امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ رام ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
سه شنبه: ۱۵ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

۵ مارس ۲۰۲۴ ترسایی

05.03.2024

🌷🌷🌷

🔷 رام:
- بیست‌ و یکمین روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی مزدیسنان روز «رام» نام دارد.

- رام یا ایزد رام، که در اوستا به گونه رامَه یا رامَن آمده، در زبان پهلوی به صورت رامشن یا همان رام خوانده شده‌ است.

- «رام» به چمار(:معنی) رامش، دوستی و آشتی، آرام، خوشحال است.

- رام، بخشنده چراگاه‌ها و خوراک‌های خوب است. ایزد رام همیشه در فرهنگ‌ آیینی با ایزد وَایو یا ایزد «باد» آمده است.

-  روز رام در هرماه، یکی از چهار روز پرهیز از خوردن خوراکی های گوشت دار است.


🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

نوشته شعرگونه برای روز درختکاری

درختکاری، رسمِ نیکو و دیرینه
نشانه ی عشق، به خاک و آئینه

درخت، مظهرِ زندگی و شادابی
باغبان، حافظِ این زیبایی

نهالی در خاک بکاریم، با هم
تا سبز شود، این بوم و برم

درخت، ریشه در خاک دارد و سر به آسمان
همچون انسان، با عزت و با ایمان

سایه ی درخت، پناهِ رهگذران
میوه ی آن، روزیِ انسان

بیایید درخت بکاریم، به هر بهانه
تا ایران مان شود، سبز و شاد و جاودانه

روز درختکاری، مبارک باد
عشق به درخت، در دل هر ایرانی، نیکو باد

درخت، نمادِ زندگی، امید و پویایی
باغبان، حافظِ این سرزمین، آفرین و شادکامی
https://www.tg-me.com/tarahanaiande

از ۱۴ اسفند ماه تا ۲۱ اسفند ماه، هفته #درخت‌کاری در ایران‌زمین گرامی باد🌲🌴🌳

«بشود از زمره کسانی‌ که زندگانی و جهان را به‌ سوی پیشرفت و آبادانی می‌برند باشیم».
✍️ #اشوزرتشت_گات‌ها_هات٣٠بند٩

ایرانیان زرتشتی و زرتشتیان جهان برای نوزدان تازه به دنیا آمده خود، هیچ جانوری را سر نمی‌برند، نمی‌کشند و قربانی نمی‌کنند وانگه نهال درختی می‌کارند🌱🌲🌳

باری،
به‌جای بی‌جان کردن و جان گرفتن جانوران برای نذر و نیازتان، برای روستا و شهر و کشورتان نهال درختی بکارید، تا سرسبزی و شادابی و آبادانی به ارمغان آوردید.
یا به بیماران و تهیدستان، خود یاری رسانید که شادمان و خشنودشان کنید.
و اینکه خوی کشتن و کشتار در شما کشته شود و روح و روان‌تان نیز در آرامش و آسایش باشد.

#اشوزرتشت_بزرگ_ایرانی در سروده‌های خود در نسک گات‌ها- هات۴٣بند١ می‌گویند:
«خوشبختی از آن کسی است که از سوی او به دیگران شادمانی و خوشبختی برسد».

آری،
به جنبش خودجوش #درخت‌کاری در ایران‌زمین بپیوندیم🌳🌲🌴

#ایران‌زمین کهن پرگهر اهورایی‌مان را سرسبر و شاداب و آباد نماییم و نگه‌ داریم💚🤍❤️

@persianzoroastrians🔥✍️

هفته درخت‌کاری در ایران‌زمین را با کاشت درختان همیشه سرسبز #کاج و #سرو آغاز می‌کنیم.

درخت همیشه سرسبز #سرو
نماد ایرانیان تبارمند در جهان است.

#درخت_سرو که نماد و نشان ایرانیان است را می‌توان در درخت سرو در #تخت‌جمشید ایران کهن ما دید.

