طبع شعری فروزانفر - فروزانفر به روایت محقق

فروزانفر زندگی هر یک از شعرا را از گفتۀ خود آنان استفاده می‌کرد و چهرۀ ادبی آنان را بر پایۀ اشعار خودشان ترسیم می‌نمود در حالی که تذکره‌نویسان پیشین فقط با جملاتی اغراق‌آمیز همچون «یکه‌سوار میدان بلاغت» و «ستارۀ درخشان آسمان سخن» توصیف می‌کردند. فروزانفر مآخذ حدیث و قصص مثنوی را بر پایۀ منابع معتبر طی دو کتاب ارزشمند به اهل علم عرضه کرد و پس از آن به شرح مثنوی شریف پرداخت که عمر او فقط به نگارش سه جلد از آن وفا کرد. او پیش از این احوال و آثار مولانا را در کتابی مستقل معرفی کرد و به جنبه‌های مختلف زندگی آن شاعر گرانمایه پرداخته بود و نیز کتاب فیه مافیه اثر منثور او را هم با تصحیح انتقادی خود به اهل علم عرضه کرده و با نشر ترجمه‌ای فارسی از رسالۀ قشیریه راه دسترسی دانشجویان را به مباحث عرفانی و اصطلاحات آن هموار ساخت. تصحیح دیوان شمس در شش مجلد از کوشش‌های کم‌نظیر او بود که با آن مطالعات مولوی‌شناسی برای اهل علم آسان گردید و بسیاری از مولوی‌شناسان توانستند با استفاده از آن بیش از پیش با افکار مولوی آشنا گردند. فروزانفر از ذوق شعری برخوردار بود چنان‌که در قصیده‌ای که در مرثیۀ میرزامحمدخان قزوینی سروده گفته است:

آن محمد نام محمودالسیر کز روی طبع

داشت استغنای سلمانی و صدق بوذری

خواند قزوین را خراسانی دگر خاورشناس

چون از آنجا شد پدید این آفتاب خاوری

در پایان می‌توان نتیجه گرفت که بدیع‌الزمان فروزانفر نه تنها استادی توانا و چیره‌دست در ادب فارسی و عربی و تاریخ اسلام و ایران بود بلکه پژوهشگری نستوه بود که آثار علمی او روشنگر فرهنگ و ادب کشور ایران به شمار می‌رود و شاگردان و شاگردانِ شاگردان او که شمار آنان از هزار متجاوز است هم اکنون چراغ فرهنگ و ادب را در سراسر کشور روشن نگاه داشته‌اند و امید است که آنان روش علمی و کوشش خستگی‌ناپذیر او را سرمشق و اسوه خود قرار دهند.

 

فروزانفر در سال 1346 بازنشسته شد، در حالی که توانایی کامل برای تدریس داشت. این بازنشستگی نابهنگام او را بسیار متأثر ساخت و در اعتراض به این امر دکتر صدیق اعلم در مجلس سنا گفت: «مگر استاد می‌خواهد به گود زورخانه برود که او را در توانایی کامل برای تعلیم و تدریس کنار می‌گذارند.» در هر حال او در سال 1349 با عارضه سکته قلبی جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.

در سال 1383 بزرگان شهر بشرویه- زادگاه استاد- برای او مجلس بزرگداشت برپا داشتند. از ویژگی‌های این بزرگداشت این که مردم خانه و خودروی خود را رها کردند و در اختیار مهمانان گذاشتند و این مهمان‌نوازی همشهریان استاد هرگز فراموش نمی‌شود.در بهمن ماه 1386 مراسم بزرگداشتی برای فروزانفر در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار گردید و بزرگداشت‌ نامه شماره 88 که حاوی شرح‌حال و آثار و تصویرهایی از استاد بود به حاضران آن مراسم تقدیم گردید و شاگردان بسیاری از او به ذکر محامد و مناقب او پرداختند و یاد آن استاد یگانه زبان و ادب فارسی را گرامی داشتند.

http://iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/5907-forozanfar-mohaghegh.html

@iranboom_ir

آشنایی با یک کتاب دربارۀ وحدت دوبارۀ تیره های ایرانی

نهضت پان ایرانیسم و رستاخیز کردان آن سوی مرز
نوشتۀ : دکتر هوشنگ طالع
چاپ سوم : ۱۳۹۳
۲۹۷ صفحه – ۲۸۰۰۰۰ تومان
ناشر : انتشارات سمرقند – تلفن :  ۸۸۳۱۴۶۱۲ – ۰۲۱

دکتر هوشنگ طالع ، پژوهشگر معاصر در این کتاب تاریخچه ای از مبارزات تیره ی آریایی کرد با دولت عثمانی و استعمارگران انگلیسی به دست داده است .
برای آشنایی بیشتر با این کتاب روی پیوند  زیر کلیک کنید :

http://iranchehr.com/?p=11010

@iranboom_ir

گرامی باد ، پانزدهم شهریور، روز تاسیس مکتب پان ایرانیسم

پانزدهم شهریور ۱۳۲۰، در گاهشمار سیاسی ایران معاصر روزی بزرگ است ؛ این همان روزی است که گروهی از نوجوانان و جوانان میهن پرست ایرانی،  با پرتاب سنگ به تانک ها و زره پوش های ارتش های متفقین ، ناخشنودی خود از اشغال ایران را نشان دادند . پرتاب آن سنگ ها زنده بودن ایران و ایرانی را به اشغالگران نشان داد و سرآغاز کوشش هایی بود که برای نزدیک به هشت دهه مقاومت گروهی از ایران پرستان ، در برابر بیگانگان استعمارگر و عوامل وطن فروش آنها را به نمایش گذاشت .
برای خواندن مطلبی در این باره روی تصویر زیر کلیک کنید :
http://iranchehr.com/?p=11014

@iranboom_ir

چرا سرستون تاریخی در شیراز رها شده است؟
https://www.isna.ir/news/1403053020493/

آرامگاه «اردشیر سوم» هخامنشی نَم کشیده است!
https://www.isna.ir/news/1403060905215/


آغاز انتشار شاهنامۀ نوبخت
سرودۀ : حبیب الله نوبخت
به کوشش : دکتر هوشنگ طالع
جلد یکم – ۲۷۱ صفحه – ۲۰۰۰۰۰ تومان
چاپ اول : ۱۴۰۳
ناشر : انتشارات سمرقند – فروش تلفنی : ۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶
http://iranchehr.com/?p=13763


صد و شصت و سومین شماره بخارا منتشر شد
https://bukharamag.com/1403.06.27042.html


سرنخی از ایران در گنجینه وایکینگ‌ها!
تصاویر روی این ظرف به مفاهیم مربوط به «مزدیسنا»، آیین دوران شاهنشاهی ساسانیان اشاره دارد. همچنین نتایج بررسی‌های علمی نشان می‌دهد نقره‌ای که این ظرف با استفاده از آن ساخته شده است از معدنی استخراج شده است که در ایران واقع شده است.
https://www.isna.ir/news/1403061207371/


