Forwarded from پادکست آموزشی|ناهید عبدی (Nahid)
🟢فقط ده جمله؟
فرض کنید روزانه فرصت داشتید برای حرف زدن فقط از ده جمله استفاده کنید.
بعد از گفتن این ده جمله، قدرت تکلم خود را تا 24 ساعت آینده از دست می‌دادید.
فکر می‌کنید در این شرایط چند جمله را برای انتقاد و ایرادگیری از بقیه خرج می‌کردید؟ در چند جمله از این می‌گفتید که این یکی شانس آورده و آن یکی پول و پارتی داشته و این یکی معلوم نیست چرا مشهور و محبوب است و آن یکی چقدر نمی‌فهمد؟
با محدودیت کلام، احتمالا قدری بیشتر قدردان کلماتمان می‌بودیم.
احتمالا با وسواس بیشتری آن‌ها خرج می‌کردیم.
⚪️و این داستان واقعی زندگی ماست.
منابع ما محدودند.
ما کمی انرژی، کمی حس و حال خوب، اندکی قدرت حرف زدن و اندیشیدن و کمی زمان داریم.
با هزینه کردن هر یک از این منابع محدود در یک راه، فرصت استفاده از آن‌ها را در راهی دیگر از دست می‌دادیم.
اسم این موضوع را گذاشته‌اند «هزینۀ فرصت».
با هزینه کردن کلماتمان برای نق زدن و انتقاد از دیگری، فرصت تمرکز بر خود را از دست می‌دهیم. فرصت رشد را، فرصت دیدن شانس را و فرصت دیدن نقاط ضعف خود را.
⚪️بهتر است قبل از هربار نق زدن و ایراد گرفتن، با این سوالات قدری تامل کنیم:
به جای اشتباهات دیگری، من چه راه درست‌تری را می‌توانم طی کنم؟
این را نمی‌پسندم. برای بهتر شدن شرایط «من» چه کاری می‌توانم بکنم؟
عملکرد دیگری درست نیست. من سازۀ چه رفتار و چه عمل تازه‌ای را می‌توانم بنا کنم؟
✍️ناهید عبدی
@nahidabdilearning
Nahidabdi.com
#روزنوشته
فرض کنید روزانه فرصت داشتید برای حرف زدن فقط از ده جمله استفاده کنید.
بعد از گفتن این ده جمله، قدرت تکلم خود را تا 24 ساعت آینده از دست می‌دادید.
فکر می‌کنید در این شرایط چند جمله را برای انتقاد و ایرادگیری از بقیه خرج می‌کردید؟ در چند جمله از این می‌گفتید که این یکی شانس آورده و آن یکی پول و پارتی داشته و این یکی معلوم نیست چرا مشهور و محبوب است و آن یکی چقدر نمی‌فهمد؟
با محدودیت کلام، احتمالا قدری بیشتر قدردان کلماتمان می‌بودیم.
احتمالا با وسواس بیشتری آن‌ها خرج می‌کردیم.
⚪️و این داستان واقعی زندگی ماست.
منابع ما محدودند.
ما کمی انرژی، کمی حس و حال خوب، اندکی قدرت حرف زدن و اندیشیدن و کمی زمان داریم.
با هزینه کردن هر یک از این منابع محدود در یک راه، فرصت استفاده از آن‌ها را در راهی دیگر از دست می‌دادیم.
اسم این موضوع را گذاشته‌اند «هزینۀ فرصت».
با هزینه کردن کلماتمان برای نق زدن و انتقاد از دیگری، فرصت تمرکز بر خود را از دست می‌دهیم. فرصت رشد را، فرصت دیدن شانس را و فرصت دیدن نقاط ضعف خود را.
⚪️بهتر است قبل از هربار نق زدن و ایراد گرفتن، با این سوالات قدری تامل کنیم:
به جای اشتباهات دیگری، من چه راه درست‌تری را می‌توانم طی کنم؟
این را نمی‌پسندم. برای بهتر شدن شرایط «من» چه کاری می‌توانم بکنم؟
عملکرد دیگری درست نیست. من سازۀ چه رفتار و چه عمل تازه‌ای را می‌توانم بنا کنم؟
✍️ناهید عبدی
@nahidabdilearning
Nahidabdi.com
#روزنوشته
تعریف سبک و شناخت سبک‌ها
یکی از آموزنده‌‌ترین نکته‌ها درباره‌ی سبک که راهنمای مناسبی برای یادگیری نوشتن است، در دو نقل‌قول از محمد قائد:
«تركیب معنا و حالت و انتخاب كلمات یعنی سبك، و درك سبك یعنی فرد قادر به آن جور خاص نوشتن باشد.»
«فقط وقتى كسى قادر باشد سبكى را عيناً تقليد كند مىتوان گفت آن سبك را شناخته است.» (+)
نویسنده بنا نیست همیشه در بند سبکی معین باشد، در اصل باید گفت که نویسنده‌ی توانمند کسی‌ست که بسته به ویژگی هر موضوع می‌تواند سبک مناسب را به کار ببندد.
یکی از تمرین‌هایی هفت روزه‌یی که در دوره‌ها پیشنهاد می‌دهم نوشتن به هفت سبک مختلف در طول یک هفته است:
۱. هفت کتاب گوناگون انتخاب کنید (برای نمونه یک جلد نثر کهن، رمانی قرن نوزدهمی، یک داستان کودک، نثری ادبی، مجموعه داستانک‌های مینیمال، نوشته‌یی طنز و...)