#درخت_سرو ریشه در فرهنگ ناب و آیین نیک نیاکان ما دارد و جایگاه ویژه‌ای میان مردم ایران داشته و دارد.

#درخت_سرو نشان از:
#آزادی #شادمانی #سرسبزی و #درازای_زندگی، #پایداری و #سرافرازی در میان #زرتشتیان است.

زرتشتیان برای فرزندانشان که اروس و داماد می‌شوند یکی از پیشکش‌ها و ارمغان‌ها که می‌دهند شاخه همین درخت سرو پربار است.

کهن‌ترین #درخت_سرو در جهان در ایران‌زمین می‌باشد که در شهر ابرکوه در استان یزد است که هزاران سال است که از درازای زندگی‌اش می‌گزرد.

#درخت_سرو در نگاره‌گری‌های پس از تازش تازیان مسلمان در ایران بگونه سرشکسته دیده می‌شود چراکه اینگونه نگاره‌ها از #درخت_سرو نشان از این دارد که اعراب ددمنش مسلمان در پی نشان دادن برای نابود شدن و میان رفتن بزرگی و شکوه ایرانیان پس از یورش و هجوم ددمنشانه آنان به ایران کهن ما بوده است.
🌲🌳🌲
@Persianzoroastrians

نمادِ دانشگاه تهران از کجا برگرفته شده‌است؟

گچ‌بری ساسانی، در منطقه‌ای که امروزه ام الزعتر در تیسفون در عراق امروزی (که در زمان ساسانیان، آسورستان خوانده‌می‌شد)؛ به‌الفبای پهلوی، واژه‌ی «فزونی» نوشته‌شده‌است.

نمادی‌ از فرّه(شکوه ایزدی)
فرونیِ برکت و شادی و خوشی و رفاه و ثروت و مهر و عشق.
استاد محسن مقدم با الهام‌ از این‌ گچ‌بری نماد دانشگاه‌ تهران را طراحی‌کرد

نمونه‌ی اصلی این گچ‌بری امروزه در موزه‌ی هنرهای متروپولیتن نگه‌داری می‌شود.

*پ.ن: پارسی میانه، زبان پارسیک است و با زبان پهلوی فرق‌‌دارد.

@Ajibvalivaghaei

٩٧٦: ماتم سرا….*
سيل آمد سيستان شد باز هم ماتم سرا
دشتياري* غزق آبست آز هم ماتم سرا

گويي آنجا از نگاه مام ميهن پاك هست
روزگارش بي ترنّم ساز هم ماتم سرا

مردمانش در فلاكت اسوه ي مردانگي
از چه باشد رمز آنجا راز هم ماتم سرا

مي بتوپدآسمانش دم به دم اندوه و غم
هست نوازش حسّ ِ غايب ناز هم ماتم سرا

باغ هايش خشك زاران مرغكان در هجر
تند
چلچله در غربت و پرواز هم ماتم سرا

گشته حسرت رنگ غالب بر زمين وكوه هايش
مطربانش بي غَنا آواز هم ماتم سرا

از بياتي* مي نيايد شوق شادي هم طرب
غم نشسته درميان، شهناز*هم ماتم سرا

خاك رستم شوق طوس ومهد ِشاه ليث
بين
خفته در غم، شاهد دلباز هم ماتم سرا

دل فريبي هركجا هست دل ستان را رازو
رمز
آوخ اينجاگشته بس ،طنّاز هم ماتم سرا

باغ و"گلشن"چون شقايق در گداز آتشند
آب هامون در فنا، گلباز هم ماتم سرا
محمد رضا عطاري"گلشن"
https://www.tg-me.com/dr_mr_attari_golshan
تبريز:١٤٠٢/١٢/١٥
*: براي همدري با هموطنان سيل زده در استان سيستان وبلوچستان
*: مركز سيل گرفتگي
*: انواع دستگاه هاي موسيقي(مانند: بيات ترك،بيات اصفهان،بيات تبريزو…)

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ باد ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
چهارشنبه: ۱۶ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی


۶ مارس ۲۰۲۴ ترسایی

06.03.2024

🌷🌷🌷


🔹باد:
- بیست‌ و دومین روز هر ماه در گاه‌شماری سی روزه و ترادادی( سنتی) زرتشتیان روز باد نام دارد.

