شوشتر پایتخت سازه‌های آبی جهان
‌‌
🔹هر بار که به مجموعه آبشارهای شوشتر میرم‌ درست وقتی که محو تماشای زیبایی هاش می‌شم کاملا ذهنم درگیر این می‌شه که هزاران سال قبل مردمانی زندگی می‌کردن که آبشار مصنوعی درست می کردن و برای آسیاب هاشون استفاده می‌کردن، سیستم آبرسانی شهر رو تامین می کردن و زمین های کشاورزیشون بهش وابسته بوده.

🔹حقیقتا سازه های آبی شوشتر در نوع خودشون بی نظیر و بی تکرارن و قطعا دیدن این همه شکوه و عظمت معماری آبی شما رو شیفته‌ی خودش می‌کنه.

  ‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌        
💎
🆔 @maneshparsi

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ ارد از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
پنجشنبه: ۱۹ بهمن‌ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

۸ فوریه ۲۰۲۴ ترسایی
08.02.2024

🔹اَرد:
- بیست‌ وپنجمین روز هرماه در گاه‌شماری ترادادی(سنتی) مزدیسنان "ارد" نام دارد. 

- ایزد ارد یا «اَرت»، در اوستا  به ریخت «اَشی وَنگوهی» آمده است که چمار(:معنی) آن؛ توانگری، بی نیازی، خواسته و دارایی است.

- آموزه های اشوزرتشت آرامش درونی را همراه با توان‌گری و به‌دست آوردن خواسته‌ و دارایی سفارش می‌کند.

- پیروان این بینش، برای به دست آوردن و رسیدن  به خواسته‌های خود از راه درست و راست، کار و کوشش را گزینش کرده و از بیکاری،  تنبلی و کاهلی پرهیز می‌کند.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

#جایگاه_موبد_در_هازمان_مزدیسنی

#موبد_کورش_نیکنام

واژه «موبَد» از واژه «مَگوپَت» در اوستا برگرفته شده که به چِمار(:معنی)دانا است.
به روزگار باستان، کسانی که بیشتر از دیگران دانش های گوناگون زندگی را باتجربه و در نزد دانایان فراگرفته بودند وبه راهنمایی مرتوگان(:بشر) می پرداختند، «مگوپتان» (:دانایان) نامیده می شدند.

چون این افراد آگاهی آموزه های دینی را نیز دنبال می کردند، به پیشوایان دینی نیز نام آور (:معروف) شدند.

آنها بایستی ویژگی های یک فرد آگاه، دانا، فرهیخته، پارسا، نیک اندیش، خوش گفتار و درست کردار را داشته باشند. باساده زیستی خود، الگوی زندگی برای دیگران نیز باشند.

از هنگامی که موبدان در زمان ساسانی برآن شدند تا دولت وپادشاهی را نیز دردست بگیرند، به نیروی سیاسی پیش بینی نشده ای در تاریخ دین زرتشتی دست یافتند. در این دوران به شوند(:دلیل) آشنایی از جایگاه پیشوایان دینی(:روحانیان) پس از آن که در ایران نیز نیایشگاه کنیسه، کلیسا ومعبدهایی را برای پیروان خود برپا کرده بودند، برخی از موبدان آن زمان نیز جایگاه خود را بالاتر از دیگران پنداشته وهمانند پیشوایان دین های دیگر، باوری نادرست را دراندیشه مردم جایگزین کردند که آنان چاپار(:واسطه و رابطه) بین مَرتو(:انسان) و خداوند خواهند بود.

آشکار است که بینش زرتشت، چنین باوری را نمی پذیرد، اشوزرتشت که در جایگاه آموزگار و پیام آور راستی برای مردم جهان، از آن زمان تاکنون بوده نیز هیچگاه خود را بالاتر از دیگران ندانسته وچاپار بین مَرتو واهورامزدا ندانسته است.
اکنون نیز کسی که خود را به جایگاه مَگوپَت(:موبد، آگاه ودانا) رسانده است.  پوشش ویژه موبدی برتن کروه است.
تنها شایستگی شناخت وراهنمایی دیگران به راه راستی وآیین خردمندی را داشته وخویشکاری دیگری ندارد.

شاید موبدانی نیز باشند که خویش را همچنان برتر وبرجسته تر از دیگران بدانند که باور تنومی(:شخصی) آنان خواهد بود.

