امروز
به روز فیروز و فرخ
روز گوش ،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
چهارشنبه: ۱۰ اَمرداد ماه،
به سال ۱۴۰۳خورشیدی

۳۱ جولای ۲۰۲۴ ترسایی
31.07.2024

🌷🌷🌷

🔹گوش:
-  چهاردهمین روز هر ماه در  گاه‌شماری ترادادی وسی روزه زرتشتیان، «گوش» نام دارد.

- گوش در اوستا  به ریخت «گِئوش» آمده  که به چمار(معنی) گیتی و جهان است. ایزد گوش نگهبان گیتی و جهان هستی است.

- روز گوش، یکی از چهار روز پرهیز از خوردن خوراکی های گوشت دار است. زرتشتیان این روز را "نَبُر" نیز می‌نامند.


🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

زندگی همیشه تازه ست
زندگی هرگز تکرار نمیشه 
فقط هرروز نو میشه، هر لحظه نو!
از امروز قدم به لحظه نو بگذار و تازگی رو تجربه کن...

پرسش:
موبد نیکنام درود، جایگاه روح، جان و روان در کیش زرتشت چیست؟

پاسخ:
درود برشما، روح یک واژه عربی و جمع آن ارواح است. واژه  پارسی آن "روان" است که در اوستا به ریخت «اوروان»آمده است. یکی از بخش های چهارگانه هویت مرتو(:انسان) است که همیشه خواهد بود با کردار نیک درتن شادمان وخرسند خواهد شد و با گزینش کژاندیشی، بدگفتاری و کرداری ناشایست، "روان" رنجور وافسرده خواهد شد.

جان نیز نیرویی است که بدن را به کار و کوشش فرا می خواند. در باور ترادادی(:سنتی) زرتشتی،  هویت مَرتو(:انسان) از دوگزینه مادی و مینوی فراهم گشته است، گزینه مادی از«تن» و«جان» و گزینه مینوی از «روان» و«فروهر» است. جان پس از درگذشت مَرتو از بین خواهد رفت. روان در یکی از جایگاه های « وَهیشتم مَنو» (بهشت) که سرای نوروسرود برای نیکوکاران است جای می گیرد، روان بدکاران نیز در جایگاه « اَچیشتم مَنو» که سرای سکوت و تاریکی است جای خواهد داشت.

فرَوَهَر در اوستا به ریخت«فرَوَشی» و درزبان پهلوی «فرَوَرتی» است. فروزه اهورایی است که همراه با مَرتو از آغاز زاده شدن در نهاد وی بوده تا وی را پیوسته رایزنی وراهنمایی کرده تا همه گاه به "فروشی" ، (:نیروی پیش برنده اهورایی) پیوسته بوده به سوی پیشرفت گام بردارد.

پس از درگذشت هرمرتو، فروهر او به فروهران پیوسته خواهد شد، روانش در سرایی شایسته کردارش جای خواهد گرفت، جان و تن که بخش مادی است از آن پس بی ارزش خواهد بود و تنها برای آلوده نشدن زیستگاه بایستی تنِ بیجان را با یکی از پاک کننده ها(آب، خاک، هوا، اتش) به آرامش رساند.
برگرفته از تارنمای روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

پرسش:
موبد نیکنام گرامی، فرمودید، اشوزرتشت به خوردن، نوشیدن و پوشیدن افراد کاری نداشته است، چرا از نوشیدن شراب سُکرآور منع شده ایم ودر بندی از گاتها بدان اشاره شده است.

پاسخ:

ناگفته پیداست که بینش و پیام اشوزرتشت، به چگونگی خوردن، آشامیدن و کارهای روزانه مَرتو(:انسان)اشاره ای نکرده است. به همین روی دستور(:احکام) ویژه ای نیز برای برای زندگی مرتوگان(:مردمان، بشر) به سفارش"اشوزرتشت" از آن روزگار به یادگار نمانده است.

آشکار است گونه ای خوراکی را «شایسته» ندانسته و سفارش نکرده و خوردنی دیگر را نیز«ناشایست» (منع) نکرده بلکه گزینش آن را به خردِ رسا و دانش هر روزگاری واگذار کرده است.

