زندگی پیوسته تو را ناکام میسازد ؛ این یک برکت است ... زندگی بارها و بارها تو را ناکام میسازد ... زندگی میگوید : به درون برو ، تمام ناکامیها فقط نشانه هایی هستند تا بگویند که به جهتی اشتباه نگاه میکنی ... رضایت فقط در یک جهت درست ممکن است ... زندگی تو را ناکام میکند ، زیرا زندگی یک برکت عظیم است ... اگر در بیرون رضایت پیدا کنی ، برای همیشه گم شده ای ... آنوقت هرگز به درون نگاه نمیکنی ... ولی تو با وجود تمام ناکامیها ، به امید داشتن ادامه میدهی ... اشو
@sedaye_daron
@sedaye_daron
زندگی ورای کنترل توست ! ...
می‌توانی از آن لذت ببری ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ... می‌توانی آن را زندگی کنی ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ... می‌توانی آن را برقصی ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ؛ آن تو را کنترل میکند ... معمولا می‌گوییم من نفَس می‌کشم ، این درست نیست ؛ زندگی ما را نفس می‌کشد ... ما همواره خود را کنشگر می‌انگاریم و این باعث رنج و آشفتگی ما می‌شود ... اشو
@sedaye_daron
می‌توانی از آن لذت ببری ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ... می‌توانی آن را زندگی کنی ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ... می‌توانی آن را برقصی ، اما نمی‌توانی کنترلش کنی ؛ آن تو را کنترل میکند ... معمولا می‌گوییم من نفَس می‌کشم ، این درست نیست ؛ زندگی ما را نفس می‌کشد ... ما همواره خود را کنشگر می‌انگاریم و این باعث رنج و آشفتگی ما می‌شود ... اشو
@sedaye_daron
انگیزه اصلی و هدف زندگی گریز از درد و لذت بردن نیست ... بلکه معنی جویی زندگی‌ست که به زندگی مفهوم واقعی می‌بخشد ... به همین دلیل انسان‌ها درد و رنجی را که معنی و هدفی دارد با میل تحمل می‌کنند ...
📕 انسان در جستجوی معنی ، ✍🏻 ویکتور فرانکل
@sedaye_daron
📕 انسان در جستجوی معنی ، ✍🏻 ویکتور فرانکل
@sedaye_daron
شد ز غمت خانهٔ سودا دلم ... در طلبت رفت به هر جا دلم ... در طلب زهرهْ رُخِ ماه رو ... می‌نگرد جانب بالا دلم ... فرش غمش گشتم و آخر ز بخت ... رفت بر این سقف مصفا دلم ... آه که امروز دلم را چه شد؟ ... دوش چه گفته است کسی با دلم؟ ... از طلب گوهر گویای عشق ... موج زند موج چو دریا دلم ... روز شد و چادر شب می‌دَرَد ... در پی آن عیش و تماشا دلم ...
از دل تو در دل من نکته‌هاست ... اه چه ره است از دل تو تا دلم ... گر نکنی بر دل من رحمتی ... وای دلم وای دلم وا دلم ... ای تبریز از هوس شمس دین ... چند رود سوی ثریا دلم ...
مولانای جان
@sedaye_daron
از دل تو در دل من نکته‌هاست ... اه چه ره است از دل تو تا دلم ... گر نکنی بر دل من رحمتی ... وای دلم وای دلم وا دلم ... ای تبریز از هوس شمس دین ... چند رود سوی ثریا دلم ...
مولانای جان
@sedaye_daron
غرق این دنیا نشو ...