ترجمه روایت سغدی داستان رستم
http://mahmoudafshar.ir/?p=7192

تهی کردن شاهنامه از معنا / جواد رنجبر درخشی لر
https://shahnamehpajohan.ir/%d8%aa%d9%87%db%8c-%da%a9%d8%b1%d8%af%d9%86-%d8%b4%d8%a7%d9%87%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%d8%b9%d9%86%d8%a7-%d8%ac%d9%88%d8%a7%d8%af-%d8%b1%d9%86%d8%ac%d8%a8%d8%b1-%d8%af%d8%b1/


نگاهی به پرونده هگمتانه به عنوان میراث ثبت شده در فهرست یونسکو
https://www.mehrnews.com/news/6178011/

تهیه پرونده ثبت جهانی مسجد جامع ورامین
https://www.mehrnews.com/news/6216177/

نامه فعالان میراث فرهنگی به وزیر میراث‌: تخریب ورودی شهر زیرزمینی نوش‌آباد برای ساخت آمفی‌ تئاتر
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1524823


شکست معماری جدید در نبرد با غول گرما/خانه های قدیم رویین تن بودند
https://www.mehrnews.com/news/6214471/

ماجرای تخریب دوباره جنگل الیمالات چه بود؟
https://www.isna.ir/news/1403061307761/

فرمان عزل
http://iranchehr.com/?p=13769

آغاز کاوش در «سیلک» با هزاران سال راز سر به مُهر
https://www.isna.ir/news/1403061006197/


جاده کشی در حریم درجه یک شهر باستانی دارابگرد
https://www.yjc.ir/fa/news/8807989/

یک میلیون نسخه از میراث مکتوب جهان فارسی است
https://mirasmaktoob.com/%db%8c%da%a9-%d9%85%db%8c%d9%84%db%8c%d9%88%d9%86-%d9%86%d8%b3%d8%ae%d9%87-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%db%8c%d8%b1%d8%a7%d8%ab-%d9%85%da%a9%d8%aa%d9%88%d8%a8-%d8%ac%d9%87%d8%a7%d9%86-%d9%81%d8%a7%d8%b1%d8%b3/


حزب چپ ایران و اصرار بر تطهیر استالین در تاسیس فرقۀ دموکرات
http://iranchehr.com/?p=13649

سردر عمارت قاجاری در بافت تاریخی تهران مخدوش شد
https://www.isna.ir/news/1403060804945/

آب‌انبارهای شهر میراث جهانی یزد یا زباله‌دانی؟
https://www.isna.ir/news/1403061106461/

اشیای موزه‌ای چگونه مستند می شوند؟/مقایسه موزه ملی و ملک
https://www.mehrnews.com/news/6180538/

ویزا بین ایران و تاجیکستان لغو شد اما پرواز کم و گران است!
https://www.isna.ir/news/1403061005947/


https://www.tg-me.com/iranboom_ir

بار دیگر ، پانزدهم شهریور ، سالروز بنیادگذاری مکتب پان ایرانیسم

نوشته ی : عقاب   علی احمدی

پانزدهم شهریور امسال ، هفتاد و پنج سال از روزی می گذرد که در گرماگرم اشغال ایران به دست نیروهای متفقین ، گروهی از جوانان و نوجوانان ایران نخستین هسته ی جنبشی را برای دفاع از هستی های مادی و معنوی ملت ایران را تشکیل دادند .
در سال های اخیر ، کوشش های برنامه ریزی شده ای در راستای « فاشیست دانستن » ملی گرایان ایرانی و پان ایرانیست ها از سوی وابستگان به روسیه ، انگلستان و آمریکا آغاز شده است . در اینجا برای یادآوری معنای « جنبش پان ایرانیسم » ، بخشی از مقاله ای را که شادروان دکتر محمود افشار یزدی ، میهن پرست طراز اول ایرانی در آن این واژه را به کار برده است ، می آوریم . محمود افشار یزدی پان ایرانیسم را این‌گونه تعریف می‌کند:
« پان‌ایرانیسم در نظر من باید «ایده‌آل» و هدف اشتراک مساعی تمام ساکنین قلمرو زبان فارسی باشد در حفظ زبان و ادبیات مشترک باستانی . منظورم اتحاد کلیه ی ایرانی‌نژادان - فارس‌ها، افغان‌ها، لرها و آذری‌ها، کردها، بلوچ‌ها، تاجیک‌ها و غیره- است برای حفظ و احترام تاریخ چندهزار سال مشترک و زبان ادبی و ادبیات مشترک. هیچ‌وقت عقلای ایران اندیشه اینکه به خاک کشورهای دیگر تجاوز کنند را در مخیله خود نداشته‌اند . همیشه حرف این بوده‌ است که ما باید از لحاظ ارضی وضع کنونی خود را نگاه داریم و استوار کنیم . پان‌ایرانیسم ما باید جنبه ی دفاعی و فرهنگی داشته باشد نه تهاجمی . به این معنی که در برابر «پان» های دیگر، مانند پان‌تورانیسم یا پان‌عربیسم که قصد تجاوز از حدود ارضی خود دارند، مقاومت داشته باشیم. »[ 1 ]
در ادامه دیدگاه رسمی حزب پان ایرانیست در باره ی این مکتب را می خوانیم .
حزب پان ایرانیست جنبش را اینگونه معرفی می‌کند:
« پان‌ایرانیسم وحدت و هماهنگی همه ی تیره‌های ایرانی است در جهت استقرار حاکمیت ملت ایران . ملت بزرگ ایران دارای یک وطن، یک تاریخ، یک فرهنگ، و آداب و رسوم می‌باشد . پراکندگی، تفرقه و تشتت و وضع کنونی به ملت ایران تحمیل شده‌است . پان‌ایرانیسم نهضت وحدت طلب ملت ایران است . پان‌ایرانیسم جنبشی است سازنده و خلاق . نظامی است نوین بر اساس هدف‌های پرفروز تاریخ ایران زمین . پان‌ایرانیسم راهی است برای ملت ایران برای رهایی و وحدت . » [2 ]
در ادامه ، با نگاهی به کتاب « تاریخچه ی مکتب پان ایرانیسم » ، نوشته ی هوشنگ طالع ، چگونگی آغاز این جنبش و کوشش های اعضای آن برای مبارزه با دشمنان ایران را روایت می کنم :
واژه ی « پان ایرانیسم » را برای نخستین بار میهن پرست برجسته ی ایرانی ، دکتر محمود افشار یزدی و در سال 1306 به کار برد و در سال 1311 ، آن را شرح و گسترش داد [ 1 ]. بستری که بر پایه آن اندیشه و مفهوم « پان ایرانیسم » پدید آمد ، آشفتگی و سردرگمی برآمده از « بزرگترین تجزیه ی سرزمینی تاریخ جهان » در کشور ایران بود که با دسیسه های دولت انگلستان و به دست دولت توسعه طلب روسیه ی تزاری روی داد و دوسوم از خاک آن را به کشورهای نوپدید تبدیل کرده بود .این پهنه ، گستره ای است که امروزه کشورهای اران ( جمهوری خودخوانده آذربایجان ) ، ارمنستان ، گرجستان ، داغستان ، اوستیا ، چچن ستان ، اینگوش ستان ، قاباردین ، بالکارستان ، افغانستان ، بخش هایی از مکران و بلوچستان ، خوارزم و فرارود ، ترکمنستان ، ازبکستان ، تاجیکستان ، بخش هایی از قزاقستان ، بخش هایی از قرقیزستان و بخشی از کردستان عراق و میان رودان جای دارند .

