پیش‌تر هم در جریان رقابت‌های انتخاباتی، پزشکیان به شکل مکرر روی گفت‌وگو، مذاکره و تنش‌زدایی با غرب، لغو تحریم‌ها و احیای برجام مانور می‌داد تا از این طریق اقتصاد و معیشت کشور را بهبود ببخشد و این را اولویت دولت خود قرار داده بود و بنا بر همین شعارها و نگاه بود که در نیویورک هم بسترهای اولیه برای این امر فراهم شد تا دریچه اعتمادی‌ ولو کوچک را برای مذاکرات با غربی‌ها باز کند. به‌هر‌حال دولت چهاردهم از این طریق سعی داشت یک فضای جدید را در عرصه سیاست خارجی شکل دهد که متفاوت و حتی متضاد از دولت سیزدهم به نظر آید. به همین دلیل واقعا این انتظار وجود داشت که تحرکات نیویورک که اتفاقا با حضور آقایان پزشکیان، ظریف و عراقچی از نیویورک آغاز شد، به شکل جدی در دستور کار وزارت امور خارجه قرار بگیرد. حالا اینکه معادلات و اتفاقات در فلسطین و لبنان، انفجار پیجرها، ترور فرماندهان حزب‌الله و شهادت سید‌حسن نصرالله و همچنین سایر اتفاقات چند روز اخیر پس از عملیات وعده صادق ۲، روند مذاکرات مد‌نظر دولت پزشکیان با غرب را متوقف کرده، غیر‌قابل دفاع است.

‌ بدون تعارف، موضعتان قدری تند نیست؟

خیر! به‌هر‌حال باید اذعان کرد‌ ما از آن روند نیویورک که توسط پزشکیان، ظریف و عراقچی بنا‌ شده، دور شد‌ه‌ایم و عملا تحت تأثیر شدید و جدی معادلات خاورمیانه و سیاست جنگ‌افروزانه نتانیاهو قرار گرفته‌ایم که به‌هیچ‌وجه عقلانی و قابل دفاع نیست؛ چون سیاست اصولی و درست دولت پزشکیان بر ‌مبنای مذاکره با غرب، لغو تحریم‌ها و بهبود وضعیت اقتصادی بود.

‌ جناب دلفی، بنای مخالفت جدی با گفته‌های حضرت‌عالی ندارم، چون با سطحی از تحلیلتان موافقم، اما به‌هر‌حال بپذیریم اقتضائات جدید خاورمیانه تقریبا بی‌سابقه است و نمی‌توان احتمالا بدون توجه به این شرایط، راهبرد تنش‌زدایی دولت پزشکیان با اروپا و آمریکا برای لغو تحریم‌ها را عملیاتی کرد؟

ببینید، مسئله منافع ملی، امنیت ملی و روند تحولات جدید در لبنان و فلسطین منافاتی با آنچه‌ عنوان کردم ندارد. مسئله اینجاست که متأسفانه بعد از تحولات لبنان، وزارت امور خارجه دچار روزمرگی و رسیدگی به بحران‌های ناشی از سیاست جنگ‌افروزانه نتانیاهو شده و این عملا به معنای آن است که دولت پزشکیان هم در این مسیر حرکت می‌کند. اکنون تقریبا بیشتر تمرکز و توان دیپلماتیک وزارت امور خارجه و شخص آقای عراقچی متوجه تحولات لبنان و فلسطین شده است و برای بخش عمده‌ای از افکار عمومی داخلی و همچنین بازیگران اروپایی و آمریکایی این سؤال جدی پیش آمده که آن شعارهای انتخاباتی برای مذاکره، لغو تحریم و بهبود وضعیت اقتصادی چرا به بن‌بست رسیده است.

‌ عراقچی هم سطحی از تنش‌زدایی را در دستور کار خود قرار دا‌د؛ غیر از این است؟

من منکر این نیستم که سیاست‌های منطقه‌ای دولت چهاردهم بعد از تحولات فلسطین و لبنان در سفرهای مداوم آقای عراقچی به کشورهای خاورمیانه، ذیل تنش‌زدایی تعریف می‌شود، اما تنش‌زدایی مد‌نظر پزشکیان چیزی متفاوت از تور دیپلماتیک چند روز اخیر آقای عراقچی به کشورهای خاورمیانه است. دولت پزشکیان وعده داده بود‌ مذاکرات را با هدف لغو تحریم‌ها و کاهش فشار اقتصادی و معیشتی بر مردم پی بگیرد، نه اینکه وضعیت بدتر شود.

‌ نمی‌خواهم دوباره یک سؤال را در مصاحبه با شما تکرار کنم، اما اقدامات نتانیاهو همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار داد که‌...

بله تحت‌الشعاع قرار داد، اما قرار نیست ما در مسیر مد‌نظر نتانیاهو حرکت کنیم. اتفاقا درگیر‌شدن در تنش با اسرائیل و نوعی روزمرگی برای وزارت امور خارجه همان چیزی است که نتانیاهو می‌خواهد. نتیجه آن هم عدم اعتماد جامعه غرب است. کما‌اینکه سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرده است ما به سیاست اعلامی دولت پزشکیان مبنی‌ بر مذاکرات اعتنا نمی‌کنیم، بلکه عملکرد و رفتار عملی آنها ملاک واکنش و قضاوت کاخ سفید خواهد بود. لذا باید نگاه کرد که در عمل‌ دستگاه سیاست خارجی دولت چهاردهم در چند هفته گذشته چه گام مؤثری برای مذاکرات با غرب برداشته است. اتفاقا این گفته سخنگوی دستگاه دیپلماسی آمریکا نشان می‌دهد که غربی‌ها هم به دقت دولت چهاردهم را زیر نظر دارند و بر اساس رفتار عملی این دولت از خود واکنش نشان می‌دهند، نه بر ‌اساس گفته‌های ظریف، عراقچی یا آقای پزشکیان. بله من کماکان از سفرهای آقای عراقچی به کشورهای منطقه دفاع می‌کنم و اتفاقا برای صلح و ثبات و امنیت پایدار در منطقه مفید است، اما مسئله اینجاست که نباید این تحولات در غرب آسیا تمام تمرکز و توان دیپلماتیک دولت چهاردهم را معطوف و مصروف خود کند.