زندگی تو هر چه ساده‌تر باشد بهتر است ... مهربانی را تمرین کن ، صلح را به همه نشان بده ... تحت تأثیر تلویزیون یا روزنامه‌ها قرار نگیر ، خودت باش ... زندگی خود را ساده و آرام کن ، به شایعات گوش نده ، درگیر فلسفه عمیق نشو ... ملایم ، متواضع و قوی باش ... دنیا ممکن است گاهی سخت به نظر برسد اما نگذار تو را گول بزند ، واقعا اینهاً هیچ قدرتی بر تو ندارد ... دلیل اینکه گاهی سخت به نظر می‌رسد این است که اجازه میدهی گاهی اوقات سخت باشد ، موضوع این است که چگونه آن را می‌بینی و چگونه آن را درک میکنی ، همه اینها ادراک است ، فقط به دنیا نگاه کنید و بخندید و آنگاه دنیا محو و از بین می‌رود ... همیشه متوجه باشید که شما حفاظت الهی را دارید ، خداوند شما را به عالی‌ترین خیر خود هدایت میکند ... شما چیزی برای جنگیدن ندارید و چیزی برای ترسیدن ندارید ، همه چیز خوب است ...
رابرت آدامز
@sedaye_daron
زندگی تو هر چه ساده‌تر باشد بهتر است ... مهربانی را تمرین کن ، صلح را به همه نشان بده ... تحت تأثیر تلویزیون یا روزنامه‌ها قرار نگیر ، خودت باش ... زندگی خود را ساده و آرام کن ، به شایعات گوش نده ، درگیر فلسفه عمیق نشو ... ملایم ، متواضع و قوی باش ... دنیا ممکن است گاهی سخت به نظر برسد اما نگذار تو را گول بزند ، واقعا اینهاً هیچ قدرتی بر تو ندارد ... دلیل اینکه گاهی سخت به نظر می‌رسد این است که اجازه میدهی گاهی اوقات سخت باشد ، موضوع این است که چگونه آن را می‌بینی و چگونه آن را درک میکنی ، همه اینها ادراک است ، فقط به دنیا نگاه کنید و بخندید و آنگاه دنیا محو و از بین می‌رود ... همیشه متوجه باشید که شما حفاظت الهی را دارید ، خداوند شما را به عالی‌ترین خیر خود هدایت میکند ... شما چیزی برای جنگیدن ندارید و چیزی برای ترسیدن ندارید ، همه چیز خوب است ...
رابرت آدامز
@sedaye_daron
خدا در درون و در بطن این دنیاست ... خدا همان شیره ای است که در درخت جریان دارد ... و همان خونی است که در رگهایت جاری است ... خدا همان آگاهی است که در درون تو ساکن است ... "خدا و دنیا ؛ مانند رقص و رقصنده ، در یکدیگر آمیخته شده اند" ... اشو
@sedaye_daron
@sedaye_daron
مراقبه یعنی بیدار شدن ، ومراقبه یک لالایی نیست ؛ دقیقا قطب مخالف آن است ، مراقبه یک شوک است ، ضربه ای که خواب تو را در هم میشکند و رویاهایت را خرد میکند ... اگر یک گدا باشی ، دیگر گدا نخواهی بود ؛ مراقبه مفهوم گدا بودنت را در هم میشکند ... اگر نخست وزیر باشی ، دیگر نخست وزیر نخواهی بود ؛ مراقبه توهم نخست وزیر بودن را میشکند ... تمام هویت ها را درهم میشکند و تنها تو را با یک واقعیت روبه رو میسازد که : تو الهی هستی ، مراقبه توهمات تو را دور میکند و واقعیت وجودت را آشکار می سازد ...
اشو
@sedaye_daron
اشو
@sedaye_daron
شادی و نفس ...
هرچه شادتر باشيد ، نَفْس كمتر حضور خواهد داشت ... براي همين است كه افراد زيادي مي خواهند شاد باشند ، اما مي ترسند ... مردم مي گويند كه دوست دارند شاد باشند ، اما مي ترسند ؛ اما واقعا نمي خواهند ... آنها مي ترسند كه غرق شوند ... شادي و نَفْس نمي توانند در كنار هم باشند ... هرچه شادتر باشيد نَفْس كمتر حضور خواهد داشت و لحظه اي مي رسد كه فقط شادي وجود دارد و شما حضور نداريد .
@sedaye_daron
هرچه شادتر باشيد ، نَفْس كمتر حضور خواهد داشت ... براي همين است كه افراد زيادي مي خواهند شاد باشند ، اما مي ترسند ... مردم مي گويند كه دوست دارند شاد باشند ، اما مي ترسند ؛ اما واقعا نمي خواهند ... آنها مي ترسند كه غرق شوند ... شادي و نَفْس نمي توانند در كنار هم باشند ... هرچه شادتر باشيد نَفْس كمتر حضور خواهد داشت و لحظه اي مي رسد كه فقط شادي وجود دارد و شما حضور نداريد .
@sedaye_daron
Forwarded from hassanlotfi
حال محال
#افشین_یدالهی
در خودم گم شده بودم تو صدایم کردی
عاشقم کردی و کشتی و رهایم کردی
عشق پیش از تو فقط دلهره ای زیبا بود
حس بیداری اگر بود ولی رویا بود
در هوای تو نفس تنگ شود باکی نیست
آسمان گرچه زمین گیر شود خاکی نیست
زهر در جام بریزی به عطش مینوشم
جامه ای را که به آتش بکشی میپوشم
آنکه در راه تو رفته است کجا برگشته
عاشقی کرده اگر با تو چرا برگشته
چشم تو باده ترین جام حلالی است که هست
در مقامی که همان حال محالی است که هست
پر من سوخت کنار تو و پرواز شدم
عجز بودم، تو مرا کشتی و اعجاز شدم
گفتنی نیست فنایی که سر آغاز بقاست
دیدنی هست بقایی که سرانجام فناست
@sedaye_daron
#افشین_یدالهی
در خودم گم شده بودم تو صدایم کردی
عاشقم کردی و کشتی و رهایم کردی
عشق پیش از تو فقط دلهره ای زیبا بود
حس بیداری اگر بود ولی رویا بود
در هوای تو نفس تنگ شود باکی نیست
آسمان گرچه زمین گیر شود خاکی نیست
زهر در جام بریزی به عطش مینوشم
جامه ای را که به آتش بکشی میپوشم
آنکه در راه تو رفته است کجا برگشته
عاشقی کرده اگر با تو چرا برگشته
چشم تو باده ترین جام حلالی است که هست
در مقامی که همان حال محالی است که هست
پر من سوخت کنار تو و پرواز شدم
عجز بودم، تو مرا کشتی و اعجاز شدم
گفتنی نیست فنایی که سر آغاز بقاست
دیدنی هست بقایی که سرانجام فناست
@sedaye_daron
منتظر هیچکسی نباش ! ... روزی خواهی فهمید که تو در این جهان کاملاً تنهایی ... هر کس که برای آموزش به سمت تو می‌آید نیز بخشی از توست ... هیچ کسی نمی‌تواند چیزی به تو بیاموزد ، زیرا آن که یاد می‌دهد و یاد می‌گیرد ، همه و همه تو هستی ... تو در آینه‌ی جهان با خودت رو به رو هستی ، یاد می‌گیری و یاد میدهی و گمان میکنی که دیگرانند ، اما او خودت هستی ... منتظر کسی نباش ، روزی که تنها بودنِ خود را بپذیری دل از انتظار برای دیدار با استادان بر خواهی داشت و به استاد درون خود سجده خواهی کرد ... انسان زمانی که به تنهایی خود پی ببرد ، شروع میکند به رشد کردن ... آن زمان دیگر به هیچ کس در جهان تکیه نمی‌کند ... اشو
@sedaye_daron
@sedaye_daron
اگر هر روز مقاومت را کمی بیشتر رها کنی،
آن نیرویی که دنیاها را آفریده را حس خواهی کرد که از میان تو جریان دارد.
فقط نفس کشیدن و گوش کردن،
نه اینکه تلاش کنی کاری اتفاق بیفتد،
بلکه فقط برای خوشایندی و راحتی هم‌راستایی.
#آبراهام_هیکس
@sedaye_daron
آن نیرویی که دنیاها را آفریده را حس خواهی کرد که از میان تو جریان دارد.
فقط نفس کشیدن و گوش کردن،
نه اینکه تلاش کنی کاری اتفاق بیفتد،
بلکه فقط برای خوشایندی و راحتی هم‌راستایی.
