من در خودم قصد شورش دارد !

ژک

اگه یه روز به خودم برگردم یکی عین خودم نمیشدم
میرفتم گم و گور میشدم ته مهای این شب تار باریک تر از تار مو

ژک

پاهایم را به دار میبندم، دست هامو به باد میدم، سرمو قلم میکنم. چشامو خیره به خورشید خاموش آسمون میکنم که اینقد حالمو از حالم میبره نفسمو میگیرم میبندم به نفس باد که از سرما سردی تلخ زندگی رو حس کنه؛
باید مرد باید ازین زندگی و دنیاش یه تشکر عوق‌آور کرد ممنون که نهایت تنفر رو داری زندگی عزیز

ژک

باد دست نشانده خدا بود، برای دست کشیدن به صورت آدما

ژک

تلفیقی از دو روح مرده و مرده

ژک

متنفرم از متنفر شدنم، ناراحتم از ناراحت شدنم
عصبانیم از عصبانی شدنم، خشمگینم از خشمگین شدنم
من حتی بیزارم از آدما و چرا این همه نفرت؟
میرم جلو اینه خودمو میبینم قلبم به مغذم دستور میده متنفر باش حتی از خودت.

ژک

نگران باش چیزی درست نمیشه.

ژک

عین ترس تیغ از خون

ژک

درونش کودکی میگرید عین صدای مدد خواهی کودکی که میگرید در درونش.

ژک

پروانه های مرده

مستانه رقصیدن در لول همدیگر از هم

ژک

عین نقاشی که برای قتل خود، نقش میکشید.

ژک

اينجا زن مطلقه یه جفت کفش مردونه میزاره پشت در آپارتمانش که بتونه زندگي کنه !

ژک

بعد یک عمر سگی تازه فهمیدم جسدی لای پیرهن بودم.

ژک

هرشب یکی زیر تختم دستشو میاره بیرون میگه نگران نباش من هواتو دارم.

ژک

+ بهم اعتماد داری ؟!
- معلومه که دارم، من فقط به چشمام و گوشام اعتماد ندارم.

ژک

در و دیوار اتاق هیچ کارن؛ اینجا قاب ها فریاد میزنند

ژک

در برابر چشمان خورشید، سایه ها هستن بعد از دار زنده میمانند.

ژک

اینجا آواز لکنت ها زبان دارن

ژک