Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🍃 به خاک پاک تو ای مهد اریا سوگند
رهی به جز تو نگیرم وگر بمیرم من
🍃 یکی نژاده ز پاکان آذر آبادم
گشاده خاطر و آزاده و دلیرم من
🍃 زلال خون سیاووش در تنم جاری ست
هماره در دل من ارزوی بیداری ست
🍃 همیشه بر سر بازار داد خواهی ها
چو کاوه زخمه پتک توانگرم کاری ست....
سرایش و گویش: 🍂🍃#هما_ارژنگی 🍃🍂
البوم : سرو کاشمر, 🌲
💎
🆔 @maneshparsi
رهی به جز تو نگیرم وگر بمیرم من
🍃 یکی نژاده ز پاکان آذر آبادم
گشاده خاطر و آزاده و دلیرم من
🍃 زلال خون سیاووش در تنم جاری ست
هماره در دل من ارزوی بیداری ست
🍃 همیشه بر سر بازار داد خواهی ها
چو کاوه زخمه پتک توانگرم کاری ست....
سرایش و گویش: 🍂🍃#هما_ارژنگی 🍃🍂
البوم : سرو کاشمر, 🌲
💎
🆔 @maneshparsi
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
سخنان عبدالمحید ارفعی
🔸عبدالمجید ارفعی پژوهشگر و متخصص زبان‌های باستانی اکدی و ایلامی، ایلام‌شناس و از آخرین بازماندگان مترجم خط میخی ایلامی در جهان و از مهم‌ترین کتیبه‌خوانان ایرانی است و برخی از لوح‌های گلی تخت جمشید با تلاش وی ترجمه شده‌است.
🔸عبدالمجید ارفعی نخستین مترجم استوانه کوروش بزرگ از زبان اصلی بابلی‌نو به فارسی است.
💎
🆔 @maneshparsi
🔸عبدالمجید ارفعی پژوهشگر و متخصص زبان‌های باستانی اکدی و ایلامی، ایلام‌شناس و از آخرین بازماندگان مترجم خط میخی ایلامی در جهان و از مهم‌ترین کتیبه‌خوانان ایرانی است و برخی از لوح‌های گلی تخت جمشید با تلاش وی ترجمه شده‌است.
🔸عبدالمجید ارفعی نخستین مترجم استوانه کوروش بزرگ از زبان اصلی بابلی‌نو به فارسی است.
💎
🆔 @maneshparsi
تاريخچه چوگان
✅چوگان بیش از ٢٥٠٠ تا ٣٠٠٠سال قدمت دارد. این امر موجب شده است تا چوگان در ایران یک سنت، فرهنگ و عجین با هویت ایرانی شود. نخستین ورزش تیمی جهان است. ورزشی است که در آن دو موجود زنده حضور دارند. مهمترين ويژگي چوگان نسبت به ورزش هاي باستاني ديگر، نظير كشتي و دو ميداني در اين است كه اين ورزش ها در طبيعت انسان‌ها موجود بوده و پس از تحولي اندك به ورزش تبديل شده اند. ولي چوگان در طي قرن ها شكل گرفته و قانون‌مند شده است. برخلاف ورزش های همدوره خود که رقابت بین انسان ها بود، ورزش چوگان رقابت بر سر گوی و میدان بود. بازی چوگان مشق رزم نظامیان بود و حاصل نبوغ ایرانیان است و امروزه در دنیا این ورزش را بنام ایران می شناسند.
🔹ورزش چوگان از دوره هخامنشیان در ایران مرسوم بوده و اوج آن در دوره اشکانیان و به دنبال آن در دوره ساسانیا است. احتمالا در دوره ساسانیان که ایران مراوده زیادی با اروپائیان داشتند به اروپا راه یافته است. و در همین دوره با مهاجرت ایرانیان پس از ورود اعراب به ایران به آسیای شرق، هند، چین و ژاپن گسترش یافته است. در ایران باستان چوگان به دو شیوه بدون اسب، ویژه کودکان و نوجوانان و با اسب، ویژه جوانان و بزرگسالان متداول بوده است. در دوره ساسانیان این بازی در تنگه چوگان بیشابور کازرون متداول بوده و هم اکنون آثار آن وجود دارد.
🔹با ورود اسلام به ایران در دوره، نخست به اراده هارون الرشيد در دربار خلافت بغداد مرسوم شد. اين ورزش و بازي،که همواره بين ايرانيان هواخواهان بسيار داشت، به روزگار غزنويان و سلجوقيان، که با سوارکاري و اسب مأنوس بودند، همچنان مورد توجهِ تمام بود. در تاريخ سلاطين و ملوک مصر و شام، در قرن هاي هفتم و هشتم نيز، از برگزاري باشکوه اين بازي، در ميدان هايي که به همين منظور جزو مجموعه ساختمان قصرها و قلعه ها احداث مي شد، به دفعات ياد شده است(متحدين، ١٣٧٦: ٧٣).
🔹اوج این ورزش را همزمان با اوج قدرت سیاسی – اقتصادی ایران در دوره صفویه می بینیم که با تغییر پایتخت از قزوین به اصفهان، با ساخت میدان نقش جهان و کاربری آن در بازی چوگان، خون تازه ایی به این بازی داده شد. در این دوره نیز مجددا بازی به هند و اروپا راه یافته است. امروزه میدان نقش جهان قدیمی ترین زمین چوگان جهان است. قوانین رسمی بازی چوگان که توسط انگلیسی ها تدوین شده است برگرفته از ابعاد زمین میدان نقش جهان اصفهان است. این زمین در دنیا کاملا شناخته شده است
💎
🆔 @maneshparsi
✅چوگان بیش از ٢٥٠٠ تا ٣٠٠٠سال قدمت دارد. این امر موجب شده است تا چوگان در ایران یک سنت، فرهنگ و عجین با هویت ایرانی شود. نخستین ورزش تیمی جهان است. ورزشی است که در آن دو موجود زنده حضور دارند. مهمترين ويژگي چوگان نسبت به ورزش هاي باستاني ديگر، نظير كشتي و دو ميداني در اين است كه اين ورزش ها در طبيعت انسان‌ها موجود بوده و پس از تحولي اندك به ورزش تبديل شده اند. ولي چوگان در طي قرن ها شكل گرفته و قانون‌مند شده است. برخلاف ورزش های همدوره خود که رقابت بین انسان ها بود، ورزش چوگان رقابت بر سر گوی و میدان بود. بازی چوگان مشق رزم نظامیان بود و حاصل نبوغ ایرانیان است و امروزه در دنیا این ورزش را بنام ایران می شناسند.
🔹ورزش چوگان از دوره هخامنشیان در ایران مرسوم بوده و اوج آن در دوره اشکانیان و به دنبال آن در دوره ساسانیا است. احتمالا در دوره ساسانیان که ایران مراوده زیادی با اروپائیان داشتند به اروپا راه یافته است. و در همین دوره با مهاجرت ایرانیان پس از ورود اعراب به ایران به آسیای شرق، هند، چین و ژاپن گسترش یافته است. در ایران باستان چوگان به دو شیوه بدون اسب، ویژه کودکان و نوجوانان و با اسب، ویژه جوانان و بزرگسالان متداول بوده است. در دوره ساسانیان این بازی در تنگه چوگان بیشابور کازرون متداول بوده و هم اکنون آثار آن وجود دارد.
🔹با ورود اسلام به ایران در دوره، نخست به اراده هارون الرشيد در دربار خلافت بغداد مرسوم شد. اين ورزش و بازي،که همواره بين ايرانيان هواخواهان بسيار داشت، به روزگار غزنويان و سلجوقيان، که با سوارکاري و اسب مأنوس بودند، همچنان مورد توجهِ تمام بود. در تاريخ سلاطين و ملوک مصر و شام، در قرن هاي هفتم و هشتم نيز، از برگزاري باشکوه اين بازي، در ميدان هايي که به همين منظور جزو مجموعه ساختمان قصرها و قلعه ها احداث مي شد، به دفعات ياد شده است(متحدين، ١٣٧٦: ٧٣).
🔹اوج این ورزش را همزمان با اوج قدرت سیاسی – اقتصادی ایران در دوره صفویه می بینیم که با تغییر پایتخت از قزوین به اصفهان، با ساخت میدان نقش جهان و کاربری آن در بازی چوگان، خون تازه ایی به این بازی داده شد. در این دوره نیز مجددا بازی به هند و اروپا راه یافته است. امروزه میدان نقش جهان قدیمی ترین زمین چوگان جهان است. قوانین رسمی بازی چوگان که توسط انگلیسی ها تدوین شده است برگرفته از ابعاد زمین میدان نقش جهان اصفهان است. این زمین در دنیا کاملا شناخته شده است
💎
🆔 @maneshparsi
🍃🍃 برگی از تقویم تاریخ 🍃🍃
شکوه ایران در تیسفون
🔹نوامبر سال 260 میلادی در شهر تیسفون (مدائن ـ 36 کیلومتری جنوب بغداد امروز) شاپور یکم، شاه وقت ایران از دودمان ساسانی، در مراسمی در برابر والرین (Valerian) امپراتور روم و سپاهش که با زنجیر به اسارت درآمده بودند، ایران را تنها ابر قدرت جهان اعلام کرد. این روز نه تنها یکی از روزهای درخشان تاریخ ایران، بلکه همه مشرق‌زمین است.
🔹برای این که ایرانیان این پیروزی خود را فراموش نکنند و جهانیان عظمت ایران را همیشه به یاد داشته باشند، به خواست شاپور یکم، منظره به زانو نشستن والرین مغرور در برابر او در چند نقطه از ایران بر سنگ حکاکی شد که تا ابد باقی بماند و مانده است.
🔹پس از این مراسم، شاپور یکم هزاران اسیر رومی را به خوزستان فرستاد تا در ساخت سد شادروان و پل شوشتر به کار گمارده شوند.
🔹شرح این پیروزی نظامی درخشان ایرانیان را مارسلیوس که خود ناظر صحنه‌های آن بوده برنگاشته است. به نوشته ادوارد گیبون، این شکست، شیرازه امپراتوری روم را از هم گسیخت و آغاز پایان این امپراتوری و تجزیه آن شد.
🔹شاپور یکم پیشتر نیز گردیانوس سوم، امپراتور روم را که به ایران لشکر کشیده بود در جنگ سال 246 میلادی شکست داده بود. این شکست چنان بر افسران رومی گران آمده بود که در حال عقب‌نشینی بر سر گردیانوس سوم ریختند و او را کشتند و فیلیپ را بر جای او نشاندند. فیلیپ با پرداخت پانصد هزار سکه طلا به ایران، موافقت شاپور را به ترک مخاصمه جلب کرد و نیروهای رومی را به اروپا بازگرداند.
🔹گردیانوس به منظور جبران شکست نیروهای رومی از اردشیر پاپکان (پدر شاپور یکم) در جنگ سال 238 میلادی با شاپور که بر جای پدر نشسته بود، وارد جنگ شد. سنای روم اصرار به خفه کردن ناسیونالیسم ایرانی که بار دیگر با بپا خیزی اردشیر ساسانی ظاهر شده بود در نطفه داشت که موفق نشد و این ناسیونالیسم تا اواخر دوران ساسانیان دوام داشت.