۲. هر روز نیم ساعت تا یک ساعت چهار-پنج صفحه‌ی یکی از کتاب‌ها را، کُند و دقیق، بخوانید.
۳. سپس متنی کوتاه بنویسید با بیشترین شباهت به آنچه خوانده‌اید (موضوع متن چندان مهم نیست، گزارش روزمرگی‌هایتان هم کافی است).
۴. در انتهای هفته همه‌ی نوشته‌هایتان را همراه با هم بخوانید و مانند یک مسابقه رتبه‌ی اول تا هفتم را برگزینید (بهتر است در یادداشتی معیارهای ارزیابی‌تان را تشریح کنید).
بکوشیم با دیدن هر سبک جدیدی به فکر فرصتی برای تقلید موبه‌موی آن باشیم.
شاید بگویید «تقلید بد نیست؟»، بد، سرقت ادبی است. وگرنه تقلید به‌عنوان تمرین٫ نخستین و مؤثرترین گام در آغاز آموختن است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
یکی از آموزنده‌‌ترین نکته‌ها درباره‌ی سبک که راهنمای مناسبی برای یادگیری نوشتن است، در دو نقل‌قول از محمد قائد:
«تركیب معنا و حالت و انتخاب كلمات یعنی سبك، و درك سبك یعنی فرد قادر به آن جور خاص نوشتن باشد.»
«فقط وقتى كسى قادر باشد سبكى را عيناً تقليد كند مىتوان گفت آن سبك را شناخته است.» (+)
نویسنده بنا نیست همیشه در بند سبکی معین باشد، در اصل باید گفت که نویسنده‌ی توانمند کسی‌ست که بسته به ویژگی هر موضوع می‌تواند سبک مناسب را به کار ببندد.
یکی از تمرین‌هایی هفت روزه‌یی که در دوره‌ها پیشنهاد می‌دهم نوشتن به هفت سبک مختلف در طول یک هفته است:
۱. هفت کتاب گوناگون انتخاب کنید (برای نمونه یک جلد نثر کهن، رمانی قرن نوزدهمی، یک داستان کودک، نثری ادبی، مجموعه داستانک‌های مینیمال، نوشته‌یی طنز و...)
۲. هر روز نیم ساعت تا یک ساعت چهار-پنج صفحه‌ی یکی از کتاب‌ها را، کُند و دقیق، بخوانید.
۳. سپس متنی کوتاه بنویسید با بیشترین شباهت به آنچه خوانده‌اید (موضوع متن چندان مهم نیست، گزارش روزمرگی‌هایتان هم کافی است).
۴. در انتهای هفته همه‌ی نوشته‌هایتان را همراه با هم بخوانید و مانند یک مسابقه رتبه‌ی اول تا هفتم را برگزینید (بهتر است در یادداشتی معیارهای ارزیابی‌تان را تشریح کنید).
بکوشیم با دیدن هر سبک جدیدی به فکر فرصتی برای تقلید موبه‌موی آن باشیم.
شاید بگویید «تقلید بد نیست؟»، بد، سرقت ادبی است. وگرنه تقلید به‌عنوان تمرین٫ نخستین و مؤثرترین گام در آغاز آموختن است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
Forwarded from مرتضی عباسی | استودیو چشمخانه
آدم‌های خلاقی که بیش از همه الهام‌بخش من بوده‌اند الزامن مشتاق‌ترین آدم‌ها نبودند بلکه کنجکاوترین آن‌ها بودند.
کنجکاوی عاملی است که موجب کار پیوسته و یکنواخت می‌شود، در حالی که هیجان‌های داغ و پرشور می‌آیند و می‌روند.
©️جادوی بزرگ | الیزابت گیلبرت | ت مهرداد بازیاری | کتابسرای تندیس
#قصار
@MortezaAbbasy_G
کنجکاوی عاملی است که موجب کار پیوسته و یکنواخت می‌شود، در حالی که هیجان‌های داغ و پرشور می‌آیند و می‌روند.
©️جادوی بزرگ | الیزابت گیلبرت | ت مهرداد بازیاری | کتابسرای تندیس
#قصار
@MortezaAbbasy_G
فقط یک شیء
فرض کنید قرار است از بین اشیای زیر یکی را انتخاب کنید و فقط مجاز باشید همیشه درباره‌ی آن بنویسید:
کلید
چمدان
لامپ
فنجان
آب‌پاش
انتخاب شما چیست؟ چرا؟
این سؤالی من‌درآوردی‌ست و فرقی نمی‌کند پاسخ شما کدام‌یک از گزینه‌ها باشد. مهم به چالش کشیدن ذهن با پرسش‌های گوناگون و گاه عجیب است. ناگهان شاید بفهمید انتخاب آب‌پاش از میان سایر گزینه‌ها و تشریح دلیل انتخابتان، منجر به نگارش حرف‌های درخوری درباره‌ی جنبه‌های پنهان درونتان شده است.
اگر مشتاقید در گسترش‌دادن متن‌هایتان بهتر عمل کنید، نوشتن پاسخ‌های مفصل به چراها را تمرین کنید، حتا نوشتن پاسخ‌های جفنگ و هجوآمیز هم برای تمرین مفید است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
فرض کنید قرار است از بین اشیای زیر یکی را انتخاب کنید و فقط مجاز باشید همیشه درباره‌ی آن بنویسید:
کلید
چمدان
لامپ
فنجان
آب‌پاش
انتخاب شما چیست؟ چرا؟
این سؤالی من‌درآوردی‌ست و فرقی نمی‌کند پاسخ شما کدام‌یک از گزینه‌ها باشد. مهم به چالش کشیدن ذهن با پرسش‌های گوناگون و گاه عجیب است. ناگهان شاید بفهمید انتخاب آب‌پاش از میان سایر گزینه‌ها و تشریح دلیل انتخابتان، منجر به نگارش حرف‌های درخوری درباره‌ی جنبه‌های پنهان درونتان شده است.
