خاکسپاری به رسم بودایی ها

بوداييان تبت بجاى خاك كردن ياسوزاندن مرده ها آنهارا به كركسها ميسپارند. دراين روش كه دفن در آسمان نام دارد ابتدا اجسادرا در محلى بنام برج سكوت گذاشته وسپس تكه تكه كرده و به كركسها ميدهند.





@miras_gozashtegan

‌
عکسی از محمدرضاشاه پهلوی که برای تحصیل ایران را ترک کرد. یک کشتی از بندر انزلی ولیعهد و همراهانش را از راه باکو به سوئیس برد تا در مدرسه له‌روزه درس بخواند.

۱۵ شهریور ۱۳۱۰






@miras_gozashtegan

وقتی یک سیاستمدار ساکت است اتفاق بدی می‌افتد،
سیاستمدارها شبیه مرغ ‌اند؛
وقتی تخم می‌گذارند زیاد سر و صدا می‌کنند، اما وقتی خراب می‌کنند، آرام آن را دفن می‌کنند...

عزیز نيسین





@miras_gozashtegan

▪️در زمان یکی از شاهان، شایعه شد که شاه مرده !

شاه به عواملش دستور پیگیری داد که کسی که شایعه را درست کرده پیدا کنند.
پس از جستجو، به عامل شایعه پراکنی که یک پیرزن بود رسیدند.، و نزد پادشاه بردند.
پادشاه به پیرزن گفت، چرا شایعه مرگ من را درست کردی، در حالی که من زنده ام.

پیرزن گفت من از اوضاع مملکت به این نتیجه رسیدم که شما دارفانی را وداع گفته اید.
چون هرکسی هرکاری که بخواهد انجام میدهد، قاضی رشوه میگیرد و داروغه از همه باج خواهی میکند و به همه زور میگوید، کاسبها هم کم فروشی و گران فروشی میکنند،
هیچ دادخواهی هم پیدا نميشود،
هیچکس بفکر مردم نیست و مردم به حال خود رها شده اند، لاجرم فکر کردم شما در قید حیات نیستی!






@miras_gozashtegan

‏گروهی از بومیان تواراجایی جزیره سولاوسی در اندونزی، طبق رسمی باستانی در ماه اوت هر سال، مردگان را از گور بیرون می‌آورند، تمیز می‌کنند و با پوشاندن لباس‌ و زیورآلات، با آنها تجدید دیدار می‌کنند.

طی این مراسم که «ماننه» (’ma’nene) نام دارد، برخی از مردم توراجا بر اساس عادات و روش زندگی درگذشتگان، لباس‌هایی جدید و عینک آفتابی برای مردگان می‌آورند و برخی دیگر حتی برایشان سیگار روشن می‌کنند.

روش‌های خاص تدفین مردگان به مردم توراجا این امکان را می‌دهد تا اجساد عزیزانشان را برای صدها سال بدون آسیب‌های اساسی و یا از هم پاشیدن بدن نگهداری کنند.

مردم توراجا بر این باورند که میان مردگان و زندگی ارتباطی نزدیک وجود دارد و این مراسم در واقع جشنی برای ادامه حیات حتی در سرزمین مردگان است.





@miras_gozashtegan

مذهبی با دیوار راز و نیاز میکند و مذهب دیگربه دیوار سنگ میزند
دراورشلیم دیواری هست باستانی که یهودیان اعتقاد دارند از بقایای کاخ حضرت سلیمان است و نام ان کتل است هر سال هزاران نفر از یهودی و مسیحی به زیارت ان میروند با ان راز و نیاز میکنند و در جرز ان عریضه میگذارند .

درمکه دیواری هست که مسلمانان ان را جمره مینامند و اعتقاد دارند خانه ی شیطان درون ان است و هر سال تعداد بیشماری از مسلمانان به ان سنگ میزنند
هر سال تعداد زیارت کنندگان کتل رو به فزون است و هرسال تعداد سنگ زنندگان به جمره .
هیچ خردمندی درجهان بادیوار رازو نیاز نمیکند وهیچ عاقلی به دیوار به خاطر نفرت سنگ نمیزند
تنهامذهب است که خرد را زائل کرده که ادمی را واداربه عشق و تنفر از یک دیوار میکند
به راهی که اکثر مردم میروند بیشتر شک کن مردم فقط تقلید کورکورانه میکنند ازمتمایز بودن نترس انگشت نما بودن بهتر از احمق بودن است

✍🏻 صادق هدایت





@miras_gozashtegan

وُيتك؛ يك خرس قهوه اى ايرانى بود كه در جنگ جهانی دوم به ارتش لهستان خدمت میکرد! او به سربازان توپ و مهمات میرساند و حتی احترام نظامی هم به او آموزش داده شده بود! لهستانى ها در سال ١٩٤٢ او را از يك پسر بچه همدانى در ايران در ازای دو قوطی کنسرو خريدند

فرماندهی ارتش به‌دنبال اطلاع از محبوبیت ویتک، تصویر خرسی که حامل یک گلوله توپ جنگی بود را به عنوان نماد گروهان ۲۲ توپخانه ارتش لهستان برگزید. پس از پایان جنگ جهانی دوم، تعدادی از سربازان این واحد و ویتک به اسکاتلند منتقل شده و در روستای هوتون مستقر شدند.

