آیین چهارشنبه سوری در آموزشگاه عشایر
شیراز

بافت کهن شهرستان میبُد
یزد

۲۳ اسفند ۱۳۷۸ | درگذشت موبد رستم شهزادی نماینده زرتشتیان در مجلس خبرگان قانون اساسی که مخالف اصلی تغییر ۳ رنگ پرچم ایران بعد از انقلاب بود و به تنهایی نمایندگان مجلس خبرگان قانون اساسی رو از تغییر پرچم منصرف کرد!

🔹در ابتدای تصمیم گیری برای پرچم جدید ایران بعد از انقلاب تصمیم نماینده ها این بود که پرچم ۳ رنگ ایران فراموش شود و تا حدودی به تقلید از پاکستان پرچمی سبز با علامت الله در وسطش پرچم جدید ایران باشد! کسی که با این طرح مخالفت کرد موبد شهزادی نماینده ی زرتشتیان ایران بود که درست قبل از رای گیری نهایی از پرچم ۳ رنگ جانانه دفاع کرد و رنگ های پرچم را به این صورت معنی کرد: قرمز به نماد شهادت، سفید به نماد صلح و سبز به نماد وفور نعمت و آبادانی در نهایت سخنان ایشان تاثیر گذار بود و پرچم ۳ رنگ با ۵۹ رای موافق و بدون هیچ مخالفی به تصویب رسید!
🗓 @Tarikh_Fouri

۲۳ اسفند ماه سالروز درگذشت زنده یاد
موبد رستم شهزادی
یادش گرامی، روانش شاد
این گزارش چند هفته پیش از درگذشت وی از او تهیه شد.

🍁🍁🍁
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ انارام -- از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
پنجشنبه: ۲۴ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی



۱۴ مارس ۲۰۲۴ ترسایی

14.03.2024

🌷🌷🌷

🔷 اَنارام
- روز پایانی هرماه در گاهشمار سی روزه و ترادادی زرتشتیان انارام نامیده می شود.

- انارام به چَمار(:معنی) «روشنایی بی پایان» است که در اوستا به ریخت «اَنَغرَه رَاُوچَه» آمده است.
.
- کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی کرده، با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌کنند. در باور ترادادی نیاکانی، سرانجام روان آنان به سرای نور و سُرود رهسپار می شوند که سرشار از خرسندی و شادمانی است. این سرا، همان خانه‌ی واپسین  بوده که جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

ای در رگانم خون وطن
ای پرچمت ما را کفن

دور از تو بادا اهرمن
ایران من ایران من ایران من


#موزیک_ویدئو

@Roshanfkrane

🔥فرمان حفر کانال سوئز از سوی داریوش بزرگ🔥

🖋 در کتیبه ای از داریوش بزرگ که در مصر کشف شده با کد علمی DZc داریوش شاه  چنین میگوید:


✅بند ۱: خدای بزرگ است اهورا مزدا که این سرزمین را آفریده که آن آسمان را آفرید که بشر را آفریده که شادی را به بشر داده که داریوش را شاه کرد که داریوش را به شاهی مملکتی رساند که بزرگ است و اسبان و مردان خوب دارد.

✅بند ۲: منم داریوش شاه.شاه شاهان. شاه کشور هایی که از تمامی نژاد ها مسکون است . شاه این سرزمین بزرگ تا آن دور ها. پسر ویشتاسپ هخامنشی.

✅بند ۳: من پارسی هستم و به همراهی پارسیان مصر را گرفتم . امر کردم این کانال را بکنند از((پی رو)) نیل که از مصر جاری است تا دریایی که از پارس بدان روند این کانال کنده شد چنان که فرمان دادم و کشتی ها از مصر به وسیله این کانال به سوی پارس روانه شدند چنان که اراده من بود.

