♦ مین گذاری در مسیر سوریه
چگونه آمریکا با سرمایه گذاری بر گسل‌های سوریه زمینه جنگ داخلی را فراهم آورد

ایران‌ما: سند زیر نمونه اعلایی از روش‌های سرمایه گذاری بر شکاف‌ها و نقاط ضعف کشورها توسط آمریکاست که شباهت قابل توجهی به وضع امروز ایران دارد. خواندن این متن هم برای هواداران دولت روحانی و هم منتقدان آن در داخل ضروری ست.

✍🏻 سالار افشار - برگرفته از توییتر نویسنده

🔹یکی از مهمترین اسناد منتشر شده توسط ویکی‌لیکس در خصوص سوریه، ایمیلی است که کاردار وقت سفارت آمریکا در دمشق William Roebuck در سال ۲۰۰۶ تنظیم کرده و به اجزای مختلف دولت آمریکا ارسال نموده است.

ترجمه از سند:
1⃣ اعتماد به‌نفس بشار اسد و اتکای او به حلقه‌ی کوچک اطرافیانش بیش از هر زمان دیگری است. این نقطه ضعفی است که می‌تواند در مقاطع حساس منجر به تصمیمات اشتباه و احساسی شود.
2⃣ وضعیت اقتصادی سوریه «باثبات» است. اپوزیسیون ضعیف و مغلوب است. لیکن می‌توان اقداماتی انجام داد که باعث شود تعادل در تصمیم‌گیری‌ها مخدوش شود.
3⃣ گسل: پرونده حریری و دادگاه ویژه لبنان
اقدامات پیشنهادی: برجسته کردن عواقب تحقیقات جاری و تاکید بر نقش بشار اسد در ترور حریری، می‌تواند او را وادار به عکس‌ العمل‌های غیرمنطقی کند.
4⃣ گسل: اتحاد با تهران. اسد از اتحاد قوی با ایران منتفع است؛ بدون اینکه موجب هراس همسایه‌های سنی سوریه شود.
اقدامات پیشنهادی: جریان‌سازی با محوریت ایجاد ترس و نگرانی از نفوذ ایران در بین اهل سنت.
5⃣ گسل: شکاف در حلقه‌ی داخلی. افراد معدودی از سمت خانواده‌ی مادری بشار (مخلوف‌ها) در دایره قدرت اند که مشهور به فساد هستند. برخی از اینها و همچنین از علوی‌ها بدنبال توطئه علیه نظام هستند. فساد در حلقه داخلی عامل مهمی برای انشقاق است.
اقدام پیشنهادی: تحریم‌های هدف‌دار علیه اعضای رژیم به نحوی که باعث شکاف و ازهم‌پاشیدگی حلقه‌ی درونی شود.
6⃣ گسل: عبدالحلیم خدام [سیاستمدار عالیرتبه سوری که به فرانسه گریخت و پناهنده شد].
اقدام پیشنهادی: تشویق سعودی‌ها و دیگران برای دادن تریبون به خدام. تا موجبات اختلاف بیشتر سوریه و عرب‌ها شود.
7⃣ گسل: اختلاف‌های موجود بین نیروهای نظامی-امنیتی
اقدام پیشنهادی: ترویج شایعه حول محور توطئه برای کودتا و نارضایتی بین نظامیان. تشویق سعودی و مصر برای ملاقات با عناصری مانند خدام با درز دادن خبرهای این ملاقات‌ها. ایجاد پارانویا و توهم مبنی بر توطئه و کودتا می‌تواند تعادل در تصمیم‌گیری‌های رژیم را به‌هم بریزد.
8⃣ گسل: اصلاحات صورت گرفته توسط بشار اسد، باعث شده تعداد زیادی از سوری‌های مقیم خارج به سوریه برگردند و سرمایه‌گذاری کنند. این بازگشت‌ها این تصور را ایجاد کرده‌اند که فضای جامعه سوریه در حال بازتر شدن می‌باشد.
اقدام پیشنهادی: برجسته کردن ناکامی‌های اصلاحات و عدم‌موفقیت‌ها. تحقیر اصلاحات صورت گرفته از طریق مقایسه کردن آن با وضعیت سایر کشورهای منطقه.
9⃣ گسل: مشکلات اقتصادی و تیکه اقتصاد سوریه بر سرمایه‌گذاری خارجی.
اقدام پیشنهادی: تلاش برای قطع سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی.

🔸حرف آخر اینکه بشار اسد سال جدید را قدرتمندتر از قبل شروع می‌کند ولی در بطن ثبات، شکاف‌ها و گسل‌هایی هم پنهان هستند. اگر آماده بهره‌برداری باشیم، این گسل‌ها فرصت‌هایی را مهیا می‌کنند تا در قدرت تصمیم‌گیری بشار اسد خدشه وارد کرده و او را از تعادل خارج کنیم، تا متعاقباً بهای اشتباهاتش را بپردازد.

برای مشاهده کامل متن 👈 INSTANT VIEW

https://goo.gl/aTjD3x

به ایران ما بپیوندید @iranmaa

سیاستمدارانی که احمق نیستند

آرمین منتظری دبیر بین‌الملل روزنامه‌ی شهروند:

کره شمالی به هیچ عنوان سیاستمداران احمق یا دیوانه ندارد. کره شمالی از اوایل دهه نود با استراتژی غیرقابل پیش بینی بودن همه دنیا را بر آن داشت که این کشور توسط سیاستمدارانی دیوانه رهبری می شود. اما واقعیت این بود که کره شمالی در حال خرید زمان برای پیشبرد تسلیحات موشکی و هسته ای خود بود.
سیاست خشونت های گاه و بیگاه و دیوانه جلوه کردن در آن زمان جواب می داد. اما حالا که کره شمالی به بمب هیدروژنی و موشک قاره پیما و غیره مجهز است نیازی ندارد دیوانه جلوه کند. چون اگر حالا دیوانه جلوه کند بیش از گذشته یک تهدید به حساب می آید. حالا زمان رفتار منطقی کره شمالی است؛ کشوری با قدرت ویرانگر موشکی اگر منطقی رفتار کند همه را وادار به گفت وگو خواهد کرد. این سیاستی است که کره ای ها در طی دو دهه گذشته برای حفظ رژیم به کار بردند. اما در خصوص آینده فقط می شود گفت که قول های شفاهی در سیاست پشیزی ارزش ندارد. تصمیم کره برای توقف آزمایش موشکی و یا توقف فعالیت یک سایت موشکی همه قول های شفاهی است.
@journalistsclub

💢مهدی مهدوی آزاد، کارشناس بی‌بی‌سی: دولت فعلی امریکا برعکس دموکرات ها که میان اصلاح طلبان و اصولگرایان تفاوت قائل می‌شد، آنها را اجزاء یک سیستم می‌داند و نگاهی معادل سازمان مجاهدین خلق [گروهک تروریستی #منافقین]به جمهوری اسلامی دارد.

