روز تاسوعا، منطقه شرهانی؛ پنج شهید گمنام.

یکی بی سر بود ، دیدن نامش بیشتر شبیه معجزه بود!!!

نوشته پارچه ای در جیبش که نامش را باز گو میکرد
نامش ...حسین پرزه اعزامی از اصفهان







@miras_gozashtegan

‌
تظاهرات انقلابیون در روز تاسوعا ۱۳۵۷







@miras_gozashtegan

‍ یک راز شیرین که با گشودن گور نظامی برملا شد!!

حدود سال 1923میلادی، اهالی گنجه در صدد بر آمدند که بقایای جسد حکیم نظامی را از محل اصلی خود به شهر گنجه انتقال داده، و در آنجا گنبد و رواقی بنا کنند .
«در این سال شروع به خاکبرداری کردند، مقابل در مقبره، قبر پیدا شد . آن را شکافته، استخوان‌های کوچک و نازکی بیرون آمد، ابتدا همین استخوان‌ها را جنازه‌ نظامی تصور کرده، میان صندوقی می‌گذارند،سپس از نازکی و سفیدی استخوان‌ها تردیدی حاصل شده مجددا به کندن سطح دوم شروع می‌کنند، به عمق یک ذرع کنده می‌شود بنا و پایه‌های گنبد ظاهر گشته، در پایین مقبره، سنگی به ارتفاع ده گره در کنار دیوار پدیدار آمد ...
بعد از کندن مقداری دیگر، به دخمه‌ای می‌رسند و سنگ و خاک‌ها را از دخمه بیرون می‌آورند، اسکلتی در میان صندوق چوبی پیدا شده که طول آن دو ذرع و دوازده گره روسی بوده، جمجمه سر و استخوان‌ها و اعضای جنازه سالم بوده، اضافه بر کفن معمولی، جنازه را با یک طاق شال ترمه پوشانده و صندوق را نیز با شال ترمه‌ دیگری پیچیده‌اند».
در آن روز این‌طور نتیجه می‌گیرند که جنازه اولیه با توجه به ظریف بودن استخوان‌بندی‌اش باید مربوط به دختری باشد که با احترامات زیاد در کنار حکیم نظامی دفن شده است.
نظامی همسر محبوبی داشته به نام آفاق که کنیزکی قبچاقی بوده و ظاهرا منظومه خسرو و شیرین به یاد او سروده شده است:
«سبک رو چون بت قبچاق من بود/ تو پنداری که خود آفاق من بود».
در همان دوران کمیته‌ تتبعات آثار عتیقه‌ آذربایجان (قفقاز) نمایندگانی به شهر گنجه می‌فرستند و سرانجام تصمیم بر این می‌شود که مقبره قبلی نظامی احیا شود و جسد به مزار سابقش بازگردد.
گنجه در این دوره، زیر سم ستوران روسی قرار داشته و طبیعی است که نیروهای دشمن در نابودی مظاهر ایران‌زمین از سرزمین اشغالی از هیچ‌گونه کوششی فروگذار نکنند. این وضعیت تا اوایل قرن اخیر هم جاری بوده است.





@miras_gozashtegan

اسکندر مقدونی در33سالگی در گذشت روزی که او اين جهان را ترک ميکرد میخواست يک روز ديگر هم زنده بماند فقط يک روز ديگر تا بتواند مادرش را ببيندآن 24ساعت فاصله ای بود که بايد طی می کرد تا به پايتختش برسد.
اسکندر از راه هند به يونان بر مي گشت و به مادرش قول داده بود وقتی که تمام دنيا را به تصرف خود درآورد باز خواهد گشت و تمام دنيا را يکپارچـه به او هديه خواهد کرد، بنابراين اسکندر از پزشکانش خواست تا 24 ساعت مهلت براي او فراهم کنند و مرگش را به تعويق اندازند.
پزشکان پاسخ دادند که کاري از دستشان بر نمي آيدوگفتندکه اوبيش ازچـنددقيقه قادر به ادامه زندگي نخواهدبود اسکندرگفت:"من حاضرم نيمي از تمام پادشاهي خود رايعنی نيمی ازدنيا رادر ازاي فقط 24 ساعت بدهم"
آنها گفتند:"اگر همه دنيا را هم که از آن شماست بدهيدمانمي توانيم کاري براي نجاتتان صورت بدهيم امري غير ممکن است"
آن لحظه بودکه اسکندر بيهوده بودن تمامي کوششهايش را عميقا" درک کرد با تمام داراييش که کل دنيا بود نتوانست حتی24 ساعت را بخرد
سي وسه سال از عمرش رابهدر داده بود براي تصاحب چـيزی که با آن حتي قادر به خريدن24 ساعت هم نبود..






