این کلیپ رو دیدم خیلی لذت بردم

حتما ببینید

@tamadone_islami

عطر اعراب در قرون وسطی

بدلیل پیشینه ی باستانی جاده ی بخور و ادویه ها و عطور در شبه جزیره عرب، اعراب مسلمان در زمان قرون وسطی دارای فرهنگ علمی ‌بزرگی در عطرها بودند. از این رو گیاهان به طور گسترده‌ای برای درمان بیماری‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

فرهنگ اسلامی و دانشمندان مسلمان کمک فراوانی به توسعه و استفاده از عطر کرده و باعث انتقال این صنعت به غرب شده است. در واقع با گسترش مسیحیت در اروپا اجازه استعمال عطر ممنوع و رفته رفته به دست فراموشی سپرده شد. شیمیدانان مسلمان در حدفاصل قرن‌های شش تا سیزده پس از میلاد مطالعات فراوانی در زمینه عطرها انجام دادند و برای استخراج عطر، روش‌های جدید و مبتکرانه ای کشف کردند. ایرانیان و اعراب و اکثر مسلمین همواره در زندگی روزانه خود از عطرها استفاده می‌کردند. موارد استفاده آنها اغلب مشک، عطر گل سرخ و عنبر بود که محبوبیت فراوانی میان آنان داشت. اسلام بر خلاف مسیحیت، مسلمانان را همواره به عطرزدن سفارش می‌کرد و به مرور عطر به یکی از اجزای فرهنگ اسلامی مبدل شد.

در ادامه با فتح آندلس بخش عظیمی از اروپا تحت سلطه مسلمانان درآمد و حدود هشت قرن این نفوذ ادامه داشت. در نتیجه اغلب عناصر فرهنگی و اجتماعی از جمله استفاده از عطر به فرهنگ اروپا در زمان قرون وسطی تحت تاثیر قرار گرفتند.

اگر اعراب مبدأ ایجاد تقطیر نباشند، این روش را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیده و آن را در اروپا منتشر کردند. از این رو گیاهان به طور گسترده‌ای برای درمان بیماری‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گرفتند.

این جذابیت برای عطرها در اسلام از سنت شعری دوران جاهلی پیش از اسلام به ارث رسیده است. این مضمون در شعر عربی و فارسی در قرون وسطی نیز بسیار وجود دارد. این عطرها با زنی مرتبط است که شاعر تصویر آرمانی او را به تصویر می کشد و زنان طبقات بالای جامعه را توصیف می کند.

استفاده از بخور به طور کلی، در جهان اسلام قرون وسطی، به یک شی بسیار خاص شبیه به دستگاه بخور امروزی مرتبط بوده است. از این اشیاء برای خوشبو کردن خانه و در هنگام پذیرایی استفاده شده است. کشف آنها در زمینه باستان شناسی گواهی می دهد که این اشیاء در همه اقشار جامعه مورد استفاده قرار می گرفته است. دستگاه های بخور گذشتگان، بسته به ماده‌هایی مانند آلیاژ فلز، کلریت یا سرامیک که در آن ساخته شده‌اند، نشانگر زمینه اجتماعی افراد بوده است. دستگاه های بخور آلیاژی، معمولاً برنزی یا مسی، گران قیمت بودند و گواهی بر ثروت صاحبانشان بود. در نهایت دستگاه های بخور سرامیکی رایج ترین و آسان ترین برای تهیه بودند که افراد پایین‌دست‌تر استفاده می‌کردند.

عطر در جامعه اسلام و استفاده تجملاتی برخی شاهان

جامعه عالی مسلمانان از عطرهای مجلل برای پذیرایی استفاده می‌کردند؛ این کار را با عبور دادن یک بخور از میان مخاطبان انجام می‌دانند تا همه نفس بکشند و خود را با بخورها معطر کنند. در تاریخچه عطر در اسلام آمده است که یکی از شاهان گذشته مسلمان هر سه شنبه ریاست یک کنفرانس فقهی را بر عهده داشت که فقها و علمای دیگر در آن شرکت می کردند. در پایان غذا، عودسوزها (معمیر) را می آوردند تا عطرها را استشمام کنند و خود را خوشبو کنند. در عروسی که همین شاه در سال ۲۱۰/۸۲۵ هجری مقدار زیادی عنبر و چوب آگالوشی هند مصرف شده است.

معنای مقدس عطر برای اعراب

عطر جزء توصیه های مکرر دین اسلام است و قرآن بارها از آن صحبت کرده است. بنابراین بهشت مسلمانان آغشته به بسیاری از بوهای شیرین و خوب خواهد بود. مانند بسیاری از تمدن‌ها، از گذشته تا به امروز مناسک اسلامی مانند حج ‌با عطر همراه است.

