غزل

ای نسیم سحر، آرامگَه یار کجاست
منزل آن مه عاشق‌کش عیار کجاست

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش
آتش طور کجا، موعد دیدار کجاست


#حافظانه
#نجوای_قلم

این/آن

این دو کلمه به‌تنهایی (بدون اسم) ضمیرند که به‌صورت جمع نیز می‌آیند لیکن اگر مرجع ضمیر انسان باشد، آنها را با «ان» و «ها» جمع می‌بندد و اگر مرجع ضمیر غیر انسان باشد آنها را را با «ها» جمع می‌بندد.

مثال‌ها:
درست: مسئول پرونده از آنها بازجویی کرد.
درست: مسئول پرونده از آنان بازجویی کرد.
توضیح: در مثال بالا مرجع ضمیر متهمان هستند که انسان‌اند؛ لذا هر دو کاربرد درست است.
نادرست: محتوای پرونده‌ها ناقص بود زیرا آنان به‌خوبی تنظیم نشده بود.
ندرست: محتوای پرونده‌ها ناقص بود زیرا آنها به‌خوبی تنظیم نشده بود.

#نکته_ویرایشی
#نجوای_قلم
#ویرایش_زبانی

اِقْدام/اَقْدام

این دو کلمه را نباید با هم اشتباه گرفت. اِقْدام، به کسر اول و سکون دوم، مصدر و به‌معنای «قدم پیش‌گذاشتن برای انجام کاری» است: «عالِمی که به منطق شیرین و مایه بلاغت و قوتِ فصاحت هرجا که رود به خدمتش اِقدام نماید و اکرام کنند ...» (گلستان سعدی، ۱۲۰)؛ اما اَقْدام، به فتح اول و سکون دوم، جمع قَدَم و به معنای «گامها»ست:

گر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا
خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست
(حافظ)

#نکته_ویرایشی
#نجوای_قلم
#ویرایش_زبانی

غزل

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین، کز تو سلامت برخاست

که شنیدی که در این بزم، دمی خوش بنشست؟
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست


#حافظانه
#نجوای_قلم

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخواست.mp3

غزل

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست


#حافظانه
#نجوای_قلم

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

#شروع‌‌_دوره
#دوره_جدید

کلاس ویراستاری کتاب و مطبوعات (برخط)
شروع دوره: هفته اول تیر ماه

پنج‌شنبه هفتم تیرماه

برای ثبت‌نام به شناسه زیر پیام بدهید.
@najvayeghalam_admin

شماره تماس: ۶۶۴۲۰۳۳۶
@najvayeghalam
www.najvayeghalam.com

ادامهٔ غزل

خیال روی تو در هر طریق همره ماست
نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست

به رغم مدعیانی که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست


#حافظانه
#نجوای_قلم

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

سلام دوستان. با تایید مطالب و گفته های دوستان یعنی آقا شهریار نازنین و خانم شریف پور عزیز در مورد نجوای قلم و استاد شکری با این که تا کنون حداقل ۲ بار در این گروه و یکی دوبار هم در شب شعر حافظ، حضوری نه تعریف از استاد گرانمایه که در حقیقت بیان واقعیت کرده ام و با این که اهل اغراق و خدای ناکرده تملق هم نیستم ولی باز هم بر خود لازم می دانم دیدگاه و حس درونیم را نسبت به کانون نجوای قلم و شخص استاد شکری بخصوص در نشست های شورانگیز و دلبرانه حافظانه و به تعبیر استاد امامی خمخانه دکتر شکری فقط در این جمله خلاصه کنم که:

من پس از سپری شدن ۶۶ سال از عمرم گویی گنجی پیدا کرده ام و یک احساس دوگانه دارم، از یکسو شعف از پیدا کردن این گنج و از دیگر سو اسف که چرا دیر به این گنج رسیدم و صادقانه می گویم نوعی سبک بالی، رها شدگی ، مستی و شیدایی از نشست حافطانه با شرح های دل انگیز استاد و تسلط کم نظیر ایشان بر زوایا و رموز سخن حافظ و اطلاعات گسترده دکتر شکری در حواشی زبان پارسی و تاریخچه لغات و معانی و نوع بیانشان به من دست می دهد و من در سال های پایانی عمرم دوباره احساس جوانی می کنم.!


پیرانه سرم شور جوانی به سر افتاد.!

نکته پایانی اینکه من در کنار دوستان و عزیزان فرهیخته هنردوست و هنرشناس نشاطی مضاعف می یابم و حضور در این جمع نازنین اهل دل برایم بس افتخار است.

شاد و پیروز و پایدار و پویا باشید.

ارادتمند همه دوستان جان:
مسعود جعفرزاده جهرمی.