از سخن‌چینان شنیدم آشنایت نیستم!
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم!

چشم من، چشم تو را دید ولی دیده نشد
من همانم که پسندید و پسندیده نشد

…

هرچه کنم نمی شـود...، تا بروی تو از دلم
از تو فرار می کنم ...، باز تویی مقابلم

…

رفتم به طبیب و گفتم از درد نهان گفتا: از غیر دوست بربند زبان

گفتم که: غذا؟ گفت: همین خون جگر گفتم: پرهیز؟ گفت: از هر دو جهان

ابو سعید ابوالخیر
 

عادت ماست که بی باده و می مست شویم فارغ ازمیکده وهرچه درآن هست شویم
عادت ماست که بااهل وفا یارشویم رشته زلف بگیریم و وفادارشویم



ناشناس

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست

هوشنگ ابتهاج

پیری آن نیست که بر سر زند موی سفید
هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

…

عمرت دراز باد که ما را فراق تو
خوش میبرد به زاری و خوش زار می‌ کشد
مجروح را جراحت و بیمار را مرض
عشاق را مفارقت یار می‌کشد

وحشی بافقی

جلوه بخت تو دل می برد از شاه و گدا

چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی
”حافظ”

به سوی تو؛ به شوق روی تو… ●♪♫ به طرف کوی تو؛ سپیده دم آیم… ●♪♫ مگر تو را جویم… بگو؛ کجایی؟ ●♪♫ نشانِ تو گه از زمین؛ گاهی ز آسمان جویم! ●♪♫ ببین چه بی پروا؛ رهِ تو می پویم… ●♪♫ بگو کجایی؟ ●♪♫ کی رود رخِ ماهت؛ از نظرم… نظرم… ●♪♫ به غیرِ نامت؛ کِی نامِ دگر ببرم؟ ●♪♫ اگر تو را جویم؛ حدیثِ دل گویم… ●♪♫ بگو کجایی؟ ●♪♫ به دستِ تو دادم دلِ پریشانم؛ دگر چه خواهی؟! ●♪♫
آه… فتاده ام از پا… ●♪♫ بگو که از جانم؛ دگر چه خواهی؟! ●♪♫ یک دم از خیالِ من؛ نمی روی ای غزالِ من! ●♪♫ دگر چه پرسی؛ ز حالِ من؟ ●♪♫ تا هستم من؛ اسیرِ کوی توأم… به آرزوی توام… ●♪♫ اگر تو را جویم؛ حدیثِ دل گویم… ●♪♫ بگو کجایی؟ ●♪♫ به دستِ تو دادم دلِ پریشانم؛ دگر چه خواهی؟! ●♪♫ آه… فتاده ام از پا… ●♪♫ بگو که از جانم؛ دگر چه خواهی؟! ●♪♫
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

مفهوم دنیا برای پادشاهان خیلی ساده است: همه مردم رعیت هستند.
» کتاب شازده کوچولو