#آبراهام_هیکس
@sedaye_daron
وابستگی هیچ چیزی بجز رنج و درد برات تولید نمیکنه.
وابستگی یکی از درس های خیلی مهمیه که همه باید روش کار کنیم.
وابستگی نشونه دور بودن از خود درونیت هست، نشونه اینه که تو با خدای درونت با الوهیت برترت در ارتباط نیستی و طناب اتصال درونی تو ضعیفه و طنابت رو به عوامل و اشیا و آدمها در بیرون متصل کردی و این تو رو کاملا در یک حالت آسیب پذیر قرار میده.
دوست عزیزم تو باید بجای وابستگی فقط و فقط روی باورهای عزت نفس توحیدیت کار کنی تا فقط به رب و پروردگار یکتا وصل بشی و تنها وابستگی ها و دلبستگی های تو فقط به خدا باشه نه هیچ کس و هیچ چیز دیگه.
وابستگی یعنی اینکه تو خودتو در مقام ضعف قرار میدی و بشدت به خودت آسیب میزنی.
وابستگی از نشونه های عزت نفس پایین هست. نشونه اینه که تو ترس های زیادی در درونت داری و اینو بدون که تا ترس هات رو درمان نکنی مدام در چرخه های باطل و تکراری و معیوب گیر میفتی و هی فقط رنج از پی رنج رو تجربه میکنی.
روی عزت نفس و باورهای توحیدی حتما کار کن و تمام توجهات بیرونی رو برگردون سمت خودت و روی خودت تمرکز کن و به خودت عشق بده.
تمرینات عزت نفسی و عشق به خود و صلح درونی رو حتما یاد بگیر و انجام بده تا کم کم از بند طناب های پوسیده وابستگی رهایی پیدا کنی.
تو در نهایت باید بیای به سمت رهایی. رها شدن از هر زنجیری که به بال افکار و احساسات و روح من وصل شده. در رهایی و عدم وابستگی هست که تو میتونی قدرت های درونیتو شکوفا کنی. باید اول غل و زنجیرهای درونی مثل همین وابستگی رو بزنی کنار.
قدرت. همیشه در رهایی هست. رهایی نقطه مقابل وابستگی هست و درون تو رو پر از عشق و شعف و شادی و جسارت و شجاعت و بی باکی میکنه.
@sedaye_daron
وابستگی یکی از درس های خیلی مهمیه که همه باید روش کار کنیم.
وابستگی نشونه دور بودن از خود درونیت هست، نشونه اینه که تو با خدای درونت با الوهیت برترت در ارتباط نیستی و طناب اتصال درونی تو ضعیفه و طنابت رو به عوامل و اشیا و آدمها در بیرون متصل کردی و این تو رو کاملا در یک حالت آسیب پذیر قرار میده.
دوست عزیزم تو باید بجای وابستگی فقط و فقط روی باورهای عزت نفس توحیدیت کار کنی تا فقط به رب و پروردگار یکتا وصل بشی و تنها وابستگی ها و دلبستگی های تو فقط به خدا باشه نه هیچ کس و هیچ چیز دیگه.
وابستگی یعنی اینکه تو خودتو در مقام ضعف قرار میدی و بشدت به خودت آسیب میزنی.
وابستگی از نشونه های عزت نفس پایین هست. نشونه اینه که تو ترس های زیادی در درونت داری و اینو بدون که تا ترس هات رو درمان نکنی مدام در چرخه های باطل و تکراری و معیوب گیر میفتی و هی فقط رنج از پی رنج رو تجربه میکنی.
روی عزت نفس و باورهای توحیدی حتما کار کن و تمام توجهات بیرونی رو برگردون سمت خودت و روی خودت تمرکز کن و به خودت عشق بده.
تمرینات عزت نفسی و عشق به خود و صلح درونی رو حتما یاد بگیر و انجام بده تا کم کم از بند طناب های پوسیده وابستگی رهایی پیدا کنی.
