بازسازی برخی دانشمندان و شاعران تمدن اسلامی توسط هوش مصنوعی

ابوعلی سینا
ابوبکر زکریای رازی
بابا طاهر عریان
رودکی
سنایی

@tamadone_islami

برخی ابداعات ابوعلی سینا در پزشکی

@tamadone_islami

به عقیده ابن سینا #سرطان نوعی غده سرد است که در ابتدا ملتهب و دردناک می شود بعضی از انواع آن وقتی که پیشرفت کنند دردناک و اغلب غیر قابل درمان میشوند. او می گوید سرطان مانند پاهای #خرچنگ از مرکز رشد میکند و به همین علت به این نام خوانده میشود. سرطانهای داخلی بدون آگاهی بیمار ظاهر میشوند و با وجود درد و رنج بسیار، گاه مدتی طولانی با او می مانند فقط سرطانهایی محدود نامیده میشوند که جراح بتواند آنها را از بدن خارج کند. در این صورت برداشتن غده باید به طور کامل انجام گیرد و همه غده از بدن خارج شود اما جراحی همیشه موفقیت آمیز نیست؛ چون سرطان اغلب باز می گردد. در واقع ابن سینا توصیه کرده است که تخلیه پستان انجام نشود؛ چون موجب گسترش بیشتر بیماری میشود او میگوید که اکسید مس و سرب اگر چه نمیتوانند این بیماری را درمان کنند، اما از انتشار آن در بدن جلوگیری میکنند

ابن سینا نیز مانند ابوالقاسم الزهراوی جراح بزرگ آندلسی دربارۀ بسیاری از موضوع ها بحث کرده است. او دربارۀ خارج کردن سنگهای مثانه چنین نوشته است :

اگر بیمار به پشت بخوابد و کپل خود را از زمین بلند کند و سپس او را تکان بدهند، سنگها از مجرا خارج می شوند... و ادرار جاری میگردد ممکن است با فرو کردن انگشت در راست روده بیمار خروج سنگها آسان تر شود.... اگر نشد، سنگها را به عقب برانید.... در صورتی که عبور آنها دشوار است آنها را به سختی به عقب نرانید.

این همان کاری است که امروزه متخصصان مجاری ادرار برای درمان سنگهای مجرای خروج ادرار انجام میدهند. آنان سنگ را با استفاده از ابزاری خاص (سوند یا از طریق آندوسکوپی) به عقب می رانند.

به عقیده ﷼ابن_القف جراحی سنگهای بزرگ مثانه آسانتر است؛ چون سنگهای بزرگ را چه در مجرای خروج ادرار گیر کرده یا درون مثانه باقی مانده باشند، می توان آسانتر
خارج کرد.

همه این شواهد نشان میدهند که بیماران در یکهزار سال پیش در بیمارستانها درمان میشده اند و از آنها به گونه ای باورنکردنی مراقبت به عمل میآمده است. اگر چه ما امروز آمار موفقیتهای پزشکی و سلامت مربوط به آن زمان را در اختیار نداریم نسخه هایی از جراحان بزرگ آن زمان به دستمان رسیده است. این نوشته ها که در بردارنده تجربه های عملی و پژوهش اند جراحی را به گونه ای غیر قابل بازگشت تغییر دادند تا امروزه حتی در قرن بیست و یکم زندگی ما بهتر باشد.

ابن سینا جراح بسیار قابلی هم بوده است. او در کتاب قانون دربارهٔ عمل تراکئوتومی و همچنین قطع لهابت قطع لوزتین شکافتن دمل لوزتین و بیرون آوردن اجسام خارجی مخصوصاً زالو از حلق عمل سنگ مثانه میل زدن مجاری بول، شکسته بندیها خلع مفاصل و عملیات جراحی در بیماریهای ،چشم گوش و بینی و نیز عمل داغ کردن در بسیاری از بیماریها مطالبی را به تفصیل بیان کرده است.

📚منبع: ۱۰۰۱ اختراع مسلمانان در جهان ما، پرفسور سلیم الحسنی

@tamadone_islami

تاریخ ضرب سکه در اراضی شام ( لبنان امروزی) از عهد خلفای راشدین تا قرن ۱۹ میلادی

✍️قسمت اول

@tamadone_islami

تاریخ ضرب سکه در اراضی شام ( لبنان امروزی) از عهد خلفای راشدین تا قرن ۱۹ میلادی

✍️قسمت دوم

@tamadone_islami

مصاحف و قرآن های اولیه: خط كوفي است یا حجازي؟

دكتر أحمد وسام شاكر توضیح میدهد:

خط حجازی طبق شواهد مکتوب و همچنین گزارش ابن ندیم قدیمی تر از خط کوفی است

و ابن ندیم خط مدنی و مکی (حجازی) را قدیمی تر از خط کوفی و بصری میداند

همچنین قدیمی ترین نسخه های قرآن که در دانشگاه ها و موزه های اروپایی وجود دارد به خط حجازی هست نه کوفی!!!

