چنین است کردار گردان سپهر
گهی درد پیش آردت گاه مهر
بدان ای پسر کاین سرای فریب
ندارد ترا شادمان بی‌نهیب
نگهدار تن باش و آن خرد
چو خواهی که روزت به بد نگذرد
به فردا ممان کار امروز را
بر تخت منشان بدآموز را
بترس از بد مردم بدنهان
که بر بدنهان تنگ گردد جهان
سخن هیچ مگشای با رازدار
که او را بود نیز انباز و یار
تو عیب کسان هیچ‌گونه مجوی
که عیب آورد بر تو بر عیب‌جوی
وگر چیره گردد هوا بر خرد
خردمندت از مردمان نشمرد
گهی درد پیش آردت گاه مهر
بدان ای پسر کاین سرای فریب
ندارد ترا شادمان بی‌نهیب
نگهدار تن باش و آن خرد
چو خواهی که روزت به بد نگذرد
به فردا ممان کار امروز را
بر تخت منشان بدآموز را
بترس از بد مردم بدنهان
که بر بدنهان تنگ گردد جهان
سخن هیچ مگشای با رازدار
که او را بود نیز انباز و یار
تو عیب کسان هیچ‌گونه مجوی
که عیب آورد بر تو بر عیب‌جوی
وگر چیره گردد هوا بر خرد
خردمندت از مردمان نشمرد
شوند نخوردن گوشت در چهار روز ویژه(نَبُر)
در دین زرتشت روزه گرفتن به ریختی (:شکلی) که در برخی ادیان مشاهده می شود، نبوده و نداریم.
فرهنگ ایران باستان شایسته می داند که مَرتو (:انسان) از تن و روان خود به خوبی پرستاری کند و چون تن جایگاه روان است، بنابراین نباید آزرده، افسرده و ناتوان باشد به همین انگیزه نخوردن خوراک در گذر یک روز که سبب می شود تن از گرسنگی و تشنگی آزرده بماند، پسندیده نیست و جایگاهی ندارد.
زرتشتیان به باور ترادادی خویش، در گذر هر ماه، چهار روز ویژه دارند که از خوردن خوراکی های گوشت دار پرهیز می کنند، نمی توان آن را گونه ای از روزه داری به حساب آورد.
مزدیسنان، پرهیز از خوردن غذا در طول روز را (روزه) عملی ناپسند می شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نامهای بهمن، ماه، گوش و رام؛ که روزهای دوم، دوازدهم، چهاردهم و بیست و یکم هر ماه در گاه شماری دینی آنان است از کشتار حیوانات و استفاده از خوراک گوشت دار پرهیز می کنند.
شوند آن در ایران باستان به این سبب بوده که نسل حیوانات، با کشتار بی رویه نابود نگردد، نیک اندیشی(وهومن) برای همه پدیده ها باشد.
و خوردن زیاد گوشت، آسیبی به بدنشان وارد نکند.
برگرفته از نسک یادگار دیرین
نگارش کورش نیکنام
🍁🍁🍁
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
در دین زرتشت روزه گرفتن به ریختی (:شکلی) که در برخی ادیان مشاهده می شود، نبوده و نداریم.
فرهنگ ایران باستان شایسته می داند که مَرتو (:انسان) از تن و روان خود به خوبی پرستاری کند و چون تن جایگاه روان است، بنابراین نباید آزرده، افسرده و ناتوان باشد به همین انگیزه نخوردن خوراک در گذر یک روز که سبب می شود تن از گرسنگی و تشنگی آزرده بماند، پسندیده نیست و جایگاهی ندارد.
زرتشتیان به باور ترادادی خویش، در گذر هر ماه، چهار روز ویژه دارند که از خوردن خوراکی های گوشت دار پرهیز می کنند، نمی توان آن را گونه ای از روزه داری به حساب آورد.
مزدیسنان، پرهیز از خوردن غذا در طول روز را (روزه) عملی ناپسند می شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نامهای بهمن، ماه، گوش و رام؛ که روزهای دوم، دوازدهم، چهاردهم و بیست و یکم هر ماه در گاه شماری دینی آنان است از کشتار حیوانات و استفاده از خوراک گوشت دار پرهیز می کنند.
شوند آن در ایران باستان به این سبب بوده که نسل حیوانات، با کشتار بی رویه نابود نگردد، نیک اندیشی(وهومن) برای همه پدیده ها باشد.
و خوردن زیاد گوشت، آسیبی به بدنشان وارد نکند.
برگرفته از نسک یادگار دیرین
نگارش کورش نیکنام
🍁🍁🍁
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد كورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
Forwarded from سفرنگار
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
عمارت تاریخی و زیبای وینق ، شهرستان خدافرین، #آذربایجان_شرقی
اثری تاریخی به جای مانده از دوران قاجار است که در غرب روستای وینق بر فراز تپه‌ای سنگی قرار دارد و به سبک معماری اروپایی و روسی ساخته شده، این عمارت سیستم گرمایشی جالبی دارد بدین گونه که لوله‌هایی سفالی در میان دیوارهای عمارت تعبیه شده است که آب گرم در آنها جریان داشته و بدین ترتیب گرمای اتاق‌ها و سایر قسمت‌های عمارت تأمین می‌شود.
📸بهزاد قانونی
سفرنگار
@safarnegar
اثری تاریخی به جای مانده از دوران قاجار است که در غرب روستای وینق بر فراز تپه‌ای سنگی قرار دارد و به سبک معماری اروپایی و روسی ساخته شده، این عمارت سیستم گرمایشی جالبی دارد بدین گونه که لوله‌هایی سفالی در میان دیوارهای عمارت تعبیه شده است که آب گرم در آنها جریان داشته و بدین ترتیب گرمای اتاق‌ها و سایر قسمت‌های عمارت تأمین می‌شود.
📸بهزاد قانونی
سفرنگار
@safarnegar
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز باد ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
یکشنبه : ۲۰ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۹ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
09.06.2024
🌷🌷🌷
🔹باد:
- بیست و دومین روز هر ماه در گاه‌شماری سی روزه و ترادادی( سنتی) زرتشتیان روز باد نام دارد.
- باد در اوستا به ریخت "وایو" آمده که به چمار(معنی) وزيدن است.
در یشت پانزدهم اوستا، ایزد وایو ستایش شده و تا دوران اشکانی و ساسانی نیز ارج داشته است.
- «باد» به چمار(:معنی) نسیم و هوا است.
- در فرهنگ وباور ایرانیان باستان، چهار آخشیج(عنصر) ستودنی و سپندینه و پاک کننده بوده اند. هوا نیز مانند آب و آتش و خاک از گروه چهار آخشیج ورجاوند وسپند است.
