✅ تاریخ آینده و پویایی حافظهٔ فرهنگی
✍ عیسی عبدی، ۷ اسفند ۱۴۰۲
درسدهٔ پیشین، میان جوامع، پیوندهای بینامتنی و تعاملات گسترده وجود داشت ولی نه به آن صورتی که موجب درهم‌تنیدگی و فشردگی فضا و زمان شود. سرعت ارتباطات هنوز به حد و شدت امروزین نرسیده بود. با ورود به دورهٔ دیجیتال؛ به علت سرعت الگوریتم‌ها و برهم‌خوردن مرزهای سنّتی زمان و مکان، تلقی انسان، خواه‌ناخواه از جایگاه و موقعیتش تغییر یافته است. او خود را اکنون در فضایی گسترده اما درهم‌تنیده می‌بیند.
از این رو، استعاره "انسان فرامرزی" برآمده از انسان‌شناسی دیجیتال در کنار تصویر انسان سنتی و مدرن هرچند بیگانه و گمراه‌کننده است اما یک انگاره‌ای معنادار برای متنیت سیال و درهم‌تنیدهٔ امروز است. عادتوارهٔ پیشین برای دوره‌بندی، مرزبندی ما و دیگری و همچنین تولید و بازنویسی روایت‌های کلان یا خرد و جزیره‌ای در آستانهٔ یک تحول دیگر قرار گرفته است.
چرخش آینده‌نگرانه برای رویارویی و هماهنگ‌شدن هوشمندانه با حرکت و روند شتابان تاریخ اکنون، تهدیدی برای "عادتواره" انسان است. با چنین درهم‌تنیدگی و شتاب در تحولات، حتی بعید نیست که برخی قدرتهای گذشته به دلیل منافع نوظهور و شکل‌گیری ائتلاف‌ها در برخی حوزه‌های تثبیت‌یافته، تغییر جهت دهند یا با پاشنه هویت و ملیت، مدام پوست‌اندازی کنند.
امروز دروازه‌های جهان دیجیتال به روی همه کشورها گشوده شده است و جوامع برای مشارکت در زیست‌بوم‌های نوین با محوریت نانو و زیست فناوری ناگزیر در متن جهانی راه یافته‌اند اما به هر روی آنگونه اندیشمندانی چون ژیژک به آن اشاره کرده‌اند، تضادها و کشمکش‌های نوین بازتولیدشدنی است.
انسان جزیی از کلان‌متن می‌شود که در شکل فرضی متعلق به هیچ جغرافیایی نیست و با اینکه در آن پویایی و عاملیت دارد، لاجرم در آن فرو می‌غلتد. چنانچه اکنون می‌بینیم که زبان دیجیتال به مثابۀ نمود این کلان‌متن رایج‌ترین و به مثابۀ شیوهٔ ارتباط با جهان، همه را در همه‌جا تسخیر کرده است و راه گریزی برای بازگشت به دنیای پیشادیجیتال وجود ندارد. شبکه‌های ارتباطی جهان‌محور، گونه‌ای از این کلان متن‌هاست که ما را دربرگرفته‌اند.
مرزهای ارتباطی بینافرهنگی حصار نیستند، بلکه لایه‌های متداخلی هستند، شبیه زبان‌هایی دیدمانی که به همه‌جا جریان می‌یابند. اگر از دید انسان آینده، انسان‌های فرامرزی امروز برغم پیچیدگی‌های فرهنگی، به ذهنیت‌های هم راه برده‌اند یا حتی همذات‌پندارانه به شیوهٔ هم، سخن گفته‌اند، جای تعجب نیست.
به نظر می‌رسد که انسان فرامرزی در عصر کنونی، به معنای امتناع از امر قدسی یا به منزلهٔ اضمحلال حافظه‌های فرهنگی یا اجتماعی و ملّی نیست؛ بلکه برآمدن رشته‌های درهم‌تنیده، در قالب حافظه‌های فرهنگی گسترده و بینافرهنگی است که برای نمونه رگه‌هایی از آن در جنگ‌های جهانی، یازده سپتامبر و پاندمی دوران کرونا و .... به شکل سنّتی در خاطره‌های جمعی برجای مانده است. این حافظه یک حوزه برای فهم مشترک تاریخی فراهم آورد.
به نظر می‌رسد این"حافظهٔ فرهنگی در حال دگرگونی" در عصر دیجیتال از طریق تعامل‌های روزانهٔ درهم‌تنیده فراگستر و همچنین کلان‌رویدادها، به دریافت‌ها و تجربیات متفاوت و مشترک و پویا و مستمر دامن می‌زند. به ظاهر، این حافظه یکی از جهت‌دهنده‌های تاریخ آینده برای تداخل و برهم‌کنش فرهنگ‌هاست که در عصر دیجیتال شتاب گرفته است.
✍ عیسی عبدی، ۷ اسفند ۱۴۰۲
درسدهٔ پیشین، میان جوامع، پیوندهای بینامتنی و تعاملات گسترده وجود داشت ولی نه به آن صورتی که موجب درهم‌تنیدگی و فشردگی فضا و زمان شود. سرعت ارتباطات هنوز به حد و شدت امروزین نرسیده بود. با ورود به دورهٔ دیجیتال؛ به علت سرعت الگوریتم‌ها و برهم‌خوردن مرزهای سنّتی زمان و مکان، تلقی انسان، خواه‌ناخواه از جایگاه و موقعیتش تغییر یافته است. او خود را اکنون در فضایی گسترده اما درهم‌تنیده می‌بیند.
از این رو، استعاره "انسان فرامرزی" برآمده از انسان‌شناسی دیجیتال در کنار تصویر انسان سنتی و مدرن هرچند بیگانه و گمراه‌کننده است اما یک انگاره‌ای معنادار برای متنیت سیال و درهم‌تنیدهٔ امروز است. عادتوارهٔ پیشین برای دوره‌بندی، مرزبندی ما و دیگری و همچنین تولید و بازنویسی روایت‌های کلان یا خرد و جزیره‌ای در آستانهٔ یک تحول دیگر قرار گرفته است.