🔸امروز پس از سه دهه، صحبت های آقای #خامنه_ای مبنی بر "قابل مذاکره نبودن آمریکا" اثبات شده است. اکنون نگاه #روحانی که روزی به دنبال برجام های 2 و 3 بود، با نگاه فرماندهان سپاه درخصوص مذاکره با امریکا، یکسان است و هرگز حاضر به مذاکره مجدد نیست.
https://www.tg-me.com/joinchat-AAAAADyHNpMBvDf6bHoD3Q

🎥 خانم فلوت‌نواز چهار راه ولیعصر تهران و واکنش عابران؛ از آهنگ درخواستی پلیس‌ راهنمایی تا استقبال دیگران.

🔴 کانال گزارش‌های ویدیویی «صد راه» @sadraaah

اینجا جگرکی جلوی دادستانی تهران است. توی این سال‌ها، تا حالا بیست دفعه با ما پا شده و آمده دادستانی. بعدش هم رفتیم این جگرکی. شاید ما بهانه هستیم و جگر هدف است! الله اعلم.
خلاصه بیست بار پا شده با ما آمده دادستانی تهران که با هم برگردیم روزنامه، الان خودش تنها رفته دادستانی مشهد و امروز نیامد روزنامه. عذاب وجدان دارم. نه رفتم مشهد، نه با هم برگشتیم خانه.
خیلی بارها هم، یا حضوری رفته یا تلفنی قضیه را رفع و رجوع کرده که قصه نشود. با این اوصاف هرگز نگفته «ننویس» قرارمان این است که من بنویسم و بعد سنباده بزنیم متن را که شوخی‌ها و کلمات تندش برود. شده روزی دو، سه و حتا چهاربار ستون نوشتم در این سال‌ها در یک روز، که امکان انتشار نداشته، اما تحمیل یا درخواست نوشتن یک سوژه یا ننوشتن درباره‌ی یک موضوع تا به حال از سمت او، یعنی مدیر مسوول، هرگز وجود نداشته.
کل روزنامه را هر روز می‌خواند. با روان‌نویس سبز کلماتی را و گاهی کل متن را حذف می‌کند و می‌گوید هر حرفی را زدن هنر نیست اگر به هزینه‌ی از بین رفتن یک رسانه باشد. می‌گوید هنر روزنامه‌نگاری در تاثیرگذاری بلندمدت اجتماعی است و روزنامه با مجله حزبی و ورزشی فرق دارد که با شعار پر شود.
با همه‌ی این‌ها سه‌بار روزنامه‌ی شرق بسته شده و یک‌بار بازداشت شده و بارها احضار. مسوولیت متن چاپ‌شده را تمام و کمال می‌پذیرد چون می‌گوید مسوولیت را قانون به عهده‌ی مدیر مسوول گذاشته و نویسنده نباید بازخواست شود.
سنش خیلی بیش‌تر از اهالی روزنامه نیست، اما مو سفید کرده‌ی سیاست و مطبوعات است و مو سفید کرده‌های مطبوعات و سیاست حرفش را می‌خوانند.
به نان و نمک اعتقاد دارد و اصولا روی حرفش حساب می‌کنند.
الان هم مشهد است. مشهد پایتخت خراسان است. احتمالا پای پلیس بین‌الملل وسط است!
حالا باید صبر کرد تا خبر آزادی (با قید وثیقه) برسد و بعد برویم تا جلوی دادستانی تهران، و به نیابت از جلوی دادستانی مشهد، با هم جگر بزنیم و از پنجره‌ی جگرکی به گذر تاریخ معاصر نگاه کنیم... با آقا مهدی... مهدی رحمانیان، مدیرمسوول روزنامه‌ی شرق.
#مهدی_رحمانیان
#روزنامه_شرق
#آزادی_بیان
#مشهد #جگرکی

اینجا جگرکی جلوی دادستانی تهران است... شرح تصویر در متن بالا 👆👆 #روزنامه_شرق #مهدی_رحمانیان

حرفهاى امروز نتانياهو
ايران و سوريه

♦ شیطان‌سازی، توطئه، حمله

✍🏻 آزاده معاونی - روزنامه نگار و استاد دانشگاه نیویورک
برگرفته از توییتر نویسنده

🔹غوغای اخیر درباره برجام باعث شد به وضعیت ۲۰ سال پیش منطقه فکر کنم، وقتی تازه کار خبرنگاری را شروع کرده بودم.
آن موقع نه افغانستان و عراق ویرانی در کار بود، نه سوریه‌ای در آستانه سقوط. نه کسی حرفی از ۴ پایتخت عربی تحت سیطره ایران می‌زد نه از کریدور ایران به مدیترانه. فقط ایران منزویِ مهارشده مشغول برنامه‌ی هسته‌ا‌ی‌اش بود. این برنامه هسته‌ای ظاهراً بزرگترین تهدید امنیتی برای نظم جهانی بود. یادم هست در اولین جلسه سردبیری تایمز، سردبیر جلسه را قطع کرد و از آن طرف میز به من نگاه کرد و گفت: چقدر طول می‌کشد که ایران بمب را بسازد؟

🔸آن وقت‌ها کسی علاقمند به دیپلماسی با ایران نبود، هیچ‌کس. فقط حرف از شرارتِ مهارنشدنیِ ایران بود، ایران مداخله‌گر، خشن، صادرکننده‌ی تروریسم به ۵ قاره‌ی جهان، نظامِ ناشناخته‌ی غیرمنطقی، هزارتوی تاریک. اینها حرفهای سال ۱۹۹۹ بود.
بعد از ۲۰۰۰ جنگ‌های امریکا دورتادور ایران خاکریز زد، تهران اما بانی قرارداد بُن شد که عامل ثبات افغانستان گردید، عوامل القاعده را دستگیر و مستردشان کرد، در عوض بوش در سخنرانی سال ۲۰۰۲ ایران را محور شرارت خواند، کنار صدام و کره شمالی. در سال ۲۰۰۳ چرخه‌ی "شیطان‌سازی، توطئه، حمله" شروع شد.