در روزهای سیاه پس از اشغال ایران به دست نیروهای متفقین در سال 1320 ، چند هسته ی مقاومت که با نگرش ملی گرایانه و پنهانی شکل گرفتند ، « پان ایرانیسم » را شیوه ی عمل سیاسی خود قرار دادند : گروهی از دانشجویان سال های اول دانشگاه به همراه چند تن از دانش آموزان دبیرستان که از اشغال میهن خود و ستم سپاهیان بیگانه به جان آمده بودند ، چاره خود را در نشان دادن نارضایتی خود از اشغال ایران دیدند ؛ و چون سلاحی نداشتند ، با پرتاب سنگ به سوی تانک های بیگانه ، مبارزه ی خود را آغاز کردند . این حرکت اعتراضی که در آغاز از سوی نگرندگان ، بی فایده برآورد می شد ، با سختکوشی باورمندان به آن ، بر بستر « میهن پرستی ایرانی » ، گسترشی بی مانند یافت ! در گام بعد ، اعضای این هسته ها با نفوذ به اردوگاه ارتش آمریکا در امیرآباد تهران ، نارنجک ها و مین های عمل نکرده ای را به دست آوردند و کوشیدند تا با مواد منفجره آنها ، بمب دست ساز بسازند . آنان در این کار موفق شدند و خانه های چند تن از وابستگان حزب بیگانه ساخته ی موسوم به « حزب توده ایران » - همچون دکتر رادمنش و دکتر فریدون کشاورز - را که در آشکار ، پیروی بی چون و چرا از دستورهای اتحاد جماهیر شوروی ( یکی از دولت های متفق اشغالگر ایران ) را تبلیغ و به ایرانیان پیشنهاد می کرد ، با بمب های دست ساز خود منفجر کردند . این هسته ها مبارزه با هواداران آمریکا و انگلستان را نیز در برنامه ی خود گنجانده بودند [2 ] در روز هشتم خردادماه سال 1325 رهبر برجسته ی این هسته های آغازین که « علیرضا رئیس» نام داشت ، در انفجار بمبی که سرگرم ساختن آن بود ، جان باخت . در همین زمان ، گروهی از اعضای این هسته ها به دسته های پارتیزانی ای که در خط مقدم نبرد با وابستگان اتحاد جماهیر شوروی و دولت دست نشانده ی پیشه وری می جنگیدند ، پیوسته بودند .[ 3 ]
شهادت علیرضا رئیس همچون تکانه ای ناگهانی ، میهن پرستانی را  که در چارچوب این هسته های مقاومت گرد آمده بودند ، به بازنگری در شیوه ی عمل سیاسی و شناخت « نیاز » های عمل سیاسی واداشت .آنان دریافتند که برای فردای بیرون رفتن بیگانگان و سرنگونی دولتی استبدادی که در چنگال کارگزاران و جاسوسان دو اردوگاه شرق و غرب اسیر بود ، به فکر « جایگزین » نبوده اند . [4] اینچنین بود که آنان در جریان بحث های طولانی خود ، دست به تاسیس « مکتب پان ایرانیسم » زدند ؛ « زیرا بر آن بودند که بهترین شکلی را که می توان برای این کار برگزید ، ایجاد یک سازمان فکری است .». [ 5 ] آنان با این کار به راهی رفتند که پیشوا و رهبر اندیشگی آنان ، دکتر محمد مصدق در کار خود پیش گرفته بود : یادگرفتن و یاد دادن . در آن روزها ایرانیان با فقر شدید و نبود منابع علمی در دانش های گوناگون تجربی و انسانی روبه رو بودند . این مبارزان نیز ناگزیر بودند که « آنچه را نمی دانند ، بیاموزند ؛ و آنچه را می دانند به دیگران یاد دهند . » تا به این ترتیب بتوان اداره کنندگان ایران آینده را تربیت کرد .
آنچه در طول هفتاد و یک سال گذشته در زندگی این حزب سیاسی که نام « پان ایرانیسم » بر آن نهاده شده بود ، گذشت ، دوره ای آکنده از مبارزه ای بی امان با وابستگان دولت های استعماری چپ و راست و خودسری های دولت هایی بود که بر بستر جامعه ای رشدنیافته ، ترک تازی می کردند : از درگیری با حزب توده و فرقه های دموکرات « روسیه ساخته » و دولت های پوشالی آنها در آذربایجان و کردستان تا شرکت در مبارزات جنبش ملی شدن صنعت نفت و مبارزه با جریان واپسگرا و فاشیستی بیگانه پرست موسوم به « ناصریسم » که آسیب رساندن به اساس زندگی مادی و معنوی ایرانیان را هدف قرار داده بود و حضور چند صدهزار ایرانی عرب تبار در ایران را پایگاهی برای نفوذ خود به ایران و دست اندازی به آن می شمرد . در سال 1349 که « طرح جدایی بحرین از ایران » به دست کارگزاران نفوذی انگلستان در دولت ایران در مجلس شورای ملی به رای نهاده شد ، پنج تن از اعضای حزب پان ایرانیست که نمایندگان مجلس شورای ملی بودند ، علیه تجزیه ی بحرین موضع گرفتند و علیه تجزیه ی آن رای دادند . روز پس از رای گیری ، یورش ماموران اطلاعاتی و امنیتی دولت ایران به دفترها و روزنامه این حزب آغاز شد و در ادامه ، گروهی از اعضای حزب تبعید و زندانی شدند .