‌ نکته شما درست، ولی واقعا در شرایط فعلی ظرفیت و توانی برای مذاکره وجود دارد؟ آن‌هم با این بحران‌ها و ابربحران‌هایی که در مناسبات تهران با غرب طی سه سال عملکرد دولت سیزدهم شکل گرفته است؟

اتفاقا تأکید من هم اینجاست که هیچ گرهی از مشکلات خاورمیانه مطابق با اهداف و منافع ایران، مشخصا در تحولات فلسطین و لبنان باز نخواهد شد، مادامی که این بحران‌ها و ابربحران‌ها در روابط جمهوری اسلامی ایران با غربی‌ها و به‌ویژه آمریکا وجود داشته باشد. تا زمانی که این بحران تداوم پیدا کند، مطمئنا هیچ کشور منطقه‌ای، چه عمان، چه عربستان، چه قطر، چه کویت، چه عراق، چه مصر و چه هر کشور دیگری، نه توان و نه تمایلی برای میانجیگری در بهبود وضعیت منطقه نخواهد داشت. وقتی قاهره، بغداد، ریاض، ابوظبی، مسقط و‌... ‌ببینند که ما نمی‌توانیم مشکلات خود را با جهان غرب حل کنیم، طبیعتا آنها هم گامی برای ما بر‌نخواهند داشت و مشکل‌گشا نیستند. باید اذعان کرد که شاید در ظاهر روابط ما با برخی کشورها و مشخصا عربستان در سطح دیپلماتیک باقی بماند، اما هیچ خروجی در مورد ارتقای دیپلماسی اقتصادی و مناسبات تجاری نخواهد داشت و دیپلماسی کمکی به بهبود وضعیت معیشتی و اقتصادی ما نخواهد کرد و این درست برخلاف آن چیزی است که پزشکیان وعده آن را در زمان انتخابات داده بود. این را به شما بگویم که باید مذاکرات جدی با اروپا و آمریکا شکل بگیرد؛ در غیر این صورت نه صدای ما شنیده می‌شود، نه اهداف و منافع ما در منطقه و جهان محقق خواهد شد و نه هیچ بازیگر منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای ما را جدی می‌گیرد. اگر می‌خواهیم سخنان‌مان قابل پذیرش باشد و سطح بازیگری و توان نفوذ خود را بالاتر ببریم، باید این مذاکرات و تنش‌زدایی با غرب به شکل جدی در دستور کار قرار بگیرد؛ وگرنه در شرایط کنونی حتی سیاست‌های منطقه‌ای و سفرهای آقای عراقچی هم نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.

‌این انتقاد شما روی کاغذ و در مصاحبه بسیار آسان است، اما در شرایط عینی و عملی واقعا هم‌زمان درگیری و معادلات منطقه و دیپلماسی با غرب قدری سخت و حتی غیرممکن به نظر می‌رسد. ببینید باز هم یادآوری می‌کنم که آقای مسعود پزشکیان در زمان تبلیغات انتخاباتی به مردم وعده داد ‌مذاکرات با غرب، لغو تحریم‌ها و بهبود وضعیت معیشتی را در اولویت کارهای دولت قرار می‌دهد و بر همین مبنا بود که آقای عراقچی هم وزیر امور خارجه شد. اتفاقا با توجه به این شعار بود که مردم به او اعتماد کردند و رأی دادند. حالا اینکه اسرائیل دست به اقداماتی زده و شاهد انفجار پیجرها، ترور فرماندهان حزب‌الله و مستشاران ایرانی یا شهادت سیدحسن نصرالله هستیم و بعد از عملیات وعده صادق۲ اسرائیل هم اعلام کرده است که به ایران حمله می‌کند، دلیلی بر آن نمی‌شود که وزارت امور خارجه و دولت چهاردهم شعارهای انتخاباتی خود را نادیده بگیرد و مذاکرات با غرب را متوقف کند. مردم کماکان معتقدند این دولت باید به آنچه به آنها وعده داده است، عمل کند و مذاکرات با غرب را کلید بزند. انجام این مذاکرات به‌هیچ‌وجه منافات و مخالفتی با معادلات خاورمیانه ندارد. اتفاقا اگر مذاکرات با غرب شکل بگیرد، وزن دیپلماتیک و جایگاه ایران را در معادلات خاورمیانه ارتقا می‌دهد و می‌تواند به حل‌وفصل سریع‌تر و بهتر و بحران‌های خاورمیانه کمک کند وگرنه نمی‌توان امیدی به نقش‌آفرینی بازیگران منطقه‌ای داشت؛ چون آنچه در لبنان و فلسطین اتفاق می‌افتد فراتر از توان تأثیرگذاری کشورهای غرب آسیاست. شما به آمریکا نگاه کنید؛ اگرچه دولت بایدن و دیگر مقامات کاخ سفید از حق پاسخ‌گویی اسرائیل دفاع می‌کنند، اما هم‌زمان به دنبال دور جدیدی از تلاش‌های دیپلماتیک هستند که بحران در منطقه کنترل شود. پس می‌توان به شکل هم‌زمان چند هدف را پی گرفت؛ می‌توان مذاکرات منطقه‌ای را داشت و در کنارش مذاکرات رفع تحریم‌ها را کلید زد. ما وقت زیادی هم نداریم. این نکته شما به‌شدت حائز اهمیت است؛ چون برخلاف مذاکرات دولت یازدهم حسن روحانی و مذاکرات دولت رئیسی، ما اکنون با یک ضرب‌الاجل تا مهر‌ماه ۱۴۰۴ یعنی ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵ مواجهیم که موعد پایان قطع‌نامه ۲۲۳۱ به عنوان ضامن اجرائی برجام است و این نکته شما اتفاقا تأکید من بر آغاز مذاکرات با غرب را تأیید می‌کند، چراکه ما فرصت چندان زیادی برای مذاکرات نداریم و نمی‌توانیم خودمان را معطل سیاست‌های جنگ‌افروزانه نتانیاهو کنیم.

‌همه می‌دانیم که اسرائیل و نتانیاهو به دنبال جنگ است و می‌خواهد بحران را فرسایشی کند، به دنبال درگیری و تنش گسترده در منطقه‌ است و در نهایت سعی دارد پای آمریکا را هم به درگیری با ایران بکشاند. اما قرار نیست در زمین نتانیاهو بازی کنیم. اگر می‌خواهیم از این دام اسرائیل و نتانیاهو رهایی پیدا کنیم، باید شعار اصلی دولت پزشکیان هرچه سریع‌تر اجرائی شود و مذاکرات با غرب را کلید بزنیم. مجددا می‌گویم که گفت‌وگو با غرب برای لغو تحریم‌ها به معنای کنارگذاشتن مذاکرات با کشورهای منطقه، دیپلماسی پیرامونی و حل‌وفصل بحران‌های جاری نیست.

