун ўқиладиган икки ракат нафл намоздир.

– Тавба ва истиғфор намози қандай намоздир?
– Хатолик билан бир гуноҳ иш қилса, пушаймон бўлса, тавба қилиб ўша гуноҳининг авф қилинишини Aллоҳ таолодан талаб этиб ўқиладиган икки ракатли нафл намоздир.

– Бир киши шу тариқа тавба қилиб икки ракат нафл намоз ўқиб Aллоҳ таолодан гуноҳини тиласа, нима бўлади?
– Aллоҳ таоло гуноҳини кечиришни ваъда қилгандир.

– Ундай намозни ўқигандан кейин нима дуо қилинади?
– Ушбу истиғфорни ўқийди:
«Aстағфируллоҳ, астағфируллоҳ, астағфируллоҳа таоло мин кулли занбин азнабтаҳу амдан ав хатоан сиррон ав ъала ниятан ва атубу илайҳи мин аз-занбиллази аъламу ва мин аз-занбиллази ла аъламу иннака анта ъалламул ғуюб».
Маъноси: «Aллоҳ таолодан ҳар бир қилган гуноҳларимни авф қилишини талаб қилурман, қасддан хатолик ила ошкора, махфий, ўзим билиб ва билмай қилган гуноҳларимдан Aллоҳ таолога тавба қилурман. Ё Раббим, Сен ғайбларни билувчисан».

"Ибодати исломия"дан.

@Jaloliddinrumiyy🍃

Тасаввуфнинг асл мақсадига етишиш жуда осондир. Зарур бўлмаган нарсаларни унинг бир бўлагига айлантириб одамлар уни қийинлаштириб олдилар

Аллоҳ таолонинг одати шундайки, қайси нарса инсон учун қанчалик кўпроқ зарурий бўлса, ўшанчалик уни арзон ва етишиш осон қилиб қўяди. Энг кўп зарурат тушадиган нарса ҳаводир. У ҳар жойда, ҳамма вақт текинга топилади. Балки, бир жиҳатдан олиб қаралганда у мажбурий тақсим бўлиб, бирор киши ундан сақланашни хоҳласа ҳам бунга муваффақ бўлиши мушкул.
Иккинчи даражада сув туради. У ҳам умуман олганингизда текин. Агар бирор жойда пуллик бўлса ҳам, жуда арзон ва арзимас нархда бўлади. Қолган нарсаларни ҳам шунга киёсланг.
Энг манфаати кам нарсалар жавоҳир, олмос ва ҳоказо тошлар бўлиб, булар энг қиммат насалардир. Аллоҳ таолога етишиш ҳам нарсаларнинг ичида энг манфаатлисидир. Шунинг учун фитратан олиб қаралганида у ҳам осон бўлиши керак. Лекин ачинарлиси шуки, одамларнинг ғулуси (чукур кетиши) уни қийин ва мушкул қилиб қўйди. Улар зарур бўлмаган амалларни тасаввуф, деб номлаб олдилар. Ҳолбуки, у (тасаввуф) умуман бошқа нарса. У (тасаввуф) биз Ҳак таолога таважжуҳ килсак (юзлансак), ҳадисда айтилганидек, У Зот бизга биздан кўра кўпроқ таважжуҳ қилади, деган эътиқод билан Аллоҳ таолога таважжуҳ қилишдан бошқа нарса эмас.
Бунинг учун бирор ортиқча амалга ҳам ҳожат йўқ. Фарзларни (ундаги суннат, мустаҳаб ва одобларига амал қилган ҳолда) мукаммал қилишнинг ўзи кифоя қилади. Уламолар ёзадиларки, фарзларни мукаммал қилиш, нафлни кўпайтиришдан афзалдир. Бу эса табиийдир. Масалан, бир одам зиёфатида ўн хил овқат тайёрлайди. Лекин ҳаммаси бемаза бўлади. Бошқа бир одам эса битта овқат қилади. Лекин мазали ва нафис қилиб тайёрлайди. Аниқки, сиз мана шу битта таомни нариги ўнтадан афзал кўрасиз.
Муснади Аҳмадда бир ҳадис келади. «Ат-такашшуф» китобида ҳам у нақл қилинган. Мазмуни шундайки, бир неча саҳобалар ўтиришган экан. Бир саҳобий уларнинг ёнларидан ўтиб колди. Шунда ўтирганлардан бири: «Мен бу кишини ёмон кўраман», деди. Бу гапни бирлари ўша саҳобийга етказди. У киши қайтиб келиб: «Мен бу кишини ёмон кўраман, дедингизми?» деб сўради. У киши: «Ҳа», деб икрор қилди. У киши яна: «Мени ёмон кўришингизни сабаб нима?» дея сўради. Жавобига у киши: «Мен нафл намоз ўқиганинг ëки нафл рўза тутганингни ҳечам кўрмадим», дедилар. У саҳобий: «Хўп, айтинг-чи, бирор марта фарзларда камчиликка йўл қўйганимни кўрганмисиз?» деди. У киши: «Кўрмаганман», деди. У саҳобий: «Мен мана шунинг ўзи кифоя қилади, деб биламан», деди. Кейин икковлари ҳам туриб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайхи ва салламнинг ҳузурларига бордилар. У зот охирги гапни тасдиқладилар.

"Мажолиси ҳакимул-умма" китобидан.

