قصّاب‌وار مردم چشمش به چابکی
مژگان قناره کرده و دل‌ها بر او زده.

#مهستی_گنجوی

هر کجا آیینهٔ ما گردد از زنگار سبز
گر همه طوطی شوی نتوان شد آن مقدار سبز.

#بیدل

از لطف همچو اشک شود آب پیکرش
از پرده های چشم بود گر پرند او

صائب تبریزی

هر که را در پرده های چشم آب شرم هست
زود می آید برون از پوست چون بادام تر

صائب تبریزی