حالا درسته اسمشو دوست نداشتم
ولی قشنگ بود..

‌
*منتظر با همه‌ی آدمها نسبتی مساوی ندارد و نسبت به همه‌ی آنها محبت نمیکند. او اگرچه همه‌ی مردم عالم را دوست دارد؛ و اساسا وقتی برای فرج گریه میکند، درواقع برای فرج همه‌ی آدمها اشک می‌ریزد، اما با بعضی از افراد هم دشمنی دارد.

📚انتظار عامیانه عالمانه عارفانه

-

من کنم ناز به عالم که شدم خواهرِ تو ((:

.

.

یادتون کردیم
دعامون کنید.

کربلاء،کربلاء،کربلاء:))..

#انا_علی_العهد ✌🏻

آن روزها که یونس در دلِ ماهی بود ؛ دلش تنگ نمیشد ؟ دلش نمیگرفت ؟ روزهایش را چگونه به شب رساندی خدا ؟ تنهایی هاش را ، دلِ گرفته اش را ، اشک هایش را ، ... . ورژنِ خداییِ تو که عوض نمیشود ، نسخه ی ارتقا یافته که نیستی که مثلا نسبت به نسخه ی قبلی یک سری معایب داشته باشی و یک سری مزایا . مثلا بگوییم خدایِ ورژِن یونس تا توی دلِ نهنگ هم آنتن میداد ولی به زمانِ محمد که رسید باید میرفت روی قله ی کوه ، توی غار چند روز معتکف میشد تا خدایش آنتن بدهد . نه تو همانِ خدایِ یونسی ، همان خدایِ پاهایِ اسماعیل ، همان خدایِ نگرانِ ساره ، تو همان خدایِ موسی در رودی ، همان خدایی که زینب را صبر داد .

[دلِ منِ به دامِ نهنگ افتاده را آرام کن .]

-میم سادات هاشمی

می‌گفت:
«كاش از ازل تا ابد يك شب بود
و آن يك شب را با سجده به پايان مي بردم»
به هر حال اویس بود؛
هر سبحان‌الله او، حجاب بر می‌داشت
غرق نور می‌شد و شهود...
اما اینور؛ تنها مشابهت ما با اویس،
دوری است، هجران...
دیده‌اید می‌گویند:
+«به قلب است؛ به جسم نیست...
فاصله‌ها را حساب نیاورید!
مگر اویس را ندیده‌اید؟»
راست گفته‌اند!
به قلب است، به جسم نیست؛
ولی ما دقیقا همان‌هایی هستیم
که قلبمان،
به قدر جسممان دور افتاده...
برای ما
کاش تمام دنیا
از ازل تا ابد
یک مجلس بود
که در آن
حسین حسین می‌گفتیم
و جان می‌دادیم...
رو به نجف!

@m_a_tavallaie