کوشش برای همبستگی میان ایرانیان درون کشور با ایرانی نژادان بیرون از کشور ، از خویشکاری ها ( وظیفه ها ) یی است که پان ایرانیست ها ، آن را پذیرفتند و در پیشبرد آن ، به جان ، کوشیدند . این کوشش ها به هنگام اوجگیری جنگ های شورشیان ایرانی نژاد کرد در عراق با دولت بعثی صدام حسین ، ارزشمند واقع شد و زمینه ی پشتیبانی سریع از آوارگان کرد را فراهم آورد . در مراسمی که در روز پانزدهم شهریور 1391 برای بزرگداشت روز تاسیس مکتب پان ایرانیسم در دفتر یکی از اعضای این حزب برگزار شد ، سعید فیروزی از اعضای قدیمی این حزب از حضور خود بر سر مزار ملا مصطفی بارزانی چنین سخن گفت : « در سال های آغازین دوره پس از انقلاب ، به دعوت یکی از اعضای میهن پرست کرد که از دوستان من بود ، شبانه به نقطه ای از ایران که نزدیک ترین جای ایران به خاک دو دولت ترکیه و عراق است ، رفتیم . مزار ملا مصطفی در این نقطه جای داشت . از آنجا که در اوضاع و احوال آشفته ایران در آن سال ها ، اعضای گروه های چپگرا و تجزیه طلب کرد به مزار ملامصطفی اسائه ادب می کردند ، بستگان او ناگزیر از نبش قبر او و انتقال بازمانده پیکرش به جایی دیگر بودند . به این ترتیب ، شبانه ، کار نبش قبر ملامصطفی انجام شد و خانواده او ، بازمانده پیکرش را به عراق انتقال دادند . در اینجا به مسعود بارزانی پیام می دهم که « آیا آن شب و ماجرای غم انگیز و غریبانه نبش قبر ملامصطفی را به یاد می آوری ؟ »
در نگاهی به مطبوعات و نوشته های گروهک های هویت طلب ( تو بخوان : تجزیه طلب ) پیوسته به واژه هایی چون « پان فارسیسم » ، « فاشیست « و « راسیست » برمی خوریم . مطالبی که در آنها نویسندگان می کوشند « ملی گرایی » و « میهن پرستی » را « فاشیسم » و « تجزیه طلبی » و « ولایت پرستی » را هویت طلبی ، جا بزنند . برای نشان دادن منبع الهام نویسندگان این جمله ها ، بد نیست دیدگاه رسمی نظریه پردازان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را در باره مکتب پان ایرانیسم در اینجا بیاوریم : « [ اندیشه ی پان ایرانیسم ] فلسفه ای است ارتجاعی و نژادی . محرکین آن ملاکین و سرمایه داران بزرگ ایرانی اند که با امپریالیست های خارجی ارتباط دارند .» ( به نقل از جلد 32 دایرت المعارف اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ) [ 6 ] مزدوران آنان که در دکان جاسوسی « حزب توده ایران » گرد آمده بودند ، در برخورد به اندیشه ی ملی گرایانه ای که ایران را درمی نوردید ، در روزنامه ی « مردم » چنین می نوشتند : « ملی نقاب سیاسی است که چهره های داغدار و اندوهگین را می پوشاند . ملی سرپوشی است که قبایح و رذایل را مخفی می کند . ملی هر جور و جنایتی را جایز می شمارد ... عقل ملی ناقص ، فکر ملی ناقص ، منطق ملی ناقص ، زبان ملی الکن است . خواهیم بود و اضمحلال ملی را خواهیم دید . » ( به نقل از « سرمقاله با نام « ملی چیست » در روزنامه « مردم » ، دوم مهرماه 1329 ) [ 7 ]

پی نوشت :
نقل قول های این مطلب از کتاب « تاریخچه ی مکتب پان ایرانیسم » ، نوشته هوشنگ طالع ، انتشارات سمرقند ، لنگرود ، 1381 است .

برگرفته از تارنمای ایرانچهر

http://iranchehr.com/?p=11014

در نخستين‌ روزهاي‌ سال‌ 1329 خورشيدي‌، كتاب‌ بنياد مكتب‌ پان‌ ايرانيسم‌ منتشر شد. در اين‌ كتاب‌، مانيفست‌ یا بيان‌نامه‌ي‌ مكتب‌ نيز منتشر گرديد :

پيامي‌ است‌ به‌ پرچمداران‌ فرهنگ‌ و تمدن‌ ديرين‌ جهان‌، پيامي‌ است‌ به‌ نيروي‌ روان‌بخش‌ جهان‌ فردا.
به‌ تو اي‌ كسي‌ كه‌ خود را ايراني‌ مي‌داني‌ ولي‌ ايران‌ را نمي‌شناسي‌، به‌ تو كه‌ ميهن‌ بزرگت‌ به‌ نيرنگ‌ دشمنان‌ تجزيه‌ گشته‌ است‌.
به‌ تو اي‌ فرزند رشيد ميهن‌ كه‌ در مرز و بوم‌ جدا افتاده‌ي‌ قفقاز، روزهاي‌ اسارت‌ را سپري‌ مي‌سازي‌ و دور از هم‌ ميهنان‌، جور بيگانگان‌ را متحمل‌ مي‌شوي‌.
به‌ تو اي‌ ايراني‌ كه‌ در شهرهاي‌ پرافتخار و تاريخي‌ مام‌ ميهن‌، بخارا و سمرقند به‌ سر مي‌بري‌ و حلقه‌ي‌ عبوديت‌ حكومتي‌ ستم‌گر را بر حلقوم‌ خود استوار مي‌بيني‌.
به‌ تو اي‌ هم‌ ميهن‌، كه‌ زندان‌ جدايي‌ را به‌ نيرنگ‌، وطن‌ تو افغانستان‌ ناميده‌اند.
به‌ تو اي‌ كرد دلير، اي‌ فرزند دلبند ميهن‌ كه‌ بر پراكندگي‌ برادران‌ خود ميان‌ كشورهاي‌ پوشالي‌ با حسرت‌ و ندامت‌ مي‌نگري‌ و ايران‌ بزرگ‌ را در تجزيه‌ي‌ خونين‌ و سياه‌ مشاهده‌ مي‌كني‌. 
به‌ تو اي‌ ايراني‌ جاي‌ گرفته‌ در بحرين‌ كه‌ سال‌هاست‌ با عمال‌ تجزيه‌ي‌ ايران‌ مردانه‌ به‌ جنگ‌ پرداخته‌اي‌.
به‌ تو، اي‌ ايراني‌ كه‌ دور از فلات‌، دور از سرزمين‌ جاويد و مقدس‌ ميهن‌، ميان‌ ملل‌ ديگر، ايام‌ تيره‌ و پراندوهي‌ را سپري‌ مي‌سازي‌.
آري‌، به‌ شما اي‌ ايرانيان‌، اي‌ پرچمداران‌ فرهنگ‌ جاويدان‌ جهان‌، اين‌ پيام‌ بنياد مكتب‌ پان‌ ايرانيسم‌ است‌.
بر اين‌ بنياد مكتبي‌ ساز گشته‌ كه‌ راهنماي‌ نجات‌ ايرانيان‌ از فترت‌ و تجزيه‌ است‌. اين‌ مكتب‌، ايران‌ و ايراني‌ را به‌ ايراني‌ و جهان‌ مي‌شناساند.
نهضت‌ ما تنها بيداري‌ از خواب‌ غفلت‌ نيست‌ بلكه‌ برانگيختن‌ نيروي‌ نجات‌دهنده‌ايست‌ كه‌ براي‌ ايرانيان‌ به‌ صورت‌ پان‌ ايرانيسم‌ و براي‌ جهانيان‌ به‌ صورت‌ ناسيوناليسم‌ آگاه‌ به‌ جنبش‌ در مي‌آيد.
اين‌ پيام‌، بنياد استوار زندگي‌ شايسته‌ ملت‌ بزرگ‌ ايران‌ است‌، بنياد خانواده‌ي‌ آينده‌، حكومت‌ آينده‌ و جامعه‌ي‌ آينده‌، بنياد زيست‌ سرافراز، در ايران‌ سرفراز فرداست‌... 