‍ - باد در اوستا به ریخت "وایو" آمده که به چمار(معنی) وزيدن است.

در یشت پانزدهم اوستا، ایزد وایو ستایش شده و تا دوران اشکانی و ساسانی نیز ارج داشته‌ است.

- «باد» به چمار(:معنی) نسیم و هوا است.

- در فرهنگ وباور ایرانیان باستان، چهار آخشیج(عنصر) ستودنی و سپندینه و پاک کننده بوده اند. هوا نیز مانند آب و آتش و خاک از گروه چهار آخشیج ورجاوند وسپند است.

- در کردار ایرانیان باستان، پاک نگهداشتن این چهار آخشیج از خویشکاری(:وظیفه) همگان بوده‌ نه تنها آنها را آلوده نمی کردند بلکه در پاسداشت آن کوشا بوده اند.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

‏«در بُندهش و مینوی خِرد آمده که درختی هست نامش "بَس‌تُخمه" که در میان دریای فَراخکَرد رُسته است، و تخم همه‌ی گیاهان بدوست؛ و فراز نُه کوه آفریده شده‌ است. آن کوهِ سوراخ‌مند که نُه‌هزارو‌نهصدونودونُه جوی از آن جاری‌ست و آب دریاهای هفت‌کشورِ زمین را چشمه از آن‌جاست. این درختی است که دورکننده‌ی غم‌ست و داروها همه از اوست. و سیمرغ -سئنای درمانگر- آشیانه بدو دارد و چون از آن برخیزد هزار شاخه بر درخت بروید و چون بر آن بنشیند هزار شاخه از آن بشکند و تخم‌های درخت پراکنده شود که از آن گیاهان برویند. و ریشه‌های آن درخت را در آب جفت ماهی‌هایی چرخان از تازِش شر محافظت کنند. نشانه‌های زیادی دلالت بر آن دارد که در قرون اخیر نقش تکرارشونده‌‌ی بالا بر پارچه‌های قلمکار و بسیاری بسترهای دیگر همان درخت زندگی یا بس‌تخمه، مامن سیمرغ است. جالب اینجاست که این درخت همه‌جا به شکل آشنایی تصویر شده که ما آن را سرو می‌دانیم.»

سیمرغ‌نامه ‎IranianArts

#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

سرو ابرکوه

سرو ، از دیرباز نزد ایرانیان گرامی داشته شده و در جاهای گوناگونی بکاربرده شده است.
همانندی سرو با بته های گیاهی و کشاورزی و همچنین همانندی ان با اتش که نزد ایرانیان همیشه گرامی بوده اند نیز ، جایگاه اورا بالاتر برده است.

در همه هنرهای ایرانی از دوران کهن تاکنون این نگاره بکاربرده شده است.
اکنون نیز این نگاره همچنان در جاهای گوناگون بکاربرده میشود.

