درسته دوست داشتن قشنگه، دلتنگی قشنگه، همه ی اینا قشنگه، ولی قشنگیش به اینه که دو طرفه باشه، همدیگه رو دوست داشته باشین؛ باهم خوب باشین، به همدیگه احترام بزارین، همدیگه رو بخندونین؛ نه اینکه بدویی دنبالش، یا به زور بخوای بهش بفهمونی که بهت توجه کنه...

[بالاخره یه روز تهش که میمیریم،پس الکی به خودمون سخت نمیگیریم]

و می‌خواستم پناهگاه همیشه استوار تو باشم تا هرگز احساس بی‌پناهی نکنی. چرا که به تجربه دریافته بودم بی‌پناهی، چه اندوه عمیق و جانکاهی با خود به همراه دارد...

‏بتونی بخندونیش پنجاه درصد مسیر رو رفتی.

یه چیزایی هست که شاید هیچوقت نفهمین،
مثلا اینکه چقدر ینفر عکساتونو نگاه کرده
چقدردلش لرزیده
چقدر اشک هاشو پاک کرده...

مهربونه، قابل اعتماده، هروقت ناراحتید كنارتونه، دركتون ميكنه، وقتی هست از هيچی نميترسید.. ‏من نگفتم کِی، ‏ولی يكی اومد توی ذهنتون، همونو سفت بچسب..

اگه خسته ای، ناراحتی، به حرفم گوش کن، این روزا هم میگذره، روزای خوبت میان، روزایی میاد که کلی لبخند میزنی و کلی حالت خوبه، منتظر باش و امیدوار، چون این روزا و این حالت موندگار نیس، روزای خوب تو راهن، به خدا اعتماد داشته باش..

اون لحظه هایی که چت‌های قبلی رو با بغض و اشک توی چشات میخونی نمی‌گذرن...(:✨🖤

یه افسانه‌ی خیلی قشنگی هست که میگه:
اگه لایقش باشی بهت تعلق می‌گیره و اگه لیاقت بیشتر از اونو داشته باشی ازت گرفته میشه.. پس بیخود برای چیزای که از دست دادید ناراحت نباشید، حتماً قراره بهترش گیرتون بیاد..

من از همین دور به یادتم
از همین دور مواظبتم
از همین دور بهت عشق میدم
از همین دور میبوسمت
بدون اینکه بفهمی.

کی شده خودمون رو مقصر دونسته باشیم بجای اینکه طرف مقابل رو محکوم کنیم؟ گله ای از آدمیزاد نیست. عادتشه همیشه حق رو به خودش بده. اولش همه میگن تو خیلی مهربون و با مرامی. ولی تهش هیشکی نمیمونه جز خودت و خوانواده ت و خدای خودت. مهر و محبت و مرام و معرفت مگه جزئی از ذاتمون نیست؟ پس چطور میشه که یه روز بهمون میگن مهربون و بامرام، یه روز محکوممون میکنن به بی مرامی و نامهربونی؟ ما واسه همه آدمهایی که میان تو زندگیم احترام قائلیم. حتی وقتی از زندگیمون میرن هم همچنان محترمن واسمون. میدونین چیه؟ دوس نداریم امروز یه برچسب بزنن رومون، فرداش یه برچسب دیگه. خوب یا بد، ما همونیم.

آخر من کجا خبر داشتم، یک تو قرار است از آسمان و زمین سر و کله اش وسط زندگی‌ام پیدا بشود و بشود جان من؟
تو آمدی و نگاهت، صدایت، دستانت، شده‌اند تمام من. تو آمدی و من میان بودن تو گم شده‌ام و ای‌کاش که دیگر پیدا نشوم. تو آمدی و شده‌ای جان من و کیست که نداند آدم فقط یک جان دارد؟

اونجا که علیرضا آذر میگه :
به خودم آمدم انگار تویی در من بود
این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود
دقیقا همونجام ...

من همونیم که وقتی بغلش کنی محکم تر بغلت میکنه..

وقتی از شهر صدای خنده هیچکس نمیاد؛دیگه اهمیتی نداره تو خونت کجاست ، ماشینت چیه، چه قدر پول داری.
اگر انسان باشی تو هم غمگین خواهی بود...
اگر انسان باشی.

‏بعضی وقتا قهر کردن یعنی بیشتر بهم توجه کن بیشتر به سمتم بیا و بیشتر بهم محبت کن فهمیدنش خیلی سخت نیست به همین سادگی.

من و قلبم يه احمقِ به تمام عياريم!
اون از بين اين همه آدم تورو انتخاب كرد و من ميدونستم كه بهت نميرسم
اما باز هی الكی تلاش كردم
هی الکی تقلا میکردم که شاید یه روز بهت رسیدم ، اما..!

اون ترکت کرده تا تو بتونی با اون کسی که لیاقتتو داره اشنا شی.