تصویر قصیده مخلص کاشانی (م1150؟) در مدح امام زمان (ع) که در پست قبلی گذشت (متن هامش تصاویر)
@sepahsalaar
@sepahsalaar
دیوان لطفی هروی
زبان : ترکی
شماره نسخه : 174
کتابت : 1275
اين نسخه كه شامل غزليات مرتب بترتيب حروف تهجي برحسب قافیه مي باشد و پس از آن رباعيات تركي لطفي را دارد .
@sepahsalaar
زبان : ترکی
شماره نسخه : 174
کتابت : 1275
اين نسخه كه شامل غزليات مرتب بترتيب حروف تهجي برحسب قافیه مي باشد و پس از آن رباعيات تركي لطفي را دارد .
@sepahsalaar
یادداشت تملک و مهر احمد بن زین الدین احسائی م1241) وفرزندش روی نسخه ای از کتاب «الوافی» فیض کاشانی
@sepahsalaar
@sepahsalaar
یادداشت تملک و مهر محمد هاشم بن زین العابدین موسوی خوانساری معروف به چهارسوقی (م1318) و برادرش محمد صادق روی نسخه ای از کتاب بحار الانوار
@sepahsalaar
@sepahsalaar
@sepahsalaar میزان التعلیم.pdf
33.7 MB
✳️میزان التعلیم
✳️عبد الکریم سعادت
✳️چاپ سنگی
✳️چاپ دوم 1343
✳️ مشتمل بر حكايات و ادبيات نظم ونثر و مطالب مفيد و نصايح موثر طبق دستور وزارت معارف وقت است جهت تعليم به دانش آموزان چهارم می‌باشد.
✳️مصور
@sepahsalaar
✳️عبد الکریم سعادت
✳️چاپ سنگی
✳️چاپ دوم 1343
✳️ مشتمل بر حكايات و ادبيات نظم ونثر و مطالب مفيد و نصايح موثر طبق دستور وزارت معارف وقت است جهت تعليم به دانش آموزان چهارم می‌باشد.
✳️مصور
@sepahsalaar
شکسته نستعلیق محمد محسن قمی و میرزا ؟؟؟ در آغاز نسخه 1920
@sepahsalaar
@sepahsalaar
عنوان: مائة کلمة امام علی (ع) ، صد کلمه ، کلمات قصار (با ترجمه منظوم)
جامع: جاحظ ، عمرو بن بحر (م255)
مترجم و شاعر: عادل خراسانی عادل بن علی(مترجم و ناظم) (بعد900)
کاتب و خوشنویس: ناشناس
شماره نسخه: 2913
... المرء مخبوء تحت لسانه
مرد پنهانست در زیر زبان خویشتن * قیمت و قدرش نیابی تا نیاید در سخن ...
✅فایل کامل تمام 15 صفحه این رساله در مطلب ارسالی بعد ...👇👇👇
@sepahsalaar
جامع: جاحظ ، عمرو بن بحر (م255)
مترجم و شاعر: عادل خراسانی عادل بن علی(مترجم و ناظم) (بعد900)
کاتب و خوشنویس: ناشناس
شماره نسخه: 2913
... المرء مخبوء تحت لسانه
مرد پنهانست در زیر زبان خویشتن * قیمت و قدرش نیابی تا نیاید در سخن ...
✅فایل کامل تمام 15 صفحه این رساله در مطلب ارسالی بعد ...👇👇👇
@sepahsalaar
@sepahsalaar.pdf
33.5 MB
عنوان: مائة کلمة امام علی (ع) ، صد کلمه ، کلمات قصار (با ترجمه منظوم)
جامع: جاحظ ، عمرو بن بحر (م255)
مترجم و شاعر: عادل خراسانی عادل بن علی(مترجم و ناظم) (بعد900)
شماره نسخه: 2913
@sepahsalaar
جامع: جاحظ ، عمرو بن بحر (م255)
مترجم و شاعر: عادل خراسانی عادل بن علی(مترجم و ناظم) (بعد900)
شماره نسخه: 2913
@sepahsalaar
یادداشت شیخ حر عاملی در حاشیه نسخه ای از کتاب «الجواهر السنیة» همو که در 1077 کتابت شده و ایشان نسخه را در همان سال مقابله و تصحیح نموده اند .
@sepahsalaar
@sepahsalaar
انجامه نسخه 2431 کتاب «تهذیب الاحکام» که در 1047 و به امر شاه صفی یکم کتابت شده است .
@sepahsalaar
@sepahsalaar
سبیکة الذهب.pdf
80.8 MB
سبیکة الذهب فی نظم کفا‌یه الاصول
محمد صالح حائری مازندرانی
چاپ سنگی
طهران ، 1344قمری
@sepahsalaar
محمد صالح حائری مازندرانی
چاپ سنگی
طهران ، 1344قمری
@sepahsalaar
ملاحظاتی درباره کتاب «الجُنة الواقیة و الجَنة الباقیة» مشهور به مختصر مصباح کفعمی
این اثر مختصری از کتاب مصباح کفعمی است ، و حتی نام آن نیز اختصار یافته آن (جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة) می باشد ولی کتاب از دو جهت ابهام دارد 1. اینکه مؤلف خود کفعمی باشد یا دیگری مانند میرداماد 2. اینکه این اثر مختصر مصباح می باشد یا اصلا تألیفی مستقل بوده و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده باشد که با این دو ابهام چندین احتمال قابل تصور می باشد : 1. اثر کفعمی است و مختصر مصباح 2. اثر کفعمی است ولی مستقل از مصباح و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده است (در این وجه با توجه به اینکه مؤلف پس از تألیف مصباح نیز آن را رها نساخته و مطالب زیادی را با عنوان حاشیه به مصباح افزوده است این احتمال می رود که مؤلف ابتدا این کتاب را تألیف کرده است و سپس با ویرایش های بیشتر مطالبی را افزوده و حتی مطالبی را حذف کرده است و حتی نام آن را هم کمی تغییر داده است همچنین در پایان هم که مصادر کتاب را ذکر کرده است نام کتاب دیگرش «البلد الامین» را آورده است ولی نام «مصباح» خودش را ذکر نکرده است ) 3. اثر دیگری از جمله میرداماد باشد و مختصر مصباح (دیگر احتمال اینکه اثر دیگری باشد و اثری مستقل از مصباح ، منتفی می باشد ) . در ذیل شواهدی ارائه می گردد که هر کدام از این احتمالات سه گانه را تقویت می نماید . صاحب ذريعه گويد: صاحبان (رياض العلماء) و (بحار الانوار) این مختصر را از برخي متاخران شمرده اند، و برخي ديگر آنرا به مير داماد نسبت داده اند، اما علت انتساب اين مختصر را به ميرداماد صاحب ذريعه چنين بيان نموده كه مير آن را به خط خود نوشته و بدون آنكه نامي از نگارنده آن برد، آنرا امضاء نموده و کاتبین بعدی ضمن استنساخ نسخه میرداماد که ترجمه را نیز به همراه داشته است آن را نگاشته وي شمرده اند . به هر صورت اگر این اثر تألیف کفعمی باشد باید آن را بعد از مصباح کبیر یعنی 895 تألیف کرده باشد که جزء آخرین تألیفات او نیز بوده است . البته تردید دیگری نیز از جانب میرزا عبد الله افندی در صحت انتساب این اثر به کفعمی وارد شده است مبنی بر اینکه : برخی عبارات موجود در این اثر نشان از این دارد که از غیر کفعمی می باشد مثل مواردی که نقل از کفعمی دارد به گونه ای که از غیر خودش نقل مطلب می کند همچنین مطالبی در این کتاب وجود دارد از جمله استغاثه به ابراهیم بن ادهم (در فصل 21) که در مصباح کبیر نیست و با عقائد صوفیه بیشتر مطابقت دارد و شاید مهمترین مطلبی که در کتاب برای اثبات این نظر وجود دارد نقل مطلبی است در فصل 20 کتاب که گوید : «قال المصنف رحمه الله وجدت