فرش ، پارچه، نگارگری، معماری، سفالگری، تندیس سازی، فلزکاری، سنگتراشی،نگاره های روی آوند(ظرف) ها و اوندهای سروگون ، ساخت نمادهای دینی میترائیسم و زرتشتی و اسلامی به سان سرو و بکارگیری ان برای زیباسازی باغ ها و خیابانها و حویلی های زندگی از این دست کاربردها است.
کاشتن سرو نیز خود کاری بزرگ انگاشته شده است و گاه کاشتن سرو نماد اغاز روزگاری جدید و یا نشانی برای پاسداشت رخدادی بوده است.چنانکه گویند سرو کاشمر به دست اشو زرتشت کاشته شده بود که به گاه یورش تازیان عرب ، انرا بریدند و سوزاندند.دکتر شفیعی کدکنی درمورد ان میگوید:
((سروِ کاشمر: سروِ کهن‌سالی بود در ناحیهٔ کاشمر (تُرشیز، طُرَیْثیث) در خراسان که، بر طبق افسانه، زردشت آن را کاشته بود و تا روزگار المتوکّل عباسی (۲۴۷-۲۰۶) باقی بود و نزدِ ایرانیان درختی مقدس بود. به دستورِ آن خلیفهٔ تازی این درخت را قطعه‌قطعه بُریدند و بارِ صدها شتر کردند تا به بغداد برند و در آنجا آن قطعه‌ها را بر روی هم نصب کنند و آن جبّار به تماشای آن درخت نائل آید. نوشته‌اند که از یک دروازه شتران حامل سرو وارد می‌شوند و از دروازهٔ دیگر جنازهٔ المتوکّل را که بر دست غلامانش کشته شده بود، بیرون می‌بردند.

-استاد شفیعی کدکنی، هزارهٔ دوم آهوی کوهی، ص ۴۹۶ iranboom_ir))

اکنون ، سرو ابرکوه یزد با عمری بین چهار هزارسال (الکساندر روف- دانشمند روسی- عمر درخت را ۴۰۰۰ تا ۴۵۰۰ سال برآورد کرده بود )تا هشت هزارسال( پس از الکساندر روف، دیگرانی از ژاپن و روسیه عمر درخت را تا ۸ هزار سال حدس زده اند.) به عنوان کهن ترین درخت ایران و آسیا به حساب می‌آید.

سرو ابرکوه (ابرقو) در استان یزد با بلندای 28 متر و قدمت 4000 سال، کهنترین درخت ایران و آسیا و سومین درخت کهن در جهان میباشد. این درخت بدست اشوزرتشت کاشته شده است.

سرو ﺩﺭﺧﺖ همواره سبز و بی خزانی ست که در برابر سخت ترین خشکسالی ها مقاومت میکند و در برابر طوفان های سهمگین ﺗﺎ ﺭﻭی ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻢ می‌شود اما ﻫﺮﮔﺰ ﻛﻤﺮﺵ نمیﺷﻜﻨﺪ. سرو از نمادهای ایران در نگاره های تخت جمشید است. نماد مقاومت و تداوم ایران در دالان تاریخ که از پس هجوم اقوام غارتگر و دشمنان درونی و بیرونی جان سالم بدر برده و همچون سرو ابرقو سربلند و تنومند و سبز و مقاوم ایستاده است.سرو ابرکوه؛ کهنسال ترین موجود زنده ایران!

سرو کهنسال ابرکوه که ابرقو نیز گفته می شود، با سنی بیش از 4000 سال به عنوان سومین اثر طبیعی ملی ایران ثبت شده است.

سرو نمادی از ایران باستان بوده و کاشتن درخت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده است. زرتشتیان معتقدند که سرو به دلیل آن که درختی همیشه سبز است، همواره در ایران اهمیت خاصی داشته و سرو ابرقو نیز که آن را سرو زرتشت هم می نامند، نمادی از همین امر به شمار می رود. در اسطوره های تاریخی آورده اند که سرو ابرکوه بدست اشو زرتشت کاشته شده است و این مسله زیبایی و تقدس آن را صد چندان می کند. این درخت برای مردم به خصوص اهالی شهر ابرکوه و مردم یزد بسیار مقدس بوده و در پای آن نذری داده و حاجت می طلبند. با توجه به اینکه این درخت در منطقه ای کویری و خشک واقع شده، طول عمر آن از شگفتی ها و نماد مقاومت این مرز و بوم است.