🔹در سپتامبر همان سال، کالین پاول در جلسه شورای امنیت یک طراحی از ساخت سلاح میکروبی در عراق نشان داد، ۲۱ بار نام زرقاوی {از رهبران القاعده} را تکرار کرد، آنقدر که انگار صدام، مشتری سابق سلاح‌های شیمیایی آمریکا، با رزقاوی ازدواج کرده، و ایالات متحده ناگهان، عراق را بمباران و اشغال کرد.

🔸آمریکا مثل یک خبرنگار بد است، اول جنگ را راه می اندازد بعد قصه اش را می‌نویسد، برای همین هست که هیچوقت این دو جور در نمی آید. در هیچ برهه ای در ۲۰ سال گذشته، بجز اندک زمانی در دوره اوباما، آمریکا دنبال حل مشکلاتش با ایران نبود. نگرانی از برنامه هسته ای ایران، نگرانی از اینکه نمی‌شود ایران را از معادلات منطقه‌ای کنار گذاشت و همزمان از آن انتظار همکاری در منطقه هم داشت، چرا؟ چون فراهم بودن این نگرانی‌ها از لحاظ ساختاری برای آمریکا مفیدتر از رفع آنهاست. ایالات متحده به ایران بعنوان دشمن همیشگی احتیاج دارد، اسرائیل هم به ایران به عنوان دشمن محتاج است، اینطوری لیکود {حزب حاکم به رهبری نتانیاهو} حواس مردم را از اشغالگری خودش پرت می‌کند.

🔹الان هم که کشورهای عربی خلیج فارس برای مقابله با بحران‌های ناشی از بهار عربی یک دشمن مشترک می‌خواهند. پس دشمنی با ایران را با اسراییل و آمریکا شریک می‌شوند. این نقش تاریخی ایران در این سال‌ها بوده‌است‌ برای همین برنامه هسته‌ای ایران مهمترین تهدید برای امریکا و اسراییل و "جهان متمدن" بوده. حالا که تهدیدهای هسته‌ای با برجام مرتفع شده، خود برجام تبدیل شده به بزرگترین تهدید! فقط شکل تهدید عوض شده است.

🔸نتانیاهو سال ۲۰۱۲ با کاریکاتورش به سازمان ملل رفت و گفت که ایران تا تابستان بمب اتمی می‌سازد. رفت تا به آمریکا یادآوری کند که حضور دشمن همیشگی چقدر برای رابطه خاص آمریکا و اسراییل ضرورت دارد.

تقصیر مرگ قریب الوقوع برجام ممکن است گردن ترامپ باشد، اما بازی همان بازی قدیمی است، منتها پرقدرت‌تر. اگر در اواخر دهه نود و اوایل هزاره جدید نتوانستند ایران را رام کنند، اکنون که لنگ‌لنگان و از سر حادثه در حال پیروزیست، مطمئناً امکان‌پذیر نیست.

🔹سرنوشت کشورهای بزرگ، مستقل یا تاثیرگذار خاورمیانه به حاشیه رانده شدن و مورد حمله قرار گرفتن است، یکی بعد از دیگری. تا اینکه آن چیزی که باقی می‌ماند یا مشتری‌هایی مثل عربستان سعودی باشند، یا کشورهایی غرق در هرج و مرج چون لیبی. ایران با این بازی مثل کف دستش آشناست. صدسالست دارد با آثارش زندگی می‌کند. نخست‌وزیرها و شاهانش به اراده غرب آمده‌اند و رفته‌اند. حاکمان امروز ایران کارکشته‌ی این بازی‌اند. روحانی در دهه ۸۰ میلادی با الیور نورث در تهران قرارداد می بست {ماجرای ایران-کنترا}. ایرانی‌ها دقیقا می‌دانند که ماجرا از چه قرار است.

🔸حالا که اسراییل و آمریکا تصمیم به نابودی برجامی گرفته‌اند که تشکیلات درونی آمریکا از اول علاقه‌ای به آن نداشت، حالا که می کوشند اپوزیسیون ایران را قبل از بازی "شیطان‌سازی، توطئه، حمله" تحریک کنند، دولت ایران به مردمش می‌گوید: حتی یک لحظه هم خیال نکنید که ترامپ خیر شما را می‌خواهد؛ اگر می‌خواست با قانون منع سفر تحقیرتان می‌کرد؟ جلوی سفرها و دیدار خانواده
‌هاتان را می‌گرفت؟ مردم هم به حرف دولت گوش می‌کنند. چون حقیقت همین است.

به ایرن ما بپیوندید @iranmaa

https://ibb.co/iMTVdn

۹ روز مانده به زمان تمدید یا لغو #برجام توسط ترامپ، ظریف در پیامی ویدیویی اعلام کرد: درباره برجام نه مذاکره مجدد می‌کنیم و نه چیزی به آن اضافه خواهیم کرد.
به ایران ما بپیوندید @iranmaa

♦ آخرین شب در تهران!

✍🏻 کیم سئونگ هو - سفیر کره جنوبی در تهران

🔹زمانی که این متن چاپ میشود، شاید من بعد از پایان دوره سفارتم در ایران، در هواپیمایی باشم که به سوی کره‌پرواز می‌کند، یا به احتمال قوی‌تر به شهر پر هیاهوی سئول رسیده باشم. آخرین روزم درتهران با دیدار تاریخی رهبران دو کره‌مصادف شد. تنها یک سال قبل، دو کره‌ برای نمایش توانمندی خود و اثبات عزمشان در نابودی یکدیگر، مشغول پرتاب موشک بودند.

🔸بعد از هر شلیک، اظهارات تهدیدآمیز دو طرف زخمی عمیق بر جای می‌گذاشت و دشمنی شان نسبت به هم را بیشتر می‌نمود. عکسی که از دیدار رهبران دو کره ‌دیدم، مرا یاد عکسی انداخت که فورا بعد از انتصابم به عنوان سفیر کره‌جنوبی در ایران دیدم؛ عکسی مربوط به مراسم امضای برجام که در آن وزرای خارجه قدرتمندترین کشورها در کنار هم بودند در حالی که دکتر ظریف در وسط این صف ایستاده بود. آن عکس مرا تکان داد. به عنوان یک دیپلمات، به خوبی می‌دانم که چقدر برای یک کشور سخت است که حتی یک به یک با ابرقدرت‌ها مذاکره‌کند. به خودم گفتم این ایرانیانی که با موفقیت کشورهای قدرتمند را متقاعد کردند، همتایان من خواهند بود. احساس ضعف کردم. همچنین با حسادت نه تنها آنچه به‌دست آورده بودند را، بلکه چگونگی رسیدن به آن را تحسین کردم. ایران از طریق تعامل به این موفقیت دست پیدا کرد.