https://www.tg-me.com/iranboom_ir/

کتاب الکترونیکی《تاریخچه‌ی مکتب پان ایرانیسم》

نوشته: دکتر هوشنگ طالع

انتشارات سمرقند
@samarghandpub

@iranboom_ir

کتاب تاریخچه مکتب پان ایرانیسم
نوشته: دکتر هوشنگ طالع
ناشر: سمرقند

بها  :  ۵۰۰۰۰ تومان
(ارسال با پست یا پیک )

تلفن برای خرید تلفنی :
۰۲۱  -  ۶۶۹۲۳۹۴۶
۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶

@iranboom_ir

پان و پان ایرانیسم

دکتر هوشنگ طالع

پان ایرانیسم بر خلاف مکتب های فکری دیگر که دارای پیشوند پان هستند یک مکتب عینی (اوبژکیتو) است که واقعیت تاریخی دارد . در حالی که مکتب های مانند پان عربیسم .پان ترکیسم . پان ژرمنیسم . پان اسلاویسم و .. مفاهیمی ذهنی ( سوبژکیتف ) اند . یعنی بیان آرزوها و خواسته ها اند . به گونه ای خواست برپایی آرمان شهراند چیزی که در جهان واقع هرگز وجود نداشته است .

پان ایرانیسم یا وحدت همه سرزمین های ایرانی نشین و همه مردمان ایرانی تبار واقعیتی است عینی که در درازای تاریخ چند هزار سال ی ایران وجود و حضور داشته است .
تنها این وحدت یعنی یگانگی همه سرزمین های ایرانی نشین و همه مردمان ایرانی تبار و سیله یورش نظامی .تحمیل شکست . اشغال و تحمیل قراردادهای جدایی برای زمانی (کوتاه یا دراز ) از هم گسیخته است . اما دوباره پس از گذشت چند دهه و حتا چند سده دوباره بخش های تجزیه شده به هم پیوسته و به پان ایرانیسم عینیت بخشیده اند .
از گاه باستان تا به امروز چند بار این یگانگی و همبستگی در اثر یورش بیگانگان گسسته شده و دوباره پیوندها بر پا گشته اند .
بر اثر یورش اسکندر گجسته شاهنشاهی هخامنشیان که تجلی پان ایرانیسم یا یگانگی و وحدت همه ی سرزمین های ایرانی نشین و همه مردمان ایرانی تبار بود از هم گسیخت .
اما دیری نپایید که اشکانیان وحدت سرزمین های ایرانی نشین یا پان ایرانیسم را دوباره بازسازی کردند و زندگانی یگانه ملیت ایران در دوران شاهنشاهی اشکانی و سپس ساسانی نزدیک به یکهزار سال پایید و بر اثر یورش بیابان گردان تازی فروریخت .

بار دگر پس از گذشت هشتصد و پنجاه سال شاه اسماعیل صفوی توانست دوباره وحدت ایران را بازسازی کند و سرزمین های ایرانی نشین و مردمان ایرانی تبار را دوباره دریک مجموعه قرار دهد و به دوران تجزیه تحمیل شده بر اثر یورش تازیان و سپس مغولان و تیمور پایان دهد و به پان ایرانیسم دوباره عینیت بخشد .
در آغاز سده ی هفدهم میلادی (سده یازدهم خورشیدی ) سرزمین یگانه ایرانیان از سوی روسیان و انگلیسیان تجزیه شد و در این فراگشت قراردادهای بسیاری بر ملت ایران تحمیل شد و بسیاری از سرزمین های ایرانی نشین و ایرانی تبار بر پایه این قراردادهای ننگین از مادر خود یعنی ایران جدا شد .
بدین سان می بینیم که پان ایرانیسم دارای یک حیات تاریخی چند هزار ساله است و هرگاه که بر اثر یورش های دشمنان از هم گسیخته دوباره فرزندان این سرزمین آن را بازسازی کرده اند حتا اگر این دوران بازسازی هشتصد و پنجاه سال به درازا کشیده باشد .
در حالی که پان عربیسم . پان ترکسیم . پان ژرمنیسم . پان اسلاویسم و .. همه و همه اوهام و پنداراند و بازگو کننده ی آرزوهای گویندگان آن . اوهامی که تنها بر پایه تجاوز و زور و پیروی از سیاست ( زیان کسان از پی سود خویش ) امکان تحقق آن . آن هم نه در عالم واقع بلکه در عالم ذهن امکان پذیر است .
چنان که گفته شد اینگونه تفکرات. تفکرات ذهنی هستند یعنی در عالم واقع وجود ندارند و تنها بر روی کاغذ و ذهن پیروان وجود دارند . آنها موضوعیت ندارند بل که تنها اوهام اند و پندار .
کوتاه سخن آنکه پان ایرانیسم حکم محتوم مکتب ناسیونالیسم ایران است . پان ایرانیسم در دوران یگانگی و وحدت معطوف به نگاه داری آن ( حفظ تمامیت ارضی ) و در دوران های تجزیه معطوف به ایجاد وحدت ( در شکل های گوناگون ) است .

 برگرفته از کتاب《پان ترکیسم؛ ایران و آذربایجان》 نوشته ی محمدرضا محسنی
نشر سمرقند

@iranboom_ir

در هفتاد و چهارمین سالروز بنیاد گذاری«مکتب پان ایرانیسم»
آشنایی با  کتابی از دکتر محمدرضا عاملی تهرانی؛ نظریه پرداز میهن پرست بزرگ ایرانی

http://iranchehr.com/?p=9109

@iranboom_ir

شانزدهم شهریورماه، زادروز استاد هوشنگ مرادی کرمانی (زاده ۱۶ شهریور ۱۳۲۳ در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان) نویسنده معاصر ایرانی گرامی باد.

@iranboom_ir

درخواست هوشنگ مرادی کرمانی در روز تولدش

هوشنگ مرادی کرمانی در سالگرد تولدش (۱۶ شهریورماه) از نویسندگان خواست با خلق ادبیات مفرح و شاد نسل جوان و نوجوان جامعه را با ادبیات آشتی دهند.