چرخش آینده‌نگرانه برای رویارویی و هماهنگ‌شدن هوشمندانه با حرکت و روند شتابان تاریخ اکنون، تهدیدی برای "عادتواره" انسان است. با چنین درهم‌تنیدگی و شتاب در تحولات، حتی بعید نیست که برخی قدرتهای گذشته به دلیل منافع نوظهور و شکل‌گیری ائتلاف‌ها در برخی حوزه‌های تثبیت‌یافته، تغییر جهت دهند یا با پاشنه هویت و ملیت، مدام پوست‌اندازی کنند.
امروز دروازه‌های جهان دیجیتال به روی همه کشورها گشوده شده است و جوامع برای مشارکت در زیست‌بوم‌های نوین با محوریت نانو و زیست فناوری ناگزیر در متن جهانی راه یافته‌اند اما به هر روی آنگونه اندیشمندانی چون ژیژک به آن اشاره کرده‌اند، تضادها و کشمکش‌های نوین بازتولیدشدنی است.
انسان جزیی از کلان‌متن می‌شود که در شکل فرضی متعلق به هیچ جغرافیایی نیست و با اینکه در آن پویایی و عاملیت دارد، لاجرم در آن فرو می‌غلتد. چنانچه اکنون می‌بینیم که زبان دیجیتال به مثابۀ نمود این کلان‌متن رایج‌ترین و به مثابۀ شیوهٔ ارتباط با جهان، همه را در همه‌جا تسخیر کرده است و راه گریزی برای بازگشت به دنیای پیشادیجیتال وجود ندارد. شبکه‌های ارتباطی جهان‌محور، گونه‌ای از این کلان متن‌هاست که ما را دربرگرفته‌اند.
مرزهای ارتباطی بینافرهنگی حصار نیستند، بلکه لایه‌های متداخلی هستند، شبیه زبان‌هایی دیدمانی که به همه‌جا جریان می‌یابند. اگر از دید انسان آینده، انسان‌های فرامرزی امروز برغم پیچیدگی‌های فرهنگی، به ذهنیت‌های هم راه برده‌اند یا حتی همذات‌پندارانه به شیوهٔ هم، سخن گفته‌اند، جای تعجب نیست.
به نظر می‌رسد که انسان فرامرزی در عصر کنونی، به معنای امتناع از امر قدسی یا به منزلهٔ اضمحلال حافظه‌های فرهنگی یا اجتماعی و ملّی نیست؛ بلکه برآمدن رشته‌های درهم‌تنیده، در قالب حافظه‌های فرهنگی گسترده و بینافرهنگی است که برای نمونه رگه‌هایی از آن در جنگ‌های جهانی، یازده سپتامبر و پاندمی دوران کرونا و .... به شکل سنّتی در خاطره‌های جمعی برجای مانده است. این حافظه یک حوزه برای فهم مشترک تاریخی فراهم آورد.
به نظر می‌رسد این"حافظهٔ فرهنگی در حال دگرگونی" در عصر دیجیتال از طریق تعامل‌های روزانهٔ درهم‌تنیده فراگستر و همچنین کلان‌رویدادها، به دریافت‌ها و تجربیات متفاوت و مشترک و پویا و مستمر دامن می‌زند. به ظاهر، این حافظه یکی از جهت‌دهنده‌های تاریخ آینده برای تداخل و برهم‌کنش فرهنگ‌هاست که در عصر دیجیتال شتاب گرفته است.
Forwarded from اَشا - دوستداران شاهنامه البرز (Zagros Zand)
آیین رونمایی و نقد کتاب
ایرانشناسی: هویت، فرهنگ و خلقیات ایرانی
زاگرس زند
سخنران‌ها:
سید محمد بهشتی
دکتر نعمت‌الله فاضلی
دکتر شهرام یوسفی‌فر
دکتر آرزو رسولی
دبیر نشست: شهرزاد مفرد
پنجشنبه، ۱۰ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۱۷
تهران، فرشته، خ فیاضی، پس از چناران، پ ۵، مجموعه فرهنگی فرهنگان فرشته
حضور مجازی در نشست در:
@samarqandinstitution
@ShahnameAlborz
ایرانشناسی: هویت، فرهنگ و خلقیات ایرانی
زاگرس زند
سخنران‌ها:
سید محمد بهشتی
دکتر نعمت‌الله فاضلی
دکتر شهرام یوسفی‌فر
دکتر آرزو رسولی
دبیر نشست: شهرزاد مفرد
پنجشنبه، ۱۰ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۱۷
تهران، فرشته، خ فیاضی، پس از چناران، پ ۵، مجموعه فرهنگی فرهنگان فرشته
حضور مجازی در نشست در:
@samarqandinstitution
@ShahnameAlborz
Forwarded from هیچستان
ایجاد مجلس ایرادی ندارد، به‌شرط آن‌که در امور دولت و سیاست دخالت نکند.
محمدعلی‌شاه قاجار
https://www.tg-me.com/hichestandr
محمدعلی‌شاه قاجار
https://www.tg-me.com/hichestandr
Telegram
هیچستان
غیر حق در هر دو عالم هیچ نیست
✅ دِغدغهٔ مورخان برای فهم گفتمان‌های معاصر
✍ عیسی عبدی، ۸ اسفند ۱۴۰۲
امروز فشردگی فزاینده زمان و مکان بر کسی پوشیده نیست. روشن است که سرعت زمان آنقدر بالاست که غفلت از روند کلی تحولات جهان به منزلهٔ حصرکردن خود در یک روایت بومی و طفره از روایت‌های نوین و امتناع از گفتگو است.
قطار زمان در گسترهٔ کلان، فارغ از قلمروهای متفاوت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی شتابان پیش می‌رود. فرقی نمی‌کند که یک جامعه در کجا ایستاده یا چه رویکردی به عصر دیجیتال داشته باشد. به هر حال یک روند کلی، تعاملی و تقابلی جریان دارد.
هماهنگ‌شدن آگاهانه با دگرگونی‌های بی‌وقفه، دغدغه‌ای بزرگ است. ما در یک بستر جهانی قرار گرفته‌ایم که ناگزیر و ناخواسته سیطره دارد. به همین دلیل جهان در شتاب و سرعت است، لایه‌های زمانی که پیشتر عقب افتاده بودند اکنون از کندی و تأخر تا حدی بیرون آمده‌اند. "اکنون" در همهٔ لایه‌های زمانی، کمابیش از این زیست منفک نیست؛ بلکه یک فرآیند عام جریان دارد که همگام یا ناهمگام با این تحولات، ما را هم به جلو می‌راند.