در نگاره ها و آثار باستانی مانند حجاری های دوران هخامنشی در تخت جمشید، نماد درخت به طور خاص، سرو آورده شده است. غیر از نگاره ها و حجاری ها در پارچه بافی ها هم به گونه ای گیاه، درخت و همان سرو خمیده که بعد ها در فرهنگ ایرانی ترمه نامیده شده، دیده می شود. مینیاتور، بهترین مجال برای شناسایی این درخت کهنسال است که به شکلی منحصر به فرد در آثار هنرمندان این مرز و بوم جلوه کرده است.

مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران می نویسد: یکی از چند سروی که در ایران دیده ام سرو خوش بالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تنیده ابرکوه فرو می آید و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی سرو کهنسال و پر طراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا می خواند.

حمدالله مستوفی هم در کتاب نزهت القلوب که به سال 740 هجری قمری تالیف شده درباره این سرو آورده است: در آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ، شهرتی داشته و اکنون این از آن بلندتر و بزرگتر است.

▪️اجرای بی‌نظیری از استاد #کیهان_کلهر
با همراهی #کیا_طبسیان و #هامین_هنری

پاریس، 13ژوئن 2023 / ۲۳ خرداد ۱۴۰۲


موســــــیقی شـرابی‌ست ..
که در جامِ ســــــکوت پُر می‌شود ...

🔴نجات تیسفون

💥در این کلیپ، حمله رومیان به پایتخت ساسانیان و دفاع سربازان ایرانی از این شهر را نشان می دهد.

✨رومیان موفق می شوند که پس از شکستن حصار تیسفون وارد شهر شوند و نبرد بین ایرانیان و رومیان در خیابان های شهر ادامه یافت.سربازان ایرانی با دل و جان از آشیانه خود دفاع نمودند و بسیاری از آنان جان خود را از دست دادند.

💥حضور سربازان ایرانی در حیات بزرگ ایوان مدائن نیز بسیار غروز انگیز و زیباست.

@zhuanchannel
در ایران بمان!
اندرزی به خط پهلوی بر یک مهر ساسانی

بر روی مهری از روزگار ساسانیان، گرداگرد نقش یک فرشتهٔ بالدار در حال رقص، پندی شگفت‌انگیز به خط و زبان فارسی میانه نوشته شده است.

این مهر متعلق به مجموعه‌ای از ۳۲ مهر ساسانی است که در مؤسسهٔ دیرینه‌شناسی (Paläontologie) بُن در آلمان نگهداری می‌شود.


AmirAbbas Khosravi

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ دی بدین ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
پنجشنبه: ۱۷ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی


۷ مارس ۲۰۲۴ ترسایی

07.03.2024

🌷🌷🌷


🔹دی بدین
بیست‌و سومین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی(سنتی) زرتشتیان "دی بدین" نام دارد.

- واژه پارسی "دی" در گویش پهلوی به ریخت "داتار" آمده و در اوستا؛ دٓتهوش، دٓدوٓه و
دٓئوشو به چمار(معنی) دادار وخداوند آمده است.

- ریشه وبُن اين واژه  "دا" به چمار(معنی) دانایی، دادن و بخشيدن  هست.

- واژه دیـن: دَئـنـا Daenâ در اوستا، به چمار دیدن، شناختن، فهمیدن و دانستن است.
به چمار بینش درونی، وژدان بیدار و آگاه.

- زرتشت  آموزه های خود را در چارچوب
دَئنا وَنگوهی Daenâ Vanguhi می نامد. که از بینش درونی و دینِ نیک یاد شده است.

- زرتشتیان در روزهای اورمزد، دی‌ به‌آذر، دی‌به‌مهر و دی‌به‌دین، همانند روزهای آدینه هنگام شادی، آرامش و نیایش همگانی با دید وبازدید را سپری می کنند

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

📸 تصویری زیبا از نیایشگاه چغازنبیل خوزستان

#تمدن_آرته (#آراتا)
#تمدن_جیرفت

🔆تمدن شگفت انگیز جیرفت، یکی از ناشناخته‌ترین و اسرار آمیز‌ترین تمدن‌های بشری شناخته می‌شود، که نشانگر تمدن چندین هزار ساله ایران است.