اگر مشتاقید در گسترش‌دادن متن‌هایتان بهتر عمل کنید، نوشتن پاسخ‌های مفصل به چراها را تمرین کنید، حتا نوشتن پاسخ‌های جفنگ و هجوآمیز هم برای تمرین مفید است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
زندگی با شخصیت
می‌روید جایی زیبا، مثل لابی هتلی یا گوشه‌یی از جنگل، ناگهان در خیالتان به آدمی که دوست دارید میندیشید و اینکه اگر او نیز در این مکان بود چقدر همه چیز زیباتر می‌شد، حتا شاید جلوتر هم بروید و درباره‌ی ماجراهایی محتمل در آن مکان خیالبافی کنید.
همین کار را می‌توانیم با شخصیت اصلی داستان‌هایمان انجام دهیم.
پروتاگونیست داستانتان را در نظر بگیرید (حتا اگر داستانی در ذهنتان نیست همین حالا با انتخاب یک اسم ساختن و پرداختن شخصیت را بیاغازید.)، سپس مدتی در مکان‌های مختلف او را چاشنی خیالتان کنید. در کافه نشسته‌اید قهوه می‌نوشید، او را هم در همان‌جا تصور کنید؛ چه می‌نوشد؟ با کسی در حال گفت‌وگوست؟ چه می‌‌‌گویند؟ حین گفت‌وگو چه حرف‌هایی را نمی‌خواهد یا نمی‌تواند به زبان بیاورد؟ و پرسش‌هایی از این قبیل.
بردن شخصیت به مکان‌های متفاوت و خیالپردازی درباره‌ی او می‌تواند نخستین گام پرورش طرح یک داستان باشد.
لازمه‌ی انجام درست این کار عشق و علاقه‌ی ما به شخصیت داستانمان و سرنوشت اوست. گوستاو فلوبر زمانی درباره‌ی پرسوناژ رمان بی‌مانندش، مادام بواری، گفت:
«مادام بواری منم.»
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
می‌روید جایی زیبا، مثل لابی هتلی یا گوشه‌یی از جنگل، ناگهان در خیالتان به آدمی که دوست دارید میندیشید و اینکه اگر او نیز در این مکان بود چقدر همه چیز زیباتر می‌شد، حتا شاید جلوتر هم بروید و درباره‌ی ماجراهایی محتمل در آن مکان خیالبافی کنید.
همین کار را می‌توانیم با شخصیت اصلی داستان‌هایمان انجام دهیم.
پروتاگونیست داستانتان را در نظر بگیرید (حتا اگر داستانی در ذهنتان نیست همین حالا با انتخاب یک اسم ساختن و پرداختن شخصیت را بیاغازید.)، سپس مدتی در مکان‌های مختلف او را چاشنی خیالتان کنید. در کافه نشسته‌اید قهوه می‌نوشید، او را هم در همان‌جا تصور کنید؛ چه می‌نوشد؟ با کسی در حال گفت‌وگوست؟ چه می‌‌‌گویند؟ حین گفت‌وگو چه حرف‌هایی را نمی‌خواهد یا نمی‌تواند به زبان بیاورد؟ و پرسش‌هایی از این قبیل.
بردن شخصیت به مکان‌های متفاوت و خیالپردازی درباره‌ی او می‌تواند نخستین گام پرورش طرح یک داستان باشد.
لازمه‌ی انجام درست این کار عشق و علاقه‌ی ما به شخصیت داستانمان و سرنوشت اوست. گوستاو فلوبر زمانی درباره‌ی پرسوناژ رمان بی‌مانندش، مادام بواری، گفت:
«مادام بواری منم.»
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
اول نوشتن، بعد...
کاری را به‌شدت دوست داریم و راحت انجامش می‌دهیم، در کنارش کار مهمی هم هست که میلی به انجامش نداریم. در این شرایط می‌توانیم از علاقه‌‌مان به کار اول استفاده کنیم تا به کار دوم برسیم. درنتیجه ممکن است علاقه به کار اول منجر شود به علاقه به کار دوم.
برای مثال ویکتور هوگو در دوره‌یی از زندگی هیچ حوصله‌ی نوشتن نداشته، اما در عین حال به دلیل علاقه‌ی فراوان به ماهیگیری وقت زیادی صرف این کار می‌کرده. تا اینکه تصمیم می‌گیرد ماهیگیری را منوط کند به نوشتن پنج صفحه مطلب. اول نوشتن، بعد ماهیگیری.
چرا ما چنین نکنیم؟
اول با نوشتن فهرست کارهایی که می‌پسندیم و هر روز انجام می‌دهیم شروع کنیم (از آشپزی گرفته تا بازی با پلی‌استیشن).
سپس تعهدمان را با نوشتن جملاتی مانند سطرهای زیر اعلام کنیم:
-موبایلم را چک می‌کنم به‌شرط‌آنکه قبلش یک صفحه بنویسم.
-تلویزیون می‌بینم به‌شرط‌آنکه قبلش چند کلمه‌ای بنویسم.