@miras_gozashtegan

شاید نام چنگیز خان با وحشت همراه باشد اما او فروش زنان، دزدیدن  اموال دیگران، تعیین آزادی مذهبی، شکار غیرقانونی در فصل تولید مثل حيوانات را ممنوع و فقرا را از پرداخت مالیات معاف کرده بود!






@miras_gozashtegan

حاجی حاجی مکه !

‏ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻪﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﯾﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﺍﻧﺪ.

پیشینه ی ضرب المثل:

‏«ﺣﺞ‏» ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﻗﺼﺪ ﮐﺎﺭﯼﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﮑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻌﺒﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻗﺎﻃﺮ ﻭ ﺷﺘﺮ ﻭ ﮐﺠﺎﻭﻩ ﺍﺯ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﯼ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺑﯽﺁﺏ ﻭ ﻋﻠﻒ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ، ﺳﻔﺮﺷﺎﻥ ۴ ﺗﺎ ۶ ﻣﺎﻩ ﺑﻪﺩﺭﺍﺯﺍ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﺒﺮﺩ ﺭﺍﻫﺰﻧﺎﻥ ﻭ از قبیل ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺟﺎﻥﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪﺩﺭ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ ﺷﺎﯾﺪ
ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﯾﮏﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﯾﺎﺭﺕﮐﻌﺒﻪ ﻧﺎﯾﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺳﻔﺮﺣﺞ ﺑﻪﺩﻟﯿﻞ ﺳﺨﺘﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺷﻤﺮﺩﯾﻢ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻌﺒﻪ ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺳﻔﺮﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺣﺎﺟﯿﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪوﮐﻨﺎﺭ ﮐﺸﻮﺭﭘﻬﻨﺎﻭﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﭘﺲﺍﺯﭘﺎﯾﺎﻥﻣﺮﺍﺳﻢﺣﺞ ﻭ هنگامی که ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺟﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ : ‏«ﺣﺎﺟﯽﺣﺎﺟﯽ ﻣﮑﻪ‏» ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﯿﺎﻥﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ .
ﻣﮕﺮ ﺁﻥﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮﺣﺞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺑﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ‏(ﮐﻪ ﺍﻣﺮﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩ)






@miras_gozashtegan

شبی که ناصرالدین شاه در مسکو اقامت داشت مصادف شده بود با تاسوعای حسینی، ولی شاه مدعی دین به جای شرکت در مراسم تاسوعا به پیشنهاد شهردار مسکو آن شب به شرابخواری پرداختند!
فردای اون روز هم برای جبران گناهان شب گذشته سجاده پهن کردن و مشغول عبادت شدن. ولی بعد از نماز ظهر دوباره شراب نوشیدن و حیله شرعی شاه هم این بود که آب مسکو بدمزه‌ست و قابل نوشیدن نیست. خدا قوت ای شاه شهید

برگرفته از روزنامه خاطرات اعتماد السلطنه







@miras_gozashtegan

مراسم آش نذری در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه

عبدالله مستوفی، نویسنده برجسته دوره قاجار درباره نذری‌های محرم در تهران قدیم و آش نذری ناصرالدین‌شاه نوشته است:

