تاثیرات خان دایی جان؟

سیدحمید جمال الدینی که در معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت بهداشت ابقا شد خواهرزاده برادران ملک مدنی است که سابقه سیاسی و پزشکی مشخصی دارند.

محمد حسین ملک مدنی متخصص چشم از سهامداران بیمارستان های خصوصی نیکان و فوق تخصصی چشم آفتاب است!

جمال الدینی سال های طولانی کنار دوستان محمد مخبر در برکت تل بود و در دوران عین اللهی جانشین حسنعلی غفاری رفیق گرمابه و گلستان قالیباف شد

‏در فرم تعهد محضری رزیدنتی
‏اگر رزیدنتی فوت کنه ، ضامنش هم فوت کنه
‏وزرات بهداشت خودش رو وصی هر دو تا میدونه
‏و از اموال ضامن دو برابر خسارت میگیره:)

#دکتر_جکول



@med_info

مسئولیت این رفتار چنگیزخانی مندرج در تعهدنامه با معاون حقوقی وبداست که شنیدیم در کمال بهت و حیرت جامعه پزشکی امشب ابقا شد و الا قانون اساسی جمهوری اسلامی از این ناجوانمردی‌ها مبراست.
#فرهادتیمورزاده_طبیب_رسانه_نگار

امروز شاهین صمدپور فیلمی دردناک از ضرب و شتم کودکان کار در یک مرکز نگهداری منتشر کرد و چند ساعت پس از انتشار آن فیلم
سازمان ‎#بهزیستی کشور اعلام کرد : ساعتی پس از انتشار فیلمی در شبکه‌های اجتماعی از ضرب و شتم کودکان در یک مرکز نگهداری از کودکان کار و خیابان، این موضوع را بررسی کرد و با احراز تخلف صورت گرفته با حکم دادستانی این مرکز تعطیل شد و مدیر و نگهبان آن بازداشت موقت شدند.

@A_pajhohi

🔰 این نماینده مجلس مثل ملانصرالدین دنبال دروغی که درباره FATF ساخته می دود /نبویان دروغ شاخدار گفته بود اما کسی به او نگفت بالای چشمت ابروست

🔹می گویند روزی ملانصرالدین به نانوایی رفت و چون دید صف نان طولانی است به دروغ گفت کوچه بالایی آش نذری پخش می کنند؛ مردم برای گرفتن آش رایگان صف را رها کردند و به سمت کوچه بالایی دویدند. ملانصرالدین که دویدن مردم به آن سو را دید، دروغ خودش را باور کرد و به بدان سمت دوید تا مبادا آش رایگان را از دست بدهد!

🔹حالا حکایت نبویان و هم مسلک های تندروی اوست که یک زمانی دروغ هایی درباره FATF گفتند و حالا خودشان هم باور کرده اند و مانند ملانصرالدین به دنبال دروغی که خودشان ساخته اند می دوند؛ البته دویدن ملا نصرالدین، مایه خنده و شادی بود ولی دویدن این ها ملتی را به خاک سیاه نشانده است.

🔹نبویان قبلاً هم دروغ شاخدار دیگری گفته بود ولی از آنجا که طائفه انقلابی نماها، مصونیت آهنین دارند، کسی به او نگفت که بالای چشمت ابروست./ خبرآنلاین

#صبح_ما

🆔 @sobhema_ir

واکنش فاضل میبدی به سرقت تابلوهای موزه امام علی: بعداز اختلاس کلان زمین و چای دبش، نوبت تاراج  موزه‌ها رسید

🔹چرافریادی بلند نیست؟چه کسی مسئول است؟چراشورای شهرتهران پاسخ نمی دهد‌؟؟

#چند_ثانیه
@chandsanieh

درباره انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها

محمد فاضلی

دولت جدید شروع به کار کرده و انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها موضوع داغی در جامعه علمی شده است. اساتید، دانشجویان و مقامات سیاسی بیشترین نگرانی را درباره این موضوع دارند. تجربه قریب ۲۰ سال حضور در دانشگاه به عنوان مدرس، چند نکته را به من یاد داده است:

یک. عمده رؤسای دانشگاه‌ها – جز در موارد معدود – بدون اعمال نظر مؤثر اعضای هیئت علمی دانشگاه انتخاب می‌شوند و بیشتر انتخاب‌هایی سیاسی هستند. کم و کیف این انتخاب‌های سیاسی در دولت‌های مختلف، متفاوت است.

