📰 "آلن دلون" اسطورهٔ سینمای فرانسه در سن ۸۸ سالگی درگذشت 🖤
بنا به گزارش خبرگزاری فرانسه (AFP) ، "آلن دلون" بازیگر بزرگ تاریخ سینما که در آثاری چون "سامورایی"، "خسوف" ، "بورسالینو" و "یوزپلنگ" درخشید، در سن ۸۸ سالگی در ویلایش در دوچی فرانسه درگذشت. دلون در حالی که سه فرزند و‌ خانواده اش در کنار او بوده اند، درگذشت. وضعیت سلامتی او در چند سال اخیر دچار مشکلاتی گشته بود.

#News
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

#Cinema_Gallery
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

📝 هنری بارتز: همه ی ما به چیزی نیاز داریم که مارو از پیچیدگی و واقعیت دور کنه...
📽 Detachment 2011

#دیالوگ‌_ماندگار
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

🎥 اگر یک نفر درست شبیه به ما، حتی با اسم و فامیلی ما پیدا شود، که از قضا شخصیتی رازآلود هم دارد، چه مشکلاتی برایمان پیش خواهد آمد؟ و اصلا مواجهه‌ی ما با این مشکل چه خواهد بود؟ "جوزف روزی" با این فیلم ما را دست می‌اندازد. می‌گوید: چندان هم آسوده نخوابید! "روبرت کلاین" دلال و عاشق نقاشی‌ست. یک فرد مرفه است که مشغول زندگی روزمره‌اش است. یک روز وقتی مشغول معامله‌ای در خانه‌اش است یک روزنامه‌ی یهودی به دستش می‌رسد. پیگیر می‌شود و پی می‌برد فردی درست با همین اسم، با همین شمایل وجود دارد، تنها با این تفاوت که یهودی‌ست. آن هم در دوران جنگ جهانی دوم! آن "روبرت کلاینِ" دیگر جنایتکار نیست که خود را صرفا جا زده باشد. اما هرچه که هست آرامش و حتی زندگی روزمره‌ی "روبرت" اول را می‌گیرد. باید دلون را بسیار تحسین کرد. چرا که بسیار انعطاف‌پذیر بوده و به خوبی از پس این نقش مشوش و ناآرام بر آمده است. فضای فیلم تیره و تاریک است و حاکی از آن که اتفاق و امکان نه به پول و نه به هیچ چیز دیگری مرتبط نیست. ممکن است امروز بر عرش باشیم و فردا بر فرش!
📽 Mr. Klein (1976)
✍️ امیرحسین یاسینی

#معرفی_فیلم
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

🪄 رفاقت از نگاه آلن دلون❤️‍🩹
‌
⁉️به نظرتون چرا رفاقت (متاسفانه) از عشق ماندگارتره؟
‌
📷 اینستاگرام کوفیلم

#mix
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

🎭 آدما در گذشته وقتی به اندازه کافی بارون نمیومد:

#fun
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

🎥 از آن دست فیلم‌هایی که سرشار از حس خوب است. اثری بسیار پاک و معصومانه و به دور از هرگونه اغراقی که چشم را آزار دهد. همه چیز بسیار صمیمانه است. دوربینی که سراسر احساس است و با کلوزآپ‌های متعددی که از شخصیت روزی (با بازی "لیلی کالینز") می‌گیرد، لحظه لحظه احساساتش را بی‌واسطه با ما شریک می‌شود. اگر داستان فیلمی آنقدر شتابزده عمل نمی‌کرد و شخصیت‌های فرعی که به داستان اضافه می‌شدند، تصویر معصومانه فیلم را با جلوه‌های تمسخر آمیزشان خراب نمی‌کردند، شاید با فیلمی مثال زدنی در به تصویر کشیدن یک عشق نوجوانی بسیار شیرین طرف بودیم.
📽 Love, Rosie (2014)
✍️ عرفان دانش

#معرفی_فیلم
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

📝 دانیل: یه وقتایی میشه که به آدما نگاه می‌کنم و چیزی که ارزش دوست داشتن داشته باشن، پیدا نمی‌کنم....
📽 There Will Be Blood 2007

#دیالوگ‌_ماندگار
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

🎭 پسرا تو جمع دوستاشون :

#fun
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

‍ 🔰 نگاهی به فیلم "دادیو"

🎥 آثار تک لوکیشن آثار سختی هستند، با توجه به محدود بودن مکان، نویسنده و کارگردان باید تمام تلاششان را برای خوب و جذاب بودن فیلم به کار ببرند، اما در فیلم "دادیو" نویسنده و کارگردان فقط جذب ایده‌‌ی یک خطیشان شده‌اند و در ساخت تلاشی نکرده‌اند، مسئله‌ی فیلم مسئله‌ی مخاطب نمی‌شود و فیلم از همینجا ضربه می‌خورد، وقتی کمی از فیلم بگذرد و نتوانی داستان و کاراکتر را به مخاطب تحویل بدهی باقی فیلم دیگر مهم نیست و نخواهد شد.
چند سال پیش فیلمی ساخته شد به نام "لاک" و با بازی "تام هاردی" در نقش اصلی، کل فیلم داخل ماشین در حال حرکت می‌گذشت و تنها یک کاراکتر داشت، تک لوکیشن بود و دیالوگ محور، اما به قدری خوب نوشته شده بوده که با کاراکترش همراه بودیم و ذره‌ای احساس کسالت و خستگی نکردیم، حالا با فیلمی طرفیم که انگار می‌خواهد جا پای آن فیلم بگذارد، کل فیلم "دادیو" هم در ماشین می‌گذرد و با یک‌ راننده و یک مسافر خانم همراهیم و دیالوگ‌هایی که بینشان رد و بدل می‌شود، تفاوت اصلی این است که فیلم "دادیو" خسته کننده است و کسالت‌بار، حتی "شان پن" هم برای دیده شدن اثر کاری نمی‌تواند بکند، دیالوگ‌ها به قدرت و ظرافتِ فیلم مشابهش "لاک" نیست و کمی که از فیلم می‌گذرد به راحتی یا می‌توان فیلم را جلو برد تا زودتر تمام شود یا قید تماشایش را زد و خاموشش کرد.
کاراکتر راننده و دختر که قرار است هرکدام جداگانه همدلی مخاطب را برانگیزانند و او را با خودشان همراه کنند در این امر موفق نیستند و نمی‌توانند این کار را به سرانجام برسانند، نه در بازی‌هایشان موفق هستند و نه در کلام، مسائلی که فیلم مطرح می‌کند برای مخاطب مهم نمی‌شوند و به همین دلیل مخاطب نمی‌تواند با فیلم و شخصیت‌هایش همراه شود، بر خلاف فیلم "لاک" که آنجا کاراکتر و داستانش برای مخاطب مهم بود و همراه شخصیت اصلی جلو می‌رفتیم.
در نهایت فیلم "دادیو" اثری است ضعیف و خنثی و کسل کننده که نمی‌تواند حرف‌ها و اندرزهایش را به مخاطب بدهد و از او نتیجه بگیرد، بنابراین فیلم بدون کارکرد باقی می‌ماند و اثری ندارد.
📽️ Daddio (2023)
✍️ محمد زندی

#Review
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم