چرا؟

@yaser_arab57

💢#فوری

شنیده ها از منابع مردمی، حکایت از ثبت نام یک مقام زن در دولت سیزدهم، برای ریاست جمهوری چهاردهم دارد.

🔗 راه جمهور- انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳

خبری جالب از کانال تلگرامی راه‌جمهور
https://www.tg-me.com/RaheJomhur

@kherad_jensi

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

سگ

پ.ن؛
دولت و ملت. حکومت و مردم. حاکمان و محکومان. کلهم اجمعین از حل ساده‌ترین مسائل اجتماعی خودمان عاجز هستیم.
بخشی از آرشیو مسئله شدن《سگ》در جامعه ایرانی (حدفاصل همین دو سال اخیر) را در این پست، لینک/آبی کردم تا دسترسی مخاطبین آسان باشد.

من این وضعیت ناتوانایی و بی‌چارگی حتی در مورد حل یک پدیده ساده را، نشانه‌ای از《گفتمان زوال ایران》می‌دانم.

کاش صحنه‌ی گفتگوهای انتخاباتی به نحوی چیده می‌شد که کاندیدهای ریاست جمهوری در کنار بحث‌های کلی و کلان برای مواجه با ده مصداق از حوزه‌ی تنش‌های اجتماعی، محیط زیستی و فرهنگی، راه‌کارهای خود را بیان می‌کردند.

@yaser_arab57

برای فعالینی که در ستادهای انتخاباتی بزرگواران دنبال نشستن سر سفره انقلاب نیستند و حفظ دین و آبروی‌شان برایشان اهمیت دارد!

برنامه‌ی هفت هزار صفحه‌ای هم، نه!
پنج صفحه!
به همین سادگی...
@yaser_arab57

کسی حق ندارد فردا بگوید من فقط یک عکاس یا مستندساز یا اهل رسانه بودم کاری به محتوا و شخصیت‌ها و نتیجه کار و دعوت و‌ تولید خودم نداشتم!

خیر. آدمی پایه میکرفون نیست و مسئول راه و‌ مقصد و شخصیتی است که دیگران را به آن دعوت می‌کند.

@yaser_arab57

ریاست جمهوری زن مسئله دوم است!
✍یاسرعرب

پاسخ بخشی از مردم در مورد ریاست جمهوری زنان را در این ویدئو می‌توانید ببینید.
اما به نظر حقیر این مسئله دوم است. مسئله اول باورمندی خود زنان به توانمندی خودشان است.
مسئله اول اعتماد به نفس درونی است که زنان در کشور ما باید به دست بیاورند.

خوب به یاد دارم در جلسه‌ای باحضور بانوان فعال حوزه زنان وقتی موضوع توسعه و جایگاه زنان در صد سال اخیر را بر شمردم و به ایده‌ی《دولت زنان》پرداختم، یکی از خانم‌های داخل جلسه خودش ایده را از نگاه جامعه تحت عنوان《دولت خاله خان‌باجی‌ها》مورد تحقیر قرارداد و چند خانم دیگر هم با آن همراهی کردند.

جالب‌تر حتی خود سوال این گزارش است که به نحوی یک پیجیدگی درونی دارد و عبارت《باید اجازه داشته باشند؟》یک نوع ملاحظه‌ی زبانی را در خود مستتر دارد.

شاید علت این است که طراح همین سوال نیز یک خانم بوده! خانمی که اتفاقا خود تحصیل کرده و دغدغه‌مند است ولی به عنوان یک زن ناخواسته آن ترس درونی و آن احتیاط روانی را در قالب سلطه‌‌ی اجازه‌ و عاملیت دیگری به زبان آورده و عمقِ عمیق احساس عدم فاعلیت و اعتماد به نفس را با یک لغزش زبانی نشان داده است.
@Kherad_Jensi

از نذر سگ تا نذر پژوهش!
بازنشر

✍یاسر عرب

✅شاید باور‌اش سخت باشد اما وقف نامه هایی داریم که نشان می‌دهد، بیش از صد سال پیش نیک اندیشانی، زمین وقف "سگ" کرده اند. مثلا اطراف شهر مشهد. خیر اندیشیده؛ «با توجه به اینکه به حرمت حرم رضوی سگها از مرکز شهر دور می شوند خدای ناکرده یک وقت اینطور نشود که آواره بیابان‌ها شوند»