@Jaloliddinrumiyy🍃

АҚИДАВИЙ ҚОИДА

Хаёл психолог олимлар наздида икки турга бўлинади: биринчиси, қайтарувчи хаёл, худди Маккада туриб Дамашқдаги уйимни хаёл қилганимдек. Иккинчиси, яратувчи хаёл. Бу шоирлар, ёзувчилар, рассомлар ва санъат усталарининг хаёлидир. Анави санъаткорларнинг хаёлотига бир разм солинг. Улар асли воқеъликда йўқ нарсани кўрсата олишадими? Венус ҳайкалини ясаган ҳайкалтарош биз умримизда ҳеч кўрмаган суратни пайдо қилди. Лекин мана шу сурат янгитдан яратилганми ёки воқеъликдан бўлак-бўлак қилиб олиб бирлаштирилганми? Ўзи кўрган бурунларнинг энг чиройлисини олган, энг чиройли оғизни, энг чиройли жисмни олиб мана шуларни бирлаштирган. Натижада янги сурат пайдо бўлган. Лекин шу янги сурат бор нарсалардан бўлак-бўлак қилиб олиб бирлаштирилган.
Париж музейида сақланадиган Оссурия қанотли бургут тимсолини ясаган ҳайкалтарош ҳам одамнинг калласини олиб бургутнинг жасадига қўйган. Унга қуш қанотини бириктирган. Янги сурат, лекин эски нарсалардан бўлиб-бўлиб ишланган.
Адиба Хавла Қaзвиний ўйлаб топган ғаройиб ҳайвон ҳам шу кабидир. Шоирларнинг хаёлоти ҳам истиора, ташбеҳ, киноя ва ажиб муболағаларга ҳар қанча чуқур кирмасин, аслида воқеъликда бор бўлган турли бўлаклардан жамланган холос. Агар биз мана шу бўлакларни жамлаш учун янада чуқурроқ киришни истасак, энди, хаёлнинг ўзи ҳам бундай жамлашдан ожиз қолади.
Мисол учун, ранглар оламидан бир бўлак ва товушлар оламидан бир бўлак олинг. Энди: “фалончи қўшиқчи атиргул хиди таралиб турадиган қўшиқ айтди” ёки “фалончининг атири қизил рангли хид таратар экан”, деб айтиб кўринг. Мана шу манзарани хаёлингизга келтиринг. Биласизки, бу нарсани ҳеч тасаввур қила олмайсиз. Ҳолбуки, бу ҳам воқеъликда бор бўлган нарсалардан ташкил топган эди.
Биз хушбўй куйни, қизил хидни хаёлимизга сиғдира олмаймиз. Биз уч ўлчамли фазо (узунлик, кенглик, баландлик) дан ташқари нарсани ҳам тасаввур қила олмаймиз. Масалан, тўртинчи фазони", юзаси йўқ доирани, бурчаги йўқ учбурчакни тасаввур қила олмаймиз. У ҳолда қандай қилиб охиратни ва ундаги нарсаларни хаёл қила оламиз, ваҳоланки, у бизнинг оламимизга ўхшамайдику? Охиратнинг бу дунёга нисбати, бу дунёнинг она қорнига нисбатига ўхшайди. Агар биз она қорнидаги чақалоқдан ва унинг жавоб бериши мумкин бўлганда эди, “дунё нима?”, десак, у “мана шу мени ўраб турган парда ва мени қамраб олган мана бу қоронғулик дунёдир”, деб жавоб берган бўлар эди.
Агар биз унга: “мана бу ерда бошқа дунё ҳам бор. Унда қуёш ва ой бор. Тун ва кун бор. Қуруқлик ва денгиз бор. Пастлик ва тоғликлар бор. Қақшаган саҳролар, серсоя боғлар бор”, десак, бу гапларнинг маъносига умуман тушунмайди. Тушунган тақдирда ҳам, унинг ҳақиқатини хаёлига сиғдира олмайди.
Мана шунинг учун Абдуллоҳ ибн Аббос айтганларки: “Дунёдаги нарсалар охиратдаги нарсаларнинг исмлари холос”. Охиратнинг хамри дунё хамрига ўхшаган эмас. Унинг ҳурлари дунё аёлларига ўхшамайди. Жаҳаннам олови дунё oлoвидек эмас. Жаҳаннам устига қўйилган сирот кўприги бу дунёда водийлар ва дарёлар устига қўйиладиган кўприк сингари эмас.
Демак, бу қоида — инсоният хаёли сезги аъзолари ҳис қилган нарсаларнигина идрок эта олади.

Шайх Али Тантовий
"Ислом динини умумий таништириш" китобидан.

@Jaloliddinrumiyy🍃

ФАРЗАНД СЎРАШ ДУОСИ🤲🏻

🌸Али Имрон сураси 38-оят

رَبِّ هَبْ لِى مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ ٱلدُّعَآءِ
Robbi hab liy mil ladunka zurriyatan toyyibatan innaka samiyüd duââi

Эй Роббим, менга Ўз ҳузурингдан яхши зурриёт бергин. Албатта, сен дуони эшитувчисан🤲🏻

🍼🧸🍼🧸🍼🧸 🍼🧸

🌹Анбия сураси (الأنبياء) 89-оят

رَبِّ لَا تَذَرْنِى فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ ٱلْوَٰرِثِينَ

Robbi laa tazarniy fardav va anta xoyrul vaarisiiyn

Эй Роббим, мени ёлғиз ташлаб қўйма, Сен, Ўзинг ворисларнинг энг яхшисисан🤲🏻

@Jaloliddinrumiyy🌿