Telegram Web Link
Forwarded from اتچ بات
🔗#موسیقی
🔗 #فصل_انتقادی

🔗 #درباره_یک_گروه
🔗 #گروه_راک_بانوان_صنم_پاشا
.............................................................
از چندی پیش گروه راک بانوان صنم پاشا فعالیت خود را به عنوان گروه راک بانوان آغاز کرده است. در این راستا نکته ها و پیشنهاد هایی را ارائه می نماییم. این اتفاق خوشایند است و از این رو خطوط ذیل تنها از سر دلسوزی است.
وضعیت امروز جامعه موسیقی راک و متال ایرانی که ابتذال را به حد اعلا رسانده است در نوع خود بی نظیر است. همین عموهای موسیقی راک و متال که تا دیروز سخن از بی وقتی و کارهای بزرگ سینمایی و فیلمبرداری پروژهای بزرگ می زدند در حد « امانویل لوبزسکی» حال چند ساعت از وقت خود را تلف می کنند و به دیدن تمرینات گروه می روند. و این روند ادامه دارد. البته نباید از حمایت طلبی گروه بانوان هم گذشت. هر جا که شنیده می شود چند خانوم دور هم جمع شده اند و موسیقی می زنند ذره بین این دوستان هم ریزتر می شود و چه اسمی بهتر از حمایت، اما کیست که نداند که حمایت در این فضای مریض یک جور بده بستان مبتذلانه است. گروه بانوان اگر به دور از هر حاشیه کار خود را پیش ببرد حمایت خود به خود بروز می کند. اما این جامعه که ردای روشنفکری می گیرند و ترشح دوپامینشان فراتر از حد معمول است. حال حامی شده اند!!! این حمایت ها بی شائبه نیست. اینها همان هایی هستند که در حضور به به و چهه چهه می کنند و در خفا می گویند از زن جماعت نوازنده بیرون بیا نیست.
اگر گروه می خواهد به روند خود ادامه دهد و بالنده شود بهتر است بی حاشیه کار خود را دنبال کند. در غیر اینصورت صدای زنگ متوقف شدنشان لحظه به لحظه به گوش می رسد. در این چند سال اخیر هر گروهی که یک یا دو نوازنده خانوم در آنها حضور داشته است بعد از مدتی فعالیتش متوقف شده است. حدس زدنش راحت است پس آن را باز نمی کنیم. ( البته حتمن معدود گروههای موفق هم بوده اند ) نکته دگر اینکه یادم می آید ایده اینکه خانوم ها برای راحتی خودشان باید مستقلن گروهی تشکیل دهند جایی توسط این حقیر عنوان شد. چرا که کثافت امروز همه چیز را آلوده می کند. اما به نحوی بازنمایی می شود که مخاطب معکوس برداشت کند. روایت های خانوم ها در این عرصه مصداق بارز است که قصد ندارم در این نوشتار کوتاه به آن بپردازم . به وقتش درباره ی این موضوع هم خواهم نوشت.

این وضعیت امروز جامعه موسیقی راک و متال ایران ( البته حوزه های دگر هم مستثنی نیست و ما بدانها کاری نداریم) ما را به یاد کار مالینفسکی می اندازد در کتاب« سرکوب غرایز جنسی در جوامع ابتدایی» می اندازد گرچه کار میدانی او در تروبریاند گینه نو در اقیانوس آرام است، اما بی شباهت به جامعه ما نیست. علی الخصوص موزیسین نماهای زمانه که شعار هدف وسیله را توجیه می کند را به بهترین نحو انجام می دهند. شما هیچ گروهی را سراغ ندارید یا معدود هستند که یک خانوم در آن فعالیت کند و چند هفته بعد فعالیت گروه متوقف نشود. حالا چطور همه ی این دوستان حامی گروه راک بانوان شدند.

