‏دلم از کار جهان گرفته است.
آمده‌ام تا مرا بخواهی.
که دلم بر هیچ‌کس قرار نمی‌گیرد اِلّا به تو.

تذکرة الاولیاء
ذکر جنید بغدادی
عطار نیشابوری

من همزمان که یه احساس سنگینی عجیبی درونم دارم، خالی‌ام.
در عین حال که پر از حرفم، هیچ کلمه‌‌ای ندارم برای گفتن. این روزها وجودم پر از تناقض شده.

خجالت‌آور نیست اگه تنها چیزی که برای آدم‌ها به یادگار گذاشته باشیم رنج و اندوه باشه؟

اگه بخوام یه توضیح کلی راجع به مودم بدم اینجوری ام که وقتی دراز می‌کشم کلافه می‌شم، وقتی راه میرم خسته میشم، حرف می‌زنم عصبی میشم، حرف نمیزنم حوصلم سر میره، حوصله ی بیرونو ندارم، از خونه موندنم خوشم نمیاد، درواقع توی کلافه ترین حالت ممکنم.

ای آبروی اندوه من
سقوط مرا اینک از ابرها ببین…

#هوشنگ_چالنگی

‏هَل سبق لك أن نظرت إلى
ضحكك؟
الأمل هو مثل ذلك بالضبط.

تا حالا به خنده‌هات نگاه کردی؟
«امید»
دقیقا اون شکلیه...

درگیر موندن نیستی
درگیر موندنم نکن ..

ناگهان چیزی را گم کرده بود که درست نمی‌توانست بداند چیست؟


| محمود دولت‌آبادی |

‏یا مَلْجَئِی عِنْدَ اضْطِرَارِی
پریشونم، بغلم کن...
(جوشن کبیر)

تمامِ تنم خسته است،گردن،شانه و دست‌ها.
خوابم می‌آید.سرم از همه‌جا خسته‌تر است.
سرم مملو از خستگی است،مثلِ توپ پربادی که حتی برای یک سوراخ هم جایی نداشته باشد.

_شاهرخ مسکوب.

تو که خود را فراموش کنی، کسی تورا یاد خواهد کرد؟

عین‌القضات همدانی

آدم نمی تواند مستقیم بگوید دردم را دوا کن! کلماتی هست اما جایش اینجا نیست. جمله‌ی امریِ عجیبی است دردم را دوا کن. در میانِ تمامِ امری های دیگر کسی نمی تواند تصوری درباره‌ی دردم را دوا کن داشته باشد. چیزی را که واقعا می خواهم به وصف نمی آید...

یاسمینا رضا
📙خوشا خوشبختان

عشق، امید، اعتماد، رفیق
از خطاهای دیگرت چه خبر؟!

#حامد_ابراهیم_پور

گفت ما اگه نتونیم رو پای خودمون وایستیم کسی ما رو سرپا نگه نمی‌داره.

اگه قصه ت خوب پیش نرفت بهم زنگ بزن، اگه غر داشتی و نمیدونستی به کی بزنی، اگه از نویسنده های بی استعداد‌ دورت لجت گرفته بود و میخواستی به یکی بگی که فکر نکنه حسودی، اگه دسته ی عینکت شکست، اگه مست بودی و دلت گرفته بود، اگه عینک جدید خریده بودی و نمیدونستی با ذوق به کی نشونش بدی، اگه از سیزده برات شماره فرستادن، اگه لوس بودی و کسی نبود لوست کنه، اگه کلمه میخواستی، اگه مهمونات نیومدن، اگه داشتی لحظه ی اخر سوار ماشین میشدی که بری سفر، اگه وایستادی وسط خونه و کسی منتظرت نبود، اگه تو پایان بندی قصه ت گیر کردی، اگه میخواستی یه چیزیو فقط واسه یه نفر بخونی، اگه سرما خوردی و تب داشتی، اگه میگرنت گرفت و خون دماغ شدی بهم زنگ بزن، وسط ر‌وز بهم زنگ بزن سکوت کن، بذار منم ساکت بمونم، یا زنگ بزن وقتی گفتم الو بگو: زنگ زدم فقط صداتو بشنوم. درسته که دل شکستگی من سر جاشه اما تو بلد باش از دلم دربیاری، چون تو‌ بلدی، فقط تو بلدی. بذار قهرمون قهر قهر تا قیامت نباشه.

[در دلم بودی و شرمنده ز مهمان بودم
که سزاوار تو این خانه‌ی ویران نبود...]

-فاضل نظری🌱

ز یاد بردنت ای آشنای من ، سخت است
ببخش مثل تو بودن برای من سخت است...