با چوب پوسیده نمی شود
قایق و کشتی ساخت؛
همانطور که با افکار پوسیده
نمی توان جامعه را ساخت ...

#کارل_بوبر


@sedaye_daron

هیچگاه عاقل نشو همیشه دیوانه بمان
دقت کن ، بزرگ نشو بچه بمان
دیوانه وار بیاسای و همینطور بمان
در آخرین خرمن ِعشق
فنا شو و گرد وار در باد بمان
مرگ باید که در صحنه‌ی جرم پیدایت کند
هنگام مرگ نیز عاشق بمان

عزیز نسین


@sedaye_daron

زندگی مانند یک پتوی کوتاه است...
آن را بالا می‌کشید، انگشت شستتان بیرون می‌زند؛
آن را پایین می‌کشید شانه‌هایتان از سرما می‌لرزد...
آدم‌های وسواسی مدام در حال تست اندازه‌ی پتو هستند و زندگی را نمی‌فهمند!
ولی آدم‌های شاد زانوهای خود را کمی خم می‌کنند و شب راحتی را سپری می‌کنند

ماریون هاواراد

@sedaye_daron

با همه با وقار رفتار کن ! ... با آنان که به تو کمک کردند ، با آنان که مانع تو شدند ، با آنان که نسبت به تو بی‌تفاوت بودند ... با همه با وقار رفتار کن ، زیرا همگی آنان با هم فضایی را می‌سازند که بوداها در آن زاده می‌شوند ، فضایی که می‌توانی در آن یک بودا شوی ... اشو

@sedaye_daron

می توان گفت که فکر، تقریبا بطور کامل، توجه آگاهانه شما را جذب می کند. بنابراین شما وارد فکر می شوید و در درون آن گم می شوید. به بیان دیگر با فکر یکی می شوید. شما فکر هستید و این تقدیر وحشتناک انسانها است. آنها فکرهای خودشان شده اند. آنها چنان با تفکر هویت گرفته اند که خودشان را فقط به عنوان روند فکری می شناسند. و هر آنچه که روند فکری آنهاست که در سر آنها جاری است و اکثرا غیر ارادی است چیزی است که آنها فکر می کنند که آن هستند. فکر آنها به شما می گوید که چه کسی هستید، شما هم آنرا می پذیرید و فکر می کنید که آن هستید. و اکثر افکاری که آنها به شما می گویند، از افراد دیگر اخذ کرده اند: آنچه که آنها فکر می کنند که شما آن هستید. آن از بچگی جذب و شبیه سازی می شود و از آنجا ادامه پیدا می کند. همه واکنش شما عليه آنچه که مردم دیگر به شما می آموزند که چه کسی هستید، شکل دیگری از شرطی شدگی است. بنابراین شما همه حرکت های ذهنی شرطی شده را در درون خود دارید و آن، جهان است. در سطح اصلی تر و اساسیتر، آن، جهان درون شماست. آن افکار شرطی شده به شما می گویند: «همه توجهات را به من بده، این مطلقا اهمیت دارد.» و احساساتی که توسط افکار افکار انرژی دار درونی - ایجاد می شود، فکرهای بیشتری تولید می کند. ترس، خشم و خیلی چیزها بطور پیوسته در یک دور باطل هستند: فکر، احساس، فكر، احساس... چرا که بدن معتقد است که هر فکری که شما در سر دارید، واقعیت است. در حالیکه اکثر افکار عملا به هیچ وجه واقعیت نیستند.

#کتاب_سفر_به_خویشتن

#آکهارت_تل

@sedaye_daron

به یاد داشته باش
مشکلات بخشی از زندگی هستن
اما پایان دادن به آنها هنر زندگی است


@sedaye_daron

به خــــــرابــــــات روم بهـــر نگهداری دل
تا بر پیر کنم شکــــــــوه زبیمـــــاری دل
او شــب و روز بســــوزد زغـــــم عشق بتان
من بسازم به غــــم و رنج گرفتــــاری دل
اشک من سرخ و رخم زرد شد و موی سپید
روز من گشت چو شب بهر سیه کاری دل
هر چه کردیم عـــلاج دل بیمـــــار نشــــد
تنگ شد حوصـــله از بهـــر پرستاری دل
خواب راحت نکنــــد آنکه دلش بیدارست
ماشبی صبـح نکـــــردیــــم به بیداری دل
ای فنــا چاره دردت نتـــــوان کـــــرد مگر
اشک خــــــونین و نماز سحر و زاری دل