موبدان از دوران ساسانی،  همانند دیگر پیشه ها مانند آهنگری، کشاورزی، دبیری، ارتشی و  ...پیشه پدران خویش را آموزش دیده وپیوسته با نگهداری وخوانش اوستا، از دین وفرهنگ نیاکان پاسداری کرده اند.
از نیم سده پیش فرزندان موبدان با فراگیری دانش های دیگر به پیشه های دیگر مانند پزشکی، مهندسی، دبیری  وپیشه آزاد، روی آوردند. بدین روی پیشوایان دینی برای برگزاری آیین درگذشتگان، جشن ومراسم کمیاب شدند، به همین روی فرزندان دیگری با آموزه های دینی وبرگزاری مراسم، پوشش سپید موبدی برتن کرده، به این کار روی آوردند.  آنان جایگزین موبدان ترادادی در هازمان زرتشتی شدند. گاهی به آنان موبدیار گفته می شود.

«موبدیار»، یک واژه ساختگی پس از انقلاب اسلامی در ایران است که نادرست بوده ودر فرهنگ دینی زرتشتیان جایگاهی ندارد. زیرا تا پیش ازانقلاب ایران، هیچگاه چنین واژه ای به کار نرفته است وبرای زرتشتیان کشورهای دیگر نیز واژه «موبدیار» تازگی دارد.

 نام وجایگاه پیشوایان دینی به یادگار مانده از روزگار باستان چنین است:

موبد یا مَگوپت(:دانای دین).
هیربَد(:آموزگاردینی).
دَهموبَد(:همکار موبد)
اینها سه جایگاه کسانی بوده، که در بخش دینی خدمتگزار همبودگاه(:جامعه) زرتشتی بوده اند.
در زمان ساسانی برای اینکه همانند فرهنگ دیگران، وَچَر (:فتوا) ودستورهای تازه ای نیز از سوی موبدان به مَرتوها(:مردم) رسانده شود.
برخی از موبدان برگزیده شدند و به نام وجایگاه "دستور" می رسیدند که بازهم در بینش زرتشت، «امر کردن، جبر و دستور» دادن سفارش نشده است.

پیام آور وآموزگار ایرانی، مرتو وانسان را در گزینش خود آزاد می داند بنابراین شایسته تر اینکه بهترین گفته ها با گوش شنیده شود، سپس هرکس برپایه دانایی وخرد راه خویش را برگزیند.

در ادبیات پهلوی زمان ساسانی، سالها وسده ها پس از آن، راهکارها ودستوراتی به یادگار مانده که تراوش یافته ذهن پیشوایان آن دوران است که گاهی خود را بالاتر از دیگران به حساب آورده وخویشکاری(:وظیفه، تکلیف) برای دیگران برگزیده اند که بینش زرتشت این شیوه را نیز نمی پذیرد.


🔥🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ اشتاد از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
آدینه: ۲۰ بهمن‌ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

۹ فوریه ۲۰۲۴ ترسایی
09.02.2024

🔹اَشتاد:
- بیست‌وششمین روز هر ماه در گاه‌شماری ترادادی(سنتی) زرتشتیان "اشتاد" نام دارد.

- «اَشتاد» به چَمار(:معنی) راستی و درستی است.

- واژه‌ اشتاد در اوستا به ریخت اَرشتاد یا ارشتات بوده که اکنون اشتاد بیان می شود.

- ايزد اشتاد همکار و یاور امشاسپند «اُمُرداد» بوده و در اوستا به چمار «کار و دادخواهی» هم آمده است.

- در استوره  ایرانی، اشتاد نام یک ایزدبانو است واین ایزد، راهنمای مینویان و گیتیان است.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۰ بهمن زادروز ابراهیم پورداوود

(زاده ۲۰ بهمن ۱۲۶۴ رشت -- درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۴۷ تهران) حقوقدان، مترجم و زبانشناس

