Forwarded from پُست کشیک
@postkeshik
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from عبدی مدیا
💢در شرایطی که دولت چهاردهم با رویکرد وفاق ملی به سر کار آمده و قرار شده دعواهای بین اقشار مختلف از جمله مدیران و اصحاب رسانه کنار برود، اما برخی نمایندگان مجلس که از نظر تفکر به جبهه پایداری نزدیک‌تر هستند، همچنان بر طبل انتقام از خبرنگاران می‌کوبند.
📌با وجود اینکه محمدرضا ظفرقندی به همه مدیران زیرمجموعه وزارت بهداشت دستور داده که شکایت خود از خبرنگاران را پس بگیرند، یکی از نمایندگان مجلس به رئیس دانشگاه علوم پزشکی فشار می‌آورد که شکایت خود را از سیدمصطفی جعفری رئیس خانه مطبوعات استان قزوین پس نگیرد.
📌این فشارها در شرایطی است که عبدالله دیده‌بان رئیس دانشگاه علوم پزشکی قزوین تمایل به رضایت دادن و پس گرفتن شکایت خود دارد، اما فشارهای یکی از نمایندگان مجلس او را از انجام این کار ترسانده است.
#عبدی_مدیا
🆔 @AbdiMedia
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from نوری در تاریکی
🔺️راه زیادی تا رسیدن به امضاهای لازم داره
🔻از اعضای مجمع شهرستان های خود بخواهید نظرشان را صریح بیان کنند
🔻از اعضای مجمع شهرستان های خود بخواهید نظرشان را صریح بیان کنند
Forwarded from جماران
♨️ پیام رییس جبهه اصلاحات در پی پاسخ موشکی ایران به رژیم صهیونیستی: پای وطن که در میان باشد یک صدا و متحد در برابر اهریمنان ایستاده ایم. #برای_ایران
◼️ @jamarannews
◼️ @jamarannews
Forwarded from مکتوب هفته
💠مکتوب هفته💠
چمن‌های پاییززده
🖋دکتر محمدعلی فیاض‌بخش
📚روزنامه اطلاعات
شماره 28775
پنج‌شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۳
در آستانه‌ی دهه‌ی شصت و هنگامه‌ی حصر آبادان -که با یک نهیب امام (ره) و انگیزه‌ی بالای مردم و رزمندگان، به شبی شکسته شد- عزیزی از نزدیکانم در آبادان بود. در بازگشت، از جمله اخباری که به اعجاب و تحسین باز می‌گفت، این بود که جدای از رزمندگان، هرکسی بر سر وظیفه‌اش بود؛ انگار جز آن کار را نداشت و وظیفه‌ی خود را در به سرانجام رساندن همان کار به بهترین وجه می‌دانست؛ از جمله، کارگر زحمت‌کش شهرداری که در بحبوحه‌ی تبادل آتش، به آبیاری چمن‌های یکی از میادین، بر سر شغل خود بود!
می‌گفت به او گفتم: این بحبوحه و آبیاری چمن؟! در جواب برآمد: این شغل، وظیفه‌ی من است و هرکس باید بر وظیفه‌اش باشد.
«هرکس باید بر وظیفه‌اش باشد»، از آن روز تا به امروز ذهن مرا دمی به خود وانگذاشته و از حکمت گفتار آن آبیار رهایم نساخته.
اگر در نقشه‌ی جامعِ یک زندگی عقلایی و نقش‌شناسی و مسئولیت‌دانی، هرکسی جای خود را به درستی بشناسد و پازل‌های این نقشه را با احساسات زودگذر و غیرپشتیبانی‌شده از عقل و خرد، آشفته و درهم نکند، زندگی در معنی درست خود پیش می‌رود؛ چه در جنگ و چه در صلح؛ چه در میدان و چه در دیپلماسی؛ چه در مذاکره و چه در متارکه.
امروز کسانی که نه در میدان‌اند و نه دیپلمات، چه فشارهایی را که بر هردو جبهه نمی‌آورند و در روند تصمیم‌گیری و اقدامِ اهلِ این دو حوزه، چه جنگ روانی که وارد نمی‌سازند؛ درحالی‌که خود به همان وظیفه‌ی شِبهِ‌آبیاری‌شان هم عمل نمی‌کنند!
اگر یاد بگیریم که مصالح ملک و ملّت، دیده‌بانی همه‌جانبه می‌طلبد و اهلش را؛ دیگر هرکسی که از دور دستی بر آتش دارد و از قضا بلندگویی در دست، به این راحتی به خود اجازه‌ی هر فرمان و اشتلمی را نمی‌دهد؛ نه میان‌داران میدان را سرزنش می‌کند، نه سکان‌داران سیاست را؛ بلکه -به‌خصوص اگر خود اهل جنگ نیست- نقشه‌‌راه جنگی به کسی دیکته نمی‌کند؛ ...و البته در غیر جنگ، چمنِ وظیفه‌ی خود را آبیاری می‌کند و سر بر شغل خویش فرو می‌بَرد.
