چنین گفت نویسند‌ه‌ساز | ۳

۳۱. توجه به لغت‌نامه‌های تخصصی
افزون بر بهره‌گیری از لغت‌نامه‌های عمومی بهتر است در پی واژه‌نامه‌های تخصصی هم باشیم. برای مثال «فرهنگ ‌پسوندهای زبان فارسی» سبب می‌شود تا با ساخت واژگان فارسی دقیق‌تر آشنا شویم.

۳۲. لذت کتاب خریدن
تهیه‌ی کتاب‌های جدید را مشروط به خاندن کتاب‌های قبلی‌مان نکنیم. چنین شکنجه‌یی شاید برعکس عمل کند و به دلزدگی بینجامد. حتا پرسه‌ی بی‌خرید در کتابفروشی هم سودمند است. اگر به کتابفروشی‌های مناسب دسترسی ندارید، به‌کانال‌هایی مانند «باشگاه ادبیات» سر بزنید.

۳۳. لزوم انتشار روزانه و بی‌وقفه
صاحب بن عباد گفت: «هر روز شنبهی من در کاتبی خویش نقصان می‌بینم، از آنچ روز آدینه من به دیوان نیامده باشم و چیزی ننوشته باشم، از یک روزه تقصیر را در خویشتن تأثیر می‌بینم.» گاه حتا دو-سه روز فاصله عین محکومیت به آغازیدن از صفر است. با انتشار روزانه‌ی نوشته‌یی کوتاه به طراوت ذهن و زبانمان بیفزاییم.

۳۴. اهمیت نوشتن با هویت رسمی
نوشتن با اسم مستعار، مگر در موارد خاص و بنا به ضرورت، نه‌تنها سودمند نیست بلکه اغلب به سهل‌انگاری منجر می‌شود. وقتی با نام رسمی می‌نویسیم دقت بیشتری به خرج می‌دهیم و پیوند عمیق‌تری با مخاطبانمان برقرار می‌کنیم.

۳۵. اول ادبیات، سپس فیلم‌نامه‌نویسی
بدون پیشینه‌ی قوی در ادبیاتِ داستانی نوشتن فیلم‌نامه‌ی اصیل دشوار است. این سخن به معنای آن نیست که فقط فیلم‌نامه‌های اقتباسی بنویسیم. مسئله این است: درک هنر داستان‌پردازی بدون پیوند مستقیم با ادبیات ناممکن است.

۳۶. اول فن کلام، سپس فن بیان
گوینده‌ی خوش‌صدا اما بی‌مغز به چه کار می‌آید؟ پیش و بیش از فن بیان (پوست سخن) باید به فن کلام (مغز سخن) توجه کنیم. فن کلام می‌آموزیم تا حرفی برای گفتن داشته باشیم.

۳۷. قصه‌گویی و خودروایتگری
امضای ما قصه‌‌ی ماست.

۳۸. برندسازی شخصی
پاستور گفت: «بخت یار آماده‌هاست.» بدون برند شخصیِ نیرومند صدایمان به جایی‌ نمی‌رسد. برند شخصی یعنی خلق نوعی تمایز که سبب می‌شود به انتخاب اول جامعه‌ی هدفمان تبدیل شویم.

۳۹. تغییر اطرافیان یا تغییر اطرافیان؟
می‌کوشیم آدم‌های اطرافمان را تغییر بدهیم یا نه، قطع رابطه می‌کنیم و به روابط جدید می‌اندیشیم؟
آن سخن معروف را از یاد نبریم: شخصیت ما میانگین شخصیت اطرافیان ماست.

۴۰. صیقل‌دادن بحث با مخاطبان
هر بحث خوبی در دل گفت‌وگوهای پیوسته صیقل می‌خورد. برای انتشار نسخه‌ی اصلی ایده‌هایمان عجله نکنیم. فکرهای تازه را اول در جمع‌های کوچک بیازماییم.

ادامه دارد…

شاهین کلانتری

#تردیدار
@Shahinkalantari @Tardidar

کتابی که در وبینار ۳۵ نویسنده‌ساز به آن اشاره شد

من باران را اگر تو در آن می‌دویدی دوست‌ داشتم

-احمدرضا احمدی، نثرهای یومیه

#پرسه_در_پارسی
@shahinkalantari

پرسش یک میلیون دلاری در نویسندگی

پرسش یک میلیون دلاریِ رشته‌ات را می‌شناسی؟
اصلن پرسش یک میلیون دلاری چیست؟
پرسش یک میلیون دلاری اصطلاحی‌ست که برای سؤال‌های بسیار مهم و بسیار دشوار به کار می‌رود.

پرسش یک میلیون دلاریِ نوشتن چیست؟
گمانم این سؤال:
چگونه می‌توانم ۱۰ برابر بیشتر بنویسم؟
(روی عدد ۱۰ زیاد حساس نشوید. رتوریک ورزیده‌ایم مثلن. عددها بیشتر به چشم میایند خب.) القصه، کل حرف درباره‌ی خرکی نوشتن است. زیاد نوشتن. پُر نوشتن. انبوه‌نوشتن. فراوان نوشتن. بی‌اندازه نوشتن.

خیالتان را راحت کنم: همه‌ی آن‌ پاسخ‌هایی که بهش می‌اندیشید، چندان جواب نمی‌دهد. به «چندان» توجه کنید. نگفتم جواب نمی‌دهد. گفتم چندان جواب نمی‌دهد. عجول نباشیم. پاسخ پرسش ‌یک میلیون دلاری سهل به چنگ نمی‌آید.

البته که می‌دانیم پُرنویسی شرط لازم است، نه شرط کافی. وگرنه بسیارند پُرنویسانی که ارتکاباتشان سزاوار سرزنش است.
پرسش یک میلیون‌دلاری‌تر را هم داشته باشید پس:
چگونه مطمئن شوم که کمیتم به کیفیت خاهد انجامید؟

شاهین کلانتری

#تردیدار
@Shahinkalantari @Tardidar

-اسماعیل خویی، ترانه‌ها

#پرسه_در_پارسی
@shahinkalantari

سؤال تو خیال من پراکند

پرسشی مهین و اضطراب‌آور:
«امروز چطور زندگی کنم تا فردا حسرت نابودی این روزها را نخورم؟»

پاسخم؟ هنر؛ خلق چیزی که شاید دیگران تف هم رویش نیندازند.
شاعر تاجیک، عسکر حکیم، سروده بود:
«اعتقاد من بود تنها هنر،
آن هنر که می‌دهد بر اوج حقّت بال‌وپر.
گر شما از زندگانی مال می‌خواهید،
من ولیکن بال می‌خواهم.*»

وقتی بیافرینی آفریده می‌شوی.

شاهین کلانتری

*شعر و عنوان این یادداشت برگرفته از کتاب «برگپیوند» است.

#تردیدار
@Shahinkalantari @Tardidar

بزم دل کیف برد یار سخندان باشد
مشک ریزد ز لب غنچه که خندان باشد

-محمد امین اندخویی

#پرسه_در_پارسی
@shahinkalantari