▫️▫️▫️▫️
اگون شیله از خود به عنوان مدل اصلی و پرتعدادترین مدل برای بررسی‌های تمام دوران حرفه‌ای خود در مورد هویت و هستی استفاده کرد. او در بیش از ۲۲۵ خودنگاره که از نظر سبکی سال به سال متفاوت بودند، حالات و شخصیت‌های بی‌شماری از خود را مطالعه کرد.

این گزیده‌ای از شباهت‌ها مربوط به سال ۱۹۱۰، سال به اصطلاح "جهش اکسپرسیونیستی" این نقاش اتریشی است. از این زمان تا مرگ زودهنگامش در سال ۱۹۱۸، جهش هنری شیله با سرعتی باورنکردنی پیش رفت. موفقیت حرفه‌ای به دنبال آن آمد، اما به تدریج بیشتر شد.

تصاویر اگون شیله (همه مربوط به سال ۱۹۱۰): "خودنگاره"، گواش، آبرنگ و مداد شمعی مشکی روی کاغذ؛ موزه لئوپولد، وین. "خودنگاره با پیراهن"، گواش، آبرنگ و مداد شمعی مشکی روی کاغذ؛ موزه لئوپولد، وین. "پرتره مردی که لباس را بالای سرش می‌کشد"، آبرنگ و مداد شمعی مشکی روی کاغذ. "خودنگاره"، آبرنگ و زغال روی کاغذ.

▫️▫️▫️
اگون شیله این مجموعه چهار‌تایی طراحی کارت‌پستال را در اواخر سال ۱۹۰۹ یا اوایل ۱۹۱۰ به «کارگاه وینی» (Wiener Werkstätte) ارائه داد. اگرچه پروژه‌های جانبی از این دست برای بسیاری از هنرمندان جوان – از جمله اسکار کوکوشکا – منبع درآمدی اضافی محسوب می‌شدند، اما شیله آن‌قدر خوش‌شانس نبود: پیشنهاد او رد شد.

این هنرمند اتریشی احتمالاً دو چهره مردانه با هاله نور در این مجموعه را نماینده خودش و استادش گوستاو کلیمت در نظر گرفته بود. هر چهار اثر امروزه متعلق به موزه آلبرتینا در وین هستند.

تصاویر اگون شیله: «دو مرد با هاله»، «مرد ریشو با لُنگ»، «دو پیکر مردانه در هم تنیده» و «کودک با هاله در دشتی پر از گل»، همگی ۱۹۰۹، مرکب، شست‌وشوی رنگ و مداد روی کاغذ؛ موزه آلبرتینا، وین.

▫️▫️▫️▫️
اگون شیله برخی از نخستین مدل‌های برهنه بزرگ‌سال خود را از میان بیماران باردار اروین فون گراف، متخصص زنان در کلینیک زنان دانشگاه وین، یافت. آبرنگ‌های حاصل از این تجربه، که به نیمه اول سال ۱۹۱۰ بازمی‌گردند، آمیزه‌ای از ناآرامی و سردرگمی مشترک میان هنرمند و مدل‌ها را بازتاب می‌دهند.

در حالی‌ که چهره‌ی بسیاری از این زنان در آثار شیله بی‌هویت است، آن‌هایی که به تماشاگر نگاه می‌کنند، نارضایتی و تسلیم خود را پنهان نمی‌کنند. این مادران باردار، همچون برهنه‌های سنتی، ابژه‌ای منفعل نیستند، بلکه در تبادلی عاطفی و پیچیده مشارکت دارند. با ترکیبی زننده از رنگ‌های قرمز، سبز، بنفش و زرد ترسیم شده‌اند و زیبایی‌شناسی آن‌ها تقریباً به‌طور تهاجمی‌ای از جذابیت فاصله دارد.

تصاویر اگون شیله (همگی ۱۹۱۰): «زن باردار نشسته»، آبرنگ و ذغال؛ «زن باردار»، آبرنگ و ذغال؛ «زن باردار برهنه نشسته»، گواش، آبرنگ و مداد شمعی سیاه.

▫️▫️▫️
اگون شیله اغلب زاویه دید از بالا را ترجیح می‌داد؛ گاهی خود را بر نردبان یا چهارپایه‌ای بلند قرار می‌داد تا مدل‌هایش را از بالا ترسیم کند. این هنرمند اتریشی هم‌چنین علاقه زیادی به ترسیم مناظر طبیعی از دیدی مرتفع داشت.

در ژوئن ۱۹۱۷، خدمت نظامی شیله را به دره اشتوبای در جنوب‌غربی اتریش برد، جایی که او از کوه‌های آلپ اطراف بازدید می‌کرد. در طول این اقامت، مجموعه‌ای از طراحی‌ها از مناظر کوهستانی پدید آورد، از جمله چهار اثر که در این‌جا نمایش داده شده‌اند. شیله چنان از این منطقه لذت برد که بعدها در همان تابستان، به همراه همسرش ادیت، برای تفریح به آن‌جا بازگشت.

آثار اگون شیله، همگی مربوط به سال ۱۹۱۷:
– «دره اشتوبای»، گواش و مداد شمعی سیاه روی کاغذ
– «منظره اتریشی»، گواش و مداد شمعی سیاه روی کاغذ
– «منظره کوهستانی»، مداد شمعی سیاه روی کاغذ؛ موزه هنر، مدرسه طراحی رود آیلند
– «منظره با خانه‌ها»، زغال روی کاغذ صاف بژ؛ موزه متروپولیتن نیویورک، وقف اسکوفیلد تایر