یک ادبیات کلی‌گویانه در تحلیل شما وجود دارد. اگر ابوالقاسم دلفی به جای پزشکیان، ظریف یا عراقچی بود، چه راهکاری را پی می‌گرفت؟

من نمی‌توانم به آقای پزشکیان، ظریف یا عراقچی بگویم چه کاری انجام بدهند یا ندهند و نمی‌گویم که مذاکرات و سفرهای منطقه‌ای را هم انجام ندهیم؛ باید آن را انجام دهیم. اما اگر می‌خواهیم گره‌گشای مشکلات خودمان و مشکلات خاورمیانه باشیم، باید شعار اصلی دولت در دستور کار قرار بگیرد. این عربستان سعودی نیست که می‌تواند تحریم‌های ما را بردارد و به بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی کمک کند. کمااینکه عراق، قطر، عمان، مصر و هیچ کشور دیگری نمی‌تواند. کمااینکه هیچ کشور منطقه‌ای نیست که بتواند اسرائیل را از حمله به ایران باز‌بدارد. پس اگر می‌خواهیم وضعیت اقتصادی درست شود و اسرائیل را هم کنترل کنیم، باید مذاکرات با غرب و به‌خصوص مذاکرات مستقیم با آمریکا کلید بخورد. هیچ کشور منطقه‌ای، تأکید می‌کنم هیچ کشور منطقه‌ای، گره‌گشای بحران فعلی ما نخواهد بود. بنابراین در کلان باید به شعار انتخابات بازگشت که بجا و درست از سوی آقای پزشکیان اعلام شد. بله یقینا باید حواس‌مان به امنیت منافع ملی و تقابل با اسرائیل و ارتقای توان دفاعی‌مان هم باشد، ولی نباید همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد تقابل با اسرائیل بگذاریم و مرتب منتظر این باشیم که اسرائیل به ما حمله کند و ما هم در پاسخ به اسرائیل حمله کنیم. این سیاست خارجی و دیپلماسی نمی‌شود. این کمکی به وضعیت اقتصادی نمی‌کند. این کمکی به بهبود شرایط امنیتی ما نمی‌کند. کمااینکه به تحقق صلح و ثبات و امنیت در خاورمیانه هم منجر نخواهد شد.

‌ جوابی برای سؤال خودم نگرفتم و باز هم پرسشم را تکرار می‌کنم؛ ابوالقاسم دلفی به شکل عینی و مصداقی چه راهکاری دارد؟

ببینید آقای عراقچی اولویت کاری خود در وزارت امور خارجه را روی بهبود روابط با اروپا به واسطه ادعاهای مطرح‌شده در جنگ اوکراین علیه تهران در حمایت از روسیه قرار داده بود و به قول شما سعی داشت در این فرصت یک‌ساله تا مهر‌ماه ۱۴۰۴، بعد از بهبود روابط با اروپا، مذاکرات با آمریکا را کلید بزند. اما اکنون، نه روابط با اروپا بهبود پیدا کرده است و نه حتی مذاکرات غیرمستقیم دولت رئیسی هم جریان دارد؛ چون آقای عراقچی رسما اعلام کرده آن مذاکرات هم متوقف شده است. آیا این همان چیزی بود که وزیر امور خارجه به دنبال تحقق آن بود؟ از طرف دیگر، قرار بود سیاست نگاه به شرق تعدیل شود و یک راهبرد متوازن بین شرق و غرب در دستور کار قرار بگیرد؛ اما این نگاه متوازن وجود ندارد و همچنان نگاه ما به چین و روسیه است.

‌ علی‌رغم گفته شما، مبنای قضاوتتان روی چند هفته و چند ماهی است که دولت روی کار آمده است که...

ببینید مسئله اینجاست که در این چند ماه باید روند دولت قبل متوقف می‌شد و سنگ بنا برای بهبود وضعیت گذاشته می‌شد. ولی نه‌تنها این اتفاق نیفتاده بلکه حتی وضعیت بدتر شده است. به همین دلیل می‌توان قضاوت عملکرد چندماهه را داشت. اگر واقعا همین عملکرد در چهار سال پیش‌رو ادامه پیدا بکند و متناسب با تحولات و به شکل روزمره جلو برویم و نگاه راهبردی و اصولی نداشته باشیم، مطمئنا سرنوشت دولت پزشکیان هم بهتر از دولت‌های قبل نخواهد بود.

جنگ و صلح: ضرورت تاکید بر آتش‌بس


پوشه‌ی زیر ویدیوی سخنرانی من در جامعه اسلامی دندانپزشکان در تاریخ دوشنبه ۲۳ مهرماه سال ۱۴۰۳ است.

در این سخنرانی به ضرورت‌ اقدام‌ دولت از موضع یک دولت-مدرن و حافظ منافع ملی صحبت کردم. تاکید کردم که لازمه‌ی این‌کار داشتن شجاعت و نترسیدن از فضای احساسی است که برخی به‌هر دلیل بر جامعه حاکم‌ می‌کنند می‌باشد. در این سخنرانی از ضرورت درس گرفتن از تجربه جنگ ایران و عراق گفتم.

🎥 جنگ و صلح / روایت عباس آخوندی از مارپیچ منازعات منطقه

▫️«کشور ما در مارپیچ تنازعاتی قرار گرفته و امکان ورود سریع ما به جنگ وجود دارد. ما باید از تجارب خود در جنگ تحمیلی استفاده کنیم تا از آن اجتناب کرده و به سمت صلح پایدار حرکت کنیم» این سخنان عباس آخوندی وزیر پیشین راه و شهرسازی در جلسه جامعه اسلامی دندانپزشکی است.

▫️آخوندی معتقد است که در کشور ما به غلط تبلیغ می‌شود حرکت به سمت صلح به معنای ترس از جنگ است در حالی که شجاعتی که ایجاد صلح می‌طلبد به مراتب بیش از شهامت جنگ است.

▫️او در ادامه درباره ملزومات بازدارندگی مثل قدرت نظامی، انسجام داخلی و رابطه حسنه با کشورهای همسایه با توجه به تجربیات گذشته صحبت می‌کند.

📺 @ecoiran_webtv

تکیه بر عقل سرد در اوج هیجان

در این روزگار پراحساس و سراسر خشونت و ضدانسانی تنها ره رهایی تکیه بر عقل سرد است.