این نویسنده پیشکسوت در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ما مدت‌هاست که با پرداختن به ادبیات ایدئولوژی‌گرا مخاطب تازه‌ای به دست نیاورده‌ایم و خوانندگان ما همان‌هایی هستند که پیش‌تر بودند.

او در ادامه تاکید کرد: در واقع ما دچار نوعی تکرار شده‌ایم و تکرار ملالت‌آور است. فکر می‌کنم با فاصله گرفتن از ادبیات نصیحت‌گو و نگارش ادبیات مفرح می‌توان بار دیگر نسل جوان و نوجوان جامعه را با ادبیات آشتی داد. باید در ادبیات کودک و نوجوان خود به بازنگری بپردازیم و به سمت نگارش کارهایی برویم که مخاطبان آن‌ها را می‌پسندند و این ادبیات، ادبیاتی نیست جز ادبیات مفرح.

به تازگی به مناسبت زادروز هوشنگ مرادی کرمانی، نسخه انگلیسی کتاب «شما که غریبه نیستید» با ترجمه کارولین کراسکری با همت انتشارات شمع و مه منتشر شده است. این داستان که به نوعی زندگی این نویسنده را روایت می‌کند از شاخص‌ترین آثار او محسوب می‌شود که در ایران و به زبان فارسی در انتشارات معین حدود ۱۴ بار منتشر شده است.

«شما که غریبه نیستید» در سال ۱۳۸۴ برگزیده شورای کتاب کودک شده و در سال ۲۰۰۶ در کاتالوگ کلاغ سفید کتابخانه بین‌المللی کودکان معرفی شده است.

از سوی دیگر، چاپ سی‌ام «قصه‌های مجید» و چاپ نهم «ته خیار» هوشنگ مرادی کرمانی به مناسبت سالگرد تولدش با همت انتشارات معین راهی بازار شده‌اند.

نخستین جلد «قصه‌های مجید» سال ۱۳۵۳ منتشر شد. این مجموعه کتاب در سال‌های بعد از انقلاب بیش از ۲۰ بار تجدید چاپ شده است. نسخه‌ای از مجموعه «قصه‌های مجید» مدت‌هاست در وب‌سایت کتابخانه ملی کودکان و نوجوانان قرار گرفته است. کتاب‌های کتابخانه ملی کودکان و نوجوانان با اجازه نویسنده یا ناشر اثر در وب‌سایت این کتابخانه قرار می‌گیرد و اجازه انتشار آنلاین «قصه‌های مجید» را نیز خود مرادی کرمانی داده است.

«ته  خیار» این نویسنده هم کتابی مشتمل بر بیش از ۳۰ داستان کوتاه است که نویسنده آن‌ها را «زهرخند» خوانده است چرا که به موضوعات غم‌انگیز همچون مرگ، بیماری و پیری می‌پردازند ولی از آن‌جایی که «پشت هر فاجعه، کمدی‌ای نهفته است» او در این مجموعه به جنبه‌های طنزآمیز این واقعیت‌های به ظاهر تلخ پرداخته است.

@iranboom_ir

هوشنگ مرادی کرمانی (زاده ۱۶ شهریور ۱۳۲۳ در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان) نویسنده معاصر ایرانی است. شهرت او به خاطر کتاب‌هایی است که برای کودکان و نوجوانان نوشته است. شماری از این کتابها به فیلم درآمده است.
https://www.tg-me.com/iranboom_ir/44195

به بهانه قشنگ آغاز داستان زندگی استاد هوشنگ مرادی کرمانی - شما که غریبه نیستید!
به مناسبت زادروزش، برای او که این همه آشناست برای شما می نویسم؛ برای« شما که غریبه نیستید»....

به مردی فکر می کنم که سالهاست می شناسمش، اما در این روز خاص ، نه به شمار کتاب هایی که نوشته، نه به تعداد آثاری که از او به دیگر زبان های زنده دنیا ترجمه شده ، نه فیــلم هایی که بر اساس قصه هایش ساخته شده اند، نه به تعداد بزرگداشت ها ، نه به تقدیرنامه ها و جوایز معتبر بین المللی، نه به عضویتش در فرهنگستان زبان و شورای کتاب کــودک، نه به چهره ماندگــار شدنش، نه حــتی به نامزدی اش برای دریافت جایزه معتبر و جهانی «هانس کریستین اندرسن » و حضورش در فهرست 5 نویسنده برتر جهان که همه به طور خلاصه در کتاب هایش مورد اشاره قرار گرفته اند؛ به هیچ یک از اینها اهمیتی نمی دهم. مــن اهمـیت تک تک آنها را در وجود و حضور انسانی می یابم که خالق آنهاست و سبب رقم خوردنشان.
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/13793-1393-06-15-06-58-51.html


داستان ایرانی؛ لیلا - نوشته: هوشنگ مرادی کرمانی
http://www.iranboom.ir/shekar-shekan/dastan/5962-leila.html


#هوشنگ_مرادی_کرمانی : سینما وام‌دار ادبیات است
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha-sp-285929972/goftego/10748-cinema-vamdar-adabiat.html


انتقاد #مرادی_کرمانی از رواج لغات خارجی در داستان‌های کودکان
http://www.iranboom.ir/shekar-shekan/zaban-pajohi/1397-dastan-kodakane-loghat-bogane.html


درخواست هوشنگ مرادی کرمانی در روز تولدش
https://www.tg-me.com/iranboom_ir/33163


آثار

داستان

قصه‌های مجید (۱۳۵۸)
بچه‌های قالیبافخانه (۱۳۵۹)
نخل (کتاب) (۱۳۶۱)
چکمه (کتاب) (۱۳۶۱)
خمره (۱۳۶۸)
مشت بر پوست (۱۳۷۱)
تنور (کتاب) (۱۳۷۳)
مربای شیرین (۱۳۷۷)
لبخند انار (۱۳۷۸)
مهمان مامان (۱۳۸۰)
نه تر و نه خشک (۱۳۸۲)
شما که غریبه نیستید (۱۳۸۴)
پلوخورش (۱۳۸۶)
مثل ماه شب چهارده (۱۳۸۶)
نازبالش (۱۳۸۸)
هوشنگ دوم (۱۳۸۸)
آب‌انبار (۱۳۹۱)
ته خیار (۱۳۹۳)
معصومه
من غزال ترسیده‌ای هستم
قاشق چایخوری (۱۳۹۷)


فیلم‌نامه

طغیانگر
کاکلی (فیلم)
تیک تاک (فیلم)
کیسهٔ برنج (فیلم)
مهمان مامان


نمایشنامه‌ها

کبوتر توی کوزه (۱۳۷۶)
پهلوان و جراح
مأموریت (تلویزیونی)