- در کردار ایرانیان باستان، پاک نگهداشتن این چهار آخشیج از خویشکاری(:وظیفه) همگان بوده نه تنها آنها را آلوده نمی کردند بلکه در پاسداشت آن کوشا بوده اند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز باد ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
یکشنبه : ۲۰ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۹ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
09.06.2024
🌷🌷🌷
🔹باد:
- بیست و دومین روز هر ماه در گاه‌شماری سی روزه و ترادادی( سنتی) زرتشتیان روز باد نام دارد.
- باد در اوستا به ریخت "وایو" آمده که به چمار(معنی) وزيدن است.
در یشت پانزدهم اوستا، ایزد وایو ستایش شده و تا دوران اشکانی و ساسانی نیز ارج داشته است.
- «باد» به چمار(:معنی) نسیم و هوا است.
- در فرهنگ وباور ایرانیان باستان، چهار آخشیج(عنصر) ستودنی و سپندینه و پاک کننده بوده اند. هوا نیز مانند آب و آتش و خاک از گروه چهار آخشیج ورجاوند وسپند است.
- در کردار ایرانیان باستان، پاک نگهداشتن این چهار آخشیج از خویشکاری(:وظیفه) همگان بوده نه تنها آنها را آلوده نمی کردند بلکه در پاسداشت آن کوشا بوده اند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
سکایی باستان
📜🕯️🖋️سکاها و سرمتها قبایلی ایرانی تبار بودند که از سدهٔ هشتم پیش از میلاد تا آغاز عصر مسیحیت بر دشتهای اوراسیا فرمان میراندند و در قلمرو وسیعی از سواحل شمالی دریای سیاه در غرب تا مرزهای شمالی چین در شرق ، به زندگی چادرنشینی روزگار میگذراندند . واژه سکا که در فارسی باستان به صورت saka آمده از مشتقات ریشه باستانی sak درفتن گشتن ،گردیدن و در اصل به معنای «سرگردان ،خانه به دوش است.اشتقاق این واژه از saka سگ در معنی مثبت آن (سگ گله) یا از ریشه باستانی vsak نیرومند بودن ، پذیرفتنی نیست.
✅در کتیبه های هخامنشی نام چهار طایفه سکایی آمده است که عبارت اند از: سکاهای هومنوش (فارسی باستان haumavarga) ، سکاهای تیز خود (فارسی باستان tigrasauda)، سکاهای آن سوی سغد( فارسی باستان para sogdam) و سکاهای آن سوی دریا (فارسی باستان paradraya)
از این میان سه عنوان نخست مختص سکاهای شرق دریای خزر بوده و عنوان چهارم به سکاهای غربی گفته میشده است.
✅مهمترین قبایل سکایی غربی که بیشتر در دشتهای جنوب روسیه امروزی می زیستند عبارت بودند از : اسکیتی ها یا اسکوتی ها، سرمتی ها و ماساگتها.
به ظاهر همه قبایل چادرنشین ایرانی در آغاز خود را -skuda* می نامیدند که مشتقی از ریشه هندواروپایی skeud است .این واژه را دیا کونف، «چالاک» اما سمرنیی « تیرانداز» معنا کرده است. همین نام در میانۀ سدۀ نخست پیش از میلاد در منطقهٔ پنتوس به skula بدل شد.
✅ تنها آثار بازمانده از زبان سکایی باستان برخی اسامی اشخاص، قبایل و مکانها در کتیبه های یونانی منطقه پنتوس و نیز در آثار مورخان یونانی است که بر اساس آنها و به کمک آثار مکتوب زبانهای ایرانی باستان یعنی اوستایی و فارسی باستان و نام چند مکان، تپه و رودخانه در اوکراین و جنوب روسیه می توان برخی از واژه های این زبان را بازسازی کرد. برخی از این واژه های بازسازی شده عبارت اند از: abra* «آسمان»،ap «آب» ،arma «دست»، arya «آریایی»، aspa «اسب»، baga «بغ، خدا» ،danu «رود» ،gaula «گوش»، hazahra «هزار» ،havn «خواندن».
✅سکایی باستان مسلماً گویشهای مختلفی را شامل می شده است که اسکیتی و سرمتی از آن جمله بوده اند. هرودت در این باره مینویسد: «زبان سرمتی ها اسکیتی است اما به اصالت باستانی اش صحبت نمیشود. گزارشهای هرودت از افسانه ها و داستانهای اسکیتی به وجود ادبیاتی بسیار غنی و به ویژه حماسی به زبان سکایی باستان گواهی میدهد.
درباره داستانهای سکایی به روایت هرودت پس از آن که هووخشتره سومین پادشاه ماد بر غاصبان اسکیتی غلبه کرد و حکومت را باز پس گرفت با ایشان به مهربانی رفتار کرد و پسرانی را بدیشان سپرد تا زبان خود و هنر تیراندازی را به آنها بیاموزند.
📙منبع:تاریخ جامع ایران، جلد پنجم، صفحه ۶۲ ،حسن رضایی باغبیدی
🆔@conference_iranvich🔥
📜🕯️🖋️سکاها و سرمتها قبایلی ایرانی تبار بودند که از سدهٔ هشتم پیش از میلاد تا آغاز عصر مسیحیت بر دشتهای اوراسیا فرمان میراندند و در قلمرو وسیعی از سواحل شمالی دریای سیاه در غرب تا مرزهای شمالی چین در شرق ، به زندگی چادرنشینی روزگار میگذراندند . واژه سکا که در فارسی باستان به صورت saka آمده از مشتقات ریشه باستانی sak درفتن گشتن ،گردیدن و در اصل به معنای «سرگردان ،خانه به دوش است.اشتقاق این واژه از saka سگ در معنی مثبت آن (سگ گله) یا از ریشه باستانی vsak نیرومند بودن ، پذیرفتنی نیست.
✅در کتیبه های هخامنشی نام چهار طایفه سکایی آمده است که عبارت اند از: سکاهای هومنوش (فارسی باستان haumavarga) ، سکاهای تیز خود (فارسی باستان tigrasauda)، سکاهای آن سوی سغد( فارسی باستان para sogdam) و سکاهای آن سوی دریا (فارسی باستان paradraya)
از این میان سه عنوان نخست مختص سکاهای شرق دریای خزر بوده و عنوان چهارم به سکاهای غربی گفته میشده است.
✅مهمترین قبایل سکایی غربی که بیشتر در دشتهای جنوب روسیه امروزی می زیستند عبارت بودند از : اسکیتی ها یا اسکوتی ها، سرمتی ها و ماساگتها.
