غزل
چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست
سخن‌شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید
تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

#حافظانه
#نجوای_قلم

نشستن
در چند دهه اخیر مرسوم شده که در بعضی عبارت‌ها به گونه‌ای نامتعارف از فعل «نشستن» استفاده کنند. مثلا: به تماشا نشستن، به تفریح نشستن، به گفت‌وگو نشستن، به ستیزه نشستن، به مجادله نشستن، که باید جای تمام آنها از کلمه «پرداختن» استفاده شود؛
مثال:
🔴 نادرست: طرفین با اشتیاق تمام به گفت‌وگو نشستند.
🟢 درست: طرفین با اشتیاق تمام به گفت‌وگو پرداختند.

می‌توان با حذف حرف اضافه و ساختن ترکیب فعلی از فعل «کردن» نیز استفاده کرد.
مثال‌ها:
گفت‌وگو کردن، ستیزه کردن، مجادله کردن.
🔴 نادرست: آنها پس از آنکه به ستیزه نشستند و کاری از پیش نبردند، به حَکَم راضی شدند.
🟢 درست: آنها پس از آنکه با هم ستیزه کردند و کاری از پیش نبردند، به حَکَم راضی شدند.

#نکته_ویرایشی
#نجوای_قلم
#ویرایش_زبانی

ادامه غزل
غزل
چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست
سخن‌شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید
تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست


#حافظانه
#نجوای_قلم

کسی مژده پیش انوشیروان عادل آورد، گفت: شنیدم که فلان دشمن تو را خدای عزّ و جل برداشت.
گفت: هیچ شنیدی که مرا بگذاشت؟!

اگر بمرد عدو جای شادمانی نیست
که زندگانی ما نیز جاودانی نیست

#گلستان_سعدی
#بوستان_سعدی
#حکایت
#نجوای_قلم

غزل

ای نسیم سحر، آرامگَه یار کجاست
منزل آن مه عاشق‌کش عیار کجاست

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش
آتش طور کجا، موعد دیدار کجاست


#حافظانه
#نجوای_قلم

این/آن

این دو کلمه به‌تنهایی (بدون اسم) ضمیرند که به‌صورت جمع نیز می‌آیند لیکن اگر مرجع ضمیر انسان باشد، آنها را با «ان» و «ها» جمع می‌بندد و اگر مرجع ضمیر غیر انسان باشد آنها را را با «ها» جمع می‌بندد.

مثال‌ها:
درست: مسئول پرونده از آنها بازجویی کرد.
درست: مسئول پرونده از آنان بازجویی کرد.
توضیح: در مثال بالا مرجع ضمیر متهمان هستند که انسان‌اند؛ لذا هر دو کاربرد درست است.
نادرست: محتوای پرونده‌ها ناقص بود زیرا آنان به‌خوبی تنظیم نشده بود.
ندرست: محتوای پرونده‌ها ناقص بود زیرا آنها به‌خوبی تنظیم نشده بود.

#نکته_ویرایشی
#نجوای_قلم
#ویرایش_زبانی

اِقْدام/اَقْدام

این دو کلمه را نباید با هم اشتباه گرفت. اِقْدام، به کسر اول و سکون دوم، مصدر و به‌معنای «قدم پیش‌گذاشتن برای انجام کاری» است: «عالِمی که به منطق شیرین و مایه بلاغت و قوتِ فصاحت هرجا که رود به خدمتش اِقدام نماید و اکرام کنند ...» (گلستان سعدی، ۱۲۰)؛ اما اَقْدام، به فتح اول و سکون دوم، جمع قَدَم و به معنای «گامها»ست:

گر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا
خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست
(حافظ)

#نکته_ویرایشی
#نجوای_قلم
#ویرایش_زبانی

غزل

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین، کز تو سلامت برخاست

که شنیدی که در این بزم، دمی خوش بنشست؟
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست


#حافظانه
#نجوای_قلم

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخواست.mp3

غزل

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست


#حافظانه
#نجوای_قلم

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

#شروع‌‌_دوره
#دوره_جدید

کلاس ویراستاری کتاب و مطبوعات (برخط)
شروع دوره: هفته اول تیر ماه

پنج‌شنبه هفتم تیرماه

برای ثبت‌نام به شناسه زیر پیام بدهید.
@najvayeghalam_admin

شماره تماس: ۶۶۴۲۰۳۳۶
@najvayeghalam
www.najvayeghalam.com