مشکل می‌دانید کجاست؟ فعلاً رخت‌ِ‌جنگ‌نپوشیدگان و عافیت‌نوشیدگان، بنای تعیین تکلیف بر سابقه‌داران دفاع و رزم این مرز و بوم را دارند؛ غافل‌اند که چمن‌های زیر پایشان هم پاییززده شده‌اند!
🔠 #مکتوب_هفته
🔠 #مهر
🔠 #سال1403
🔠 @Maktoob_Hafte
چمن‌های پاییززده
🖋دکتر محمدعلی فیاض‌بخش
📚روزنامه اطلاعات
شماره 28775
پنج‌شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۳
در آستانه‌ی دهه‌ی شصت و هنگامه‌ی حصر آبادان -که با یک نهیب امام (ره) و انگیزه‌ی بالای مردم و رزمندگان، به شبی شکسته شد- عزیزی از نزدیکانم در آبادان بود. در بازگشت، از جمله اخباری که به اعجاب و تحسین باز می‌گفت، این بود که جدای از رزمندگان، هرکسی بر سر وظیفه‌اش بود؛ انگار جز آن کار را نداشت و وظیفه‌ی خود را در به سرانجام رساندن همان کار به بهترین وجه می‌دانست؛ از جمله، کارگر زحمت‌کش شهرداری که در بحبوحه‌ی تبادل آتش، به آبیاری چمن‌های یکی از میادین، بر سر شغل خود بود!
می‌گفت به او گفتم: این بحبوحه و آبیاری چمن؟! در جواب برآمد: این شغل، وظیفه‌ی من است و هرکس باید بر وظیفه‌اش باشد.
«هرکس باید بر وظیفه‌اش باشد»، از آن روز تا به امروز ذهن مرا دمی به خود وانگذاشته و از حکمت گفتار آن آبیار رهایم نساخته.
اگر در نقشه‌ی جامعِ یک زندگی عقلایی و نقش‌شناسی و مسئولیت‌دانی، هرکسی جای خود را به درستی بشناسد و پازل‌های این نقشه را با احساسات زودگذر و غیرپشتیبانی‌شده از عقل و خرد، آشفته و درهم نکند، زندگی در معنی درست خود پیش می‌رود؛ چه در جنگ و چه در صلح؛ چه در میدان و چه در دیپلماسی؛ چه در مذاکره و چه در متارکه.
امروز کسانی که نه در میدان‌اند و نه دیپلمات، چه فشارهایی را که بر هردو جبهه نمی‌آورند و در روند تصمیم‌گیری و اقدامِ اهلِ این دو حوزه، چه جنگ روانی که وارد نمی‌سازند؛ درحالی‌که خود به همان وظیفه‌ی شِبهِ‌آبیاری‌شان هم عمل نمی‌کنند!
اگر یاد بگیریم که مصالح ملک و ملّت، دیده‌بانی همه‌جانبه می‌طلبد و اهلش را؛ دیگر هرکسی که از دور دستی بر آتش دارد و از قضا بلندگویی در دست، به این راحتی به خود اجازه‌ی هر فرمان و اشتلمی را نمی‌دهد؛ نه میان‌داران میدان را سرزنش می‌کند، نه سکان‌داران سیاست را؛ بلکه -به‌خصوص اگر خود اهل جنگ نیست- نقشه‌‌راه جنگی به کسی دیکته نمی‌کند؛ ...و البته در غیر جنگ، چمنِ وظیفه‌ی خود را آبیاری می‌کند و سر بر شغل خویش فرو می‌بَرد.
مشکل می‌دانید کجاست؟ فعلاً رخت‌ِ‌جنگ‌نپوشیدگان و عافیت‌نوشیدگان، بنای تعیین تکلیف بر سابقه‌داران دفاع و رزم این مرز و بوم را دارند؛ غافل‌اند که چمن‌های زیر پایشان هم پاییززده شده‌اند!
🔠 #مکتوب_هفته
🔠 #مهر
🔠 #سال1403
🔠 @Maktoob_Hafte
Forwarded from کافه مدیسین
اندک اندک به روزهای ملکوتی انصراف دستیاران نزدیک می شویم
یه بنده خدایی نوشته بود
اینک شما و وحشت بیمارستان های بدون رزیدنت سال ۱
#هوایی
یه بنده خدایی نوشته بود
اینک شما و وحشت بیمارستان های بدون رزیدنت سال ۱
#هوایی
Forwarded from پزشکیات