در چنین وضعی، منحصر‌شدن به تاریخ بومی باعث تنگ‌شدن شناخت می‌شود. لذا واکاوی در لایه‌های فراتر از آن اهمیت می‌یابد تا بهتر درک گردد. در واقع در پیوند یا مقایسه با سایر مناطق یا کشورها و درون کلیت‌های دیگر می‌توان بوم خود را به فهم درآورد. بسیاری مفاهیم چون امنیت، قانون، دولت هوشمند، شبکه، شهروند و ...در حوزه سیال گفتمان‌ها قرار دارند که موجب تعامل می‌شوند. این تعامل‌ها حداقل از صدسال پیش در تاریخ ایران نیز مشهود بوده است.
همانطور که علل تاریخی خطی و در زمانی نیستند و در عین‌حال توأمان افقی و همزمانی هستند. تاریخ معاصر هر کشور نیز در پیوند و در تاروپود جهان کنونی که به دنیای دیجیتال و شبکه‌ای پیوسته، بهتر می‌توان به فهم درآورد؛ یعنی علاوه بر نگاه "در زمانی" رویکرد "همزمانی" بیش از پیش دایرهٔ فهم تاریخی را گسترش می‌دهد. لذا تأملات و بیان تاریخی متکثر شده‌اند و به همین دلیل "دروازه‌بانی معرفت تاریخی" هم دشوار و مهم شده است.
از طرف دیگر، وقتی محقق تاریخی برای تبادل همزمان دانش و تجربه به محیط‌های هوشمند و روایت‌های دیجیتال چند رسانه‌ای فراملّیتی کشیده می‌شود و ناگزیر است که به فهم فراتر از حوزه بومی‌اش روی آورد ادراک و فهم تاریخی‌اش نیز، وسعت پیدا می‌کند. به تعبیر درویزن، زمان حال، محصول گذشته بوده که به حوزهٔ اشتراک ما و دیگران برای "فهمیدن" تبدیل شده است. درویزن همچنین معتقد بود که انسان‌بودگی همیشه وابسته به تجربهٔ عمیق‌تری از تاریخ‌مندی است. لذا فهم از طریق مشارکت و تنیدگی در فرآیند زمانی حاصل می‌شود، امروز در سدهٔ ۲۱ این فرآیند به بستر هوشمند رسیده است با این تفاوت که زمان و مکان فشرده شده‌اند. گفتگوهای مولد بینافرهنگی بیشتر شده است. میدان‌ها و فضاهای گفتگویی با تکیه بر ابزار چندرسانه‌ای دیجیتالی موجب شده است که روایت‌های تاریخی از قید نوشتار آزاد شوند و علائم و نشانگان مختلف مانند ایموجی و هشتک‌ها و ...به متن اضافه شوند، اگر در گذشته شکل غالب تاریخ‌نویسی نوشتار بود امروز به اشکال و صور مختلف دیدمانی، شنیداری، تصاویر متحرک، پادکست، ویدئوکلیپ و ... درآمده است.
تاریخ محلی، تاریخ ملّی و منطقه‌ای و جهانی در همان‌حال که دارای ویژگی‌های متفاوت، خاص و تفریدی‌اند و از نظر لایه‌های زمانی هماهنگ و همزمان نیستند در پرتو کنشگران دیجیتالی، اقتصاد دیجیتال و جهان مجازی ناگزیر به درون هم راه برده و به سوی مسائل و رویکردهای عام یا مشابه سوق داده شده‌اند. در اقتصاد، ارزش دلار، یک انگاره از درهم‌تنیدگی جهان است. تهدیدهای زیست‌محیطی و سایبری، خطر انقراض گونه‌های جانوری و خشکسالی صرفاً چندنمونه انگشت‌شمار از این حوزه‌های مشترک هستند که نشان می‌دهد با اینکه تاریخ‌ها و ملت‌ها در نوع خود خاص‌اند، اما به علت درهم‌تنیدگی در بسیاری مسائل و دغدغه‌ها به سوی گفتگو و تبادل تجربه تاریخی کشیده می‌شوند.
برخی اندیشمندان آینده‌نگر از جمله لین هانت و ژیژک معتقدند که فهم تعامل‌ها و تقابل‌های ممکن، لازمۀ ادامهٔ بقا در مناسبات جهانی است. لازمۀ رشد و توسعه در این فضا، مهیاشدن برای تعامل هوشمندانه و مسئولانه با چالش‌ها، تهدیدها و فرصت‌های جدید است. در چنین وضعیتی درهم‌تنیده نمی‌توان گفتمان‌های تاریخ معاصر نوین را جدا از هم، خوانش نمود و مسائل مشترک را به شکل جزیره‌ای تبیین کرد. از این نمونه مسائل مشترک می‌توان به پاندمی‌ها، آلودگی هوا ، منابع آبی، تغییرات اقلیمی، فناوری‌های نوین، الگوهای نوین تجارت، کار و کاریابی، دیاسپورا، مهاجرت‌ها و ...اشاره کرد. لذا نوشتن تاریخ‌های مستقل و بومی در عین تعامل و برهم‌کنشی، یک رویکرد جدید فرهنگی است. امروز حداقل ما شاهد گفتمان‌های درهم‌تنیده ایران و منطقه و جهان هستیم که در رسانه‌ها جریان دارند و جزئی از تاریخ معاصرند.
✍ عیسی عبدی، ۸ اسفند ۱۴۰۲
امروز فشردگی فزاینده زمان و مکان بر کسی پوشیده نیست. روشن است که سرعت زمان آنقدر بالاست که غفلت از روند کلی تحولات جهان به منزلهٔ حصرکردن خود در یک روایت بومی و طفره از روایت‌های نوین و امتناع از گفتگو است.
قطار زمان در گسترهٔ کلان، فارغ از قلمروهای متفاوت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی شتابان پیش می‌رود. فرقی نمی‌کند که یک جامعه در کجا ایستاده یا چه رویکردی به عصر دیجیتال داشته باشد. به هر حال یک روند کلی، تعاملی و تقابلی جریان دارد.