🔹فیلیپ نیز پس از بازگشت به روم به خاطر تحقیر امپراتوری و دادن باج به شاپور ترور شد. سنای روم والرین را به امپراتوری انتخاب و مامور جنگ با ایران و گرفتن انتقام شکست‌های گذشته کرد که در جنگ سال 260 خود او هم به اسارت ارتش ایران درآمد و با ژنرال‌هایش به تیسفون منتقل شد.
——————
🔻نگاره‌ای از سنگ‌نگاره پیروزی شاپور بر امپراتوران روم که در محوطهٔ نقش رستم و در نزدیکی آرامگاه داریوش بزرگ بر سینه‌ی صخره‌ای تراشیده شده‌است. سنگ‌نگاره، پیروزی شاپور یکم بر والرین و فیلیپ را به تصویر کشیده‌است
💎
🆔 @maneshparsi
شکوه ایران در تیسفون
🔹نوامبر سال 260 میلادی در شهر تیسفون (مدائن ـ 36 کیلومتری جنوب بغداد امروز) شاپور یکم، شاه وقت ایران از دودمان ساسانی، در مراسمی در برابر والرین (Valerian) امپراتور روم و سپاهش که با زنجیر به اسارت درآمده بودند، ایران را تنها ابر قدرت جهان اعلام کرد. این روز نه تنها یکی از روزهای درخشان تاریخ ایران، بلکه همه مشرق‌زمین است.
🔹برای این که ایرانیان این پیروزی خود را فراموش نکنند و جهانیان عظمت ایران را همیشه به یاد داشته باشند، به خواست شاپور یکم، منظره به زانو نشستن والرین مغرور در برابر او در چند نقطه از ایران بر سنگ حکاکی شد که تا ابد باقی بماند و مانده است.
🔹پس از این مراسم، شاپور یکم هزاران اسیر رومی را به خوزستان فرستاد تا در ساخت سد شادروان و پل شوشتر به کار گمارده شوند.
🔹شرح این پیروزی نظامی درخشان ایرانیان را مارسلیوس که خود ناظر صحنه‌های آن بوده برنگاشته است. به نوشته ادوارد گیبون، این شکست، شیرازه امپراتوری روم را از هم گسیخت و آغاز پایان این امپراتوری و تجزیه آن شد.
🔹شاپور یکم پیشتر نیز گردیانوس سوم، امپراتور روم را که به ایران لشکر کشیده بود در جنگ سال 246 میلادی شکست داده بود. این شکست چنان بر افسران رومی گران آمده بود که در حال عقب‌نشینی بر سر گردیانوس سوم ریختند و او را کشتند و فیلیپ را بر جای او نشاندند. فیلیپ با پرداخت پانصد هزار سکه طلا به ایران، موافقت شاپور را به ترک مخاصمه جلب کرد و نیروهای رومی را به اروپا بازگرداند.
🔹گردیانوس به منظور جبران شکست نیروهای رومی از اردشیر پاپکان (پدر شاپور یکم) در جنگ سال 238 میلادی با شاپور که بر جای پدر نشسته بود، وارد جنگ شد. سنای روم اصرار به خفه کردن ناسیونالیسم ایرانی که بار دیگر با بپا خیزی اردشیر ساسانی ظاهر شده بود در نطفه داشت که موفق نشد و این ناسیونالیسم تا اواخر دوران ساسانیان دوام داشت.
🔹فیلیپ نیز پس از بازگشت به روم به خاطر تحقیر امپراتوری و دادن باج به شاپور ترور شد. سنای روم والرین را به امپراتوری انتخاب و مامور جنگ با ایران و گرفتن انتقام شکست‌های گذشته کرد که در جنگ سال 260 خود او هم به اسارت ارتش ایران درآمد و با ژنرال‌هایش به تیسفون منتقل شد.
——————
🔻نگاره‌ای از سنگ‌نگاره پیروزی شاپور بر امپراتوران روم که در محوطهٔ نقش رستم و در نزدیکی آرامگاه داریوش بزرگ بر سینه‌ی صخره‌ای تراشیده شده‌است. سنگ‌نگاره، پیروزی شاپور یکم بر والرین و فیلیپ را به تصویر کشیده‌است
💎
🆔 @maneshparsi
Forwarded from بدانیم🌏
ایرانیان ابداع کننده‌ی «گنبدها» در معماری جهان بودند.
🔹این گنبدهای سحرآمیز، زاییده‌ی نبوغ نیاکان ما بوده است. آنها سقفی بلند و دوار می‌خواستند تا آسمان را برایشان تداعی کند. قدیمی‌ترین گنبد جهان، در كاخ اردشير پاپکان در فیروزآباد استان پارس خودنمایی می‌کند که با گذشت ۱۸۰۰سال هنوز هم تحسین معماران را به دنبال دارد!
•🍃☘ @didYouKonw_
🔹این گنبدهای سحرآمیز، زاییده‌ی نبوغ نیاکان ما بوده است. آنها سقفی بلند و دوار می‌خواستند تا آسمان را برایشان تداعی کند. قدیمی‌ترین گنبد جهان، در كاخ اردشير پاپکان در فیروزآباد استان پارس خودنمایی می‌کند که با گذشت ۱۸۰۰سال هنوز هم تحسین معماران را به دنبال دارد!
•🍃☘ @didYouKonw_
۱۸ آبان ۱۳۹۵، توران میرهادی ـ نویسنده در حوزه‌ی ادبیات کودک و از مفاخر فرهنگی ایران ـ درگذشت.
یادش گرامی باد.
💎
🆔 @maneshparsi
🔻🔻
یادش گرامی باد.
💎
🆔 @maneshparsi
🔻🔻
۱۸ آبان سالروز درگذشت «توران میرهادی» پیشکسوت ادبیات کودک و آموزش و پرورش ( متولد ۱۳۰۶ - درگذشت ۱۳۹۵ در سن ۸۹ سالگی) است.
یادش گرامی باد.
وی استاد ادبیات کودکان، نویسنده، متخصص آموزش و پرورش و یکی از شخصیت‌های برجسته فرهنگی بود که بیش از ۶۰ سال در گستره آموزش و پرورش، فرهنگ کودکی و ادبیات کودکان کوشید و در این روند یکی از چهره‌های تاثیرگذار بود.
در این راه او به همراه همسر و همراهش محسن خمارلو به مدت ۲۵ سال مجتمع آموزشی تجربی فرهاد یا مدرسه فرهاد را از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۵۹ اداره کرد. این مجتمع یکی از آموزشگاه‌های تجربی و الگوواره ایران بود که هدف‌ها و کارکردهای آموزش و پرورش موثر در آن تجربه و ارزیابی می‌شد.
همچنین او یکی از بنیان‌گذاران شورای کتاب کودک است و از سال ۱۳۵۸ نیز سرپرستی تدوین و تالیف «فرهنگنامه کودکان و نوجوانان» را برعهده داشت.
این شخصیت فرهنگی از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان به‌عنوان نامزد دریافت جایزه «آسترید لیندگرن» سال ۲۰۱۷ انتخاب شده است.
توران میرهادی در سال ۱۳۳۴ به نام برادر از دست‌رفته‌اش، کودکستان فرهاد و بعدها، دبستان و راهنمایی فرهاد را بنیاد نهاد. کتاب «جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت» گردآمده‌ای از تجربه‌های او در درازای ۲۵ سال سرپرستی مدرسه فرهاد است. میرهادی در کلاس‌های تربیت مربی کودک در شهرهای مشهد، تبریز، رشت و تهران درس می‌داد و با «اداره مطالعات و برنامه‌های وزارت آموزش و پرورش» و «سازمان کتاب‌های درسی» در زمینه آزمایش کتاب‌های درسی نو در مدرسه فرهاد و تدوین کتاب‌های درسی و برنامه‌ریزی درسی دوره ابتدایی همکاری داشت.
با یاری مجله «سپیده فردا» و با شرکت فعال توران میرهادی، سه نمایشگاه از کتاب‌های کودکان در سال‌های ۱۳۳۵، ۱۳۳۷ و ۱۳۳۹ش. برگزار شد. در پی برگزاری این نمایشگاه‌ها شورای کتاب کودک با تلاش توران میرهادی و همفکران او، برای گسترش و پیشبرد هرچه بیشتر امر ادبیات کودکان در سال ۱۳۴۱ تاسیس شد.
از آثار او می‌توان به: دو گفتار درباره کتابخانه‌های آموزشگاهی و نقش آن در ایجاد عادت به مطالعه، کتاب کار مربی کودک، برنامه کار سالانه مربی در مهد کودک و کودکستان، جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت، تعلیمات اجتماعی سوم دبستان، راهنمای تدریس کتاب تعلیمات اجتماعی سوم دبستان، دو گفتار (کتابخانه آموزشگاهی و نقش آن در ایجاد عادت به مطالعه)، آنکه رفت، آنکه آمد، اشاره کرد.
توران میرهادی در نگارش کتاب‌های تعلیمات اجتماعی، تاریخ، جغرافی و تعلیمات دینی چهارم دبستان، تعلیمات اجتماعی و دینی برای کلاس چهارم دبستان و گذری در ادبیات کودکان همکاری داشته است.
او این کتاب‌ها و مقاله‌ها را نیز ترجمه کرده است: افسانه چینی برای کودکان، گنجشک کوچولو، رفتار والدین ما باید چگونه باشد، تفاهم بین‌المللی به وسیله کتاب‌های کودکان و نوجوانان، آنچه از کنگره آموختیم، در باب افسانه‌ها و اسطوره‌ها برای کودکان و نوجوانان. همچنین مقاله‌هایی از او در مجله «سپیده فردا»، «ماهنامه آموزش و پرورش»، نشریه‌ها و گزارش‌های شورای کتاب کودک به چاپ رسیده است.
💎
🆔 @maneshparsi
یادش گرامی باد.
وی استاد ادبیات کودکان، نویسنده، متخصص آموزش و پرورش و یکی از شخصیت‌های برجسته فرهنگی بود که بیش از ۶۰ سال در گستره آموزش و پرورش، فرهنگ کودکی و ادبیات کودکان کوشید و در این روند یکی از چهره‌های تاثیرگذار بود.
در این راه او به همراه همسر و همراهش محسن خمارلو به مدت ۲۵ سال مجتمع آموزشی تجربی فرهاد یا مدرسه فرهاد را از سال ۱۳۳۴ تا ۱۳۵۹ اداره کرد. این مجتمع یکی از آموزشگاه‌های تجربی و الگوواره ایران بود که هدف‌ها و کارکردهای آموزش و پرورش موثر در آن تجربه و ارزیابی می‌شد.
همچنین او یکی از بنیان‌گذاران شورای کتاب کودک است و از سال ۱۳۵۸ نیز سرپرستی تدوین و تالیف «فرهنگنامه کودکان و نوجوانان» را برعهده داشت.
این شخصیت فرهنگی از سوی موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان به‌عنوان نامزد دریافت جایزه «آسترید لیندگرن» سال ۲۰۱۷ انتخاب شده است.
توران میرهادی در سال ۱۳۳۴ به نام برادر از دست‌رفته‌اش، کودکستان فرهاد و بعدها، دبستان و راهنمایی فرهاد را بنیاد نهاد. کتاب «جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت» گردآمده‌ای از تجربه‌های او در درازای ۲۵ سال سرپرستی مدرسه فرهاد است. میرهادی در کلاس‌های تربیت مربی کودک در شهرهای مشهد، تبریز، رشت و تهران درس می‌داد و با «اداره مطالعات و برنامه‌های وزارت آموزش و پرورش» و «سازمان کتاب‌های درسی» در زمینه آزمایش کتاب‌های درسی نو در مدرسه فرهاد و تدوین کتاب‌های درسی و برنامه‌ریزی درسی دوره ابتدایی همکاری داشت.