اما پیشنهاد، از صمیم قلب برای گروه دوری از این میدان نه تنها نوعی اعتراض است، بلکه نشان از استقلال ایجابی دارد، اما با نزدیک شدن دوباره این افراد به گروه با بهانه های حمایت و غیره که بی شائبه نیست؛ زنگ متوقف شدن فعالیت گروه کم‌کم به صدا می رسد. بهتر آن است که گروه در یک سکون رونده و متمدد فعالیت خود را ادامه دهد و با بالنده شدن بی شک جای خود را پیدا خواهد کرد.
این کثافت امروز در درون ارتباطات این موسیقی با کمی درایت لایه زیرینش آشکار می شود. این لایه کثافت را کنار بزنید تا با یک
فاجعه زیست هنری مواجه شوید.
و
شما که از راک بانوان حمایت می کنید چرا از #دختران_خیابان_انقلاب حمایتی نمی کنید، حتمن منفعتی نداره......

#رسانه_ورای_موسیقی

@Beyondthemusic

https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
Forwarded from اتچ بات
🔗 #موسیقی
🔗 #پدیدارشناسی_موسیقی

🔗 #قطعه_هایی_که_طعم_خداحافظی_دارند.
.............................................................
کمتر قطعاتی در موسیقی معاصر یا مدرن ساخته شده است که طعم خداحافظی بدهد. عزیمت، این قطعه ها از همان لحظه اختتام را به یادمان می آورد. و جالب در اجراها هم قطعه آخر بوده اند. در این پست قطعه را مرور می کنیم که موسیقی آن بیشتر بر رفتن اصرار دارد. این نوع تبیین را در پدیدار شناسی موسیقی بیشتر بسط می دهیم.

#رسانه_ورای_موسیقی
https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
Forwarded from CINEMA PERSIAN (👆🏿🎭꧁‌SOHEYL꧂‌🎭👆🏿)
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from اتچ بات
🔗#موسیقی

🔗 #درباره_یک_اجرا
.............................................................

به رغم آنکه هر روز شاهد اجراهای سخیف و‌مبتذل گروههای موسیقی متال ایرانی در برج آزادی هستیم که کاور دسته چندمی از گروههای معروف را با هر ترفندی به خورد مخاطب می دهند. #عموهای_موسیقی، یک گروه هدفمند و اصیل هم چندی پیش در این برج اجرایی داشت. در گذشته ما مفصل به این گروه با ثبات، بی ادعا و از همه مهمتر بی حاشیه پرداختیم؛ #کلاغ_ها_در_باران. گروهی که با مشقت فراوان تا به امروز سه آلبوم را منتشر کرده اند و پس از چند اجرای کوچک مجالی یافتند تا در یک فضای بزرگتر اجرا کنند. بوی تعفنی که چند وقتی برج آزادی را فرا گرفته به واسطه ی همین اجراهای سخیف و افرادی که ردای موزیسین به تن دارند تا خود را به نحو دگر بازنمایی کنند به یمن اجرای کلاغ ها در باران کمی از این رایحه مسموم را تعدیل کردند. در سوی دگر هیچکدام از این گروههای کاور دسته چندمی از این گروه حمایت نکردند. همان هایی که یک در میان پست های صفحه مجازیشان حمایت از این و آن است؛ از این گروه حمایت نکردند که هر چه بیشتر بر این نظر صحه می گذارد که همین جمع مبتذل در بین خود مافیای حمایتی و مدیون سازی دارند. اگر گروهی هر چقدر خوب و کارآمد باشد در این میدان نخواهد بازی کند، کوچکترین حمایتی نمی شود. با تمام این اوصاف این کنسرت انجام شد و بر خود دانستیم علیرغم آنکه نتوانستیم در این اجرا حضور یابیم، این مطلب را ذکر کنیم.
دوستان با جستجو نام گروه به مطالب کانال درباره گروه دسترسی پیدا خواهند کرد. همچنین با واژه #عموها می توانید مطالب مربوط به فصل انتقادی را از آرشیو مطالب کانال مشاهده نمایید.
🎼#Crows_in_the_rain
🎼 #Post_Rock
🎼 #Instrumental

#رسانه_ورای_موسیقی

@Beyondthemusic

https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
Forwarded from اتچ بات
🔗 #موسیقی

🔗 #نقل_قول

🔶 هر قطعه موسیقی شکلی از شرح خویشتن سازنده آن است. اگر کاری برای مثال نگاه و درونیات سازنده آن را ندارد، ایده هاش و چیزی که در زندگی اش می گذرد؛ نمی تونه کار در خوری باشه. از نظر من، حتا اگر موسیقی فاخری باشه. اگر اثری دیدگاه و نظرات خالقش را منعکس نکند، پس بهتره هیچ وقت خلق نشود.