روز تاسوعا و عاشورا، گذشته از مشغولیات روضه، ما مشغله دیگری هم داشتیم و آن کمک به تقسیم نذری بود. پدرم نمی‌دانم در نتیجه چه پیشامد و در چه دوره‌ای از ادوار زندگی خود نذری کرده بود که در هریک از این دو روز پنجاه من برنج پلو می‌کردند و به مردم می‌دادند.... نذر بعضی هم شله‌زرد بود... بعضی هم نان و ماست نذر داشتند.... در دوره سلطنت ناصرالدین‌شاه آش و مراسم آش‌پزان از اهمیت بیشتری نسبت به دوره‌های دیگر برخوردار بود. به طوری که در غالب کتب و آثار تاریخی به جا مانده از آن عهد می‌توان شرحی از آش و مراسم آش‌پزان این دوره را یافت. مراسن آش‌پزان از رسوم سنتی پادشاهان قاجار بود.






@miras_gozashtegan

"4 اشتباه رایج در روایت وقایع عاشورا"

استاد شهید مرتضی مطهری، در کتاب "حماسه حسینی-جلد 1" ، "چهار اشتباه بسیار رایج " در "راویت وقایع عاشورا " را چنین بیان میفرمایند:

اشتباه اول:
اوج عزاداری امام حسین(علیه السلام) ده روز اول ماه محرم الحرام است. بین سخنرانان و مداحان، مشهور است که هر شب را، به یکی از شهدای کربلا اختصاص دهند؛
مثلاً شب سوم ، برای حضرت رقیه و شب هفتم را ، برای حضرت علی اصغر(علیه السلام) سوگواری می کنند و تاسوعا را نیز به حضرت عباس(علیه السلام) اختصاص می دهند.
همین قرار داد بین مداحان و منبری ها باعث شده است که عده ای گمان کنند، حضرت رقیه ، در روز سوم محرم، به شهادت رسیده است و از همه بدتر اینکه گمان می کنند حضرت ابالفضل ، در روز تاسوعا به شهادت رسیده است.

اما حقیقت این است که "تمام شهدای کربلا در روز عاشورا " به شهادت رسیده اند و حضرات اباالفضل، علی اکبر و علی اصغر همه قبل از امام حسین و در روز عاشورا در پیکار با سپاه "عمر بن سعد" کشته شده اند.
حضرت رقیه(سلام الله علیها) نیز پس از شهادت پدرش ، در شام از دنیا رفته است.

اشتباه دوم:
باور عمومی این است که حضرت حسین بن علی و اهل بیت و اصحابش سه شبانه روز آب ننوشیدند و سپس تشنه کام به مقابله با دشمن رفته اند؛
اما حقیقت این است که عمر بن سعد، سه روز قبل از عاشورا ، شخصی بنام "عمرو بن حجاج" را با پانصد سوار فرستاد تا کنار شریعه (رودخانه)فرود آیند و میان یاران حسین و آب فاصله اندازند.
اما این به این معنی نیست که هیچ ذخیره آبی در خیمه ها نبوده است!

در "کتاب ارشاد " نوشته " شیخ مفید رحمه الله" آمده است:
« در شب عاشورا زینب ، دست بر گریبان برده و بیهوش بر زمین افتاد. حسین برخاسته آب بر روی خواهر پاشید و...»
این "نقل معتبر" نشان می دهد که تا شب عاشورا ، هنوز آب در خیمه ها بوده و اصل "تشنه کامی" به روز عاشورا، گرمی هوا و شدت مبارزه مربوط است.

شیخ عباس قمی رحمه الله در کتاب "منتهی الامال " می گوید:
«شب عاشورا ، امام حسین، حضرت علی اکبر علیه السلام را با سی سوار و بیست پیاده فرستاد که چند مشک آب آورند و اهل بیت و اصحاب خود را فرمود که از این آب بیاشامید، آخر توشه شماست و وضو بسازید و غسل کنید.»