به ظاهر همه قبایل چادرنشین ایرانی در آغاز خود را -skuda* می نامیدند که مشتقی از ریشه هندواروپایی skeud است .این واژه را دیا کونف، «چالاک» اما سمرنیی « تیرانداز» معنا کرده است. همین نام در میانۀ سدۀ نخست پیش از میلاد در منطقهٔ پنتوس به skula بدل شد.
✅ تنها آثار بازمانده از زبان سکایی باستان برخی اسامی اشخاص، قبایل و مکانها در کتیبه های یونانی منطقه پنتوس و نیز در آثار مورخان یونانی است که بر اساس آنها و به کمک آثار مکتوب زبانهای ایرانی باستان یعنی اوستایی و فارسی باستان و نام چند مکان، تپه و رودخانه در اوکراین و جنوب روسیه می توان برخی از واژه های این زبان را بازسازی کرد. برخی از این واژه های بازسازی شده عبارت اند از: abra* «آسمان»،ap «آب» ،arma «دست»، arya «آریایی»، aspa «اسب»، baga «بغ، خدا» ،danu «رود» ،gaula «گوش»، hazahra «هزار» ،havn «خواندن».
✅سکایی باستان مسلماً گویشهای مختلفی را شامل می شده است که اسکیتی و سرمتی از آن جمله بوده اند. هرودت در این باره مینویسد: «زبان سرمتی ها اسکیتی است اما به اصالت باستانی اش صحبت نمیشود. گزارشهای هرودت از افسانه ها و داستانهای اسکیتی به وجود ادبیاتی بسیار غنی و به ویژه حماسی به زبان سکایی باستان گواهی میدهد.
درباره داستانهای سکایی به روایت هرودت پس از آن که هووخشتره سومین پادشاه ماد بر غاصبان اسکیتی غلبه کرد و حکومت را باز پس گرفت با ایشان به مهربانی رفتار کرد و پسرانی را بدیشان سپرد تا زبان خود و هنر تیراندازی را به آنها بیاموزند.
📙منبع:تاریخ جامع ایران، جلد پنجم، صفحه ۶۲ ،حسن رضایی باغبیدی
🆔@conference_iranvich🔥
Forwarded from سفرنگار
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
چمن متحرک یا “چملی گول” یکی از بی نظیرترین پدیده های ایران و حتی جهان است که در دل طبیعت تکاب ، #آذربایجان_غربی جا خوش کرده و هنوز رازی سر به مهر به شمار می رود. در زبان محلی این منطقه یعنی “جزیره ای از چمن بر روی برکه”،چمن متحرک چملی، قطعه بزرگی از نی هایی است که از به هم چسبیدن ریشه آنها بدون ارتباط با زمین بر روی آب شناور مانده، تشکیل شده است. این چمن به صورت جزیره ای متحرک با مساحت بیش از صد مترمربع بر روی برکه ای کوچک خودنمایی میکند که با وزش باد و جریان هوا و یا تکان خاصی به جهات مختلف تغییر مسیر داده و حرکت می کند و همین امر موجب منحصر به فرد شدن این جاذبه طبیعی شده است. چمن به صورت معلق و شناور در وسط این برکه قرار گرفته و دارای پوشش گیاهی کاملا مطلوب و مناسب است و حتی در فصل زمستان و سرمای هوا نیز چمن آن سبزی خود را از دست نمی دهد.
📸مهدی چراغی
سفرنگار
@safarnegar
📸مهدی چراغی
سفرنگار
@safarnegar
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز دی بدین ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
دوشنبه: ۲۱ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۰ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
10.06.2024
🌷🌷🌷
🔹دی بدین
بیست‌و سومین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی(سنتی) زرتشتیان "دی بدین" نام دارد.
- واژه پارسی "دی" در گویش پهلوی به ریخت "داتار" آمده و در اوستا؛ دٓتهوش، دٓدوٓه و
دٓئوشو به چمار(معنی) دادار وخداوند آمده است.
- ریشه وبُن اين واژه "دا" به چمار(معنی) دانایی، دادن و بخشيدن هست.
- واژه دیـن: دَئـنـا Daenâ در اوستا، به چمار دیدن، شناختن، فهمیدن و دانستن است.
به چمار بینش درونی، وژدان بیدار و آگاه.
- زرتشت آموزه های خود را در چارچوب
دَئنا وَنگوهی Daenâ Vanguhi می نامد. که از بینش درونی و دینِ نیک یاد شده است.
- زرتشتیان در روزهای اورمزد، دی به‌آذر، دی‌به‌مهر و دی‌به‌دین، همانند روزهای آدینه هنگام شادی، آرامش و نیایش همگانی با دید وبازدید را سپری می کنند
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز دی بدین ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
دوشنبه: ۲۱ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۰ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
10.06.2024
🌷🌷🌷
🔹دی بدین
بیست‌و سومین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی(سنتی) زرتشتیان "دی بدین" نام دارد.
- واژه پارسی "دی" در گویش پهلوی به ریخت "داتار" آمده و در اوستا؛ دٓتهوش، دٓدوٓه و
دٓئوشو به چمار(معنی) دادار وخداوند آمده است.
- ریشه وبُن اين واژه "دا" به چمار(معنی) دانایی، دادن و بخشيدن هست.
- واژه دیـن: دَئـنـا Daenâ در اوستا، به چمار دیدن، شناختن، فهمیدن و دانستن است.
به چمار بینش درونی، وژدان بیدار و آگاه.
- زرتشت آموزه های خود را در چارچوب
دَئنا وَنگوهی Daenâ Vanguhi می نامد. که از بینش درونی و دینِ نیک یاد شده است.
- زرتشتیان در روزهای اورمزد، دی به‌آذر، دی‌به‌مهر و دی‌به‌دین، همانند روزهای آدینه هنگام شادی، آرامش و نیایش همگانی با دید وبازدید را سپری می کنند
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
Forwarded from سفرنگار
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#تهران گردی
عمارت دویست ساله ی سلطان بیگم
یکی از جالب ترین نکاتی که در خصوص عمارت سلطان بیگم بیان می شود، این است که خانواده شهرام ناظری در زمانی که ایشان در سنین ۱۸ تا ۲۰ سالگی قرار داشتند به مدت دو سال در این عمارت مستاجر بوده اند. استاد شهرام ناظری یکی از برترین سازهای خود را نیز از صاحب این عمارت یعنی آقای نیرنما دریافت کرده اند.
آدرس خانه موزه بازار یا عمارت سلطان بیگم تهران: تهران، میدان امام خمینی، ابتدای خیابان امیرکبیر،خیابان ناظم الاطباء جنوبی ،کوچه دشتی، کوچه کمالی ، خانه موزه بازار
📸@safar_ba_mehdi
سفرنگار
@safarnegar
عمارت دویست ساله ی سلطان بیگم
یکی از جالب ترین نکاتی که در خصوص عمارت سلطان بیگم بیان می شود، این است که خانواده شهرام ناظری در زمانی که ایشان در سنین ۱۸ تا ۲۰ سالگی قرار داشتند به مدت دو سال در این عمارت مستاجر بوده اند. استاد شهرام ناظری یکی از برترین سازهای خود را نیز از صاحب این عمارت یعنی آقای نیرنما دریافت کرده اند.