و این یکی از مهمترین کلیدهای خط عربی است که خط حجازی قبل از خط کوفی وحود داشته است ، قبل از بوجود آمدن شهر کوفه و بصره

و خط حجازی همانطور که میدانیم ادامه ی خط نبطی باستانی است که در حجاز در نقش ها و کتیبه های سنگی هم مشاهده میشد!!

@tamadone_arab
@tamadone_islami

نمونه ای از خط حجازی که نشانه ی اصلی آن کشیده شدن و مایل شدن حروف است

همچنین از نظر حاشیه های کم و فاصله کم بین خطوط متراکم بوده است این سبک نوشتن

@tamadone_arab
@tamadone_islami

یکی از این راه‌هایی که خط حجازی را متمایز می‌کند، توازن فواصل بین هجاهای کلمات، از جمله بین کلمات است.

به نظر می رسد که مفهوم فاصله بین دو کلمه هنگام نوشتن در آن زمان شناخته شده نبود. این امر در مورد نوشته برخی ملل دیگر مانند لاتین صدق می کند. بنابراین در قرآن‌های خط حجازی می‌بینیم که فاصله بین هجاها جداگانه است، حتی اگر در حد یک کلمه باشد، وقتی حروف با حروفی که به دنبال آنها می‌آیند، مانند حروف الف، دال ضال و را زا و واو.

سمت چپ تصویر روش دیگری را نشان می دهد که خوشنویسان قرآن حجازی از آن پیروی می کنند و آن تراز کردن حروف بلند مانند الف و لام به صورت عمودی در سراسر خطوط صفحه است، همانطور که در اینجا مشخص است. قسمت روشن در مثال این تراز در حروف گرد مانند میم، ف، قاف و ها جدا اعمال می شد، زیرا خوشنویس سعی می کرد هر زمان که فرصت پیدا می کرد، به خصوص در ابتدای سطرها، آنها را به صورت عمودی تراز کند.

@tamadone_arab
@tamadone_islami

هرکس صفحات قرآن های خط حجازی را بررسی کند، می‌تواند ابزار و مواد مورد استفاده در ساخت آن را بشناسد.

خطوط خط از نظر نحوه رسم حروف به ما نشان می دهد که خط با قلم پهن کشیده شده است. همچنین می‌توان حدس زد که نوک آن مانند قلم‌های خوشنویسی که بعداً آمدند، بر اساس زاویه تمایل انتهای امتداد عمودی و افقی نیز اوریب نبوده است. ترسیم این زاویه که به حالت افقی نزدیکتر است با قلم اریب دشوار است.

افزایش وزن خط‌های عمودی نسبت به وزن خط‌های افقی، شاهد دیگری بر کاهش زاویه نوک قلم هنگام نوشتن است. در مورد رنگ و شفافیت جوهر، به وضوح نشان می دهد که جوهر استفاده شده یکی از انواع جوهرهای تاننی بوده است

@tamadone_arab
@tamadone_islami

اولین چیزی که خط حجازی را متمایز می کند، مایل بودن خط به سمت راست است که نام آن را به خط می دهد، زیرا خط حجازی را خط مورب نیز می گفتند.

تقریباً هیچ یک از خطوط عربی که بعداً آمد، این نوع گرایش را نشان نمی دهد. گرایش خط حجازی همان چیزی است که ابن الندیم در کتاب «الفهرست» خود به آن اشاره کرده است، جایی که در مورد خط مکی (و سپس مدینه) می گوید که امروز با یک نام ترکیب می کنیم، (خط حجازی). آنجا که می گوید:

«در خط مکی، الفبای آن در سمت راست دست و بالای انگشتان انحنا دارد و در شکل آن اندکی فرورفتگی دارد». آنچه ابن الندیم نوشته است تقریباً تنها متن اثر خط حجازی است که این نوع خوشنویسی را توصیف می کند. در تصویر دو نمونه را می بینیم که در آنها میزان تمایل خط تغییر می کند، همانطور که انحنای حروف یا دم متمایز آنها متفاوت است

@tamadone_arab
@tamadone_islami

شکل حروف خط حجازی عمدتاً برای ساختن قرآن های جلدی صحافی شده (مانند صفحه سمت راست) به ویژه پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ایجاد شد.

با این حال، سبک خط حجازی غالب شد و در نگارش عمومی و سایر کاربردهای عملی مورد استفاده قرار گرفت.

در تصویر سمت چپ، سنگ بنای سدی در طائف را می بینیم که در زمان معاویه بن ابی سفیان ساخته شده و به خط حجازی شبیه به خط قرآن نوشته شده است.

