۱۰ رفتار اشتباهی که باعث کم شدن جذابیت تان می شود.

احتمالاً تا به حال در مورد کاریزما شنیده اید. کاریزما جاذبه ای فردی است که اثری اجتماعی دارد. به بیان ساده تر آن که ، افراد کاریزماتیک جذابیت زیادی برای اطرافیان شان دارند. راز این جذابیت در ویژگی های رفتاری این افراد نهفته است و در حقیقت، افراد کاریزماتیک با رفتارهای خود دیگران را مجذوب می کنند. اما کاریزما نوعی توانایی صرفاً ذاتی نیست و اگر بخواهید می توانید با کار کردن روی خود، آن را به دست آورید.

در ادامه به اشتباهات رفتاری رایجی می پردازیم که مانع از جذب شدن دیگران به سمت ما می شوند.

*خود را قاطعانه معرفی نمی کنید.

*همراه خود را به کسی که با او صحبت می کنید معرفی نمی کنید.

*اسم دیگران را فراموش می کنید.

*درباره ی چیزهایی که برای بقیه جذابیتی ندارد پرحرفی می کنید.

*فقط در مورد خودتان حرف می زنید.

*غیبت دیگران و آشناها را می کنید.

*آرام یا بدون اعتماد به نفس صحبت می کنید.

*با یک یا دو کلمه جواب می دهید.

*نق می زنید.

*اصول خود را زیر پا می گذارید.

🍃

از امروز شروع می کنم، باید آنچه را که رفته فراموش کنم، قدر آنچه را که هنوز باقی مانده است بدانم و مشتاقانه منتظر اتفاقات بعدی باشم.

صبحتون بخیر و شادی

🍃

چیزی که باعث بلوغ ما میشه گذشت سال ها نیست،
رنج هایی هست که متحمل میشیم...

📚

ما انسان‌ها اغلب گله می‌کنیم چرا روزهای خوب زندگی‌مان کم است و روزهای بدمان زیاد. ولی به‌گمان من حق چنین گله‌ای نداریم. چه، اگر در قبال خوبی‌هایی که خداوند همه‌روزه ارزانی‌مان می‌کند گشاده‌رو بودیم، سختی‌ها هم برای‌مان تحمل‌پذیر می‌شد.

پس بیایید کج‌خلقی را هم نوعی بیماری بدانیم و بپرسیم آیا درمان دارد؟ تندخویی مثل تنبلی‌ست و جا دارد آن را نوعی تنبلی بدانیم. طبع ما به تنبلی می‌کشد. با این حال یک‌بار که زحمت کشیدیم و نیرو و توان‌مان را به اراده‌ی خودمان درآوردیم، کار برای‌مان آسان می‌شود و در هر تلاشی آن ناب‌ترین شادی را می‌یابیم. یادآوری می‌کنم که بحث ما بر سر خلق‌وخویی‌ست که هرکس دوست دارد وجودش از آن پاک باشد؛ و تا وقتی که امتحان نکرده‌ایم، از بُرد نیروی‌مان هم خبر نداریم. آدم ناخوش شک نیست که به هر پزشکی سر می‌زند و محض رسیدنِ دوباره به سلامتیِ مطلوبش به هر آن پرهیز سخت‌گیرانه و یا داروی تلخ تن در می‌دهد.

آن خویی که باعث خودآزاری و دیگر آزاری می‌شود، غیر از عادتی زشت نیست. مگر همین بس نیست که از خوشبخت کردن همدیگر عاجزیم؟ دیگر چرا از اطرافیان و معاشران‌مان آن شادی را هم بگیریم که گاهی از خود دل‌مان می‌جوشد و بیرون می‌ریزد. شما به من نشانی آدمی را بدهید که تندخوست، ولی در عین تندخویی آن‌قدر هم شریف که این خوی خودش را مهار کند و اگر خودش از آن رنج می‌برد، به اطرافیان‌اش رنجی نرساند!

آیا به راستی تندخویی خودش نشان ناخشنودی درونی ما از بی‌مایگی خودمان نیست، نشان آن از خودبیزاری‌ای که همیشه با حسادتی همراه است و این حسادت هم خود از خودپسندی‌ای ابلهانه ناشی می‌شود. ما در زندگی انسان‌هایی را می‌بینیم که خوشبخت‌اند، بی‌آن‌که ما در خوشبختی‌شان دخیل بوده باشیم، و چنین چیزی تحمل‌ناپذیر است!