آدرس خانه موزه بازار یا عمارت سلطان بیگم تهران: تهران، میدان امام خمینی، ابتدای خیابان امیرکبیر،خیابان ناظم الاطباء جنوبی ،کوچه دشتی، کوچه کمالی ، خانه موزه بازار
📸@safar_ba_mehdi
سفرنگار
@safarnegar
Forwarded from فرهنگ و منش پارسی
#شاهنامه و زبان فارسی، حافظ فرهنگ ایرانی
درخت اندیشۀ ایرانی زمانی به بار نهایی نشست که شاهنامه آفریده شد. همۀ آنچه باید گفته شود در این کتاب گفته شد.
با آمدن شاهنامه ایرانی خیالش راحت شد که از نو به خانۀ خود بازگشته است. اگر حصارهای مرزی برداشته شده بودند، یک حصار فرهنگی گرد او پدید آمد «که از باد و باران نیابد گزند» تا او بتواند در درون آن بگوید من من هستم.
زبان فارسی و شاهنامه سرنوشت ایران را تغییر دادند. ایران از نو سرزمینی شد مطرح، تأثیرگذار که فراتر از مرزهایش حرکت میکند. قلمرو امپراتوری زبان و فرهنگ ایران از قلمرو هخامنشیان وسیع‌تر گشت. اگر یک در بسته شد، یعنی در سیادت سیاسی، دری دیگر باز شد. این یکی پایدارتر و آسیب‌ناپذیرتر بود.
شاهنامه نشان داد که قدرت‌ها و شوکت‌ها و ثروت‌ها می‌روند، آنچه می‌ماند سلطنت سخن است که جوهر جان انسانی است.
#محمدعلی_اسلامی_ندوشن
زبان فارسی درحقیقت حافظ فرهنگ ایرانی شد و بار فرهنگ ملّی ما روی دوش زبان فارسی قرار گرفت؛ چه در مکان‌های مختلف و چه در طول زمان‌های متفاوت، یعنی اندیشه‌های ایرانی پیش از اسلام و آغاز دورۀ اسلامی را شاهنامه به ما رسانده و در طول زمان اساطیر ایرانی و حماسۀ ایرانی را زبان فارسی حمل کرده و به ما داده است. اگر زبان فارسی وجود نمی‌داشت و امروزه می‌خواستیم دنبال حماسه‌ها و اساطیر ایرانی برویم اولاً چیز زیادی به دست ما نمی‌رسید برای اینکه در لهجه‌ها پراکنده بود و احیاناً ربطی به یکدیگر نداشت و ثانیاً اگر می‌خواستیم چیزی بدانیم می‌بایست که پنجاه لهجه و زبان را یاد بگیریم تا مطلبی از آنها دربیاوریم، درحالی‌که اینها جمعاً و یکجا در ادب فارسی و در آثار فردوسی و دقیقی و امثال آنان آمده است.
#ذبیح_الله_صفا
💎
🆔 @maneshparsi
درخت اندیشۀ ایرانی زمانی به بار نهایی نشست که شاهنامه آفریده شد. همۀ آنچه باید گفته شود در این کتاب گفته شد.
با آمدن شاهنامه ایرانی خیالش راحت شد که از نو به خانۀ خود بازگشته است. اگر حصارهای مرزی برداشته شده بودند، یک حصار فرهنگی گرد او پدید آمد «که از باد و باران نیابد گزند» تا او بتواند در درون آن بگوید من من هستم.
زبان فارسی و شاهنامه سرنوشت ایران را تغییر دادند. ایران از نو سرزمینی شد مطرح، تأثیرگذار که فراتر از مرزهایش حرکت میکند. قلمرو امپراتوری زبان و فرهنگ ایران از قلمرو هخامنشیان وسیع‌تر گشت. اگر یک در بسته شد، یعنی در سیادت سیاسی، دری دیگر باز شد. این یکی پایدارتر و آسیب‌ناپذیرتر بود.
شاهنامه نشان داد که قدرت‌ها و شوکت‌ها و ثروت‌ها می‌روند، آنچه می‌ماند سلطنت سخن است که جوهر جان انسانی است.
#محمدعلی_اسلامی_ندوشن
زبان فارسی درحقیقت حافظ فرهنگ ایرانی شد و بار فرهنگ ملّی ما روی دوش زبان فارسی قرار گرفت؛ چه در مکان‌های مختلف و چه در طول زمان‌های متفاوت، یعنی اندیشه‌های ایرانی پیش از اسلام و آغاز دورۀ اسلامی را شاهنامه به ما رسانده و در طول زمان اساطیر ایرانی و حماسۀ ایرانی را زبان فارسی حمل کرده و به ما داده است. اگر زبان فارسی وجود نمی‌داشت و امروزه می‌خواستیم دنبال حماسه‌ها و اساطیر ایرانی برویم اولاً چیز زیادی به دست ما نمی‌رسید برای اینکه در لهجه‌ها پراکنده بود و احیاناً ربطی به یکدیگر نداشت و ثانیاً اگر می‌خواستیم چیزی بدانیم می‌بایست که پنجاه لهجه و زبان را یاد بگیریم تا مطلبی از آنها دربیاوریم، درحالی‌که اینها جمعاً و یکجا در ادب فارسی و در آثار فردوسی و دقیقی و امثال آنان آمده است.
#ذبیح_الله_صفا
💎
🆔 @maneshparsi
Forwarded from ایران‌دل | IranDel
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎥 سخنان استاد ژاله آموزگار دربارۀ همشهری خود، استاد محمد امین ریاحی خویی
دکتر محمد امین ریاحی، مردی آزاده و ایران‌‌دوست بود. او در زمان پیشه‌وری و غائله فرقه دموکرات که آذربایجان رنج‌ها کشید و برای بیرون راندن عوامل بیگانه از ایران، یک دم از پای ننشست و با سرودن اشعار پرشور و سخنرانی‌ها در آزادسازی خطۀ آذربایجان سهم فراوان یافت.