به راستی، بسیاری چنین باور دارند، که حلقه گمشده بشریت با کشف اسرار تمدن جیرفت،پیدا شده و طبیعت و همچنین ره آورد تک و یگانه آن،به هیچ روی، قابل چشم پوشی نیستند.

این تمدن کهن، در سال ۱۳۸۰،با وقوع سیل، از زیر زمین، سربرآورد، که با کوشش بسیار باشندگان جیرفت، یافته های ارزشمندی به دست آمد
رخشاره: hayati.english

https://www.tg-me.com/iran_shatra

@XeradsarayeFerdosiYazd

دلقک ملی یا قهرمان ملی ...👍🔥 متاسفانه وقتی تاریخ را درست نخوانیم :قهرمان ملی
میشه دلقک ملی 😔🤔

در ۱۵ آبان ماه سال ۲۳ شمسی عمر خلیفه دوم عرب و عامل کشتار هزاران ایرانی بدست یک برده ایرانی به نام پیروز نهاوندی ملقب به ابو لؤلؤ در مدینه به قتل رسید و باعث شادی فراوان ایرانیان شد ...!

و با توجه به اینکه در آن دوران چندین ماه وقت لازم بوده تا خبرها بوسیله کاروانها و مسافران از مدینه به ایران برسد ، خبر قتل عمر به دست پیروز حتماً در اواخر زمستان به ایران رسیده و همه جا پخش شده و باعث شادی زیاد مردم در آستانه نوروز سال ۲۴ شمسی شده است ...

آن هم بعد از هشت سال تمام ظلم و ستم و بیداد و جنایت اعراب در ایران ...!

(شکست بزرگ قادسیه ، که آغاز ورود اعراب ، به ایران بود در سال ۱۵ شمسی یعنی هشت سال قبل رخ داده بود ...!)

اما یک مشکل بزرگ بر سر راه شادی ملی مردم ایران وجود داشت ...!

اگر مردم آشکارا از مرگ عمر شادی می کردند ، قطعاً توسط حکام عرب کشته می شدند ...

پس مجبور بودند ، که شادی خود را به نوعی پنهان کنند ...!

لذا از ترکیب شدن شادی مردم از قتل عمر به دست پیروز و نیاز به پنهان کردن این شادی شخصیت جالب حاجی فیروز بدست ایرانیان ساخته می شود ...!

از یک طرف اسم حاجی فیروز به آشکارا نشان دهنده پیروز نهاوندی در عربستان است ... (چون مردم هرکس را ، که به عربستان می رفت حاجی می گفتند)

رنگ قرمز جامه و رنگ سیاه چهره حاجی فیروز نشان دهنده جنگ و مبارزه است ...

در ایران قدیم رنگ قرمز و سیاه نشان دهنده جنگ و مبارزه بوده است ، دقت کنید به دو تن از بزرگترین سرداران ایرانی بابک خرمدین ، که رهبر سرخ جامگان بود و ابومسلم خراسانی ، که رهبر سیاه جامگان بود ...!

(در ایران قدیم رنگ مرگ و عزا داری سیاه نبوده ، بلکه مانند هندیها سفید بوده است ...!)

رقص حاجی فیروز نشاندهنده شادی و سرور مردم ، از مرگ عمر است ...!