🔗#دیمتری_شوستاکویچ

🎼 #Dimtri_Shostakovic

#رسانه_ورای_موسیقی
https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
Forwarded from Crows in the Rain
رسانه ورای موسیقی
Photo
دوستانی که در شیراز هستند اجرای گروه #کلاغ_ها_در_باران را از دست ندهند.
Forwarded from اتچ بات
🔗 #هنرمند

🔗 #هنر_برای_هنر

تكامل تمدن صنعتي در اجتماعات جديد (اجتماعاتي كه از رنسانس و روزگار روي كار آمدن طبقه‌ي متوسط ريشه مي‌گيرد) اين حقيقت را به‌نحو بارزي مي‌نماياند كه: هنرمند در غرب مطرود و تنهاست. در سراسر قرن نوزدهم هنرمند را مي‌بينيم كه پيوسته در تكاپوست تا شايد كه خود را از قيد اصول و ارزش‌هايي چون سودجويي، ماده‌پرستي، تحقير آدميت و جنگ دائمي انسان با انسان آزاد كند. گروهي كه در خود ياراي ايستادگي نمي‌بينند واقعيت زندگي خود را انكار مي‌كنند، گروهي از آن مي‌گريزند، گروهي به آن تسليم مي‌شوند، اما همگي از آن نفرت دارند. اين تنفر عمومي كه هر دم به شكلي جلوه مي‌كند، توصيف مشترك خود را در يك تئوري به ظهور مي‌رساند و آن تئوري "هنر براي هنر" است... هرچه تضادهاي اقتصادي و اجتماعي اين جوامع شديدتر مي‌شود جنبه‌ي ضداجتماعي و ضدانساني جنبش‌هاي هنري عميق‌تر مي‌شود و هنرمند درون‌بين بيش ازپيش در لانه‌ي تاريك ذهنيات خود فرومي‌خزد ــ و چنان‌كه خواهيم ديد در قرن بيستم ضدرئاليسم نوميدي طبقه‌اي را منعكس مي‌كند كه دارد نابود مي‌شود، طبقه‌اي كه فرداي خود را تيره‌وتار مي‌بيند.