اشتباه سوم:
یکی از معروف ترین تحریف ها "ماجرای حضرت لیلی مادر حضرت علی اکبر" است و چه روضه ها که در این زمینه خوانده نمی شود؛
در روضه ها ذکر می شود که حضرت علی اکبر قبل از رفتن به میدان، با مادرش چه نجواهایی می کرد، یا اینکه حضرت لیلی در خیمه ها رفته و در آنجا دعا کرده که خداوند حضرت علی اکبر را سالم برگرداند که متأسفانه این موضوع محور بعضی تعزیه ها نیز شده است.

اما حقیقت این است که ؛ اصلاً لیلایی در کربلا نبوده است؛ (البته لیلی مادر حضرت علی اکبر هست)؛ اما حتی یک مورخ هم به حضور آن حضرت در کربلا و روز عاشورا گواهی نمی دهد. (به نقل از حماسه حسینی ،جلد۱،مرتضی مطهری)

اشتباه چهارم:
مطلب بعدی مربوط به "حضرت علی اکبر این است که آن حضرت قبل از رفتن به معرکه جنگ ، از پدر رخصت خواست و آن حضرت اذن میدان نداده اند و مثلاً فرموده اند که تو هنوز جوانی و حیف است که از دست بروی و چه اشعار و تعزیه ها که پیرامون آن نساخته ایم؛
اما حقیقت این است که تمام مورخین نوشته اند، هر کس از امام حسین،اذن (اجازه) میدان می خواست، اگر می شد، حضرت برایشان عذری می آورد ولی در مورد جناب علی اکبر گفته اند: «فاستأذن اباه،فأذن له» یعنی تا اجازه خواست ، گفت برو.

منبع: حماسه حسینی، جلد۱، استاد شهید مرتضی مطهری.

 



@miras_gozashtegan

صحنه به دار کشیدن ۹ آزادیخواه تبریزی در شهر تبریز بدست لشگر قزاق روس به سال ۱۲۹۰ روز عاشورا

توضیح : هنگامی که روس ها در حال بدار کشیدن آزادیخواهان و دلاوران تبریز در روز عاشورای سال ۱۲۹۰ بودند صدای طبل و سنج از کوچه پسکوچه های تبریز شنیده میشد و مردم تبریز در حال عزاداری برای حسین ابن علی بودند.

فرمانده روس اینگونه گفت:
میترسیدم که آن جمعیت عظیم عزادار حسینی
به آزادیخواهان مبارز تبریزی بپیوندند
و در آن صورت چه بر سر ما میآمد !!

اما جمعیت عظیم! مردم شیعه! عزادار حسینی
فقط عزاداری و گریه کردند
و علم بر دوش کشیدند !
و تعزیه راه انداختند و به اعدام ۹ دلاور آزادیخواه خود توجهی نکردند!!
و در حالی که ۹ دلاور تبریزی بر سر دار بودند

نذری خود را گرفتند و به خانه هایشان رفتند !!






@miras_gozashtegan

شیوه ی تدریس در مکتب خانه های دوره ی قاجار!

توی سر ما می‌زدند که بخوانید. از صبح تا غروب می‌خواندیم و در مکتب‌خانه بودیم. چهار کلمه هم بیشتر درس نداشتیم. تا کوچه هم صدای درس ما و صدای چوب خوردن آه و ناله ما می‌رفت. اما همان چهار کلمه را هم یاد نمی‌گرفتیم. این بود متوسل به وسایل فرار و خواب و ناخوشی و مهمانی و حمام و چیزهای دیگر بودیم تا بلکه خودی از خواندن درس و خوردن کتک خلاص نموده باشیم.


منبع: روزنامه خاطرات عین‌السلطنه، قهرمان میرزا سالور، به اهتمام مسعود سالور و ایرج افشار، جلد پنجم، ص ۳۳۹۰







@miras_gozashtegan

عبرت تاریخ...

مورخین می نویسند که خبرنگاری از چرچیل پرسید چگونه بدون مقاومت مردم ، ایران را اشغال کردی؟؟

گفت تاریخ ایران را خوانده بودم، سفیر انگلستان در ایران را خواستم و از او پرسیدم
ایران چگونه مردمی دارد گفت صبر کنید آشپز احمد شاه قاجار در انگلستان اقامت دارد از او بپرسیم!!!