-برای گشت‌وگذار بیرون می‌روم به‌شرط‌آنکه قبلش کمی بنویسم.
-چای می‌نوشم به‌شرط‌آنکه قبلش چند جمله بنویسم.
و...
(در آغاز بهتر است فقط یکی از کارهایمان را مشروط به نوشتن کنیم.)
این‌گونه، نوشتن به مجوز ما برای انجام سایر کارها تبدیل می‌شود.
«به‌شرط نوشتن» به ما می‌آموزد که نوشتن را به بعد از اتمام کارهای دیگر موکول نکنیم.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
کاری را به‌شدت دوست داریم و راحت انجامش می‌دهیم، در کنارش کار مهمی هم هست که میلی به انجامش نداریم. در این شرایط می‌توانیم از علاقه‌‌مان به کار اول استفاده کنیم تا به کار دوم برسیم. درنتیجه ممکن است علاقه به کار اول منجر شود به علاقه به کار دوم.
برای مثال ویکتور هوگو در دوره‌یی از زندگی هیچ حوصله‌ی نوشتن نداشته، اما در عین حال به دلیل علاقه‌ی فراوان به ماهیگیری وقت زیادی صرف این کار می‌کرده. تا اینکه تصمیم می‌گیرد ماهیگیری را منوط کند به نوشتن پنج صفحه مطلب. اول نوشتن، بعد ماهیگیری.
چرا ما چنین نکنیم؟
اول با نوشتن فهرست کارهایی که می‌پسندیم و هر روز انجام می‌دهیم شروع کنیم (از آشپزی گرفته تا بازی با پلی‌استیشن).
سپس تعهدمان را با نوشتن جملاتی مانند سطرهای زیر اعلام کنیم:
-موبایلم را چک می‌کنم به‌شرط‌آنکه قبلش یک صفحه بنویسم.
-تلویزیون می‌بینم به‌شرط‌آنکه قبلش چند کلمه‌ای بنویسم.
-برای گشت‌وگذار بیرون می‌روم به‌شرط‌آنکه قبلش کمی بنویسم.
-چای می‌نوشم به‌شرط‌آنکه قبلش چند جمله بنویسم.
و...
(در آغاز بهتر است فقط یکی از کارهایمان را مشروط به نوشتن کنیم.)
این‌گونه، نوشتن به مجوز ما برای انجام سایر کارها تبدیل می‌شود.
«به‌شرط نوشتن» به ما می‌آموزد که نوشتن را به بعد از اتمام کارهای دیگر موکول نکنیم.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
Forwarded from کلاس نویسندگی | دوره‌های جدید مدرسه نویسندگی
💥به‌زودی آغاز می‌شود
✅ فراخوان دورهی جدید نویسندگی خلاق
پنجاه و سومین دورهی آنلاین نویسندگی خلاق
📌این دوره کلاس اصلی و پایه‌ی مدرسه نویسندگی است
🔸 آنلاین و غیرحضوری
🔻شرکت در این دوره پس از شرکت در مصاحبه‌ی ورودی امکان‌پذیر خواهد بود.
🟢 برای تکمیل فرم درخواست شرکت در دوره روی لینک زیر کلیک کنید:
👇
madresenevisandegi.com/195
یا با راهنمای دوره در تماس باشید:
@fatemehalizadeh69
✅ فراخوان دورهی جدید نویسندگی خلاق
پنجاه و سومین دورهی آنلاین نویسندگی خلاق
📌این دوره کلاس اصلی و پایه‌ی مدرسه نویسندگی است
🔸 آنلاین و غیرحضوری
🔻شرکت در این دوره پس از شرکت در مصاحبه‌ی ورودی امکان‌پذیر خواهد بود.
🟢 برای تکمیل فرم درخواست شرکت در دوره روی لینک زیر کلیک کنید:
👇
madresenevisandegi.com/195
یا با راهنمای دوره در تماس باشید:
@fatemehalizadeh69
میانگین اطرافیان
مادرم همیشه پدرم را -غالبن در غیاب او- سرزنش می‌کرد که چرا فقط با عمو صَفَر (دوست و همکار پدرم) و امثال او می‌گردد؛ می‌خواست بگوید معاشرت با افراد کمتر از خودش باعث پسرفتش می‌شود.
من همیشه به عمو صفر، به عمو صفرها، فکر می‌کنم.
از عمو صفر دیدن آدم‌ها بیزارم. از تقسیم آدم‌ها به فرودست و فرادست بیزارم.
اصلن از این حرف منتسب به جیم ران هم بیزارم: «شخصیت آدمی میانگین شخصیت پنج نفری‌ست که بیشترین زمان را با آن‌ها می‌گذراند.» اگر به این معنا باشد که فقط با آدم‌های سرتر از خودت بگرد.
چرا میانگین آدم‌های شکست‌خورده (بر اساس معیارهای رایج جامعه) فردی پیروز (فراتر از معیارهای رایج جامعه) نباشد؟ مگر نه این است که گاه از شکست بیش از پیروزی می‌توان آموخت؟
مادر من! مشکل پدر من گشتن با عمو صفر نبود؛ مشکل پدرم این بود که برای رشد عمو صفر نمی‌کوشید.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
مادرم همیشه پدرم را -غالبن در غیاب او- سرزنش می‌کرد که چرا فقط با عمو صَفَر (دوست و همکار پدرم) و امثال او می‌گردد؛ می‌خواست بگوید معاشرت با افراد کمتر از خودش باعث پسرفتش می‌شود.