هماهنگ‌شدن آگاهانه با دگرگونی‌های بی‌وقفه، دغدغه‌ای بزرگ است. ما در یک بستر جهانی قرار گرفته‌ایم که ناگزیر و ناخواسته سیطره دارد. به همین دلیل جهان در شتاب و سرعت است، لایه‌های زمانی که پیشتر عقب افتاده بودند اکنون از کندی و تأخر تا حدی بیرون آمده‌اند. "اکنون" در همهٔ لایه‌های زمانی، کمابیش از این زیست منفک نیست؛ بلکه یک فرآیند عام جریان دارد که همگام یا ناهمگام با این تحولات، ما را هم به جلو می‌راند.
در چنین وضعی، منحصر‌شدن به تاریخ بومی باعث تنگ‌شدن شناخت می‌شود. لذا واکاوی در لایه‌های فراتر از آن اهمیت می‌یابد تا بهتر درک گردد. در واقع در پیوند یا مقایسه با سایر مناطق یا کشورها و درون کلیت‌های دیگر می‌توان بوم خود را به فهم درآورد. بسیاری مفاهیم چون امنیت، قانون، دولت هوشمند، شبکه، شهروند و ...در حوزه سیال گفتمان‌ها قرار دارند که موجب تعامل می‌شوند. این تعامل‌ها حداقل از صدسال پیش در تاریخ ایران نیز مشهود بوده است.
همانطور که علل تاریخی خطی و در زمانی نیستند و در عین‌حال توأمان افقی و همزمانی هستند. تاریخ معاصر هر کشور نیز در پیوند و در تاروپود جهان کنونی که به دنیای دیجیتال و شبکه‌ای پیوسته، بهتر می‌توان به فهم درآورد؛ یعنی علاوه بر نگاه "در زمانی" رویکرد "همزمانی" بیش از پیش دایرهٔ فهم تاریخی را گسترش می‌دهد. لذا تأملات و بیان تاریخی متکثر شده‌اند و به همین دلیل "دروازه‌بانی معرفت تاریخی" هم دشوار و مهم شده است.
از طرف دیگر، وقتی محقق تاریخی برای تبادل همزمان دانش و تجربه به محیط‌های هوشمند و روایت‌های دیجیتال چند رسانه‌ای فراملّیتی کشیده می‌شود و ناگزیر است که به فهم فراتر از حوزه بومی‌اش روی آورد ادراک و فهم تاریخی‌اش نیز، وسعت پیدا می‌کند. به تعبیر درویزن، زمان حال، محصول گذشته بوده که به حوزهٔ اشتراک ما و دیگران برای "فهمیدن" تبدیل شده است. درویزن همچنین معتقد بود که انسان‌بودگی همیشه وابسته به تجربهٔ عمیق‌تری از تاریخ‌مندی است. لذا فهم از طریق مشارکت و تنیدگی در فرآیند زمانی حاصل می‌شود، امروز در سدهٔ ۲۱ این فرآیند به بستر هوشمند رسیده است با این تفاوت که زمان و مکان فشرده شده‌اند. گفتگوهای مولد بینافرهنگی بیشتر شده است. میدان‌ها و فضاهای گفتگویی با تکیه بر ابزار چندرسانه‌ای دیجیتالی موجب شده است که روایت‌های تاریخی از قید نوشتار آزاد شوند و علائم و نشانگان مختلف مانند ایموجی و هشتک‌ها و ...به متن اضافه شوند، اگر در گذشته شکل غالب تاریخ‌نویسی نوشتار بود امروز به اشکال و صور مختلف دیدمانی، شنیداری، تصاویر متحرک، پادکست، ویدئوکلیپ و ... درآمده است.
تاریخ محلی، تاریخ ملّی و منطقه‌ای و جهانی در همان‌حال که دارای ویژگی‌های متفاوت، خاص و تفریدی‌اند و از نظر لایه‌های زمانی هماهنگ و همزمان نیستند در پرتو کنشگران دیجیتالی، اقتصاد دیجیتال و جهان مجازی ناگزیر به درون هم راه برده و به سوی مسائل و رویکردهای عام یا مشابه سوق داده شده‌اند. در اقتصاد، ارزش دلار، یک انگاره از درهم‌تنیدگی جهان است. تهدیدهای زیست‌محیطی و سایبری، خطر انقراض گونه‌های جانوری و خشکسالی صرفاً چندنمونه انگشت‌شمار از این حوزه‌های مشترک هستند که نشان می‌دهد با اینکه تاریخ‌ها و ملت‌ها در نوع خود خاص‌اند، اما به علت درهم‌تنیدگی در بسیاری مسائل و دغدغه‌ها به سوی گفتگو و تبادل تجربه تاریخی کشیده می‌شوند.
برخی اندیشمندان آینده‌نگر از جمله لین هانت و ژیژک معتقدند که فهم تعامل‌ها و تقابل‌های ممکن، لازمۀ ادامهٔ بقا در مناسبات جهانی است. لازمۀ رشد و توسعه در این فضا، مهیاشدن برای تعامل هوشمندانه و مسئولانه با چالش‌ها، تهدیدها و فرصت‌های جدید است. در چنین وضعیتی درهم‌تنیده نمی‌توان گفتمان‌های تاریخ معاصر نوین را جدا از هم، خوانش نمود و مسائل مشترک را به شکل جزیره‌ای تبیین کرد. از این نمونه مسائل مشترک می‌توان به پاندمی‌ها، آلودگی هوا ، منابع آبی، تغییرات اقلیمی، فناوری‌های نوین، الگوهای نوین تجارت، کار و کاریابی، دیاسپورا، مهاجرت‌ها و ...اشاره کرد. لذا نوشتن تاریخ‌های مستقل و بومی در عین تعامل و برهم‌کنشی، یک رویکرد جدید فرهنگی است. امروز حداقل ما شاهد گفتمان‌های درهم‌تنیده ایران و منطقه و جهان هستیم که در رسانه‌ها جریان دارند و جزئی از تاریخ معاصرند.
Forwarded from مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب (شهرام یاری)
آیین گرامیداشت سی‌سال تلاش مؤسسهٔ پژوهشی میراث مکتوب (۱۳۷۲–۱۴۰۲)
با حضور:
محمدعلی موحد
فتح‌الله مجتبایی
مجدالدین کیوانی
ژاله آموزگار
علی‌اشرف صادقی
اصغر دادبه
حسین معصومی همدانی
نظام‌الدین زاهدی (سفیر فوق‌العاده و مختار جمهوری تاجیکستان)
با رونمایی از:
۳۰ عنوان کتاب بازچاپ‌شدهٔ منتخب جشنواره‌ها
کتاب تاریخچهٔ سی سال خدمت در میراث مکتوب
موسیقی میراث مکتوب (خواننده: غلامرضا رضایی با شعری از علی موسوی گرمارودی)
فهرست کتاب‌ها و مقالات سه نشریهٔ تخصصی میراث مکتوب
مستند دستاورد سی سال فعالیت میراث مکتوب
همراه با:
قدردانی از ۳۰ نفر از پژوهشگران و خادمان میراث مکتوب
اجرای موسیقی سنتی
شرکت برای عموم آزاد است
@mirasmaktoob
.