📚📚📚 بن مایه 📚📚📚

✳️شارپ، رلف نارمن (‍۱۳۸۸). فرمان های شاهنشاهان هخامنشی . انتشارات پازینه .صفحه های ۱۰۴-۱۰۵

@Institute_vohman

➕توضیحات تکمیلی در مورد این شاهکار داریوش بزرگ

❌ حفر کانالی که #دریای_سرخ را از راه رود نیل به #دریای_مدیترانه متصل می‌ساخته و باز کردن این راه مهم دریایی یکی از شاهکارهای داریوش بزرگ و بیانگر علاقه و بصیرت فراوان این شهریار عظمت مدار پارسی به ایجاد راه‌های آسان و کوتاه دریایی و توسعه امور بازرگانی و اتصال قسمت‌های مختلف شاهی است (سامی، ۱۳۹۲: ص۱۸۰). ایجاد کانال میان دریای سرخ و دریای مدیترانه دارای سابقه‌ای بسیار قدیمی‌تر از داریوش بزرگ بود اولین بار یکی از فراعنه مصر بین سال های ۱۷۸۸ تا ۲۱۶۰ پیش از میلاد دستور به ساخت کانالی شبیه به کانال داریوش بزرگ داده بود اما گذر زمان آن را پر از گل و لای ساخت تا آنکه کارایی خود را از دست داد در زمان حکومت نخائو فرعون مصر در اواخر سده هفتم پیش از میلاد دستور پاک کردن و حفر مجدد آن داده شد اما به دلایلی این کار انجام نشد و مصریان هر آنچه کنده بودند دوباره پر ساختند درباره علت ناتمام ماندن دستور نخائو صحبت‌ها شده است. برخی هزینه بالای این کار را ذکر کرده‌اند هرودوت گفته است که خبر وقوع حادثه شومی که کاهنان پیش بینی کرده بودند باعث متوقف شدن حفر کانال گردیده است دیودروس سیسیلی هم ذکر کرده است که مهندسان مصری در خلال کار متوجه شدند که اگر کانال حفر شود به علت اختلاف ارتفاع دریای مدیترانه با دریای سرخ مصر را آب فرا خواهد گرفت (سامی، ۱۳۹۲: ص۱۸۰).

💥 به یادبود این کار بزرگ و پر ارزش لوحه سنگی با خطوط میخی پارسی، عیلامی، بابلی و مصری در آنجا نصب شد که در سال ۱۸۶۶ میلادی در شلوف الترابه ۳۳ کیلومتری کانال امروزی به دست آمد روی این کتیبه سنگی نقش دو نفر حجاری شده است و در وسط آن اسم داریوش نوشته شده است (که در داخل یک بیضی میباشد. مصریان فقط نام فراعنه را در داخل بیضی قرار میدادند) در طرف راست کتیبه ای واقع هست که به فارسی ۶ سطر و به عیلامی ۴ سطر و به بابلی ۳ سطر دارد و کتیبه ای دیگر حاوی اطلاعاتی راجع به حفر کانال است با متن فارسی در ۱۲ سطر زیر آن عیلامی که ۷ سطر آن بیشتر باقی نمانده است

@Institute_vohman

پیشینه زندگی انسان نئاندرتال درایران
.
🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ اهنود-- از گاه گاتابیو
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
آدینه: ۲۵اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی



۱۵ مارس ۲۰۲۴ ترسایی

15.03.2024

🌷🌷🌷


آغاز چَهره گاهنبار هَمَس پَت میدیم گاه که به آن گهنبار پنجه یا پنجی نیز گفته می شود.
امروز روز اهنود

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

‍ 🔴 چرا سال ۱۴۰۳ را نباید «سال اژدها» بنامیم؟

✍ شاهین سپنتا

👈حتما شنیده‌اید که برخی می‌گویند سال ۱۴۰۳، سال اژدها است.
آیا می‌دانید علت این نامگذاری چیست و چرا بهتر است از آن صرف‌نظر کرد؟

◀️  گذاشتن نام حیوانات روی سال به روش اخترشناسی و طالع‌بینی مغولی ارتباط دارد. در گاهشماری مغولی (ختای و اویغور) هر سال را به نام حیوانی نام می‌نهند و این نام‌ها به صورت دوره‌ای در هر ١٢ سال با ترتیب ثابت تکرار می‌شود: موش، گاو، پلنگ (ببر)، خرگوش(گربه)، نهنگ (اژدها) مار، اسب، گوسفند(بز)، ميمون، مرغ، سگ، و خوک.

  ◀️ پس‌ از حمله مغول، به‌ ايران، استفاده‌ از گاه‌شماري‌ دوازده‌‌حيوانی، كه‌ خاستگاه آن مناطق خَتای و اويغور چین است در ایران متداول شد. اویغورها مردم ساکن شمال غرب چین هستند که در ایالت خودگردان سین کیانگ (اویغورستان) زندگی می‌کنند و ختای ولایتی تاریخی از بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین ‌است. مغولان‌ گاه‌شماری دوازده‌‌حيواني‌ را با خود به‌ سرزمين‌های تصرف شده‌ بردند و اين‌ گاه‌شماری در این سرزمين‌ها‌ شكل‌هاي‌ مختلف‌ به‌ خود گرفت‌.