من همیشه به عمو صفر، به عمو صفرها، فکر می‌کنم.
از عمو صفر دیدن آدم‌ها بیزارم. از تقسیم آدم‌ها به فرودست و فرادست بیزارم.
اصلن از این حرف منتسب به جیم ران هم بیزارم: «شخصیت آدمی میانگین شخصیت پنج نفری‌ست که بیشترین زمان را با آن‌ها می‌گذراند.» اگر به این معنا باشد که فقط با آدم‌های سرتر از خودت بگرد.
چرا میانگین آدم‌های شکست‌خورده (بر اساس معیارهای رایج جامعه) فردی پیروز (فراتر از معیارهای رایج جامعه) نباشد؟ مگر نه این است که گاه از شکست بیش از پیروزی می‌توان آموخت؟
مادر من! مشکل پدر من گشتن با عمو صفر نبود؛ مشکل پدرم این بود که برای رشد عمو صفر نمی‌کوشید.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
©️ShahinKalantari.com
Audio
🔘از مجموعه فایل‌های گفتاره | ناهید عبدی
موضوع: تکنیکی موثر برای غلبه بر اهمال‌کاری و تنبلی
«گفتاره» مجموعه پادکست‌های کوتاه من است.
مدت زمان فایل: 2 دقیقه
صفحه اینستاگرام ناهید عبدی:
Instagram.com/nahidabdi.ir
#گفتاره
#پادکست
@nahidabdilearning
Nahidabdi.com
موضوع: تکنیکی موثر برای غلبه بر اهمال‌کاری و تنبلی
«گفتاره» مجموعه پادکست‌های کوتاه من است.
مدت زمان فایل: 2 دقیقه
صفحه اینستاگرام ناهید عبدی:
Instagram.com/nahidabdi.ir
#گفتاره
#پادکست
@nahidabdilearning
Nahidabdi.com
فرق نوشتار عالمانه و جاهلانه
یکی از دوستان نوجوانم در کلاس نویسندگی پرسید: «گفتید یادداشت‌نویسی روزانه می‌تواند باعث توسعه‌ی فردی ما بشود، چگونه باید نوشت که این اتفاق بیفتد؟»
این سطرها را برای او می‌نویسم. دلیل دیگر نوشتن این یادداشت مشاهده‌ی مکرر رفتارهای آسیب‌زا و شتابزده‌‌‌ای است که قدری سنجشگرانه‌اندیشی می‌توانست مانع‌شان شود.
اول اینکه نوشتن را اندیشیدن بدانیم. پس هرآنچه درباره‌ی اندیشیدن گفته می‌شود درباره‌ی نوشتن هم هست.
گاهی فقط برای تأیید نتیجه‌یی که از پیش در ذهن پرورده‌ایم شواهدی ردیف می‌کنیم. این نوع اندیشیدن مضر یا دست‌کم بی‌فایده است. بهتر اندیشیدن با جمع‌آوری همه‌جانبه‌ی شواهد آغاز می‌شود نه با نتیجه‌گیری و سپس سنبل‌کردن شواهد برای آن.
در کتاب «مقدمه‌ای بر تحلیل سیاسی» می‌خوانیم:
«هر کس در نوع خود عالم است. همه‌ی انسان‌ها (۱) مشاهده می‌کنند، (۲) سعی می‌کنند میان آن چیزهایی که مشاهده می‌کنند ارتباطی بیابند، و (۳) درباره‌ی جهان توضیحات و پیش‌بینی‌هایی ارائه می‌کنند. دانش و علم تماماً در همین سه محور خلاصه می‌شود. علم، چیزی مرموز و جادویی نیست که تنها در انحصار معدودی از انسان‌ها مانند زمین‌شناسان، شیمی‌دان‌ها، روان‌شناس‌ها، یا حتا جامعه‌شناسان باشد. البته برخی افراد، در مقایسه با دیگران، دانشمندان بهتری به شمار می‌آیند. اینان به دلیل دقت و باریک‌بینی در نحوه‌ی گردآوری و تحلیل مشاهدات خود، قادرند توضیحات رساتر و جامع‌تری عرضه کنند. تجارب محدود و خودبینی ممکن است نظریه‌های آنان را به انحراف بکشاند، اما برای اجتناب از این خطر، لازم است تنها دقیق باشند و در تفکرات خود از منطق بهره جویند.»
آیا یادداشت‌های روزانه‌ی ما «علمی» است یا نه، آسمان‌ریسمان بافتن‌های دلنوشته‌طور است؟ آیا در گردآوری شواهد و توصیف رخدادها دقیق عمل می‌کنیم یا نه، فقط به گوشه‌ی ناچیزی از واقعیت می‌پردازیم؟ آیا برای نتیجه‌گیری از شواهد، به‌قدر کافی صبورانه عمل می‌کنیم؟
بهتر است پیش از هر چیز، به روابط و موقعیت‌هایی که به خاطر نقص در تفکر از دست داده‌ایم بیندیشیم. شهامت نوشتن از تصمیم‌های شتابزده و نسنجیده‌مان را داشته باشیم. شاید دردناک باشد اما به کار آینده می‌آید. این یعنی توسعه‌ی فردی با نوشتن.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
یکی از دوستان نوجوانم در کلاس نویسندگی پرسید: «گفتید یادداشت‌نویسی روزانه می‌تواند باعث توسعه‌ی فردی ما بشود، چگونه باید نوشت که این اتفاق بیفتد؟»
این سطرها را برای او می‌نویسم. دلیل دیگر نوشتن این یادداشت مشاهده‌ی مکرر رفتارهای آسیب‌زا و شتابزده‌‌‌ای است که قدری سنجشگرانه‌اندیشی می‌توانست مانع‌شان شود.