تو در نهایت باید بیای به سمت رهایی. رها شدن از هر زنجیری که به بال افکار و احساسات و روح من وصل شده. در رهایی و عدم وابستگی هست که تو میتونی قدرت های درونیتو شکوفا کنی. باید اول غل و زنجیرهای درونی مثل همین وابستگی رو بزنی کنار.
قدرت. همیشه در رهایی هست. رهایی نقطه مقابل وابستگی هست و درون تو رو پر از عشق و شعف و شادی و جسارت و شجاعت و بی باکی میکنه.
@sedaye_daron
.
وقتی بدون چشم داشت به کسی محبت میکنیم عمل عاشقانه ما موجی رو بوجود میاره که ارتعاش ش روی عالم اطراف ما تاثیر می‌ذاره و در نهایت دوباره خودمون رو پیدا میکنه و بهمون برمیگرده.
شاید در لحظه جواب کارمون رو نگیریم اما حتما تجربه کردین گاهی وقتی مشکلی داریم ناگهان گره کارمون باز میشه و مشکل برطرف میشه این جور مواقع میگن حتما دعای خیری پشتت بوده. این دعای خیر پاداش همون کار عاشقانه ای بوده که کردی و حالا یادت نمیاد
درس اصلی سیاره زمین عشق ه. تا زمانی که عشق حقیقی رو تجربه نکنیم مجبور به تکرار درسها میشیم
#عشق#محبت
@sedaye_daron
وقتی بدون چشم داشت به کسی محبت میکنیم عمل عاشقانه ما موجی رو بوجود میاره که ارتعاش ش روی عالم اطراف ما تاثیر می‌ذاره و در نهایت دوباره خودمون رو پیدا میکنه و بهمون برمیگرده.
شاید در لحظه جواب کارمون رو نگیریم اما حتما تجربه کردین گاهی وقتی مشکلی داریم ناگهان گره کارمون باز میشه و مشکل برطرف میشه این جور مواقع میگن حتما دعای خیری پشتت بوده. این دعای خیر پاداش همون کار عاشقانه ای بوده که کردی و حالا یادت نمیاد
درس اصلی سیاره زمین عشق ه. تا زمانی که عشق حقیقی رو تجربه نکنیم مجبور به تکرار درسها میشیم
#عشق#محبت
@sedaye_daron
سخنی از «خورخه لوئیس بورخس»
شنیده ام که بسیار جالب است:
آنچه را که برایت مهم است به سگ ها بده
مروارید هایت را به پای خوک ها بیفکن
زیرا آنچه که مهم است بخشیدن است ...
ما همیشه خلاف این حرف را شنیده ایم
از این قرار که چیزی به سگ ها و خوک ها ندهید، برای این که آنها نمی فهمند.
مسأله بر سر این نیست که چه چیزی میبخشی و به چه کسی می بخشی
بلکه سر این است که ببخشی نفس بخشیدن است که ارزش دارد.
آدم وقتی دارد باید ببخشد ...
«گورجیف» می گفت:
«همه آنچه که جمع کردم بر باد رفت
و همه آن چه که بخشیدم مال من ماند ...
آنچه که بخشیدم هنوز با من است و آنچه که جمع کردم از دست رفت.»
در واقع انسان جز آن چیزی که با دیگران تقسیم می کند چیزی ندارد
عشق پول و مال نیست که بتوان آن را جمع کرد. عشق عطر و طراوتی است که باید با دیگران تقسیم کرد.
هر چه بیشتر ببخشی
بیشتر بدست می آوری؛
هر چه کمتر ببخشی
کمتر داری هر چه بیش تر ببخشی، به همان نسبت عشق فزون تری از هسته وجودت به بیرون می تراود - منبع آن نامحدود است.
کشیدن آب از چاه باعث می شود که آب تازه بیش تری به چاه جاری شود.
ولی اگر از چاه آب نکشی، آن را ببندی و خِسَت به خرج بدهی، چشمه ها از فعالیت باز می ایستند. به تدریج چشمه ها می میرند، مسدود می شوند؛
آب موجود در چاه نیز می میرد،
راکد می شود، می گندد.
ولی آب جاری تازه است ...
عشق تازه هم عشقی است که جاری و روان باشد ...