جوایز و افتخارات

نامزد جایزه جهانی اندرسن - سال ۱۹۸۶ میلادی
 نامزد جایزه جهانی اندرسن - سال ۲۰۱۴ میلادی
جایزه کتاب سال ۱۹۹۴ کودکان و نوجوانان اتریش
سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌نامه در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر (بهمن ۱۳۷۲)
جایزه مهرگان ادب
عنوان نویسنده برگزیده کشور کاستاریکا
جایزه خوزه مارتینی (نویسنده و قهرمان ملی آمریکای لاتین) - سال ۱۹۹۵ میلادی
برگزیده پنجمین دوره چهره‌های ماندگار- ۱۳۸۴ خورشیدی

@iranboom_ir

تاجیکستان - سروده بانو نادره بدیعی

باتوبودم من زآغازجهان
باتو می خواهم بمانم جاودان
چون به دامانت درآویزم به شوق
تاجیکستان مهر خود برمن بخوان
درنیستان دلم خوش جای توست
نای جانم  تا ابد بامن بمان
"همدلی از همزبانی خوشترست"
همدلم باتو ،نه تنها همزبان
درنگاه من ببین باروشنی
جلوه ای ازشورومهری بی امان
خون من جوشیده باخاکت به مهر
بردمیده شوقت از ژرفای جان
تاجیکستان  ریشه ام درخاک توست
باتو روییدم ز اعماق زمان
رویشی ازریشه ی فرهنگ وخون
پیکری ز اندیشه های مهریان
شاخ وبرگی هم ز زرتشت بزرگ
میوه ای ازخان ومان هفت خان
این تناور قامت فرهنگ من
سایه افکن شد به تاریخ جهان
ازبلندای چکادی شعرخیز
همره اندیشه ی پیرمغان
درنوردیدم جهان راباخرد
همرهم بودی دراین راه گران
درسفر از بامدادانی کهن
روبه سوی روشنای خاوران
گوهر معنای من همزاد شد
بافروغ فر یزدان، جاودان
این سپنتا فریزدانی چو تابیدن گرفت
برشدم ازخاک تا هفت آسمان
درسپهر تیز رو "رقص عقاب"*
جلوه شد بر گوهر فر کیان....
تاجیکستان شعر تاریخی توخود
کز تو آید شعر ناب دل ستان
ازسمرقند وبخارایت زبان پارسی
شد به پهنای جهان پرتو فشان
در دبستان خرد  دانش بزاد
دانشی کش جلوه درمیر کلان
آن سخن پرداز بشکوه زمانها رودکی
باسرود بوی جوی مولیان
خود شناسای توشد در راه عشق
چون تو هستی یارغار مهربان
مهربانا!  آتشی در نی فتاد
آتشی جامانده از آن کاروان
"ازنیستان تامراببریده اند"
در هوای ریشه بی پروای جان
مانده ام تاکی برآید آفتاب
سر زند راز حقیقت مهر سان
تا جهان از راه مهر آگه شود
خوش بتابد سغد بوم و هور آن
همرهت انسان به خود واصل شود
هم چنان نایی به وصل نیستان
تابداند نسل گمراه بشر
برخود آگاهی رسیدن می توان
هم زآغاز جهان پیوند ما
این نماند هم چویک راز نهان
باتو همره بوده ام در راه مهر
با توهمراهم کنون تا بی کران
آید از دلهایمان خوش این سرود
تاکه جاویدان شود پیوندمان
=========
*رقص عقاب درمیان تاجیکان تاشقورقان رواج دارد وبزرگداشت فرایزدی رابه یاد می آورد

اشعاردرگیومه ازپیربلخ است

برگرفته ارکتاب دل سروده های ایران زمین، مجموعه ی شعر نادره بدیعی است

۱۰ شهریور ۱۳۷۰

_
لطفا به کانال تلگرامی ایرانبوم بپیوندید.
https://www.tg-me.com/iranboom_ir

✅ درس زندگی : دست‌نوشته‌ای از دکتر مصدق

✍️ ...عقیده دارم که مخالفت عده‌ای معدود، نباید موجب یاس افراد شود؛ چه در قبال وطن و اجتماع، هرکس وظایفی دارد و برای انجام آن باید گام‌های بلند بردارد.
🌿

@iranboom_ir

حذف حرف اضافه

به نظر نگارنده، در فارسی فصیح و نثر دقیق، خاصه در متون علمی که نیاز به وضوح و صراحت دارد، بهتر است که در همه حال از حذف حرف اضافه خودداری شود.

اگر حرف اضافه از جمله حذف شود معمولاً جمله یا  بی‌معنی می‌شود یا معنای دیگری می‌یابد، مانند حرف اضافۀ از  و به در دو جملۀ زیر:

- کتاب را از او خریدم.
- کتاب را به دوستش داد.

حذف حرف اضافه در جملۀ اول، جمله را بی‌معنی می‌کند: « کتاب را او خریدم » و در جملۀ دوم، معنی را تغییر می‌دهد: « کتاب را دوستش داد ». اما در بسیاری از موارد، حذف حرف اضافه ظاهراً لطمه‌ای به معنای جمله نمی‌زند، مانند

- کتاب را دستش داد ( به جای ... به دستش داد ).
-  چترم را خانه گذاشته‌ام ( به جای ... در خانه گذاشته‌ام ).

تقریباً همۀ ادبا و دستور نویسان جمله‌های اخیر را غلط  یا لااقل عامیانه می‌شمارند و توصیه می‌کنند که از استعمال آنها پرهیز شود. از جملۀ این ادبا مرحوم محمد پروین گنابادی است که در مقاله‌ای نوشته است که حذف حرف اضافۀ در از اول کلمه‌های ضمن و حدود صحیح نیست و به جای « ضمن بحث » و « حدود سالِ فلان » باید گفت:« در ضمن بحث » و « در حدود سالِ فلان »؛ همچنین به جای « مکتب نرفتن » باید گفت: « به مکتب نرفتن » و جز اینها ... این مقاله را مرحوم گنابادی در سال 1342 نوشته و مجلۀ دانش در شمارۀ اخیر خود ( فروردین و اردیبهشت 1366، ص 35 ) خلاصۀ مطالب آن را مجدداً چاپ کرده، یعنی مورد تأیید قرارداده است. غرض از مقالۀ حاضر بررسی غلط یا صحیح بودنِ این گونه عبارتهاست.