🔹در آخرین روزم در تهران، به‌خاطر اجلاس مشترک دو کره، بالاخره دوباره احساس غرور می‌کنم. در عین حال حس می‌کنم که این احساس را مدیون ایرانی‌ها نیز هستم چرا که به نظرم تعامل ایران با قدرت‌های جهانی برای حل مساله هسته‌ای به نوعی در تعامل بین دو کره‌ نیز نقش داشته است.

🔸تعامل مهم‌ترین هدفی بود که من به‌عنوان سفیر کره ‌در ایران بر خود واجب دیدم. من خواهان این نبودم که رابطه بین دو کشور عمدتا با اولویت قرار دادن اهداف اقتصادی و تجاری در جریان باشد. تعامل لزوما محدود به گفتار صرف نیست بلکه نوعی ارتباط معنوی برای به‌دست آوردن قلب و روح دوستانت است. رابطه ایران و کره‌ اغلب در قالب اعداد بزرگ مربوط به حجم تجارت بین دو کشور خلاصه می‌شود که این در بهترین حالت برداشتی است که با نوعی سطحی‌نگری و خودخواهی همراه است و چشم به جیبتان دارد نه به قلبتان. رابطه‌ای با‌ثبات و متعادل چراغی بود که من در طول اقامتم در ایران به سمتش رهسپار شدم. مطمئن نیستم که آیا تلاش‌هایم به قدر کافی برای پر کردن فاصله جغرافیایی و فرهنگی بین دو کشور موثر بود یا خیر. با این وجود در حال ترک ایران می‌توانم به چندین مورد از نشانه‌های نتیجه بخش بودن تعاملاتمان اشاره کنم.

🔹محل اقامتم بارها میزبان هنرمندان ایرانی بوده تا آثارشان را به نمایش در‌آورند. سفارت کره‌ هر پنجشنبه به روی عموم برای نمایش فیلم‌های کره‌ای باز است. حتی در زمینه‌های اقتصادی، مکانیزمی تعریف شده تا شرکت‌های کوچک و متوسط بتوانند با هم تعاملات فناورانه داشته باشند. با چارچوب قراردادی موافقت شد که به سبب آن هشت میلیارد دلار به پروژه‌های بزرگ ایرانی که شرکت‌های کره‌ای اجازه شرکت در آنها را دارند داده شود. هیچ‌کدام از این موارد بدون حمایت متعهدانه نهاد‌های مرتبط ایرانی میسر نمی‌شد. در طول ماموریتم در اینجا، با ایرانیان دلسوزی همراه بوده‌ام که مشتاقانه در هر امری که به کره ‌مربوط بوده مشارکت داشته و از هیچ کمکی دریغ نکردند. از آنها قدردانی می‌کنم.

🔸سه سال پیش وقتی وارد این کشور شدم، این ایرانی‌ها را پر از اعتماد به نفس و غرور و انتظار برای آینده‌ای دیدم که به دست خودشان از طریق توافق هسته‌ای رقم می‌خورد. حال که در حال ترک این کشورم، حس می‌کنم دوستان ایرانی‌ام برای آینده‌ای که ممکن است از بیرون بر آنان تحمیل شود، مضطرب و نگرانند. اما من خوشبینم. مذاکرات بین دو کره ‌شاید موجب اشتیاق بیشتر برای مذاکرات در امور بین‌المللی شود. من به ظرفیت دیپلماسی ایرانی که سه سال پیش دنیا را متحیر کرد ایمان دارم. محافظت از قرارداد با دوستان همدل می‌توانست راحت‌تر از قراردادی باشد که در فضایی متشنج و پر فشار به‌دست بیاید. ایران از بیرون، با دیپلماتی که تجربه ۳۰ سال را با خود به دوش می‌کشد به‌عنوان کشوری با نفوذتر دیده می‌شود در مقایسه با آنچه خود ایرانی‌ها تصور می‌کنند.

🔹وسایلم قبلا به کشورم فرستاده شده و آنچه با خود به همراه دارم لمس کردنی نیست. قلبم آکنده از دین عمیق به ایرانیان، تحسین بلوغ و تفکرشان و مهمان‌نوازی بی‌مثال و مهربانی‌شان است. اگر قلوب مردمان کشورهایمان مانند قلب من این‌گونه شیفته شود، تعامل صمیمانه در بینمان گسترش می‌یابد و یک رابطه تمام عیار بین ایران و کره‌ به وجود خواهد آمد.

به ایران ما بپیوندید @iranmaa

🎥 کباب کثیف یا کباب مگسی، اما مهم نیست اسمش چیست چون این کباب‌های شبانه در پیاده‌روهای رشت یکی از جذابیت‌های مهم و محبوب این شهر است، گزارشی در این باره:

