به بچه های عسلویه بگید شیرای گاز رو باز کنن من دره ممکلت رو میبندم

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام دلم پر بود کسی رو نداشتم باهاش درد دل کنم گفتم اینجا بگم که شاید آروم شم

یه جوری دوری و دلتنگی و غرور و کار و بی گاری و شب نخوابی و بی پولی و بی حوصلگی و نامیدی و بدبختی و مریضی و غم یار و خزون جوونا و درختای شهر و آلودگی هوایی که انگار مقصرش بچه هانو و ما هایی که آدم حساب نمیشیم و خسته از زندگی و قلبی که تیر میکشه و ریه ای که وینستون قرمز و مغزی که هه مغزی مونده مگه؟
مگه یه آدم چقد میتونه تحمل داشته باشه مگه چقد میتونی صب تا شب خبر مرگ اینو اونو ببینی و صب تا شب تو فکر یه نفر باشی و شب تا صب خوابشو ببینی کی راحت میشیم ما از این بدبختی بریدم دیگه بخدا اگه به خاطر پدر مادرم نبود و دلخوشی الکی که به من چلقوز دارن و میدونم مرگمو ببینن دق میکنن تا حالا... ای بابا اومدم یه چیز دیگه بگم یه جوری دلم یخ زده قبل این سرمای زمستون که فکر نمیکنم هرچی هم کره زمین گرم بشه بازم یخ دل من وا شه یه شعر لری خیلی وقت پیش خوندم نفهمیدم چی میگه
پا پَتی ری تَش بِگردم
دل هَنی هم سردشه
الان میفهمم چی گفته بود ما خیلی وقته مردیم ما اصن زندگی نکردیم این آخوندای اسکل میان ما رو از مردن وعذاب و آتیش میترسونن نمیدونن ما اصن زندگی نکردیم که بخوایم بمیریم عذابی مگه بالاتر از اینم هست که ما کشیدیم ما انقد تو سرمای بی پولی و شرمندگی و بی عشقی و بی محبتی بودیم که آتیشو میپرستیم ما از نوادگان زرتشتیم بهشت و جهنم کجا بوده خدا کیه
اگه خدا خدا بود این وضع ما نبود بیخیال
ولی انصافا ما خیلی خیلی پررویم یعنی اگه صبری که ما داریم رو ایوب داشت یوسف به پشمش بود میگه
آن صبر که در حوصله غیر نگنجد
در ماست که خارج بود از طاقت ایوب
پادشاه فصل ها پاییز

سلام...
خوندم، حس کردم، بغض کردم.
بمیرم برای دونه دونه آرزو هامون

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام وقت بخیر
من چند روز دیگه امتحان انشای نوبت دارم میخوام انشای خوبی بنویسم بنظرتون چیکار کنم؟

سلام
خوب فکر کن.
جمله‌هاتو طولانی کن.
یعنی یه جمله بلند، بهتر از سه تا جمله چهار کلمه‌ایه.
سعی کن از ته دلت بنویسی

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام
چقد دلمون گرفته از خیلیا از اونایی که تو اوج نداریمون هرچی داشتیم باهاشون نصف کردیم از عشق و محبت خوشی بگیر تا پول و وقت و... .چقد دلمون گرفته از اونایی که قدر هیچیو هیچوقت به موقع ندونستن موقعی برگشتن که دیگه دلمون سرد شده بود برای انجام دادن هرچیزی براشون
اونجاست که میگه
یک چند به گیرودار بگذشت مرا 
یک چند در انتظار بگذشت مرا
باقی همه صرف حسرت روی تو شد
بنگر به چه روزگار بگذشت مرا
ولی خدا میدونه ما چقد وابستشون بودیم که هنوزم اگه ببینیم مشکلی دارن یا به هر نحوی به کمک نیاز دارن اول نفریم براشون و چقد که اونا هنوزم ...
نمیدونم شاید سیستم این دنیا کلا همین باشه شاید اونام واسه کسی دیگه اینجورین شاید ما زیادی خوبیم یا بر عکس ما زیادی خریم نمیدونم ولی هرچی که هست اینو میدونم که
دنیا جای آدمای پاک و ساده نیست جای آدمایی نیست که قلبشون کف دستشونه و فکرشون به خیر رسوندن به بقیه حتی دشمنشون.والا زندگی که ما تا این سن درک کردیم چیزی جز اذیت و ناراحتی و سختی برامون نداشت ولی با این وجود که هممون اینا رو میدونیم بازم دلمون پر میزنه برای یه بار دیگه دیدنش
ولی یه جا شهریار میگه
بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی
چون بهاران میرسد با من خزانی میکند
طفل بودم دزدکی پیر وعلیلم ساختند
آنچه گردون میکند با ما نهانی میکند
میرسد قرنی به پایان و سپهر بایگان
دفتر دوران ما هم بایگانی میکند
شهریارا گو دل از ما مهربانان مشکنید
ور نه قاضی در قضا نا مهربانی میکند
خلاصه بگم مواظب آدمایی که پیگیر دلخوشیتون و سلامتیتون و حال خوبتونن باشید یه روز دیدی رفت و دیگه هیچوقت کسی رو نداشتی که اینجوری حواسش بهت باشه
یا حق
تا دیداری دیگر بدرود

امضا: پادشاه فصل ها پاییز 🙂

هنوز نخوابیدی؟

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام نارنجی

سلام چطوری؟

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
مثل حال و روز همه
تو چطوری؟

مثل حال و روز همه

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
https://www.tg-me.com/narenji78/12740 شما چرا پس؟