پایان زندگی در فضای تعلیق
----
خاورمیانه در یکی دو دهه گذشته در خلسه ناشی از «نه جنگ نه صلح» روزگار گذرانید. جنگ یا صلح، پا در واقعیت عینی دارند. اما نه جنگ نه صلح به معنای زندگی در فضای تعلیق است.
تعلیق هنگامی که به طول انجامد، فضای سیاسی را خلسه‌آمیز می‌کند. در حس تعلیق واقعیت، گاهی خیال و آرزوهای رنگارنگ گریبان آدمی را می‌گیرد، گاهی ترس و کابوس‌های بزرگ. آنچه از میان برمی‌خیزد، حساب و کتاب واقعیت‌های ملموس و در دسترس است. خرد از میان برمی‌خیزد چون از لذت ناشی از آرزواندیشی‌ها می‌کاهد. تداوم فضای خلسه ناشی از تعلیق، بی‌هزینه نیست. چه بسا دار و ندار زندگی واقعی مردمان را بفروشی تا ازکابوس‌های فضای خلسه کم کنی و به آرزوها و امیدها بیافزائی.
بازیگران سیاسی در دوران خلسه نمی‌مانند. بالاخره روزی می‌رسد که بازیگری برای رهایی از کابوس‌ها پا به خاک واقعیت می‌گذارد تا آرزوهای بلند خود را محقق کند. آنگاه همه چیز چهره تازه‌ای به خود می‌گیرد. فضای خلسه‌آمیز خاورمیانه را عملیات هفت اکتبر یحیی سنوار پایان داد یا عزم نتانیاهو برای آغاز یک جنگ دراز مدت؟ هرچه بود، دوران تعلیق فضای خاورمیانه به پایان رسیده است.
بازنده کسی است که با حجم فراوان تبلیغات تلاش می‌کند به خلسه دوران تعلیق ادامه دهد. درست مثل کسی است که خانه‌اش آتش گرفته اما آسودگی کنج اتاق خود را رها نمی‌کند. عقل حسابگر باید فراخوان شود، اگر حقیقتاً توان جنگ در کیسه هست، باید مقابله کرد. اما اگر نیست، صلح و سازش سویه دیگر واقعیت است. یحیی سنوار مرد شجاع و جسور میدان بود. اما لازم بود جسارتش را با خرد موقعیت شناس سیاسی همراه کند.
خاورمیانه به سوی افق تازه‌ای می‌رود. دوران تعلیق و خلسه پایان یافته است: اینک سه چشم‌انداز پیش روی ماست. چشم‌انداز اول غلبه یکی بر دیگری است. چشم‌اندازی که یکی را ارباب و دیگران را برده و رعیت می‌کند. چشم‌انداز دوم جنگ همه جانبه و ویرانی کل منطقه است. اما یک چشم‌انداز سوم هم وجود دارد. بازیگران منطقه با توجه به نقاط قوت و ضعفی که علنی شده، به سمت یک سازش و صلح حرکت کنند. البته امروز طرح صلح به چشم‌انداز اول می‌ماند، اما می‌توان برای وصول به چنان چشم‌اندازی کسب آمادگی کرد. کاری که انجامش ساده نیست.
از مردان جنگی کاری برای برون رفت از فاجعه برنمی‌آید. منطقه نیازمند کسانی است که برون رفت از خلسه تعلیق را با گام نهادن در سرزمین صلح به پایان ببرند.
@javadkashi

حاشیه‌ای بر بیانیه حزب اتحاد ملت ایران

حزب اتحاد ملت ایران به‌موقع در باره بیانیه‌ی مشترک و گستاخانه اتحادیه اروپا و شورای هم‌کاری خلیج فارس اطلاعیه رسمی داده‌است. این اقدام درستی است. لیکن‌بیانیه بسیار تفصیلی‌تر از این‌یک‌بند است. گویا منطقه در حال پوست‌اندازی استراتژیک جدیدی است و جریان‌هایی در حال شدن است که ما از آنها کاملا بی‌اطلاعیم. خوب است که حزب به آنها نیز بپر ازد. در این‌باره بیشتر سخن خواهم‌گفت.

بسمه تعالی

بیانیه مشترک اخیر شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه اروپا در حالی صادر شد که بار دیگر ادعاهای بی‌اساس درباره تمامیت ارضی ایران در آن گنجانده شده بود. متاسفانه در سال‌های اخیر، شاهد تکرار این سخنان بی‌پایه که مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه را هدف قرار می‌دهند، بوده‌ایم.

هرچند کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس پیش از این نیز ادعای واهی اشغال این جزایر را مطرح کرده بودند، اما این نخستین بار است که این اظهارات غیرواقع و گستاخانه از زبان مجموعه یا کشوری خارج از این گروه شنیده می‌شود. حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، این اقدام و گستاخی شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه اروپا را با شدیدترین لحن محکوم می‌کند.

در این راستا، طرح چند نکته ضروری به نظر می‌رسد: 

جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، بخشی همیشگی از خاک ایران هستند و طرح ادعای اشغال آن‌ها بی‌معنی است. تمامیت ارضی کشور که با فداکاری دلیرانه ایرانیان حفظ شده است، خط قرمز غیرقابل‌گذشت همه جریانات فکری و سیاسی داخلی با هر گرایشی محسوب می‌شود و این مبنای مشترک، قابل خدشه نیست. این موضع، در عین احترام به مرزهای بین‌المللی تمام کشورهاست.

همان‌طور که تمامیت ارضی اوکراین قابل احترام و تجاوز به مرزهای این کشور محکوم است، اتحادیه اروپا و سایر کشورها نیز باید استانداردهای دوگانه خود را کنار گذاشته و با احترامی که شایسته ملت بزرگ ایران است، رفتار کنند و از طرح ادعاهای شبهه‌برانگیز بپرهیزند. 

به نظر می‌رسد دستگاه دیپلماسی کشور باید در این زمینه فعالانه‌تر عمل کند. با کمال تاسف، این نخستین باری نیست که چنین ادعاهای کذبی مطرح می‌شود و متاسفانه شاهد گسترش این ادعاها و همراهی برخی کشورها در این رابطه هستیم.

طبیعی است که ایران، با تکیه بر پشتوانه حقوقی، تاریخ و اقتدار خود، هرگونه خدشه نسبت به مالکیت خود بر این جزایر را نمی‌پذیرد. اما تکرار این ادعاهای بی‌اساس از سوی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و به‌ویژه امارات متحده عربی، آن هم با حمایت برخی کشورها، نیازمند برخورد فعال‌تر دیپلماتیک است. 

در پایان، ضمن محکومیت مجدد این اقدام گستاخانه، امید است که با اقتدار بیشتر و فعالیت مؤثرتر دستگاه دیپلماسی کشور در راستای برطرف کردن زمینه و ریشه‌های این قبیل مواضع، دیگر شاهد تکرار چنین ادعاهای واهی و گستاخانه نباشیم.  حزب اتحاد ملت ایران اسلامی  ٢٧مهرماه ۱۴۰۳ #امتداد @emtedadnet

این گزارش بسیار خوبی از تاریخ حاکمیت ایران‌ بر پهنه‌ی شمال و جنوب خلیج فارس از دوران‌ باستان تا امروز است. خواندن این‌ مقاله را به دوستانی که علاقمند به آشنایی با تاریخ منطقه را دارند، توصیه می‌کنم. شخصا بسیار بهره‌بردم.

▪️درنگی بر حق حاکمیت ایران بر جزایر تنب و ابوموسی
▪️مرتضی رحیم‎ نواز
▪️هفته‌نامه نیم‌روز | پیش شماره ۲ | آذر ۱۴۰۰ | صفحه ۱۴ تا ۱۷

در این مقاله به سیر تاریخی حاکمیت ایران بر پهنه خلیج فارس و جزایر سه گانه تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی پرداخته شده است.

بررسی سیر مهاجرت اعراب از مناطق مختلف و اسکان موقت یا دائم آنها در پهنه‌های همجوار با خلیج فارس در شمال و جنوب این آبراه مهم و استراتژیک از بخش‌های دیگر این مقاله است.

همچنین تلاش شده تا روند شکل‌گیری ملت‌های مستقل عربی در دوران استعمار مورد توجه قرار بگیرد و با شرحی کوتاه از تاریخ استعمار در این منطقه، به نقش آن در ایجاد اختلافات مرزی و نژادی پرداخته شود.

در پایان مستندات قانونی اعمال حق حاکمیت ایران بر پهنه خلیج فارس و جزایر ایرانی آن ارائه شده و ادعای واهی شیخ نشین عربی بر این کرانه همیشه ایرانی مورد نقد قرار گرفته است.
...