دو. من هنوز نشنیده‌ام رئیس دانشگاهی انتخاب شده باشد و قبل از انتخاب، برنامه‌های خود برای اداره دانشگاه را در جایی، مثلاً در گردهمایی اساتید دانشگاه، هیئت امنا یا کمیته‌ای منتخب از اساتید، ارائه کرده باشد. شاید هم اتفاق افتاده، من نمی‌دانم، ولی حتماً رویه رایجی نیست.

سه. رئیس دانشگاه بیش از آن‌که خود را پاسخ‌گوی وضعیت دانشگاه در مقابل اعضای هیئت علمی و دانشجویان بداند، پاسخ‌گوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت علوم و مقامات سیاسی و امنیتی بیرون از دانشگاه است.

چهار. معیارهای رئیس دانشگاه شدن هم ابداً مشخص نیست. بنابراین مثلاً در یک مورد واقعی در دانشگاه الف، از آقای ب که #رئیس_دانشگاه و #وزیر_علوم شایسته‌ای بوده تا آقای ج که حتماً آدم ناشایستی برای ریاست دانشگاه بوده، رئیس دانشگاه شده‌اند.

پنج. هیچ رئیس دانشگاهی در ایران ثبات دوران مدیریت را تجربه نمی‌کند. او برنامه‌ای نداده، در جایی رأی اعتماد علمی-مدنی (نه سیاسی) نگرفته، و همان گونه که سیاسی آمده، تحت تأثیر جریان‌ها و رخدادهای سیاسی هم تغییر می‌کند. حداکثر عمر رئیس دانشگاه هشت سال به اندازه دو دولت است. این هم به شرطی است که وسط دوره‌اش رخدادی سیاسی یا حتی دانشجویی – نظیر یک جشن دانشجویی که به مذاق کسانی خوش نیامده – ریاستش را پایان ندهد.
رئیس دانشگاه با برنامه‌ای که از آن دفاع کرده و در برابر اعضای هیئت علمی متعهد شده، رئیس نشده است. بنابراین اغلب پاسخ‌گویی در برابر اعضای هیئت علمی برای دنبال کردن آن برنامه در اولویت نیست؛ حفظ سمت در برابر نیروهای سیاسی بیرونی ارجح است. این به معنای فقدان رؤسای دانشگاه شریف و پای‌بند به اصول علمی و حرفه‌ای نیست، بلکه رویه غالب این است.

شش. قواعد انتخاب استاد، اخراج استاد، تغییر دروس، تأسیس رشته و ... همه با جزئیات گیج‌کننده‌ای توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت علوم تعیین می‌شود. رؤسای دانشگاه‌ها و مراتب پایین‌تر نظیر رؤسای دانشکده‌ها و گروه‌ها کاملاً دست‌بسته نیستند و راه هر خلاقیتی بسته نیست، اما دانشگاه در بوروکراسی تحمیل‌دشه از بالا و عمدتاً شورای عالی انقلاب فرهنگی، بیشتر به اداره‌ای هضم‌شده در بوروکراسی در شهرستانی دورافتاده بیشتر شباهت دارد تا جایی که در آن باید فضاهای بازی برای خلاقیت و ایده‌های نو وجود داشته باشد.

