زمان چیز عجیبی‌ست
میدود جلو می‌رود و
دوست داشتنی ترین آدم های زندگیت را
یا کهنه می‌کند یا عوض..!
بعضی ها یا تغییر می‌کنند
یا حقیقت درونشان مشخص می‌شود
زمان دیر یا زود به تو ثابت می‌کند
که کدامشان ماندنی‌اند و کدامشان رفتنی...
دعا کنيم زمان بگذرد و دنیا
پر شود از آدم های واقعی
آدم هایی که
نه زمان آنها را عوض میکند نه زمین .. :)!

قلب‌ِ شکسته و
اعتمادِ بر باد رفته یه‌ روزی ترمیم میشه،
پولم که میاد و میره
تنها چیزی که برنمیگرده عمرته..
جای‌اشتباه و‌
کنار آدم‌اشتباه نمون؛
یه کاری کن وقتی بیست سال بعد
جلوی آینه
به چروکای دور چشمت نگاه میکنی
با خودت بگی ارزششو داشت
نه اینکه بگی
حیف عمری ‌که تلف کردم..

درد عشقت به همه وجودم زده.. :)❤️‍🩹

یه وقتایی آدم دلش میخواد مغزشو دیلیت بزنه و بعد از اول شروع کنه.

دروغ چرا، تنگـــه دلم... :)

جراتشو داری منو با زخمايی كه هيچوقت
خوب نميشن دوست داشته باشی؟!

هر کجا رفتم غمش از دل نرفت
تنگ شد بر من جهان از دستِ دل..

#𝒔𝒕𝒐𝒓𝒚 | آسِـمون‌مَن
نمیتونم ك تورو ادامه ندم... :)

دیگر از اشک‌های شبانه خسته شده‌ام، باید فکری کنم، شاید بتوانم بر این کوهستان سرد، آتشی روشن کنم و درنگی آرام بگیرم. در میان افکار شبانه، وقتی دیگر صدای خودم را هم نمی‌شنوم، وقتی کلمات یک به یک از جلوی چشمانم محو می‌شوند، آهسته آهسته، لحظه‌ها هم آهنگ دیگری پیدا می‌کنند و گاه در میان آن‌ها هم راه ناپیدایی می‌پیمایند. اینجاست که موسیقی به دادم می‌رسد. درمانم می‌شود.

#محمدرضا_شجریان

هر شب دلم دریای آتیشه
از این بدتر مگه میشه :)

حال هیشکی تو دنیا بدتر از حال من نیست...❤️‍🩹

درد رو زمین بدتر از همین درد تنها شدن نیست :)

همه وجودم آرومه با تو..

واسه‌ی یه لحظه عذابمو کم کن
تو که هنوزم عاشقمی کمکم کن

نمیگیره هیچ کسی تو قلبم جاتو💛🫂

ء
بعضی آهنگا هستن
با اینڪه شاید خیلی مطرح باشن
ولی دوس داری فقط برایِ تو باشن
فقط برایِ تویِ تو...
دوس نداری گوشِ هر ڪسی اون و بشنوه ..
چون با اون یادِ یه آدم میفتی
چون تو ، یه شب ، با اون آهنگ مردی...
شاید این یڪی از اون آهنگآس...🍃
.
.
.
⌈🌿↷ @Asmoon_man .•°⌋

ء
زمستان‌رادوست داشتم،
همیشه‌سرما،بابِ‌میلم‌بود .
دیوانه‌بودم
وقتی‌ڪه‌مَردُم‌از‌شدتِ‌باران‌به‌جایی‌پناه‌میبردند ،
من‌بااِشتیاق‌خودم‌راپرت‌میڪردم‌زیرِشلاق‌هایِ‌آن.
هر‌وقت‌ازسوزِبرف‌پناه‌میبردند‌به‌گرما‌
من‌خوابیدن‌رویِ‌برف‌هایِ‌دست‌نخورده‌را‌ترجیح‌میدادم
هیچوقت‌لباسِ‌گرم‌نمی‌پوشیدم ،
عقیده‌ام‌این‌بود‌ڪه‌زمستان‌است‌
ولذتِ‌یخ‌زدنِ‌سلول‌هایِ‌دست ،
وقتی‌ڪه‌گلوله‌هایِ‌برفی‌را‌
سویِ‌اطرافیانت‌هدف‌میگیری.
اما،ازوقتی‌ڪه‌اوآمدهمه‌چیزعوض‌شد...
دیگرلذتِ‌گرم‌ڪردن ِ ِدستانِ‌سردش‌تویِ‌جیبِ‌ڪُتَت
می‌چربیدبه‌لذتِ‌بازی‌باسرما....
قرارمان‌هرروز‌ساعت‌معین‌
جیبِ‌سمتِ‌راستِ‌ڪتم‌بود...
تمامِ‌روزرامیگذراندم‌تاببینمش‌واشاره کنم
سرداست،
جیبی‌برایِ‌گرم‌شدنِ‌دستانت
لازم‌نداری؟!
آن‌ڪتم‌راهمیشه‌دوست‌داشتم
جیبش‌محلِ‌اتصالِ‌قلبانمان‌بود.
هرروز،به‌شوقِ‌وصل ِ‌با‌اومیپوشیدمش🖇
به‌شوقِ‌آن‌صندوقچه‌ی‌گران‌بها
ڪه‌دستانِ‌او،به‌مانندِگنجش‌بودو
دستانِ‌من،صدقفلِ‌آهنی‌اش‌...
ڪه‌نڪند،رهگذری،راهزنی‌چیزی
گنجِ‌ماراببلعدوبدزدد...
حلاوتِ‌وصالِ‌دست‌هایمآن‌آنقدر‌شیرین‌بود
ڪه‌آرزویم‌این‌میشد
ای‌ڪاش‌زمستان‌تمام‌نشود.
ڪاش‌همیشه‌هوا‌سرد‌بود
ڪاش‌همیشه‌کت‌میپوشیدم‌و
ڪاش‌ڪه‌دستانش‌جآیی‌بغیر‌ازجیبِ‌سمتِ‌راستِ‌ڪتم،جایی‌را‌برایِ‌گرم‌شدن‌نمی‌پسندید...
وحالا‌ماه‌هاست‌انتظارِ،
رسیدن‌به‌دست‌هایش،
درآن،ڪنجِ‌پارچه‌ای‌رادارم...
[ڪاش‌جیبِ‌سمتِ‌راستِ‌ڪُتَم‌بودم]

#برای_او_اگرکه_برگردد

کاش زمان تو همون لحظات وایمیستاد (:

من فقط با خاطراتمونه ك زندم عزیزِقلبم :)))

تو از چَشمهاٰی من بعد از خودت خبر داری؟ از دستهایم؟ از قلبم، از استخوان‌ها؟ ماٰ، ما همگی مرده‌ایم…