با حضور:
محمدعلی موحد
فتح‌الله مجتبایی
مجدالدین کیوانی
ژاله آموزگار
علی‌اشرف صادقی
اصغر دادبه
حسین معصومی همدانی
نظام‌الدین زاهدی (سفیر فوق‌العاده و مختار جمهوری تاجیکستان)
با رونمایی از:
۳۰ عنوان کتاب بازچاپ‌شدهٔ منتخب جشنواره‌ها
کتاب تاریخچهٔ سی سال خدمت در میراث مکتوب
موسیقی میراث مکتوب (خواننده: غلامرضا رضایی با شعری از علی موسوی گرمارودی)
فهرست کتاب‌ها و مقالات سه نشریهٔ تخصصی میراث مکتوب
مستند دستاورد سی سال فعالیت میراث مکتوب
همراه با:
قدردانی از ۳۰ نفر از پژوهشگران و خادمان میراث مکتوب
اجرای موسیقی سنتی
شرکت برای عموم آزاد است
@mirasmaktoob
.
درباره‌ی مؤسسه‌ی میراث مکتوب
مؤسسه‌ی میراث مکتوب از پدیده‌های بسیار خجسته‌ی روزگار ماست. درباره‌ی کارنامه‌ی پربار این نهاد مبارک هرچه بگوییم کم است. در این روزگار که چالش‌های گوناگون ایران را از همه‌سو دربرگرفته است، چنین پدیده‌هایی را باید بسیار قدر دانست و بر صدر نشاند.
این یادداشت کوتاه، در این مجال اندک، تنها به نشانه‌ی سپاسگزاری قلمی شد. شرح خدمات بزرگ این مؤسسه و بویژه خدماتی که به رشد و بالندگی دانش تاریخ کرده است مجال و توانی بسیار بیشتر می‌طلبد.
#داریوش_رحمانیان
نهم اسفندماه هزار و چهارصد و دو
https://www.tg-me.com/mardomnameh
مؤسسه‌ی میراث مکتوب از پدیده‌های بسیار خجسته‌ی روزگار ماست. درباره‌ی کارنامه‌ی پربار این نهاد مبارک هرچه بگوییم کم است. در این روزگار که چالش‌های گوناگون ایران را از همه‌سو دربرگرفته است، چنین پدیده‌هایی را باید بسیار قدر دانست و بر صدر نشاند.
این یادداشت کوتاه، در این مجال اندک، تنها به نشانه‌ی سپاسگزاری قلمی شد. شرح خدمات بزرگ این مؤسسه و بویژه خدماتی که به رشد و بالندگی دانش تاریخ کرده است مجال و توانی بسیار بیشتر می‌طلبد.
#داریوش_رحمانیان
نهم اسفندماه هزار و چهارصد و دو
https://www.tg-me.com/mardomnameh
Telegram
مردم‌نامه (تاریخ مردم)
📜 مردم‌نامه
🌍 فصلنامه مطالعات تاریخ مردم
✒️ به سردبیری داریوش رحمانیان
🔗 دسترسی به فضاهای مجازی و لینک‌های خرید:
http://zil.ink/mardomnameh
📮ارتباط با مدیر کانال و ارسال مطلب:
@Parastoorahimi66
🌍 فصلنامه مطالعات تاریخ مردم
✒️ به سردبیری داریوش رحمانیان
🔗 دسترسی به فضاهای مجازی و لینک‌های خرید:
http://zil.ink/mardomnameh
📮ارتباط با مدیر کانال و ارسال مطلب:
@Parastoorahimi66
Forwarded from انجمن ایرانی تاریخ
باهمکاری انجمن ایرانی تاریخ برگزار می شود:
بزرگداشت شخصیت و خدمات
میرزا محبعلی خان ناظم الملک مرندی یکانلو
همراه با رونمایی از دو اثر ناظم الملک
دوشنبه ۱۴ اسفند ساعت ۹ تا ۱۳
مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه
بزرگداشت شخصیت و خدمات
میرزا محبعلی خان ناظم الملک مرندی یکانلو
همراه با رونمایی از دو اثر ناظم الملک
دوشنبه ۱۴ اسفند ساعت ۹ تا ۱۳
مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه
Forwarded from ندای تاریخ (Roghieh)
رونمایی از کتاب “تاریخ تحول محاکم و دادرسی در ایران با تکیه بر اسناد ملی تا ۱۳۲۰ش.
با حضور:
دکتر حسن زندیه
دکتر حسین زرینی
مولف کتاب مهشید لطیفی‌نیا
زمان: روز شنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۲
ساعت: ۱۷ الی ۱۹
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی
شرکت برای عموم آزاد است
با حضور:
دکتر حسن زندیه
دکتر حسین زرینی
مولف کتاب مهشید لطیفی‌نیا
زمان: روز شنبه ۱۲ اسفند ۱۴۰۲
ساعت: ۱۷ الی ۱۹
مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی
شرکت برای عموم آزاد است
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
✅ ویدئوی نشست رونمایی و نقد و بررسی کتاب سقوط خاندان قاجار از محمد محمودهاشمی و قباد منصوربخت با حضور و سخنرانی مؤلفان و فریدون مجلسی و داریوش رحمانیان
📌 این نشست در ۴ اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد.
📌 این نشست در ۴ اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد.
فایل صوتی نشست نقد و بررسی کتاب سقوط خاندان قاجار از محمد محمودهاشمی…
<unknown>
✅ فایل صوتی نشست رونمایی و نقد و بررسی کتاب سقوط خاندان قاجار از محمد محمودهاشمی و قباد منصوربخت با حضور و سخنرانی مؤلفان و فریدون مجلسی و داریوش رحمانیان
📌 این نشست در ۴ اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد.
📌 این نشست در ۴ اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد.