@tamadone_islami

خط حجازی بر اساس آنچه در آن زمان اعراب به آن خط جزم هم می گفتند. خط جزم به طور کامل روش ترسیم حروف را شرح می دهد و به دو صورت نوشته شده است. شکل اول خط خشک است و می توان گفت که خط حجازی از اولین خط های خشک به شمار می رود (به دنبال آن خط کوفی آمده است).

خط دوم نرم است که نشان دهنده دست خط است. در تصویر مقایسه ای بین خط حجازی که نمایانگر خطوط خشک - در سمت راست - است و نوشته ای که در دست یک فرماندار مصری به نام شریک بن قره - در سمت چپ - نشان دهنده خطوط نرم است، وجود دارد. بیشتر قدمت این دو نسخه خطی به یک دوره تاریخی می رسد.

خطوط خشک با ویژگی هندسی و زوایای تیز مشخص می شود، خطوط نرم با خطوط منحنی در معاملاتی مانند نوشتن قراردادها، مکاتبات و موارد مشابه استفاده می شد.

خوشنویسان قرآن را با خط خشک به سبک حجازی می‌نوشتند، سپس خط کوفی بعد از آن و سپس خط کوفی شرقی و مراکشی تا مدت‌ها ادامه می‌یابد. سپس خط های نرم در کتابت قرآن در قرن چهارم هجری (قرن نهم میلادی) به دست خوشنویسان بغدادی مانند ابن مقله، یاقوت المستصمی و ابن البواب غالب شد.

@tamadone_arab
@tamadone_islami

نسخه های خطی قرآن های خط حجازی

https://www.islamic-awareness.org/quran/text/mss/

@tamadone_islami

تانن های ترجیحی برای ساخت جوهر گال حلب بود. استفاده از آن پس از خروج حشره از محل خود ترجیح داده می شود، زیرا تانن ها سرشار از اسیدهای برنزه هستند. ابن بادیس در فصل دوم کتاب خود، «عمدة الكتاب وعدة ذوي الألباب»، دستورهای متعددی برای مرکب یا مرکب که شامل تانن می‌شود، شرح داده است:

به طور کلی تانن ها را خرد کرده و در جای گرم به مدت چند روز در آب شیرین خیس می کنند، سپس محصول را که به رنگ قهوه ای است صاف کرده و ویتریول را به آن اضافه می کنند. ویتریول سولفات آهن است که با افزودن اسید سولفوریک به آهن می توان آن را ساخت. با افزودن ویتریول به آب تانن، رنگ مایع به رنگ سیاه دلخواه در می آید. صمغ عربی به این مخلوط اضافه می شود تا ویسکوزیته جوهر افزایش یابد، زیرا عملکرد جوهر از نظر میزان جوهر قابل حمل توسط قلم و همچنین جریان جوهر روی سطح پوست بهبود می یابد. که روی آن می نوشتند بهبود می یابد.

@tamadone_islami

به طور کلی تانن ها را خرد کرده و در جای گرم به مدت چند روز در آب شیرین خیس می کنند، سپس محصول را که به رنگ قهوه ای است صاف کرده و ویتریول را به آن اضافه می کنند. ویتریول سولفات آهن است که با افزودن اسید سولفوریک به آهن می توان آن را ساخت. با افزودن ویتریول به آب تانن، رنگ مایع به رنگ سیاه دلخواه در می آید. صمغ عربی به این مخلوط اضافه می شود تا ویسکوزیته جوهر افزایش یابد، زیرا عملکرد جوهر از نظر میزان جوهر قابل حمل توسط قلم و همچنین جریان جوهر روی سطح پوست بهبود می یابد. که روی آن می نوشتند بهبود می یابد.

@tamadone_islami

قلم خط حجازی

نوع و سبک قلم، شکل نوک خودکار را تعیین می کند، زیرا می توان یک نوک پهن یا ظریف برای قلم ایجاد کرد.

بیشتر خوشنویسان مردمان اطراف حجاز قلم های خود را با نوک #پهن شکل می دادند، از جمله خوشنویسان به زبان های یونانی، رومی، پهلوی، اتیوپیایی و عبری، در حالی که زبان سریانی در اطراف و سراسر حجاز گسترش یافته بود با استفاده از یک نوک گرد، مانند آنچه در خوشنویسی عربی مراکشی که بعداً آمد. هرچه خوشنویس به شکل نوک دلخواه نیاز داشته باشد، قلم نی انعطاف پذیری از خود نشان می دهد و به روش های شکل دادن آن به اشکال مختلف به راحتی پاسخ می دهد.

مسلمانان برای رسم خط حجازی، قلم خود را با نوک پهن و مسطح تیز می کردند، بدون اینکه آن را تحریف کنند یا نوک آن را آب بکشند، بیشتر قرآن حجازی با نوکی که دقت آن به یک میلی متر می رسید، کشیده شده بود. این نوک بر روی سطح نوشتار با زاویه کمی متمایل و بین 20 تا 30 درجه قرار می گرفت.

@tamadone_islami