همچنین به مردان توصیه می‌شد که به طور مرتب به حمام عمومی‌ بروند تا خود را پاک کنند. فرهنگ اسلامی ‌و مردم عرب به ویژه در توسعه عطرسازی نقش اساسی داشتند. آنها می‌دانستند که چگونه سنت‌های مقدس خود و استفاده از عطر را در مراسم خود حفظ کنند.

تاریخچه عطر و تکامل این حرفه با شهرهای عربی اسلامی ارتباط تنگاتنگی دارد. از جنوب بغداد تا شمال دمشق، در این حوزه و صنعت درگیر بوده و در واقع، تمدن های عربی نیز نقش موثری در تکامل و ساخت عطرها داشته اند. در آن زمان، شهرهای شبه جزیره عربستان اغلب دارای دشت های سرسبز و پر از گل بودند و به عنوان معدن عطرها شناخته می شدند. بیشتر پزشکان و شیمیدانان تحت تاثیر این مناطق در آن زمان بودند. آنها روش های مختلفی را برای استخراج اسانس گل ها یافتند و صنعت تقطیر پیشرفت قابل توجهی کرد. پس از آن الکل و به طور کلی مواد الکلی به عنوان پایه ای برای نگهداری روغن ها و اسانس ها به فرمول ها اضافه شد.

برای اولین بار در فرانسه و در قرن هجدهم بود که عطر به عنوان مایع هایی درون بطری شیشه ای به میدان آمدند و شیشه های عطر و ادکلن به تدریج در اجتماع شهرت پیدا كرد

@tamadone_islami

داستان اسلام و شمشیر
بین حقیقت تا دروغ تاریخی

@tamadone_islami
@tamadone_arab

مدینه، یعنی شهری که جامعه اسلامی در آن از حالت یک جنبش نوپا به یک حکومت قدرتمند تبدیل شد، شاهد تحولات شگرفی در عرصه های مختلف بود. یکی از این تحولات مهم، پیدایش تشکیلات منظم دبیری بود. این تشکیلات که در عصر جاهلیت نمونه‌ای مشابه نداشت، نشان از گام بلند اسلام در جهت سازماندهی امور و ارتقای سطح زندگی اجتماعی بود.
در دوران پیامبر اسلام (ص)، نیاز به ثبت وقایع، مکاتبات با سایر قبایل و کشورها، مدیریت منابع مالی و امور روزمره جامعه، ضرورت ایجاد یک سیستم اداری کارآمد را بیش از پیش آشکار ساخت. به همین منظور، پیامبر اسلام (ص) افرادی را به عنوان دبیر برگزید که هر یک وظایف مشخصی را بر عهده داشتند.

دبیران پیامبر (ص) طیف گسترده‌ای از وظایف را بر عهده داشتند؛ از نگارش وحی و مکاتبات رسمی تا ثبت معاملات و مدیریت امور مالی. این تنوع وظایف نشان از اهمیت بالای دبیری در ساختار حکومتی آن زمان دارد. یکی دیگر از ویژگی‌های متمایز این تشکیلات دبیری، تقسیم کار و تخصص‌گرایی دبیران بود. هر یک از دبیران بر اساس توانایی‌ها و مهارت‌های خود، مسئولیت بخشی از امور اداری را بر عهده می‌گرفتند.

این دبیران که بودند؟

مسعودی شرح وظایف و نام دبیران را در کتاب خود چنین آورده است:

1️⃣دبیران ثبت عقود و معاملات مردم: مغیرة بن شعبه و حصین بن نمیر. عبد اللّه بن ارقم و علاء بن عقبه سندهای مردم و عقود و معاملات آنها را می‌‏نوشتند.

2️⃣دبیران مالیات و صدقات: زبیر بن العوّام و جهیم بن الصّلت صورت مالیات و صدقات را ضبط می‌کردند.

3️⃣دبیر تخمین محصولات حجاز: حذیفة بن الیمان عهده‏‌دار نوشتن «حرازی» حجاز بود.
4️⃣دبیر ثبت غنائم: معیقیب بن ابی فاطمه دوسی غنائم را وارد می‌کرد.

5️⃣کاتب و مترجم: زید بن ثابت انصاری نامه به حکام و پادشاهان می‏‌نوشت و ضمناً سمت مترجمی رسول خدا را داشت. او زبان‌های فارسی و رومی و قبطی و حبشی را ترجمه می‌کرد و همه‏ اینها را در مدینه از اهل این زبان‌ها آموخته بود.