📖 #رئالیسم_و_ضد_رئالیسم_در_ادبیات

📝 #سیروس_پرهام

#رسانه_ورای_موسیقی

https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
Forwarded from اتچ بات
مستندی درباره هواداران موسیقی Black Metal
Black Metal (1998) Documentary Belgium
همایون خشندیش: درباره موسیقی متال مستند و فیلم اعم از تجاری یا غیره زیاد ساخته شده، اما در حوزه اجتماعی کمتر فیلمی به صورت مستند درباره هواداران موسیقی متال ساخته شده است.
البته موسیقی متال زیر شاخه های زیادی دارد به غیر پنج لحن اصلی، اسامی دیگری نیز به عنوان سبک برای گروه ها در نظر گرفته شده که بیشتر ترکیبی از شگردهای صنعت موسیقی ، رسانه ها و شبکه های توزیع موسیقی است. خلاصه کلام اینکه تمام لحن های سبک متال از مخاطبین یکسانی برخوردار نیستند.
در فیلم مستند Black Metal نمونه آماری از یک دسته از هواداران این موسیقی(بلک متال) در یکی از روستاهای کشور بلژیک است که توسط Marilyn Watelet(کارگردان) برای شبکه تلویزیونی، رادیویی بلژیکی جامعه فرانسه (( RTBF در اواخر سال 1997 ساخته شده و در سال 98 به نمایش درآمده است.
فیلم نگاهی اجتماعی به هواداران یک کلوب موسیقی بلک متال در یک روستای کوچک در بلژیک دارد.نحوه پوشش، آرایش هواداران این موسیقی، نوشیدن، رقصیدن و کلیات رفتارهای اجتماعی این هواداران در این فیلم مستند به نمایش درآمده است.
این مستند با برخی از هواداران به گفت و گو می پردازد و نظر آنها را درباره نوع لباس، افکار و تعاملات آنها با یکدیگر و همچنین کل جامعه می پرسد. میانگین سنی هوادارن بین 18 الی 26 سال به نظر می رسد. سنی که افراد جوان و نوجوان سعی دارند به نوعی جلب توجه کنند.هواداران این نوع موسیقی نیز در روایتی این مستند چنین به نظر می رسند.
افراط در نوشیدن و سیگار کشیدن و همچنین آرایش ها و نوع لباس پوشیدن آنها نشان از رفتاری غیر متعارف در سنین بین 18 الی 26 سال است.نوع بیان اعتقادات و کم عمق بودن آن در اکثر گفتارهای هواداران از نقطه نظرهای تاریخی، اجتماعی،فلسفی و هنری کاملا واضح است.
اکثر پاسخ های این هوداران به سئوالات به مسائلی چون شیطان، دنیای تاریکی و فانتزی هایی از این دست ختم می شود.پارادوکس های سن نوجوانی وسیله ای برای درآمدزایی صنعت موسیقی شده، به گونه ای که بعضی از هواداران امکان دارد برای همیشه در این دنیای فانتزی باقی بمانند.
این مستند سعی دارد بدون کمترین دخالتی، یک اجتماعی هوداران موسیقی بلک متال را به تصویر بکشد و از نقطه نظر جامعه شناسی، به آسیب های اجتماعی این مسئله بپردازد.
مریلین واتلت کارگردان فیلم در شرح این مستند می نویسد:
" سیاه پوشیده و نقاب بر چهره زده اند و قیافه شان شبیه بربرها شده، نوجوان هایی که شنبه شبها در تب کنسرت می آیند تا همدیگر را ببینند، برقصند و بنوشند و بجنگند و با هم لاس بزنند. با کلمه های ناجور از اشتیاقشان برای فرار از روزمرگی زندگی می گویند و از پوچ بودنش. آنها چیزی از تاریخ نمی دانند و رویای یک دنیای ظالم را در سر می پرورانند در شرایطی که از اینکه دخترانی را ترسانیده اند، احساس پشیمانی می کنند.
پدر و مادرها و روستانشینان فکر می کنند که دوره جوانی هم اتفاقی است که باید بیافتد و این جوانها برای سازمانها و گردانندگانشان هم مثل همه چیزهای دیگر تنها یک بازار محسوب می شوند.در میان این آیین های دوره بلوغ تا رسیدن به بزرگسالی، دلزدگی و بی حوصلگی همچنان وجود دارد و از تعهد خشنی که دارند بعضی از اینها با همان اعتقاد راسخ باقی می مانند. بعضی دوباره به آغوش خانواده می افتند تا قبیله شان را بازیابند و برای بعضی وسوسه غوطه خوردن در این گفتمان افراطی، مزیتی محسوب می شود."
با تشکر از مجتبی نجفی برای ترجمه Storyline مریلین واتلت
@homusic
در این اوضاع و شرایط تلنگرهای مثبتی در جامعه زده می شود که اندک امیدی را در دل ها زنده می کند، اما در عین حال سوالات و ابهامات زیادی هم ممکن است برخی اذهان را درگیر خود کنند و باعث شوند که در به نتیجه رسیدن این جنبش های مدنی و تحقق آرمان ها و خواسته ها، تا حد زیادی شک ‌و شبهه ایجاد شود.
با نیم نگاهی به گذشته مان، این پرسش پیش می آید که چرا امثال این جریانات مثبت و امیدوارانه تداوم نیافتند و فقط در یک سری فواصل زمانی که چندان هم به درازا نکشیدند به بار نشستند و پس از مدتی، درست مثل جرقه های آتش، تجزیه شدند و رفته رفته در تاریکی محو شدند.
مقاله ی “جامعه ی کوتاه مدت” نوشته ی همایون کاتوزیان شاید قابلیت این را دارد که یک بعد مسئله را برایمان آشکار کند و پاسخی به این بیم و امیدها بدهد.