«عشق میهن» نمونه‌ای از سروده‌های اوست که آن را در ۱۳۲۴ خورشیدی ساخت و در کنار «راه نجات آذربایجان» در اسفند ۱۳۲۵ خورشیدی منتشر کرد:
خسته شد جانِ من از درد وطن، درمان کجاست؟
مُلکِ ایران گشت ویران، رحمتِ یزدان کجاست؟
لشگر افراسیاب فتنه ایران را گرفت
بهر دفع این مصائب، رستمِ دستان کجاست؟
روزگار سفله‌پرور، داد ایران را به باد
آن همه فرّ و شکوه و خرگه ایوان کجاست؟
دشمنان گویند با ما عهد و پیمان بسته‌اند
لیک در فرهنگ ایشان عهد کو، پیمان کجاست؟
اندر این ویرانه، میهن‌دوستی دیوانگی است
من شدم دیوانه، یاران بند یا زندان کجاست؟
جان مشتاقان «ریاحی» سوخت از شوقِ وطن
تا فدا سازیم جان، بازگو میهن کجاست؟
@IranDel_Channel
💢
دکتر محمد امین ریاحی، مردی آزاده و ایران‌‌دوست بود. او در زمان پیشه‌وری و غائله فرقه دموکرات که آذربایجان رنج‌ها کشید و برای بیرون راندن عوامل بیگانه از ایران، یک دم از پای ننشست و با سرودن اشعار پرشور و سخنرانی‌ها در آزادسازی خطۀ آذربایجان سهم فراوان یافت.
«عشق میهن» نمونه‌ای از سروده‌های اوست که آن را در ۱۳۲۴ خورشیدی ساخت و در کنار «راه نجات آذربایجان» در اسفند ۱۳۲۵ خورشیدی منتشر کرد:
خسته شد جانِ من از درد وطن، درمان کجاست؟
مُلکِ ایران گشت ویران، رحمتِ یزدان کجاست؟
لشگر افراسیاب فتنه ایران را گرفت
بهر دفع این مصائب، رستمِ دستان کجاست؟
روزگار سفله‌پرور، داد ایران را به باد
آن همه فرّ و شکوه و خرگه ایوان کجاست؟
دشمنان گویند با ما عهد و پیمان بسته‌اند
لیک در فرهنگ ایشان عهد کو، پیمان کجاست؟
اندر این ویرانه، میهن‌دوستی دیوانگی است
من شدم دیوانه، یاران بند یا زندان کجاست؟
جان مشتاقان «ریاحی» سوخت از شوقِ وطن
تا فدا سازیم جان، بازگو میهن کجاست؟
@IranDel_Channel
💢
سرود«اَشِم وُهو» در اوستا چنین آمده است:
اَشِم وُهو. وَهیشتِم اَستی.
اوشتا اَستی.
اوشتا اَهمایی. هیَت اَشایی. وَهیشتایی. اَشِم؛
-برگردان:
اشویی بهترین گزینش است.
روشن روانی(:خوشبختی) است.
این چنین خورسندی برای پوینده ای است که خواهان بهترین اشویی باشد.
به برداشتی ساده تر، اشویی را تنها برای ارزش اشویی خواستار باشد.
-اشویی چیست؟
بینش زرتشت در سرودهایش(:گات ها) به هنجاری(:قانونی) درست در ساختارهستی اشاره می کند،که سراسر هستی برپایه آن استوار شده و در راستای آن جنب وجوش دارد.
زرتشت این هنجار راست ودرست را «اَشا» نام نهاده است. اشا در همه ذره های آفرینش خودنمایی می کند. این واژه ارزشمند در اوستا به گونه های«اشم» و «اشه» نیز آمده است.
در گویش پارسی می توان واژگان راستی، درستی، پاکی و نیکی، مهربانی و همانند آنها را برایش یادآوری کنیم. هرگاه در رفتار مرتویی(:انسانی)فروزه اشا پویا وپایدار گردد، به چنین کسی «اشو» گفته می شود. همانند اینکه به آموزگار راستی و پیام گوی ایرانی، «اشو زرتشت» می گوییم.
سرود «اشم وُهو» یکی از سرودهای نغز اوستاست و بارها در نیایش ها سروده می شود.
اشا: هنجار راستی در هستی
اشویی: پیوستن به هنجار راستی
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
اَشِم وُهو. وَهیشتِم اَستی.
اوشتا اَستی.
اوشتا اَهمایی. هیَت اَشایی. وَهیشتایی. اَشِم؛
-برگردان:
اشویی بهترین گزینش است.
روشن روانی(:خوشبختی) است.
این چنین خورسندی برای پوینده ای است که خواهان بهترین اشویی باشد.
به برداشتی ساده تر، اشویی را تنها برای ارزش اشویی خواستار باشد.
-اشویی چیست؟
بینش زرتشت در سرودهایش(:گات ها) به هنجاری(:قانونی) درست در ساختارهستی اشاره می کند،که سراسر هستی برپایه آن استوار شده و در راستای آن جنب وجوش دارد.
زرتشت این هنجار راست ودرست را «اَشا» نام نهاده است. اشا در همه ذره های آفرینش خودنمایی می کند. این واژه ارزشمند در اوستا به گونه های«اشم» و «اشه» نیز آمده است.
در گویش پارسی می توان واژگان راستی، درستی، پاکی و نیکی، مهربانی و همانند آنها را برایش یادآوری کنیم. هرگاه در رفتار مرتویی(:انسانی)فروزه اشا پویا وپایدار گردد، به چنین کسی «اشو» گفته می شود. همانند اینکه به آموزگار راستی و پیام گوی ایرانی، «اشو زرتشت» می گوییم.
سرود «اشم وُهو» یکی از سرودهای نغز اوستاست و بارها در نیایش ها سروده می شود.
اشا: هنجار راستی در هستی
اشویی: پیوستن به هنجار راستی
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز دین ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
سه شنبه: ۲۲ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۱ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
11.06.2024
🌷🌷🌷
🔹دین:
- بیست وچهارمین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی ویژه مزدیسنان روز «دین» نام دارد.
- «دین» برگرفته از واژه دَاِنَه در اوستاست که به چمار(:معنی) وژدان بیدار، بینش آگاهانه و نگرش درونی می باشد.
- دَاِنَه (دین= وژدان آگاه) از آغاز در نهاد هر کسی جای داده شده تا بتواند در زندگی با نیروی آن راه اَشا (راستی و درستی) را با خردمندی جستجو کرده و گزینش کند تا در آن گام بردارد.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز دین ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
سه شنبه: ۲۲ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۱ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
11.06.2024
🌷🌷🌷
🔹دین:
- بیست وچهارمین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی ویژه مزدیسنان روز «دین» نام دارد.
- «دین» برگرفته از واژه دَاِنَه در اوستاست که به چمار(:معنی) وژدان بیدار، بینش آگاهانه و نگرش درونی می باشد.