آشپز احمد شاه را احضار کردیم و پرسیدیم راه رفتن به ایران چگونه سهل میشود ؟
اوگفت ظهر عاشورا که نهار میدادید اگر 1000 نفر میرفتند سفارت انگلستان سفارت برای 4000 نفر غذا میپخت ایرانی ها یک پرس میخوردند 3 پرس میبردند.!!
ایران مردمی دارد که اگر برای نهار دعوتشان کنند نمیپرسند صاحبخانه کیست؟!!
اگر به آنان وعده شکمی بدهید طالب چیز دیگری نیستند .
وقتی میخواستیم ایران را اشغال کنیم به بی بی سی دستور دادیم هر روز در رادیواعلام کنید متفقین برای شما میخواهند کیسه های آرد بیاورند .
وقتی تانکهای ما وارد ایران شدند مردم همه در صف بودند برای گرفتن آرد ...!!!

این مردم اگر به مال مفت برسند
سیر هم باشند
باز احساس گرسنگی میکنند...






@miras_gozashtegan

احتمالا در فیلم‌ها شنیدید هنگامی که بمب از هواپیما به زمین می‌افتد صدایی شبیه به سوت می‌دهد؟

این صدا، صدای سوت‌هایی هست که در اطراف بمب نصب می‌شوند و با عبور هوا از آن این صدای ترسناک تولید می‌شود، آلمان‌ها در جنگ جهانی دوم این روش را اختراع کردند تا مردم بیشتر بترسند





@miras_gozashtegan

کتک زدن مردم توسط مامورین حکومتی

سولتیکف در کتاب مسافرت به ایران که در عهد محمدشاه قاجار و حاجی میرزا آقاسی به رشته تحریر درآمده است، طرز رفتار مامورین حکومتی را با مردم چنین شرح می دهد:

«لباس پوشیده با چهار فراش[نوکر] برای گردش در بازار رفتم، مجبور شدم که از فعالیت نوکرها جلوگیری کنم. زیرا با ضربه چماق و لگد اشخاصی را که در سر راه ما بودند از پای درمی افکندند....[چون] چند روز قبل از رسیدن ما، گدای بی سروپای بدبختی، دست به جانب یکی از اعیان دراز کرده بود، توسط فراش ها خوب کتک خورده بود.[به خاطر همین] حتی پیرمردان را از سر راه من دور می کردند، یا ریش آنها را می کشیدند یا مشت به صورت آنها می کوفتند، زیرا به هر صورت باید عبور یک مرد متشخص تاثیر خود را بخشیده و به ضرب چوب معلوم گردد.... من واقعا از این سر و صدا و از این توفان ضربات که موجد[پدید آورنده] بی گناهش من بودم گیج شده بودم.»

منبع: مسافرت به ایران، الکسیس سولتیکف، ترجمه محسن صبا، ص۵۹







@miras_gozashtegan

جسد «تپه اشرف» اصفهان متعلق به دوره اشکانی است

رئیس هیات کاوش باستان‌شناسی تپه اشرف اصفهان: مستندات موجود درباره جسد بانوی یافت شده در "تپه اشرف" کامل است و تردیدی درباره اشکانی بودن آن نداریم.

در دوره اشکانی، نوع تدفین و قرار دادن اجساد ویژگی‌های خاصِ خود را داشته و صورت جسد به سمت خورشید و شمال و پاها به سمت جنوب گذاشته می‌شده است.






@miras_gozashtegan

انسانهای صادق به صداقت حرف هیچکس شک نمی کنند و حرفِ همه را باور دارند !

انسانهای دروغگو تقریبا حرف هیچکس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.

انسانهای امیدوار همواره در حال امیدوار کردن دیگرانند، انسانهای نا امید همیشه آیه یاس می خوانند.

انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.

انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند،
انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.
انسانهای بزرگوار بیشترین کلامشان، تشکر از دیگران است

ذات خودت هرجور باشه با همون چشم بقیه رو میبینی. پس به جای انتقاد اول ذاتت رو درست کن







@miras_gozashtegan