👈 در نخستین روزهای سال ۱۳۰۴ خورشیدی، نمایندگان پنجمین دوره مجلس شورای ملی‌، گاه‌شماری خورشیدی کنونی ایران را تصویب کردند. در یکی از بندهای این قانون، استفاده از گاه‌شماری دوازده حیوانی (خَتای و اویغور) منع و منسوخ شد. در آن مصوبه آمده بود: «ترتیب سال‌شماری ختا و ایغور که در تقویم‌های سابق معمول بوده از تاریخ تصویب این قانون منسوخ خواهد بود.» 

👈 با این که استفاده از نمادهای گاهشماری دوازده حیوانی در تقویم ایرانی وجاهت قانونی ندارد اما هنوز هم در تقویم‌هایی که در کشور منتشر می‌شوند و همچنین در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی از این نمادهای مغولی استفاده می‌شود و مردم نیز ندانسته آن‌ها را به کار می‌گیرند و بر پایه خرافات، با توجه به حیوانی که نامش را بر روی سال گذاشته‌اند به آن سال و زایش‌یافتگان در آن سال برخی ویِژگی‌های اخلاقی را نسبت می‌دهند.

👈 بی‌گمان این باورها و خرافات که خوراک خوبی برای کتاب‌های طالع‌بینی است، نه تنها هیچ نزدیکی و نسبتی با فرهنگ ایرانی ندارد بلکه یادآور دوران سلطه مغول بر ایران زمین است و شایسته فرهنگ ایران زمین نیست.

👈 پیشنهاد می‌کنم به جای نظام دوازده حیوانی مغولی، هر سال را به نام یکی از گونه‌های جانوری در حال انقراض کشورمان نامگذاری کنیم تا همگان به شناخت بیشتری برای پاسداشت این گنجینه‌های ارزشمند طبیعی دست یابند.

@SHAHINSEPANTA
@jashnha2

‍ ۲۵ اسفند زادروز پروین اعتصامی

رخشندهٔ اعتصامی نامور به پروین اعتصامی در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ خورشیدی در شهر تبریز به دنیا آمد. پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی (اعتصام الملک) از نام‌آوران و نویسندگان و مترجمان پرآوازه پایان دورهٔ قاجار بود. در کودکی با خانواده به تهران آمد. پایان‌نامهٔ تحصیلی خود را از مدرسهٔ آمریکایی تهران گرفت و در همانجا آغاز به تدریس کرد. پیوند زناشویی وی با پسر عمویش بیش از دو و نیم ماه دوام نداشت. پس از جدایی از همسر، چندی کتابدار کتابخانهٔ دانشسرای عالی بود. دیوان اشعار وی در بردارنده بیش از ۲۵۰۰ بیت است. وی پانزدهم فروردین ۱۳۲۰ شمسی به بیماری حصبه درگذشت و در قم به خاک سپرده شد.

پروین اعتصامی با جان‌بخشی به اشیا و بیان مضامین مدنظر خود از زبان این اشیا و حتی حیوانات مفهوم را چنان به سطح فهم عموم می‌رساند که درک معنای آن بی‌هیچ راهنمایی و شرحی ممکن است. او از روش مناظره در اشعار خود بهره برده و سوال و جواب‌ها را میان دو شیء و یا حیوان پیش می‌برد. او در این مناظره‌ها همواره مسائلی انسانی را مطرح کرده و درنهایت موضوع را به سرانجامی درست می‌رساند. در اهمیت این شیوه همین بس که با گذشت زمان این اشعار و حتی تک‌بیت‌هایی از آنها را بر سر زبان‌ها در کوی و بازار می‌شنویم و حتی برخی‌شان از پس تکرار زیاد، ضرب‌المثل شده‌اند.