بدا به حال کسی که از تسلطش بر قلبی دیگر برای گرفتن آن شادی‌ای استفاده می‌کند که از خود این قلب تراويده است. تمامی هدیه‌ها و مهربانی‌های جهان برای یک لحظه هم جای آن شادی درونی ما را، که رشک خودکامگی ما بر ما حرامش کرده، نمی‌گیرند.

کاش هر آدمی روزانه با خود می‌گفت بهترین کار تو در حق دوستانت این است که چشم دیدن شادی آن‌ها را داشته باشی و با شرکت در این شادی، شادمانی آن‌ها را افزون کنی. آیا اگر روزی دیدی جان و دل آن‌ها از حسی هولناک در عذاب است و دل‌شان از غصه پریشان، عرضه داری که ذره‌ای از رنج‌شان بکاهی؟

👤گوته
📗 ورترجوان

🍃

چرا بعضی از مردم "خوش شانس" و عده دیگر "بدشانس" هستند؟

آگهی هایی در روزنامه های سراسری چاپ کردم و از افرادی که احساس میکنند خوش شانس یا بدشانس هستند خواستم با من تماس بگیرند. صدها نفر برای شرکت در مطالعه من داوطلب شدند و در طول سال های گذشته با آنها مصاحبه کردم، زندگی شان را زیر نظر گرفتم و از آنها خواستم در آزمایش های من شرکت کنند.

نتایج نشان داد که هرچند این افراد به کلی از این موضوع غافلند، کلید خوش شانسی یا بدشانسی آنها در افکار و کردارشان نهفته است.

به هر دو گروه افراد “خوش شانس” و “بدشانس” روزنامه ای دادم و از آنها خواستم آن را ورق بزنند و بگویند چند عکس در آن هست.
به طور مخفیانه یک آگهی بزرگ را وسط روزنامه قرار دادم که می گفت: “اگر به سرپرست این مطالعه بگویید که این آگهی را دیده اید ۲۵۰ پوند پاداش خواهید گرفت.”
این آگهی نیمی از صفحه را پر کرده بود و به حروف بسیار درشت چاپ شده بود. با این که این آگهی کاملا خیره کننده بود، افرادی که احساس بدشانسی می کردند عمدتا آن را ندیدند، درحالی که اغلب افراد خوش شانس متوجه آن شدند.
مطالعه من نشان داد که افراد بدشانس عموما عصبی تر از افراد خوش شانس هستند و این فشار عصبی توانایی آنها در توجه به فرصت های غیرمنتظره را مختل می کند.
در نتیجه، آنها فرصت های غیرمنتظره را به خاطر تمرکز بیش از حد بر سایر امور از دست می دهند.

برای مثال وقتی به مهمانی می روند چنان غرق یافتن جفت بی نقصی هستند که فرصت های عالی برای یافتن دوستان خوب را از دست می دهند. آنها به قصد یافتن مشاغل خاصی روزنامه را ورق می زنند و از دیدن سایر فرصت های شغلی بازمی مانند.

افراد خوش شانس آدم های راحت تر و بازتری هستند، در نتیجه آنچه را در اطرافشان وجود دارد و نه فقط آنچه را در جستجوی آنها هستند می بینند.
آدم های خوش اقبال براساس چهار اصل، برای خود فرصت ایجاد می کنند..

- اولا آنها در ایجاد و یافتن فرصت های مناسب مهارت دارند
-ثانیا به قوه شهود گوش می سپارند و براساس آن تصمیمهای مثبت می گیرند.
- ثالثا به خاطر توقعات مثبت، هر اتفاقی نیکی برای آنها رضایت بخش است،
- و رابعا نگرش انعطاف پذیر آنها، بدبیاری را به خوش اقبالی بدل می کند.

در مراحل نهایی مطالعه، از خود پرسیدم آیا می توان از این اصول برای خوش شانس کردن مردم استفاده کرد.

از گروهی از داوطلبان خواستم یک ماه وقت خود را صرف انجام تمرین هایی کنند که برای ایجاد روحیه و رفتار یک آدم خوش شانس در آنها طراحی شده بود.
این تمرین ها به آنها کمک کرد فرصت های مناسب را دریابند، به قوه شهود تکیه کنند، انتظار داشته باشند بخت به آنها رو کند و در مقابل بدبیاری انعطاف نشان دهند. یک ماه بعد، داوطلبان بازگشته و تجارب خود را تشریح کردند. نتایج حیرت انگیز بود: ۸۰ درصد آنها گفتند آدم های شادتری شده اند، از زندگی رضایت بیشتری دارند و شاید مهم تر از هر چیز خوش شانس تر هستند.

و بالاخره این که من “عامل شانس” را کشف کردم.