- دَاِنَه (دین= وژدان آگاه) از آغاز در نهاد هر کسی جای داده شده تا بتواند در زندگی با نیروی آن راه اَشا (راستی و درستی) را با خردمندی جستجو کرده و گزینش کند تا در آن گام بردارد.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
📜🕯️🖋️ اخلاق و مردم داری در تفکر انوشیروان
✅ توجه شاه به مردم از ارکان اساسی حکومت زردشتی میباشد. در دینکرد سوم شاه آرمانی دین زردشتی یعنی گشتاسپ،
اینگونه معرفی شده است: «آن که مردم را دوست دارترین و پذیرنده ترین است.» در همین کتاب گفته شده است که برابر آموزشهای دین بهی زردشت وارترین خیم و خوی ها عشق به مردم است. کورش نیز در استوانه خود گفته است مردوک او را برای رهایی مردم بابل از جور و ستم برگزیده است.
✅ داریوش نیز پس از کورش به این سیاست مردم داری ادامه داد به گزارش پولیانوس داریوش به شهربانها فرمان داد تا میزان مالیاتی که مردم هر شهربانی قادر به پرداخت آن بودند را برآورد کنند و چون مقدارش مشخص شد داریوش آن را نصف کرد تا بر مردم فشاری تحمیل نشود. سخنانی که مسکویه در تجارب الامم به منوچهر پیشدادی منتسب میکند بی تردید ریشه در ادبیات دورۀ ساسانی دارد در این گزارش منوچهر می گوید، شهریار را بر مردم حقی است و مردم را بر وی حقی؛ حق شهریار بر آن است که از او فرمان برند و با او یک رنگ باشند و با دشمنانش بجنگند حق مردم بر شهریار آن است که روزیشان به هنگام دهد... حق مردم بر شهریار آن است که در کارشان نیک بنگرد با ایشان مهر ورزد بیش از توان بارشان نکند. اگر گرفتار شوند و بهره شان به آسیبی آسمانی یا زیانی زمینی کاستی پذیرد، به همان اندازه از باج بکاهد و اگر به پیشامدی، خواسته از دست دهند، یاریشان کند تا در آباد کردن توانا شوند.»
✅ در این گزارش ردپای اصلاحات خسرو را میتوان بازیافت و چه بسا خود متن از روزگار خسرو انوشیروان باشد بنا به گزارش طبری ،انوشیروان پس از اصلاحات مالیاتی فرمان داد تا از مالیات کسانی که به زراعت و محصولشان آسیبی رسیده، به نسبت زیانشان کم کنند این گزارش با سخنان منوچهر نزدیکی بسیاری دارد. همچنین
به گزارش ثعالبی انوشیروان برای آبادسازی زمینهای زراعی به مردم وام می داد که با بخش پایانی سخن منوچهر هماهنگی زیادی دارد.
در رابطه با بخشش به فقرا در متن اندرزنامه منتسب به خسرو آمده است: «به دهش درویشان سپوز و بستاری نکنید بنگرید که چگونه فرمانروایی از بین رود خواسته بشود، مال ستبر، عشق و دشخواری و درویشی بگذرد.» به راستی نیز در زمان او و پدرش بود که سازمان حمایت از درویشان و دادور برای حمایت از اقشار ضعیف جامعه تأسیس شد.
📙منبع:#موازین_دینی_و_اخلاقی_در_کشورداری_خسرو_انوشیروان
📙نویسنده:#جناب_آقای_امین_بابادی_دانشجوی_دکترای_تاریخ_ایران_باستان_دانشگاه_تهران
🆔@conference_iranvich🔥
✅ توجه شاه به مردم از ارکان اساسی حکومت زردشتی میباشد. در دینکرد سوم شاه آرمانی دین زردشتی یعنی گشتاسپ،
اینگونه معرفی شده است: «آن که مردم را دوست دارترین و پذیرنده ترین است.» در همین کتاب گفته شده است که برابر آموزشهای دین بهی زردشت وارترین خیم و خوی ها عشق به مردم است. کورش نیز در استوانه خود گفته است مردوک او را برای رهایی مردم بابل از جور و ستم برگزیده است.
✅ داریوش نیز پس از کورش به این سیاست مردم داری ادامه داد به گزارش پولیانوس داریوش به شهربانها فرمان داد تا میزان مالیاتی که مردم هر شهربانی قادر به پرداخت آن بودند را برآورد کنند و چون مقدارش مشخص شد داریوش آن را نصف کرد تا بر مردم فشاری تحمیل نشود. سخنانی که مسکویه در تجارب الامم به منوچهر پیشدادی منتسب میکند بی تردید ریشه در ادبیات دورۀ ساسانی دارد در این گزارش منوچهر می گوید، شهریار را بر مردم حقی است و مردم را بر وی حقی؛ حق شهریار بر آن است که از او فرمان برند و با او یک رنگ باشند و با دشمنانش بجنگند حق مردم بر شهریار آن است که روزیشان به هنگام دهد... حق مردم بر شهریار آن است که در کارشان نیک بنگرد با ایشان مهر ورزد بیش از توان بارشان نکند. اگر گرفتار شوند و بهره شان به آسیبی آسمانی یا زیانی زمینی کاستی پذیرد، به همان اندازه از باج بکاهد و اگر به پیشامدی، خواسته از دست دهند، یاریشان کند تا در آباد کردن توانا شوند.»
✅ در این گزارش ردپای اصلاحات خسرو را میتوان بازیافت و چه بسا خود متن از روزگار خسرو انوشیروان باشد بنا به گزارش طبری ،انوشیروان پس از اصلاحات مالیاتی فرمان داد تا از مالیات کسانی که به زراعت و محصولشان آسیبی رسیده، به نسبت زیانشان کم کنند این گزارش با سخنان منوچهر نزدیکی بسیاری دارد. همچنین
به گزارش ثعالبی انوشیروان برای آبادسازی زمینهای زراعی به مردم وام می داد که با بخش پایانی سخن منوچهر هماهنگی زیادی دارد.
در رابطه با بخشش به فقرا در متن اندرزنامه منتسب به خسرو آمده است: «به دهش درویشان سپوز و بستاری نکنید بنگرید که چگونه فرمانروایی از بین رود خواسته بشود، مال ستبر، عشق و دشخواری و درویشی بگذرد.» به راستی نیز در زمان او و پدرش بود که سازمان حمایت از درویشان و دادور برای حمایت از اقشار ضعیف جامعه تأسیس شد.
📙منبع:#موازین_دینی_و_اخلاقی_در_کشورداری_خسرو_انوشیروان
📙نویسنده:#جناب_آقای_امین_بابادی_دانشجوی_دکترای_تاریخ_ایران_باستان_دانشگاه_تهران
🆔@conference_iranvich🔥
☆ سرود اوستایی یتا اهو ☆
یَتا اَهو وَئیریُو.
اَتا رَتوش. اَشات چیت. هَچا..