زرتشت در هات ۳۲ بند ۱۴ و درهات ۴۸ بند ۱۰ از یسنا (سرود پنجم گاتها)، اشاره به آیینی ویژه و نادرست کرده است که برخی مرتوها در آن روزگار، به سفارش پیشوایان دروغین، برای خشنودی خدایان پنداری خویش برپا می داشتند.

در چنین آیینی که شاید در تراداد(:سنت) مهرپرستان بوده است. گاو را قربانی می کردند، اندکی از گوشت آن را برآتش گذاشته، خون قربانی را با نوشابه ای سُکرآور که از گیاهی ناشناخته فراهم می شده درآمیخته، می نوشیدند. آنگاه فریاد زده و شادی می کردند تا به باور کاهنان آن روزگار، خدایان خشمگین را خشنود سازند چون مایل بودند از آن پس؛ بیماری، آفت، زلزله، آتشفشان وبدی ها به سراغشان نیاید!

زرتشت، آموزگار و پیام گوی ایرانی، در گفتار خود این شیوه را نادرست و نکوهش کرده، کار آنان را گناهی بزرگ می شمارد.

برگرفته از تارنمای روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز دی بمهر ،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
پنجشنبه : ۱۱ اَمرداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱ آگوست ۲۰۲۴ ترسایی

01.08.2024

🌷🌷🌷

🔹دی به مهر:
-⁣⁣  پانزدهمین روز هرماه در گاهشمار ویژه زرتشتیان، روز «دی‌به‌مهر» نام دارد.

- «دی» به چمار(:معنی) پروردگار و دادار است.

- در هر ماه سه روز با پیشوند «دی» در گاهشمار ترادادی وجود دارد که روز هشتم «دی‌به‌آذر»، پانزدهم «دی‌به‌مهر» و بیست‌و‌سوم «دی‌به‌دین» می باشند.

- روزهای دی با پسوند نام روز پس از خودش نام گزاری شده اند.

- روزهای اورمزد و سه دی در هر ماه، به مانند روزهای آدینه در گاه شماری خورشیدی، روزهای نیایش همگانی، آسایش و دید وبازدید خانواده هاست.


🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

من از این خانه پرنور به در می نروم
من از این شهر مبارک به سفر می نروم
منم و این صنم و عاشقی و باقی عمر
من از او گر بکشی جای دگر می نروم
گر جهان بحر شود موج زند سرتاسر
من به جز جانب آن گنج گهر می نروم
 یار ما جان و خداوند قضا و قدر است
من از این جان قدر جز به قدر می نروم

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ مهر ،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
آدینه: ۱۲ اَمردادماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۲ آگوست ۲۰۲۴ ترسایی

02.08.2024

🌷🌷🌷

🔹 مهر:
شانزدهمین روز هرماه سی روزه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، روز «مهر» نام دارد.

- مهر در اوستا « میثرَه» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت بوده که ایزد فروغ و روشنایی نام داشته است.

- ایزد مهر، نگهبان پیمانداری، مهربانی و خردمندی برای رسیدن به خواسته‌ ودارایی نیز بوده است.

نقش ونماد میترا‌ ومهر؛ گردونه آفتاب یا چلیپا است.

- آیین مهرپرستی یکی از دیرینه‌ترین آیین‌ها در ایران باستان بوده که زمانی به شیوه میترائیسم در اروپا گسترش یافته است.


🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز سروش،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ترادادی مزدیسنا

برابر با
شنبه: ۱۳ اَمرداد ماه،
به سال ۱۴۰۳خورشیدی

۳ آگوست۲۰۲۴ ترسایی

03.08.2024

🌷🌷🌷

🔹سروش:
- هفدهمین روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی زرتشتیان، «سروش» نام دارد.

- سروش در اوستا «سرَئوشَه» خوانده می‌شود که به چمار(:معنی) فرمان‌برداری والهام است.

-  بزرگی جایگاه سروش  با ایزد مهر برابری می‌کند و گاهی او را از امشاسپندان می‌دانند.

- سروش، پيک اهورایی و ندای درونی است.