با یاری مجله «سپیده فردا» و با شرکت فعال توران میرهادی، سه نمایشگاه از کتاب‌های کودکان در سال‌های ۱۳۳۵، ۱۳۳۷ و ۱۳۳۹ش. برگزار شد. در پی برگزاری این نمایشگاه‌ها شورای کتاب کودک با تلاش توران میرهادی و همفکران او، برای گسترش و پیشبرد هرچه بیشتر امر ادبیات کودکان در سال ۱۳۴۱ تاسیس شد.
از آثار او می‌توان به: دو گفتار درباره کتابخانه‌های آموزشگاهی و نقش آن در ایجاد عادت به مطالعه، کتاب کار مربی کودک، برنامه کار سالانه مربی در مهد کودک و کودکستان، جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت، تعلیمات اجتماعی سوم دبستان، راهنمای تدریس کتاب تعلیمات اجتماعی سوم دبستان، دو گفتار (کتابخانه آموزشگاهی و نقش آن در ایجاد عادت به مطالعه)، آنکه رفت، آنکه آمد، اشاره کرد.
توران میرهادی در نگارش کتاب‌های تعلیمات اجتماعی، تاریخ، جغرافی و تعلیمات دینی چهارم دبستان، تعلیمات اجتماعی و دینی برای کلاس چهارم دبستان و گذری در ادبیات کودکان همکاری داشته است.
او این کتاب‌ها و مقاله‌ها را نیز ترجمه کرده است: افسانه چینی برای کودکان، گنجشک کوچولو، رفتار والدین ما باید چگونه باشد، تفاهم بین‌المللی به وسیله کتاب‌های کودکان و نوجوانان، آنچه از کنگره آموختیم، در باب افسانه‌ها و اسطوره‌ها برای کودکان و نوجوانان. همچنین مقاله‌هایی از او در مجله «سپیده فردا»، «ماهنامه آموزش و پرورش»، نشریه‌ها و گزارش‌های شورای کتاب کودک به چاپ رسیده است.
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فیلم میراث‌آریا/
موزه تخت جمشید به مدت یکماه گزیده ای از آثار ایلامی موزه ملی ایران را به نمایش گذاشته است
💎
🆔 @maneshparsi
موزه تخت جمشید به مدت یکماه گزیده ای از آثار ایلامی موزه ملی ایران را به نمایش گذاشته است
💎
🆔 @maneshparsi
#زادروز_پشوتن_جی_دوسابایی_مارکار
۱۸ آبان ماه خورشیدی زادروز بزرگ مردی نیک اندیش، دهش مندی شایسته ی سپاس نیک پشوتن جی دوسابایی مارکار خجسته و همایون باد
💎
🆔 @maneshparsi
🔻🔻
۱۸ آبان ماه خورشیدی زادروز بزرگ مردی نیک اندیش، دهش مندی شایسته ی سپاس نیک پشوتن جی دوسابایی مارکار خجسته و همایون باد
💎
🆔 @maneshparsi
🔻🔻
فرهنگ و منش پارسی
#زادروز_پشوتن_جی_دوسابایی_مارکار ۱۸ آبان ماه خورشیدی زادروز بزرگ مردی نیک اندیش، دهش مندی شایسته ی سپاس نیک پشوتن جی دوسابایی مارکار خجسته و همایون باد 💎 🆔 @maneshparsi 🔻🔻
۱۸ آبان زادروز پشوتن‌جی دوسابایی مارکار
(زاده ی ۱۸ آبان ۱۲۵۰ بمبئی -- درگذشته ی ۱۸ مهر ۱۳۴۴ بمبئی) بازرگان نیکوکار پارسی هند.
او به علت علاقه به ایران، زبان فارسی آموخت و زبان انگلیسی را هم به خوبی می‌دانست ولی به زبان گجراتی سخن می‌گفت.
وی پس از پایان تحصیلات به بازرگانی روی آورد و صاحب ثروت بسیاری شد. در آغاز سفیر انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی در ایران بود و مسئولیت داشت تا به امور زرتشتیان ایران رسیدگی کند و در سال ۱۳۰۴ نایب رئیس انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی شد و در سال ۱۳۱۷ به مقام ریاست این انجمن رسید.
او با ساختن دبستان دخترانه و پسرانه مارکار در بهمن ۱۳۰۶ نخستین گام را برای با سواد کردن کودکان یزدی برداشت و دبیرستان دخترانه و پسرانه مارکار را هم در شهریور ۱۳۱۲ تأسیس کرد.
وی با ساخت پرورشگاه، برج ساعت فردوسی یزد و مجسمه ی فردوسی تهران در سال ۱۳۱۳ توانست علاقه‌اش را با گسترش فرهنگ در ایران نشان دهد. پرورشگاه مجموعه مارکار یزد برخلاف اذهان عموم، خوابگاهی شبانه‌روزی برای اسکان دانش آموزان بی‌بضاعت اطراف شهر با همه ی امکانات، بدون پرداخت شهریه بوده است.
استفاده ازاین امکانات مخصوص زرتشتیان نبود و بسیاری از ایرانیان زرتشتی و غیر زرتشتی از امکانات این مراکز استفاده کرده‌اند.
از دیگر موقوفات او :
بنگاه ورزشی پشوتن جی دوسابایی مارکار در بمبئی،
اختصاص سرمایه برای ادامه تحصیل شاگردان زرتشتی برتر مدارس مارکار در دانشگاه تهران،
اختصاص سرمایه برای انتشارات دینی تحت سرپرستی انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی، که از جمله آن کتاب‌های ترجمه گاتها و یشت ها توسط ابراهیم پورداود است.
بخشش سرمایه برای انتشار نوشته‌ها و متن سخنرانی‌های سودمند.
ساخت آموزشگاه پسرانه و دخترانه در وسو هندوستان.
خرید و آبادسازی زمین‌های تهران پارس تهران.
اهدای زمین پارک مارکار در یزد.
و ساخت همایشگاه مارکار در تهران
است.
او سه بار در سال‌های ۱۳۰۳، ۱۳۱۳ و ۱۳۲۸ خورشیدی برای سرکشی و مشاهده پیشرفت و بررسی وضعیت مؤسسات خیریه با حمایت خویش، به ایران مسافرت کرد. در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در دومین سفرش به یزد از سوی وزارت فرهنگ به دریافت نشان درجه اول علمی سرافراز شد.
در سال ۱۳۲۶ خورشیدی نیز نشان همایونی را دریافت کرد و در واپسین سفر خویش به ایران در سال ۱۳۲۸ به دریافت نشان درجه اول سپاس ملی سرافراز شد، و به دیدار با شاهنشاه ایران دعوت شد.
پس از درگذشتش، سروش لهراسب سرپرستی این مدارس و موسسات را تا مدت‌ها به عهده داشت و پس از چندی برابر یک آیین‌نامه اجرایی وکالت تملک تمام مایملک و موسسات مارکار را به انجمن زرتشتیان تهران واگذار کرد.
این آیین‌نامه با امضای سروش لهراسب و به تاریخ ۲۷ آذر ۱۳۵۳ خورشیدی است.
پرورشگاه مارکار، اکنون پردیس دانش مارکار نام گرفته و تا حدودی به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
در زیر زمین این پرورشگاه موزه‌ای به نام موزه تاریخ و فرهنگ زرتشتیان برای آشنایی بازدید کنندگان با آداب و رسوم زرتشتیان ایجاد شده است.
نقل است که پشوتن جی دوسابایی مارکار به جای استفاده از مترو برای رفت و آمد های شهری پیاده می‌رفت و می‌گفت می‌خواهد تا با پولش به دانش‌آموزان عزیز ایرانی کمک کند.
روانش شاد یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
💎
🆔 @maneshparsi
(زاده ی ۱۸ آبان ۱۲۵۰ بمبئی -- درگذشته ی ۱۸ مهر ۱۳۴۴ بمبئی) بازرگان نیکوکار پارسی هند.
او به علت علاقه به ایران، زبان فارسی آموخت و زبان انگلیسی را هم به خوبی می‌دانست ولی به زبان گجراتی سخن می‌گفت.
وی پس از پایان تحصیلات به بازرگانی روی آورد و صاحب ثروت بسیاری شد. در آغاز سفیر انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی در ایران بود و مسئولیت داشت تا به امور زرتشتیان ایران رسیدگی کند و در سال ۱۳۰۴ نایب رئیس انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی شد و در سال ۱۳۱۷ به مقام ریاست این انجمن رسید.
او با ساختن دبستان دخترانه و پسرانه مارکار در بهمن ۱۳۰۶ نخستین گام را برای با سواد کردن کودکان یزدی برداشت و دبیرستان دخترانه و پسرانه مارکار را هم در شهریور ۱۳۱۲ تأسیس کرد.
وی با ساخت پرورشگاه، برج ساعت فردوسی یزد و مجسمه ی فردوسی تهران در سال ۱۳۱۳ توانست علاقه‌اش را با گسترش فرهنگ در ایران نشان دهد. پرورشگاه مجموعه مارکار یزد برخلاف اذهان عموم، خوابگاهی شبانه‌روزی برای اسکان دانش آموزان بی‌بضاعت اطراف شهر با همه ی امکانات، بدون پرداخت شهریه بوده است.
استفاده ازاین امکانات مخصوص زرتشتیان نبود و بسیاری از ایرانیان زرتشتی و غیر زرتشتی از امکانات این مراکز استفاده کرده‌اند.
از دیگر موقوفات او :
بنگاه ورزشی پشوتن جی دوسابایی مارکار در بمبئی،
اختصاص سرمایه برای ادامه تحصیل شاگردان زرتشتی برتر مدارس مارکار در دانشگاه تهران،
اختصاص سرمایه برای انتشارات دینی تحت سرپرستی انجمن زرتشتیان ایرانی بمبئی، که از جمله آن کتاب‌های ترجمه گاتها و یشت ها توسط ابراهیم پورداود است.
بخشش سرمایه برای انتشار نوشته‌ها و متن سخنرانی‌های سودمند.
ساخت آموزشگاه پسرانه و دخترانه در وسو هندوستان.
خرید و آبادسازی زمین‌های تهران پارس تهران.
اهدای زمین پارک مارکار در یزد.
و ساخت همایشگاه مارکار در تهران
است.
او سه بار در سال‌های ۱۳۰۳، ۱۳۱۳ و ۱۳۲۸ خورشیدی برای سرکشی و مشاهده پیشرفت و بررسی وضعیت مؤسسات خیریه با حمایت خویش، به ایران مسافرت کرد. در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در دومین سفرش به یزد از سوی وزارت فرهنگ به دریافت نشان درجه اول علمی سرافراز شد.
در سال ۱۳۲۶ خورشیدی نیز نشان همایونی را دریافت کرد و در واپسین سفر خویش به ایران در سال ۱۳۲۸ به دریافت نشان درجه اول سپاس ملی سرافراز شد، و به دیدار با شاهنشاه ایران دعوت شد.