بماند که غیر وقف سگ، نذر سگ هم داشته ایم و هنوز کم و بیش به راه است. اینکه شخصی حاجتی داشته و نذر کرده اگر برآورده شود مثلا ده سگ را سیر کند.
١.(هرچند در زمان فعلی همین حرکت خیر‌خواهانه از بستر واقعی خود جدا شده، به امری سانتی‌مانتال تبدیل، و آسیب زأ نیز شده است!)
٢.(در مورد آسیب‌های امر خیر هیجانی و عاطفی بسیار نوشته‌ام که می‌توانید آنها را ملاحظه کنید و ... همچنین)

✅فقر، گرسنگی و محرومیت همبسته‌ی زیست تاریخی نبات، حیوان و انسان بوده و حرکت خیرین به تناسب سطح درک شان از چیستی کار خیر و وسعت نظر ایشان متفاوت. و در این میان سیر کردن شکم گرسنگان همچنان پیشتاز و صدر نشین کار نیک است.

✅ظاهرا قرنها طول کشید تا گفتمان نیک اندیشی و کار خیر از «پختن آش» و «تقسیم حلوا» و «لقمه گذاشتن در دهان فقیر» به «ساختن سرپناه و مدرسه» رسید. و این روزها ما بعضا شاهد فعالیت خیرین «کار آفرین» هستیم که سعی در توانمند نمودن اقشار مستضعف دارند. هر چند قبول دارم، هنوز هم تهیه ی آب و غذا بیشترین همدلی را بر می انگیزد.

✅مدتی پیش برای «تهیه ی پژوهشی اجتماعی» به خیری که می شناختم رجوع کردم. بعد از شرح موضوع، آن بنده ی خدا اصرار داشت که «هر چقدر گوشت یا ویلچر بخواهی من حاضرم بدهم!» و در نهایت برایم با آب و تاب تعریف کرد آن آرامشی که از غذا خوردن فقرا یا ویلچر سوار شدن معلولان به وجدان او دست می دهد در هیچ جای دیگری پیدا نمی کند!

✅نگارنده این سطور بخاطر حضور چندین ساله در منطق محروم ایران معنی فقر را به خوبی می داند، و طی چند سال گذشته از اعضاء تیمی بود که برای کمک به پروژه تصفیه آب راهی بلوچستان شد. اما انجام پژوهش هایی در حوزه ی ایران نوین، ریشه های توسعه نیافتگی استانهای توسعه نیافته، تولید برنامه های عینی و جمعی و رسانه ای با مضمون میثاق ملی، تحقیقات کتابخانه ای و میدانی برای فهم پیش ران های خشونت در ایران، پژوهش و تولید در حوزه ی زیست جنسی ایرانیان، تولید فیلم های مستند و آموزشی برای همزیستی مسالمت آمیز، و... بسیاری سر فصل های دیگر روی زمین مانده به حمایت خیرینی نیاز دارد که به افقی بالاتر از «تسکین وجدان» بیندیشند.

@yaser_arab57
اگر اهل کار خیر در حوزه هایی تازه و عمدتا پژوهشی-رسانه ای هستید، می توانید با آی دی پیوست شده ارتباط برقرار نمایید.
👇
@yaserarab

پی دی اف ارسالی در کانال، خود یک طرح با موضوع واکاوی امر خیر و رفتار خیرین و کارکرد خیریه‌ها در ایران است.
موضوعی که به شدت مغفول مانده و حامی ندارد.


