روایتی کاملتر از شعر اربعین سایه

این روزها انبوهی پیغام به شکلهای گوناگون به دستم می رسد که نشان می دهد دوستانِ سالار شهیدان و دوستدارانِ رادمردی و آزادگی، شعر اربعین سایه را - که در کتاب پیر پرنیان اندیش منتشر شده بود - مثل کاغذ زر دست به دست می برند.این یعنی این شعر کوتاه و ناتمام مثل خیلی دیگر از شعرهای سایه به دل مردم نشسته است و زمزمه لحظاتی از زندگی شان شده است...
یک روز سایه به من گفت بندی دیگر بر این شعر افزوده و برایم خواندش. به دلم نشست.به جانم نشست. با یکبار شنیدن به خاطر سپردمش و در لحظه هایی برای خودم زمزمه می کنمش. ولی چرا تنهاخوری کنم و فقط خودم از آن لذت ببرم؟ پس تقسیمش می کنم با همه آنهایی که شعر اربعین سایه لحظاتی از زندگی شان را «ساخته» و رنگین کرده است و... به احترام شاعری که برای لحظه های رنگارنگ زندگی ملت ایران اینهمه زمزمه های فاخر و ماندنی خلق کرده تمام قد می ایستم.

یا حسین بن علی
خون گرمِ تو هنوز
از زمین می‌جوشد
هر کجا باغ گل سرخی هست
آب از این چشمه‌ی خون می‌نوشد
کربلایی‌ست دلم!

سرِ حق بر نیزه ست
خیل آزادگی آواره صحرای ستم
از سیه‌کاری شمران و یزیدان فریاد
یا حسین بن علی
همتت همره حق جویان باد!


#هوشنگ_ابتهاج_سایه

https://www.tg-me.com/n00re30yah

از #جهان_اندوه | ۱

Adam Hurst | Album: From Silence | Empty Sky

۱۵ دسامبر روز جهانی چای است. هدف این روز آگاهی‌بخشی درباره‌ی حقوق کارکنان صنعت چای و چای‌کاران است. مرحوم #قاسم_هاشمی‌نژاد در سال ۱۳۵۵ جستاری نوشته بود با عنوان «اندر آداب چای‌نوشی، یا بهترین طریقه‌ی دم کردن یک فنجان چای» که در هفته‌نامه‌ی رستاخیز جوان به چاپ رسید. بعدها که جعفر مدرس صادقی نقدها و مقالات #قاسم_هاشمی‌نژاد را در کتاب «بوته بر بوته» جمع کرد این جستار هم پایان بخش آن کتاب شد. البته نحوه‌ی چای دم کردن (ترکیب چای خارجی و داخلی) و زمان دم کردنش (چهار دقیقه و سی و دوه سه ثانیه) چندان باب میل من نیست. ترجیح خودم چای لاهیجان بهاره است و بیست و دو سه دقیقه دم کردن. با این حال خواندن این جستار از بهترین کارهایی است که آدم می‌تواند وقت صرفش کند و از نثر درخشان و طبع بذله‌گوی #قاسم_هاشمی‌نژاد لذت ببرد و بیاموزد. روحش قرین رحمت.

ز روز گذر کردن اندیشه کن
پرستیدن دادگر پیشه کن
به نیکی گرای و میازار کس
ره رستگاری همین است و بس

حکیم طوس ابوالقاسم فردوسی | داستان سیاوش
آواز استاد کیخسرو دهقانی و سرنای محسن کیهان‌نژاد

باشد تا در سالی که پیش رو ست، ره رستگاری پیش گیریم.
ایام بر شما مبارک باد.