پس از درگذشتش، سروش لهراسب سرپرستی این مدارس و موسسات را تا مدت‌ها به عهده داشت و پس از چندی برابر یک آیین‌نامه اجرایی وکالت تملک تمام مایملک و موسسات مارکار را به انجمن زرتشتیان تهران واگذار کرد.
این آیین‌نامه با امضای سروش لهراسب و به تاریخ ۲۷ آذر ۱۳۵۳ خورشیدی است.
پرورشگاه مارکار، اکنون پردیس دانش مارکار نام گرفته و تا حدودی به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
در زیر زمین این پرورشگاه موزه‌ای به نام موزه تاریخ و فرهنگ زرتشتیان برای آشنایی بازدید کنندگان با آداب و رسوم زرتشتیان ایجاد شده است.
نقل است که پشوتن جی دوسابایی مارکار به جای استفاده از مترو برای رفت و آمد های شهری پیاده می‌رفت و می‌گفت می‌خواهد تا با پولش به دانش‌آموزان عزیز ایرانی کمک کند.
روانش شاد یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
💎
🆔 @maneshparsi
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۹ آبان زادروز رقیه (شکوه) بهزادی
(زاده ۱۹ آبان ۱۳۱۱ تهران) نویسنده، مترجم
او پس از دریافت مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد، سال ۱۳۵۵ در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مدرک دکتری گرفت. پایان‌نامه‌اش که به عنوان کتاب چاپ شد، بندهش بود و استاد راهنمایش دکتر مهرداد بهار بود.
مشاغل و سمت‌ها:
وی در سال ۱۳۴۲ به استخدام آموزش و پرورش در آمد و در سال ۱۳۵۴ به عضویت فرهنگستان زبان در آمد. پس از انقلاب که مؤسسات فرهنگی و علمی کشور مانند فرهنگستان زبان، فرهنگستان ادب و هنر و غیره در هم ادغام شد و مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی به وجود آمد، به عنوان پژوهشگر در آن مؤسسه به فعالیت پرداخت. وی همچنین عضو شورای عالی مطالعات هنر در دانشکده هنرهای زیبا است.
فعالیت‌های آموزشی:
تدریس در دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی ارشد در حوزه قوم شناسی و فرهنگ ایران باستان در مقطع دکتری، در حوزه پژوهش در در هنر و سمینار منتخب هنر ایران در دانشگاه هنر، دانشکده هنرهای زیبا در حوزه مبتنی اسطوره.
جوایز و نشان‌ها:
دریافت لوح تقدیر برای ترجمه کتاب هیتی‌ها.
دریافت لوح تقدیر برای تألیف کتاب بندهش.
دریافت لوح تقدیر برای کتاب قوم‌های کهن در قفقاز، ماورای قفقاز، بین‌النهرین و هلال حاصلخیز به‌عنوان کتاب برگزیده کتاب سال ایران.
برگزیده به‌عنوان چهره ماندگار در آثار تاریخی.
برگزاری بزرگداشتی از طرف جهاد دانشگاهی شیراز در ۱۷ آذر ۱۳۸۲.
مصاحبه و تکریم در برنامه‌های مختلف در تلویزون مانند برنامه طلوع ماه
گزیده آثار:
تالیفات:
«آریاها و ناآریاها در چشم‌انداز کهن تاریخ ایران» کتابخانه طهوری؛ تجدید چاپ در سال ۱۳۸۳.
«تقویم قوم‌های کهن» نشر مهاجر، در دست چاپ
«سالها باید که تا ... جشن نامه استاد پرویز شهریاری» فردوس۱۳۸۲.
«قوم‌های کهن در آسیای مرکزی و فلات ایران» دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۳ تجدید چاپ. کتابخانه طهوری - ۸ اسفند ۱۳۸۶.
«قوم‌های کهن در قفقاز، ماورای قفقاز، بین‌النهرین و هلال حاصلخیز» نشرطهوری شهریور ۱۳۸۴. این کتاب برگزیده کتاب سال ایران از طرف وزارت ارشاد است.
«مفاخر آیین زرتشت» هرمس
«نسخه انتقادی دستنویسی‌های TD1,TD2,TH بندهش ایرانی» پژوهشگاه، در دست چاپ
ترجمه‌ها:
«ارمنی‌ها» پژوهشگاه، در دست چاپ
«پارت‌ها» فیلیپ لوزینسکی، نشر پژوهنده ۱۳۸۰
«پچنگ‌ها، یاس‌ها و کومان‌ها» نوشته آندره اس پالوتسی هورات، دفتر مطالعات طیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۵
«تاریخ بابل از تأسیس سلطنت تا غلبه ایرانیان» لئوناردویلیام کینگ (ویراستار: منوچهر امیری) علمی و فرهنگی ۵ شهریور ۱۳۸۶.
«جاده ابریشم» ادوارد شواردنادزه، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه ۱۳۸۱
«دانشنامه اساطیر یونان و روم» مایک دیکسون ـ کندی، کتابخانه طهوری ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵
«دنیای خیالی بارانکین» مدودوف، نشرنی ۱۳۷۷
«زن در شرق باستان» ایلسه سیبرت، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«سارمات‌ها» تاگودتوس سولیمیرسکی، نشر میترا ۱۳۷۴
«»سکاها»، تامارا تالوبت رایس، انتشارات یزدان ۱۳۷۰
«سلجوقیان آسیای صغیر» تامارا تالوبت رایس.
«فرهنگ اساطیر شرق باستان» گوندولین لیک، کتابخانه طهوری ۱۶ خرداد ۱۳۸۵.
«فرهنگ مصور نمادهای کهن» جی سی کوپر، نشرفردوس،
«فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب» جیمزهال، فرهنگ معاصر ۷ خرداد ۱۳۸۴.
«فنیقی‌ها، ساباتینوموسکاتیف، نشرپژوهنده ۱۳۷۹
«گرجی‌ها» دیوید مارشال لانگ، دفتر مطالعات سیسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۳
«میترا یا مهر نزد مغان هندویی شده» هلموت هومباخ، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«نام‌های جغرافیایی وریشه‌های تاریخی آن در ماد (آتروپاتن)» مینورسکی، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«هنر بیزانس» دیوید تالبوت رایس، نشره قطره ۱۳۸۴
«هنرهای باستانی آسیای مرکزی تا عصر اسلامی» تامارا تالبوت رایس، نشربردارو تهران ۱۳۷۲
«هیتی‌ها» آلیورگرنی، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی ۱۳۷۱.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#رقیه_بهزادی، ز
۱۹ آبان زادروز رقیه (شکوه) بهزادی
(زاده ۱۹ آبان ۱۳۱۱ تهران) نویسنده، مترجم
او پس از دریافت مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد، سال ۱۳۵۵ در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مدرک دکتری گرفت. پایان‌نامه‌اش که به عنوان کتاب چاپ شد، بندهش بود و استاد راهنمایش دکتر مهرداد بهار بود.
مشاغل و سمت‌ها:
وی در سال ۱۳۴۲ به استخدام آموزش و پرورش در آمد و در سال ۱۳۵۴ به عضویت فرهنگستان زبان در آمد. پس از انقلاب که مؤسسات فرهنگی و علمی کشور مانند فرهنگستان زبان، فرهنگستان ادب و هنر و غیره در هم ادغام شد و مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی به وجود آمد، به عنوان پژوهشگر در آن مؤسسه به فعالیت پرداخت. وی همچنین عضو شورای عالی مطالعات هنر در دانشکده هنرهای زیبا است.
فعالیت‌های آموزشی:
تدریس در دانشگاه تهران در مقطع کارشناسی ارشد در حوزه قوم شناسی و فرهنگ ایران باستان در مقطع دکتری، در حوزه پژوهش در در هنر و سمینار منتخب هنر ایران در دانشگاه هنر، دانشکده هنرهای زیبا در حوزه مبتنی اسطوره.
جوایز و نشان‌ها:
دریافت لوح تقدیر برای ترجمه کتاب هیتی‌ها.
دریافت لوح تقدیر برای تألیف کتاب بندهش.
دریافت لوح تقدیر برای کتاب قوم‌های کهن در قفقاز، ماورای قفقاز، بین‌النهرین و هلال حاصلخیز به‌عنوان کتاب برگزیده کتاب سال ایران.
برگزیده به‌عنوان چهره ماندگار در آثار تاریخی.
برگزاری بزرگداشتی از طرف جهاد دانشگاهی شیراز در ۱۷ آذر ۱۳۸۲.
مصاحبه و تکریم در برنامه‌های مختلف در تلویزون مانند برنامه طلوع ماه
گزیده آثار:
تالیفات:
«آریاها و ناآریاها در چشم‌انداز کهن تاریخ ایران» کتابخانه طهوری؛ تجدید چاپ در سال ۱۳۸۳.
«تقویم قوم‌های کهن» نشر مهاجر، در دست چاپ
«سالها باید که تا ... جشن نامه استاد پرویز شهریاری» فردوس۱۳۸۲.
«قوم‌های کهن در آسیای مرکزی و فلات ایران» دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۳ تجدید چاپ. کتابخانه طهوری - ۸ اسفند ۱۳۸۶.
«قوم‌های کهن در قفقاز، ماورای قفقاز، بین‌النهرین و هلال حاصلخیز» نشرطهوری شهریور ۱۳۸۴. این کتاب برگزیده کتاب سال ایران از طرف وزارت ارشاد است.
«مفاخر آیین زرتشت» هرمس
«نسخه انتقادی دستنویسی‌های TD1,TD2,TH بندهش ایرانی» پژوهشگاه، در دست چاپ
ترجمه‌ها:
«ارمنی‌ها» پژوهشگاه، در دست چاپ
«پارت‌ها» فیلیپ لوزینسکی، نشر پژوهنده ۱۳۸۰
«پچنگ‌ها، یاس‌ها و کومان‌ها» نوشته آندره اس پالوتسی هورات، دفتر مطالعات طیاسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۵
«تاریخ بابل از تأسیس سلطنت تا غلبه ایرانیان» لئوناردویلیام کینگ (ویراستار: منوچهر امیری) علمی و فرهنگی ۵ شهریور ۱۳۸۶.
«جاده ابریشم» ادوارد شواردنادزه، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه ۱۳۸۱
«دانشنامه اساطیر یونان و روم» مایک دیکسون ـ کندی، کتابخانه طهوری ۱۸ اردیبهشت ۱۳۸۵
«دنیای خیالی بارانکین» مدودوف، نشرنی ۱۳۷۷
«زن در شرق باستان» ایلسه سیبرت، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«سارمات‌ها» تاگودتوس سولیمیرسکی، نشر میترا ۱۳۷۴
«»سکاها»، تامارا تالوبت رایس، انتشارات یزدان ۱۳۷۰
«سلجوقیان آسیای صغیر» تامارا تالوبت رایس.
«فرهنگ اساطیر شرق باستان» گوندولین لیک، کتابخانه طهوری ۱۶ خرداد ۱۳۸۵.
«فرهنگ مصور نمادهای کهن» جی سی کوپر، نشرفردوس،
«فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب» جیمزهال، فرهنگ معاصر ۷ خرداد ۱۳۸۴.
