امیدوارم، اگر چه که جان رسیده به لب
به صبح می‌رسد این روزگارِ دائم شب!

مرا بگیر در آغوش لعنتیت عزیز
که گریه های من از شب بزرگتر شده است:)))

#سید_مهدی_موسوی

تو هم با چشم من خود را ببینی، اشک میریزی…

ما چیزی به غیر از غم
به غیر از هم نداریم
ما حسرت یک خنده ی دنباله داریم
ما خسته از این روزهای بی قراری..

تو را گریه کردم که وقت وداع
به جز شانه‌ات تکیه گاهی نبود…

تا ابد همین که آقای قربانی میگه اقا:)))

چیزی نمیدانید،
از منی که تن ویرانم را
پشت پرده‌های گل‌دار
پنهان می‌کنم!

| دیدَم ماداک؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده. |

عزیزِ همیشه و هنوزِ من... سلام

#سید_علی_صالحی

آره خلاصه...:)

‏می‌دانم اگر گریه کنم حالم خوب می‌شود؛
اما نمی‌توانم گریه کنم...


اُزدمیر آصاف - سیامک تقی‌زاده

نمیتونم مامان جان
نمیتونم ....

‏از حضور پررنگ و مداوم یک سری از آدم‌ها در ادوار مختلف زندگیم حالا فقط یک عکس و اسم در سین استوری‌هام باقی مونده. زندگی همینه گمونم. پر از آدمهای موقت، صمیمیت‌های مقطعی

غم گاهی به شکلِ نیمه‌شب نشستن پشت میز آشپزخونه و سیگار کشیدن و گوش‌ دادن به آهنگ لاتینی که معنی‌شو نمی‌دونی سراغ‌ت میاد.

«دلُم می‌خواد بِرُم سردخونه وِزیری کارگراش نِفَمن، درو روم قفل کنن، یـخ بِزنُم! اونوقت بعد هفت سال یکی بیاد در روم وا کنه بگه، بیا! حالا برو ادامه بده.»

بعضی وقت ها فکر می‌کنم برای صبوری زاییده شده‌‌م. برای امیدوار بودن. برای اینکه درد بکشم و لبخند بزنم و بگم خوبم. که کسی غصه نخوره یه وقت برام. برای هیچکس هم مهم نباشه پشتِ این متانت احمقانه‌م چه رنجی پنهون کرده‌م....

گاهی وقتا آدما رو خوشحال کنید
حتی اونایی که فکرشم نمیکنن یه روزی ممکنه شما براشون اینکار رو انجام بدین
حس خوبِ بعدش میچسبه؛)

گریه کردم
برای دلِ شکستم ..
برای تنهاییم
برای رویاهام
برای خستگی هام ،
گریه کردم
برای هرچی که باید ونباید،
برای هرچی که دارم و ندارم،
برای این زندگی ،
برای خودم ، برای تو ،برای همه گریه کردم...
من تو اشک چشمام غرق شدم مامان جان ...

مقدار غم؟ زیاد آقا، زیاد. بیشتر از قدّم.

【الحَنینُ هُوَ حینَ لَا یَستطیعُ الجَسدُ ان یَذهبَ حَیثُ تَذهبُ الرُّوح】
《دلتنگی آن است که جسمت نتواند به آن‌جایی برود که جانت به آن‌جا می‌رود...》