👤ریچارد وایزمن (روانشناس دانشگاه هارتفوردشایر)

🌹

کارل_گوستاو_یونگ، روانشناس سوئیسی، معتقد است که انسان متمدن به بهاء سرکوب و انکار بخش عظیمی از تمامیت #شخصیت خود اجتماعی و فرهیخته شده است. در واقع او فقط یک#پرسونا یا #نقاب دو بعدی و بی‌روح از موجود زنده و پویایی‌ست که انسان می‌پنداریمش، مابقی در تاریکی #ناخودآگاه پنهان گشته است و یونگ این تیرگی را #سایه (Shadow) می‌نامد.

روبرو شدن با این بخش تیره‌ی وجود کار سخت و دهشتناکی‌ست، زیرا در آن همه‌ی آن‌چه تمدن پست و پلشت می‌انگارد مدفون شده است. پیغام پنهانی که از این غار تاریک به گوش‌مان می‌رسد این است که: «تو خوب نیستی». اما نکته این‌جاست که در این بخش تیره‌ی وجودمان روح زندگی نیز پنهان شده است. برای کسی که جسارت مواجه شدن با دردهای رشد را داشته باشد همین غار تاریک، خلاقیت، خودانگیختگی، حس ارزشمندی درونی، تمامیت و یکپارچگی را به ارمغان می‌آورد؛ آن‌چه در آیین بودایی #رهایی_بزرگ نامیده می‌شود در واقع احساس صلحی‌ست که از این وحدت حاصل می‌شود. مواجهه با اژدهای سایه رنج است، لیکن این اژدها سالیانی‌ست که بر روی گنج تو نشسته و از آن محافظت می‌کند.

#وحیدشاهرضا
🍃

هر چقدر هم رابطه تون با یه سریا نزدیک باشه؛این چیزا رو برای همیشه پیش خودتون نگه دارید مثل:

-مشکلات زندگیت
-رازهایی که دوست نداری کسی بفهمه
-قدم های بعدیت
-نقاط ضعفت
-رابطه ی عاطفیت
-هدفت

📚

انسانها معمولا، قدر لحظه‌های خوبشان را نمی‌دانند، تا زمانی که آن لحظه‌ها
تبدیل به خاطره شوند ...

📚

زنانی که نسبت به همسرشان مهر بی تناسب دارند

مهر بی تناسب معنایش این است که پیوسته به همسرمان فکر می کنیم و اسمش را عشق می گذاریم و اجازه می دهیم تا احساسات و رفتارمان را کنترل کند.

می دانیم که به سلامتی مان لطمه می زند، می دانیم که حال مان را خراب می کند و با این حال نمی توانیم از آن دست بکشیم. هیچ زنی برحسب اتفاق گرفتار مهر بی تناسب نمی شود. آنچه می خوانید ویژگي هاي زنانی است که مهر بی تناسب دارند:

در خانواده ای ناسالم بزرگ شده اید که به نیازهای تان بهای لازم داده نشده است.
نیازهای احساسی، تنها نیاز به عشق و محبت را شامل نمی شود بلکه مهم تر از آن توجه به این حقیقت است که احساسات شما را نه تنها نپذیرفته اند بلکه آنها را نادیده گرفته و منکر آن شده اند.

مثال: پدر و مادر نزاع می کنند. کودک می ترسد از مادرش می پرسد: «چرا از بابا عصبانی هستی؟» مادر در حالی که خشم و ناراحتی به خوبی از چهره اش پیداست می گوید: «من عصبانی نیستم کودک گیج می شود و می گوید: «اما صدای فریاد شما را شنیدم».
مادر خشمگین جواب می دهد: "گفتم که عصبانی نیستم اما اگر بازهم سؤال کنی عصبانی میشوم".

کودک بیشتر سردرگم می شود و می ترسد. او در این جا در معرض یک انتخاب قرار می گیرد. یا باید بپذیرد که برداشتش درست است و مادر به او دروغ می گوید و یا این كه بپذیرد که آنچه می بيند و می شنود و احساس می کند، اشتباه است.

🌱

امیدوارم آدم خوب با نیت خوب رو جذب کنی، که بهت کمک کنه بهترین نسخه خودت باشی، که رشد تو رو مثل رشد خودش جشن بگیره، که در غیابت از اسمت محافظت کنه و با حضورش احساس امنیت کنی، تو لایق این هستی که با این نوع انرژی احاطه
بشی..

🍃

اگر کسی می‌خواهد در این جهان امور واقعی را کشف کند، باید فروتن باشد و تمایلات و بیزاری‌های خود را کنار بگذارد.