یادداشت مرتبط👇

https://www.tg-me.com/yaser_arab57/12225

@yaser_arab57


لینک ارتباطی👇

@yaserarab

🎥 امت‌گرایی علیه ملی‌گرایی؟

🔶مناظره بیژن عبدالکریمی و حاتم قادری

🔻حاتم قادری: حاکمیت کنونی دورترین نسبت را با امر ملی دارد. تعابیری نظیر «امت اسلامی»، «نظام شیعی»‌، «نظام ولایی»، «ولایت فقهی» و... به‌کلی مغایر با امر ملی‌اند. طبیعی است که اکثر مردم وقتی ببینند در یک صورت‌بندی داخل نیستند، خودشان را از آن وضعیت بیرون می‌کشند.

🔻بیژن عبدالکریمی:‌ خدمات متقابل اسلام و ایران مطهری یک نمونه از آثار گفتمان انقلاب است که با امر ملی تناسب دارد، اما تفسیر حاکمیت از امر ملی متفاوت است. بچه‌های گفتمان انقلاب فاقد تئوری‌اند و به همین دلیل، گاهی مغایر با امر ملی عمل می‌کنند، ولی به ‌هیچ وجه ذاتا به‌دنبال ضدیت با امر ملی نیستند.

🎞 فیلم کامل این گفتگو در یوتوب آزاد:
https://youtu.be/6hLt_Dz6eP0

🎞 فیلم کامل این گفتگو در پلتفرم آزاد:
🌐 A Z A D. im

🆔@AzadSocial

مناظره عبدالکریمی و حاتم قادری استمرار ورشکستگی‌های ما در حوزه نخبگان است. این سطح از آشفتگی و پریشان فکری دستکم مرا بسیار آزار می‌دهد.
لپ کلام عبدالکریمی این است که به نظرم برای حل مسائل ایران باید نگاهی پدیدارشناسانه داشت(چرا؟) یعنی هر گفتمانی را از منطق درونی خودش و با موازین فکری خودش بررسی کنیم که بقول خودش همدلی ایجاد شود.
بعد جا‌به‌جا در مورد روشنفکران، مردم و بعضا حاکمیت با یک سری معیار بیرونی و بدون ذره‌ای توجه به الزامات و مقدمات رویکرد پدیدارشناسانه حکم صادر می‌کرد!
پدیدارشناسی معوج عبدالکریمی چیزی جز اینکه بیایید کمی با حاکمیت بهتر باشیم نبود.یک جایی ایشان خطاب به معترضان می‌گوید: حتی اگر می‌خواهید ج.ا را ساقط کنید لازم است ابتدا آنها را بشناسید. یعنی اول بدان طرف مقابلت کیست بعد از هستی ساقط‌اش کن!
اولا تا کجا باید دیگری را شناخت؟
دوما شناخت اگر بقول خودتان همدلانه باشد دیگر به براندازی منتهی نمی شود خب از همان ابتدا بگو بیا و همدلی کن و از ساقط کردن دست بکش
سوما تو بعنوان معلم دانشگاه (بقول خودت) در این ۲۰ سال چه می‌کردی که امروز باید معترضی که جانش به لب رسیده برود وقت صرف کند دیگری‌اش را بشناسد؟! مرد حسابی تو ۲۰ سال وقت داشتی گفتمان انقلاب اسلامی را به ما بشناسانی نتوانستی بعد اینطور عاقل‌اندر سفیه از معترض گرانی و حجاب و...می‌خواهی که برود آن را بشناسد؟

@yaser_arab57

دوستی نوشته؛
فکر کنم وزیر ارشاد یه چیزی شنیده که «غمِ بزرگ رو باید به کارِ بزرگ تبدیل کرد»؛ از اون‌ورِ بوم افتاده و غمِ بزرگ رو به شادی بزرگ بدل کرده!

به نظر حقیر این تيپ تحلیل‌هایی که بر اساس نیت خوانی افراد است رهزن فهم واقعیت خواهد شد. برای فهم علت استقبال بیش از حد برخی چهره‌ها برای ثبت نام ریاست جمهوری باید موضوع را در پازل واقعیت‌های سیاسی دید.

قطعا هر کسی رئیس جمهور شود دوگزینه‌اولی‌ که با بلدیزر حذف می‌نماید و از ریشه بیرون می‌کشد یکی وزیر ارشاد است و دیگری وزیر کشور...
اکت سیاسی این بزرگواران را باید در این مقام فهم کرد که می‌خواهند در《مسابقه حضور》و فضای 《کی از همه رئیسی‌تره؟》از جریان نمایش و اگزیستانس سیاسی عقب نیفتند. این بازی را می‌توان در حد همان《راز بقا》مدیریتی فهم کرد.