او بعداً به دستور پیامبر (ص) زبان سریانی و کتابت یهود را نیز فرا گرفت.(جامع ترمذی؛ فتوح البلدان بلاذری، ص۴۱۶)

6️⃣کاتبان وحی: علی بن ابی طالب (ع)، عثمان بن عفّان، عمرو بن العاص، معاویة بن ابی سفیان، شرحبیل بن حسنه، عبد اللّه بن سعد بن ابی سرح، مغیرة بن شعبه، معاذ بن جبل، زید بن ثابت، حنظلة بن الربیع، ابی بن کعب، جهیم بن الصّلت، حصین النّمیری.»

7️⃣کاتب خاص پیامبر (ص): خالد بن سعید بن العاص پیش دست رسول ﷲ (ص) بود، او حاجت‌های متفرّقه‌‏ای که پیش می‌آمد می‏‌نوشت.

حنظلة بن الربیع ذخیره بود و هر وقت یکی از آنها که نام بردیم نبود او کارش را انجام میداد و به حنظله كاتب» معروف شده بود شرحبیل بن حسنه طابخی، ابان بن سعید و علاء بن الحضرمی و عبدالله بن سعد بن ابی سرح نیز برای پیامبر نامههایی نوشته است. معاویه ابن ابی سفیان هم چند ماهی قبل از وفات
رسول الله (ص) برايش نویسندگی کرد
تشکیل تشکیلات دبیری در مدینه در دوران پیامبر اسلام (ص) نشان از آن دارد که مسلمانان از همان آغازین سالهای شکل گیری جامعه اسلامی به اهمیت سازماندهی و ایجاد ساختارهای اداری پی برده اند. این
تشکیلات با تقسیم کار ،تخصصی اهمیت به ثبت و ضبط اطلاعات و ارتباطات بینالمللی، نقش مهمی در اداره امور جامعه اسلامی اولیه ایفا کرده است. با ایجاد تشکیلات ،دبیری ساختار قبایلی جامعه بدوی مدینه به سمت یک جامعه مدنی و سازمان یافته تغییر کرد. ثبت و ضبط ،وقایع ایجاد آرشیو و استفاده از اسناد رسمی همگی نشانههایی از تحول عظیمی بودند که در اندیشه و رفتار مردم رخ داده بود.

@tamadone_islami

کامران فانی از اثرگذاریهای ایرانیان در تاریخ اسلامی و همچنین کمبود ترجمه های کتب در ادبیات معاصر عرب سخن می‌گوید


@tamadone_islami
@tamadone_arab

آیا قرآن، خشونت را ترویج می‌کند؟

پاسخ شنیدنی «هوش مصنوعی» را از دست ندهید!

@tamadone_islami

مینیاتور ایرانی قرن پانزدهم میلادی که دانش‌آموزانی را در حال مطالعه نجوم با استاد خود نشان می‌دهد و اندازه‌گیری‌هایی را از اسطرلاب می‌خواند.

MS 1418، کتابخانه دانشگاه استانبول

@tamadone_islami

پزشکان زن مسلمان و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در تاریخ اسلام

شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد زنان در سال های اولیه تاریخ اسلام و حتی پس از آن در رشته پزشکی فعالیت می کردند. خیمه رفیضه شاید اولین بیمارستان سیار برای معالجه بیماران در تاریخ اسلام به شمار می رفت.

جراح مشهور الزهراوی در اندلس به دستیاران بهداشتی وابسته است که در طول فعالیت او در زمینه زنان و زایمان کمک می کردند (اینها اکنون به عنوان ماما شناخته می شوند). در سال‌های بعد گزارش شد که دختر شهاب‌الدین الصیغ در بیمارستان المنصوری (بزرگ‌ترین بیمارستان مصر در آن زمان) کار می‌کرد و در آنجا سمت ارشد داشت.

علاوه بر اینکه پزشکان زن در بیمارستان‌ها کار می‌کردند، در خانه‌هایشان نیز به ملاقات بیماران می‌رفتند. طبری در کتاب « تاریخ الرسل و الملوک » آورده است که یکی از پزشکان مرد به نام ابوالحسن، یک بیمار زن را با زخمی عفونی در کتف به ملاقات او آمد و او در پاسخ به او گفت:

«من یک کحال (یک پزشک چشم) هستم اما یک پزشک زن داریم که شما را معالجه می کند.»