«فنیقی‌ها، ساباتینوموسکاتیف، نشرپژوهنده ۱۳۷۹
«گرجی‌ها» دیوید مارشال لانگ، دفتر مطالعات سیسی و بین‌المللی وزارت امورخارجه ۱۳۷۳
«میترا یا مهر نزد مغان هندویی شده» هلموت هومباخ، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«نام‌های جغرافیایی وریشه‌های تاریخی آن در ماد (آتروپاتن)» مینورسکی، نشر پژوهنده ۱۳۷۹
«هنر بیزانس» دیوید تالبوت رایس، نشره قطره ۱۳۸۴
«هنرهای باستانی آسیای مرکزی تا عصر اسلامی» تامارا تالبوت رایس، نشربردارو تهران ۱۳۷۲
«هیتی‌ها» آلیورگرنی، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی ۱۳۷۱.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#رقیه_بهزادی، ز
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۹ آبان زادروز عبدالمجید زنگویی
(زاده ۱۹ آبان ۱۳۱۶ بوشهر) شاعر و پژوهشگر
او در سال ۱۳۴۰ از دانشگاه شیراز مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گرفت و در سال ۱۳۴۲ به استخدام دادگستری درآمد و در سال ۱۳۷۸ بازنشسته شد. وی یکی از بزرگترین گردآورندگان اشعار کلاسیک و معاصر بوشهر است و تاکنون کتاب‌های متعددی درباره شاعران بوشهر و اشعارشان انتشار داده و تاکنون چندین دفتر شعر منتشر کرده است. او از جمله بزرگترین فایز شناسان ایران به‌شمار می رود که متن انتقادی دیوان اشعار فایز را برای اولین بار در ایران انتشار داده است.
آثار:
ـ شعر دشتی و دشتستان، شش دفتر
- فایزانه‌های دشت و دریا
ـ مفتون بردخونی
ـ آهسته به‌گوش گل، مجموعه رباعی و دوبیتی
ـ شب قطبی، دفتر شعر
ـ محمدخان دشتی، ملاحسن کنگانی، مفتون
ـ رئیس علی دلواری و نهضت تنگستانیان در شعر شاعران
ـ هزار و دویست ترانه از بوشهر
ـ پیکی برای صلح، مجموعه شعر
ـ پا به‌پای قاف، مجموعه شعر
ـ فایز ترانه‌سرای جاوید، مجموعه شعر
ـ باران برگ ذوق "گزینه غزل منوچهر آتشی"
ـ از قبیله عیاران، مجموعه شعر
ـ سرود نخل و دریا "گزینه غزل استان بوشهر"
ـ بومی‌سرایی در بوشهر
ـ دو سده رباعی در بوشهر
ـ عاشقانه‌ها و رموز، مجموعه شعر
ـ شاعران متقدم و محلی سرای بوشهر
ـ از کوه تا کرانه "شعر شاعران تنگستان"
ـ محمدخان دشتی
ـ از بانگ سروش، مجموعه شعر
ـ نگاهی تازه به دریا "رباعی امروز ایران"
ـ همیشه عاشق و سرمست
- ساقی‌نامه سرایان استان بوشهر
- گلواژه‌ی تر
- باچراغ دوستی
- نگاهی به دریا "دفتر سوم رباعی امروز ایران
- ای عشق چه جانها که بدادی بر باد
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#عبدالمجید_زنگویی، ز
۱۹ آبان زادروز عبدالمجید زنگویی
(زاده ۱۹ آبان ۱۳۱۶ بوشهر) شاعر و پژوهشگر
او در سال ۱۳۴۰ از دانشگاه شیراز مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گرفت و در سال ۱۳۴۲ به استخدام دادگستری درآمد و در سال ۱۳۷۸ بازنشسته شد. وی یکی از بزرگترین گردآورندگان اشعار کلاسیک و معاصر بوشهر است و تاکنون کتاب‌های متعددی درباره شاعران بوشهر و اشعارشان انتشار داده و تاکنون چندین دفتر شعر منتشر کرده است. او از جمله بزرگترین فایز شناسان ایران به‌شمار می رود که متن انتقادی دیوان اشعار فایز را برای اولین بار در ایران انتشار داده است.
آثار:
ـ شعر دشتی و دشتستان، شش دفتر
- فایزانه‌های دشت و دریا
ـ مفتون بردخونی
ـ آهسته به‌گوش گل، مجموعه رباعی و دوبیتی
ـ شب قطبی، دفتر شعر
ـ محمدخان دشتی، ملاحسن کنگانی، مفتون
ـ رئیس علی دلواری و نهضت تنگستانیان در شعر شاعران
ـ هزار و دویست ترانه از بوشهر
ـ پیکی برای صلح، مجموعه شعر
ـ پا به‌پای قاف، مجموعه شعر
ـ فایز ترانه‌سرای جاوید، مجموعه شعر
ـ باران برگ ذوق "گزینه غزل منوچهر آتشی"
ـ از قبیله عیاران، مجموعه شعر
ـ سرود نخل و دریا "گزینه غزل استان بوشهر"
ـ بومی‌سرایی در بوشهر
ـ دو سده رباعی در بوشهر
ـ عاشقانه‌ها و رموز، مجموعه شعر
ـ شاعران متقدم و محلی سرای بوشهر
ـ از کوه تا کرانه "شعر شاعران تنگستان"
ـ محمدخان دشتی
ـ از بانگ سروش، مجموعه شعر
ـ نگاهی تازه به دریا "رباعی امروز ایران"
ـ همیشه عاشق و سرمست
- ساقی‌نامه سرایان استان بوشهر
- گلواژه‌ی تر
- باچراغ دوستی
- نگاهی به دریا "دفتر سوم رباعی امروز ایران
- ای عشق چه جانها که بدادی بر باد
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#عبدالمجید_زنگویی، ز
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۱۹ آبان سالروز درگذشت محسن مقدم
(زاده ۱۱ آذر ۱۲۷۹ تهران – درگذشته ۱۹ آبان ۱۳۶۶ تهران) از بنیان‌گذاران دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
او در اواخر دوران قاجار، در کودکی برای تحصیل به اروپا فرستاده شد و در میانه جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در مدرسه صنایع مستظرفه، نزد کمال‌الملک ادامه تحصیل داد و پس از چندسالی دوباره به اروپا بازگشت. مدتی در بخش باستانشناسی موزه لوور در پاریس در کلاس‌های ژرژ کنتنو، باستانشناس معروف، آموزش دید و با درجه عالی، تحصیل در آنجا را به‌پایان رساند و علاوه بر باستانشناسی، در پاریس به آموزش نقاشی هم پرداخت. وی در سال‌های پایانی حضورش در اروپا به‌عنوان نماینده فرهنگی ایران در نشست‌ها و نمایشگاه‌های متعددی حضور یافت.
او اولین ایرانی است که به دریافت نشان لژیون دونور با درجه «اوفیسیه» از طرف شارل دوگل رئیس‌جمهور فرانسه مفتخر شده است.
در سال ۱۳۱۵ با سلما کویومجیان ازدواج کرد که مدتی در رشته باستانشناسی و هنر تحصیل کرده بود و در همان سال به ایران بازگشتند. او در سال ۱۳۱۶ در مرکز باستانشناسی به‌عنوان بازرس فنی هیئت باستانشناسی فرانسوی شوش به سرپرستی رولان دومکنم فعالیت تخصصی‌اش را آغاز کرد و مدتی را نیز زیر نظر آندره گدار در موزه ایران باستان مشغول بود.
او سرپرستی و نمایندگی ایران در نمایشگاه‌ها و کنگره‌های مختلفی را نیز برعهده داشت و نشان‌های افتخارآمیز زیادی را نیز در شناسنامه کاری‌اش داشت.
وی مجموعه‌داری متخصص و دوست‌دار
فرهنگ گذشته ایران بود که مجموعه خود را برای ارزش مالی آن گردآوری نکرد. او بخش زیادی از آثارش را از خارج از ایران خریداری می‌کرد و به ایران بازمی‌گرداند.
وی در آبان ۱۳۵۱ خانه پدری را به همراه تمامی آثار موجود در آن به دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا و گروه باستانشناسی دانشگاه تهران برای آموزش و پژوهش در فرهنگ گذشته و سپس عموم مردم وقف کرد. دانشگاه تهران هم این خانه را به همراه بقیه میراث ارزشمندش، در سال ۱۳۸۸ به موزه تبدیل کرد.
آرامگاه وی در امامزاده عبدالله است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محسن_مقدم، د
۱۹ آبان سالروز درگذشت محسن مقدم
(زاده ۱۱ آذر ۱۲۷۹ تهران – درگذشته ۱۹ آبان ۱۳۶۶ تهران) از بنیان‌گذاران دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران
او در اواخر دوران قاجار، در کودکی برای تحصیل به اروپا فرستاده شد و در میانه جنگ جهانی اول به ایران بازگشت و در مدرسه صنایع مستظرفه، نزد کمال‌الملک ادامه تحصیل داد و پس از چندسالی دوباره به اروپا بازگشت. مدتی در بخش باستانشناسی موزه لوور در پاریس در کلاس‌های ژرژ کنتنو، باستانشناس معروف، آموزش دید و با درجه عالی، تحصیل در آنجا را به‌پایان رساند و علاوه بر باستانشناسی، در پاریس به آموزش نقاشی هم پرداخت. وی در سال‌های پایانی حضورش در اروپا به‌عنوان نماینده فرهنگی ایران در نشست‌ها و نمایشگاه‌های متعددی حضور یافت.
او اولین ایرانی است که به دریافت نشان لژیون دونور با درجه «اوفیسیه» از طرف شارل دوگل رئیس‌جمهور فرانسه مفتخر شده است.
در سال ۱۳۱۵ با سلما کویومجیان ازدواج کرد که مدتی در رشته باستانشناسی و هنر تحصیل کرده بود و در همان سال به ایران بازگشتند. او در سال ۱۳۱۶ در مرکز باستانشناسی به‌عنوان بازرس فنی هیئت باستانشناسی فرانسوی شوش به سرپرستی رولان دومکنم فعالیت تخصصی‌اش را آغاز کرد و مدتی را نیز زیر نظر آندره گدار در موزه ایران باستان مشغول بود.
او سرپرستی و نمایندگی ایران در نمایشگاه‌ها و کنگره‌های مختلفی را نیز برعهده داشت و نشان‌های افتخارآمیز زیادی را نیز در شناسنامه کاری‌اش داشت.
وی مجموعه‌داری متخصص و دوست‌دار
فرهنگ گذشته ایران بود که مجموعه خود را برای ارزش مالی آن گردآوری نکرد. او بخش زیادی از آثارش را از خارج از ایران خریداری می‌کرد و به ایران بازمی‌گرداند.
وی در آبان ۱۳۵۱ خانه پدری را به همراه تمامی آثار موجود در آن به دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا و گروه باستانشناسی دانشگاه تهران برای آموزش و پژوهش در فرهنگ گذشته و سپس عموم مردم وقف کرد. دانشگاه تهران هم این خانه را به همراه بقیه میراث ارزشمندش، در سال ۱۳۸۸ به موزه تبدیل کرد.
آرامگاه وی در امامزاده عبدالله است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#محسن_مقدم، د
گشایش آبراه دریای سرخ به رود نیل به دستور داریوش بزرگ (۵۱۸ پ.م)
🔹داریوش بزرگ، شاهنشاه بزرگ هخامنشی هنگامی که می‌خواست بخش‌های باختری و خاوری شاهنشاهی خود را با یک راه آبی به هم بپیوندد، باید به کشف راه‌های آبی ناشناخته دست می‌زد. کار ساختن آبراه میان دریای سرخ و رود نیل برای عبور کشتی‌های ایران از خلیج فارس به مدیترانه تکمیل شد. این روز پس از محاسبات تقویمی به دست آمده است. سنگ‌نبشته‌های به دست آمده در طول این آبراه نشان می‌دهد که پس از اتمام کار هر قسمت از این آبراه، جزییات کار بر سنگ حک و در محل نصب شده است.