پ.ن؛
دسته دیگر مسئله‌شان بقا نیست بلکه فنا است!
مثلا فلان بازرس یا محافظ بیت رهبری ولو در حد پنج دقیقه حضور در وزارت کشور و عنوان چند جمله و جلوی پرده آمدن تلاش می‌کند از محو شدگی خود جلوگیری نماید.

#جهاد_تبیین! 😉


@yaser_arab57

یکی از رفقای ما مشاور فلان مسئول عالی رتبه بود.
آن مسئول بخاطر لو رفتن رانت فرزندش در کانادا که سر و صدای زیادی در کشور راه انداخت خیلی حرص و جوش میخورد اما برای من فقط یک جمله‌اش به یاد مانده بود که در جلسه رسمی به رفیق ما که مشاور سازمانی‌اش بود پرخاش کرده بود که؛
《شما در فقره‌ی حمایت از من و پسرم چطور توی این چند ماه شمشیر نکشیدی؟》
این استعاره شمیرکشیدن برای من بسیار جذاب بود!

واقعیت عرصه سیاسی در کشور ما همین است.
فرقه‌ای، غریزی، هیجانی، گعده‌ای، وفادارانه، بعضا داش‌مشتی وار (چون فلان لیدر سیاسی معیشت و هویت بر و بچه‌های‌اش را سالها ساخته) جنبه مريد و مردای دارد، اساسا یک عده‌ای معروفند به بچه‌های فلانی!
این فضا مثل همان جهان دعوای با بچه محل دیگر است. در این فضا موضوع دیگر اساسا سیاست نیست بلکه حیثیت است!
کم نیاوردن است! رو کم‌ کنی است!
دعوا است و در دعوا هم کسی حلوا خیرات نمی‌کند!
فحش است و ليچار و افشاگری و دماغ سوزاندن و خشتک دریدن!

مشکل ما این فرهنگ است!
این گلابی‌سازی و کفتربازی و رفیق‌بازی کردن امر سیاسی!

از آنچه در حوزه جمهوری سیاسی میخواهیم عقب هستیم. پیش نیاز جمهوری سیاسی جمهوری فرهنگی است!

هر بزرگواری که وارد وزارت کشور می‌شود مدعی است به دعوت جمعی از اندیشمندان و با مشورت نخبگان پا به عرصه انتخابات گذاشته!

جالب اینکه نگارنده این سطور با بدنه‌ی اندیشمندان و تسهیلگران و نخبگان ارتباط داشته و عضو گروه‌های مختلفی است که این افراد در آن حضور دارند!

از برخی دوستان و عزیزان و اهل فکر و اندیشه‌ و صاحب قلم مصداقی نیز پرسیده‌ام که با ایشان طرح مسئله‌ای توسط یکی از این بزرگواران شده؟ که گفتند خیر!

حالا حقیر قصد ندارم کاندیدها را به خلاف گویی متهم کنم. شاید ایشان به یک طبقه خاص از نخبگان دست‌رسی داشته یا تعریف خاصی از اندیشمند دارند که با فهم و شبکه ارتباطی ما تفاوت بسیاری دارد!
خدا عالم است.....

@yaser_arab57

صدر تا ذیل مسئولین فرهنگی و متولیان اخلاق در کشور ما (به درستی) دعوت به خلوت و اخلاص و پنهان نگاه داشتن عمل، و معامله با خدا و رفتن به《حجاب》و ستر و پرده پوشی عیوب و ملاحظه سخن و احتیاط اخلاقی برای هر تبرج و هر نوع جلوه‌گری و هر گونه نمایش و حذر از جهان مادی و چشم پوشی از جیفه دنیا و مراقبت برای هرگونه تصدی پست و مقام دارند!