اول اینکه نوشتن را اندیشیدن بدانیم. پس هرآنچه درباره‌ی اندیشیدن گفته می‌شود درباره‌ی نوشتن هم هست.
گاهی فقط برای تأیید نتیجه‌یی که از پیش در ذهن پرورده‌ایم شواهدی ردیف می‌کنیم. این نوع اندیشیدن مضر یا دست‌کم بی‌فایده است. بهتر اندیشیدن با جمع‌آوری همه‌جانبه‌ی شواهد آغاز می‌شود نه با نتیجه‌گیری و سپس سنبل‌کردن شواهد برای آن.
در کتاب «مقدمه‌ای بر تحلیل سیاسی» می‌خوانیم:
«هر کس در نوع خود عالم است. همه‌ی انسان‌ها (۱) مشاهده می‌کنند، (۲) سعی می‌کنند میان آن چیزهایی که مشاهده می‌کنند ارتباطی بیابند، و (۳) درباره‌ی جهان توضیحات و پیش‌بینی‌هایی ارائه می‌کنند. دانش و علم تماماً در همین سه محور خلاصه می‌شود. علم، چیزی مرموز و جادویی نیست که تنها در انحصار معدودی از انسان‌ها مانند زمین‌شناسان، شیمی‌دان‌ها، روان‌شناس‌ها، یا حتا جامعه‌شناسان باشد. البته برخی افراد، در مقایسه با دیگران، دانشمندان بهتری به شمار می‌آیند. اینان به دلیل دقت و باریک‌بینی در نحوه‌ی گردآوری و تحلیل مشاهدات خود، قادرند توضیحات رساتر و جامع‌تری عرضه کنند. تجارب محدود و خودبینی ممکن است نظریه‌های آنان را به انحراف بکشاند، اما برای اجتناب از این خطر، لازم است تنها دقیق باشند و در تفکرات خود از منطق بهره جویند.»
آیا یادداشت‌های روزانه‌ی ما «علمی» است یا نه، آسمان‌ریسمان بافتن‌های دلنوشته‌طور است؟ آیا در گردآوری شواهد و توصیف رخدادها دقیق عمل می‌کنیم یا نه، فقط به گوشه‌ی ناچیزی از واقعیت می‌پردازیم؟ آیا برای نتیجه‌گیری از شواهد، به‌قدر کافی صبورانه عمل می‌کنیم؟
بهتر است پیش از هر چیز، به روابط و موقعیت‌هایی که به خاطر نقص در تفکر از دست داده‌ایم بیندیشیم. شهامت نوشتن از تصمیم‌های شتابزده و نسنجیده‌مان را داشته باشیم. شاید دردناک باشد اما به کار آینده می‌آید. این یعنی توسعه‌ی فردی با نوشتن.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
شاهین کلانتری:
سلام به روی ماه همگی
یکی دو سال پیش توی یکی از لایوهام گفتم که گاهی اوقات برای درک بهتر یک موضوعات بهتره یه دورهی آموزشی درباره‌ی اون موضوع برگزار کنیم، و پیشنهادم تولید دوره‌ای درباره‌ی تفکر نقادانه بود.
«یاد دادن بهترین راه یاد گرفتنه.»
اما اون موقع بحث تولید محصول آموزشی برای خیلی از دوستان مبهم و پیچیده بوده.
حالا خوشبختانه خانم عبدی یه مینی‌دوره‌ی آموزشی رایگان گذاشتن که در اون طی یک هفته هر روز یه ویدیوی فوق‌العاده مفید درباره‌ی تولید محصولات آموزشی دریافت می‌کنید.
بیاید تو کانال زیر تا با هم پیش بریم:
www.tg-me.com/tolidmahsool
سلام به روی ماه همگی
یکی دو سال پیش توی یکی از لایوهام گفتم که گاهی اوقات برای درک بهتر یک موضوعات بهتره یه دورهی آموزشی درباره‌ی اون موضوع برگزار کنیم، و پیشنهادم تولید دوره‌ای درباره‌ی تفکر نقادانه بود.
«یاد دادن بهترین راه یاد گرفتنه.»
اما اون موقع بحث تولید محصول آموزشی برای خیلی از دوستان مبهم و پیچیده بوده.
حالا خوشبختانه خانم عبدی یه مینی‌دوره‌ی آموزشی رایگان گذاشتن که در اون طی یک هفته هر روز یه ویدیوی فوق‌العاده مفید درباره‌ی تولید محصولات آموزشی دریافت می‌کنید.
بیاید تو کانال زیر تا با هم پیش بریم:
www.tg-me.com/tolidmahsool
Audio
🌀تغییراتی که شروع کارها را راحت‌تر می‌کنند؟
🌀بداهه‌پردازی از کجا مایه می‌گیرد؟
🌀چگونه تخصص به دنیای ما وسعت می‌دهد؟
🌀زنده‌کردن پروژه‌های مهم
🌀دو پیشنهاد برای یادگیری اصول نویسندگی
🌀نشاط نوشتن
▫️شاهین کلانتری و ماهان ابوترابی
#رادیو_نویسندگی
#پادکست
@shahinkalantari
🌀بداهه‌پردازی از کجا مایه می‌گیرد؟
🌀چگونه تخصص به دنیای ما وسعت می‌دهد؟
🌀زنده‌کردن پروژه‌های مهم
🌀دو پیشنهاد برای یادگیری اصول نویسندگی
🌀نشاط نوشتن
▫️شاهین کلانتری و ماهان ابوترابی
#رادیو_نویسندگی
#پادکست
@shahinkalantari
بسازبنویس
«بسازبنویس» کیست؟ بسازبنویس مثل «بسازبفروش» نیست که غالبن ساختمان غیراستاندارد توی پاچه‌ی خلایق میکند. بسازبنویس از ساختن می‌نویسد و با نوشتن می‌سازد.