برای یادبود این خرس یک تندیس از او در اسکاتلند ساخته شده است.







@miras_gozashtegan

وقتی در مصر باستان کسی می مرد برای او "ماسک مرگ" می ساختند که دقیقا منطبق با جزئیات صورت فرد متوفی بود. این شباهت اجازه می داد روح در دنیای پس از مرگ صاحبش را بشناسد.






@miras_gozashtegan

بابک خرمدین :

"یک روز پادشاهی ، بهتر از چهل سال بردگیست!
اینکه که زنده میمانم یا میمیرم ارزشی ندارد ، هر جا و هر زمانی از من یاد شود، من آنجا پادشاهم..."







@miras_gozashtegan

دکتر مصدق علاوه  بر ملی کردن صنعت نفت ایران  صنعت شیلات ایران را هم ملی کرد و به ده‌ها سال سلطه و انحصار شرکت‌های شوروی بر دریای خزر پایان داد







@miras_gozashtegan

ایران سروی است که در برابر طوفان «حوادث روزگار» خم می‌شود، اما نمی‌شکند. ققنوسی است که همواره پس از تاخت و تازها و ویرانگری‌های گسترده از خاکستر خویش برخاسته و به حیات فرهنگی خود ادامه داده‌ است.

#ریچارد_فرای، ایران‌شناس بزرگ







@miras_gozashtegan

عبارت #هفت_خط به چه معناست؟!!

جامهای شراب در قدیم دارای هفت خط بودند و هرکس بنا بر ظرفیتش تا یک خط خاص میتوانست شراب بنوشد.

این خطها عبارت بودند از
۱-مزور
۲-فرودینه
۳-اشک
۴-ازرق
۵-بصره
۶-بغداد
۷-جور.

هرکس شراب خوار قهاری بود و میتوانست تا خط هفتم شراب بخورد به هفت خط معروف میشد.

بعضی مواقع شخصی برای خودنمایی تقاضای پر کردن جام تا خط هفتم میکرد ولی نمیتوانست همه شراب را بنوشد.
در اینجا دوستانش برای حفظ آبروی او تا خط جور ,شراب او را سر می کشیدند و اصطلاح جور کسی را کشیدن از اینجا ضرب المثل گردید!!






@miras_gozashtegan

دی کاپریو تو فیلم گرگ وال استریت یه دیالوگ خیلی مهم داره که میگه:

حواست به آدمهايى كه وقتى برنده ميشى، تشويقت نميكنن، باشه

خیلی علامت مهمیه برای فهمیدن ذات آدمها...






@miras_gozashtegan

"فلسفه زرتشت"

ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺮ ﺯﺩﻡ
ﺑﻪ ﺍﻭﺭﺷﻠﯿﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻧﺪﺑﻪ،
ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺗﺮﮐﯿﻪ، ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ...
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ و از خرافات...
ﻋﯿﺴﯽ ﺍﺯ ﺑﺨﺸﺶ و گرفتن پاداش در دنیای دگر..!
ﺑﯿﺴﺖ ﺷﻬﺮ بزرگ ﻭ ﻫﻔﺖ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﮔﺸﺘﻢ...
ﺣﺘﯽ "ﺩﺍﻻﯾﯽ ﻻﻣﺎ" که من را ﺗﺤﺖ ﻣﺪﯾﺘﯿﺸﻦ ﺑﺮﺩ !
ﺁﯾﺎ ﺑﯿﮓ ﺑﻨﮓ ﺑﻮﺩه ؟
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﯿﮓ ﺑﻨﮓ ﭼﻪ ﺑﻮﺩه ؟
ﺁﯾﺎ ﺭﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺍﻣﺪه ﺍﯾﻢ؟!!
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ...؟؟؟

اما در ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺭﺳﯿﺪﻡ...
ﺍﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ!
او ادعا معجزه ی نداشت!
او از جهانی بهتر نگفته بود!
او به کسی وعده بهشت نداده بود!
او از خرافات و غیب و اینکه خداوندی در آسمان است،  نگفته بود!
او فقط از انسان و انسانیت گفته بود..!
او بهشت را همین زمینن واقعی میدانسته، معتقد بوده بهشت را باید ساخت.

ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ واقعیت :
ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﯿﮏ ، ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻧﯿﮏ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻧﯿﮏ ﺍﺳﺖ....
ﺭﺍه ﻫﻤﺎﻧﺎ ﯾﮑﯿﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ، ﺭﺍه ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ....

👤 ﻣﻮﺭﮔﺎﻥ فریمن





@miras_gozashtegan

واقعا جای افسوس داره ولی باید بگم اینجا مزار لطفعلی خان زند، آخرین شمشیرزن شرقه!