🔴 گزارش‌های ویدیویی «صد راه» @sadraaah

یک بَربَریِ برقی
(محمد فاضلی – عضو هیئت علمی شهید بهشتی)
✅ وزیر نیرو درخصوص افزایش تعرفه برق و آب به میزان هفت درصد گفته است «این افزایش به اندازه قیمت یک نان بَربَری در ماه هزینه زندگی هر ایرانی را افزایش می‌دهد.» آیا این محاسبه درست است؟
✅ مصوبه دولت این است که وزارت نیرو هفت درصد بر قیمت آب و برق بیفزاید و به ازای این افزایش در سال 1190 (هزار و صد و نود) میلیارد تومان درآمد در بخش برق و 224 میلیارد تومان درآمد کسب کند. اگر 1190 میلیارد تومان را به هشتاد میلیون (عدد تقریبی جمعیت کشور) تقسیم کنیم، مقدار 14875 (چهارده هزار و هشتصد و هفتاد و پنج) تومان به دست می‌آید. یعنی افزایش هفت درصدی قیمت برق 14875 در سال بر هزینه هر ایرانی می‌افزاید. تقسیم این عدد بر دوازده ماه سال نیز حاصلش 1239 تومان می‌شود.
✅ حاصل تقسیم 224 میلیارد تومان درآمد ناشی از هفت درصد افزایش قیمت آب بر هشتاد میلیون نفر نیز می‌شود 2800 تومان به ازای هر ایرانی در سال که اگر این عدد را به 12 تقسیم کنید، 234 تومان در ماه به ازای هر نفر می‌شود.
✅ جمع 1239 و 234 معادل 1472 تومان می‌شود. قیمت یک بربری ساده در اغلب نانوایی‌های تهران 1000 تومان و بربری سفارشی کنجدی، یا یک نان سنگک 1500 تومان است. وزیر نیرو درست می‌گوید که هفت درصد افزایش قیمت آب و برق، تقریباً معادل قیمت یک بربری در ماه به هزینه زندگی هر ایرانی می‌افزاید.
✅ قبض برق منزل ما امروز آمده و مبلغ آن 14800 تومان درج شده است. افزایش هفت درصدی این قبض به معنای افزوده شدن 1036 تومان به هزینه زندگی سه نفره ماست، به ازای هر نفر 345 تومان. این مقدار به اندازه هزینه یک بربری در ماه هم نیست.
✅ افزایش 1500 تومان در ماه به هزینه زندگی هر ایرانی چیزی نیست که برای اکثریت جامعه ایران قابل تحمل نباشد، اما همین میزان می‌تواند به پایداری صنعت برق و آب این کشور کمک کند. یک نظام حمایتی مناسب نیز باید در کشور باشد که اگر گروه‌هایی از جامعه واقعاً قادر به تأمین همین میزان نیز نیستند، به درستی از آن‌ها حمایت کند، اما به سختی بتوان نشان داد تعداد کسانی که قادر نیستند هزینه‌ای معادل 1500 تومان در ماه را تأمین کنند، زیاد است.
✅ گروه‌های زیادی در جامعه ایران امروز بسیار بیشتر از این مقدار برای کشیدن سیگار، خرید شارژ تلفن همراه، بسته اینترنت یا خرید تنقلات مضر برای سلامت هزینه می‌کنند. آن‌چه به هزینه برق و آب افزوده شده، واقعاً یک «بربری برقی» است. این هزینه‌ای است که برای تداوم خدمات برق و آب پرداخت می‌شود.
(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران نیز ارسال کنید.) @fazeli_mohammad

🎬 دویست سال از تولد #کارل_مارکس در ۱۸۱۸ می‌گذرد اما هنوز متفکری معاصر ماست. به چه چیزهایی فکر می‌کرد که امروز هم دغدغه ما هستند؟ ببینید! 🎧👆
@roozArooz_media

پوشش ریسک دلار: بازی جمع صفر

با نگرانی و عدم اطمینانی که از آینده نرخ ارز (و وضعیت کل اقتصاد) در کشور هست، طبیعی است که عده‌ای تصمیم بگیرند با تبدیل دارایی‌ها و پس‌انداز خود به ارز و طلا خود را در مقابل این ریسک مصون کنند. شواهد هم می‌گوید مقدار زیادی طلا در طول زمستان توسط ایرانیان خریداری شده است که حرکتی در این جهت است. فراموش نکنیم که در اقتصاد ایران طلا - و ارزهای دیجیتال - هم باید با دلار از خارج وارد شود و خرید طلا فرق چندانی با خرید دلار ندارد.

ولی آیا این استراتژی - تبدیل دارایی‌ها به دلار و طلا و ارز مجازی - می‌تواند ریسک کلان اقتصاد برای کل جامعه را پوشش بدهد؟ طبعا نه! افزایش نرخ دلار یعنی تغییرات منفی در بهره‌وری کل اقتصاد یا تراز تجاری کشور و این تغییرات - در سطح کل جامعه - با خرید و ذخیره سازی دلار و طلا خنثی نمی‌شوند. آن‌هایی که توانایی مالی و اطلاعاتی برای درک این ریسک‌ها دارند سعی می‌کنند ریسک آتی خود را پوشش بدهند ولی طبقات محروم و زحمت‌کش که نه پس‌انداز فعلی دارند، نه توان مالی برای این نوع پس‌اندازهای احتیاطی دارند و نه اساسا فرصت و فراغتی برای فکر کردن در مورد این موضوعات، بدون پوشش باقی خواهند ماند.

بازی خرید احتیاطی دلار و طلا یک بازی واضح «جمع صفر» است: هر قدر که تقاضای خریدهای احتیاطی ارز و طلا بیش‌تر می‌شود، فشار قیمت در بازار آزاد بزرگ‌تر شده و نرخ غیررسمی دلار بیش‌تر جهش می‌کند. در واقع فرادستان ریسک خود را به قیمت انتقال آن به طبقات فرودست کم می‌کنند. هر قدر مقدار بیش‌تری از ریسک فرادستان پوشش داده شود، باری که به دوش فرودستان می‌افتد «سنگین‌تر» خواهد بود: در میان‌مدت کالاهای مصرفی عادی که برای نیازهای پایه این قشر از جامعه وارد می‌شود - به برنج پاکستانی فکر کنید - گران‌تر شده و قدرت خرید آنان کم‌تر خواهد شد.

ریسک‌های کلان و تجمیعی اقتصاد مثل آب داخل یک ظرف است و با هج کردن یک عده از شهروندان از بین نمی‌رود و فقط از جایی به جای دیگری منتقل می‌شود. اگر عده‌ای سهم‌شان را از این آب حمل نکنند، عده دیگری باید آن را به دوش بکشند. به این خاطر روی ماهیت «جمع صفر» این نوع پوشش ریسک تاکید داریم: هر مقدار دلار و طلا و ارز مجازی که برای منظور پوشش ریسک خریداری می‌شود، از خزانه دلارهای کشور برای تامین نیازهای احتیاطی و پوشش ریسک شهروندان برداشته می‌شود و در نتیجه ذخیره دلار دولتی کم‌تری برای روزهای آینده باقی می‌ماند.

تحلیل گران به درستی می‌گویند که اگر بازار ارز کارا عمل می‌کرد، قیمت فعلی ارز باید ریسک آینده را همین امروز قیمت‌گذاری می‌کرد (یعنی قیمت فورا جهش می‌کرد تا جایی برای این پوشش ریسک بدیهی باقی نماند). ولی چون این اتفاق نیفتاده است، در عمل کسی که به دلار ۴۰۰۰-۵۰۰۰ تومانی یا سکه طلا یا ارز دیجیتالی که با این نرخ دلار عرضه می‌شود دست‌رسی دارد و دارایی خود را به آن‌ها تبدیل می‌کند، پوشش ریسک خود را از جیب بقیه جامعه انجام می‌دهد.

