طولانی‌ترین دولت ها در اروپا


@tamadone_islami

گزارش دست اول مورخ و شاهد عینی جنگ های صلیبی اسامه بن منقذ از لباس ها و ادوات نظامی سربازان مسلمان در جنگهای صلیبی :

@tamadone_islami

گزارش دست اول مورخ و شاهد عینی جنگ های صلیبی اسامه بن منقذ از لباس ها و ادوات نظامی سربازان مسلمان در جنگهای صلیبی :

اسامه بن منقذ اسلحه های یک فارِس (شوالیه به زبان عربی) را اینگونه توصیف می کند:

نیزه، سپر، شمشیر، خنجر و گرز.
تجهیزات محافظ او شامل: یک پیراهن زنجیری/هابرک، ساق و جوراب ساق بلند، چکمه‌های خاردار، و کلاه ایمنی بود.

او همچنین به کرات از بریگندین (کزغند) یاد می کند که احتمالاً در زمان او نیز بسیار رایج بوده است. کیفیت این بریگاندین ها احتمالاً متفاوت بوده است، زیرا او هم از سربازان پوشیده و هم از شاهزادگان و حاکمان یاد می کند.

او تیپ نظامی پدرش را توصیف می‌کند که شامل پیراهن‌های پوستی روی هم بود (یکی کوتاه‌تر روی دیگری). هر کدام از اینها آستری از نمد و بالشتک برای جذب ضربه داشتند.

بنابراین، هنگامی که در نبرد با یکدیگر روبرو می شدند، شوالیه های اروپایی و همتایان عرب/ترک/ایرانی آنها هر دو به شیوه ای مشابه مسلح و زره پوش بودند. بعلاوه، لشکرهای ثابت و همراهان حاکمان جهان اسلام عمدتاً از ممالک (غلامان نظامی یا بردگان سابق آزاد شده) تشکیل شده بودند و این افراد نیز به شدت مسلح بودند.

این بدان معنا نیست که سواره نظام سبک کلیشه ای مسلمان وجود نداشته است. اینها، در این دوران، اکثراً جنگجویان قبیله‌ای عرب و ترکمن بودند که اغلب به عنوان نیروهای کمکی به ارتش حاکمان می‌پیوستند. این جنگجویان زره بسیار سبک‌تری می‌پوشیدند یا اصلاً هیچ زرهی نمی‌پوشیدند، بسیار متحرک بودند و در تیراندازی با کمان به ویژه ترک‌ها برتری داشتند.

اسامه بن منقذ حکایتی را نقل می کند که در آن یک ترک به تنهایی چهل و سه راهزن را که به دلیل تیراندازی ماهرانه اش سعی در سرقت از او داشتند، کشت. این ممکن است اغراق آمیز باشد، اما این تصور را به ما می دهد که این بار مهارت های تیراندازی با کمان ترک ها بسیار مورد احترام بوده است.

اسامه چندین مثال می آورد که نشان دهنده کارایی زره در زمان خود است. در یک مورد، یکی از مردانش، جمعه، در جریان نبرد با امیر حماه، یکی دیگر از ارباب مسلمان به نام محمود بن قرجه، به او نزدیک شد. جمعه گریه می کرد که سوار دشمن به نام ابی منصور با نیزه به او ضربه زده بود. این گریه به خاطر زخم جسمی یا درد نبود، بلکه به دلیل جراحت جمعه بود که ضارب او جوانی رزمنده و جانباز چندین ساله بود. سپس وارد جنگ شد و ابی منصور را جستجو کرد و او را با چاقو زد. هیچ یک از این افراد جان خود را از دست ندادند یا جراحات جدی ندیدند که نشان دهنده کارآمدی زره آنها است.

در مثالی دیگر، اسامه به شوالیه‌ای فرانک صلیبی اشاره می‌کند که پشت ارتش فرانک در حال عقب‌نشینی در برابر نیروی مسلمان را پوشش می‌داد. این شوالیه فرانک به میان آنها حمله کرد و صف تعقیب کنندگان مسلمان را مختل کرد. اسبش از زیر او کشته شد و چند ضربه شمشیر و نیزه به او وارد شد و مجروح شد، اما توانست به مبارزه برخاسته و نزد همرزمانش بازگردد. این حکایت نه تنها مهارت‌های رزمی شوالیه‌های صلیبی را نشان می‌دهد، بلکه گواهی بر کارآمدی زره‌هایی است که آن‌ها می‌پوشیدند. اگر این شوالیه بدون زره بود، قطعاً از بین می رفت

اسامه در روایت دیگر بیان می‌کند که یکی از «شگفت‌انگیزترین ضربات نیزه» که تا به حال دیده بود، توسط یک فرانک صلیبی علیه یکی از سربازانش، صباح بن قنیب، انجام شد. اسامه ادعا می کند که نیزه سه استخوان دنده صباح را در هر دو سمت راست و چپ او برید و سپس مفصل آرنج او را به دو نیم کرد و او را کشت.

مشاهده ی اورا می توان در اینجا بیان کرد که:

صباح یا زره نپوشیده بود یا اگر بود ممکن بود آسیب دیده باشد و نیاز به تعمیر داشته باشد. ثانیاً به احتمال زیاد از پهلو ضربه خورده است. برخی از انواع زره‌ها (آنهایی که ارزان‌تر هستند) قوی‌ترین محافظ‌ها (یعنی حلقه‌های فلزی، آتل‌ها، فلس‌ها) را در جلو داشتند.بنابراین ممکن است کناره فقط با بالشتک، پارچه یا سایر مواد سبک تر محافظت شده باشد.