هفت. ممکن است چند دانشگاه بزرگ نظیر صنعتی شریف، دانشگاه تهران، دانشگاه تربیت مدرس یا صنعتی امیرکبیر در حوزه اختیارات و آزادی‌های رؤسای دانشگاه با بقیه دانشگاه‌ها تفاوت‌هایی داشته باشند (بالاخص در دانشگاه صنعتی شریف)، اما رویه غالب، تحمیل مجموعه‌ای از قواعد صلب و پر از تنگنا، با تمرکز بالا بر دانشگاه‌هاست.

هشت. آن‌چه در بند هفت گفته شد، دست و پای رئیس دانشگاه و کلیت دانشگاه برای ایفای نقش محلی را می‌بندد. ایران کشور وسیعی با فرهنگ‌ها، ساختارهای اقتصادی و اجتماعی و مسائل متفاوت در هر جغرافیا و منطقه است. رئیس دانشگاه در شرایط حاضر آن کسی نیست که خلاقیت و توان فکری و مدیریتی خود را برای شناخت و تعریف مسائل محلی و متناسب‌سازی ظرفیت‌های دانشگاه برای کمک به حل مسائل محلی به‌کار بگیرد؛ بلکه همان کسی است که به اوامر از مرکز رسیده، مطابق آئین‌نامه‌ها و تحت اقتدار نهادهای بیرونی عمل می‌کند. این وضعیت، اثربخشی دانشگاه را به شدت کاهش می‌دهد.

دولت چهاردهم اگر می‌خواهد وفاق را در دانشگاه تعریف کند، یک راهش این است: اصلاح رویه انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها به نحوی که دانشگاه را از اقتدارهای بیرونی (سیاسی، غیرعلمی) رها سازد و در برابر الزامات نهادهای علمی و مسئولیت اجتماعی در برابر محیط بیرونی پاسخ‌گو سازد. این چنین دانشگاهی می‌تواند در جریان توسعه و ساختن کشور مؤثر باشد. ادامه وضع موجود، ابتر کردن دانشگاه است.

آنچه نوشتم به معنای نبودن رئیس دانشگاه شایسته در کشور نیست، منظور رویه غالب و اثرات آن است.

@fazeli_mohammad

حالا که گفته می‌شود مطالب این گروه توسط خبرگزاری ها و رسانه ها رصد میشود خواستم نکته ایی رو مطرح کنم.
حتما سریال the spy که بر اساس واقعیت ساخته شده رو ببینید. با جزئیات سریال کاری ندارم اما وقتی کارشکنی و بی مسئولیتی مدیران کشور رو میبینم چیزی جز شخصیت «الی کوهن» نمیتونم تصور کنم. بعضا بخشنامه  یا ابلاغیه ایی صادر میشود که نه بر اساس قانون است نه رضایت و منافع جمعی را در بر دارد و بعضا حتی اصول فقهی و شرعی و انسانی را زیر سوال میبرد!
اگر واقعا به فکر ایران هستید «الی کوهن» ها را بر مسند مدیریت نگمارید.
«هر رزیدنت یک امید»

یکی از مهمترین بخش های وبدا که در سالهای اخیر باعث ایجاد فشار های روحی روانی و حتی اقتصادی فراتر از توان جسمی و روحی یک انسان به رزیدنت ها و پزشکان طرحی بوده و شاید باعث به بن بست کشیدن رزیدنت ها و خودکشی آنان شده همین معاونت حقوقی وبدا بوده است

دقیقا سوال از جناب وزیر این است:
به پاس کدام خدمت برجسته ، ایشان در سمت خویش ابقا شده است؟

آیا این انتصاب به معنی تداوم همان سیاستهای حقوقی و اخذ تعهدات ظالمانه، غیر شرعی،غیرقانونی و غیر اخلاقی است؟

بنظر منطقی بود برای کاهش آلام و تسکین حداقلی روحی و روانی
رزیدنت ها و پزشکان طرحی این معاونت تعویض می شد