او سال ۱۲۸۷ در مدرسه لوییک بیروت،  زبان و ادبیات فرانسه فراگرفت و شهریور ۱۲۸۹ به فرانسه رفت و با محمدعلی جمالزاده آشنا شد.
سال ۱۲۹۲ با یاری محمد قزوینی نشریه ایرانشهر را منتشر ساخت و در۱۲۹۳ به بغداد رفت و در  همان سال به یاری جمالزاده روزنامه رستخیز را انتشار داد.
سال ۱۲۹۵ در دانشگاه برلین و سپس در دانشکده ارلانگن به ادامه تحصیل در رشته حقوق پرداخت و در آنجا با تقی‌زاده آشنا شد و در نشر مجله کاوه با او همکاری کرد. همکاری با تقی‌زاده و نیز با محمد قزوینی و آشنایی با خاورشناسان آلمانی از جمله یوزف مارکوارت تأثیری ژرف بر اندیشه او نهاد و او را بیش از پیش به تحصیل و تحقیق درباره ایران باستان علاقه‌مند ساخت. در ۱۳۰۳ به همراه خانواده به ایران بازگشت و در مهر ۱۳۰۴ به دنبال دعوت پارسیان هند به هندوستان رفت. دو سال و نیم در آنجا ماند و به انتشار بخشی از ادبیات مزدیسنا و گزارش اوستا پرداخت و چند سخنرانی درباره تمدن ایران باستان از جمله شرح آتش بهرام، پیشوایان دین مزدیسنا، تقویم و فرق دین مزدیسنا، زبان فارسی، فروردین، دروغ و ایران قدیم و نو ایراد کرد.
در ۱۳۱۱ به دنبال درخواست رابیندرانات تاگور از سوی دولت ایران برای تدریس فرهنگ ایران باستان به هند رفت و در دانشگاه ویسوبهارتی به تدریس پرداخت.
در ۱۳۱۲ از بمبئی به آلمان رفت و به ادامه کار ترجمه و گزارش اوستا پرداخت و سرانجام در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و در دانشکده حقوق و دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و در ۱۳۱۷ عضو پیوسته فرهنگستان ایران شد.
به مناسبت شصتمین زادروز وی، مجلس جشن باشکوهی در تالار اجتماعات دانشسرای عالی تهران با حضور استادان و دانشمندان و دانشجویان و شخصیت‌های کشور برپا شد و به همین مناسبت در ۱۶ مهر ۱۳۲۵ یادنامه‌ای در دو مجلد تدوین و چاپ شد. یکی به فارسی با مقاله‌ای مفصل از محمد معین درباره او و دیگری حاوی مقالات خاورشناسان به زبان‌های بیگانه بود.
وی در ۱۳۴۲ از دانشگاه تهران بازنشسته شد و در ۱۳۴۶ عنوان استاد ممتاز دانشگاه را به دست آورد. از زمان بازنشستگی به بعد، اوقاتش را به مطالعه و پژوهش گذراند و کمتر در مجامع دیده شد.
او ایران‌شناس، اوستاشناس و نخستین مترجم اوستا و استاد فرهنگ ایران باستان و زبان اوستایی در دانشگاه تهران بود.
بوته بادام زمينى را او از اروپا به ايران آورد و در آستانه اشرفيه پرورش داد.
آرامگاه وی در رشت است.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#ابراهیم_پورداود، ز

ه💚💖💚💖💚💖💚💖💚💖💚ه

    بس آفرین بادا بر این سه یارِ نیکو
       زرتشت آموزنده‌ی پندارِ نیکو
   کوروش نکو فرمانده‌ی کردارِ نیکو
    فردوسی آن گوینده‌ی گفتارِ نیکو

  زرتشت و آیینش اوستا، درسِ ایمان
کوروش ومنشورش حقوقِ نسلِ انسان
  فردوسی و شهنامه‌‌اش سیمای ایران
       پاینده  بادا  یادگارانِ  نیاکان

            🙏 (م.ر.عرفانیان) 🙏
ه💚💖💚💖💚💖💚💖💚💖💚ه

دومین چشمه دریاچه ارومیه هم پر از آب شد

در روزهای گذشته تصاویری از پر آب شدن چشمه‌ای در اطراف دریاچه ارومیه طی بارش های اخیر منتشر شده است و دیروز نیز این فیلم جدید که ادعا شده دومین چشمه‌ای است که در آن منطقه و در اطراف دریاچه پر آب شده، در فضای مجازی منتشر شد که هنوز رد یا تأیید نشده است.

یکی از مهم‌ترین دلایل خشک شدن دریاچه ارومیه خشک شدن چشمه‌های کف دریاچه و اطراف آن است. فیلم اولی که از پر آب شدن چشمه‌ای در دریاچه ارومیه منتشر شد و صحت آن نیز تأیید شد امید را در دل بسیاری زنده کرد که با جوشیدن چشمه‌های دیگر دریاچه ارومیه رمق تازه‌ای بگیرد. جوشیدن هر چشمه‌ای در آن منطقه امید دوستداران محیط زیست و مردم منطقه و ایران را به بازگشت وضعیت دریاچه ارومیه به روزهای خوش و پر آبی پر رنگ می‌کند.