📸 گزیده‌ای از تصاویر نشست رونمایی و نقد و بررسی کتاب سقوط خاندان قاجار
✅ مردم‌نامه چیست؟
چیستی و چرایی مردم‌نامه‌نویسی
📣 سخنرانان:
🔹زهرا گلشن
🔹مقصود فراستخواه
🔹آرش حیدری
🔹محمدجواد عبدالهی
🔹محمد غفوری
📌و با حضور داریوش رحمانیان
📍مدیر نشست:
حسین منوچهری
⏰ زمان: پنجشنبه، ۱۷ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۱۷
🏢 مکان: خیابان استاد نجات‌الهی (ویلا)، نبش ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
📜@mardomnameh
چیستی و چرایی مردم‌نامه‌نویسی
📣 سخنرانان:
🔹زهرا گلشن
🔹مقصود فراستخواه
🔹آرش حیدری
🔹محمدجواد عبدالهی
🔹محمد غفوری
📌و با حضور داریوش رحمانیان
📍مدیر نشست:
حسین منوچهری
⏰ زمان: پنجشنبه، ۱۷ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۱۷
🏢 مکان: خیابان استاد نجات‌الهی (ویلا)، نبش ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی
📜@mardomnameh
Forwarded from History of Iran in Saljuqs period
🔹 منشآت صادقای تبریزی به تصحیح و پژوهش دکتر رضا شاه‌ملکی، زیر نظر دکتر هوشنگ خسروبیگی و با پیشگفتاری از دکتر شهرام یوسفی‌فر استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران توسط انتشارات ایماد منتشر شد.
نسخه خطی این اثر به کتابت میرزا محمد صادق ناظم تبریزی(صادقای تبریزی) کاتب، خوشنویس، شاعر و تذکره نویس روزگار صفوی با تمرکز بر اسناد تاریخی و اجتماعی ایران و برخی همسایگان از روزگار سلجوقی تا صفوی کتابت شده است و برای نخستین بار در دست تصحیح قرار گرفته و به فضای پژوهشی کشور معرفی شده است .
🔹درون مایه‌ی نسخه فوق شامل مضامینی چون فرامین پادشاهان، اسناد دیوانی، فتح نامه‌ها، ذکر اصناف و حرف، و منشآت و اخوانیاتی از روزگار سلجوقی تا اوایل دوره صفوی است و می‌تواند در جای خود به فهم حلقه‌های مفقودی از تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران و برخی همسایگان یاری رساند.
نسخه خطی این اثر به کتابت میرزا محمد صادق ناظم تبریزی(صادقای تبریزی) کاتب، خوشنویس، شاعر و تذکره نویس روزگار صفوی با تمرکز بر اسناد تاریخی و اجتماعی ایران و برخی همسایگان از روزگار سلجوقی تا صفوی کتابت شده است و برای نخستین بار در دست تصحیح قرار گرفته و به فضای پژوهشی کشور معرفی شده است .
🔹درون مایه‌ی نسخه فوق شامل مضامینی چون فرامین پادشاهان، اسناد دیوانی، فتح نامه‌ها، ذکر اصناف و حرف، و منشآت و اخوانیاتی از روزگار سلجوقی تا اوایل دوره صفوی است و می‌تواند در جای خود به فهم حلقه‌های مفقودی از تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران و برخی همسایگان یاری رساند.
✅ از ماشین بخار تا هوش مصنوعی
✍ عیسی عبدی، ۱۱ اسفند ۱۴۰۲
جهان به سرعت چهره عوض می‌کند. در قرون گذشته، اسب چهارنعل می‌تازید، فاصله‌های دور را با مشقت در می‌نوردید و ماه‌ها و سال‌ها سپری می‌شد تا از مبدایی به مقصدی برسد اما دیری نپایید که با اختراع ماشین بخار، تاریخ سرعت گرفت. اسب تبدیل به اسب آهنی شد و به تدریج جای خود را به قطار و به طیاره داد. زمان کوتاه‌تر و سال‌ها به ماه و ماه به روز تبدیل شد. بدین‌سان ساعت‌ها هم از شکل سنّتی و مکانیکی به قالب ساعت‌های دیجیتال درآمدند. دقیقه‌ها و ثانیه‌ها در چراغ راه‌ها و ... مهم و معنادار شدند.
واحد زمان دقیق و مهم شد و کارها هم سنجش پذیر و ظریف! سرعت زمان با برآمدن رایانه‌ها و ...شتاب بی‌سابقه‌ای پیدا کرد و زمان و مکان در هم تنیده و فشرده گشت. دوره‌بندی و تفکیک متعارف تاریخی به هم خورد؛ زمان تاریخی دیگری برآمد که با قرون گذشته بسیار بسیار متفاوت بود. ذهنیت‌ها دگرگون و جوامع پیچیده‌تر شدند. دگرگونی‌های بنیادین همه‌جا نمایان گشت.
ما امروز در گذر سده‌ها بلکه هزاره‌ها و در پی انقلاب‌های گوناگون از اختراع آتش، کشاورزی، صنعت، رایانه و هوش مصنوعی به همین اکنون پرتاب شده‌ایم. با این سیر دگرگونی‌ها در درون و برون ما، با این همه تغییر شگرف در زمان و جامعهٔ انسانی، این پرسش پیش می‌آید که چرا فرهنگ انسانی - با کنشگری انسان که این همه دگرگونی را و این همه را ابداع کرد و آفرید - همواره لایه‌هایی بسیار متأخر و کند از دوران گذشته؛ پیش از کشاورزی؛ پیش از صنعت و پیش از رایانه و .... را در خود حفظ کرده است. این زنجیره نمودها در هر دوره‌ای ما را به این پرسش ساده رهنمون می‌کند که چرا لایه‌های زمان با یک سرعت پیش نمی‌روند.
ممکن است یک فرهنگ در حوزهٔ فناوری، سیستم‌های رایانه و دیجیتال توسعه‌یافته و جلوافتاده باشد ولی در ابعاد دیگر دچار کندی، تأخر یا توقف شده باشد. این واقعیتی است که جزیی از تجربهٔ زیستهٔ انسانی و بخشی انکارناپذیر از دنیا؛ از فضای ناهمگون فرهنگی در عصر نوین است.