پورشیراز(حافظ) پیرامون این ایزد می‌سراید:
در راه عشق وسوسه اهرمن بسی است
پيش آی و گوش دل به پيام سروش کن


تانگردی آشنا، زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

روزگارت بر مراد
روزهایت شاد شاد
آسمانت بی غبار
سهم چشمانت بهار
قلبت از هر غصه دور
بزم عشقت پر سرور
سرنوشتت تابناک
جسم و روحت پاک پاک...

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز رشن ،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
یکشنبه: ۱۴ اَمرداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۴ آگوست ۲۰۲۴ ترسایی

04.08.2024

🌷🌷🌷

🔹رَشن:
- هجدهمین روز هر ماه سی روزه در گاه‌شمار ویژه زرتشتیان «رشن» نام دارد.

- واژه «رشن» که در اوستا به ریخت «رَشنُو» آمده، به چمار(:معنی) دادگری است.

- رشن، ایزد درستی، دادگری و دادگستری است و نام يکی از ايزدان همکار اَمشاسپند اَمرداد، همراه با ایزدان مهر و سروش است.

- ایزد رشن در استوره ایرانی در برابر راهزنان و دزدان ایستادگی می کند.

- در ستایش رشن، پس از ستودن دادار اورمزد رایومند و فرهمند در ادبیات کهن اوستایی، اشاره به «رشنِ ترازو دار» نیز شده است.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

تا به حال طعم بیخیالی رو چیشیده ای؟
ملس و دلچسب!چقدر مینشیند به جانت..
دلت آرام و دلت شاد
از تمام اتفاقات اطرافت لذت میبری
ازصبح های بی تشویش
صدای گنجشک ها،گلدان های‌ شمعدانی پشت پنجره، از نوشیدن فنجان چای با طعم زندگی پشت  پنجره
کمی‌ بیخیال باش جانم...
لبخند بزن! نفس عمیق بکش!
باور کن خداوند برای تو معجزه می‌کند
جان ببخش به تمام لحظه های بی جانت اوهمین جاست!کنار تو

پرسش: 
 
موبد نیکنام ارجمند، چگونه می توان ثابت کرد كه گات ها كتاب آسمانى است و زرتشت از سوى خدا آمده است ؟
پاسخ: 
 
نخست اینکه «گات ها» (سرودهای زرتشت» نسک(:کتاب) آسمانی نیست، به این چمار(:معنی) که گفته ها، بینش و پیام زرتشت که در این نسک جای دارند از سوی آسمان به زمین نرسیده است.
 
 خداوند یکتای ایرانیان(:اهورامزدا) که نخستین بار زرتشت به آن اشاره کرده است، خدایی نیست که در آسمان باشد و از آنجا دستوراتش را به زرتشت رسانده باشد. و آنگاه او به مرتوگان(:بشر)رسانده باشد.
اهورامزدا (دانایی وآگاهی بیکران هستی مند) فروزه پایداری است که بایستی در همه جا وجود داشته باشد. آنجا که خرد خودنمایی می کند، آنجا که هستی پویا می گردد و هرگاه که توانایی از دانایی سرچشمه گرفته است. خداوند جان و خرد نیز آنجاست.  بنابراین اهورامزدا فروزه ایست که جانِ جهان را پوشش داده است. به همین انگیزه «گات ها»  نسک دینی زرتشتیان است. 
 
 دوم اینکه زرتشت در سرودهایش خود را پیام رسان بی اراده نمی داند که پیام را از خداوند دریافت کرده سپس به مرتوها(:مردم) رسانده باشد. او خود را گاهی «سوشیانت» می داند به چمار کسی که سود رساننده و رهایی بخش است. گاهی «مانترن» نام دارد، کسی که سخنانش اندیشه برانگیز است و گاهی «زوتار» است، کسی که با آواز خوش سرودهای نغزش را در آیین ها می سراید. گفتنی است که در هات 29 از«یسنا» که دومین سرود« گات ها» می باشد،  برگزیده شدن اشوزرتشت به سِمَتِ پیام آوری بر مردم جهان و گسترش آیین یكتاپرستی از سوی اهورامزدا(آگاهی ودانایی در هستی) اشاره شده است.    

