کادوی تراز واسه کتاب خونا!

📚 @PDFsCom

کدخدا را همه دوست داشتند، خیرش به تمام مردم روستا رسیده بود. انسان درستکاری بود و تا جایی که می‌شد برای همه خوب می‌خواست.
یک روز صبح زود به سمت باغش حرکت کرد. هوا گرگ و میش بود، پایش لغزید و در چاهی افتاد. ارتفاع چاه زیاد بود و می‌دانست که بیرون رفتن از آن بدون یاری دیگران ممکن نیست. از قضا مرد زغال‌فروشی که چندهفته قبل توسط کدخدا برای رفتار و گفتار اشتباهش بامردم تنبیه شده‌بود، از آنجا می‌گذشت و صدای کمک‌خواستن‌های کدخدا را شنید. از خداخواسته بالای چاه ایستاد و شروع کرد به سرزنش و شماتت و تحقیر، که آی کدخدا! خوب غرور برت داشته‌بود و ما را مقابل مردم تحقیر کردی، خیال می‌کردی کسی هستی؟ می‌بینی که حالا تو در چاهی و محتاج یاری ما! کدخدا سکوت کرد و هیچ نگفت. مرد زغال‌فروش همچنان ‌و با حرص ادامه داد: هان! چیزی بگو، کمکی بخواه! فریادی بزن، می‌بینی که حالا تو پایینی و من بالا! می‌بینی که تو محتاجی به یاری منی که کوچکش شمردی و مقابل چشم آدم‌ها از کار و رفتارش ایراد گرفتی! کدخدا باز هم سکوت کرد.
آفتاب بیرون آمد و مردم کم کم به نبودن کدخدا پی بردند و نگرانش شدند و گشتند و گشتند و به چاهی که در مسیر باغ او بود رسیدند و او را پیدا کردند و با احترام او را از چاه بیرون کشیدند‌. کدخدا از مردم تشکر کرد، خودش را تکاند و رو کرد به زغال‌فروش که حالا کمی عقب‌تر به تماشا ایستاده‌بود و با تبسمی معنا دار گفت: تو خیال کرده‌ای گرفتاری و مشکلات، احترام و جایگاه انسان‌ها را زیر سوال می‌برد؟ من آن پایین هم کدخدا بودم، حتی اگر نیاز داشتم تو دستانم را بگیری... اما نخواستم! چون خیلی اهمیت دارد به وقت گرفتاری‌ات به چه کسی رو بزنی و من یاریِ با منت و تحقیر تو را نمی‌خواستم! من خدا و مردم روستا را داشتم و دلم قرص بود و خیالم تخت...

ما که آرامیم و سرخوش
همچو اقیانوس‌ها
رو سیاهی بر زغالان مانده
ما؛  فانوس‌ها!
کدخدا در چاه یا بر تخت، بنیانش یکی‌ست
واژه‌ای جز آن نخواهدگشت در قاموس‌ها...

#نرگس_صرافیان_طوفان

📚 @PDFsCom

داک رابینسون در کتاب «تا این حد مهربان نباش» می‌گوید: گاه شخصیت مهربان به دلایلی سکوت می‌کند و درخواست‌های خود از دیگران را بر زبان نمی‌آورد و منزوی می‌شود زیرا بیم دارد بار دیگر با نامهربانی روبرو شود.

📚 @PDFsCom

لیلیان گلاس به نقل از کنفسیوس در کتاب «آدم‌های سمی» آورده است: باعث سرافکندگی است انسانی خود را دوست فردی نشان دهد درحالی‌که خشم و کینه‌اش از او را پنهان می‌کند.

📚 @PDFsCom

قرآن کتابیست که با نام خدا آغاز می شود و با نام مردم پایان می پذیرد. کتابی آسمانی است اما برخلاف آنچه مومنین امروزی می‌پندارند و بی ایمانان امروز قیاس می‌کنند بیشتر توجهش به طبیعت است و زندگی و آگاهی و عزت و قدرت و پیشرفت و کمال و جهاد!

کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2 سوره اش از عبادات! آن هم حج و نماز !

کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست. کتابی است که نخستین پیامش خواندن است و افتخار خدایش به تعلیم انسان با قلم؛ آن هم در جامعه ای و قبایلی که کتاب و قلم و تعلیم و تربیت مطرح نیست

قرآن! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته‌ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم می پرسند: چه کسی مرده است؟"

📖 برگرفته از کتاب "پدر، مادر ما متهمیم" نوشته دکتر علی شریعتی

📚 @PDFsCom

آدمی اگر بهترین هم باشد
از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:

اگر بسیار کار کند، می‌گویند احمق است!
اگر کم کار کند، می‌گویند تنبل است!
اگر بخشش کند، می‌گویند افراط می‌کند!
اگر جمعگرا باشد، می‌گویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد می‌گویند لال است
اگر زبان‌آوری کند، می‌گویند ورّاج و پرگوست
اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گویند ریاکار است!

و اگر نکند میگویند کافراست و بی‌دین
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز ازخداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید؛
مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.

📚 @PDFsCom

اگر بدانید مردم هزاران بار بیشتر
به یک سردرد معمولی خود اهمیت می‌دهند
تا به خبر مرگ من و شما
دیگر نگران نخواهید شد
که درباره‌ی شما چه فکری می‌کنند!

#دیل_کارنگی

📚 @PDFsCom

14 سالم بود که تصادف کردم.
بعد تصادف، ماشینی که بهم زده بود از کنارم رد شد و رفت، منم بلند شدم و آروم آروم رفتم خونه.
تو راه خونه بودم، بدنم نسبتا درد میکرد ولی دوست داشتم فک کنم چیزی نشده.
نرسیده بودم خونه که یکی از کسایی که تصادف رو دیده بود با ماشینش اومد و منو پیدا کرد/
سوارم کرد و بهم گفت که کسی که بهت زده بود رو گرفتن
ظاهرا یه خانمی بود که دیرش شده بوده و میخواسته بره بچه هاشو از مدرسه بیاره
بهش گفتم نمیخوام مادرم بفهمه، چون عصبانی میشه از دستم
انقد اصرار کرد که بالاخره سوار شدم و منو رسوند مدرسه مادرم
توی مسیر بیشتر از دردام، یه ترس آزارم میداد که اگه مادرم بفهمه چی؟ چقد قراره دهنمو سرویس کنه
دوست داشتم اصن نمیفهمید.
امروز ناخوداگاه این خاطره یادم اومد. اینکه چقد دوست داشتم یه قضیه رو پنهان کنم مبادا گفتن حقیقت باعث بشه آدما عصبانی یا ناراحت بشن
و چقد تفاوت بود بین اون مادری که بهم زده بود و فرار کرده بود چون نمیخواست دیر برسه پیش بچه هاش
و منی که واهمه داشتم مادرم متوجه بشه تصادف کردم
مادرم منو دوست داشت ولی نگرانیهاش و کنترل نکردن احساساتش باعث میشد وقایع رو ازش پنهون کنم
این پترن مدام تو زندگیم تکرار شده

نمیخوام دروغ رو توجیه کنم، ولی بدونید اگه ادمی نباشید که بتونه احساساتشو کنترل کنه، مدام بهتون دروغ گفته میشه.

📚 @PDFsCom

کتاب ارزشمند How to Say It

راهنمای کاربردی انتخاب بهترین عبارات برای هر موقعیت از جمله نامه‌نگاری اداری، ایمیل‌های رسمی و غیررسمی، درخواست‌های شغلی و علمی و ...

📚 @PDFsCom