جمع‌بندی: به هر حال مردم حق دارند به صورت انفرادی نگرانی‌های خود را پوشش بدهند و نمی‌توان نقدی متوجه آنان کرد. ولی اقتصاددانان و مشاوران مالی و سیاست‌گذاران باید متوجه باشند که چنین راه‌حل‌هایی در سطح کلان نمی‌تواند تجویز شود و ماهیت جمع صفر دارد. دست آخر باید تدابیری اندیشیده شود که این جریان پوشش ریسک، باعث انتقال مضاعف فشار به اقشار ضعیف نشود. تدابیر می‌تواند طیفی از روش‌ها مثل رفع تبعیض قیمتی، محدود کردن موقت دست‌رسی بزرگ‌مقیاس به ارز، توقف پیش‌فروش‌ها و سلف‌های حاوی آربیتراژ‌های واضح، و نهایتا طراحی برنامه‌های حمایتی برای جلوگیری از تورم ناگهانی در سبد مصرفی اقشار محروم - مثل کوپن ارزاق پایه - باشد.

تماس با نویسنده @hamed_ghoddusi
@hamedghoddusi

♦️حمله هماهنگ با کلیدواژه «دروغگو»؛ از بی‌بی تا بی‌بی‌سی‌

✍🏻هانیه سلطانپور

✅چند روز به ضرب‌الاجل ترامپ برای اعلام رسمی ادامه پایبندی و یا خروج آمریکا از برجام باقی مانده و هرچه به این تاریخ نزدیکتر می‌شویم جنگ روانی -رسانه‌ایی علیه ایران شدت بیشتری می‌گیرد.

✅برای درک دقیق شدت عمل رسانه‌ها علیه ایران طی چند روز اخیر مروری کوتاه بر آنچه که اتفاق افتاده لازم است:
هفته گذشته محمدجواد ظریف در شورای روابط خارجی امریکا، با هدف صحبت کردن حول ۲ موضوع برجام و خاورمیانه حاضر شد. این جلسه با طرح پرسش‌های هدفمند و از پیش برنامه‌ریزی شده خارج از موضوع درباره «حجاب و بهاییان» تبدیل به یک چالش برای وزیرخارجه ایران شد.

✅ پس از این اتفاق بود که نخستین موج حملات آغاز شد و برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی را پر کردند از مطالبی با محتوای «ظریف دروغگوست» (البته به انگلیسی). خط مقدم این تهاجم توییتر بود، جایی که بسیاری از مقامات و روسای جمهور کشورهای جهان حضور دارند و ترامپ رسما از آن برای اعلام سیاست‌های خود استفاده می‌کند.

✅ بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که بیشتر محتوای تولید شده علیه ظریف با کلیدواژه «دروغگو» را اکانت‌های الاخباریه، ‌العربیه، المصدر، ‌السعودیه، سعودی‌پرس و جزیره‌نتورک انجام داده‌اند. جالب است بدانید تمامی این اکانت‌ها متعلق به عربستان سعودی هستند! اما این تهاجم رسانه‌ایی بازیگرانی فارسی‌زبان نیز داشت که در صدر آنها به من‌وتو، رادیوفردا و توانا می‌توان اشاره کرد.

✅سپس به فاصله یک روز از این حمله BBCفارسی برنامه‌ایی با عنوان «ظریف یک دروغگو یا دیپلماتی با تجربه» بر روی آنتن برد. ناگفته پیداست فارغ از مطالب مطرح شده در این برنامه، صرف پخش چنین برنامه‌ای و تکرار چندین باره عنوان آن تلاش برای کنار هم نشاندن عبارت‌های «ظریف» و «دروغ‌گو» برای آشناسازی این ترکیب در ذهن و نگاه مخاطب بوده‌است.

✅برای فهم بهتر اقدام خصمانه BBCفارسی که باهدف تخریب تیم هسته‌ایی ایران و در راستای سیاست‌های لندن برای تحت فشار گذاشتن تهران در این روزهاست، بد نیست چند ماه به عقب برگردیم. به دی ماه سال گذشته و در بحبوبه اعتراضات که با انتقاد از اصلاحات همراه بود، آن موقع نیز BBCفارسی برنامه‌ایی را پخش کرد که در آن با ناامیدی از اصلاحات در لیبی، مداخله نظامی خارجی در این کشور الگویی قابل تکرار برای ایران تبلیغ شد.

✅ اما بازی جدید به همینجا ختم نشد و در ادامه شاهد ورود بازیکن نوک‌حمله و اصلی این تیم به میدان بودیم. این‌بار بنیامین نتایاهو، در یک سخنرانی و شو زنده با چاشنی سناریویی سینمایی مدارکی را علیه برنامه هسته‌ایی ایران بر روی صحنه برد و در پرده اخر شو تلویزیونی‌اش که BBC هم آن را زنده پخش کرد عبارت «ایران دروغگوست» با فونتی درشت بر صفحه مانیتور پشت سر او نقش بست. نمایشی که نشان داد هدف اصلی از حملات پیش از این به شخص ظریف با کلیدواژه دروغگو در واقع چه بود؛ «ایران دروغگوست» عبارتی که جاده صاف کن سیاست جنگ اقتصادی و نظامی علیه ایران است.

✅همزمان در ایران هم بازوهای داخلی پروپاگاندای غرب نیز به میدان آمدند، و در روزهایی که بیش از هر زمان نیاز به اتحاد و همدلی در کشورست به ظریف در جریان یک سخنرانی در دانشگاه حمله شد و درست در چنین شرایطی که فقدان یک عملکرد رسانه‌ایی قوی و تاثیرگذار جهت ارتقای باور عزت و امید در افکار عمومی به شدت حس میشود، تلگرام رسانه میلیون‌ها ایرانی نیز فیلتر شد تا همین بلندگوی‌های کوچک مردمی نیز خاموش شوند. امنیت ملی ایران بیش از پیش آسیب‌پذیر شود و پروژه جاانداختن جنگ علیه ایران در افکار عمومی جهان از طریق رسانه‌هایی که حالا بیش از هر زمان در کنترل رقبای ایران هستند به بهترین شکل هدایت شود.