وضعیت مسئولان سیاسی ما نوعا شوق وجود است و شهوت تکلیف و عدم تاب مستوری و تلاش برای جلوه‌گری سیاسی و دست و پا زدن برای نمایش توانمندی و باز گذاشتن دهان به هر وعده سر خرمن و هوچی‌گری حضور!

آیا دیانت‌شان عین سیاست‌شان است؟
@yaser_arab57

ویدئو تزئینی است!

🔸معنای انتخابات بی/با احمدی‌نژاد🔸


اینها برخی از تصاویری است که رسانه‌های منتسب به محمود احمدی‌نژاد منتشر کرده‌اند؛ با عنوان دعوت‌های مردمی از وی برای کاندیداشدن.
در بین سیاستمداران و مقامات امروز جمهوری اسلامی، احمدی‌نژاد را می‌توان تنها کسی دانست که منطق رفتار بخش توده‌ای جامعه را دریافته و زبان سخن‌گفتن با ایشان را بلد است. (بی‌جهت نیست که همچنان در نظرسنجی‌های مختلف، با فاصله‌ای جدی بالاتر از همه‌ی دیگر نامزدها قرار دارد.) این تفاوت را در جنس همین افراد و گروه‌ها و مقایسه‌شان با دعوت‌کنندگان از دیگر نامزدها به‌خوبی دید.

حتی اگر حضور این افراد را پروژه و سازماندهی‌شده بدانیم، باز این تفاوت هست که دیگر رجال سیاسی، اساساً هیچ‌گاه برای سازماندهی جماعت‌های هواداری سراغ این تیپ از جامعه نمی‌روند. و اساساً رد و نشان آن‌ها را بلد نیستند.
نه جهانگیری و دیگر نامزدهای اصلاح‌طلب که این بخش از جامعه جایی در ادبیات‌شان ندارد و هیچ کانال ارتباطی با آنها نداشته‌اند و منتقد "پوپولیسم احمدی‌نژادی" هستند؛ نه قالیباف که گروه خونی‌اش به این بخش جامعه نمی‌خورد (گرچه در دوره‌ای با پوشیدن کاپشن احمدی‌نژاد تلاش نمایشی برای تصاحب رأی آنها کرد)؛ نه لاریجانی که زبان و گفتار و خاستگاهش "علمایی" است و الیت سیاسی مذهبی را نمایندگی می‌کند؛ و نه حتی جلیلی که گرچه برادرش و حلقه‌ی فروبسته‌ی اطرافیانش با نمایش‌ و شو بیش از دیگران شعار حمایت از طبقات فرودست را می‌دهند، اما اولا تصویرشان از این طبقات، کلیشه‌ای و "فانتزی انقلابی" است (از جنس پیرمرد پیرزن‌های پدرومادر شهید و روستاییان پشتیبان جنگ تحمیلی) و توان فهم تنوع و تغییرات این طبقات را ندارند، ثانیا علیرغم ادعای بسیار زبان آنها را بلد نیستند و گفتار نامفهوم و خشک جلیلی برای آن مردم قابل فهم نیست. (برای همین توده‌گرایی باند جلیلی به نمایش‌های ساختگی از جنس عکس در مزرعه و قاب‌کردن دستکش ننه‌مریم و ناسزاگویی به طبقه‌ی متوسط شهری خلاصه می‌شود.)

با این اوصاف، هر موضعی نسبت به احمدی‌نژاد داشته باشیم، تا اطلاع ثانوی، انتخابات در سیاست ایران به معنای واقعی انتخابات نیست؛ مادام که نام وی جزو یکی از نامزدها نباشد.
این رفتار متناقض و مصداق یک بام و دو هواست که بسیاری از تحلیلگران از ردصلاحیت او حمایت می‌کنند و خوشحال می‌شوند اما درعین‌حال به ردصلاحیت دیگر نامزدها معترض‌اند.

