اشتادان Eshtadan 9163

‍ ✔️گام بزرگ علیه حقیقت با تحریف‌های به ظاهر کوچک
✍️سهند ایرانمهر

🔸عبدالرضا سیف استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، رئیس دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، مشاور رئیس و رئیس شورای مشاوران دانشگاه تهران و مسئول بسیج اساتید دانشگاه تهران و … است. دکتر سیف استاد گروه زبان و ادبیات فارسی است و بنابراین کتابی مثل تاریخ بیهقی باید جزو کتابهای به اصطلاح «بالین» وی باشد.

جناب سیف در این مصاحبه مدعی است که مادر حسنک وزیر وقتی سر بریده وی را به او دادند سر را پرت کرد و گفت : «فرزند من فدای حسین بن علی!».
نقل قول مادر حسنک در تاریخ بیهقی اما چنین است:
…و حسنک قریب هفت سال بر دار بماند، چنانکه پایهایش همه فرو تراشیده و خشک شد، چنانکه اثری نماند تا بدستوری فرود گرفتند و دفن کردند، چنانکه کس ندانست که سرش کجاست و تن کجاست و مادرحسنک زنی بود سخت جگرآور. چنان شنیدم که دو سه ماه ازو این حدیث پنهان داشتند و چون بشنید جزعی نکرد، چنانکه زنان کنند، بلکه بگریست بدرد، چنانکه حاضران از درد وی خون گریستند. پس گفت: «بزرگا، مردا، که این پسرم بود، که پادشاهی چون محمود این جهان بدو داد و پادشاهی چون مسعود آن جهان» و ماتم پسر سخت نیکو بداشت و هر خردمند، که این بشنید، بپسندید و جای آن بود و یکی از شعرای خراسان نشاپوری این مرثیه بگفت اندر ماتم وی، و بدین جای یاد کرده شد: رباعی ببرید سرش را که سران را سر بود آرایــش ملک و دهر را افسر بود
گر قرمطی و جهود یا کافر بود
از تخت بـــدار بر شدن منکر بود

🔸بنابراین یک آنکه سر حسنک را به دست مادرش ندادند چون از اساس کسی نمی‌دانست سرش کجاست و دوم آنکه مادر حسنک چنین سخنی بر زبان نراند.
نام حسین بن علی البته در این داستان آمده است آنجا که بوسهل زوزنی حسنک را سگ می خواند و حسنک برای آنکه نشان دهد از تهدید او نمی ترسد می‌گوید:«اگر امروز اجل رسیده است، کس باز نتواند داشت، که بر دار کشند یا جز دار که بزرگ‌تر از حسین علی نی‌ام» .
🔸من نمی‌دانم جناب سیف بخاطر دغدغه دینی، سهو، دانش کم یا اشتغالات روزمره چنین اشتباهی کرده است یا بنابر رسم این روزها که مذهبی و ایدئولوژیک بودن از مقدمات تصدی قدرت و مسند است چنین تحریفی را در ادبیات کلاسیک روا می‌دارد؟

اگر به دلیل داشتن دغدغه دینی است که این اوج بدسلیقگی است که به جای اشاره به صدها بلکه هزاران اثر درخشان ادبیات کلاسیک و معاصر در نعت و ستایش و تحلیل درخشان از حماسه عاشورا به سراغ تحریف یک متن برویم و دقیقا نقطه‌ای را سند بیاوریم که اصولا وجود ندارد.

اگر سهو است که از یک استاد ادبیات دانشگاه که مرجع این رشته است پذیرفتنی نیست، به ویژه آنکه بعدا تصحیح هم نشده است.
اگر از کم دانشی است که وامصیبتا، اگر از اشتغالات ناشی از عضویت در یک دوجین هیات مدیره و مسئولیت بسیج اساتید و غیره است که اصرار بر استادی دانشگاه و مشغولیت به ادبیات و عهده داری این همه سمت آفت دانش است. اگر هم به عمد و به دلیل جلب نگاه ارباب قدرت است که دستکم برای این کار از حافظه تاریخی ملت و آثار و میراث مکتوب مایه نگذارید.

🔸حسنک سیاستمداری بود که به وقت تصدی قدرت، هم احجاف به حق الناس داشت و هم مغرور به قدرت و تندگویی شد البته که تاوان این کارها، مرگ ناعادلانه او نبود و از قضا هنر بیهقی در روایت منصفانه تاریخ بدون سوگیری بود و جنبه درخشانتر کار او این بود که نشان داد چگونه سلطان غزنوی با مستمسک قراردادن دین، مقاصد سیاسی خود را پیش می برد و چه خوب بود جناب سیف به این جنبه‌ها اشاره می‌کرد:
نام نهی اهل علم و حکمت را
قرمطی و شیعی و معتزلی
«ناصرخسرو»

🔸وجه خردستیزانه محمود آنجا بود که وی به تاسی از متوکل عباسی، بنای عناد با باطنیان (معتزله) و شیعیان گذاشت و برخلاف تساهل و مدارای آل بویه که زمینه را برای معتزله و رویکرد عقلانی آنان فراهم کرده بود، سرتاسر قلمرو غزنویان عرصه ستیز با این گروه‌ها و تعصب دینی از طریق ایراد اتهام بی دینی و قرمطی‌گری(هواداری از فاطمیون مصر) بود. جالب آنکه پس زمینه اتهام قرمطی‌گری حتا خود مسایل مذهبی نبود و عموم افرادی که در مظان اتهام قرار داشتند مانند حسنک وزیر، دارای ملک و ضیاع فراوان بودند و این همه را بیهقی با قلم روان و ملتزم به حقیقت، برای آیندگان به میراث گذاشت.
@sahandiranmehr

0:59

attach 📎

142 views10:55