✅اکنون که بازار نقد وزارت خارجه داغ است، بد نیست بدانیم وزیر خارجه ایران در سال ۲۰۱۷، پنجاه و هفت سفر خارجی داشته که از آن میان ۲۳ سفر در حوزه آسیا، ۱۷ سفر اروپایی و ۵ سفر به قاره آفریقا بوده‌است. ظریف ۲ مرتبه هم به نیویورک سفر کرده و با ۸۴ هیئت خارجی دیدار داشته‌ که در تمام این دیدارها درباره برجام صحبت و پیام‌هایی ردوبدل شده‌است.

✅این روزها برای ایران و ایرانی زمان خودتخریبی و تردید در دستاوردهای بی‌نظیرش در عرصه دیپلماسی که با قدرت مثال زدنی در مذاکره به دست آمده، نیست. چرا که هر عملی در این زمینه، در راستای تکمیل پازل چیده شده اتاق‌های فکری جنگ‌طلب و بازوهای رسانه‌ای آنهاست. پازلی که هدف اصلی‌اش تضعیف جایگاه تیم هسته‌ایی ایران و تخریب روحیه طرف ایرانی‌ست آن هم در روزهایی که فشار بی‌سابقه‌ای از سوی شرکای اروپایی جهت تحمیل شروط امریکا برای حفظ برجام وارد می‌شود.

به ایران ما بپیوندید @iranmaa
https://ibb.co/fgbWTn

محمدجواد فتحی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی به روزنامه اعتمادگفته است: "ما در داخل کشور برجام را به شکست رساندیم. نقش ما در به سرانجام نرسیدن این توافق به‌مراتب بیش از عناصر خارجی است."
البته سخنان اين نماينده مجلس ايران همان ميزان كه جسورانه و بى پرواست، ابلهانه است و حكايت از بى مسئوليتى او دارد.
چگونه يك نماينده مجلس ايران، كشورى كه سه سال درگير بحث برجام است، نمى داند "نهاد و مرجع نظارت بر عملكرد و تعهد ايران به برجام" آژانس بين المللى انرژى اتمى" است، كه از سه سال پيش به طور مرتب و منظم گزارش نظارت بر عملكرد ايران را منتشر ميكند و هر بار تاييد مى كند كه ايران به تعهداتش پايبند بوده است و آخرين بار همين يك هفته پيش و در پاسخ به اتهام هاى بنيامين نتانياهو بود كه بيانيه اى صادر كرد و باز بر پايبندى ايران و عدم تخلفش صحه گذاشت.
حالا كه دولت جنگ طلب آمريكا، و چهره هايى چون ترامپ، جان بولتن، پمپئو در كنار محمد بن سلمان و بنيامين نتانياهو در تلاش براى نابود كردن برجام هستند، و همزمان آژانس بين المللى اتمى و كشورهاى اروپايى پايبندى ايران را تاييد مى كنند، نماينده اى از مجلس ايران مى گويد :" ما برجام را به شكست رسانديم!"
يعنى آژانس بين المللى، انگليس و فرانسه و آلمان و ايتاليا مى گويند ايران پاى بند بوده است،
نتانياهو و ترامپ و "نماينده" فهيم و منتخب ما در مجلس، مى گويد نه مقصر ما بوديم.
يك ضرب المثل ايتاليايى مى گويد :" مادر حماقت هميشه آبستن است."

نگران و عصبانی اما امیدوار

✍🏻 صدرا محقق

«نگران وضعیتم. نگران جایی که زندگی می‌کنم، دل‌بسته‌ش هستم و دوستش دارم. ناامید نیستم. عصبانی‌ام. از اینکه فرصت‌ها از دست بره. هیچ نسبتی هم با کسی که از این وضعیت اقتصادی و گرفتاری‌ها خوشحاله و کِل می‌کشه ندارم. دوست دارم بحران‌ها حل شه. که حل شدنی هم هستند.»
این را دیروز یک دوست و همکار - علی بزرگیان - در توییتر نوشت.

همین نوشته کوتاه، چکیده دقیقی از دغدغه‌ و نگرانی‌های خیلی‌ها از جمله من است. به عنوانی کسی که وطنش را عمیقا دوست دارد. به تعبیر درست این دوست از این وضعیت نگرانم و در عین حال عصبانی. اما ناامید نیستم، به هیچ وجه، چون مشکلات حل شدنی‌اند. بی‌تردید.

در ادامه شرح می‌دهم که چرا معتقدم این نوشته چکیده دقیقی از دغدغه‌های این روزهای ما – یا دستکم من یکی- است.

🔴 چرا نگران؟

ایران با وجود تمام حسن نیت و وفای به عهدی که از خود در مذاکرات هسته‌ای و توافق و عمل به برجام نشان داد، اما آنچه که قرار بود و انتظار می‌رفت در قالب برجام نصیبش بشود نشد، یعنی نگذاشتند بشود. مشخصا آمریکا و لابی‌های اسرائیل و عربستان با پول، تهدید، خبرسازی و... در هر راهی که ممکن بود سنگ‌اندازی کردند تا جلوی منفعت ایران از برجام را بگیرند. موفق هم شدند، نه مشکلات بانکی و رد و بدل پول حل شد و نه تحریم‌ها جز روی کاغذ برداشته شد.

واضح است که باید نگران باشیم، چون معلوم‌تر شد که مساله آنها فقط موضوع هسته‌ای نیست، آنها از اساس با قدرت و نفوذ و هیمنه ایران دشمن‌ند، نه جمهوری اسلامی، که ایران و هر کشوری جدا از بلوک غرب. یا باید برایشان مثل عربستان و قطر و... گاو شیرده باشی یا کشوری وابسته و در حد بازار مصرف صرف. در غیر این صورت سهمتان بدنامی، کودتا، تحریم یا جنگ و بمباران است.

🔴 چرا عصبانی؟

حجم عجیب و غریب و نفرت‌انگیز سنگ‌اندازی جریان‌های قدرتمند و پرنفوذ داخلی جلوی بهبود امور و همدلی مردم را ببینید. از ممنوعیت‌ها و برخوردهای خشن با پوشش زنان گرفته تا گاهی جلوگیری از برگزاری یک کنسرت ساده، از ممانعت سفت و سخت با رفتن زنان به ورزشگاه تا فیلترهای تمام نشدنی و زندان و حصر و فسادهای کلان و بی‌مسئولیتی. باید هم عصبانی باشیم، از این همه توانی که جای بهبود، صرف تولید کینه و ناامیدی می‌شود آن هم با بودجه و امکانات عمومی. از اینکه بخش زیادی از مردم را به چه آسانی به جای جذب، از دوست‌داشتن وطن‌شان دور می‌کنند.