#کتاب_عشق_رقص_زندگی
#اشو
@sedaye_daron
شنیده ام که بسیار جالب است:
آنچه را که برایت مهم است به سگ ها بده
مروارید هایت را به پای خوک ها بیفکن
زیرا آنچه که مهم است بخشیدن است ...
ما همیشه خلاف این حرف را شنیده ایم
از این قرار که چیزی به سگ ها و خوک ها ندهید، برای این که آنها نمی فهمند.
مسأله بر سر این نیست که چه چیزی میبخشی و به چه کسی می بخشی
بلکه سر این است که ببخشی نفس بخشیدن است که ارزش دارد.
آدم وقتی دارد باید ببخشد ...
«گورجیف» می گفت:
«همه آنچه که جمع کردم بر باد رفت
و همه آن چه که بخشیدم مال من ماند ...
آنچه که بخشیدم هنوز با من است و آنچه که جمع کردم از دست رفت.»
در واقع انسان جز آن چیزی که با دیگران تقسیم می کند چیزی ندارد
عشق پول و مال نیست که بتوان آن را جمع کرد. عشق عطر و طراوتی است که باید با دیگران تقسیم کرد.
هر چه بیشتر ببخشی
بیشتر بدست می آوری؛
هر چه کمتر ببخشی
کمتر داری هر چه بیش تر ببخشی، به همان نسبت عشق فزون تری از هسته وجودت به بیرون می تراود - منبع آن نامحدود است.
کشیدن آب از چاه باعث می شود که آب تازه بیش تری به چاه جاری شود.
ولی اگر از چاه آب نکشی، آن را ببندی و خِسَت به خرج بدهی، چشمه ها از فعالیت باز می ایستند. به تدریج چشمه ها می میرند، مسدود می شوند؛
آب موجود در چاه نیز می میرد،
راکد می شود، می گندد.
ولی آب جاری تازه است ...
عشق تازه هم عشقی است که جاری و روان باشد ...
#کتاب_عشق_رقص_زندگی
#اشو
@sedaye_daron
با دقت با ذهن کار کن. ولی تو باید از ذهن دور باشی، درگیر آن نباشی.
وقتی که چیزی می‌نویسی تو آن قلم خودنویس نمی‌شوی، با اینکه بدون آن نمی‌توانی بنویسی. برای خوب نوشتن، یک قلم خودنویسِ خوب بسیار مهم است. اگر با انگشتانت بنویسی کسی نمی‌تواند آن را بخواند، حتی خودت هم نمی‌توانی بخوانی.
ولی تو خودنویس نیستی، خودنویس همان نویسنده نیست بلکه فقط ابزار نوشتن است.
ذهن، ارباب نیست بلکه فقط ابزاری در دست ارباب است.
#اوشو
@sedaye_daron
وقتی که چیزی می‌نویسی تو آن قلم خودنویس نمی‌شوی، با اینکه بدون آن نمی‌توانی بنویسی. برای خوب نوشتن، یک قلم خودنویسِ خوب بسیار مهم است. اگر با انگشتانت بنویسی کسی نمی‌تواند آن را بخواند، حتی خودت هم نمی‌توانی بخوانی.
ولی تو خودنویس نیستی، خودنویس همان نویسنده نیست بلکه فقط ابزار نوشتن است.
ذهن، ارباب نیست بلکه فقط ابزاری در دست ارباب است.
#اوشو
@sedaye_daron
انسانی که در مسیر رشد و تعالی است، انسانی است که جانانه و با شدت زندگی میکند.
زندگی را در هر لحظه اش به تمامی زندگی کنید.
کارهای جزئی را با چنان شدتی و عشق و تمامیتی انجام دهید که هیچ چیز پشت سر باقی نماند.
اگر می‌خندی،
بگذار آن خنده تمام پایه‌های وجودت را بلرزاند.
اگر گریه میکنی،
تبدیل به اشک بشو،
بگذار قلبت از طریق اشک‌ها بیرون بریزد.
اگر کسی را در آغوش می‌گیری،
آن وقت همان آغوش بشو.