وَنگهِئوش. دَزدا. مَنَنگهُو.
شیَئُوتَنَه نام . اَنگِه اوش. مَزدایی..
خشَترِم چا. اَهورایی آ .
ییم . دریگُوبیُو. دَدَت. واستارِم..
Yaθā . ahu . vairyo
Aθā . ratuš . ašāt-čit . hačā
Vangheuš.dazdā.manangho.šyaoθananām. angheuš. Mazdāi…
Xšaθrem-čā.Ahurāi.a … yim.drigubyo.dadat.vāstārem
این سرود، یک شعر سه فردی (مصراعی) است که هرفردِ آن دارای شانزده آهنگ (سیلاب) است و در وزنِ شعری همانند نخستین بخش از سرود های زرتشت (اَهنَوَد گات) است به همین روی اَهونَه وَر نیز نام گرفته است.
سرود : "یتا اهو" در کنارسرود دیگری از اوستا به نام "اَشِم وُهو"، هریک با شمارگانی ویژه بارها در نیایش های اوستایی خوانده می شود. یتااهو وئیریو درنیایش ها گاهی یکبار هنگامی دوبار ودر آیین هایی چهار و بیست ویکبار سروده می شود. برگردان هریک ازواژگان این سرود چنین است:
بخش نخست:
یَتا: بدین سان، چنانکه
اَهو: هستی، زندگی، زنده بودن
وَئیریُو: آرزو شده، آرمانی، خوش آیند
و با ترکیب آنها یتا اهووَئیریُو= زندگی آرمانی و آرزو شده
رَتوش: رَد، پیشوای مینوی، آموزگارِدین که با نگرش به زمانِ سُرایش این سرود بیگمان درآن زمان این ویژگی ها به اشوزرتشت نسبت داده شده است.
اَشات: اشا، هنجار راستی درهستی، درستی
اَشات چیت هچا: باهنجار، سرشار از راستی
بنابراین برداشت از نخستین بخش چنین است: جهان آرمانی آنچنان که آموزگارراستی (زرتشت) آرزو می کند، باهنجاروسرشارازراستی است.
بخش دوم :
وَنگهئوش: نیک، نَغز، درست
دَزدا: پیشکش، هدیه، بخشش
مَنَنگهُو: منش، اندیشه، آگاهی
وَنگهئوش دَزدا مَنَنگهُو= بخشش نیک اندیشی
شیَه اُتنه َنام: کردار، رفتار، عملکرد
اَنگه اوش: هستی، گیتی، زندگی
مَزدایی: مزدا، دانایی وآگاهی بیکران
بنابراین برداشت از بخش دوم = بخشش نیک اندیشی برای رفتارنغزدرزندگی وهماهنگ با خواست اهورامزداست.
بخش پایانی:
خشَترِم: شهریاری مینوی، پادشاهی برخویشتن
اَهورایی: هستی مند، پروردگار،
دریگُوبیوُ: راستکاران بی چیز، پارسایان، دینداران بی نیاز
دَدَت: دادن، بخشیدن، سازش کردن
واستارم: نگاهبان، پاسدار، یاری کننده
برداشت از مصراع پایانی= شهریاری مینوی اهورا نگاهبان پارسایان است.
برگردان پارسی سرود وَرجاوند (:مقدس) "یتااهو وئیریُو" که یکی ازنیایش های نیکِ اوستا درهات بیست وهفت، یسنای پیش از گاتاهااست، چنین خواهد بود.
جهان آرمانی؛
آنچنانکه آموزگار راستی (زرتشت) آرزودارد،
جهانی است باهنجار وبرپایه راستی.
نیک منشی؛
بهترین پیشکش برای راستی پویان است.
نیروی اهورایی؛
یاور وپشتیبان پارسایان خواهد بود.
برگرفته از تارنمای موبد نیکنام
www.kniknam.com
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
یَتا اَهو وَئیریُو.
اَتا رَتوش. اَشات چیت. هَچا..
وَنگهِئوش. دَزدا. مَنَنگهُو.
شیَئُوتَنَه نام . اَنگِه اوش. مَزدایی..
خشَترِم چا. اَهورایی آ .
ییم . دریگُوبیُو. دَدَت. واستارِم..
Yaθā . ahu . vairyo
Aθā . ratuš . ašāt-čit . hačā
Vangheuš.dazdā.manangho.šyaoθananām. angheuš. Mazdāi…
Xšaθrem-čā.Ahurāi.a … yim.drigubyo.dadat.vāstārem
این سرود، یک شعر سه فردی (مصراعی) است که هرفردِ آن دارای شانزده آهنگ (سیلاب) است و در وزنِ شعری همانند نخستین بخش از سرود های زرتشت (اَهنَوَد گات) است به همین روی اَهونَه وَر نیز نام گرفته است.
سرود : "یتا اهو" در کنارسرود دیگری از اوستا به نام "اَشِم وُهو"، هریک با شمارگانی ویژه بارها در نیایش های اوستایی خوانده می شود. یتااهو وئیریو درنیایش ها گاهی یکبار هنگامی دوبار ودر آیین هایی چهار و بیست ویکبار سروده می شود. برگردان هریک ازواژگان این سرود چنین است:
بخش نخست:
یَتا: بدین سان، چنانکه
اَهو: هستی، زندگی، زنده بودن
وَئیریُو: آرزو شده، آرمانی، خوش آیند
و با ترکیب آنها یتا اهووَئیریُو= زندگی آرمانی و آرزو شده
رَتوش: رَد، پیشوای مینوی، آموزگارِدین که با نگرش به زمانِ سُرایش این سرود بیگمان درآن زمان این ویژگی ها به اشوزرتشت نسبت داده شده است.
اَشات: اشا، هنجار راستی درهستی، درستی
اَشات چیت هچا: باهنجار، سرشار از راستی
بنابراین برداشت از نخستین بخش چنین است: جهان آرمانی آنچنان که آموزگارراستی (زرتشت) آرزو می کند، باهنجاروسرشارازراستی است.
بخش دوم :
وَنگهئوش: نیک، نَغز، درست
دَزدا: پیشکش، هدیه، بخشش
مَنَنگهُو: منش، اندیشه، آگاهی
وَنگهئوش دَزدا مَنَنگهُو= بخشش نیک اندیشی
شیَه اُتنه َنام: کردار، رفتار، عملکرد
اَنگه اوش: هستی، گیتی، زندگی
مَزدایی: مزدا، دانایی وآگاهی بیکران
بنابراین برداشت از بخش دوم = بخشش نیک اندیشی برای رفتارنغزدرزندگی وهماهنگ با خواست اهورامزداست.