و حتی شعر معروفی هم ، که حاجی فیروز می خواند :
" ارباب خودم بز بز قندی ...
ارباب خودم چرا نمی خندی "
در اصل مسخره کردن اربابهای عرب آن زمان و مخصوصاً بزرگترین عربها یعنی عمر است ...!
بز بز قندی اشاره آشکار به چهره عربهاست ، که طبق سنت ریش دراز می کردند و سبیل می تراشیدند و شبیه بز می شدند ، که ریش دارد و سبیل ندارد ...!!!
از طرف دیگر فیروز زده و بزرگترین ارباب عربها یعنی عمر را ، کشته و به طور مسخره کردن به ارباب خود یعنی عمر می گوید ، حالا پس چرا نمی خندی ...!؟؟؟
و صد البته ، که وقتی عربهای حاکم به حاجی فیروز نگاه می کردند ، متوجه داستان پشت پرده حاجی فیروز نمی شدند و ایرانیان با خیال راحت در جلوی چشم عربها مرگ خلیفه شان عمر را ، جشن می گرفتند ومی رقصیدند به ریش عربها و عمرشان می خندیدند ...!

از محبوبیت زیاد شخصیت حاجی فیروز در تمام نقاط ایران ، که تا امروز هم بجا مانده است ، روشن می شود ، که پیروز نهاوندی به خاطر قتل عمر در زمان خودش چه محبوبیت عظیمی در بین ایرانیان داشته است و چقدر دل ایرانیان را ، شاد کرده است ...!
در نهایت باید گفت ، که پیروز نهاوندی یکی از بزرگترین قهرمانان ملی ایران است و اگر در گذشته های دور اجداد ما از ترس اعراب مهاجم ناچار بودند ...

شخصیت جدی پیروز نهاوندی را ، به صورت کمدی و دلقک در بیآورند آلان وظیفه ملی ماست ، که بعد از ۱۴۰۰ سال دوباره این شخصیت ملی و قهرمان بزرگ کشورمان را ، از حالت طنز و دلقک خارج کنیم و به صورت یک قهرمان بزرگ ملی مورد سپاس و بزرگ داشت قرار دهیم ...

برگرفته از کتاب دوقرن
سکوت ...
اثر : دکتر زرین کوب ...

ایرانی باش و فوروارد کن ، تا همگان بدانند ...🙏

♦️جایگاه بانوان در ایران باستان


🔻برخی از زنان و دختران معروف و نامی در ایران باستان که مایه افتخار هستند ایرانیان بعنوان یکی از متمدترین اقوام جهان،  جایگاهی بلند و مقامی ارجمند برای زن قائل بودند، بطوریکه آنها را، حتی در بعض جهات بر مردان هم  ارجحیت داده اند.

🔻ایرانیان نه مثل اعراب زن را مایه ننگ می دانستند و نه مثل یونانیان او  مظهر عیاشی، بلکه اورا موجودی پاک و مقدس میدانستند. در تمدنهای بزرگ ایرانی  از مادها و سپس هخامنشی و اشکانی و ساسانی ، زن دارای آزادی و مقام و شخصیتی والا در ایران بود بجز در دوره اشکانیان .

🔻مردان ایران باستان بانوان خود را احترام بسیار می گذاشتند و در تمامی امور با آنها مشورت میکردند و برای ایده و عقیده آنها احترام بسزایی قائل بودند.
در ایران باستان اهمیت بســـیاری به مقام زن و مرد داده شده است . زن را بانوی خانه – مون پثنی – می نامیده اند و مرد را – مون بد – یا مدیر خانه می نامیده اند.


#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ دین ،از ماهِ اسفند
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
آدینه: ۱۸ اسفند ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی


۸مارس ۲۰۲۴ ترسایی

08.03.2024

🌷🌷🌷


🔹دین:
- بیست‌ وچهارمین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی ویژه مزدیسنان روز «دین» نام دارد.

- «دین» برگرفته از واژه دَاِنَه در اوستاست  که به چمار(:معنی) وژدان بیدار، بینش آگاهانه و نگرش درونی می باشد.

- دَاِنَه (دین= وژدان آگاه) از آغاز در نهاد هر کسی جای داده شده تا بتواند در زندگی با نیروی آن راه اَشا (راستی و درستی) را با خردمندی جستجو کرده و گزینش کند تا در آن گام بردارد.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33