بخط الشهید ... » و این مورد و موارد دیگری شبیه این دلیل می شود به اینکه این اختصار بعد از وفات مؤلف تنظیم شده است موردی دیگر از این قبیل مطلبی است که در فصل ششم این کتاب که مطابق فصل یازدهم مصباح است آورده است که مؤلف در هامش فصل 11 حدیثی را درباره تسبیح حضرت زهراء نقل میکند و چون مختصر کننده مناسب نقل کردن دیده ، این حدیث را با این عبارت نقل قول از مؤلف می آورد : «قال المصنف : قلت اما تسبیح الزهراء ...» و واضح است که این نحوه نقل قول دلالت بر تغایر مختصر کننده و مصنف اصل دارد و این شیوه نقل قول از مصنف اصل به کرات در کتاب تکرار گردیده است. (البته مواردی از این قبیل در حواشی مصباح نیز می باشد که با وجود اینکه حاشیه خود مؤلف بوده است به نحو غایب نقل کرده است ) همچنین نکته دیگری که مؤید این نظر می باشد اینکه قدیمی ترین نسخه خطی موجود از این اثر تاریخ 1016 را دارد . و نیز در برخی از نسخ مثل نسخه 3022 کتابخانه ملی مؤلف اثر میرداماد معرفی شده است همچنین نسخه 869 کتابخانه مهدوی از روی نسخه ای به خط میرداماد که تاریخ 1014 داشته است استنساخ شده است ، با توجه به این موارد قول کسانی که این اثر را به میرداماد نسبت داده اند تقویت می شود. ولی مطلبی که مولف در پایان فصل 39 کتاب از خط شیخ زاهد نقل می کند مطلبی است که در در حواشی سایر تألیفات کفعمی (المقصد الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی) آمده است احتمال اینکه میرداماد یا دیگری مختصر کننده باشد را تضعیف می نماید ، زیرا که اولا نقل کننده مطلب کفعمی بوده است و ضمیر نقل به صورت متکلم به کار برده شده است و ثانیا مطلب اصلا نه در متن مصباح آمده است و نه در حواشی آن و لذا مختصر کننده نمی توانسته آن را در مصباح دیده باشد و از قول کفعمی نقل نماید .
@sepahsalaar
این اثر مختصری از کتاب مصباح کفعمی است ، و حتی نام آن نیز اختصار یافته آن (جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة) می باشد ولی کتاب از دو جهت ابهام دارد 1. اینکه مؤلف خود کفعمی باشد یا دیگری مانند میرداماد 2. اینکه این اثر مختصر مصباح می باشد یا اصلا تألیفی مستقل بوده و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده باشد که با این دو ابهام چندین احتمال قابل تصور می باشد : 1. اثر کفعمی است و مختصر مصباح 2. اثر کفعمی است ولی مستقل از مصباح و چه بسا قبل از مصباح تألیف شده است (در این وجه با توجه به اینکه مؤلف پس از تألیف مصباح نیز آن را رها نساخته و مطالب زیادی را با عنوان حاشیه به مصباح افزوده است این احتمال می رود که مؤلف ابتدا این کتاب را تألیف کرده است و سپس با ویرایش های بیشتر مطالبی را افزوده و حتی مطالبی را حذف کرده است و حتی نام آن را هم کمی تغییر داده است همچنین در پایان هم که مصادر کتاب را ذکر کرده است نام کتاب دیگرش «البلد الامین» را آورده است ولی نام «مصباح» خودش را ذکر نکرده است ) 3. اثر دیگری از جمله میرداماد باشد و مختصر مصباح (دیگر احتمال اینکه اثر دیگری باشد و اثری مستقل از مصباح ، منتفی می باشد ) . در ذیل شواهدی ارائه می