▪️کانال | گروه | تارنما | متن کامل
▫️
@nimroozmagazine

📢گردهمایی بزرگ فارغ‌التحصیلان و دانشجویان

🔹همزمان با ۹۰ سالگی تاسیس دانشگاه تهران، کانون فارغ‌التحصیلان فنی به همراه دانشکده مهندسی عمران مراسم "از راه و ساختمان تا عمران" را برگزار می‌نماید.

🔸از تمام فارغ‌التحصیلان و دانشجویان راه و ساختمان و عمران دعوت می‌شود تا در این برنامه شرکت کنند.

📆تاریخ ۲ آبان
🕒از ساعت ۱۵:۳۰ الی ۲۰
🏫 مکان دانشکده فنی
با حضور اساتید و چهره‌های برجسته دانشکده مهندسی عمران

⏳مروری بر ۹۰ سال خاطره

💥برای اطلاعات بیشتر، مرور خاطرات و ارتباط با یکدیگر کانال مراسم را دنبال کنید:

@kanoonfanni
@YearsOfCivil90

‍🔹جنگ فراگیر قابل‌اجتناب است/ جنگ تمام‌عیار؛ خیلی دور- خیلی نزدیک 


🔻این موضوع در میزگردی با حضور عباس ملکی، دیپلمات سابق و استاد دانشگاه، عباس اخوندی، استاد دانشگاه، محسن بهاروند و کوروش احمدی دیپلمات بازنشسته و کارشناسان حوزه حقوق بین‌الملل به بحث گذاشته‌شد. 

🔻آیا تنش در منطقه به نقطه جوش نزدیک است؟ چقدر ممکن است رژیم اسراییل به عملیات وعده صادق۲ واکنش نظامی نشان دهد؟ تهران چگونه می‌تواند از افزایش تنش پیشگیری کند تا منافعش به خطر نیفتد؟ نقش دیپلماسی در این بین چیست؟ حقوق بین‌الملل چگونه به عملکرد رژیم اسرائیل می‌نگرد؟ اینها سوالاتی بود که در این میزگرد بررسی شد.

🔻عباس آخوندی، دکترای اقتصاد از دانشگاه لندن، وزیر اسبق مسکن، راه و شهرسازی:

🔲در مارپیچ تصاعد منازعه قرار داریم 

🔻خیلی خوشوقتم که در خدمت شما اساتید محترم و بقیه حضار در جلسه هستیم. همچنین دوستانی که بعد از انتشار ویدیو این مباحث را می‌شنوند و یا متن آن را می‌خوانند. خدمت همه سلام عرض می‌کنم. به‌عنوان مقدمه بگویم که اساسا من در روابط خارجی هیچ تخصصی ندارم. در جمع دوستانی که عمدتا وزارت خارجه‌ای هستند، به‌عنوان فردی که در صحنه سیاسی ایران از ابتدای انقلاب فعال بوده‌ام بیشتر از منظر سیاسی به این موضوع نگاه می‌کنم. نه از موضع یک فرد متخصص در حوزه روابط بین الملل.
البته در این ارتباط ۱۳ مهر یک یادداشت مفصل تحت‌عنوان «زمانی برای آتش‌بس» نوشتم که بلافاصله بعد از وعده صادق دو بود که زمان آن است که ایران رسما اعلام آتش‌بس کند همچنین در یک سخنرانی در جامعه اسلامی دندان‌پزشکان هم درباره جنگ و صلح صحبت کردم. 

🔻حرف من این است که اولا اگر از صلح صحبت می‌کنیم از موضع ضعف نیست. قاعدتا کسی می‌تواند بجنگد که می‌تواند صلح کند و کسی می‌تواند صلح کند که توان جنگیدن دارد. آن که نمی‌تواند بجنگد صلح هم نمی‌کند و صلح به او تحمیل می‌شود. کسی که از صلح فرار می‌کند، قدرت جنگ ندارد و نهایتا تسلیم می‌شود. اگر از صلح صحبت می‌کنیم به مفهوم فرار از جنگ نیست. بلکه این انتخاب عقلایی است که به سمت صلح برویم. هر خردورزی صلح را انتخاب می‌کند. چون جنگ عارضه است. اصل که جنگ نیست که صلح عارضه باشد. اگر به سمت صلح می‌رویم نه از روی ضعف است و نه از روی ترس. بلکه یک انتخاب عقلایی است. 

🔻نکته دوم، آنچه از اوضاع و احوال سیاسی می‌فهمم این است که در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داریم. ملت ایران یا حداقل نسل ما تقریبا همه تجربه مستقیم جنگی طولانی و میزان خرابی‌هایش را داریم. بنابراین اگر از صلح صحبت می‌کنیم به دلیل یک تجربه مستقیم است و بحث ما ذهنی نیست. یک بحث عینی است. در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داریم. تا آن جا که ممکن است خرد و منافع ملی ایران و امنیت منطقه و تمام ملت‌های منطقه ایجاب می‌کند که ما تمام تلاش‌های لازم را انجام دهیم برای رسیدن به صلح. حتی اگر بخواهیم بجنگیم، باید صادقانه تمام اقدامات لازم را برای صلح انجام داده باشیم تا هم ملت‌مان قانع شوند و به این وحدت برسند که ما جنگ را انتخاب نکرده ایم. جنگ به ما تحمیل شده‌است و هم از جهت حقوق بین‌الملل و هم از جهت کشورهای همسایه که بدانند که تمام تلاش‌های لازم را برای صلح انجام دادیم و جنگ به ایران تحمیل شد.