در حال ساختن خودت هستی؟ در حال ساختن زندگی فرزندانت؟ در حال ساختن یک کسب‌وکار؟ در حال ساختن هر چه هستی از همان بنویس. از روند ساختن بنویس و با نوشتن بهتر بساز. نوشتن می‌تواند سراسرْ گزارش ساختن باشد. نوشتن را محرک ساختن کنیم. از نوشتن برای افزایش استحکام ساخته‌هایمان استفاده کنیم.
اگر ایده‌هایمان ته کشید، دوباره چیزی بسازیم تا قصه‌ی تازه‌یی برای روایت‌داشته باشیم.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
«بسازبنویس» کیست؟ بسازبنویس مثل «بسازبفروش» نیست که غالبن ساختمان غیراستاندارد توی پاچه‌ی خلایق میکند. بسازبنویس از ساختن می‌نویسد و با نوشتن می‌سازد.
در حال ساختن خودت هستی؟ در حال ساختن زندگی فرزندانت؟ در حال ساختن یک کسب‌وکار؟ در حال ساختن هر چه هستی از همان بنویس. از روند ساختن بنویس و با نوشتن بهتر بساز. نوشتن می‌تواند سراسرْ گزارش ساختن باشد. نوشتن را محرک ساختن کنیم. از نوشتن برای افزایش استحکام ساخته‌هایمان استفاده کنیم.
اگر ایده‌هایمان ته کشید، دوباره چیزی بسازیم تا قصه‌ی تازه‌یی برای روایت‌داشته باشیم.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
نگارنده از روی عادت در اطراف موضوع مقادیری بیش از آنچه سرانجام منتشر خواهد شد می‌نویسد و در ویرایشهای متوالی ِ سختگیرانه آنچه را به نظرش نالازم می‌رسد حذف میکند. مجسمه‌ساز با تراشیدن و خیاط با چیدن به طرح دلخواه می‌رسند. کلمات و جملات و پاراگرافهای اضافی هم مانند تودهٔ سنگ و گچ یا رشته پارچهٔ زائد (به قول شیرازیها، تیرْشه) باید هَرَس شود.
©️محمد قائد
#قصار #از_نوشتن
@ShahinKalantari
MadreseNevisandegi.com
©️محمد قائد
#قصار #از_نوشتن
@ShahinKalantari
MadreseNevisandegi.com
قطب‌نمای راه‌های نو
در وبینار امروز اهل نوشتن بنا شد از خود بپرسیم: «چگونه می‌توانم امشب را به شبی متفاوت تبدیل کنم؟» نه لزومن شبی بهتر،صرفن متفاوت.
اما چرا باید به تجربه‌های متفاوت اندیشید؟
چون حرف تازه میوه‌ی متفاو‌ت‌زیستن است.
اهل نوشتن شوق تازگی دارد، دوست دارد نوشتارش قطب‌نمای راه‌های نو باشد، پس نمی‌تواند ذلیل روزمرگی باشد، می‌کوشد پیوسته راه نویی بگشاید تا گوشه‌ی ناشناخته‌یی از زندگی را بشناسد و بشناساند.
می‌پنداریم امکانات لازم را برای کسب مکرر تجربه‌های جدید نداریم؟ دنبال راه ساده‌تری برای کسب تجربه‌های نو هستیم؟
می‌توانیم پیش از اغلب کارها از خودمان بپرسیم «چگونه می‌توانم این کار را به شکل متفاوتی انجام دهم؟»
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر ابراز عشق کنم؟
چگونه می‌توانم به رابطه‌ام با فرزندم شکل متفاوتی بدهم؟
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر تدریس کنم؟
چگونه به شیوه‌ی متفاوتی کتاب بخوانم؟
پاسخ‌ها را مکتوب کنیم.
نتیجه‌ی هر تجربه می‌تواند داستانی کوتاه باشد یا مقاله‌یی شخصی.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
در وبینار امروز اهل نوشتن بنا شد از خود بپرسیم: «چگونه می‌توانم امشب را به شبی متفاوت تبدیل کنم؟» نه لزومن شبی بهتر،صرفن متفاوت.
اما چرا باید به تجربه‌های متفاوت اندیشید؟
چون حرف تازه میوه‌ی متفاو‌ت‌زیستن است.
اهل نوشتن شوق تازگی دارد، دوست دارد نوشتارش قطب‌نمای راه‌های نو باشد، پس نمی‌تواند ذلیل روزمرگی باشد، می‌کوشد پیوسته راه نویی بگشاید تا گوشه‌ی ناشناخته‌یی از زندگی را بشناسد و بشناساند.