#تحلیل_زمانه
🌍 @TahlilZamane

‍ بیستم بهمن‌ماه زادروز ابراهیم پورداود

اگر پرسی ز کیش پور داود
جوان پارسی ایران پرستد

پورداود در سال‌های پس از جنگ دوم جهانی انجمن ایران‌شناسی را بنیاد گذارد و در مدرسۀ فیروزبهرام کلاس‌هایی برای تدریس زبان‌ها و فرهنگ باستانی ایران به وجود آورد. خود نیز آنجا افاضه می‌کرد. چون دانش‌آموز سال‌های ادبی دبیرستان بودم به سخنرانی‌های او می‌رفتم و سعادتی نصیب شد که با او آشنایی نزدیک پیدا کردم.
پورداود در تحقیقات علمی خود روش دانشمندان آلمانی را به کار می‌بست. مخصوصاً از حیث نشان دادن مراجع متعدد و حاشیه‌های زیاد کاملاً تحت تأثیر آنان بود. در فارسی‌نویسی میانه‌رو بود. اگرچه از استعمال لغات عربی دوری می‌جست و می‌کوشید کمتر در نوشته‌اش بیاید، از لغت‌سازی هم پرهیز داشت. نثرش نمکی مخصوص به خود داشت، شاید برای عده‌ای سنگین و دور از اسلوب می‌نمود.
آنان که سرگذشت پورداود را نشنیده‌اند نمی‌دانند که وی سری داشته پر از سودا و پر از شور وطن‌پرستی، آن‌چنان‌که پوراندخت‌نامه، مجموعۀ شعرهای او، گواه تواند بود.
آثار و تحقیقات اساسی و مهم پورداود را در سه قسمت باید خلاصه کرد: یکی ترجمۀ اوستاست که در نُه جلد به نام‌های گات‌ها، یشت‌ها، خرده اوستا، یسنا، یادداشت‌های گاتاها، ویسپرد نشر شده است. دیگر بررسی‌ها و پژوهش‌هایی است که دربارۀ کلمات و تعابیر و اصطلاحات و اعلام اوستا مبتنی بر آثار باستان‌شناسی و متون تاریخی و کتب خارجی مدوّن ساخته و آنها گواه وسعت اطلاعات و نشان‌دهندۀ طریقۀ او در تحقیقات باستانی است. سه‌دیگر مقالاتی است که دربارۀ گیاهان و جانوران و جنگ‌افزارها و سابقۀ استعمال و رواج آنها در ایران باستان و کلمات ساختگی عصر فرهنگستان دارد، یا مقدمه‌هایی که بر کتب دیگران مربوط به تحقیقات ایرانی نوشت و در سه کتاب فرهنگ ایران باستان و هرمزدنامه و آناهیتا انتشار داد.
پورداود استادی بود که با صداقت و دلسوزی و علاقۀ واقعی در دانشگاه تدریس کرد و شاگردان بسیاری پرورد که دکتر محمّد معین نمونۀ کامل مکتب اوست. نیز در فرهنگستان و شورای فرهنگی سلطنتی عضویت داشت و در مجامع علمی نمایندگی از سوی ایران یافته بود. خدایش در پناه آمرزش خویش شادروان نگاه داراد.

[نادره‌کاران: سوگنامۀ ناموران فرهنگی و ادبی (۱۳۰۴-۱۳۸۹)، ایرج افشار، زیر نظر بهرام، کوشیار و آرش افشار، به کوشش محمود نیکویه، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۰، ج ۱، ص ۳۱۸-۳۲۱]