🔻گزارش تفصیلی این نشست را در لینک زیر بخوانید:
https://bit.ly/3BYhQiI

🔹ایران و پاسخ به تجاوز اسرائیل

🖋عباس آخوندی، 5/8/1403

🔻رژیم اسرائیل امروز به سرزمین ایران تجاوز کرد. سیستم دفاع هوایی ایران را مورد هدف حمله نظامی خود قرار داد. پاسخ به این اقدام تجاوزکارانه حق ذاتی ایران است. در این ارتباط به‌نظر می‌رسد که ضمن ضرورت داشتن یک تحلیل واقعی از شرایط، چندین اصل باید مورد توجه قرار گیرد. نخست مسئولیت مشترک پشتیبانان اسرائیل در این عملیات تجاوزکارانه است. دوم امنیت جمعی ملت‌های منطقه و سوم حفظ امکان خروج از مارپیچ تصاعد درگیری و تشدید منازعه که خواسته‌ی اسرائیل است.
1- با توجه به مواضع رسمی اعلامی و اخبار انتشار یافته در مورد این تجاوز، به نظر می‌رسد که‌ اسرائیل در این حمله، سیستم دفاع هوایی ایران را‌ هدف قرار داده‌است که منجر به شهادت چهار تن از رزمندگان سرافراز ارتش این سرزمین شد. البته این رژیم آپارتایدی در تجاوز پیشین خود نیز سیستم دفاع هوایی ایران در اصفهان را هدف قرار داده‌بود. این‌که این رژیم در نیت پلیدش تا چه حد موفق بوده‌است، نیاز به اطلاعات تکمیلی و دقیق دارد که خارج از صلاحیت و توان این قلم است. لیکن، به‌نظر می‌رسد که او در اندیشه‌ی تداوم تجاوزکاری خویش است و در این صدد است که از این رهگذر، اقدام به تضعیف دفاع هوایی ایران کند تا بتواند در صورت ادامه نزاع برای دفعات بعد قدرت مانور بیشتری داشته باشد.
2- با توجه به اعلام رسمی این رژیم، احتمالا عملیات نظامی وی در این‌ مرحله به پایان رسیده‌است، لیکن این به معنی اتمام عملیات نیست. قاعدتا با توجه به سوابق اقداماتی که از او سراغ داریم، احتمالا اقدام به ترور برخی اشخاص و یا سایر اقدام‌های خرابکارانه و موذیانه در ایران بدون پذیرش مسئولیت نماید. از این رو، سیستم اطلاعاتی ایران باید در حد بالای هوشیاری باشد.
3- دفاع از خود به هر نحو و در زمان مقتضی حق ذاتی ایران است و بر اساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل رسمیت و مشروعیت بین‌المللی یافته است. قاعدتا این پاسخ باید متضمن بازدارندگی از تجاوزهای بعدی متجاوز باشد. پیش و در جریان این تجاوز، و پس از آن مشخصا امریکا و بریتانیا پیوسته بر حق دفاع از خود از سوی اسرائیل تاکید می‌کردند. حال آن‌که اسرائیل آغازگر تجاوز بود. با این وجود، امریکا اعلام نموده‌است که در جریان این عملیات تجاوزکارانه حضور نداشته‌است گرچه تردیدهایی در این باره وجود دارد. هم‌چنین، امریکا و بریتانیا بدون محکوم نمودن تجاوز اسرائیل، و با تاکید مجدد بر حق دفاع از خود او، هر دو از ایران خواسته‌اند که از پاسخ به این تجاوز خودداری کند و سطح تنش را پایین بیاورد. پیشنهاد این قلم این است که با توجه به مسئوولیت امریکا در تسلیح اسرائیل و حمایت‌های همه‌جانبه مالی، نظامی، اطلاعاتی و سیاسی از اسرائیل و درخواست خود از ایران تعهد نماید که از تجاوز‌های بیشتر نظامی و خرابکارانه اسرائیل شامل اقدام‌های ضد امنیتی و تروریستی علیه ایران جلوگیری نماید و آتش‌بس را در منطقه مستقر کند. قاعدتا، امریکا که از اسرائیل در حد ایالت 51 خود دفاع می‌کند، باید مسئولیت حمایت‌های خود از آن را بپذیرد و درخواست وی باید همراه با تعهد باشد. در این صورت است که این اقدام می‌تواند یک اقدام بازدارنده محسوب گردد. و گرنه این درخواست بی‌معنی است.
4- کشورهای منطقه با شدت و ضعف‌های متفاوت تجاوز اسرائیل به سرزمین ایران را محکوم کرده‌اند. آنان به‌خوبی می‌دانند که ایده‌ی توسعه‌طلبانه صهیونیسم شامل بسیاری از سرزمین‌های عربی خواهد بود و به‌قول معروف این شتری است که درِ خانه‌ی آنان نیز خواهد خوابید. اگر تا کنون به هر دلیل، تفرقه بر این منطقه حاکم بوده‌است، اکنون زمان آن است که کشورهای منطقه با هدایت و راهبری سازمان‌ملل و احیانا مشارکت قدرتهای بین‌المللی، به منظور حفظ امنیت‌ منطقه اقدام جمعی نمایند. برگزاری یک کنفرانس صلح در منطقه با هدایت و راهبری سازمان ملل در این مقطع زمانی می‌تواند راه‌گشا باشد.
5- ایران به عنوان کشوری که سرزمینش مورد تجاوز قرار گرفته‌است، قطعا باید تمام امکانات لازم برای دفاع از سرزمین را تامین نماید. این در حالی‌ است که جمهوری اسلامی هیچ‌گاه دیپلماسی را در ادامه قدرت نظامی نیز نباید از یاد ببرد- هم‌چنان‌که نبرده‌است و همواره باید آمادگی لازم برای خروج‌ از مارپیچ‌ تصاعد در موقعیت مناسب را داشته باشد. منافع ملی ایران در استقرار صلح پایدار است. حال آن‌که تداوم حیات اسرائیل در جنگ و خون‌ریزی است.

Iran and the Response to Israeli Aggression

Abbas Akhoundi, 27/October/2024
The Israeli regime invaded the territory of Iran today. Iran’s air defense system was targeted through this aggressive military attack. Responding to this act of aggression is Iran's inherent defense right. While it is necessary to analyze the situation accurately, several principles should be considered. The first is the joint responsibility of Israel's supporters in this act of aggression. The second is the collective security of the nations of the region, and the third is to preserve the possibility of exiting the spiral of escalation of conflict, which is Israel's will.
1. According to the official announcements and the news broadcasted about this aggression, it seems that Israel targeted Iran's air defense system in this attack, which led to the martyrdom of four proud fighters of the country's army. This apartheid regime had also targeted Iran's air defense system in its previous aggression against Isfahan. The extent to which this regime has been successful in its evil intentions requires additional and accurate information that is beyond the competence and ability of this writer. However, it seems that it is thinking of continuing its aggression and is trying to weaken Iran's air defense to have more maneuverability in the event of a continuation of the conflict for the next time.
2. According to the regime's official announcement, its military operation will likely end at this stage, but this does not mean it is entirely over. Based on the record of his actions, it is likely that he will attempt to assassinate some individuals or carry out other sabotage activities in Iran without accepting responsibility. Therefore, Iran's intelligence system must be at a high level of vigilance.
3. Self-defense at the appropriate time is Iran's inherent right and has been internationally recognized and legitimized according to Article 51 of the UN Charter. Principally, this response must include deterrence from further aggression by the aggressor. Before and during this aggression, and specifically, afterward, the United States and the United Kingdom consistently emphasized Israel's right to self-defense. The United States has stated that it was not present during this aggressive operation, although there are doubts about this. The United States and the United Kingdom, without condemning Israel's aggression and reaffirming its right to self-defense, have both called on Iran to refrain from responding to the aggression and to de-escalate tensions. I suggest that in light of the responsibility of the United States in arming Israel and its comprehensive financial, military, intelligence, and political support to it, and its request to Iran, it should commit to preventing further military aggression and sabotage by Israel, including anti-security and terrorist measures against Iran, and to establish a ceasefire in the region. As a rule, the United States, which defends Israel within the limits of its 51st state, must accept responsibility for its support for it, and a commitment must accompany its request. In this case, this measure can be considered a deterrent measure. Otherwise, this request is meaningless.
4. The countries of the region have condemned Israel's aggression against Iran’s territory with varying intensities and weaknesses. They are well aware that the expansionist idea of Zionism will include many Arab lands, and as the saying goes, it is the camel that will sleep on their doorsteps as well. With the participation of international and regional powers, the United Nations should take collective action to maintain the region's security. Holding a peace conference in the region under the guidance and leadership of the United Nations can be a solution.