@sedaye_daron

تائو چیست ؟

ّتائو اين است :
آنچه كه هم اكنون هست.
زنده و سرشار از تپش هاى حيات.
درست همين لحظه.
تائو گذشته و آينده نمى شناسد ، تنها با يك زمان آشناست، و آن هم زمان حال است.
تائو تنها به اكنون و اينجا ارتباط دارد.
كافى است كه بگذاريد ذهنتان ناپديد شود، تا گذشته و آينده از ميان برود.
گذشته و آينده از " ساخته هاى ذهن " هستند. در حقيقت فقط زمان حال وجود دارد.
و وقتى گذشته و آينده اى وجود نداشته باشد، چگونه مى توانيد آن را زمان حال بناميد؟
زيرا زمان حال نيز تنها با وجود گذشته و آینده معنا پيدا مى كند. زمان حال در مرز ميان گذشته و آينده قرار دارد.
اگر گذشته و آينده را برداريد ؛ زمان حال نيز از ميان مى رود. تائو يك مكتب فلسفى نيست..
#سفردرون



@sedaye_daron

اگر مردم بتوانند کمی بیشتر به جشن و پایکوبی بپردازند، کمی بیشتر آواز بخوانند، کمی بیشتر شوخ‌طبع باشند، انرژی آن‌ها بیش از پیش به جریان افتاده و مشکلاتشان به تدریج ناپدید خواهد شد.

به همین دلیل است که من این‌قدر بر شاد زیستن اصرار دارم. شادمانی تا حد از خود بی‌خود شدن؛

بگذار تمام انرژی به شور و شیدایی مبدل گردد و ناگهان خواهی دید که دیگر سر نداری، انرژیِ گیر کرده در سرت سراسر به جنبش درآمده، و لحظه‌ای فرا می‌رسد که بدنت دیگر جسم سفت و سختی نیست؛ انعطاف‌پذیر می‌شود، جاری می‌شود.

به هنگام شعف و شادی لحظه‌ای فرا می‌رسد که مرز تو دیگر آن‌قدرها واضح نیست؛ تو ذوب می‌شوی، با کائنات درهم می‌آمیزی، مرزها در یکدیگر ادغام می‌شوند.


#Osho
@sedaye_daron

برای پر شدن از خداوندی به فضایی خالی احتیاج داری.
حال این فضا چگونه پدیدار می گردد؟
با رها کردن تمامی وابستگی ها.

خداوند در وجود انسانی جاری می گردد
که همچون نی خالی شده باشد.!
خالی از باور، خالی از وابستگی، خالی از توقع، خالی از داده ها.
خداوند در یک ذهن پر هرگز متجلی نمی گردد.
تا کاملا از دست ندهی،
به دست نمی آوری...


@ghodratebikaranedaroon

‌ برای کسی که می خواهد مراکز زندگی اش را توسعه دهد و بر آنها اثر بگذارد ، اولین چیز تنفس ریتمیک  است . موقع نشستن، ایستادن یا حرکت، تنفس او باید چنان هماهنگ و آرام و عمیق باشد که بتواند موسیقی متفاوتی را تجربه کند، هارمونی متفاوتی از تنفس در روز و شب . هنگامی که در راه قدم می زنید و کار دیگری نمی کنید، بسیار سرورانگیز خواهد بود اگر عمیق، ساکت، آهسته و هماهنگ تنفس کنید.


@sedaye_daron

:نخست شاید برایت عجیب باشد که خداوند هرگز چنین دنیایی را نیافریده .است این دنیا آفرینش خود شما است.
او این دنیا را هرگز نیافریده است؛ این دنیا را که در آن ریچارد نیکسون وجود دارد ویتنام وجود دارد و چنگیز و
هیتلر وجود دارد خداوند چنین دنیایی را نیافریده است؛ دنیای آدلف هیتلر و موسولینی و فاشیزم و استالین و مائو و
بمب اتم خدا این دنیا را نیافریده است؛ دنیایی که در آن فقر بیداد میکند زیرا که مردم بسیار طمع کار هستند زیرا که مردم به احتکار کردن ادامه میدهند، دنیایی که در آن زندگی چنین زشت است دنیایی که در آن حتی بارشی از عشق وجود ندارد دنیایی کویر ،گونه بی عشق که در آن فقط رقابت میکنند و می.جنگند. جایی که خشونت بسیار زیاد است ،نه #خدا چنین دنیایی را نیافریده است.
مردم
این دنیای شماست؛ شما آفریننده آن هستید. شما همین دنیا هستید. این دنیا فرافکنی ،شماست این دنیا بر اساس زشتی شما ارتعاش دارد پس نخستین :نکته خدا چنین دنیایی را نیافریده است. لطفاً او را مسئول آن ،نساز او مسئول نیست.