قبر لطفعلی خان زند در یکی از اتاق‌های امامزاده زید واقع در بازار فرش فروش های تهران قرار دارد که الان تبدیل شده به انبار فرش... نوشته های رو سنگ قبر هم آسیب دیده...

روی سنگ قبر زیر تصویر حجاری شده لطفعلی خان این نوشته حک شده بود :

در این مکان جوانی فرشته‌سرشت، بزرگترین شمشیرزن زندیه و ابرانسانی از نژاد شایستهٔ ایرانی از تبار دلاوران آرمیده است که در ۲۳ سالگی نابینا شد و به قتل رسید.

جهان پیر است و بی‌بنیاد….






@miras_gozashtegan

رسالت يك انسان براى رسيدن به آزادى،
در صف ايستادن نيست،
بلكه برهم زدن صف است...

👤 #چه_گوارا






@miras_gozashtegan

تمبری که پست لهستان برای یادبود اقامت لهستانی‌ها در ایران ،در زمان جنگ جهانی دوم منتشر کرده است. روی آن نوشته شده «اصفهان: شهر کودکان لهستانی.»







@miras_gozashtegan

فیلمی تاریخی از انفجار مجسمه 1500 ساله بودا در شهر بامیان توسط طالبان..

اسفند ۱۳۷۹، طالبان در بهت و انزجار جهانیان، مجسمه‌های عظیم بودا در درۀ بامیان را با دینامیت منفجر کردند.

این تندیس‌ها 1500 سال  قدمت داشت و جزء میراث بشریت بود.

طالبان از لحظۀ پیدایش در ۱۳۷۳ تا امروز راه رسیدن به هدف را در قبضۀ تفنگ و خشاب جسته است...

تراژدی دردناک و هولناک خاورمیانه این است که امروز طالبان اعلام می‌کند در قلمروی خود با داعش مقابله می‌کند...

مسئله این است که طالبان بهتر نشده، خاورمیانه بدتر شده است !










@miras_gozashtegan

ريشه عبارت "چوب در آستين كسي كردن"

يعني او را بدبخت و عاجر كردن ، اسير كردن ، اذيت بسيار كردن. از اصطلاحات عصر ناصري است. در آن زمان براي تَمشيّت و خجلت دادن فردي كه بي‌ادبي يا عصيان كوچكي از او سر زده بود چوب در آستينش فرو مي‌كردند. به اين ترتيب كه چوبي بلند مانند دسته بيل را از يك آستين وارد كرده، از پس سر و روي گردن عبور داده و از آستين روبرو در‌مي‌آوردند. به ظاهر نبايد كار سختي باشد. اما اينطور نبود. اين عمل تنبيهي بسيار دردناك و عاجر كننده بود. از آنجا كه چوب سنگين و قطور بوده، فرد محكوم مجبور بود گردن خود را فرو آورد تا چوب به آستين ديگر وارد شود. در اين حال وزن چوب و دو دست فرد نه بر شانه‌هايش (مانند حالت چوپاني كه چوپانان چوب را روي گُرده‌ي خود نهادي و دو دست را رويش يَلِه مي‌دهند و به اين شكل استراحت مي‌نمايند) كه بر گردن و مهره دوم ستون فقراتش وارد خواهد شد. در كمتر از چند دقيقه درد تمام گردن و شانه‌هاي فرد را فرا گرفته و از آنجا به تمام بدن و بالا تنه منتشر شده و حسابي موجب تنبيه مي‌شد.

امروزه وقتي مي‌خواهند از يك مجازات به ظاهر ساده ولي دردناك و عاصي كننده نام ببرند مي‌گويند:« چوب تو آستينش كردند كه ديگه از اين كارار نكنه!» اين اصطلاح به خصوص در مورد تمشيت‌هاي دولتي براي افراد خاطي، معترض و انقلابي استفاده مي‌شود. زيرا در اين اصطلاح مفهوم ترساندن نيز مستتر است و فرد مجازات شونده آنچنان درد مي‌كشد كه ديگر جرأت اعتراض نخواهد داشت.

فرم ناسزا گونه‌ي همين اصطلاح كه بار خشونتي خاصي را نيز در خود دارد، اصطلاح « چوب تو ك... (ماتحت) كسي كردن» است كه در آن گوينده قصد دارد هم رنج بيشتر و هم ترس بيشتر را نشان دهد. شكل مؤدبانه شده‌ي اين اصطلاح، «چوب تو پاچه‌ي كسي كردن» است كه اگرچه بار خشونتي كمتري را نسبت به دو شكل قبلي در خود دارد اما همان مفهوم تمشيت سياسي و حكومتي را مي‌رساند. مثلاً گفته مي‌شود:« دانشجوها جرأت دارن نُطُق بكشن؟ چوب تو پاچَشون مي‌كنند! » يا « دلت خوشه؟! يارو اعتراض بكنه چوب تو آستينش مي‌كنن...»




@miras_gozashtegan