عذرخواهی کردن برای وقتی است که مثلا حواسمان
نیست و پای کسی را لگد می‌کنیم، نه زمانی که قلب و احساس کسی را نابود می‌کنیم.

علی اشرف درویشیان تو کتاب آبشوران می‌گه:
«چرا هیچکس نبود دوستمان داشته باشد؟»

«بعضی اتفاق‌ها دلت رو می‌شکنه
ولی چشم‌هاتو باز میکنه!
اینارو بُرد حساب کنید»

بیاید قبول کنید زندگی میتونست زخم های کمتری بهمون بزنه ولی دریغ کرد.

ولی حقیقت اینه که، زندگی همیشه به کام دختر های سلیطه و لوس و پر توقعه .
دخترهای آروم و مهربون و بساز همیشه به فنا میرن.

من گفتم عیبی نداره، اما عیب داشت. تا دلت بخواد هم عیب داشت.

بعضی جمله‌ها با همون صدایی که شنیدم بعد از حتی گذشت سال‌ها همونجوری توی گوشمه...
و انقدر زیادن که هر یه دونش برای از پا دراوردن یه آدم بسه

وقتی مظلوم باشی هیچ‌کس نمیفهمه چه عذابی میکشی

‏دوست دارم «اما» نمیشه و نمیتونم و وقتش نیست و فلان و بیسار واقعا بهونس.
جدی جدی به من ثابت شده اگر یکی شما رو بخواد سنگم از آسمون بباره رو سرش، هر روز جلوی پاش هزار تا مانع بذارن، تیر تو پاش بزنن از علاقش کوتاه نمیاد.
خودتونو گول نزنید عزیزانم..

دلتنگی برای آن چیزی که با آن شخص بودی، بدترین نوع دلتنگی است.

یهو به خودم اومدم دیدم از بدترین روزامم اینجا حرف نمیزنم
با دوستام حرف نمیزنم
با خانوادم حرف نمیزنم
با هیچکس حرف نمیزنم
حتی سعی میکنم با خودمم در موردش حرف نزنم

آدم نیازمند یک فراموشی کامل است؛
تا همه‌چیز را طوری یادش برود که انگار هرگز تجربه‌شان نکرده.

خودت خواستی که من قلبم رو بگیرم ازت..

ولی حقیقتاً ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه میپنداشتیم