#Osho
@sedaye_daron

🍀 به خدا عشق به رسوا شدنش می اَرزَد

🍀 و به مجنون و به لیلا شدنش می اَرزَد

🍀 دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس

🍀 سند عشق به امضا شدنش می اَرزَد

🍀 گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم

🍀 کوشش رود به دریا شدنش می اَرزَد

🍀 کیستم، کیستم؟ آتش سردی که هنوز

🍀 حتم دارد که به احیا شدنش می اَرزَد

🍀 با دو دست تو، فرو ریختنِ دم به دمم

🍀 به همان لحظه ی بر پا شدنش می اَرزَد

🍀 دل من در سبدی، نیل به عشق تو سپرد

🍀 نگهش دار به موسی شدنش می اَرزَد

🍀 سال ها گرچه که در پیله بمانَد سخنم

🍀 صبر این کِرم به زیبا شدنش می اَرزَد

@sedaye_daron

ضعف خود را بپذیر،
قوی می‌شوی.

دخالت را رها کن،
هدایت آغاز می‌شود.

سخنت را کوتاه کن،
تأثیرش زیاد می‌شود.

ذهنت را در «هیچ کجا» متمرکز کن،
«همه چیز» در ذهنت جای می‌گیرد.

#تائو

@sedaye_daron

خشم محصول تعصب است.

و هرگونه تعصب نشان از انسانی است که رشد نیافته است.

#اشو

@sedaye_daron

همش همین بود ، کار تمام است ...

بر چیزی که اکنون میگویم عمیقاً تعمق کن ... این را درک کن و آنگاه برای همیشه از دام ذهن خارج خواهی شد ... میگویی که به‌سختی تلاش می‌کنی تا در حضور باشی ؛ اما آنی که این تلاش برای حضور را مشاهده می‌کند آیا هیچ تلاشی می‌کند؟ ... طرف دیگر ایگو آگاهی خالص است ... درست همان‌طور که فیلمی از خودت را تماشا می‌کنی به همان صورت به موضع آگاهی که در آن این تلاش برای حضور دیده می‌شود برو ... کسی که در حال تماشای فیلم است از تصویر خودش در فیلم که واقعی نیست جداست ... یک حضور غیر وابسته‌ی طبیعی وجود دارد که مشغول تماشا کردن این تلاش است ، آیا آن می‌تواند چیزی غیر از خویش شما یعنی همان منشأ بدون تغییر و زنده باشد؟ ... به‌جای اینکه خودت را آن جستجوگرِ سرخورده و ناامید شناسایی کنی ، خودت را به‌عنوان آن مشاهده‌گر خاموش و بی فرم موردتوجه قرار بده ... حقیقت خودت را به‌عنوان آن ناظر بی فرم تائید کن ... تو همیشه همان‌جایی هستی که تلاش می‌کنی تا به آن برسی ... وضوح این کلام را در قلبت حس کن ... همش همین بود ، کار تمام است ... موجی

@sedaye_daron

زمانی که دانستی وجود درونی‌ات متعادل، ساکت و آرام است،
ناگهان درهایی که توسط ذهن تو بسته نگه‌داشته بود بسادگی باز می‌شوند و تمامی جهان هستی برایت روشن می‌گردد.

تو موجودی تصادفی نیستی.
جهان هستی به تو نیاز دارد.
بدون تو چیزی از جهان هستی کسر است که هیچکس دیگر نمی‌تواند آنرا جایگزین کند.
این چیزی است که بتو شرافت می‌بخشد که تمام جهان هستی دلش برایت تنگ می‌شود.
تو با جهان هستی مرتبط هستی و جهان هستی مراقب تو است.

زمانی که تمیز و روشن شدی می‌توانی ببینی که عشقی عظیم از همه سو نثارت می‌شود.
اگر به بالای ذهن و هوشمندی، به سمت بی‌ذهنی بروی، جهان هستی جشن خواهد گرفت..


@sedaye_daron

اگر روزی توانستیم
به ستایش علف‌های هرز
و گل‌های خودرو برآییم،
تا رستگاری
راهی نخواهیم داشت ...

اگر  روزی توانستیم
برگی کوچک و ساده را
دست به دست بگردانیم
و چنان ببوییم‌اش
که گویی اکسیر حیات است،
با فرشتگان
محشور خواهیم شد ...

اگر برای تماشای
گل‌های ریز و پنهان
لابه‌لای بوته‌ها
به خاک سجده بردیم،
نَفَس‌مان حق خواهد شد
و دعایمان به آسمان خواهد رسید.

اگر برای زندگی کفشدوزک‌ها،
پروانه‌ها و کرم‌ها
چنان نگران بودیم
که گویی آنها همان مایند،
به بهشت خواهیم رفت ...

و خدای بخشنده مهربان را
نه در آخرت
که در همین دنیا
ملاقات خواهیم کرد.

@sedaye_daron