فریبا پژوه

چند روزی است که عکسی از "امام موسی صدر" در فضای مجازی دست به دست می‌شود. (عکس شماره ۱) نمی‌دانم نسل من و نسل پس از من در ایران، به دلیل درهم آمیخته شدن "همه چیز با همه چیز" چقدر توانست امام موسی صدر را بشناسد و راهش را درک کند، اما سفرم به عراق و شرکت در کنفرانس "الرابع لممثلي الطوائف والاديان والقيادات والشخصيات الدينية والثقافية في العراق"، چهارمین نشست نمایندگان طوایف و ادیان و شخصیت‌های دینی و فرهنگی عراق در شهر کربلا، باعث شد باز سلامی کنم به سید موسی الصدر، راوی و عامل «گفتگو، تفاهم و همزیستی». (عکس شماره ۲)
در نشست یک روزه کربلا بزرگان همه ادیان و طایفه‌های مختلف عراق بودند. (عکس شماره ۳) کاردینال لوییس رافایل اسقف اعظم کلیسای کلدانی، نماینده خانواده قپانچی امام جمعه نجف، خانواده حکیم، خانواده آیت اله خویی، شیخ ستار جبارحلو، رهبر بزرگ صابئین مندایی، امام الجامع الکیلانی، بزرگان جامعه اهل تسنن و نماینده ارامنه عراق همه در کنار هم نشستند، گفت و گو کردند و از صلح و "سلام" گفتند. در میان آن‌ها یک زن، خانم دکتر نادیا فدهیل، مدیر أمور صایبین مندایی هم سخنرانی کرد.
بعد از نشست همگی در بین الحرمین به صاحبان حرم ادای احترام کردند، اینجا و در جوار حرم حضرت عباس(ع) عکس گرفتند (عکس شماره ۴) و بعد مهمان شیخ عبدالمهدی الکربلایی تولیت آستان حرم امام حسین و نماینده آیت الله العظمی سیستانی شدند.
چهار سال است که نشست برگزار می شود و برگزار کنندگان تلاش می‌کنند تا واژه‌ها را جایگزین گلوله‌ها، بغض‌ها، سگرمه‌های درهم و مشت‌های گره شده کنند.
فکر نمی کردم همراهی با این گروه و تماشای این همه، اینقدر "حسرت برانگیز" باشد ولی بود!
چقدر دنیای امروز به یک امام موسی نیاز دارد که بعد از نمازجمعه با کسانی که به او اقتدا کردند برود و از یک بستنی فروش مسیحی، بستنی بخرد. (پی‌نوشت ۱)
چقدر دنیای امروز به حضور "واژه‌ها" نیاز دارد.
هر چند، گاهی فکر می کنم دیگر کاری از کلمات هم برنمی آید. انگار که کار از کار گذشته است....

The annual meeting of representatives of all ethnic groups, cultural figures and various religions.
The City of Karbala - Iraq
March 2019

لینک مطلب در فیسبوک: https://bit.ly/2UnI9Hv
پی‌نوشت ۱: https://bit.ly/2OBbLMi

مسحور این غزل «بیدل» شدم و حفظش کردم.

▪️

جهان ز جنس اثرهای این و آن خالیست
به هرزه وهم مچینید، کاین دکان خالیست

گرفته است حوادث، جهات امکان را
ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالیست

به رنگ چنبر دف در طلسم پیکر ما
به هر چه دست زنی منزل فغان خالیست

ز شُکر تیغ تو یارب چسان برون آید
دهان زخم اسیری‌ که از زبان خالیست

اگر چه شوق تو لبریز حیرتم دارد
چو چشم آینه آغوش من همان خالیست

ترشحی به مزاج سحاب فیض نماند
که آستین‌ کریمان چو ناودان خالیست

به چشم زاهد خودبین چه توتیا وچه خاک
که از حقیقت بینش چوسرمه‌دان‌ خالیست

کدام جلوه‌ که نگذشت زین بساط غرور؟
تو هم بتاز که میدان امتحان خالیست

فریب منصب‌ گوهر مخور که همچو حباب
هزار کیسه درین بحر بیکران خالیست

ز چاک دانه‌ی خرما، شد اینقدر معلوم
که از وفا دلِ سختِ شکرلبان خالیست

گهر ز یأس‌،‌ کمر برشکست‌، موج نبست
دلی‌ که پر شود از خود ز دشمنان خالیست

به جیب تست اگر خلوتی و انجمنی‌ست
برون ز خویش‌ کجا می‌روی؟ جهان خالیست

به همزبانی آن چشم سرمه‌سا «بیدل»
چو میل سرمه‌، زبان من از بیان خالیست

▪️

تصویر: آوردن تابوت اسفندیار | شاهنامه‌ی فردوسی نسخه‌ی ایلخانی (۷۰۰ هـ.ق)

از #جهان_اندوه | ۲
برای این روزهای سیل‌آلود

And sympathy
Is what we need my friend
And sympathy
Is what we need
And sympathy
Is what we need my friend
cause there's not enough love to go round...

Rare Bird song | Sympathy

@saoshyant_blog

چو بگذری، قدمی بر دو چشم من بگذار

▪️

اهالی رومشگان ۳۰ کیلومتر پیاده طی کردند تا کمک‌هایی که بر دوش‌شان حمل می‌کردند را به مردم پل‌دختر برسانند.

عکس و خبر از توییتر
https://bit.ly/2OMM9MF

چند جمله ببینید و بشنوید از حضرت استاد مرحوم سعید هرمزی و مست شوید.

@saoshyant_blog