@tamadone_islami

اسامه بن منقذ همچنین از حمله اسماعیلیان نزاری (حشاشین) به شیزر در سال 1114 یاد می کند.


@tamadone_islami

اسامه بن منقذ همچنین از حمله اسماعیلیان نزاری (حشاشین) به شیزر در سال 1114 یاد می کند.

او برخورد یکی از مردانش به نام همام و اسماعیلی را که به سمت رواق عمویش پیش رفته بود را شرح می دهد.

اسماعیلیان با چاقو به همام حمله کردند. همام با شمشیر به سرش بالای چشم ضاربش زد. این ضربه سر مرد را برید و جمجمه را خرد کرد و باعث ریختن مواد مغزی او شد. نکته قابل توجه اینکه اسامه به واکنش همام پس از این برخورد اشاره می کند. شمشیرش را انداخت و تمام محتویات شکمش را استفراغ کرد. اگرچه این صحنه با جزئیات ترسناکی توصیف شده است، اما این واکنش وحشتناک و نفرت انگیز همام پس از وارد کردن ضربه مهلک به سر حریف است که لمس انسان را به رویدادی وحشیانه می رساند. علاوه بر آن، اسامه بخش جالبی را نیز در خاطرات خود گنجانده است که در آن به فوبیای برخی از رزمندگان شجاع اطراف خود اشاره می کند.

او از عمویش سلطان نام می‌برد که یکی از شجاع‌ترین افرادی بود که تا به حال با او برخورد کرده بود و اظهار داشت که در جنگ شجاعانه ایستاده است، اما با دیدن یک موش "لرزش بر او غلبه می‌کند"!

یکی دیگر از جنگجویان شجاع خانواده، سندوق، با دیدن یک مار دچار چنین اثری شد. بار دیگر، آشکار کردن ترس‌ها و فوبی‌های مردانی که جنگجویان بی‌هراس در جنگ بودند، واقعاً آنها را انسانی می‌کند و آنها را به‌عنوان مردمی برای خواننده قابل ارتباط‌تر می‌کند.

https://www.medievalists.net/2019/07/warfare-during-crusades/

@tamadone_islami

معرفی #رواد_بن_مثنی_الازدی سر سلسله پادشاهان روادیان در آذربایجان و ارمنستان

@tamadone_islami

معرفی رواد بن مثنی الازدی سر سلسله پادشاهان روادیان در آذربایجان و ارمنستان

آقای "محمد جواد مشکور" تاریخ نگار ، ادیب ، زبان شناس ، و استاد دانشگاه ایرانی در کتاب خود درباره خاندان "#روادی" که از آذربایجان تا ارمنستان حکمرانی می کردند چنین می نویسد

📄خلاصه متن:

صفحه ۱۴۸ : پس از فتح آذربایجان قبایل عرب به آن سرزمین روی آوردند و آنچنان در آن زیاد شدند که در اواسط قرن چهارم زبان عربی یکی‌ از زبان های متداول آنجا شد ،روادیان : رواد بن مثنی الازدی سر سلسله این خاندان است

صفحه ۱۴۹:

رواد در زمان خلافت #منصور_عباسی ( ۱۳۶-۱۵۸ هجری) بدعوت یزید بن حاتم والی آذربایجان به آن سرزمین آمد و بر شهر بذکه در ارسباران کنونی بود و در کنار ارس و شمال شرقی اهر قرار داشت حکومت میکرد ،
رواد سه پسر داشت وجناء ، محمد ، یحیی ، پس از او پسرش وجناء که معاصر هارون الرشید ( ۱۷۰-۱۹۲ ھـ ) بود حکمرانی کرد ، پس از وجناء محمد بن رواد بر تبریز به حکومت نشست ، پس از محمد یحیی بن رواد به حکومت رسید

صفحه ۱۵۱: پس از گرفتاری یحیی بن رواد خبری در دست نیست ابن حوقل مینویسدکه ابوالهيجاء بن رواد در ۳۴۴ هجری فرمانروایی اهر وورزقان را داشته است . ظاهراً نام این ابوالہیجا ، حسین و نام پدرش محمد بن رواد بوده است ، وی نواحی ارمنستان واران را ضمیمه حکومت خود در آذربایجان کرد ، و ابراهيم بن مرزبان آخرین خاندان دیلمیان را در سال ۳۷۰ ( ۳۷۱ ھ ) شکست داده بفرمانروایی سلاریان در آذربایجان خاتمه داد .

پسر ابوالهيجاء مملان نام داشت که نام او را تحریف شده لفظ « محمد » دانسته اند . مملان با ارمنیان و گرجیان وحتى دولت روم شرقی جنگ کرد که اغلب پیروز میشد ، پس از مملان پسرش وهسودان بر تخت نشست وی از بزرگترین پادشاهان روادی بوده است


📚منبع:
کتاب ، نظری بر تاریخ آذربايجان و آثار باستانی و جمعیت شناسی آن ، صفحات ۱۴۸_ ۱۴۹_ ۱۵۱ ، محمد جواد مشکور

@tamadone_islami