او پزشک زن را دید که او را معالجه کرد و طبری به این بیمارستان به عنوان یک سرویس عمومی نگاه کرد. اما در عین حال در مورد ماماهایی که بیماران را در خانه ویزیت می کردند، حرف های زیادی برای گفتن بود. این را ابن الحاج در کتاب خود (المدخل) در شرح زندگی زنان مسلمان در قاهره در قرون 13 و 14 میلادی و چگونگی ترتیب خانواده ها برای آمدن قابله ها و انجام زایمان و مراقبت از آنها بیان کرده است.

از جمله تخصص های شناخته شده در آن زمان، مراقبت از بیماران مجروح، ارائه جراحی های جزئی و همچنین جراحی های ترومایی پیچیده مانند قطع عضو بود. ارائه « کای » و « حجام » (خون‌ریزی) نیز انجام شد. پزشکان زن برای مراقبت از زخم ها، توقف خونریزی، تعویض پانسمان و تهیه کرم های دست ساز برای بهبود زخم استفاده می کردند

زنان نیز در تولید مواد مسکن و مخدر نقش داشتند. و همانطور که در بالا ذکر شد در کتاب الطبری آمده است که زنان با ساخت کرم های ضد عفونی کننده مناسب به درمان زخم های عفونی کمک می کردند. همچنین مشهور است که زینب بنی عود در درمان بیماری های چشم و تهیه داروهای موضعی تخصص داشت. الشفاء بنت عبدالله که زخم‌های پوست را با کرم‌های موضعی دست‌ساز درمان می‌کرد، نیز به عنوان رئیس حصبه (هیئت تنظیم کننده مشاغل مختلف در سوق، از جمله ترکیب داروها) منصوب شد. او توسط خلیفه دوم عمر بن خطاب منصوب شد.

در زمان امویان چند پزشک زن وجود داشت:

. زینب از بنی عود که در درمان بیماری های چشم و همچنین جراحی شهرت داشت.

. فریده الکبری ، او از حجاز به سوریه نقل مکان کرد.

. خرقعه العامریه ، او در الحجاز زندگی و عمل می کرد.

. سلامه القیس ، او در زمان امویان از حجاز نقل مکان کرد تا در سوریه زندگی کند.

. حبابه : او در بصره عراق زندگی و فعالیت می کرد (متوفی در سال 723 میلادی).

و در زمان عباسیان چند پزشک زن بودند:

معتم الحمیشیه ، که در قرن نهم عمل کرد و در سال 838 وفات یافت.
. روحاس در بغداد سکونت داشت و در سال 859 وفات یافت.

. محبوبه ، خلافت عباسی، عراق، (متوفی به سال 861 م).

. ام آسیه (ماما) که در زمان ایالت تولونیه در مصر زندگی می کرد.

📌در دوران حکومت مسلمانان در اندلس (اسپانیا امروزی) چند زن در پزشکی کار می کردند

. خواهر الحفید بن زهر (نوه ابن زهر پزشک) و دو دخترش که به کار مامایی و مداوای کودکان بیمار می پرداختند (هر دو پزشک خصوصی همسر حاکم بودند. حاکم المنصور در اندلس). چند پزشک در خاندان ابن زهر در پنج نسل در اندلس (اشبیلیا – سویل) بودند.

. دختران الزهراوی پس از تعلیم از پدرشان به طبابت معروف بودند. الزهراوی دایره المعارفی در طب به نام التصریف نوشته است و در جلد سی ام که در مورد جراحی بود، 10 فصل را به تفصیل درباره مامایی و زنان اختصاص داده است.

. ام الحسن بنت القاضی التنجلی: که در قرن چهاردهم در اندلس می زیسته و در عمل و تدریس پزشکی شهرت داشته است. او علاقه ای به نوشتن کتاب نداشت، همانطور که در شعر خود در این باره ذکر کرده است. او نیز عالم بود و تجوید قرآن را هم تدریس می کرد.


شایان ذکر است که اولین پزشک زن ثبت شده در انگلستان، الیزابت بلکول در سال 1858، پس از آمدن از ایالات متحده، جایی که در سال 1849 واجد شرایط بود، بود.بنابراین روشن است که تاریخ غنی پزشکان زن مسلمان در اسلام وجود دارد که بر خلاف پزشکان غرب، به قرن ها پیش باز می گردد. از یافته‌های آنها می‌توان چیزهای زیادی آموخت، اما برای درک و قدردانی از مشارکت‌های آنها به دانش بیشتری نیاز است.

📚منبع :

مقاله ی زیر را دانلود کنید

@tamadone_islami

نقش زنان در تاریخ پزشکی اسلام

@tamadone_islami
@ketabkhane_islami