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

https://www.tg-me.com/XeradsarayeFerdosiYazd

پورداود، باستان‌شناسی ملی‌گرا و میهن دوست
ابراهیم پورداود ‌فردی ملی‌گرا و میهن‌پرست بود. او گرایشی ضد سلطنت داشت و همین مشی سیاسی وی سبب شد تا به همراه محمد قزوینی و اشراف زاده‌تبریزی روزنامه ایرانشهر را در پاریس انتشار دهد و مطالب ارزنده ای همچون فجایع استبداد و سیاست قاجاریه را در آن بنویسد. در همین برهه از زمان، پارسیان هند(رییس دانشگاه دهلی) که به شخصیت علمی و ادبی پورداود پی برده بودند، او را به هندوستان دعوت کردند. پورداود در آنجا بود که تصمیم گرفت تا به ترجمه و انتشار بخشی از مزدیسنا و گزارش اوستا بپردازد. در واقع ترجمه اوستا به فارسی از مهم ترین آثار پورداود به شمار می‌رود. او خدمات علمی و برجسته‌ای  به زبان و ادبیات ایران ارایه داد تاجایی که دانشگاه تهران به مناسبت شصتمین سالروز تولد پورداود در ۱۳۲۵ خورشیدی نشان ادبی را به او اهدا کرد و بزرگانی چون بدیع‌الزمان فروزانفر، پرویز ناتل‌خانلری، لطفعلی صورتگر و محمد معین در آن مراسم سخنرانی کردند. همچنین در این مراسم بود که علی شایگان وزیر فرهنگ وقت، نشان نخست دانش را برای نخستین بار از طرف وزارت فرهنگ به استاد پورداود اهدا کرد که متن آن چنین بود: نظر به خدمات علمی و زحماتی که استاد ارجمند ابراهیم پورداود در راه احیای فرهنگ و زبان باستان و اوستا متحمل شده رنجی که در سالیان دراز در این راه بر خود هموار داشته اند و نیز به پاس کتب متعددی که در تفسیر اوستا در نهایت استادی و تتبع، تدوین و تألیف کرده اند. اینک به مناسبت شصتمین سال تولدشان شورای دانشگاه، مراتب قدرشناسی خود را به واسطه این منشور رسما به ایشان ابلاغ می‌کندپورداود در ۱۳۴۲ خورشیدی از دانشگاه تهران بازنشسته شد و از آن زمان به بعد، اوقات خود را به مطالعه و پژوهش گذراند و کمتر در مجامع دیده شد. پورداود با بیش از نیم سده پژوهش و تألیف که از عشق سودای‌اش به ایران باستان، تاریخ و تمدن و زبان دیرینه این سرزمین نشأت می‌گرفت به جاودانگی دست یافت و قدم به فضای تاریخ گذاشت. پورداود در زمینه شعر نیز آثاری را از خود به یادگار نهاد. دیوان شعر او شامل قصیده غزل، مسمط، ترجیع‌بند و به طور کلی اشعاری است که در جنگ جهانی اول سروده و دارای موضوعات و مضامین وطنی است. چند شعر نیز مربوط به دوران جوانی و پیری او در این دیوان دیده می‌شود. پورداود دیوان خود را به نام یگانه دخترش پوراندخت‌نامه نامید. افزون بر دیوان، منظومه‌ای به نام یزدگرد شهریار نیز از آثار شعری او به شمار می رود که ۱۹۷ بیت و درباره کشته شدن یزدگردسوم، آخرین پادشاه ساسانی، است.
ابراهیم پورداود سرانجام پس از سال ها خدمت و فعالیت در راه اعتلای فرهنگ ایران زمین و آفریدن شاهکارهای فراوان در ۲۶ آبان ۱۳۴۷ چشم از دنیا فروبست.
یادش گرامی ، روانش شاد و سرای نور جایگاهش باد. 🌿
https://www.tg-me.com/+3m_91PkyC-RkNmRh

#دو_گوهر_همزاد_در_بینش_زرتشت

#موبد_کورش_نیکنام

اشوزرتشت دربینش خویش که درسرودهایی به نام گات ها آمده است، به دو گزینه اشاره می کند که پژوهشگران وزبان شناسانی که گات ها را اززبان اوستایی به پارسی برگردان کرده ودرنسک های خود آورده اند، آن را دومینو، دو نیرو، دو فروزه، دوگوهر وگاهی دو اندیشه گوناگون نوشته اند.
برای اینکه بیشتر بدانیم تا این دو مینو در پیام وی چه جایگاهی دارد، با آوردن چند بند از گات ها، به برگردان های برخی از پژوهشگران می پردازیم.

در هات ۳۰ بند۴ گات ها، هستی و نیستی از برخورد دو گوهر همزاد پدیدار شده اند.

برگردان موبد رستم شهزادی:
هنگامی که این دونیرو به هم رسیدند.
هستی و نیستی(حرکت و سکون) پدیدار شد وتا هستی برقرار است،
بدترین زندگی و وضع روانی بهره پیروان بدی
وبهترین زندگی و خوشبختی پاداش پیروان نیکی است.

برگردان دکتروحیدی
وآنگاه که درآغاز، دو مینوبه هم رسیدند،
زندگی و نازندگی را پدید آوردند وتاپایان هستی چنین باشد.

استاد پورداوود
وآنگاه که این دوگوهر به هم رسیدند
نخست هستی ونیستی بنیان نهادند و...

موبد کورش نیکنام
هنگامی که این دو مینو درآغاز به هم رسیدند،
زندگی ونازندگی پدیدار شدند.

در هات ۴۵ بند ۲ رفتار انسان درپی فرآیند دو گوهر ناهمگون، نیک و بد خواهد شد.

موبد شهزادی
من می خواهم از دو مینو یا دوگونه روش اندیشیدن در آدمی سخن گویم،
که یکی پاک و سپنتامینویی است.
دیگری ناپاک و انگره مینویی است.
این دو همیستار ومخالف یکدیگرند
وهیچکدام دراندیشه، گفتار، کردار،
آموزش وآرزو، عقیده وروح یکسان وهمانند نیستند.