اگر کسی را می‌بوسی،
فقط لب باش و بوسه باش.
و آنگاه تعجب خواهی کرد که تاکنون چه چیزهای زیبایی را از کف داده‌ای و چگونه تاکنون زندگی ات را به شیوه‌ای ولرم و نیمه مرده زندگی کرده‌ای.
#اوشو
زندگی را در هر لحظه اش به تمامی زندگی کنید.
کارهای جزئی را با چنان شدتی و عشق و تمامیتی انجام دهید که هیچ چیز پشت سر باقی نماند.
اگر می‌خندی،
بگذار آن خنده تمام پایه‌های وجودت را بلرزاند.
اگر گریه میکنی،
تبدیل به اشک بشو،
بگذار قلبت از طریق اشک‌ها بیرون بریزد.
اگر کسی را در آغوش می‌گیری،
آن وقت همان آغوش بشو.
اگر کسی را می‌بوسی،
فقط لب باش و بوسه باش.
و آنگاه تعجب خواهی کرد که تاکنون چه چیزهای زیبایی را از کف داده‌ای و چگونه تاکنون زندگی ات را به شیوه‌ای ولرم و نیمه مرده زندگی کرده‌ای.
#اوشو
ریشه تمام رنج‌ها و آشفتگی‌های ذهنی در چسبیدن ما به تصوری است که از خود داریم؛ به آن "من"ی که مدام در حال قضاوت، مقایسه و تحلیل است. این "من ذهنی" که خود از جنس افکار و فقط در ذهن ماست خودش نیز تولید کننده افکار و نقش اول این دنیای فکری ماتریکسی است
اما چگونه می‌توان این "من فکری" را رها کرد؟
با بی‌میلی و عدم وابستگی به دنیای ذهنی ، با تمرین مداوم حضور آگاهانه. با هوشیاری شاهد و توجه به هر لحظه، می‌توانیم لحظه به لحظه ناظر و شاهد ظهور و زوال افکار باشیم و به تدریج از آنها فاصله بگیریم.
این فرایند، همانند تماشای ابرها در آسمان است. ابرها می‌آیند و می‌روند، اما آسمان همیشه آبی و آرام است. ما نیز می‌توانیم شاهد گذر افکار باشیم، بدون اینکه درگیر آنها شویم. با این تمرین مداوم، به تدریج از من فکری ذهنی رها شده و به آگاهی خالص غیرشخصی که حقیقت وجودی ماست بیدار می‌شویم و درمی‌یابیم که فراتر از افکارمان هستیم.
البته رها کردنِ "من" به معنای انکار وجود خود نیست، بلکه به معنای رها کردنِ تصور اشتباهی است که از خود ساخته‌ایم. این فرایند، ما را به هسته‌ی اصلی وجودمان متصل میکند و آرامش و آزادی واقعی را برای ما به ارمغان می آورد.
اما چگونه می‌توان این "من فکری" را رها کرد؟
با بی‌میلی و عدم وابستگی به دنیای ذهنی ، با تمرین مداوم حضور آگاهانه. با هوشیاری شاهد و توجه به هر لحظه، می‌توانیم لحظه به لحظه ناظر و شاهد ظهور و زوال افکار باشیم و به تدریج از آنها فاصله بگیریم.
این فرایند، همانند تماشای ابرها در آسمان است. ابرها می‌آیند و می‌روند، اما آسمان همیشه آبی و آرام است. ما نیز می‌توانیم شاهد گذر افکار باشیم، بدون اینکه درگیر آنها شویم. با این تمرین مداوم، به تدریج از من فکری ذهنی رها شده و به آگاهی خالص غیرشخصی که حقیقت وجودی ماست بیدار می‌شویم و درمی‌یابیم که فراتر از افکارمان هستیم.
البته رها کردنِ "من" به معنای انکار وجود خود نیست، بلکه به معنای رها کردنِ تصور اشتباهی است که از خود ساخته‌ایم. این فرایند، ما را به هسته‌ی اصلی وجودمان متصل میکند و آرامش و آزادی واقعی را برای ما به ارمغان می آورد.