ما به حکم چه می‌توانیم بگوییم که فلان کلمه یا جمله غلط یا صحیح است؟ مسلماً به حکمِ استعمال اهل زبان و نه صرفاً به حکم منطق یا استدلال انتزاعی که در بسیاری از موارد احکامش عملاً با قراردادهای زبان تطبیق نمی‌کند. بنابراین اگر همۀ مردم کوچه و بازار مثلاً بگویند:

- امروز می‌خواهم بروم حمام ( به جای: به حمام )
- مرا گذاشتند مکتب درس بخوانم ( به جای: در مکتب )

آیا ما حق داریم که بگوییم این جمله‌ها به دلیل محذوف بودن حروف اضافه در آنها غلط است؟ عده‌ای از فضلا بی‌درنگ می‌گویند: آری، غلط است؛ و عده‌ای دیگر می‌گویند: اگر هم غلط نباشد به هر حال عامیانه است و زبان گفتار با زبان نوشتار فرق دارد و ما نباید زبان مردم بی‌سواد یا شتابزدۀ کوچه و بازار را ملاک قرار دهیم، و آنچه اصطلاحاً « زبان معیار » نامیده می‌شود متکی بر زبان کتابت مردم درس خوانده و مهذّب است. در جواب گروه اخیر، می‌توان از نوشته‌های نویسندگان معتبر معاصر شاهد آورد:

- شاید صاحبخانه می‌خواسته برود حمام. خوب، ویلان الدوله هم مدتی است فرصت پیدا نکرده حمامی برود. ( محمدعلی جمال‌زاده، یکی بود و یکی نبود، داستان« ویلان الدوله »)
- مرا گذاشتند مکتب درس بخوانم. ( مجتبی مینوی، داستانها و قصه‌ها، تهران، 1349، ص 130 )

اینجا، به احتمال قوی، گروه نخست اعتراض خواهند کرد که : زبان فقط زبان امروز و این دهه و این سده نیست، زبان گذشته‌ای و سنتی دارد، خاصه زبان فارسی  که هزار و دویست سال سابقه و بیش از ده هزار عنوان کتاب معتبر در همۀ زمینه‌های ادبی و فلسفی و علمی در پسِ پشت دارد و حق نیست که این گذشته را نادیده بگیریم و فقط براساس استعمال معاصران، ولو از نویسندگان صاحب نام باشند، قواعد دستور زبان را استخراج کنیم و استعمال پیشینیان را نادیده بگیریم، زیرا پیشینیان ما در آثار خود هرگز حرف اضافه را حذف نکرده‌اند و امروز هم اگر نخواهیم رابطۀ خود را با این گذشتۀ فرهنگی بگسلیم باید از ایشان متابعت کنیم.
بسیار خوب، ولی آیا واقعاً پیشینیان ما هرگز حرف اضافه را حذف نمی‌کرده‌اند؟ چون گذشته از دستورنویسان و دبیران و استادان ادبیات فارسی، بسیاری از نویسندگان و مترجمان و علاقه‌مندان به نوشتن فارسی صحیح ممکن است به این سؤال جواب منفی بدهند یا، به هر حال، این سؤال به شدت برایشان مطرح باشد، تفصیل در این باب شاید بی‌فایده نباشد.

در آثار پیشینیان در موارد متعدد به حذف حرف اضافه برمی‌خوریم که در اینجا به ذکر چند نمونه از آنها اکتفا می‌شود ( حرف اضافۀ محذوف در میان دو قلّاب [ ] آورده شده است ):

هجیر دلاور میان را ببست
[ بر ] یکی بارۀ تیزتک بر نشست ( فردوسی-شاهنامه )

[ در ] جملۀ ره خلق برهم مرده بود
نیم زنده مرده را می‌خورده بود ( عطار، منطق الطیر )

گر مرا خود قوّت رفتن بُدی
[ به ] خانۀ خود رفتمی وین کی شدی ( مولوی، مثنوی )

« یکی [ در ] همه عمر مرا جوید و راه ندهم و یکی هنوز مرا ناجسته وی را به خود راه دهم » ( شرح التعرّف، ج 2، ص 722 )؛ « ما سالهاست که [در] این جایگاهیم، هرگز هیچ دامدار ندیده ایم» (داستانهای بیدپای، 170)؛

دنباله نوشتار:
http://www.iranboom.ir/shekar-shekan/zaban-pajohi/12908-hazf-harf-ezafe.html

https://www.tg-me.com/iranboom_ir

‏ خاک مشک بیز

شاعر: بانو هما ارژنگی

ای خاک مشک بیز- سِتَروَن نبینمت
وین اشک غم- چکیده به دامن نبینمت.....

@iranboom_ir

خاک مشک بیز

شاعر: بانو هما ارژنگی

ای خاکِ مشک بیز، سِتَروَن* نبینمت
وین اشکِ غم، چکیده به دامن نبینمت
ای آتشِ نهفته به خاکستر و غبار،
جز از شرارِ تفته به آهن نبینمت !
***
ای جان پناهِ هستی ام ای گاهوارِ مهر،
بختِ سپید و فَرَّه یزدان سزای تو ست
تا بود و هست،نامِ تو ما را سروشِ جان
بر سنگواره های جهان جای پای تو ست
***
هرگز مباد ننگِ شکستت به روزگار
ای مامِ مهر پرورِ من، ای کهن دیار
ای سرزمینِ ژَنده یلان و سخنوران
ای یکه تازِ مانده ز دوران به یادگار
***
در جانِ آن چَکادِ* نهان در پرندِ ابر،
سوزان شرارِ آتشِ جاوید زنده است
وان خونِ گرم عشق به رگهای رهروان،
در بستر امید- روان و تپنده است
***
آنجا- به بامِ قافِ کهن- مرغِ وارغَن*
دانای هوشمند و توانای بی گزند
مهرِ گیاش در پَر و تریاقِ چاره گر،
آگه ز درد و رنجِ تو سیمرغِ رازمند
***
اینجا منم که دردِ تو را می خرم به جان
ناموس و نام و جا و نشانم برای توست
اینجا نه من! که لشکرِ خوبانِ روزگار،
با صد هزار جانِ گرامی فدای توست
***
ققنوسِ* آتشین پَرَم ای مرغِ بی زوال،
بار دگر از آتشِ سوزنده سر برآر
گردِ ملال از رخِ خورشیدی ات بشوی
وان فَرَّهِ نهفته به زنگار زنده دار ! 

نگاهی به واژگان:

۱-سترون = بی حاصل، نازا، عقیم
۲- "چَکاد نهان در پرند ابر،" اشاره به کوه آتشفشان دماوند است که آتش جاویدش هماره جوشان است.
۳- وارغَن  نامی دیگر برای سیمرغ است و سیمرغ پرنده ای ست اسطوره ای،خردمند و دانا و یاری رسان که گویند بر کوه افسانه ای قاف آشیان دارد.
۴-ققنوس (قُقنُس)، مرغِ آتشزاد، پرنده اساطیری بی جفت که هر هزار سال، آواز خوانان، آتشی می افروزد در آن می‌سوزد و خاکستر می شود. آنگاه از دلِ خاکستر، ققنوسی تازه سربر می آورد و زاده می شود.
استاد اسلامی ندوشن #ایران را همانندِ #ققنوس دانسته اند.

هما ارژنگی
۱۳ شهریور ۱۴۰۲

@iranboom_ir