برگرفته از تارنمای روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

پرسش: 
موبد نیکنام فلسفه آتش دردین زرتشت چیست وآیا درگاتها به آن اشاره شده است؟

پاسخ: 
آتش یکی از پدیده هایی شگفت انگیز نزد نیاکان ما بوده است و از زمانی که در اختیارگرفته شده است تا اکنون، مَرتو (:انسان) به آن نیاز فراوان داشته وهمچنان دارد. 
 
مرز بین توحش و تمدن به شمار آمده است. به همین انگیزه ارج وارزش ویژه ای داشته است. ایرانیان از روزگار باستان در کنار سه «آخشیج» (:عنصر) دیگر «آب»، «خاک» و «هوا»، «آتش» را نیز گرامی می داشتند به ویژه اینکه آتش را همچون موجود زنده می دانستند که باید از او پرستاری کرد تا خاموش نگردد. آتش به اکسیژن، خوراک و جایگاه ویژه نیاز داشته است.
 
کسانی که از همان روزگار تاکنون چوب یا سوخت به آتش می رسانند وهوا را از آن نمی گیرند از آتش«پرستاری» کرده اند، به زبانی دیگرپرستندگان آتش بوده اند.
 
ویژگی دیگر آتش این است که پاک کننده است ولی خودش هیچگاه آلوده نمی گردد، آتش از زمان هوشنگ مهار گردید و در اختیار مرتوگان در آمد که داستان آن در شاهنامه فردوسی آمده است. سده ها پس از آن زرتشت که از اهمیت آتش آگاه گردید. شایسته ندانست تا مرتوگان را ازفروغ و گرمای آتش بی بهره نگهدارد. بنابراین نه تنها آتشکده ها را ویران نکرد بلکه روشنایی آتش را پایه پرستش سو(:قبله) پیروان خود قراد داد. چنانکه روشنایی خورشید و ماه و پدیده های دیگر نیز همین ویژگی را دارند.
 
در گاتاها و بخش های دیگر اوستا از آتش به نام پرتوی از خداوند یاد شده است (آترش. پوتره. اهوره مزدا) و یادآوری کرده است که مرتو، روشنایی و گرمای آن را درنهاد خویش استوار سازند. 
 
چنانکه حافظ نیز می فرماید: 
از آن به دیر مغانم عزیز می دارند 
 که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست.  

برگرفته از تارنمای روانشاد موبد کوروش نیکنام
@zoroaster33

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز فروردین ،از ماهِ اَمرداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا

برابر با
دوشنبه: ۱۵ اَمرداد ماه،
به سال  ۱۴۰۳خورشیدی

۵ آگوست ۲۰۲۴ ترسایی

05.08.2024

🌷🌷🌷

🔹فروردین:
- نوزدهمین روز  هرماه در گاه‌شمار ترادادی(سنتی) زرتشتیان، «فروردین» نام دارد.

- فروردین بر گرفته از ‌واژه فرَوَهَر fravahr است که در اوستا به ریخت فرَوَشی وفرَوَرتی آمده و به چمار (:معنی) پیش برنده و پیش کشنده است.

- در ایران باستان باور داشتند که ذره‌ای از این نور اهورایی(فروهر) در هر آفریده‌ای به صورت امانت گذاشته شده است، این ذره در آغاز پاک و بدون آلودگی بوده و همیشه نیز پاک خواهد ماند و هرگز هیچ آلودگی و ناپاکی را به خود نخواهد گرفت.

- پیشینیان بر این باور بودند که فروهر و روان درگذشتگان، چند روز پیش از نوروز هرسال، نزد خویشان وابسته خود به زمین باز می گردند.

- فرتوری نیز از دوران هخامنشی بر سنگ نگاره ها  آمده است که اکنون آن را نیز "فروهر" می گویند.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

چه لطیف است نسیم سحری
و چه زیباست گل افشانی مهر
دیدن رقص گل از پنجره‌ای رو به خدا
می‌توان دید ز عمق شب تاریک و سیاه
رویش صبح سپید
و در این روز قشنگ نفسی تازه کشید...