جلیل دوستخواه
... سپند مینو به دیگری، مینوی ناپاک چنین گفت:
نه منش، نه آموزش؛ نه خرد، نه باور، نه گفتار،
نه کردار، نه دین ونه روان ما دو مینو باهم سازگارند.

موبد فیروز آذرگشسب
...آن یکی که پاک ومقدس بود، به همزاد خویش
گوهر پلید چنین گفت:
هیچگاه اندیشه وآموزش واراده وایمان وگفتار وکردار
وجدان ما با یکدیگر سازش نداشته وازهم جدا هستند.

موبد نیکنام
اکنون سخن خواهم گفت،
درباره دو گوهر آغازین مینوی
که درزندگی پویا می گردند.
آن گوهر که پاک وسازنده است،
به گوهری که ویرانگر وپلید است یادآوری کرداندیشه وآموزش، خرد وگزینش،
گفتاروکردار، آیین وروان ما،
هرگزبایکدیگر سازگاری نخواهد داشت.

درسرود ۳۰ بند ۳ ازگات ها؛ ازدوگوهرهمزادی که دراندیشه انسان بروز می کند، نیک منشی وبدمنشی پدیدار می شود، سخن گفته شده.

موبد شهزادی
آن دو نیروی همزادی که درآغاز در اندیشه آدمی پدیدار شدند.
یکی سپنتامینو یعنی نیکی دراندیشه و گفتاروکردار
و دیگری انگره مینویعنی بدی دراندیشه وگفتار وکردارنیک است.
از میان این دو، دانا نیکی را برمی گزیند ونادان بدی را

موبد آذرگشسب
آن دوگوهر که درآغاز درعالم تصور پایدار شدند.
یکی نیکی است و دیگری بدی دراندیشه و گفتار وکردار

هاشم رضی
دوگوهری که یکی شان دراندیشه وگفتار وکردار،
نیک بود ودیگری زشت. ازمیان این دو
مردمان با داوری خرد،
بایستی راه نیک را برگزینند، نه راه بد را

موبد نیکنام
درآغاز دوگوهرهمزاد مینوی
درسرشت ورویا شکوفا شدند.
تا نیک وبد را
دراندیشه، گفتار وکردار پدیدار کنند.
ازاین دوشیوه پیش روی
بدکاران نمی خواهند، نیکوکاران راه راست را گزینش خواهند کرد.

برداشت:
پدیدارشدن هستی براثربرخورد دو گوهرهمزادی بوده که درآغاز به هم رسیده اند و پس ازآن دونیروی ناهمگون وهمراه دررویدادهای هستی اثرگذار شده وبه زندگی انسان رسیده است.
پس از برخورد این دونیرو دراندیشه انسان، نیکی وبدی پدیدار شده است. بنابراین بدی، ناهنجاری و بیداد را خداوند نیافریده است زیرا دربینش زرتشت، پدید آمدن هستی برپایه دانایی اهورامزدا روی داده است.
بدین روی درساختار دانایی؛ هیچگاه بدی، ویرانی و کژی جایگاهی نخواهد داشت.

به بینش اشوزرتشت، دو گوهر همزاد دراندیشه هرکسی بروز می کند. تراوش اندیشه خردمند، سپنتامینو یا منش سازنده و سپند خواهد بود. برآیند فکری کژاندیش نیزکه تنها براحساس ناپاک استوار باشد. انگره مینو، منش ویران ساز را پدیدارخواهد کرد.
انگره مینو همان است که در گویش پارسی، اهریمن نام گرفته است. انگره مینو وسپنتامینو دو شیوه گوناگون اندیشه کردن انسان است که نیکی و بدی را پدیدار می سازند.
این دو گوهر ناهمگون هردو برای پویایی هستی لازم وملزوم یکدیگرند و نمی توان یکی را بد و دیگری را خوب دانست بلکه هردو نیک و مفیدند...

گفتنی است برخی به پیروی از بینش ادیان ابراهیمی، انگره مینو واهریمن را با شیطان وابلیس یکی دانسته، می پندارند خداوند آنرا خلق کرده است. کسانی نیزنسبت به باور زُروانی، اهریمن را در برابر اهورامزدا گذاشته اند که ازآغاز درنبرد بوده اند. زروان باوران می گویند، زمانی اهریمن برگیتی حکمرانی داشته، ولی سرانجام اهورامزدا پیروز گشته است.