پ.ن.
موضع منفی من نسبت به شخص احمدی‌نژاد و عملکرد او و دولتش، بر مخاطبان پوشیده نیست. اما به‌رغم این موضع، برداشت و فهمم از واقعیت بخشی مهم و موثر از جامعه همین است. این را در بحبوحه‌ی ناآرامی‌های سال ۸۸ هم نوشتم که احمدی‌نژاد به‌هرطریق و با هر ترفند توانسته بخشی از حاشیه‌نشین‌ها و مطرودین جامعه‌ی ایرانی را نمایندگی کند که در "متن" سیاست نماینده‌ای ندارند.

✍محسن‌حسام مظاهری

https://imgurl.ir/uploads/636_IMG__.jpg

@mohsenhesammazaheri

چطور تشخیص می‌دهید که یک فرد انسان خوبی است؟

@yaser_arab57

🔸 رکورد‌شکنی سه‌ونیم میلیارد دلاری و دو ‌و نیم میلیارد عزاداری!

✍ مجید مرادی

🔹استاندار لرستان: دو و نیم میلیارد از جمعیت جهان برای رییسی عرای عمومی اعلام کردند.
ابوطالب شفقت، استاندار لرستان با بیان اینکه «جمهوری اسلامی یک نظام الهام‌بخش است و باید این الهام‌بخشی را به جهانیان نشان دهیم»، گفت: «اعلام عزای عمومی ۲.۵ میلیارد از جمعیت جهان برای رییس جمهور کشورمان نشان از این الهام‌بخشی دارد.»

🔺 آقای شفقت! اگر دو و نیم میلیارد نفر از جمعیت جهان عزادار رئیس‌جمهور فقید بودند، دیگر نیاز نیست که الهام‌بخشی خودتان را به دیگران نشان دهید. چون به حد کافی الهام بخشیده‌اید. البته می‌دانید که دولت‌ها عزای عمومی اعلام می‌کنند نه ملت‌ها.

🔺 فساد سه و نیم میلیاردی دولت شما هم الهام بخش همه تبه‌کاران اقتصادی جهان شده است که یک میلیارد بیش از عدد عزاداران موهوم شماست. دولت شما رکوردهای فراوانی را شکسته است. بیشترین تورم و گرانی هم در سه سال دولت شما اتفاق افتاده است.

🔺گمان نکنید با سنگر گرفتن پشت عدد موهوم دو و نیم میلیارد عزادار رئیسی، یاد و نشان فساد دبش پاک خواهد شد. همه ملت ایران تا روشن شدن تکلیف این ابر فساد سه و نیم میلیاردی عزادار اموال خویش خواهند ماند.

https://www.tg-me.com/K_MjM
@yaser_arab57

#حدیث‌برگزیده
الإمامُ الجوادُ(عليه السلام):
أهلُ المَعروفِ إلَى اصطِناعِه أحوَجُ مِن أهلِ الحاجَةِ إلَيهِ ؛ لأِنَّ لَهُم أجرَهُ وفَخرَهُ وذِكرَهُ ، فمَهما اصطَنَعَ الرَّجُلُ مِن مَعروفٍ فإنَّما يَبدأ فيهِ بِنَفسِهِ ، فلا يَطلُبَنَّ شُكرَ ما صَنَعَ إلى نَفسِهِ مِن غَيرِهِ .

امام جواد(عليه السلام): نيكوكاران به نيكى كردن نيازمندترند تا كسانى كه به آن نيازمندند؛ زيرا پاداش و افتخار و نيكنامی‌اش از آنِ آنهاست.
بنابراين آدمى هر خوبى كه كند، نخست به خود كرده است. پس نبايد به خاطر خوبي‌ای كه به خود كرده از ديگران سپاسگزارى بخواهد.


كشف الغمة/ج ۲ /ص ۳۴۷

✅ @Bayatzanjani

🌐 ما را در فضای مجازی دنبال کنید:
.
↙️ پایگاه اینترنتی دفتر
↙️  آپارات
↙️  توییتر
↙️  اینستاگرام

سخنان شنیدنی دکتر امینی
(علی امینی مجدی معروف به علی امینی (۲۱ شهریور ۱۲۸۴ تهران – ۲۱ آذر ۱۳۷۱ پاریس)
نخست وزیر
در مورد شخصیت محمدرضا شاه

از اینستاگرام مهرداد حجتی

@yaser_arab57