🔹این آبراه به تصمیم داریوش بزرگ و عمدتاً با هدف نظامی ساخته شده بود. باستان‌شناسان و مورخان متفق‌القول هستند که این آبراه از کارهای بزرگ بشر در قرون قدیم بوده است. داریوش بزرگ پس از تکمیل آبراه شخصاً از آن بازدید کرد و ضمن دیدار از گور پادشاهان مصر و نوشته‌ها و بناهای آنان، دستور جمع‌آوری تاریخ مصر را در یک مجموعه داد که باقی مانده است.
🔹این پروژه از دید مهندسی و عمرانی یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ باستان به شمار می‌آید و نشان‌دهنده‌ی توانمندی‌های فنی و مدیریتی ایرانیان در زمان هخامنشیان است. داریوش بزرگ با این اقدام نه‌تنها ارتباطات دریایی را بهبود بخشید، بلکه تأثیر قابل توجهی بر تجارت و تبادلات فرهنگی میان ایران و مصر گذاشت.
🔹آبراه میان دریای سرخ و رود نیل، که به نام “کانال داریوش” نیز شناخته می‌شود، یکی از نخستین تلاش‌ها برای ایجاد مسیرهای آبی بین‌المللی بود. این پروژه باعث افزایش توانمندی ناوگان دریایی ایران و تسهیل تجارت با کشورهای مدیترانه‌ای شد. همچنین، این آبراه به عنوان یک نماد از قدرت و اقتدار ایران در منطقه به شمار می‌رفت.
🔹در مسیر آبراه، سنگ‌نبشته‌هایی از داریوش بزرگ یافت شده‌اند که نشان‌دهنده تلاش‌ها و دستاوردهای او در ساخت این پروژه بزرگ هستند. این سنگ‌نبشته‌ها، افزون بر ارزش تاریخی، نشان‌دهنده دانش مهندسی و سازماندهی پیشرفته‌ای هستند که در آن زمان به کار گرفته شده بود.
🔹این اقدام داریوش بزرگ یکی از مثال‌های برجسته از نوآوری‌ها و دستاوردهای فنی و مهندسی در دوران باستان است که تاثیرات عمیق و پایداری بر تاریخ و فرهنگ منطقه گذاشته است. توانمندی‌های فنی و مدیریتی ایرانیان در ساخت این آبراه نشان‌دهنده اهمیت بزرگ‌منشی و دیدگاه‌های بلندپروازانه داریوش بزرگ بود که در تاریخ به‌عنوان یکی از بزرگترین فرمانروایان ایران شناخته می‌شود.
💎
🆔 @maneshparsi
🔹داریوش بزرگ، شاهنشاه بزرگ هخامنشی هنگامی که می‌خواست بخش‌های باختری و خاوری شاهنشاهی خود را با یک راه آبی به هم بپیوندد، باید به کشف راه‌های آبی ناشناخته دست می‌زد. کار ساختن آبراه میان دریای سرخ و رود نیل برای عبور کشتی‌های ایران از خلیج فارس به مدیترانه تکمیل شد. این روز پس از محاسبات تقویمی به دست آمده است. سنگ‌نبشته‌های به دست آمده در طول این آبراه نشان می‌دهد که پس از اتمام کار هر قسمت از این آبراه، جزییات کار بر سنگ حک و در محل نصب شده است.
🔹این آبراه به تصمیم داریوش بزرگ و عمدتاً با هدف نظامی ساخته شده بود. باستان‌شناسان و مورخان متفق‌القول هستند که این آبراه از کارهای بزرگ بشر در قرون قدیم بوده است. داریوش بزرگ پس از تکمیل آبراه شخصاً از آن بازدید کرد و ضمن دیدار از گور پادشاهان مصر و نوشته‌ها و بناهای آنان، دستور جمع‌آوری تاریخ مصر را در یک مجموعه داد که باقی مانده است.
🔹این پروژه از دید مهندسی و عمرانی یکی از بزرگترین دستاوردهای تاریخ باستان به شمار می‌آید و نشان‌دهنده‌ی توانمندی‌های فنی و مدیریتی ایرانیان در زمان هخامنشیان است. داریوش بزرگ با این اقدام نه‌تنها ارتباطات دریایی را بهبود بخشید، بلکه تأثیر قابل توجهی بر تجارت و تبادلات فرهنگی میان ایران و مصر گذاشت.
🔹آبراه میان دریای سرخ و رود نیل، که به نام “کانال داریوش” نیز شناخته می‌شود، یکی از نخستین تلاش‌ها برای ایجاد مسیرهای آبی بین‌المللی بود. این پروژه باعث افزایش توانمندی ناوگان دریایی ایران و تسهیل تجارت با کشورهای مدیترانه‌ای شد. همچنین، این آبراه به عنوان یک نماد از قدرت و اقتدار ایران در منطقه به شمار می‌رفت.
🔹در مسیر آبراه، سنگ‌نبشته‌هایی از داریوش بزرگ یافت شده‌اند که نشان‌دهنده تلاش‌ها و دستاوردهای او در ساخت این پروژه بزرگ هستند. این سنگ‌نبشته‌ها، افزون بر ارزش تاریخی، نشان‌دهنده دانش مهندسی و سازماندهی پیشرفته‌ای هستند که در آن زمان به کار گرفته شده بود.
🔹این اقدام داریوش بزرگ یکی از مثال‌های برجسته از نوآوری‌ها و دستاوردهای فنی و مهندسی در دوران باستان است که تاثیرات عمیق و پایداری بر تاریخ و فرهنگ منطقه گذاشته است. توانمندی‌های فنی و مدیریتی ایرانیان در ساخت این آبراه نشان‌دهنده اهمیت بزرگ‌منشی و دیدگاه‌های بلندپروازانه داریوش بزرگ بود که در تاریخ به‌عنوان یکی از بزرگترین فرمانروایان ایران شناخته می‌شود.
💎
🆔 @maneshparsi
● گردشگری و صنایع دستی | گیلان
کاخ‌موزه بندرانزلی؛ گنجینه‌ای در دل دریا و تالاب
مدیر کاخ موزه بندرانزلی گفت: این بنا علاوه بر جذابیت‌های یک کاخ؛ نزدیک به ۲۵۰۰ اثر تاریخی از اداوات نظامی، گچ‌بُری‌های منحصر به فرد، تابلوهای نقاشی چهره‌های برجسته همچنین آثار قلم‌زنی زیبا را در خود جای داده است.
ناخدا یکم عرشه، محمود طبسی سبزوار امروز ۲۰ آبان ماه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: از ابتدای امسال تا کنون نزدیک به ۱۵ هزار بازدید از کاخ موزه بندرانزلی انجام شده که طی مدت مشابه سال گذشته ۱۱ هزار بازدید ثبت شده بود.
وی با اشاره به جذابیت های این کاخ موزه نظامی، گفت: علاوه بر جاذبه کاخ بودن این موزه؛ در حدود ۲۵۰۰ اثر قدیمی در آن وجود دارد از جمله تمساح «گاندوی پوزه کوتاه» تاکسی‌درمی شده که زمان ناصرالدین شاه قاجار هندوستان به ایران هدیه داده، انواع سلاح‌های سرد و گرم قدیمی، شمشیر فتحعلی شاه قاجار همراه با کلاه خود جنگی او، تصاویر و توضیحاتی از قدیمی‌ترین شناورهای نیروی دریایی از جمله ببر و پلنگ اول، تصویر اولین ناو جنگی ایران با عنوان کشتی پرسپولیس که صندلی فرمانده کشتی به همراه تاریخچه این کشتی در این موزه به نمایش گذاشته شده است.
طبسی با بیان اینکه ادوات سنگین نظامی که داخل محوطه وجود دارد علاوه بر زیباییِ خود محوطه و نمای بیرونی کاخ جذابیت خاصی دارد، گفت: تانک‌ها و نفربر به غنیمت گرفته شده در جنگ ایران و عراق، مین‌های دریایی و رودخانه‌ای، لنگرهایی در ابعاد مختلف از جمله لنگر ۱۰ هزار تنی، توپ‌های جاده‌ای در دو نوع سوئیسی و انگلیسی، نفربرها و ادوات جنگی که در محوطه این کاخ موزه قرار گرفته از جمله آثار دیدنی این بنا هستند.
وی با بیان اینکه نمایش چندین اثر فاخر از ظرف‌های قلم‌زنی مربوط به دوران صفویه همچنین لباس طرح دوره هخامنشی که در جشنهای ۲۵۰۰ ساله پهلوی دوم استفاده می‌شده در این موزه به نمایش گذاشته شده، افزود: در…
💎
🆔 @maneshparsi
کاخ‌موزه بندرانزلی؛ گنجینه‌ای در دل دریا و تالاب
مدیر کاخ موزه بندرانزلی گفت: این بنا علاوه بر جذابیت‌های یک کاخ؛ نزدیک به ۲۵۰۰ اثر تاریخی از اداوات نظامی، گچ‌بُری‌های منحصر به فرد، تابلوهای نقاشی چهره‌های برجسته همچنین آثار قلم‌زنی زیبا را در خود جای داده است.
ناخدا یکم عرشه، محمود طبسی سبزوار امروز ۲۰ آبان ماه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: از ابتدای امسال تا کنون نزدیک به ۱۵ هزار بازدید از کاخ موزه بندرانزلی انجام شده که طی مدت مشابه سال گذشته ۱۱ هزار بازدید ثبت شده بود.
وی با اشاره به جذابیت های این کاخ موزه نظامی، گفت: علاوه بر جاذبه کاخ بودن این موزه؛ در حدود ۲۵۰۰ اثر قدیمی در آن وجود دارد از جمله تمساح «گاندوی پوزه کوتاه» تاکسی‌درمی شده که زمان ناصرالدین شاه قاجار هندوستان به ایران هدیه داده، انواع سلاح‌های سرد و گرم قدیمی، شمشیر فتحعلی شاه قاجار همراه با کلاه خود جنگی او، تصاویر و توضیحاتی از قدیمی‌ترین شناورهای نیروی دریایی از جمله ببر و پلنگ اول، تصویر اولین ناو جنگی ایران با عنوان کشتی پرسپولیس که صندلی فرمانده کشتی به همراه تاریخچه این کشتی در این موزه به نمایش گذاشته شده است.
طبسی با بیان اینکه ادوات سنگین نظامی که داخل محوطه وجود دارد علاوه بر زیباییِ خود محوطه و نمای بیرونی کاخ جذابیت خاصی دارد، گفت: تانک‌ها و نفربر به غنیمت گرفته شده در جنگ ایران و عراق، مین‌های دریایی و رودخانه‌ای، لنگرهایی در ابعاد مختلف از جمله لنگر ۱۰ هزار تنی، توپ‌های جاده‌ای در دو نوع سوئیسی و انگلیسی، نفربرها و ادوات جنگی که در محوطه این کاخ موزه قرار گرفته از جمله آثار دیدنی این بنا هستند.
