💢مصیبت غزّه در پرتو قرآن و سنّت نبوی ﷺ

🔹با توجه به این حوادث دردناکی که در آن شاهد قتل‌عامِ هولناک برادران [و خواهران] خود در غزّه هستیم، بلافاصله به موارد مشابهی که خداوند متعال در قرآن کریم برای ما ذکر کرده است، می‌پردازیم و رهنمودهای خداوند را برای مؤمنانی که در چنین حالت‌های مشابهی هستند بیان کرده و در روشنایی این ارشادات قدم برمی‌داریم.
از بارزترین حوادث دردناکی که در زمان پیامبراکرم ﷺ رخ داد، واقعۀ جنگ اُحد [۱] بود. خداوند در آن قریب به شصت آیه [۲] را نازل کرد که این آیات مرهمی بر دل‌های مؤمنان، پس از آن مصیبت بزرگ بود و حکمت الهی را در چنین وقایع دردناکی بیان نمود.
وقایع جنگ اُحد برای اصحاب رسول خدا ﷺ بسیار دردناک بود و کوله‌باری از غم و اندوه را بر دوش آنان گذاشته بود. می‌توانید پیکر بی‌جانِ عموی رسول خدا ﷺ را تصور کنید که بر زمین افتاده، شکافته شده و جگرش بیرون کشیده شده [۳] و درون بدنش آشکار گشته بود. بدتر از آن این بود که صورت پیامبر ﷺ زخمی شده و خونش جاری شد و سر و دندان مبارکشان شکست [۴]؛ در آن روز بدترین خبر برای صحابه، شایعۀ کشته شدن ایشان ﷺ بود [۵] و می‌توانید تصور کنید که چه تأثیری بر آنها گذاشته بود. این که خون پیامبرشان ریخته شود، به ویژه پس از آن که گروهی از آنها به دلیل سرپیچی از فرمان ایشان این مصیبت را به بار آورده بودند.
پس از آن همه، خداوند چگونه آنها را یاری کرد و قلب‌های رنج‌دیده‌شان را التیام بخشید؟ و چه فرجامی برای آنان قرار داد؟

۱- تدبر در سنّت‌های الهی در امّت‌های پیشین، چنانکه خداوند می‌فرماید: ﴿ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ﴾، [آل عمران: ۱۳۷]
ترجمه: «پيش از شما سنّت‌هايى [بوده و] سپرى شده است. پس، در زمين بگرديد و بنگريد كه فرجام تكذيب‌كنندگان چگونه بوده است؟»
مقصود این است که آنچه بر صحابه گذشت خارج از دستور معمول خداوند در مبارزۀ بین حق و باطل نیست؛ خداوند در یاری مؤمنان عجله نمی‌کند، بلکه آنها را آزمایش و سپس پیروز می‌کند. برای همین است که می‌فرماید: ﴿وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ﴾، [آل عمران: ۱۴۰] ترجمه: «ما این روزهای [پیروزی و شکست] را  میان مردم دست به دست می‌گردانیم». مقصود این است: آنچه در روز اُحد بر شما گذشت در سنّت مداوله وارد گشته است، اما فرجامِ تکذیب کنندگان سخت خواهد بود.

٢- به حکمت‌هایی که خداوند در این مصیبت‌ها و دردها قرار داده است توجه کنید؛ خداوند متعال در همین آیه بیان کرده است:
أ- ﴿وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا﴾، [آل عمران: ۱۴۰]، ترجمه: «تا مؤمنان (راستین) شناخته شوند» این حکمتِ جداکردن راستگو و دروغگو در ایمانش است، زیرا تنها در مصیبت‌هاست که فرق بین آن‌ها عیان می‌گردد.

ب- ﴿وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاءَ﴾، ترجمه: « تا خداوند از میان شما به کسانی [افتخار] شهادت را عطا کند» این حکمت دیگری است که در آن خداوند محبت خود را با برگزیدن از میان بندگانش که به خاطر او کشته می‌شوند و رضایت خدا را بر جانِ خود مقدم می‌دارند، نشان می‌دهد.

ج- ﴿وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا﴾، [آل عمران: ۱۴۱] ترجمه: «و تا اینکه خداوند مؤمنان را سره و خالص گرداند» این حکمت پاک‌کردنِ دلها از گناهان و تصورات نادرست است که بدون این دردهای شدید به دست نمی‌آید و این همان چیزی است که امروزه در بحران غزه مشاهده می‌کنیم، جایی که می‌بینیم بسیاری از مردم از پلیدی و شهوات -و ان شاءالله گناهان- پاک شده‌اند و دلهایشان به سوی خدا متمایل شده است.

د- ﴿وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ﴾، [آل عمران: ۱۴۱] ترجمه: «و کافران را نابود و تباه سازد» یعنی این تسلط دشمنان خدا بر مؤمنان، سببی برای عذاب خداوند بر آنان است؛ زیرا آن (کافران) تجاوز کردند، زیاده‌روی کردند، تکبر نمودند و هر چه بیشتر طغیان کردند، بیشتر سزاوار عذاب دنیوی قبل از اخروی شدند.

۳- دستور مستقیم به از دست ندادن روحیه و ناراحت نشدن که این نیز ناشی از مباهات به ایمان و عقیده است، چنانکه خداوند می‌فرماید: ﴿وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴾،[آل‌ عمران: ۱۳۹] ترجمه: «سست و زبون نشوید و غمگین و افسرده نگردید و شما (با قوۀ ایمان راستین و حقی که از آن دفاع می‌کنید) برتر هستید اگر به راستی مؤمن باشید.»


ادامهٔ مطلب...
✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾
🚀 @no_atheism | رد شبهات ملحدین