بخش پایانی:
خشَترِم: شهریاری مینوی، پادشاهی برخویشتن
اَهورایی: هستی مند، پروردگار،
دریگُوبیوُ: راستکاران بی چیز، پارسایان، دینداران بی نیاز
دَدَت: دادن، بخشیدن، سازش کردن
واستارم: نگاهبان، پاسدار، یاری کننده
برداشت از مصراع پایانی= شهریاری مینوی اهورا نگاهبان پارسایان است.
برگردان پارسی سرود وَرجاوند (:مقدس) "یتااهو وئیریُو" که یکی ازنیایش های نیکِ اوستا درهات بیست وهفت، یسنای پیش از گاتاهااست، چنین خواهد بود.
جهان آرمانی؛
آنچنانکه آموزگار راستی (زرتشت) آرزودارد،
جهانی است باهنجار وبرپایه راستی.
نیک منشی؛
بهترین پیشکش برای راستی پویان است.
نیروی اهورایی؛
یاور وپشتیبان پارسایان خواهد بود.
برگرفته از تارنمای موبد نیکنام
www.kniknam.com
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
امروز
به روز فیروز و فرخ
روز ارد ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
چهارشنبه: ۲۳ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۲ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
12.06.2024
🌷🌷🌷
🔹اَرد:
- بیست وپنجمین روز هرماه در گاه‌شماری ترادادی(سنتی) مزدیسنان "ارد" نام دارد.
- ایزد ارد یا «اَرت»، در اوستا به ریخت «اَشی وَنگوهی» آمده است که چمار(:معنی) آن؛ توانگری، بی نیازی، خواسته و دارایی است.
- آموزه های اشوزرتشت آرامش درونی را همراه با توانگری و به‌دست آوردن خواسته و دارایی سفارش میکند.
- پیروان این بینش، برای به دست آوردن و رسیدن به خواسته‌های خود از راه درست و راست، کار و کوشش را گزینش کرده و از بیکاری، تنبلی و کاهلی پرهیز میکند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
به روز فیروز و فرخ
روز ارد ،از ماهِ خورداد
سال ۳۷۶۲ ترادادی مزدیسنا
برابر با
چهارشنبه: ۲۳ خورداد ماه،
به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۲ ژوئن ۲۰۲۴ ترسایی
12.06.2024
🌷🌷🌷
🔹اَرد:
- بیست وپنجمین روز هرماه در گاه‌شماری ترادادی(سنتی) مزدیسنان "ارد" نام دارد.
- ایزد ارد یا «اَرت»، در اوستا به ریخت «اَشی وَنگوهی» آمده است که چمار(:معنی) آن؛ توانگری، بی نیازی، خواسته و دارایی است.
- آموزه های اشوزرتشت آرامش درونی را همراه با توانگری و به‌دست آوردن خواسته و دارایی سفارش میکند.
- پیروان این بینش، برای به دست آوردن و رسیدن به خواسته‌های خود از راه درست و راست، کار و کوشش را گزینش کرده و از بیکاری، تنبلی و کاهلی پرهیز میکند.
🪻🌸🪻
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33
کتابی که احکام دین زرتشت در آن نوشته شده باشد کدام است؟
پاسخ:
موبد نیکنام
زرتشت در سرودهای خود دستوری برای زندگی روزانه و فردی(:احکام) یادآوری نکرده است. بینش زرتشت استفاده از نوشیدنی ها، خوردن خوراک، پوشیدن جامه، شستن دست و روی، گام برداشتن، حلال وحرام و مانند اینها را به دانش زمان ومکان واگذار کرده است.
چون دین زرتشت شیوه دانایی و خردمندی را به مرتوگان(بشر) سفارش می کند؛
بنابراین دانش بهداشت،
دانش پیشگیری و درمان،
دانش پاسداشت از زاستار(:طبیعت)،
شیوه دادگستری، بازرگانی،
آموزه های روانشناسی،
راهکار پزشکی به شیوه گوناگون،
دانش جامعه شناسی و بازرگانی،
و دانش های دیگر که شناخته شده و پیوسته با اندیشه جهانی گسترش دارند.
،پاسخگوی نیازهای فرد و هازمان(جامعه) خواهند بود.
نیازی نیست تا در دین احکامی آمده باشد که برگرفته از دانش هزار سال پیش مرتوگان باشد.
در ایران باستان شیوه های گوناگونی که هر دوره با دانش آن زمان پدیدار شده اند، در نسک(:کتاب) هایی مانند «وَندیداد» به یادگار مانده است.
در روزگار ساسانی نیز نوشته هایی مانند"شایست، ناشایست" به یادگار مانده که هریک در زمان خود ارزش(:اعتبار) وکاربرد خوبی داشته است ولی با پیشرفت دانش زمان، ارزش اینگونه دستورها نیز کاهش یافته است و کسی از آنها بهره نمی گیرد زیرا با دانش پیشرفته کنونی، جایگزین های بهتر، ساده تر و کاربردی تری در اختیار همگان قرار گرفته است.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵
پاسخ:
موبد نیکنام
زرتشت در سرودهای خود دستوری برای زندگی روزانه و فردی(:احکام) یادآوری نکرده است. بینش زرتشت استفاده از نوشیدنی ها، خوردن خوراک، پوشیدن جامه، شستن دست و روی، گام برداشتن، حلال وحرام و مانند اینها را به دانش زمان ومکان واگذار کرده است.
چون دین زرتشت شیوه دانایی و خردمندی را به مرتوگان(بشر) سفارش می کند؛
بنابراین دانش بهداشت،
دانش پیشگیری و درمان،
دانش پاسداشت از زاستار(:طبیعت)،
شیوه دادگستری، بازرگانی،
آموزه های روانشناسی،
راهکار پزشکی به شیوه گوناگون،
دانش جامعه شناسی و بازرگانی،
و دانش های دیگر که شناخته شده و پیوسته با اندیشه جهانی گسترش دارند.
،پاسخگوی نیازهای فرد و هازمان(جامعه) خواهند بود.
نیازی نیست تا در دین احکامی آمده باشد که برگرفته از دانش هزار سال پیش مرتوگان باشد.
در ایران باستان شیوه های گوناگونی که هر دوره با دانش آن زمان پدیدار شده اند، در نسک(:کتاب) هایی مانند «وَندیداد» به یادگار مانده است.
در روزگار ساسانی نیز نوشته هایی مانند"شایست، ناشایست" به یادگار مانده که هریک در زمان خود ارزش(:اعتبار) وکاربرد خوبی داشته است ولی با پیشرفت دانش زمان، ارزش اینگونه دستورها نیز کاهش یافته است و کسی از آنها بهره نمی گیرد زیرا با دانش پیشرفته کنونی، جایگزین های بهتر، ساده تر و کاربردی تری در اختیار همگان قرار گرفته است.
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