درگاه زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

امروز
به روز فیروز و فرخ
روز؛ آسمان از ماهِ بهمن
سال ۳۷۶۱ ترادادی مزدیسنا

برابر با
شنبه: ۲۱ بهمن‌ماه،
به سال ۱۴۰۲ خورشیدی

۱۰ فوریه ۲۰۲۴ ترسایی
10.02.2024

🔹آسمان:
- بیست‌وهفتمین روز هرماه در گاه‌شمار ترادادی(سنتی) مزدیسنان، آسمان نام دارد.

- واژه «آسمان» در اوستا به گونه «اَسمَن» آمده که  ایزد نگهبان سپهر گردون است.

-  در استوره ایرانی، آسمان نخستین پدیده هستی است که در نسک پهلوی بندهشن از آن یاد شده است.

-  در باور باستانی ایران، آسمان سرچشمه نور و گرمای خورشید بوده و همان گونه که به نور خورشید نیایش می‌شده، آسمان نیز گرامی بوده است.

🪻🌸🪻

درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبدکورش نیکنام
🏵 @zoroaster33

#نماز_و_نیایش_مزدیسنان

#موبد_نیکنام

هر تیره(:قوم) ومَرتوهایی به شیوه های گوناگون وبا هدفی سپند گاهی به نیایش می پردازد.
برخی در هر شبانه روز، خویشکاری خود می دانند تاچند بار که در فرهنگ دینی آنان یادآوری شده است.
با آدابی ویژه. تنی پاک وگرایش به پرستش سو(:قبله) ای جداگانه به نماز ونیایش که اعراب بدان صلات می گویند، بپردازند.
برخی نماز خواندن را ناگزیر(:واجب) دانسته وآن را ستون دین‌نام نهاده اند که نپرداختن به آن از گناهان بشمار خواهد آمد.

نماز ونیایش روزانه و ترادادی (:سنتی) زرتشتیان درنسک (:کتاب) «خُرده اوستا» از زمان ساسانی گردآوری شده است.

این سرودها از بخش های گوناگون «یسنا» و «یشت ها» برگرفته شده ودر خرده اوستا به نام «سروش واژ» و «اوستای کُشتی» آمده که برگردان آن نیز در این نسک چاپ شده است. خواندن و پرداختن به آن برای خودسازی، یادآوری خویشکاری(:وظیفه) و سپاسگزاری از آنچه در زندگی دارند است وپرداختن به آن برای رسیدن به آرامش ویکسونگری(:تمرکز) است.

در نیایش زرتشتیان و اوستای «سروش واژ» :
نخست به سرورِخانه، در سرود (گاه اُشَهِن، هنگام سپیده دم)؛

به نگهبان روستا و محله، در سرود (گاه هاوَن، هنگام بامداد)؛

به سردارِ شهر، در سرود (گاه رَپیتوِن،هنگام نیمروز)؛

به پادشاه و سرورکشور، در سرود (گاه اُزیرِن،هنگام پسین)؛

و به پیشوای دینی، در سرود (گاه اَیوی سروترم، شامگاه)؛ درود فرستاده شده است با این ویژگی که همگی باید در پیروی از راستی و دادگستری سرآمد باشند.

سپس ستایش خداوند یکتا برای بخشش داده های نیک.
درود و آفرین به زنان و مردان نیک اندیش،خوش گفتار و درست کردار.
آرزوی زندگی خوب همراه با خواسته (:دارایی) شادی آور و فرزندان نیک.
سرود شده است.

آن گاه به همبستگی مَرتوها (:انسان ها) و دوری آن ها از کژ اندیشی اشاره شده است و پیمان وابستگی به آیین راستی همگام با آشتی وآرامش در نماز برای همگان به خداوند یادآوری وآرزو می گردد.
این خواسته های نیک و ارزشمند را موبد ماراسپند به روزگار ساسانی درخرده اوستا گنجانده است.

 اشوزرتشت در هات ۲۸ از یسنا (:نخستین بند ازگات ها) به «نِمَنگها» که به چِمار(:معنی)(:نماز ونیایش) می باشد، سفارش کرده و آرزومند است که هر مرتو (:انسان) با بهره مندی از خِرَد رسا و دانش زمان بر آن باشد تا با تلاش و کوشش خود در سازندگی وتازه شدن جهان هستی، نقش داشته باشد، روان گیتی را خشنود گرداند تا فروزه (:صفت) «اَشا» (:هنجار راستی) همواره پویا و پایدار بماند.