اگر فیزیکدانی برایتان اثبات کند که دوره‌ کوتاه حیات روی زمین قرار است با یخبندان به پایان برسد، جرئت داشتید که این پاسخ را به او بدهید: «نمی‌تواند این‌طور باشد. پیش‌بینی بسیار نامطلوبی است؟» فکر می‌کنم، تا زمانی که فیزیکدان دیگری بیاید و به یکی از اشتباهات در محاسبات و یا مفروضات اولی اشاره کند، ساکت می‌ماندید.

وقتی چیزی را که برایتان نامطلوب است مردود می‌دانید، به‌جای درک و فائق آمدن بر مکانیزم ایجاد رویاها، صرفا همان مکانیزم را تکرار می‌کنید.

زیگموند فروید، از کتاب درس‌گفتارهای مقدماتی روانکاوی

🍃

تکنیک پا لای درب

آیا تا به حال برایتان پیش آمده که با درخواست کوچک فردی موافقت کنید و کمی بعد، در حالی به خود بیایید که یک خواستۀ بزرگ‌تر از طرف همان فرد را هم قبول کرده‌اید؟
اگر پاسختان به این سوال مثبت است، شما یک قربانی رسمی تکنیک پا لای درب شده اید.

این سناریو را تجسّم کنید.
یک فروشنده، درب منزل شما را می‌زند و از شما می‌پرسد اشکال نداره یک سوال کوچک ازتون بکنم؟ این یک درخواست کوچک از سوی اوست. ضرر چندانی هم برای شما ندارد. پس شما در را باز می‌کنید تا به حرف‌هایش کامل گوش بدهید. اما کمی بعد خود را در یک موقعیّت متفاوت می‌یابید.
اکنون او درخواست بزرگ خود را مطرح کرده است حالا فقط یک مخلوط‌کن می‌خواهید یا اینکه حاضرید برای تندرستی خودتون یک آبمیوه‌گیری خوب و مقاوم هم بخرید؟

پا لای درب (foot in the door) یک تکنیکِ همراه سازی و متقاعدسازی است که در آن قبل از آنکه درخواست اصلی مطرح شود، ابتدا یک درخواست کوچک‌ و بی اهمیت را مطرح می‌کنید و بعد از گرفتن جواب مثبت، درخواست بعدی و اصلی را مطرح می کنید.

نام این تکنیک از همین مفهوم گرفته شده است: وقتی شما پای خود را لای درب بگذارید (خواسته کوچک اول)، احتمال اینکه درب بسته نشود و برای گام های بعدی باز شود (خواسته بزرگ اصلی) بیشتر خواهد شد.

همراه سازی و گرفتن جواب مثبت از دیگران یکی از مهم ترین تکنیک های موفقیت در زندگی شخصی و سازمانی است: مثلا می خواهیم دیگران را متقاعد کنیم که روی پروژه پیشنهادی ما سرمایه گذاری کنند یا محصول ما را بخرند یا ما را استخدام کنند یا با ما ازدواج کنند..
می توانیم از اول ایده اصلی خود را مطرح کنیم و هی اصرار کنیم.
اما اگر تکنیک پا لای در را به کار ببریم، فشار بسیار کمی از طرف شما بر روی طرف مقابل وارد می‌شود.
یعنی فقط یک درخواست کوچک از او می‌کنید و راه را برای پذیرش آسان تر درخواست های بعدی فراهم می کنید.
پس فراموش نکنید: با یک درخواست کوچک و کم هزینه رابطه خود را شروع کنید و از این ابزار، اخلاقی استفاده کنید.

🍃

هرچه فرد بیشتر جویای خوشی باشد، شادی بیشتر از او می‌گریزد. این دید باعث شد فرانکل بگوید: «نمی‌توان در پی شادی رفت، شادی از پی انسان می‌آید.» اَلِن واتس می‌گوید: «درست همان زمان که در جستجویش هستی، از دستش می‌دهی.» پس لذت هدف نهایی نیست بلکه پیامد جستجوی فرد برای معناست.

…هرچه بیشتر در پیِ لذت باشیم، بیشتر از ما می‌گریزد. فرانکل می‌گوید لذت محصول معناست و جستجوی فرد باید به سمت معنا هدایت شود. من معتقدم جستجوی معنا نیز به همین اندازه ضد و نقیض است: هرچه بیشتر با منطق و استدلال در جستجوی آن باشیم، کمتر می‌یابیمش، پرسش‌هایی که فرد در برابر معنا مطرح می‌کند، همواره از پاسخ‌ها بیشتر عمر می‌کنند.

🍃