با این رویکرد، این پرسش پیچیده ولی به ظاهر ساده پیش می‌آید که تحول تمدن و فرهنگ از اشکال ابتدایی به صور دیجیتال و هوشمند امروز، همیشه دلیلی بر تحول همزمان در ذهنیات و تحول" گرایش‌های از پیش داده" و جاری انسانی نیست. به علاوه گواهی بر آنست که تحول مداوم به معنی رشد و توسعه منسجم فرهنگ‌ها نیست.
شاید در عصر هوش مصنوعی، فرهنگ‌هایی وجود داشته باشند که هنوز از جهاتی در لایه‌های زمانی سده‌های دور جریان دارند یا در برخی ابعاد با اکنون، همزمان و هماهنگ نیستند. لذا با اینکه با واژگان نو و "پیش‌مفهوم‌های برآمده از سازه‌های فرهنگ هوش مصنوعی و دیجیتال و دانش‌بنیان" روبرو شده ولی از درونی‌سازی آنها به صورت فرهنگی ناتوان هستند.
📜@mardomnameh
📌ادامهٔ یادداشت 👇👇
✍ عیسی عبدی، ۱۱ اسفند ۱۴۰۲
جهان به سرعت چهره عوض می‌کند. در قرون گذشته، اسب چهارنعل می‌تازید، فاصله‌های دور را با مشقت در می‌نوردید و ماه‌ها و سال‌ها سپری می‌شد تا از مبدایی به مقصدی برسد اما دیری نپایید که با اختراع ماشین بخار، تاریخ سرعت گرفت. اسب تبدیل به اسب آهنی شد و به تدریج جای خود را به قطار و به طیاره داد. زمان کوتاه‌تر و سال‌ها به ماه و ماه به روز تبدیل شد. بدین‌سان ساعت‌ها هم از شکل سنّتی و مکانیکی به قالب ساعت‌های دیجیتال درآمدند. دقیقه‌ها و ثانیه‌ها در چراغ راه‌ها و ... مهم و معنادار شدند.
واحد زمان دقیق و مهم شد و کارها هم سنجش پذیر و ظریف! سرعت زمان با برآمدن رایانه‌ها و ...شتاب بی‌سابقه‌ای پیدا کرد و زمان و مکان در هم تنیده و فشرده گشت. دوره‌بندی و تفکیک متعارف تاریخی به هم خورد؛ زمان تاریخی دیگری برآمد که با قرون گذشته بسیار بسیار متفاوت بود. ذهنیت‌ها دگرگون و جوامع پیچیده‌تر شدند. دگرگونی‌های بنیادین همه‌جا نمایان گشت.
ما امروز در گذر سده‌ها بلکه هزاره‌ها و در پی انقلاب‌های گوناگون از اختراع آتش، کشاورزی، صنعت، رایانه و هوش مصنوعی به همین اکنون پرتاب شده‌ایم. با این سیر دگرگونی‌ها در درون و برون ما، با این همه تغییر شگرف در زمان و جامعهٔ انسانی، این پرسش پیش می‌آید که چرا فرهنگ انسانی - با کنشگری انسان که این همه دگرگونی را و این همه را ابداع کرد و آفرید - همواره لایه‌هایی بسیار متأخر و کند از دوران گذشته؛ پیش از کشاورزی؛ پیش از صنعت و پیش از رایانه و .... را در خود حفظ کرده است. این زنجیره نمودها در هر دوره‌ای ما را به این پرسش ساده رهنمون می‌کند که چرا لایه‌های زمان با یک سرعت پیش نمی‌روند.
ممکن است یک فرهنگ در حوزهٔ فناوری، سیستم‌های رایانه و دیجیتال توسعه‌یافته و جلوافتاده باشد ولی در ابعاد دیگر دچار کندی، تأخر یا توقف شده باشد. این واقعیتی است که جزیی از تجربهٔ زیستهٔ انسانی و بخشی انکارناپذیر از دنیا؛ از فضای ناهمگون فرهنگی در عصر نوین است.
با این رویکرد، این پرسش پیچیده ولی به ظاهر ساده پیش می‌آید که تحول تمدن و فرهنگ از اشکال ابتدایی به صور دیجیتال و هوشمند امروز، همیشه دلیلی بر تحول همزمان در ذهنیات و تحول" گرایش‌های از پیش داده" و جاری انسانی نیست. به علاوه گواهی بر آنست که تحول مداوم به معنی رشد و توسعه منسجم فرهنگ‌ها نیست.
شاید در عصر هوش مصنوعی، فرهنگ‌هایی وجود داشته باشند که هنوز از جهاتی در لایه‌های زمانی سده‌های دور جریان دارند یا در برخی ابعاد با اکنون، همزمان و هماهنگ نیستند. لذا با اینکه با واژگان نو و "پیش‌مفهوم‌های برآمده از سازه‌های فرهنگ هوش مصنوعی و دیجیتال و دانش‌بنیان" روبرو شده ولی از درونی‌سازی آنها به صورت فرهنگی ناتوان هستند.
📜@mardomnameh
📌ادامهٔ یادداشت 👇👇
مشهودشدن تفاوت در لایه‌های فرهنگی و ناهمزمانی فرهنگ‌ها در عصر دیجیتال گواهی بر این است که در برخی زیست‌بوم‌ها، تحولات جهانی به طور ایجابی درونی نشده‌اند. لذا زبان‌های فرهنگی هم کاملاً با موقعیت کنونی و دگرگونی‌هایی که به سرعت نمایان می‌شوند هماهنگ نیستند، اگرچه انسان‌ها در فرهنگ کنشگرند، از آن تأثیر پذیرفته و بر آن تأثیر می‌گذارند و با پیش‌داشت‌های ذهنی و تجربهٔ زیسته به آینده می‌اندیشند اما آیندهٔ نزدیک، به تبع آن متکثر، محتمل، نسبی و امکان‌پذیر و یا گاهی نمادین است چون فضاهای تجربهٔ فرهنگی همانند هم نیستند.
ناهمزمانی فرهنگ‌ها و پیچیده‌ترشدن تحول و شتاب آن، موجب شده که بسیاری مفاهیم، متکثر شوند، شبه‌دموکراسی‌ها، شبه‌مدرنیسم‌ها، چندمعنایی‌ها و ... مثلاً سواد به انواع گوناگون درآمده است: سواد تحصیلی، سواد اقتصادی، سواد رسانه‌ای و .... یا هوش اجتماعی، هوش اقتصادی، هوش مالی و همین‌طور بسیاری مفاهیم دیگر جغرافیایشان تحول یافته است. بسیاری مفاهیم، پسوندهای وصفی گرفته‌اند و مدلولشان تحول یافته یا ابعاد دیگری یافته‌اند.