ای مزدا، دانایی وآگاهی بیکران.
در آغاز با دست های برافراشته،
ودر راستای فلسفه فروتنی.
برنیایش استوارم.
خواستارم تا از فروزه منش نیک یاری جویم.
به پشتیبانی از سپنتامینو، گوهر پاک وسازنده،
رفتار وکردارم را،
با اشا، هنجار راستی در هستی هماهنگ سازم.
تا سهمی در خشنودی روان آفرینش داشته باشم.

یسنا، هات ۲۸ بند ۱
گات ها.، نغمه های ایران باستان

چنین برداشت می شود که نیایش گاتایی تنها به سخن و زمزمه سرودها نیست.
بلکه بیشتر به کردار است.
رفتاری که برای خدمتگزاری و خوشبخت کردن دیگران باشد.
روان هستی نیز خشنود گردد.

عبادت به جز خدمتِ خلق نیست
به تسبیح وسجاده ودلق نیست

🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

دنگ سر به محلی گفته میشود که در آنجا گندم و برنج را به آرد تبدیل می کنند.
اگر دنگ با کمک پا به حرکت درآید، به آن پادنگ می گویند.
اگر با جریان حرکت کند، به آن اودنگ یا آسیاب آبی می گویند.

🔥🔥🔥🔥🔥
درگاه (:کانال) زرتشت و مزدیسنان
گزینش ونگرش: موبد کورش نیکنام
🏵 @zoroaster33 🏵

سخن نخست امرداد ۴۸۰

✍نوشته: بابک سلامتی

https://amordadnews.com/195644/

🔆 تاثیر همنشینی بر انسان در آیین مزدیسنا


در آیین مزدیسنا ، انسانها بنابر میزان نیکی یا بدی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. کسانی که اندیشه‌ و گفتار و کردارشان همسو با اَشا باشد [اَشَوَن] و کسانی که در اندیشه و گفتار و کردار از راستی روی گردانده اند و به دروغ پیوسته اند [دُروند] نامیده می‌شوند.
دایره دوستان انسان نیک اندیش و نیک گفتار و نیک کردار همواره بایستی از اَشَونان باشد، انسان اَشون هرگز در پی پیوند و دوستی با دُروند نخواهد بود، بلکه راهش مبارزه با دروغ و پیروانش است.
اشو زرتشت اسپنتمان در گاتهای اوستا چنین میفرماید :

🔹 دُروندان که از سپندمینو روی برتافتند ، آزار بینند؛ اما اَشَونان چنین نشوند. اَشَون را هرچند کم نوا باشد، باید دوست شمرد و دُروند را هراندازه توانگر باشد، باید بدخواه دانست.[1]

همچنین پیرامون سرانجام دوستی و همنشینی با نیکان و بَدان در نسک(کتاب) پهلوی مینوی خرد ، چنین آورده اند :

🔸 پرسید دانا از مینوی خرد، که انسان به نیکی و بدی کدام‌یک شناخته تر است؟
- مینوی خرد پاسخ داد، انسانی که نشست و کارش با نیکان است و نامش را به نیکنامی و خوبی برند، آن مرد به نیکی شناخته تر است. آنکس که نشست و کارش با بَدان است و نامش را به بدنامی برند، آن مرد به بدی شناخته تر است. چه گفته شده است، کسی با نیکان پیوندد ، نیکی و کسی که با بَدان پیوندد ، بَدی با خود آوَرَد. همچون بادی که چون به گَندی برخورَد، گَندی و چون با عطر برخورَد، عطر با خود آورَد.
پس بِدان ، آن‌کس که کارش با نیکان است، نیکی پذیرد. و آن‌کس که کارش با بَدان است، بَدی. ولی با این همه هر دو را باید به آزمایش داشت.[2]

اشو زرتشت در نهایت جایگاه هر دو گروه را به ما پیروان گوشزد می‌کند :

🔹 آن کس که به سوی اَشَون آید، در آینده جایگاه او روشنایی خواهد بود. اما تیرگی ماندگارِ دیرپای و کورسویی و بانگ دریغایی، براستی چنین خواهد بود سرانجام دُروندان که دین و کردارشان آنان را بدان جا خواهد کشاند.[3]

استاد سخن سعدی می‌فرماید :

سعدیا راست روان گوی سعادت بردند
راستی کن که به منزل نرود کج رفتار [4]



💎 پیروز و پاینده باشید.


✍ پارسا


پ.ن :

[1] اوستا، گاتها-هات ۴۷ : ۴
[2] مینوی خرد، مهرآبان انوشک‌روان پرسش ۵۹
[3] اوستا، گاتها-هات ۳۱ : ۲۰
[4] قصاید سعدی ، قصیده ۲۵



🌐 www.tg-me.com/EchoesofGATAHA