@Beyondthemusic
Forwarded from اتچ بات
🔗 #موسیقی

🔗 #درباره_یک_هنرمند

🔗 #مارسل_کوینن
🎸 #Marcel_Coenen
🎼 #Solo_Artist
🎼 #Instrumental
.............................................................

🔶در دنیای امروز موسیقی آنقدر که هنرمندانی همچون #جو ستریانی، #اینگوی مالمستین، #استیو وای، #جان پتروچی و در این چند سال نوازنده هایی همچون #گاتری گُوان، #جف لومیس، #مارکو اِسفاگلی و #تاسین عباسی به شهرت و محبوبیت رسیدند و خالصانه محق این موفقیت بوده اند؛ نوازندگانی و هنرمندانی هم هستند که به رغم سالها مرارت و رنج و استعداد ناب نتوانستند آنچنان که شاید و باید رسانه ای شوند. یکی از این نوازندگان مارسل کوینن است. مارسل متولد ۱۹۷۲ در هلند است از ده سالگی نوازندگی گیتار را آغاز کرد. استاد های زیادی را تجربه کرد و در نهایت خود تصمیم گرفت به صورت خود آموز گیتار را پی گیرد. تجربه در گروههای مختلف و آزمون و خطا در نوازندگی باعث شد مارسل نوازنده ای شود که به رغم آنکه مهجور است، سبک و احساس خود را در نوازندگی دارد. احساسی که در هیچ‌یک از نوازندگان بزرگ دیگر نمی شود پیدا کرد. او همیشه از مالمستین، ستریانی، #هندریکس به عنوان الگو در نوازندگی یاد می کند، اما در اولین آلبوم سولوی خود در سال ۲۰۰۳ شیوه ای خاص از نوازندگی را برای #گیتار الکتریک تعریف کرد. او تا به امروز دو آلبوم سولو، یک آلبوم به همراه گروه Sun Caged، را منتشر کرده است. اما چرا در این پست مارسل کوینن را معرفی کردیم. #پدیدار شناسی موسیقی به ما می گوید ادراک از لحظه و احساس دو عنصر کلیدی است که هنرمندان را از هم متمایز و باعث می شود واقعیت، رسیدن به حسی که واقعیت را می سازد از طریق موسیقی جلوه گر شود و وضوح یابد. چنین نوازندگانی به رغم آنکه حمایت رسانه ها و کمپانی ها را به هر دلیلی ندارند همچنان بر راه خود پیش می روند. چرا که می دانند صدایشان در جایی که باید شنیده می شود. رسانه ها مخاطب را از جستجوگر به یک مصرف کننده سرسری استحاله کرده اند، اما برای کشف صداهای جدید و دنیای جدید باید گشت و جستجو کرد، همچون غواصی که در زیر اقیانوسی به دنبال یک موجود است، سرانجام آن را پیدا می کند. و همین پیدا کردن دوباره آغازی می شود برای جستجوی دیگر این جستجو در احوال خود هنرمند هم موثر است. امتحان کنید....
🔴 در ادامه چند قطعه مثال زدنی از مارسل کوینن را می شنویم، شگفت زده خواهید شد.
اسامی در متن:
🎸 #Tosin_Abasi(animals as leaders)
🎸 #Guthrie_Govan( The Aristocarts, Steven Wilson)
🎸 #Jimi_Hendrix
🎸 #Jeff_Loomis (Arch enmy)
🎸 #Yngwie_Malmsteen
🎸 #Joe_Satriani
🎸 #Marco_Sfogli
🎸 #John_Petrucci
🎸 #Steve_Vai

#رسانه_ورای_موسیقی

@Beyondthemusic
https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAAD_IfxatW0Y6NFcitQ
2024/10/04 11:32:55
Back to Top
HTML Embed Code: