برای غم تو دلم خون[ـه] شد.

ژک

آزادی سه حرفه، بریدنِ د[ ا ]ستان زندگی.

ژک

من نمی‌بینمت،
به همان اندازه که نمی‌بینمت
نمی‌شنومت،
نمی‌لمسمت

ژک

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
یا شاید رگ و ریشه غمه

دنیا اینقد پیله میکرد که تصمیم گرفت پروانه شه.

ژک

لجن از دیواره های بهشتتون میپاشه به سر و صورتمون.

ژک

صدای درونش را درد میکشید

ژک

درونش از چشم هایش میریخت بیرون

ژک

نشد رویاهامونو زندگی کنیم..
زندگی، رویاهامونو با خودمون کرد.

ژک

همه چیز از تاریکی شروع میشود.
انسان خود را در انزوا و تاریکی خود پیدا میکند، روح ها صدایی کر کننده از سکوت دارند، هیچ گاه حاظر به نشان دادن خود نیستن برای پیدا کردنشان باید به اعماق خود رفت، در انتهای دنیا چیزی جز پیدایش خود نیست. آنها مارا به سوی خود فرا میخوانند راه را برای ما در دل تاریکی شب در زوزه سکوت شب باز میکنند.
مارا به آرامشی برای زندگی تاریک فرا میخوانند.

ژک

میمیریم تنمان را سگ میخورد و میریند یه همچین جوری در جهان بازیافت میشویم.

ژک

آدما اومدن برن هدفشون فقط اینه رد بشن

همه چیز را میشود دید با چشم سلیم، نه روحی وجود دارد و نه موجوداتی دیگر.
از دنیای مردگان یا سایه ها و یا آینه ها فقط آنهارا حس میکنم و میشنوم، سکوت محض وجود آنهارا به من القا میکند همه چیز به صورت ترسناک میگذرد، ولی رعب و وحشتی نیست و وجود ندارد.

ژک

مردم شهر ما مرده پرستن.

ژک

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
شایدم یه سریا مثل من،مرده هارو دوست دارن چون میدونن قرار نیست بهشون اسیب بزنه

بچه که بودم همیشه دوست داشتم از این مورچه بزرگا رو زخمیش کنم یا بکشم بزارم نزدیک سوراخ لونه مورچه کوچیکا تا ببرن تو لونشون بعضیاشون قبل اینکه ببرن تو راه تیکه تیکش میکردن دست، پا، سر، جدا میکردن.
جالبی ماجرا اینه چند تا از این مورچه کوچیکا رو روی دستم میزاشتم تا نیش بزنن و درد اون مورچه بدبختی که آذوقه شده بود رو حس کنم.

داره از ابر سیاه خون میچکه

اینکه آدم گاهی با خودش حرف بزنه خوبه ، ولی اینجا نمیتونی به خودت پیام ناشناس بفرستی ! :)

چه کاری برات انجام بدم؟