پروین اعتصامی را می‌توان از آن دسته شاعرانی دانست که برای بیان نظر و عقیده‌اش در باب مضامین سیاسی دوران خود روش غیرمستقیم را برگزیده‌اند. در دیگر مضامین نیز این شیوه بر جذابیت اشعار افزوده است. مناظره‌هایی که میان انواع و اقسام چیزها خلق کرده با چنان قوتی پرداخته‌شده‌اند که آن جان‌بخشی کاملا درونی شده و خواننده بسان داستانی واقعی گفتگوها را پی می‌گیرد. او در هر مناظره خصیصه‌ای را مدنظر قرار داده و گفتگو حول همان موضوع پیش می‌رفته و در لابه‌لای این گفت‌وشنود مفاهیم اولیه اخلاق و اصول انسانی را شرح می‌داده است.

نکوهش بیجا
سیر یک روز طعنه زد به پیاز
که تو مسکین چقدر بدبوئی

گفت از عیب خویش بی‌خبری
زان ره از خلق عیب می‌جویی

گفتن از زشت‌رویی دگران
نشود باعث نکوروئی

تو گمان می‌کنی که شاخ گلی
به صف سرو و لاله می‌رویی

یا که هم‌بوی مشک تاتاری
یا ز ازهار باغ مینوئی

خویشتن بی‌سبب بزرگ مکن
تو هم از ساکنان این کویی

ره ما گر کج است و ناهموار
تو خود این ره چگونه می‌پوئی

در خود آن به که نیک‌تر نگری
اول آن به که عیب خود گوئی

ما زبونیم و شوخ‌جامه و پست
تو چرا شوخ تن نمی‌شویی

@XeradsarayeFerdosiYazd

پروین اعتصامی شاعر ساختارشکنی بود که بنا به گفته ملک‌الشعرای بهار، شیوه بدیعی در شعر داشت. نقل است زمانی که تخلص «پروین» را برای خود برگزید و بعد‌ها که تصمیم گرفت نام شناسنامه‌اش را نیز به آن تغییر دهد،‌ به‌نوعی ساختارشکنی کرد؛ چراکه چنین اسمی تا آن زمان، برای دختران مرسوم شناخته نمی‌شد. بعد‌ها شاعر در بیتی به دخترانه بودن این نام اشاره می‌کند:

ز غبار فکر باطل، پاک بايد داشت دل
تا بداند ديو، کاين آئينه جای گرد نيست

مرد پندارند پروين را، چه برخی ز اهل فضل
اين معما گفته نيکوتر، که پروين مرد نيست

از سویی دیگر پس از انتشار نخستین شعرهای پروین، عده‌ای با غرض‌ورزی، شاعر این اشعار را مرد معرفی کرده و در جنسیت او تردید داشتند. ازاین‌رو، شاعر در پاسخ به آن‌ها،‌ این ابیات را سرود.

چیرگی پروین بر زبان و ادبیات فارسی، زبان سلیس و روان و بیان فصیح و شاعرانه‌اش، اشعار وی را متمایز و برجسته می‌کند. ویژگی‌های شخصیتی پروین از دیگر مواردی است که مورد توجه بسیاری از بزرگان فرهنگ و ادب و آشنایان این بانوی بی‌بدیل شعر فارسی قرار داشت. چنانچه «سعید نفیسی» نویسنده و پژوهشگر ادبیات فارسی، در خصوص برخی از این ویژگی‌های شخصیتی چنین می‌گوید:

پروینی که من دیدم و بارها دیدم بدین گونه بود‌ که قیافه‌ای بسیار آرام داشت. با تأنی و وقار خاصی جواب می گفت و می‌نگریست. هیچ‌گونه شتاب و بی‌حوصلگی در او ندیدم. چشمانش بیشتر به زیر افکنده بود. یاد ندارم در برابر من خندیده باشد. وقتی که از شعر او، تحسین می‌کردم با کمال آرامش می‌پذیرفت. نه وجد و نشاطی می‌کرد و نه چیزی می‌گفت. هرگز یک کلمه خودستایی از او نشنیدم و رفتاری که بخواهد اندک نمایش برتری بدهد، از او ندیدم...

همین شخصیت درون‌گرا و روحیه متواضع پروین بود که هرگز به او اجازه نداد چیزی از خود یا برای خود بنویسد. در این ارتباط تنها ابیاتی که از بانوی ماندگار شعر فارسی باقی مانده، شعری است که برای مزار خود نوشته و بر سنگ قبر پروین اعتصامی نقش شده است:

اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

گر چه جز تلخی از ایام ندید
هرچه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و زهر جا برسی
آخرین منزل هستی این است

آدمی هرچه توانگر باشد
چو بدین نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنت‌گاه
خاطری را سبب تسکین است

@XeradsarayeFerdosiYazd