وی با بیان اینکه نمایش چندین اثر فاخر از ظرف‌های قلم‌زنی مربوط به دوران صفویه همچنین لباس طرح دوره هخامنشی که در جشنهای ۲۵۰۰ ساله پهلوی دوم استفاده می‌شده در این موزه به نمایش گذاشته شده، افزود: در…
💎
🆔 @maneshparsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔺این آثار گران‌بها و چندهزارساله که از دورهٔ عیلامیان، هخامنشیان، ساسانیان و... به یادگار مانده‌اند، بخشی از هویت ایرانی‌ها و تاریخ بشرند.
🔸هرکدام از این آثار نشان‌دهندهٔ قدمت حضور تمدن در فلات ایرانند..
💎
🆔 @maneshparsi
🔸هرکدام از این آثار نشان‌دهندهٔ قدمت حضور تمدن در فلات ایرانند..
💎
🆔 @maneshparsi
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۱ آبان زادروز عباس اقبال آشتیانی
(زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۵ آشتیان -- درگذشته ۲۱ بهمن ۱۳۳۴ ایتالیا) تاریخ‌نگار، ادیب، نویسنده و مترجم
او در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد و به معلمی در همان مدرسه انتخاب شد و پس از تأسیس دارالمعلمین عالی با توجه به درخشندگی خاصی که در دارالفنون از خود نشان داده بود، برای تدریس دعوت شد. وی سالها تدریس ادبیات، تاریخ و جغرافیا در دارالمعلمین عالی و همچنین در مدارس نظام و علوم سیاسی بر عهده داشت. همچنین معلم مدرسه نظام هم بود و در سال ۱۳۰۴ با سمت منشی هیئت نظامی ایران به پاریس رفت و در آنجا به مطالعه و تحقیق در کتابخانه‌ها و تکمیل دانش ادامه داد و دوره لیسانس ادبیات را نیز در دانشگاه سوربن گذراند. او در پاریس با محمد قزوینی مراوده یافت و از همکاری و راهنمایی او در تحقیق و تصحیح متون بهره برد.
پس از بازگشت به ایران از ابتدای تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ به استادی دانشگاه برگزیده شد و در سال ۱۳۱۷ به عضویت فرهنگستان ایران در آمد.
سال ۱۳۲۳ مجله یادگار را در تهران انتشار داد و انجمن نشر آثار ایران را تاسیس کرد و در سال ۱۳۲۸ با سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه به آنکارا رفت. در بهار ۱۳۳۳ در کنگره هزاره ابن‌سینا در تهران حضور یافت و در حالی که متصدی سمت رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا بود، درگذشت.
وی در سال‌های فعالیت نویسندگی‌اش تعداد پرشماری مقاله در زمینه‌های ادبی، تاریخی و اجتماعی از خود به یادگار نهاد. این مقاله‌ها در مجله‌های بهار، دانشکده، مهر، ایرانشهر، ارمغان، یغما، فروغ و تربیت انتشار یافت.
او را بنیانگذار مقاله‌نویسی به معنی فنی آن در ایران دانسته‌اند.
وی پژوهشگر و مورخ و ادیبی آگاه و ساده نویس بود و پس از محمد قزوینی در شمار معدود پژوهشگرانی است که شیوه جدید تحقیق علمی را در تاریخ‌نویسی و تصحیح متون رواج دادند. نخستین کتابی که از او منتشر شد، دوره تاریخ عمومی برای سال اول دبیرستان بود. هدف وی به گفته خودش آگاه ساختن ایرانیان به سابقه درخشان کشور اجدادی‌اش و وضع جغرافیایی سرزمین ایران بود. در روزگاری که اقبال به نوشتن تاریخ برای دوره متوسطه پرداخت، گذشته از گروهی بسیار معدود، شیوه رایج، بیشتر شیوه مورخان و متکلفان دوران قاجار بود. دوره تاریخ عمومی برای کلاس‌های متوسطه دارای چنان اعتباری بود که تا سالها بعد آنچه تاریخ عمومی برای مدارس ایران نوشته شده تقلید از کتاب او بوده است.
گزیده آثار:
تصحیح‌ها:
حدائق‌السحر فی دقائق‌الشعر، رشیدالدین وطواط ۱۳۰۹
بیان الادیان (۱۳۱۲)
تجارب‌السلف، هندوشاه بن سنجر نخجوانی، ۱۳۱۳
تتمة الیتیمة (به عربی) ۱۳۱۳
شاهنامه فردوسی (با همکاری سعید نفیسی) ۱۳۱۴
طبقات‌الشعراء فی‌مدح الخلفاء و الوزراء، ابن معتز ۱۳۱۷
دیوان امیر معزی ۱۳۱۹
لغت فرس، اسدی طوسی ۱۳۲۰
تاریخ طبرستان ۱۳۲۰
سیاست‌نامه، خواجه نظام‌الملک ۱۳۲۰
کلیات عبید زاکانی ۱۳۲۱
روزنامه میرزامحمد کلانتر فارس ۱۳۲۵
انیس العشاق، شرف‌الدین رامی ۱۳۲۵
تاریخ‌نو، جهانگیر میرزا ۱۳۲۷
شدّالزار فی‌حط‌الوزار عن‌زوارالمزار، جنید شیرازی (با محمد قزوینی) ۱۳۲۸
مجمع‌التواریخ، محمدخلیل مرعشی صفوی ۱۳۲۸
شرح قصیده عینیه ابن‌سینا در احوال نفس ۱۳۳۴
کتاب‌ها:
شرح حال عبداله بن مقفع (۱۳۰۶)
خاندان نوبختی (۱۳۱۱)
تاریخ مفصل ایران از استیلای مغول تا اعلان مشروطیت (۱۳۱۲)
تاریخ ایران بعد از اسلام (۱۳۱۸)
میرزا تقی‌خان امیرکبیر (۱۳۴۰)
تاریخ مفصل ایران از صدر اسلام تا انقراض قاجاریه (۱۳۴۷)
تاریخ مغول، جلد اول از تاریخ مفصل ایران
ترجمه‌ها:
مأموریت ژنرال گاردن در ایران (۱۳۱۰)
سه سال در دربار ایران، خاطرات دکتر ژان باتیست فُوریه (۱۳۲۶)
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#عباس_اقبال_آشتیانی، ز
۲۱ آبان زادروز عباس اقبال آشتیانی
(زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۵ آشتیان -- درگذشته ۲۱ بهمن ۱۳۳۴ ایتالیا) تاریخ‌نگار، ادیب، نویسنده و مترجم
او در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد و به معلمی در همان مدرسه انتخاب شد و پس از تأسیس دارالمعلمین عالی با توجه به درخشندگی خاصی که در دارالفنون از خود نشان داده بود، برای تدریس دعوت شد. وی سالها تدریس ادبیات، تاریخ و جغرافیا در دارالمعلمین عالی و همچنین در مدارس نظام و علوم سیاسی بر عهده داشت. همچنین معلم مدرسه نظام هم بود و در سال ۱۳۰۴ با سمت منشی هیئت نظامی ایران به پاریس رفت و در آنجا به مطالعه و تحقیق در کتابخانه‌ها و تکمیل دانش ادامه داد و دوره لیسانس ادبیات را نیز در دانشگاه سوربن گذراند. او در پاریس با محمد قزوینی مراوده یافت و از همکاری و راهنمایی او در تحقیق و تصحیح متون بهره برد.
پس از بازگشت به ایران از ابتدای تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ به استادی دانشگاه برگزیده شد و در سال ۱۳۱۷ به عضویت فرهنگستان ایران در آمد.
سال ۱۳۲۳ مجله یادگار را در تهران انتشار داد و انجمن نشر آثار ایران را تاسیس کرد و در سال ۱۳۲۸ با سمت رایزن فرهنگی ایران در ترکیه به آنکارا رفت. در بهار ۱۳۳۳ در کنگره هزاره ابن‌سینا در تهران حضور یافت و در حالی که متصدی سمت رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا بود، درگذشت.
وی در سال‌های فعالیت نویسندگی‌اش تعداد پرشماری مقاله در زمینه‌های ادبی، تاریخی و اجتماعی از خود به یادگار نهاد. این مقاله‌ها در مجله‌های بهار، دانشکده، مهر، ایرانشهر، ارمغان، یغما، فروغ و تربیت انتشار یافت.
او را بنیانگذار مقاله‌نویسی به معنی فنی آن در ایران دانسته‌اند.
وی پژوهشگر و مورخ و ادیبی آگاه و ساده نویس بود و پس از محمد قزوینی در شمار معدود پژوهشگرانی است که شیوه جدید تحقیق علمی را در تاریخ‌نویسی و تصحیح متون رواج دادند. نخستین کتابی که از او منتشر شد، دوره تاریخ عمومی برای سال اول دبیرستان بود. هدف وی به گفته خودش آگاه ساختن ایرانیان به سابقه درخشان کشور اجدادی‌اش و وضع جغرافیایی سرزمین ایران بود. در روزگاری که اقبال به نوشتن تاریخ برای دوره متوسطه پرداخت، گذشته از گروهی بسیار معدود، شیوه رایج، بیشتر شیوه مورخان و متکلفان دوران قاجار بود. دوره تاریخ عمومی برای کلاس‌های متوسطه دارای چنان اعتباری بود که تا سالها بعد آنچه تاریخ عمومی برای مدارس ایران نوشته شده تقلید از کتاب او بوده است.
گزیده آثار:
تصحیح‌ها:
حدائق‌السحر فی دقائق‌الشعر، رشیدالدین وطواط ۱۳۰۹
بیان الادیان (۱۳۱۲)
تجارب‌السلف، هندوشاه بن سنجر نخجوانی، ۱۳۱۳
تتمة الیتیمة (به عربی) ۱۳۱۳
شاهنامه فردوسی (با همکاری سعید نفیسی) ۱۳۱۴
طبقات‌الشعراء فی‌مدح الخلفاء و الوزراء، ابن معتز ۱۳۱۷
دیوان امیر معزی ۱۳۱۹
لغت فرس، اسدی طوسی ۱۳۲۰
تاریخ طبرستان ۱۳۲۰
سیاست‌نامه، خواجه نظام‌الملک ۱۳۲۰
کلیات عبید زاکانی ۱۳۲۱
روزنامه میرزامحمد کلانتر فارس ۱۳۲۵
انیس العشاق، شرف‌الدین رامی ۱۳۲۵
تاریخ‌نو، جهانگیر میرزا ۱۳۲۷
شدّالزار فی‌حط‌الوزار عن‌زوارالمزار، جنید شیرازی (با محمد قزوینی) ۱۳۲۸
مجمع‌التواریخ، محمدخلیل مرعشی صفوی ۱۳۲۸
شرح قصیده عینیه ابن‌سینا در احوال نفس ۱۳۳۴
کتاب‌ها:
شرح حال عبداله بن مقفع (۱۳۰۶)
خاندان نوبختی (۱۳۱۱)
تاریخ مفصل ایران از استیلای مغول تا اعلان مشروطیت (۱۳۱۲)
تاریخ ایران بعد از اسلام (۱۳۱۸)
میرزا تقی‌خان امیرکبیر (۱۳۴۰)
تاریخ مفصل ایران از صدر اسلام تا انقراض قاجاریه (۱۳۴۷)
تاریخ مغول، جلد اول از تاریخ مفصل ایران
ترجمه‌ها:
مأموریت ژنرال گاردن در ایران (۱۳۱۰)
سه سال در دربار ایران، خاطرات دکتر ژان باتیست فُوریه (۱۳۲۶)
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#عباس_اقبال_آشتیانی، ز
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۱ آبان سالروز درگذشت روح‌اله خالقی
(زاده سال ۱۲۸۵ کرمان -- درگذشته ۲۱ آبان ۱۳۴۴ اتریش) موسیقیدان و آهنگساز
او از خانواده‌ای موسیقی دوست بود و پدر و مادرش هردو تار می‌نواختند.