5. Iran, as a country whose territory has been invaded, must provide all the necessary facilities to defend its territory. At the same time, the Islamic Republic should never forget diplomacy in the pursuit of military power – as it has not done, and it must always be prepared to get out of the spiral of escalation at the right time. Iran's national interest in establishing peace is entrenched. However, Israel's survival is in war and bloodshed.

🔹فضاسازی برای شورای عالی امنیت ملی

🖋عباس آخوندی، 13/8/1403
🔻اخیرا سردار محمد اسماعیل کوثری مطالبی را به عنوان خبر از نشست شورای امنیت عالی کشور انتشار داده‌اند . بی‌گمان حفظ احترام ایشان به عنوان یک فرمانده که برای دفاع از این سرزمین در دوران جنگ تحمیلی جنگیده‌اند بر من و ما واجب است. لیکن، این مساله موجب نمی‌شود که به این سخنان ایشان که خارج از عرف سیاسی و نظامی است نقدی وارد نشود.

1- تصمیم در باره انجام عملیات نظامی و یا صلح یک اقدام سیاسی است و باید توسط مقامات سیاسی مسئول اتخاذ شود. طراحی عملیات، انجام و راهبری آن اقدامی نظامی است که توسط نیروهای نظامی اتخاذ می‌گردد. این رویه‌ای است معمول در سراسر جهان و مورد تاکید از سوی مرحوم امام (ره) و رهبری. از همین رو، رهبری در همین ارتباط فرمودند: "البته کیفیت کار را باید مسئولان ما به درستی تشخیص و آنچه به صلاح این کشور و ملت است انجام دهند تا آنها بفهمند ملت ایران کیست و جوانان آن چگونه‌اند؟" ایشان هم‌چنان فرمودند: "بحث، بحث صرفاً انتقام نیست؛ بحث یک حرکت منطقی است، بحث مقابله‌ی منطبق با دین و اخلاق و شرع و قوانین بین‌المللی است و ملّت ایران و مسئولین کشور در این جهت هیچ‌گونه تعلّلی و کوتاهی‌ای نخواهند کرد." سردار کوثری پیش از اعلام تصمیم از سوی مسئولان در این اظهارنظر، حرکت منطقی را به اقدام نظامی تقلیل دادند و با قطعیت اقدام نظامی از سوی ایران و تا حدودی نحوه‌ی آن را اعلام کردند. آشکارا این اقدام یک فضاسازی برای یک آرایش نظامی است که هیچ معلوم نیست چنین رویکردی سیاست اتخاذی مقامات مسئول ایران باشد. قاعدتا ایشان به عنوان یک فرد نظامی به تبعیت از دستور رهبری می‌بایست در انتظار تصمیم مقامات مسئول می‌ماند. همه می‌دانیم که منطقه با آتش‌افروزی‌های رژیم اسرائیل در آستانه‌ی یک جنگ تمام عیار قرار دارد و سنت اسلامی و ایرانی -ضمن آمادگی کامل، کناره‌گیری از جنگ است، مگر آن‌که جنگ بر ملت چون جنگ تحمیلی 8 ساله تحمیل شود. قطعا این نوع اظهارنظرهای خام می‌تواند پیامدهای سنگینی برای ملت ایران داشته باشد.

2- سردار کوثری خبرهایی از دورن شورای عالی امنیت ملی اعلام می‌کند. از جمله می‌گوید: «تصمیم نهایی درباره پاسخ نظامی ایران به رژیم صهیونیستی در شورای عالی امنیت ملی گرفته شده است. اکثر بالاتفاق یا بگوییم همه اعضای شورای عالی امنیت ملی با پاسخ نظامی ایران به اسرائیل موافقت کرده‌اند". آیا سردار کوثری عزیز سخنگوی شورای عالی امنیت ملی کشور هستند؟ شورا رییس، دبیر و سخنگو دارد. اگر تصمیمی اتخاذ شده‌است که باید اعلام عمومی شود، قاعدتا آنان باید اعلام کنند. آشکار است که این گونه پیش‌آگهی‌ها برای فضاسازی و فشار بر شورای عالی امنیت ملی است. انتظار از جناب آقای پزشکیان به‌عنوان رییس شورای مزبور این است که در این موقعیت با خبررسانی صحیح مانع این نوع خبرهای غیررسمی از سوی عالی‌ترین مرجع امنیت ملی که بر سرنوشت ملت و بر فضای ملی و بین‌المللی تاثیر می‌گذارد شوند.


3- افزون بر مطلب پیش‌گفته، ایشان ترکیب نیروها را نیز اعلام کرده‌است: "طرح پاسخ با هماهنگی نیروهای مقاومت انجام خواهد شد". وی می‌گوید: «گروه های مقاومت در منطقه برای پاسخ به رژیم صهیونیستی با نیروهای نظامی ما همسو و همراه هستند. ممکن است پیش از عملیات اعضای جبهه مقاومت نظراتی داشته باشند، بخواهند نظری دهند، آن هم قبل از تصمیم نهایی است. بنابراین پاسخ نظامی ایران به رژیم صهیونیستی با همراهی نیروهای مقاومت قطعی است و حتما اقدام خواهیم کرد". فارغ از این‌که این گزاره خلاف راهبردهای دفاعی ایران و حتی نیروهای مقاومت است، که نیازی به ورود به جزئیات آن نیست. دلیل اعلام چنین مواضعی اساسا آشکار نیست.

🔻به‌هرروی، چنانچه ایشان مطالب را به عنوان اظهارنظرهای شخصی خود می‌گفتند خرده‌ای بر ایشان نبود. لیکن زمانی که به‌عنوان خبر قطعی از سوی بالاترین مرجع امنیتی کشور بیان می‌کنند دارای پیامدهای رسمی است و نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت. منتظر اظهار نظر مقامات مسئول در باره بیانات ایشان مانیم.

🔹فرصت‌ها و تهدیدهای انتخاب ترامپ

✍عباس آخوندی، ۱۶ آبان‌ماه ۱۴۰۳

🔻امروز #ترامپ به‌عنوان برنده انتخابات امریکا اعلام شد. وی شخصیتی نابه‌هنجار دارد و پیروزی‌اش اثر منفی بر بازارهای جهانی از جمله بازار ایران گذاشت. با این وجود، واقع‌نگری حکم‌می‌کند که نگاهی دقیق بر عملکرد گذشته و رویکردهای وی داشته‌باشیم و فارغ از هیجان‌زدگی فرصت‌هایی که احتمالا برای کشور در سطح بین‌المللی گشوده می‌شود را شناسایی کنیم.‌

🔻من سه فرصت امکان استقرار #صلح، بهبود رابطه با #اتحادیه_اروپا و امکان بهبود تجارت ایران در صورت فهم دقیق سیاست تجاری حمایت‌گرانه وی را در گفتگو با اکوایران‌ شرح کردم. البته مشروط به فهم دقیق تحولات، جسارت اقدام از سوی دولت و داشتن سیاست فعال. در پست بعدی لینک تفصیلی گفتگو را بارگذاری خواهم کرد.