تأخر زبان فرهنگی، در شتاب فزآینده تاریخی، به معنای ناهمزمانی با "تحولات زایا"ست. از آنجایی که تاریخ لایه‌های زمانی ناهماهنگ دارد - برخی لایه‌ها جلوتر و برخی در حالت تآخر هستند - حوزه‌های فرهنگی و شناختی نیز با هم هماهنگ و همزمان نیستند. مصداق‌های این ناهماهنگی در جهان امروز در شیوه‌های تعامل و انطباق فرهنگی به خوبی مشهود است.
لذا با تکیه بر دریافت برخی آینده‌پژوهان، با ورود به دورهٔ هوش مصنوعی، به رغم درهم‌تنیدگی و برهم‌کنشی سازنده و بازتولید هژمونی‌ها، این ناهمزمانی‌ها بیشتر نمایان می‌شود. در واقع یکی از تهدیدها در دنیای نوین تأخر و " ناعصری‌بودن" با تحولات جدید است، از این رو، تلاش برای انطباق هوشمندانه و مسئولانه با واقعیت‌های زایا همیشه یکی از چالش‌های پیش‌روی جوامع است. در کشور ما، دستکم این چالش از دوران مشروطه تاکنون که پا به عصر هوش مصنوعی گذاشته‌ایم آغاز شده و تداوم یافته است.
📜@mardomnameh
🔴 لینک پشتیبانی از مردم‌نامه:👇
🌐https://mardomnameh.com/supportus/
ناهمزمانی فرهنگ‌ها و پیچیده‌ترشدن تحول و شتاب آن، موجب شده که بسیاری مفاهیم، متکثر شوند، شبه‌دموکراسی‌ها، شبه‌مدرنیسم‌ها، چندمعنایی‌ها و ... مثلاً سواد به انواع گوناگون درآمده است: سواد تحصیلی، سواد اقتصادی، سواد رسانه‌ای و .... یا هوش اجتماعی، هوش اقتصادی، هوش مالی و همین‌طور بسیاری مفاهیم دیگر جغرافیایشان تحول یافته است. بسیاری مفاهیم، پسوندهای وصفی گرفته‌اند و مدلولشان تحول یافته یا ابعاد دیگری یافته‌اند.
تأخر زبان فرهنگی، در شتاب فزآینده تاریخی، به معنای ناهمزمانی با "تحولات زایا"ست. از آنجایی که تاریخ لایه‌های زمانی ناهماهنگ دارد - برخی لایه‌ها جلوتر و برخی در حالت تآخر هستند - حوزه‌های فرهنگی و شناختی نیز با هم هماهنگ و همزمان نیستند. مصداق‌های این ناهماهنگی در جهان امروز در شیوه‌های تعامل و انطباق فرهنگی به خوبی مشهود است.
لذا با تکیه بر دریافت برخی آینده‌پژوهان، با ورود به دورهٔ هوش مصنوعی، به رغم درهم‌تنیدگی و برهم‌کنشی سازنده و بازتولید هژمونی‌ها، این ناهمزمانی‌ها بیشتر نمایان می‌شود. در واقع یکی از تهدیدها در دنیای نوین تأخر و " ناعصری‌بودن" با تحولات جدید است، از این رو، تلاش برای انطباق هوشمندانه و مسئولانه با واقعیت‌های زایا همیشه یکی از چالش‌های پیش‌روی جوامع است. در کشور ما، دستکم این چالش از دوران مشروطه تاکنون که پا به عصر هوش مصنوعی گذاشته‌ایم آغاز شده و تداوم یافته است.
📜@mardomnameh
🔴 لینک پشتیبانی از مردم‌نامه:👇
🌐https://mardomnameh.com/supportus/
Forwarded from انجمن علمی تاریخ دانشگاه شیراز (Mohammad Ali Ak)
🔖 انجمن علمی تاریخ و انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شیراز برگزار می‌کنند:
⚜ جستارهایی در باب مدرنیته
نشست نخست
🔹 فرآیند جهانی شدن و مدرنیته در قرون معاصر
🔰 با سخنرانی جناب آقای دکتر وطن‌دوست
استاد بازنشسته بخش تاریخ دانشگاه شیراز
و University Of Kuwait
🗓 زمان: یک‌شنبه ۱۳ اسفندماه ۱۴۰۲
ساعت ۱۲:۳۰ تا ۱۴
📌 مکان: دانشکده علوم انسانی
طبقه چهارم سالن کنفرانس
🏛 همکاران:
🖋 انجمن زبان‌های خارجی دانشگاه شیراز
🖋 اتحادیه انجمن‌های علمی تاریخ
🖋 انجمن ایرانی تاریخ
🖋 انجمن ایرانشناسی دانشگاه تهران
شاخه فارس
🖌 پوستر: علی حیدری
https://www.tg-me.com/history_shzu
https://www.tg-me.com/SU_English
Instagram: @historyshiu
Instagram: @English__su
Bale: https://ble.ir/historyshzu
⚜ جستارهایی در باب مدرنیته
نشست نخست
🔹 فرآیند جهانی شدن و مدرنیته در قرون معاصر
🔰 با سخنرانی جناب آقای دکتر وطن‌دوست
استاد بازنشسته بخش تاریخ دانشگاه شیراز
و University Of Kuwait
🗓 زمان: یک‌شنبه ۱۳ اسفندماه ۱۴۰۲
ساعت ۱۲:۳۰ تا ۱۴
📌 مکان: دانشکده علوم انسانی
طبقه چهارم سالن کنفرانس
🏛 همکاران:
🖋 انجمن زبان‌های خارجی دانشگاه شیراز
🖋 اتحادیه انجمن‌های علمی تاریخ
🖋 انجمن ایرانی تاریخ
🖋 انجمن ایرانشناسی دانشگاه تهران
شاخه فارس
🖌 پوستر: علی حیدری
https://www.tg-me.com/history_shzu
https://www.tg-me.com/SU_English
Instagram: @historyshiu
Instagram: @English__su
Bale: https://ble.ir/historyshzu