در سال ۱۳۰۲ به مدرسه عالی موسیقی رفت و در آنجا زیرنظر علینقی وزیری آموختن موسیقی و نواختن ویلون را دنبال کرد.
در تابستان سال ۱۳۰۴ چهار کنسرت به رهبری وزیری در مدرسه اجرا شد که خالقی نیز در آنها به‌عنوان نوازنده حضور داشت.
در دو سال آخر تحصیلش، شهرداری تهران کافه بلدیه را بنیاد کرد و تشکیل دادن این دسته به خالقی پیشنهاد شد و او این کار را انجام داد.
او آموزش موسیقی را از ۱۳۰۷ در مدرسه ورزش آغاز کرد. بعد از لیسانس نیز به هنرستان عالی موسیقی رفت و در آنجا تدریس کرد.
در سال ۱۳۱۰ از دارالفنون دیپلم گرفت و وارد دارالمعلمین شد که بعد به «دانشسرای عالی» تغییر نام یافت. وی مدرک لیسانس را از این دانشسرا در رشته فلسفه و ادبیات دریافت کرد و در ۱۳۱۴ وارد خدمت دولتی در وزارت فرهنگ شد و بعد به معاونت دفتر وزارتی رسید. در ۱۳۲۰ به پیشنهاد وزیر، معاون اداره موسیقی کشور و نیز معاون هنرستان عالی موسیقی شد. در ۱۳۲۵ مدتی در وزارت کار و تبلیغات کار کرد. در ۱۳۲۷ متصدی دبیرخانه هنرهای زیبا شد و در ۱۳۲۸ هنرستان موسیقی ملی را تأسیس کرد و رئیس آن شد.
در سال ۱۳۳۴ در چارچوب برنامه‌های انجمن ایران و شوروی، به این کشور سفر کرد. همچنین در ۱۳۳۵ سفرهایی را به کشورهای رومانی، فرانسه و هندوستان انجام داد. دستاورد وی از سفر هند، مجموعه مقالاتی در زمینه موسیقی و رقص در این کشور بود.
وی آهنگساز و موسیقیدان و مورخ تاریخ موسیقی و سردبیر چند نشریه فرهنگی موسیقایی بود. سالها در رادیو ایران نیز فعالیت داشت و از جمله رئیس شورای موسیقی رادیو شد و برنامه‌های رادیویی «یادی از هنرمندان درگذشته» و «ساز و سخن» را راه‌اندازی کرد. او همچنین، سرپرست ارکستر گلها نیز بود.
از آهنگ‌های ساخته خالقی که در این دوره بسیار مورد پسند بود و از رادیو بسیار پخش می‌شد «رنگارنگ شماره یک» در دستگاه اصفهان بود. همکاری او با غلامحسین بنان و نیز مرتضی محجوبی، آثاری ماندگار را در تاریخ موسیقی گلها و نیز موسیقی ایران رقم زد.
از جمله شناخته شده‌ترین ساخته‌های او می‌توان به سرود ای ایران اشاره کرد که از آن به عنوان سرود ملی غیر رسمی یاد می‌شود.
آرامگاه وی در گورستان ظهیرالدوله تهران است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#روح_اله_خالقی، د
۲۱ آبان سالروز درگذشت روح‌اله خالقی
(زاده سال ۱۲۸۵ کرمان -- درگذشته ۲۱ آبان ۱۳۴۴ اتریش) موسیقیدان و آهنگساز
او از خانواده‌ای موسیقی دوست بود و پدر و مادرش هردو تار می‌نواختند.
در سال ۱۳۰۲ به مدرسه عالی موسیقی رفت و در آنجا زیرنظر علینقی وزیری آموختن موسیقی و نواختن ویلون را دنبال کرد.
در تابستان سال ۱۳۰۴ چهار کنسرت به رهبری وزیری در مدرسه اجرا شد که خالقی نیز در آنها به‌عنوان نوازنده حضور داشت.
در دو سال آخر تحصیلش، شهرداری تهران کافه بلدیه را بنیاد کرد و تشکیل دادن این دسته به خالقی پیشنهاد شد و او این کار را انجام داد.
او آموزش موسیقی را از ۱۳۰۷ در مدرسه ورزش آغاز کرد. بعد از لیسانس نیز به هنرستان عالی موسیقی رفت و در آنجا تدریس کرد.
در سال ۱۳۱۰ از دارالفنون دیپلم گرفت و وارد دارالمعلمین شد که بعد به «دانشسرای عالی» تغییر نام یافت. وی مدرک لیسانس را از این دانشسرا در رشته فلسفه و ادبیات دریافت کرد و در ۱۳۱۴ وارد خدمت دولتی در وزارت فرهنگ شد و بعد به معاونت دفتر وزارتی رسید. در ۱۳۲۰ به پیشنهاد وزیر، معاون اداره موسیقی کشور و نیز معاون هنرستان عالی موسیقی شد. در ۱۳۲۵ مدتی در وزارت کار و تبلیغات کار کرد. در ۱۳۲۷ متصدی دبیرخانه هنرهای زیبا شد و در ۱۳۲۸ هنرستان موسیقی ملی را تأسیس کرد و رئیس آن شد.
در سال ۱۳۳۴ در چارچوب برنامه‌های انجمن ایران و شوروی، به این کشور سفر کرد. همچنین در ۱۳۳۵ سفرهایی را به کشورهای رومانی، فرانسه و هندوستان انجام داد. دستاورد وی از سفر هند، مجموعه مقالاتی در زمینه موسیقی و رقص در این کشور بود.
وی آهنگساز و موسیقیدان و مورخ تاریخ موسیقی و سردبیر چند نشریه فرهنگی موسیقایی بود. سالها در رادیو ایران نیز فعالیت داشت و از جمله رئیس شورای موسیقی رادیو شد و برنامه‌های رادیویی «یادی از هنرمندان درگذشته» و «ساز و سخن» را راه‌اندازی کرد. او همچنین، سرپرست ارکستر گلها نیز بود.
از آهنگ‌های ساخته خالقی که در این دوره بسیار مورد پسند بود و از رادیو بسیار پخش می‌شد «رنگارنگ شماره یک» در دستگاه اصفهان بود. همکاری او با غلامحسین بنان و نیز مرتضی محجوبی، آثاری ماندگار را در تاریخ موسیقی گلها و نیز موسیقی ایران رقم زد.
از جمله شناخته شده‌ترین ساخته‌های او می‌توان به سرود ای ایران اشاره کرد که از آن به عنوان سرود ملی غیر رسمی یاد می‌شود.
آرامگاه وی در گورستان ظهیرالدوله تهران است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#روح_اله_خالقی، د
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘
۲۱ آبان زادروز "علی اسفندیاری" نيمايوشيج
(زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۶ مازندران -- درگذشته ۱۴ دی ۱۳۳۸ تهران) بنیانگذار شعرنو
او در مدرسه چندان موفق نبود و به تحصيلات آكادميك اهميتی نمی‌داد. انقلابهای اجتماعی سال‌های ۱۳۰۰ - ۱۳۰۱ او را به كناره‌گيری از مردم و زندگی در ميان جنگلها و دامان طبيعت و هوای آزاد كشاند و در آنجا اشعار بيشتری سرود.
وی از ۱۳۱۱ ساكن تهران شد و تا اواخر عمر در این شهر ماند. نيما با حركتی كه در طول زندگی خود داشت، نشان داد كه از شعر و هنر، ادراكی عميق و تازه دارد و شايستگی اين را داراست كه در عرصه سرشار و پربار ادب فارسی، بنيانگذار شيوههای نوين باشد. بنابر اين ، شعری را وارد صحنه ادب فارسی کرد كه در عين نداشتن قافيه و رديف، دارای وزن و هجا بود. اين سبك شعر به شعرنو و شعر نيمايی مشهور است و افراد فراوانی به پيروی از سبك او، هنر آزمايی كردهاند. شعر آزاد نيمايی تفاوتهای آشكاری با شعر سنتی داشته، از لحاظ عاطفی بيشتر جنبه اجتماعی و انسانی دارد و تخيل و صور خيال هر شاعر از تجربه شخص او سرچشمه می‌گيرد. او از لحاظ زبان، هر كلمه‌ای را در شعرنو به كار می‌برد، با اين شرط كه با كلمات همجوار، بيگانه و ناساز نباشد. به نظر او وزن بايد تابع احساسات و عواطف شاعر باشد. نيمايوشيج را به حق، پدر شعرِنو فارسی می‌خوانند. از او به غير از مجموعه اشعار، آثار ديگری به چاپ رسيده است از جمله: داستانها، اشعار، آثار تحقيقی، يادداشت و نامه‌ها.
آرامگاه وی در زادگاهش، يوش است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#علی_اسفندیاری
#نیما_یوشیج، ز
۲۱ آبان زادروز "علی اسفندیاری" نيمايوشيج
(زاده ۲۱ آبان ۱۲۷۶ مازندران -- درگذشته ۱۴ دی ۱۳۳۸ تهران) بنیانگذار شعرنو
او در مدرسه چندان موفق نبود و به تحصيلات آكادميك اهميتی نمی‌داد. انقلابهای اجتماعی سال‌های ۱۳۰۰ - ۱۳۰۱ او را به كناره‌گيری از مردم و زندگی در ميان جنگلها و دامان طبيعت و هوای آزاد كشاند و در آنجا اشعار بيشتری سرود.
وی از ۱۳۱۱ ساكن تهران شد و تا اواخر عمر در این شهر ماند. نيما با حركتی كه در طول زندگی خود داشت، نشان داد كه از شعر و هنر، ادراكی عميق و تازه دارد و شايستگی اين را داراست كه در عرصه سرشار و پربار ادب فارسی، بنيانگذار شيوههای نوين باشد. بنابر اين ، شعری را وارد صحنه ادب فارسی کرد كه در عين نداشتن قافيه و رديف، دارای وزن و هجا بود. اين سبك شعر به شعرنو و شعر نيمايی مشهور است و افراد فراوانی به پيروی از سبك او، هنر آزمايی كردهاند. شعر آزاد نيمايی تفاوتهای آشكاری با شعر سنتی داشته، از لحاظ عاطفی بيشتر جنبه اجتماعی و انسانی دارد و تخيل و صور خيال هر شاعر از تجربه شخص او سرچشمه می‌گيرد. او از لحاظ زبان، هر كلمه‌ای را در شعرنو به كار می‌برد، با اين شرط كه با كلمات همجوار، بيگانه و ناساز نباشد. به نظر او وزن بايد تابع احساسات و عواطف شاعر باشد. نيمايوشيج را به حق، پدر شعرِنو فارسی می‌خوانند. از او به غير از مجموعه اشعار، آثار ديگری به چاپ رسيده است از جمله: داستانها، اشعار، آثار تحقيقی، يادداشت و نامه‌ها.
آرامگاه وی در زادگاهش، يوش است.
💎
🆔 @maneshparsi
#برگی_از_تقویم_تاریخ
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
#علی_اسفندیاری
#نیما_یوشیج، ز