گردد که هر کدام از این احتمالات سه گانه را تقویت می نماید . صاحب ذريعه گويد: صاحبان (رياض العلماء) و (بحار الانوار) این مختصر را از برخي متاخران شمرده اند، و برخي ديگر آنرا به مير داماد نسبت داده اند، اما علت انتساب اين مختصر را به ميرداماد صاحب ذريعه چنين بيان نموده كه مير آن را به خط خود نوشته و بدون آنكه نامي از نگارنده آن برد، آنرا امضاء نموده و کاتبین بعدی ضمن استنساخ نسخه میرداماد که ترجمه را نیز به همراه داشته است آن را نگاشته وي شمرده اند . به هر صورت اگر این اثر تألیف کفعمی باشد باید آن را بعد از مصباح کبیر یعنی 895 تألیف کرده باشد که جزء آخرین تألیفات او نیز بوده است . البته تردید دیگری نیز از جانب میرزا عبد الله افندی در صحت انتساب این اثر به کفعمی وارد شده است مبنی بر اینکه : برخی عبارات موجود در این اثر نشان از این دارد که از غیر کفعمی می باشد مثل مواردی که نقل از کفعمی دارد به گونه ای که از غیر خودش نقل مطلب می کند همچنین مطالبی در این کتاب وجود دارد از جمله استغاثه به ابراهیم بن ادهم (در فصل 21) که در مصباح کبیر نیست و با عقائد صوفیه بیشتر مطابقت دارد و شاید مهمترین مطلبی که در کتاب برای اثبات این نظر وجود دارد نقل مطلبی است در فصل 20 کتاب که گوید : «قال المصنف رحمه الله وجدت بخط الشهید ... » و این مورد و موارد دیگری شبیه این دلیل می شود به اینکه این اختصار بعد از وفات مؤلف تنظیم شده است موردی دیگر از این قبیل مطلبی است که در فصل ششم این کتاب که مطابق فصل یازدهم مصباح است آورده است که مؤلف در هامش فصل 11 حدیثی را درباره تسبیح حضرت زهراء نقل میکند و چون مختصر کننده مناسب نقل کردن دیده ، این حدیث را با این عبارت نقل قول از مؤلف می آورد : «قال المصنف : قلت اما تسبیح الزهراء ...» و واضح است که این نحوه نقل قول دلالت بر تغایر مختصر کننده و مصنف اصل دارد و این شیوه نقل قول از مصنف اصل به کرات در کتاب تکرار گردیده است. (البته مواردی از این قبیل در حواشی مصباح نیز می باشد که با وجود اینکه حاشیه خود مؤلف بوده است به نحو غایب نقل کرده است ) همچنین نکته دیگری که مؤید این نظر می باشد اینکه قدیمی ترین نسخه خطی موجود از این اثر تاریخ 1016 را دارد . و نیز در برخی از نسخ مثل نسخه 3022 کتابخانه ملی مؤلف اثر میرداماد معرفی شده است همچنین نسخه 869 کتابخانه مهدوی از روی نسخه ای به خط میرداماد که تاریخ 1014 داشته است استنساخ شده است ، با توجه به این موارد قول کسانی که این اثر را به میرداماد نسبت داده اند تقویت می شود. ولی مطلبی که مولف در پایان فصل 39 کتاب از خط شیخ زاهد نقل می کند مطلبی است که در در حواشی سایر تألیفات کفعمی (المقصد الاسنی فی شرح الاسماء الحسنی) آمده است احتمال اینکه میرداماد یا دیگری مختصر کننده باشد را تضعیف می نماید ، زیرا که اولا نقل کننده مطلب کفعمی بوده است و ضمیر نقل به صورت متکلم به کار برده شده است و ثانیا مطلب اصلا نه در متن مصباح آمده است و نه در حواشی آن و لذا مختصر کننده نمی توانسته آن را در مصباح دیده باشد و از قول کفعمی نقل نماید .
@sepahsalaar