🔹فرصت‌ها و تهدیدهای انتخاب ترامپ

✍عباس آخوندی
🔻امروز #ترامپ به‌عنوان برنده انتخابات امریکا اعلام شد. وی شخصیتی نابه‌هنجار دارد و پیروزی‌اش اثر منفی بر برخی بازارهای جهانی از جمله بازار ایران گذاشت. با این وجود، واقع‌نگری حکم‌می‌کند که نگاهی دقیق بر عملکرد گذشته و رویکردهای وی داشته‌باشیم و فارغ از هیجان‌زدگی تهدیدها و فرصت‌هایی که احتمالا برای کشور در سطح بین‌المللی گشوده می‌شود را شناسایی کنیم.‌

🔻من سه فرصت امکان استقرار #صلح، بهبود رابطه با #اتحادیه_اروپا و امکان بهبود تجارت ایران در صورت فهم دقیق سیاست تجاری حمایت‌گرانه وی را در گفتگو با اکوایران‌ شرح کردم. البته مشروط به فهم دقیق تحولات، جسارت اقدام از سوی دولت و داشتن سیاست فعال.

🔻در این‌گفتگو از ضرورت گفتگوی مستقیم در آمریکای ترامپ با وی و حتی قبل از شروع فعالیتش، حل مساله اوکراین و پیشنهاد برگزاری کنفرانس صلح در منطقه خلیج فارس توسط رئیس جمهور ایران سخن گفته‌ام.‌

🔻من بر این باورم که #وفاق به معنی پذیرش هویت ملت ایران و خروج از پدیده‌ی بی‌دولتی با تکیه بر دولت ملی مدرن و یگانه‌ی ایران است. گفتگوی کامل به پیوست است.

🔹نشست کشورهای اسلامی و کشورهای عربی و عدم شرکت ایران در سطح رییس جمهور

✍ عباس آخوندی ۲۱/آبان/۱۴۰۳

🔻دومین نشست اضطراری سازمان همکاری‌های اسلامی و اتحادیه عرب امروز دوشنبه ۲۱/آبان‌ماه/ ۱۴۰۲ در عربستان تشکیل شد و ایران در سطح رییس جمهور در آن شرکت‌ نکرد. عدم شر‌کت ایران در سطح رئیس جمهور #پزشکیان واقعا جای تامل دارد.

🔻آیا مساله‌ای مهم‌تر از امنیت منطقه و ایران برای ایران وجود دارد؟ این در حالی است که ایران اعلام می‌‌کند توسعه روابط با همسایگان در اولویت است و افزون بر این سیاست تامین امنیت منطقه توسط کشورهای منطقه، سرلوحه سیاست امنیتی او قرار دارد. آن‌گاه، دقیقا در زمانی که اجلاسی با حضور سران بسیاری از کشورهای مهم‌ منطقه و کشورهای عربی تاسیس می‌گردد و امکان اعلام‌ مواضع و تبادل نظر فراهم می‌شود، ایران در سطح مطلوب در اجلاس شرکت نمی‌کند. تجربه به آموخته است که عدم شرکت و یک شرکت در سطح‌ نامناسب ایران را به اهداف خود نمی‌رساند.
https://irna.ir/news/85656473/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D8%B6-%D8%A8%D9%86-%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D9%85%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%BA%D8%B2%D9%87-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86…

🔹ابتکار ایلان ماسک و ضرورت مذاکره مستقیم با امریکا

✍️عباس آخوندی، ۲۵ آبان‌ماه ۱۴۰۳

🔻تا اینجا اطلاعات قابل تحلیلی از این ملاقات انتشار نیافته‌است. با این وجود، از اینکه جناب ایروانی این مذاکره را انجام داده‌اند باید خشنود بود و از آن استقبال نمود.

🔻دریچه‌ها در عالم سیاست برای مدت محدودی گشوده می‌شوند و سپس بسته می‌شوند. اینک که دو طرف دریچه‌ای به روی هم گشوده‌اند تمام تلاش باید این باشد که بی‌ثمر بسته نشوند.

🔻در سیستم ریاستی امریکا و نقش تعیین‌کننده‌ای که رییس جمهور در تصمیم‌گیری‌های آنجا دارد، توجه به شخصیت فردی رییس جمهور در کنار سیستم رسمی بروکراتیک آن مهم است. از این‌رو، توجه به شخصیت ترامپ و برخی از منصوبان نزدیک وی مهم است. اینان از عالم کسب‌وکار به عالم سیاست ورود کرده‌اند. و سیاست‌مدار حرفه‌ای نیستند. این ویژگی هم فرصت‌هایی را فراروی سایر ملت‌ها فراهم می‌آورد و هم به دلیل فروکاست مطالب به سود و زیان‌های فوری می‌تواند واجد تهدید و خطر باشد. شکاف هایی ایجاد می‌کند که رندان سیاسی و بین‌المللی می‌توانند در آن بایستند و فضا را گِل‌آلودتر کنند.

🔻ما در این سوی جهان باید بسیار هوشیار باشیم و با آگاهی از پیامدهای احتمالی این ویژگی، سیاست رفتاری خود را تنظیم کنیم. نحوه‌ی مواجهه و رفتار با وی نسبت به بایدن به دلیل همین ویژگی کاسب‌کاری وی و اطرافیانش و شبکه‌های خصوصی ارتباطی وی و اطرافیانش باید کاملا متفاوت باشد. نمی‌توان گفت که نتیجه‌ی انتخاب وی برای ما فرقی نمی‌کند. فرق می‌کند.

ما با حفظ اصول سیاست خارجی و منافع ملی ایران باید سیاست رفتاری صددرصد متفاوتی را طراحی و بکار بندیم. از جمله، توجه به این نکته بسیار مهم است که با این تیپ افراد نمی‌توان مذاکره غیر مستقیم داشت. مذاکره باید مستقیم و با دستور کار مشخص و قابل تبدیل به عدد و رقم باشد. ما باید از این موقعیت استقبال کنیم و از مذاکره غیرمستقیم که برنده اصلی آن نتانیاهو است حذر نماییم. مگر آن‌که مذاکره غیرمستقیم مقدمه مذاکره مستقیم باشد.

🔻امیدوارم این هوشمندی در دولت باشد و تهدیدها را بتواند به فرصت تبدیل کند.

ادعای نیویورک تایمز؛ دیدار ایلان ماسک و سفیر ایران در سازمان ملل؟
https://ecoiran.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%DB%8C%D9%BE%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%B3%DB%8C-108/76091-%D8%A7%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D9%84%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%A7%D8%B3%DA%A9-%D8%B3%D9%81%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%84%D9%84