از کارهای ساده‌ای که می‌توانند و باید بکنند اما نمی‌کنند و نمی‌گذارند دیگران بکنند. از ممنوعیت‌های بی‌اهمیتی که برداشتنشان آسان است و اثرشان امید به وطن، اما به شکل ترسناکی درست باب میل دشمنان این خاک نه تنها برنمی‌دارند که با داریه و دمبک و دوربین و رسانه گره‌ها را سخت‌تر هم می‌کنند.

🔴 چرا امیدوار؟

حتی اگر به تاریخ در حد کتاب‌های مدرسه هم رجوع نکنیم، همین تاریخ سی چهل ساله اخیر هم پر است از نمونه‌های درخشان ناامید نشدن. به جنگ هشت ساله علیه ایران و به پشت سرگذاشتن دهه شصت عجیب و ۸ سال احمدی‌نژاد فکر کنید و به سرهایی که از تحریم‌ها و تهدیدهای چهل ساله خم نشد و حد و مرزها و ممنوعیت‌هایی که معقولانه عقب رفت، بی که به تنش‌های اجتماعی بین مردم (گور پدر حکومت‌ها) با این همه تنوع و تفاوت‌های فرهنگی بدل بشود.

وعده‌های کودکانه‌ای که اساس‌شان قیاس با سوئیس و آلمان است و چاشنی‌شان چند عکس و برنامه گلخانه‌ای زمان شاه از تلویزیون من‌وتو، نه نسبتی با ایران دارد و نه حتی همان سوئیس و آلمان که این‌جایی که حالا ایستاده‌اند محصول حداقل ۲۰۰ سال تجربه مدرن و آزمون و خطا و یادگرفتن است. ایرانی که دین ۹۹ درصد جمعیتش اسلام است و در دل خاورمیانه‌ای که می‌شناسیم طبعا جای خود دارد.

فارغ از بحث تاریخ، پتانسیل اجتماعی (به‌ویژه)، اقتصادی، فرهنگی و حتی جغرافیایی و نظامی ایران همین امروز هم به حدی‌ست که نه دشمن خارجی بتواند دستی دراز کند و نه بلاهت و خیانت داخلی فرمان توقف و زمین‌گیری بدهد. پس چه جای ناامیدی؟

🔴 دلبستگی به ایران؟

دل‌بسته و دوست‌دار ایران بودن البته چرا و توضیح ندارد، اما در زمانه‌ای که بد گفتن و بد دیدن هر چیز مربوط به ایران برای عده‌ای مد شده است و لایک و تفاخر می‌آورد، شاید توضیح واضحات لازم باشد: وطن‌دوستی نه حس و حالی افلاطونی به یک خاک و جغرافیا که در ابتدایی‌ترین شکلش نشانه‌ای از نگرانی و میل و تلاش انسان به بهبود کیفیت زندگی و امروز و آینده خود و نزدیکانش است.

🔴 و نکته آخر

حس می‌کنم اگر این را نگویم به خودم و اعتقاداتم خیانت کرده‌ام؛ بی‌تعارف و صریح می‌گویم هر کسی که ایران را، به دلیل همین کم و کاستی‌ها «خراب شده» یا چیزی شبیه به این توصیف کند حتی اگر کهنه‌ترین دوست یا نزدیک‌ترین کسم باشد با او هیچ دوستی و نزدیکی ندارم.

@sadra_mohaqeq

جمعی از کاربران توییتر با هشتگ #untr_US_table به ماجرای تصمیم امشب ترامپ درباره برجام واکنش نشان داده‌اند، این هشتگ را در توییتر جستجو و استفاده کنید.
این هشتگ ترکیبی از کلمه untrustable به معنای غیرقابل اعتماد است که در وسط آن دو‌ حرف US که مخفف united states یعنی ایالات متحده است تفکیک شده، معنای کلی این هشتگ اشاره به غیرقابل اعتماد بودن آمریکاست.

دوباره می سازمت وطن!
اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم
اگرچه با استخوان خویش

#ترامپ_بی_ترامپ
@journalistsclub

امشب به غیر از ترامپ (با جنگ‌طلبان آمریکایی) و نتانیاهوی اسرائیل و عربستان سعودی کسی از خروج آمریکا از برجام خشنود نیست، حتی براساس یک نظرسنجی که امروز CNN منتشر کرد ۶۳ درصد مردم آمریکا (بله ۶۳٪!) مخالف این تصمیم هستند.

خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌های ظالمانه علیه ایران حمله و چالشی بزرگ برای منافع ملی ایران و همه ما ایرانیان است، در چنین شرایطی بدیهی‌ست که دشمنان این مرز و بوم از این اتفاق خرسند باشند، و طبیعتا ما باید بیشترین همدلی و همبستگی را داشته باشیم و اجازه ندهیم یاس و ناامیدی منافع ملی کشورمان را به خطر بیاندازد.

اما در همین شرایط مهم و بزرگ، کسانی به شکلی نفرت‌انگیز در همین داخل، هم‌راستا با براندازان و ویرانی‌طلبانی که به کمتر از بمباران ایران راضی نمی‌شوند (مثل نامه‌نویسان به ترامپ و مجاهدین خلق و بخشی از سلطنت‌طلب‌ها)، به اسم اصولگرا یا ارزشی یا هر اسمی مشغول هلهله و پایکوبی و طعنه‌زدن به دولت و روحانی و ظریف هستند، صرفا به‌خاطر رقابت‌های کم‌مایه سیاسی و جناحی داخلی!

کاش این جماعت کمی فقط کمی، در چنین شرایطی حواسشان به موضوعاتی بزرگتر، مهمتر و حساس‌تر مثل منافع ملی و لزوم همبستگی ملی باشد.

کاش حداقل اندازه سرسوزنی از تدبیر حسن‌نصرالله و سیاست‌ورزی کم‌نظیر او در لبنان یاد می‌گرفتند، به خاطر بیاورید موضع‌گیری هوشمندانه‌اش درباره گروگانگیری سعد حریری - رقیب سیاسی‌اش - در عربستان را که از او دفاع کرد و به جای رقابت‌های داخلی به فکر منافع و مصالح کلان ملی بود.

حیف که برخی از این مدعیان داخلی هموطن نه چنین درکی دارند و نه گویا منافع ملی برایشان مهم است.

@sadra_mohaqeq