می‌پنداریم امکانات لازم را برای کسب مکرر تجربه‌های جدید نداریم؟ دنبال راه ساده‌تری برای کسب تجربه‌های نو هستیم؟
می‌توانیم پیش از اغلب کارها از خودمان بپرسیم «چگونه می‌توانم این کار را به شکل متفاوتی انجام دهم؟»
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر ابراز عشق کنم؟
چگونه می‌توانم به رابطه‌ام با فرزندم شکل متفاوتی بدهم؟
چگونه می‌توانم متفاوت‌تر تدریس کنم؟
چگونه به شیوه‌ی متفاوتی کتاب بخوانم؟
پاسخ‌ها را مکتوب کنیم.
نتیجه‌ی هر تجربه می‌تواند داستانی کوتاه باشد یا مقاله‌یی شخصی.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
Forwarded from مدرسه نویسندگی|شاهین کلانتری
shahin-kalantari-book.pdf
14.2 MB
📥 دانلود رایگان کتاب شاهراه تأثیرگذاری از شاهین کلانتری
توضیح نویسنده درباره‌ی نسخه‌ی الکترونیکی:
«استقبال از کتاب دلگرم‌کننده بود و در مدت کوتاهی به چاپ دوم رسید؛ اما به چند دلیل از انتشار چاپ سوم آن به شکل کاغذی صرف‌نظر کردم؛ دلیل اصلی این است: کاغذ گران شده و قیمت کتاب بالا رفته، شاید تهیه‌ی کتاب برای بسیاری از علاقه‌مندان دشوار باشد، به همین دلیل دوست دارم نسخه‌ی الکترونیکی آن به رایگان در دسترس همه باشد؛ این با موضوع و هدف کتاب بسیار سازگار است. به امید آنکه این «شاهراه تأثیرگذاری» انگیزه‌ی لازم را برای ارائه ایده‌ها و افکارتان در فضای اینترنت فراهم کند.»
@shahinkalantari
Shahinkalantari.com
Shahinkalantari.ir
توضیح نویسنده درباره‌ی نسخه‌ی الکترونیکی:
«استقبال از کتاب دلگرم‌کننده بود و در مدت کوتاهی به چاپ دوم رسید؛ اما به چند دلیل از انتشار چاپ سوم آن به شکل کاغذی صرف‌نظر کردم؛ دلیل اصلی این است: کاغذ گران شده و قیمت کتاب بالا رفته، شاید تهیه‌ی کتاب برای بسیاری از علاقه‌مندان دشوار باشد، به همین دلیل دوست دارم نسخه‌ی الکترونیکی آن به رایگان در دسترس همه باشد؛ این با موضوع و هدف کتاب بسیار سازگار است. به امید آنکه این «شاهراه تأثیرگذاری» انگیزه‌ی لازم را برای ارائه ایده‌ها و افکارتان در فضای اینترنت فراهم کند.»
@shahinkalantari
Shahinkalantari.com
Shahinkalantari.ir
دشوارترین قسمت نوشتن رمان، تمام‌کردن آن است.
©️ارنست همینگوی
#قصار #از_نوشتن
@ShahinKalantari
MadreseNevisandegi.com
©️ارنست همینگوی
#قصار #از_نوشتن
@ShahinKalantari
MadreseNevisandegi.com
همه‌ی کلمات
پل والری درباره‌ی ویکتور هوگو می‌گوید «هیچ کلمه‌یی در زبان فرانسه نیست که در نوشته‌های هوگو به کار نرفته باشد.» مقصود والری زبان‌آور بودن هوگو و تسلط ویژه‌اش به دنیای کلام است.
همیشه این وسوسه با من هست که یکی از لغت‌نامه‌های فارسی را بردارم و با همه‌ی کلماتش هر طور شده حداقل یک جمله بنویسم؛ نه برای ویکتور هوگو شدن، برای اینکه چنین تمرینی برنامه‌ی تمرینی منظمی ایجاد میکند؛ می‌دانی باید از الف تا ی واژه‌نامه را به‌ترتیب در نوشته‌هایت بیاوری.
فرض کنید لغت‌نامه کافه‌‌یی است که واژگان در آن لمیده‌اند و خوش‌وبش می‌کنند، ما هر روز برای سلام‌علیک با این کلمات سری به کافه می‌زنیم و با چند تا از واژه‌‌های آشنا و ناآشنا در گوشه‌ی می‌نشینیم و چای می‌نوشیم و گپ می‌زنیم.
هدفْ برخورد متفاوت با کلمات است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com
پل والری درباره‌ی ویکتور هوگو می‌گوید «هیچ کلمه‌یی در زبان فرانسه نیست که در نوشته‌های هوگو به کار نرفته باشد.» مقصود والری زبان‌آور بودن هوگو و تسلط ویژه‌اش به دنیای کلام است.
همیشه این وسوسه با من هست که یکی از لغت‌نامه‌های فارسی را بردارم و با همه‌ی کلماتش هر طور شده حداقل یک جمله بنویسم؛ نه برای ویکتور هوگو شدن، برای اینکه چنین تمرینی برنامه‌ی تمرینی منظمی ایجاد میکند؛ می‌دانی باید از الف تا ی واژه‌نامه را به‌ترتیب در نوشته‌هایت بیاوری.
فرض کنید لغت‌نامه کافه‌‌یی است که واژگان در آن لمیده‌اند و خوش‌وبش می‌کنند، ما هر روز برای سلام‌علیک با این کلمات سری به کافه می‌زنیم و با چند تا از واژه‌‌های آشنا و ناآشنا در گوشه‌ی می‌نشینیم و چای می‌نوشیم و گپ می‌زنیم.
هدفْ برخورد متفاوت با کلمات است.
شاهین کلانتری
#یادداشت_روز
@ShahinKalantari
ShahinKalantari.com